ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่  5  จอมปีศาจเฟลโด้ ตะวันกำลังจะลาลับเส้นขอบฟ้าท่ามกลางแสงไฟจากบ้านเรือนที่เริ่มสว่างไสวส่องเป็นทาง     เหมือนแสงแห่งความหวังในใจหญิงสาวที่ต้องทนเดินอาบเหงื่อต่างน้ำเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน เพื่อมาที่หมู่บ้าน แต่ถึงจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงแค่ไหนริมฝีปากหนาคล้ำก็ยังมีรอยยิ้มแจกให้กับ       เพื่อนร่วมทางทุกครั้งที่มันเหลียวกลับมามอง  รวมถึงคนที่เดินสวนไปมาอย่างเป็นมิตร  แต่ เฉพาะผู้หญิงเท่านั้น?!  หากเป็นผู้ชายเธอจะรีบก้มหน้าต่ำเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว สุนัขร่างใหญ่เหลือบมองปฏิกิริยาประหลาดของหญิงสาวที่กำลังเดินก้มหน้าก้มตาสลับกับยิ้ม แย้มด้วยความแปลกใจ  จนกระทั่งปลอดคนจึงได้ยินเสียงของเจ้าหล่อน “นี่...นี่  เจ้าดำ  นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นไหม  คนที่นี่หล่อ ๆ สวย ๆ อย่างกับดาราทั้งนั้นเลย เนอะ  ”  กรรณิกาทำท่าทางป้องปากเหมือนกำลังกระซิบกระซาบความลับ แต่เสียงที่อีกฝ่าย ได้ยินผ่านทางความคิดกลับดังยิ่งกว่าประกาศโทรโข่งซะอีก หูเจ้าดำมีอาการกระดิกนิด ๆ เหมือนกำลังปรับเสียงที่ได้ยิน  แต่ไม่มีคำพูดอะไรหลุดจากปาก ของมันอีกเช่นเคย  นอกจากหันกลับมาส่งสายตาดุแทนคำตอบ   “ถามแค่นี้ไม่เห็นต้องมองแบบนี้ก็ได้...ก็คนเขาสวย ๆ หล่อ ๆ ทั้งนั้น...ถึงจะ....มองพวกเรา แปลก ๆ อยู่บ้าง”   .ไม่ใช่เรา...แต่เป็นเจ้าต่างหาก!!  เจ้าดำปฏิเสธคำพูดนั้นอยู่ในใจ  เหลือบมองคนข้างหลัง อีกครั้งพลางลอบถอนหายใจ “หรือว่า....พวกเขาจะกลัวนาย  ต้องใช่แน่เลย  ก็นายตัวใหญ่น่ากลัวอย่างกับเสือดำแบบนี้   บางทีเขาอาจจะคิดว่าฉันถูกนายลักพาตัวมาก็ได้  ไม่ได้การละ คราวหน้าถ้ามีใครมองแบบนี้ อีก  ฉันจะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจเองนะ”  ใบหน้าคล้ำหันมายิ้มให้สุนัขหน้าขนอย่างเห็นใจ   ‘เจ้าดำ’ ลอบถอนหายใจอีกครั้งให้กับความ ‘ไม่รู้’ อะไรของหญิงสาว ‘...ไม่ต้องยุ่ง...’  เสียงทุ้มดุ ๆ ทำเอาหน้าคล้ำอยู่แล้วยิ่งหมองหม่น   ‘ไว้หาที่พักได้จะบอกค่อยคุย...’ เท่านั้นหน้าจ๋อย ๆ ของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นสดใสเหมือน ปลาได้น้ำทันที ยิ่งเดินฟ้ายิ่งมืดแต่จนแล้วจนรอดก็ยังหาที่พักไม่ได้ซักที  เวลาผ่านไปนานจนขาที่กำลังก้าว เดินอยู่ทั้งสองข้างของหญิงสาวอ่อนล้าจนแทบไม่มีความรู้สึก   จนกระทั่งในที่สุดก็มีที่ที่ยอม ให้พัก “จะ...