การบอกรักใครหรือปฏิเสธใครไม่ใช่เรื่องยากเย็นสำหรับเธอเลยจริงๆ เธอบอกคบกับนนท์เพื่อนผมเมื่อสามเดือนที่แล้ว ส่วนสามเดือนถัดมานนท์ก็มาร่ำสุราร่วมกับผองเพื่อนที่ตบเท้าเดินจากไปหลังจากได้แฟนคนแรกของชีวิต ผมมองแล้วได้แต่เกาศีรษะแกรกๆ พลางเทขวดเบียร์พรวดๆลงแก้วของมัน ผมพูดอะไรไม่ออกสักคำทั้งๆที่ตัวผมได้รับการยกย่องเป็นเจ้าหลักการที่สุดในกลุ่มเพื่อนฝูง เวลานี้ผมทำได้เพียงเทน้ำเมาเคล้าสุราเคียงข้างเพื่อนผู้เจ็บช้ำ
" ดื่มเลยเพื่อน ดื่ม...."

คำว่าดื่มคำสุดท้ายสั้นและเบา แต่เป็นคำที่รวมความรู้สึกเห็นใจ ระคนสลดหดหู่ และมีสมน้ำหน้าในชะตากรรมของเพื่อนรักอีกนิดหน่อย เนื่องจากเธอก็เป็นหญิงสาวในดวงใจของผมเช่นกัน แม้เธอจะไม่ได้เป็นหญิงสาวเพียงคนเดียวในใจของผม แต่ก็ต้องยอมรับว่าเมื่อสามเดือนที่แล้ว ภาพของเธอเขย่าหัวใจของผมให้สะท้านแรงและนานกว่าหญิงสาวรายอื่นๆ และยิ่งถมหัวใจของผมลงพื้นลึกที่สุด เมื่อเพื่อนรักมาฉกเธอไปครอบครอง ถ้าผมรู้ว่าความสัมพันธ์ของคนคู่นี้เป็นสัญญาเช่าชั่วคราว ผมก็คงไม่แอบไปดื่มเหล้าคนเดียวโดยไม่ให้ใครพบเห็น

" เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงมาคบเรา ทั้งๆที่ก็ไม่ได้รักเราเลยสักนิด "

ประโยคอย่างนี้นนท์พ่นมาบ่อย เราล้วนถามหาความเข้าใจเวลาอกหัก ฝูงเพื่อนรอบข้างเริ่มจะดื่มด่ำในอารมณ์เดียวกันหมดแล้ว อารมณ์นั้นทับข่มความโศกของชายหนุ่มคนหนึ่งจนแทบหาใครสนใจไม่ได้นอกจากผม บอกตามตรงทั้งหมดสามารถประนมมือไหว้สุนัขขี้เรื้อนได้หมดแล้ว ผมตัดสินใจยกปีกนนท์ขึ้นไปนอนพักบนหอเพราะสลบไปเรียบร้อย พอวางร่างของมันลงบนเตียง ผมค่อยจัดแจงค้นโทรศัพท์มือถือของมัน แล้วกดหาเบอร์โทรศัพท์ของเธอ เดาจากนิสัยของเพื่อนรักก็ทำให้หาไม่ยากสักนิด เพราะมันบันทึกไว้ในชื่อว่า ...ที่รัก นนท์ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนตั้งแต่เรารู้จักกันมาเกือบเจ็ดปี เธฮคือหญิงสาวชีวิตแรกที่เป็นเงื่อนไขให้มันหลงไหลคลั่งไคล้แทบถวายชีวิต
ผมกดหมายเลขนั้นทันทีที่หาพบ และโชคดีที่ใช่

" สวัสดีครับนา เราเดชนะ เพื่อนนนท์น่ะ "
ผมแนะนำตัวกันเธอตกใจ แต่ความเป็นจริงเราก็เป็นเพื่อนที่เรียนร่วมคณะกันอยู่แล้วไม่เห็นมีอะไรที่ต้องกลัว

" โทรมาตอนตีสามกว่า เนี่ยมีอะไรหรือเปล่า หรือจะต่อว่าเราเรื่องเพื่อนเธอ"

ผมนิ่งไปหน่อยเพราะคิดไม่ตกจริงๆว่าตนเองโทรมาทำไม ต้องการอะไร ต้องการเรียกร้องความเป็นธรรมแทนเพื่อนฝูงที่เพิ่งร้องไห้ฟูมฟายบนโต๊ะเหล้า ร้องเรียกความรู้สึกที่เคยทิ้งขว้างไว้กลางทางของตนเอง ผมต้องการอะไรกันแน่


