ห้องที่ไม่มีทางออก
"อะไร ที่ใหนกันนะ?ช่างไม่คุ้นตาเสียเลย
ห้องหว้างสีขาวนี้มันอะไร?ประตูไม่มีบานนับสิบนั่น....ด้านนอกมีเพียงอณูมวลสีเขียว สีเขียวเต็มไปหมด
ไม่มีที่สิ้นสุดเลย ห้องนี้มันลอยอยู่....เพียงเดียวดาย มีเราคนเดียวเท่านั้น
สถานที่นี้ไร้ผู้คนไม่ นี่ไม่ใช่ความจริง เราคงฝันไป
เรากำลัฝันอยู่....จริงหรือ?ไม่แน่ใจเลย เราออกไปจากที่นี่
ทำยังไง?...เปิดประตูหรือ....ไม่...ไม่จำเป็นต้องเปิด ประตูเหล่านี้มันไร้บาน
คิดพลางก้าวเท้าเดินตรงไปยังประตู เราต้องกระโดดลงไป กระโดดลงไปหรือ? กระโดดลงไปแล้วจะตื่นหรือเปล่า?
กระโดดลลงไปแล้วจะตายมั๊ยนะ คุณเคยตายในความฝันมั๊ย....ไม่หลับตา
กระโดดลงไปสิ จะได้กลับสู่โลกโลกความจริง วูบ..ตอนนี้เราคงลอยละลิ่ว
แต่ทำไมถึงไม่รู้สึกอะไรเลย สายลมไม่กระทบใบหน้า มันแปลกออกไป ลืมตาขึ้นซิ
ทำไมเรายังอยู่ในห้องนี้อีกนะ ก็เมื่อกี๊ฏระโดดลงไปแล้วชัดๆ เป็นไปไม่ได้ ลองอีกครั้งซิ
คราวนี้ลืมตาดูด้วยนะ ทำไมยังเห็นแต่สีขาว อญุ่ในห้องนี้อีกแล้ว
ความคิดและการการกระทำวนเวียนอยู่เช่นนี้
ข้ามผ่านประตูไร้บานประตูแล้วประตูเล่าจนหมดสิ้น แต่สุดท้ายก็ยัง...ยังอยู่ ณ จุดเดิม ในห้องสีขาว
ทำยังไงจึงจะออกไปได้
ทำยังไงจตจึงจะตื่นจากฝันบ้าๆนี้ได้? ----ผ่านไปนานเท่าไรแล้ว
เราไม่รู้สึกหิวเลย เป็นเพราะกลัวหรือ กลัวอะไร? ..หรือไม่ก็เพราะเราไม่ต้องการอาหาร
ลองยังงงี้เป็นยังไง พุ่งชนผนังห้องนี่ซะ ตึง.. แต่
ไม่ว่าจะชนผนังกี่ครั้งก็รูสึกว่ามันว่างเปล่า บางเบาเหมือนอากาศธาตู ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
นอกจาก..อยู่ในห้องสีขาว พยายามฆ่าตัวตายด้วยวิธีต่างๆก็ไม่ประสบผล
กลั้นลมหายใจพบว่าไม่สามารถทำได้ทำร้ายร่างกายก็สร้างได้เพียงแค่ความเจ็บปวด
มันไร้เรี่ยวแรงทุกครั้งที่คิดลงมือรุนแรงถึงชีวิต
..แม้แต่จะตายในความฝันนี่ก็ยังทำไม่ได้หรือ?
ยังเหลือวิะที่จะตื่นจากฝันบ้าๆนี่....หรือไม่ก็ตายไปเลย..ก็ดี นอนหลับไงล่ะ หลับหรือ ...ไม่รู้สิ ฝันมามากมายนับครั้งไม่ถ้วน
แต่ไม่เคยฝันว่านอนหลับในความฝันเลยสักครั้ง นอนหลับในความฝัน? ตลกสื้นดี
เรือนร่างแบบบางเหยียดยาวลงบนพื้นห้อง หลับสิๆๆๆ---พรำบอกตัวเองนับแสนครั้ง
แต่ไม่ว่ายังไงก็หลับไม่ลง ความท้อแท้สิ้นหวังและความกลัว
เสียใจอุบัติขึ้นในจืตใจ น้ำใสๆใหลยาวเป็นทางจากหางตา ดูเราสิ เรางดงามเพียงใด ร่ำรวยปานใด
เฉียวฉลาดเพียงไร สุดท้ายกลับออกจากห้องสีขาวนี้ไม่ได้
ห้องที่เรียงรายด้วยประตูไร้บานนันสิบห้องที่บางเบาปานอากาศธาตุ
ห้องที่ไร้ทางออก"
"ฟึ่บ ตุ้บ แกร๊ง"เสียงปิดหนังสือเล่มหนาปึกแล้ววางลงบนโต๊ะไม้แสนหรู
ตามด้วยเสียงถ้วยชาวางลงบนจานรอง"ฮือม__"เสียงลมหายใจเข้าออกยืดยาวบ่งบอกถึงความปลอดโปร่งของจิตใจ
น้ำเสียงใสพรั่งพรูจากปากสาวสวยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นุ่มๆ
"ห้องที่ไม่มีทาง? เขียนได้ดีทีเดียว....?สำหรับฉันคิดว่าห้องสีขาวนั้น คงหมายถึง
วังวนแห่งความหลงตัวเอง..?****คุณล่ะคิดยังไง??
จากคุณ :
pancakehck
- [
1 มี.ค. 48 10:05:11
A:203.172.125.243 X:
]
เรื่องสั้นๆ "ห้องที่ไม่มีทางออก"