จะพักที่นี่เหรอ ”  ถึงจะเป็นแห่งเดียวที่ยอมให้พวกเธอพัก  แต่สภาพที่เห็นตรงหน้าต่อ ให้คนที่ไม่เรื่องมากเลยก็คงต้องขอคิดดูก่อน  เพราะโรงแรม...หรือถ้าจะเรียกให้ถูกน่าจะเป็น ‘โรงทาน’ ที่ทำจากไม้ผุ ๆ ซ้ำมีตะไคร้น้ำเกาะเป็นหย่อมๆ  บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของไม่ค่อยได้ สนใจดูแลสักเท่าไหร่  ยิ่งเมื่อเดินผ่านประตูไม้ที่จวนพังมิพังแหล่เข้าไปด้านในโรงแรมที่แสน จะมืดมิดราวกับกำลังประหยัดเทียน  กลิ่นเหม็นอับผสมกลิ่นฉุนของอาหารโชยคละคลุ้งไป ทั่ว   “แน่ใจนะ...ว่าจะพักที่นี่”  กรรณิกาถามย้ำอีกครั้งก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่  มองสภาพที่พัก ในคืนนี้แล้วไม่แน่ใจว่าการพักที่นี่กับนอนกลางป่าอย่างไหนดีกว่ากัน ‘แล้วเจ้าอยากช่วยน้องเจ้าหรือเปล่าล่ะ’ “แล้วเรื่องที่พักคืนนี้มันเกี่ยวอะไรกับการไปช่วยน้อง ๆของฉันล่ะ” ‘ถ้าไม่อยากได้ข่าวเกี่ยวกับน้องสาวเจ้า ก็ตามใจ’ ‘เจ้าดำ’เดินตรงไปหาชายรูปหล่อนัยน์ตาสี ฟ้าที่ดูท่าทางน่าจะเป็นเจ้าของโรงแรมเพื่อเจรจาขอห้องพัก  เพียงประเดี๋ยวเดียวมันก็เดิน กลับมาประกาศเจตนารมณ์ ‘... ข้าได้ห้องพักแล้ว ส่วนเจ้าอยากจะไปนอนที่ไหนก็ไป’  พูดจบ  มันก็สะบัดหางเดินหน้า เชิดขึ้นข้างบน ทิ้งให้สาวร่างบึกยืนมองตาปริบ ๆอยู่ข้างล่าง ‘ถ้าไม่รู้จะไปนอนไหนก็ขึ้นมา’ เสียงทุ้มดังแผ่ว ๆ ดังขึ้นในหัว  ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำหญิง สาวรีบวิ่งขึ้นบันไดตามไปทันที **********************************                   “เอาล่ะ  ตอนนี้ก็ได้ที่พักแล้วหวังว่านายจะเล่าเรื่องอะไรต่อมิอะไรให้ฉันฟังซักที”  กรรณิกา เปิดประเด็นทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลง ร่างใหญ่สีดำไม่ตอบ  เดินสำรวจห้องอย่างใจเย็น ภายในห้องเป็นสีฟ้าหม่นขนาดไม่ใหญ่นัก เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่ราวกลับไม่มีใครเข้ามาพักเป็นเวลานาน  มุมห้องทางขวามีเพียง กองฟางหนาๆที่ปูด้วยผ้าสีน้ำเงินเข้มแทนเตียงเท่านั้น  เหนือเตียงอนาถาขึ้นไปทางซ้ายเป็น หน้าต่าง  หรือถ้าจะเรียกให้ถูกคงต้องบอกว่าแค่ ‘เคยเป็น’ ซะมากกว่า  เพราะตัวกรอบและ บานพับนั้น  ชำรุดผุพังจนแทบจะไม่เหลือเค้า   กรรณิกามองห้องพักมืดสลัวสลับกับ ‘เจ้าดำ’ ก่อนจะถอนหายใจยาว... ห้องก็...