ผมบอกเธอว่าเป็นเรื่องสำคัญมากจริงๆ แถมคุยกันทางโทรศัพท์ก็ไม่ได้เพราะต้องคุยกันยาวอาจถึงรุ่งสาง และเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวผม ไม่เกี่ยวกับนนท์ เพราะดูท่าน้ำเสียงเธอค่อนข้างขัดเคืองเอาการเมื่อเอ่ยเรื่องของนนท์ขึ้นมา
" ถ้าจะสารภาพรักเนี่ย บอกทางโทรศัพท์ก็ได้นะ ไม่ต้องลำบากเดินทางเสียค่ารถแท็กซี่ เปลืองแค่ค่าโทรศัพท์ก็พอ เราจะรับไว้พิจารณา แล้วจะประกาศผลให้ทราบพรุ่งนี้ "

น้ำเสียงของหญิงสาวเริ่มแฝงอารมณ์เหนื่อยหน่าย คล้ายได้เผชิญเรื่องราวแบบนี้หลายรอบเอาการจนแทบหาระเบียบวิธีปฏิบัติเกี่ยวกับการสารภาพรักเฉพาะบุคคลเรียบร้อยแล้ว ถ้ามีการสารภาพรักโปรดปฏิบัติตามคู๋มือดังต่อไปนี้ ผมคิดว่าเธอน่าจะไปเขียนหนังสือ ...

" ขอโทษนะ ความจริงเราก็ไม่รู้ว่าขอพบเธอทำไม เพราะเมื่อครู่เรามีเพียงความอยากพบเธอ เราไม่ได้เมาแม้จะเพิ่งผละจากงานเลี้ยงปลอบใจไอ้นนท์มาหมาด เราอยากพบเธอก็เท่านั้น ส่วนเหตุผลนั้น เราเชื่อว่าเมื่อพบหน้าเธอคงนึกออกเอง "

เสียงหญิงสาวปลายทางเงียบกริบ หลงเหลือเพียงบทเพลง Only time ลอดผ่านหูโทรศัพท์กล่อมผมจนเคลิบเคลิ้มสืบต่อจากน้ำเสียงที่เพิ่งคุยกันเมื่อครู่ เสียงหญิงสาวที่สามารถกล่อมเราจนเคลิบเคลิ้มจะมีสักกี่ชีวิตบนโลก จำได้ว่า นอกเหนือจากเพลงกล่อมเด็กสมัยผมตัวกระจ้อยร่อย ก็ไม่เคยได้ยินอีกเลยจนกระทั่งชั่วขณะนี้

" ตกลง เราพบกันที่ปั้มน้ำมันเจ็ทข้างมหาวิทยาลัย ในร้านจิฟฟี่ เดี๋ยวอีกสามสิบนาทีเจอกัน "

เธอตอบตกลงส่วนผมก็ได้เพียงรับคำด้วยอาการลิงโลด พอวางหูแล้ว ผมจัดแจงรื้อตู้เสื้อผ้าเลือกหาชุดที่เข้าท่า แปรงฟันลวกๆพอกลบกลิ่นแอลกอฮอล์ตกค้าง ก่อนทิ้งไอ้นนท์นอนแผ่หลาสลบเรียบดำดิ่งอยู่ในห้องฝันของอารมณ์โศก ผมช่วยปลอบใจเพื่อนรักได้เท่านี้ แต่พอดีเพื่อนผมหนีไปเสียใจคนเดียวในฝัน ผมตามไปช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว


3.50 น.
ปั้มน้ำมันเปิดบริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงตามเดิม แม้รัฐบาลประกาศนโยบายช่วยประหยัดน้ำมันทั่วประเทศให้ปั้มน้ำมันควรมีเวลาเปิดปิดแต่บางอย่างที่ต้องดำรงชีวิตคงไม่อาจทำตามได้ ตลอดชั่ววารวันมีคนต้องใช้ชีวิต มีคนที่ต้องขับเคลื่อนตลอดเวลา เมื่อเชื้อเพลิงเริ่มพร่องจนเกือบเกลี้ยงเราต้องหามาเติม กฏนี้ใช้ได้ทั้งรถยนต์และหัวใจ
ม้านั่งข้างร้านสะดวกซื้อในปั้มมีชายหนุ่มหญิงสาววัยรุ่นนั่งเคียงกันอยู่ ดูท่าทางคงทะเลาะกันเนื่องจากผู้หญิงเหลียวซ้ายผู้ชายเหลียวขาว ผู้ชายหน้ากระล่อนกลิ้งกลอกส่วนผู้หญิงหน้าตึงหึงงอน แต่เอาเถิด ลองพ่วงกันออกมาได้ในยามวิกาลอีกไม่นานคงคืนดีกัน ผมซื้อกาแฟจากเครื่องชงอัตโนมัติดื่มฆ่าเวลารอเพราะเชื่อว่าเธอคงมาสายกว่าเวลานัด การแอบมองชายหนุ่มหญิงสาวคู่นั้นคลายความเบื่อหน่ายของการอคอยได้เยี่ยม กาแฟรสชาติอัตโนมัติจนผมไม่อาจบรรยายรสชาติได้นอกจากเนื้อแท้อันขมขื่นของมัน

เสียงทักทายของพนักงานขายเรียกผมเหลือบมองประตูเข้าร้าน หญิงสาวสายรุ่นมหาวิทยาลัยท่าทางคล้ายมองหาใครบางคนย่างเข้ามา ใบหน้าเธอรองพื้นเรียบๆ ริมฝีปากอิ่มทาลิปสติกสีอ่อน สวมเสื้อกล้ามสีขาวแนบเนื้อทับด้วยเสื้อยีนส์สีซีด ทีท่าโดยรวมดูเมามายไม่แพ้กัน ผมโบกมือเรียกเธอสองครั้งสองคราวเธอค่อยแน่ใจว่าคนที่เรียกไม่ใช่คนโรคจิตที่ไหน เธอซื้อกาแฟรสชาติอัตโนมัติก่อนค่อยมานั่งกับผม ในระยะที่พอสอดสายตาสำรวจตัวเธอได้ชัดเจน จนเห็นชัดแม้คราบบางอย่างใต้เปลือกตาล่างและสีแดงบวมช้ำจางๆในเนื้อตาของเธอ

เธอร้องไห้มาก่อน ....ผมคิด

" นายเป็นผู้ชายคนแรกที่เรียกเรามาพบตอนตีสาม "
เธอเริ่มเปิดฉากสนทนา ท่าทางหงุดหงิด

" เราคิดว่าเธอเจอเรื่องแบบนี้บ่อยเสียอีก "

" พบกันตอนดึกดื่นน่ะบ่อย แต่ส่วนใหญ่เราเป็นคนชวน เพื่อนนายก็เพิ่งถูกชวนไปเมื่อวาน อีกอย่างถึงเราจะไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แต่โปรดเข้าใจนะว่า เราไม่มีราคาอย่างที่ใครในคณะเข้าใจกัน เอาล่ะทีนี้นายมีอะไรก็ว่ามา"

ความทรงจำของผมหวนสู่ครั้งยังสวมบทบาทเฟรชชี่ จำได้ว่าผมเคยเห็นเธอออกมาจากตึกคณะยามวิกาล ถัดจากนั้นก็มีอาจารย์คนหนึ่งก้าวตามกันออกมา พริบตานั้นผมก็ตัดสินทันทีว่าเธอน่าจะเป็นหนึ่งในนักศึกษาหญิงที่หารายได้พิเศษ

" เราไม่เคยมีความคิดอย่างนั้นเลยนะ "

ผมรีบปฏิเสธพัลวัน น้ำเสียงหนักแน่นจนน่าจะผิดสังเกต แต่ดูเธอค่อนข้างเฉยชินกับเรื่องทำนองนี้ เดาว่าคงเคยหาว่าเป็นนักศึกษาขายตัวบ่อยครั้ง และผมยอมรับว่าครั้งหนึ่งผมเคยอิจฉาอาจารย์คนนั้นอยู่นาน เธอหันไปทางกระจกผนังร้านมองรถที่แล่นวนกันเข้ามาสูบน้ำมันไปใช้ ชำระค่าน้ำมันตามมูลค่า ค่อยแล่นจากไป ปั้มน้ำมันคงมีคุณค่าแค่ผู้สนับสนุนที่พอหมดค่าก็จากกัน แล้วพอมีค่าค่อยกลับมาใหม่ เธอยกกาแฟจิบเรื่อยๆคล้ายกลัวว่ามันจะหมดเกลี้ยงเสียก่อน