เอ่อ.อ.อ  ส่วนเจ้าดำก็...เฮ้อ.อ.อ.อ.   กระแสลมพัดกรรโชกเข้ามาในห้องเพียงวูบเดียว  แต่ก็มากพอจะทำให้ได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยว จากคราบเหงื่อไคลที่โชยออกมาจากเสื้อผ้าของเธอ “เอ่อ.... เจ้าดำ...ถ้าไม่ว่าอะไรฉันขออาบน้ำได้ไหม เดินมาทั้งวัน ตัวเหม็นไปหมด...” เสียง ไพเราะพูดอ้อมแอ้มขึ้นมาในความมืด บิดตัวไปมาอย่างกระส่ำกระส่าย  นึกสงสัยตัวเองว่า ทำไมต้องขออนุญาตสุนัขตรงหน้าด้วย ‘อาบน้ำ?...’  อีกฝ่ายหันมาถามราวกับเป็นเรื่องประหลาด “ใช่...อาบน้ำ  เอ่อ...ชำระล้างร่างกายไง” หญิงสาวรีบอธิบายพร้อมทำท่าประกอบ  เกรงว่า สัตว์ตรงหน้าจะไม่เข้าใจกับคำว่า ‘อาบน้ำ’ ‘ดึกแล้ว  ไว้วันอื่นละกัน’  เจ้าดำพูดพร้อมเหยียดขาหน้าออกเพื่อไล่ความเมื่อยขบจากการ เดินมาทั้งวัน  เดินไปนอนหมอบใกล้ๆกับเตียงฟางอย่างเกียจคร้าน “เรื่องอื่นฉันพอยอมได้  แต่เรื่องนี้ไม่มีทาง  ถ้านายไม่ไป ฉันจะให้นายได้รับรู้กลิ่นหอมสน ชื่นที่หมักบ่มมาทั้งวันของฉัน”  แต่อีกฝ่ายยังนอนนิ่งไม่สนใจกับคำขู่ “ได้  ถ้านายคิดว่าฉันไม่กล้าล่ะก็...”  กรรณิกาพูดพร้อมกับทำท่าจะกระโดดใส่เจ้าหมาจอม กวนตรงหน้า ...แล้วจะรู้สึก...หนึ่ง...ส่อง...ซั้ม... ร่างหนา ๆสปริงตัวกระโดดเข้าใส่เป้าหมายทันที  เร็วพอ ๆ กับที่อีกฝ่ายกลิ้งหลบไปอีกทาง   พร้อมลุกขึ้นยืน ‘....เจ้าอยากอาบน้ำไม่ใช่เหรอ  ข้าลุกแล้วนะ  จะไปหรือเปล่า’  ดวงตาสีเงินมองร่างคลุกฝุ่น ตรงหน้าอย่างเป็นคำถาม ราวกับไม่ได้ทำให้เธอต้องมาล้มกลิ้งไม่เป็นท่าอยู่แบบนี้ อูย  ใครแกล้งใครกันแน่เนี่ย....กรรณิการีบยันตัวลุกขึ้นยืน  โดยไม่ต้องรอให้ถามซ้ำ         “ ไปสิ...”   ...ถึงจะโดนแกล้งไปบ้าง แต่ก็ยังดีที่ได้อาบน้ำน่ะ...ถือว่าเป็นการแกล้งกระชับมิตรละกัน                                            ********************************************** (มีต่อ) จากคุณ : Sushii - [ 1 มี.ค. 48 11:47:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ‘ท่านเฟเรียล  ยกโทษให้ข้าด้วยเถิด  อ๊าก.ก.ก.ก.ก.’ เสียงร้องโหยหวนของเมนัสดังก้องไปทั่ว         ห้อง  ดวงตาเหลือกลานวิงวอนขอร้องคนตรงหน้าให้ผ่อนปรนโทษ  ใบหน้าที่เคยหล่อ บัดนี้มี แต่หนอนสีขาวขนาดเล็กมากมายชอนไชกัดกินเนื้อจนเป็นรูพรุนทั่ว ‘สายไปแล้วที่จะขอความเห็นใจ  ทั้งๆที่ท่านเฟเรียลอุตส่าห์ไว้ใจมอบหมายภารกิจสำคัญนี้ ให้ แต่เจ้ายังบังอาจทรยศ ’ เพียงตวัดตามอง หนอนสีขาวแต่ละตัวพลันระเบิดหายไปพร้อม เศษเนื้อบริเวณนั้น ‘โอ๊ย.ย.ย.ย  ได้โปรดฆ่าข้าเถิด....เฟรโด้ ...ได้โปรด  เพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อ...’  ลิ้นที่กำลัง วิงวอนขอชีวิตถูกดึงลากออกมาด้วยคีมที่มองไม่เห็น   ก่อนจะฉีกกระชากออกจากกันเป็น แนวยาวราวกับลิ้นอสรพิษ ‘ข้าไม่เคยมีเพื่อนเป็นคนทรยศ  เก็บลิ้นสองแฉกของเจ้าไปขอโทษท่านแฟเรียลในนรกเถอะ’ พูดจบน้ำแข็งพิษแหลมคมจำนวนมากพุ่งทะลุออกมาจากเนื้อด้านในทั่วร่าง ก่อนจะละลายกัด กร่อนปากแผลเป็นวงกว้างสีดำขยายกินลึกผิวเนื้อแต่ละส่วนของเมนัสไปเรื่อย ๆ จนเจ้าตัวไม่ อาจทานทนไหวขาดใจตายทันที เฟลโด้มองอดีตเพื่อนที่ต้องตายเพราะความไม่เจียมตัวด้วยสายตาดูแคลนและสมเพช  ก่อนจะ ปลายตามองสภาพไม่น่าดูของหญิงสาวที่นอนสลบไสลด้วยเวทย์แห่งนิทรา ‘หากข้ามาไม่ทัน  แม้แต่นรกเจ้าก็ไม่มีสิทธิอยู่!!’ สิ้นเสียงซากศพพลันระเบิดกระจายไปทั่ว ทุกทิศทาง  ทุกแห่งหนถูกย้อมด้วยเลือดสีดำของผู้ทรยศ ไม่เว้นแม้แต่ร่างบางบนพื้น   แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับจอมปีศาจผู้นี้  เพียงยื่นมือออกไปเสื้อยืดและกางเกงลำลองที่ถูก ถลกทึ้งพลันกลายเป็นชุดกระโปรงผ้าไหมสีดำแนบลำตัว  เนื้อตัวที่เคยสกปรกกลับสะอาด ราวกับผ่านการทำความสะอาดมาอย่างดี ‘หลังจากข้าร่ายพันธะมนตราแห่งรัก...เท่านี้เจ้าก็พร้อมที่ถูกส่งมอบให้ท่านเฟเรียลแล้ว....’ จอมปีศาจหลับดวงตาทั้งสองข้าง  ตั้งสมาธิกลั่นเลือดสีดำออกมาจากมือที่กำแน่น ‘ด้วยเลือดแห่งข้า  เมื่อใดที่เจ้าหลุดพ้นจากมนตราแห่งนิทรา  คำสาปจะบังเกิดให้เจ้าหลงรัก ชายที่ได้พบเป็นคนแรกจนหมดหัวใจ...’ เลือดสีดำหยดลงบนใบหน้างามก่อนจะแปรเปลี่ยน เป็นอักขระสีแดง เฟลโด้ไม่รอช้ารีบร่ายเวทย์แห่งพันธะมนตราใส่ร่างตรงหน้า  บังเกิดแสงสีแดงเจิดจ้าปกคลุม ทุกสิ่งภายในห้องไม่เว้นแม้แต่บานประตูที่ค่อย ๆ เปิดออก ฉึก!! มีดเงินเล่มใหญ่จ้วงแทงจากกลางหลังทะลุอกเสื้อด้านหน้า เลือดสีดำไหลทะลักราวกับก็อกน้ำ หากคนที่กำลังร่ายเวทย์กลับไม่สะทกสะท้านตั้งสมาธิร่ายมนตราต่อไป   ‘ฟันที่คอของมันสิ  พวกเผ่าปีศาจมีพลังในการรักษาตัวสูง  ถ้าไม่ฟันคอให้ขาด  โอกาสจะไม่ มีอีก  แล้วมันจะเป็นฝ่ายล่าพวกเราแทน...’ คนผู้มีอาวุโสกว่าตะโกนบอกพรรคพวกในกลุ่ม   ก่อนศีรษะจะหลุดออกจากตัวด้วยฝีมือของปีศาจเผ่าไวล ‘เฮ้  รีบพาจ้าวแห่งแม่มดไปเร็ว  ไอ้ปีศาจมันร่ายเวทย์เสร็จแล้ว’ คนที่อยู่ใกล้ ‘จ้าวแห่งแม่มด’ รีบฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายบาดเจ็บและกำลังอ่อนแรงจากการร่ายเวทย์ระดับสูงอุ้มร่างในชุดดำ หนีออกจากห้องไปทันที ‘ถอย!! เร็วเข้า  ได้ตัวจ้าวแห่งแม่มดแล้ว’  เสียงตะโกนบอกต่อกันเป็นทอด ๆ ให้พวกที่ยังอยู่ ในห้องรีบหนีจากหายนะตรงหน้า ‘ข้าไม่ปล่อยให้พวกเจ้าทำแบบนั้นได้หรอก!!’ ปีศาจเผ่าไวลกางฝ่ามือฟาดผ่านอากาศตวัด จากบนลงล่าง  เกิดกระแสลมคมกริบยิ่งกว่าใบมีดผ่ากลุ่มคนในรัศมีเป็นชิ้น ๆ  เลือดสีแดง ของคนต่างเผ่าสาดกระจายทั่วห้องอีกครั้ง ภาพสยดสยองตรงหน้าทำให้พวกที่เหลือขวัญ กระเจิง  ลนลานแย่งกันหนีออกจากห้องมรณะนั้น   ‘พวกเราอย่าไปกลัว  เห็นแผลตรงหน้าอกมันไหม  เลือดยังไหลไม่หยุดเลยเลย  ซ้ำมันอีกไม่กี่ ทีเดี๋ยวก็ตายแล้ว’ ชายใจกล้าตะโกนบอกพรรคพวก  เงื้อมีดหมายจะฟันคอจอมปีศาจ  หากถูก หยุดด้วยมือใหญ่ที่ตะบบลงกลางหน้า ก่อนออกแรงบีบกะโหลกจนแหลกละเอียด ‘ใช่ เลือดข้ายังไหลไม่หยุด  เพราะอาวุธที่ทำจากเงินลงอาคมเวทย์ทำให้บาดแผลหายช้ากว่าที่ ควร...’  ดวงตาสีดำกวาดมองหมู่แมงเม่าที่หลงบินเข้าสู่กองไฟแห่งหายนะในครั้งนี้  ก่อนจะ ปรากฏรอยยิ้มอำมหิตบนเรียวปากได้รูป ‘ แต่ใช่ว่าข้าจะทำให้หายไม่ได้’ พูดจบ เล็บสวยยืดยาวปักตวัดเข้าลำคอกลุ่มชาย ผู้เคราะห์ร้ายที่เหลือตรงหน้าจนเลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นอาบร่างคนเผ่าปีศาจ บาดแผลต่าง ๆบนร่างกายคล้ายมีชีวิตดูดซับน้ำข้นคลั่กอย่างหิวกระหายก่อนจะสมานปิดตัวลงอย่างรวดเร็ว       ....เหล่าเจ้ามดปลวกเอ๋ย  บังอาจแย่งชิง ‘เธอคนนั้น’ไป   อีกเดี๋ยวพวกแกจะได้รู้ซึ้งถึงพลัง อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของข้า  เฟลโด้....                           จบตอนที่ 5 ค่ะ^^                 *************************************       ว่าแล้วก้อแวะคุยกันก่อนละกัน scottie : จะพยายามรีบแก้นะคะ จะได้ลงได้ยาวติด ๆกัน ^^ Reader : ตอนใหม่มาแล้วค่า รีบมาอ่านเร๊วว.วว.ว  อิอิอิ โอเลี้ยงแก่ๆ : แหม หนุ่ม ๆ เราหล่อซักขนาดนี้ คร๊ายจะทนไหว                     sushii แต่งไปเช็ดน้ำลายไปเลยนะเนี่ย^^ ...เกียร์... : รีบเคลียร์พื้นที่แถวหน้าให้เลยค่ะ  ไม่ต้องห่วงเราล็อคคิว                ไว้ให้แล้ว ไม่ต้องรอนานอีกต่อไปค่ะ ฟ้าใส : แหม เจ้าดำเป็นสุนัขแบบนี้ ถ้าหล่อเกินหน้าอิซัคก็แย่สิคะ          แต่อนาคตใครจะหล่อกว่าใครอันนี้ต้องให้คนอ่านตัดสินแทนค่ะ^^ นกยูง :  ขอบคุณค่ะ  เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ จะรีบมาแปะไว ๆ            จาได้ไม่ต้องรอนานเดี๋ยวจะคอยาวเป็นกะเหรี่ยงเสียก่อน ^^ ฟหา : อาจแวะไปเที่ยวเล่นบ้าง แต่ไม่หายไปแน่ค่ะ  ยังไงนั่งยืนนอนยืน         ก็ต้องแต่งให้จบ ไม่งั้นมันคาจายค่ะ...เดี๋ยวจาเก็บไปนอนฝันร้าย       nam (nampolaris) : แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้ขอแก้เนื้อหาตอนเก่า ๆ ก่อน                               อดใจรออีกนิดนะคะ^^ lyne : ขอบคุณค่า  จะรีบแก้แล้วทยอยแปะต่อเรื่อย ๆค่ะ รับรองไม่นานเกินรอ         (เพราะรอมานานแล้ว) อิอิอิ  เจอกันแน่ค่ะ aap : ขอบคุณค่า ดีใจเหมือนกันที่มีเวลาได้มานั่งแต่งต่อค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 48 21:33:35 จากคุณ : Sushii - [ 1 มี.ค. 48 12:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ดีค่ะ อย่านานนา เนี่ยลืมไปแล้วว่าเฟลโด้เป็นใคร จากคุณ : scottie - [ 1 มี.ค. 48 17:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาลงชื่อจ้า ^ ^ จากคุณ : nam (nampolaris) - [ 2 มี.ค. 48 12:32:24 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านไป ก็ตื่นเต้นเป็นครั้งที่ 2 เอิ๊กๆ ^^ เอ่อ  อ่านเฟรโด้ เป็น "โฟรโด้" เฉยเลยเรา -_______-  แหะๆ เลยนึกถึงเรื่อง ลอร์ด ออฟเดอะริง ขึ้นมากะทันหัน กร๊ากกกก   ติดตามต่อไปคับๆ อิอิ จากคุณ : ...เกียร์... [Kear] - [ 2 มี.ค. 48 19:36:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านอย่างเพลิดเพลิน จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 6 มี.ค. 48 00:44:23 A:202.133.176.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 7 พ.ค. 48 20:39:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 6 ผาไร้แสง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3332757/W3332757.html จากคุณ : Sushii - [ 22 พ.ย. 48 20:32:30 ]