" ทีนี้นายบอกเราได้รึยังว่า อยากพบเราทำไม "
เธอถามในเรื่องที่เธออยากรู้ และผมก็อยากรู้ บางครั้งเราก็อยากพบใครบางคนโดยไร้เหตุผล แล้วบางครั้งก็อยากจะย้อนถามว่าการอยากพบใครสักคนต้องใช้คำอธิบายด้วยหรืออย่างไร

" ไม่รู้สิ ทีแรกอยากจะถามเธอ ว่าเลิกกับนนท์ทำไม แต่ตอนนี้เรื่องนั้นไม่สำคัญแล้ว เพราะคำตอบนั้นเราก็อยากรู้เช่นกัน "

ผมตอบอย่างที่คิด พลาดพาดสายตาไว้ทิศทางเดียวกับเธอ เราต่างเหม่ออย่างไร้จุดหมายผ่านแสงสลัวของปั้มน้ำมันอาจเพื่อช่วยกันแสวงหาคำตอบของคำถามนั้น ชายหนุ่มหญิงสาวคู่ที่ทะเลาะกันเมื่อสักครู่ เริ่มมีระยะห่างจากกันน้อยลง บนสีหน้าของทั้งสองแม้ยังฉายรอยยับบึ้งแต่ก็พอปรากฏรอยยิ้มขึ้นนิดหน่อย

" เรื่องของนนท์น่ะไม่มีอะไรมากหรอก เราก็แค่ร็ตัวว่าเขาไม่ใช่แบบที่เราต้องการ ก็เลยบอกเลิกกันไป เขาเองก็ดีกับเรานะ เอาใจเราแทบทุกอย่าง จริงๆแล้วเราก็น่าจะแพ้ความดีของเขาอยู่เหมือนกัน แต่ยังไงดีล่ะ บางส่วนลึกๆของเราคล้ายกับปฏิเสธตัวเขาอยู่เสมอ เราเองก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่ทำร้ายผู้ชายดีๆอย่างเขา เอาอย่างนี้นะพรุ่งนี้เราจะไปอธิบายให้เขาฟังโดยละเอียดก็แล้วกัน "

" อย่างเพิ่งเลย พรุ่งนี้มันคงอย่างไม่สร่างเมา เอาไว้อีกสองสามวันค่อยบอกมันจะดีกว่า "

" ถึงขนาดเมาหนักเลยเหรอ เราคงทำร้ายเขาแรงจริงๆ ความจริงเราก็ไม่น่าไปคบกับเขา แต่อย่างว่าแหละนะ เราคงไม่รู้ว่าใครคือคนที่ใช่สำหรับเราจนกว่าจะได้ลงคบกันก่อน เราไม่เชื่อหรอกว่าจะมีใครพบคนที่ใช่เพียงแค่มองตากันแวบแรก "

เธอค่อยๆร่ำเหตุผลของการเลิกรามาระลอกแล้วระลอกเล่า สายตาของเธอฉายแววความเปลี่ยวเหงาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เธอเสยผมนิดหน่อยพอเผยช่วงไหล่ขาวเนียน ขยับตัวแก้เมื่อยนิดหน่อย กิริยาธรรมดาแต่ทว่าสวยจนกรตุ้นให้ผมคิดว่าอยากให้เธอมาลองทดสอบผมอีกสักคน

" เราว่าเราจะลองหยุดกระบวนการค้นหาดูเสียที เราอยากให้นนท์เป็นคนสุดท้ายที่เราทำร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ เราเริ่มอยากลองหยุดพักดูเสียที เพราะแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาใช่ว่าจะดีเหมือนอย่างนนท์ทุกคนนะ แต่ละคนล้วนคาดหวังจากตัวเราทั้งนั้น "

ผมฟังได้เพียงเท่านั้นก็เริ่มรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คงผ่านอะไรมามาก ผ่านการค้นหามาอย่างเหน็ดเหนื่อยอย่างยิ่ง บางทีอาจทรมานเกินขอบเขตความคิดของผม การค้นหาค้นคว้าทดลองหลายสิบครั้งแต่ไม่พบคำตอบที่ต้องการเสียทีคงบั่นทอนทำร้ายกำลังใจคนๆนั้นอย่างหนัก เพราะเพียงแค่คำตอบของความรู้สึกของคืนนี้ผมยังหามาเติมเต็มส่วนขาดไม่ได้ ก็ยังรู้สึกแย่มากจริงๆ