CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    I Don't Want To say Goodbye*Chapter 30

    สวัสดีค่ะมาลงแทนอีกตามเคยค่ะ หวังว่าคงยังไม่เบื่อ
    ตอนที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3334314/W3334314.html
    ................................

    Chapter Thirty

    "มานี่! ไปกันเถอะ"

    ซันโฮจูงมือฉันแล้วพาเดินไป

    "นายมันงี่เง่า!"

    ซันโฮพูดพึมพำกับตัวเอง

    ขณะที่เรายังจับมือกันอยู่

    และเดินไปที่ถนนเพื่อจะไปบ้านฉัน

    ตอนที่อยู่บนรถเราไม่ได้พูดอะไรกัน

    มันเงียบจัง

    แต่ก็ยังได้ยิน

    ซันโฮกำลังก่นด่า

    "ซันโฮ?"

    "อะไร"

    "ไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆ บ้านฉันกัน"

    "ได้"

    เมื่อเราไปถึงฉันก็นั่งที่ม้านั่ง

    และเขาก็ยืนอยู่ข้างๆ ฉัน

    แขนเขาโอบอยู่รอบคอฉัน

    ฉันยืดตัวตรง  

    แล้วฉันก็เห็นวงดนตรี เกรท นอร์ธเทิร์น ดีบเปอร์ หรือที่เรียกว่า เพลงชิล

    ฉันช่างน่ารัก...

    ฉันอยากจะสัมผัส...

    แต่ฉันรู้ดีว่า...มันช่างไกลเกินเอื้อม

    "เธออยากได้ เพลงชิลเหรอ?"

    "ไม่"

    "อย่าโกหก"

    "ฉันอยากได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้"

    "ฉันจะซื้อให้เอง"

    "O_O นายจะทำยังไงถึงจะซื้อมันได้ล่ะ"

    "ฉันทำได้ฉันถามพระเจ้าแล้ว ท่านว่าได้ แล้วฉันจะให้เธอ"

    " ^___^"

    หวังว่านายคงทำได้นะ

    มันทำให้ใจฉันเต้นรัว

    เหมือนกับว่ามันจะระเบิดออกมา

    "จากวันนี้เพลงชิลจะเป็นของภรรยาฉัน อุนมี"

    "ได้สิ^__^"

    "เธอรู้ไหม ต้นตำรับของเพลงชิลคือ นอร์ธเทิร์นสตาร์"

    "-__- ใช่"

    "ตั้งแต่นี้ไป เธอกับฉันจะเป็นแฟนเพลงของนอร์ธเทิร์นล่ะกัน"

    "จริงเหรอ?"

    "ใช่ เธอมันงี่เง่า"

    -__- ทำไม นายถึงชอบทำตัวหยาบคายนักนะ

    ฉันคิดว่าวงนอร์ธเทิร์นเป็นวงที่ดีกว่าวงอื่นนะ

    ^__^ ฉันมีความสุขมาก

    "ไปกันเถอะ"-ซันโฮ

    "หา? ok"-อุนมี

    ฉันลุกขึ้นและซันโฮวางมือเขารอบไหล่ฉัน

    "ถ้าเธอให้เพลงชิลกับคนอื่น ฉันจะฆ่าเธอ -0-"

    "อะไรนะ! ฉันจะไม่ให้ใครแน่!!"

    แล้วเราก็อยู่ที่หน้าบ้าน

    เรายืนอยู่ที่นั่น แต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี

    "นี่เข้าไปได้แล้ว"

    "เดินดีๆ นะ"

    "เธอคิดว่า ฉันอ่อนแอหรือไง -__-a"

    "ไม่"

    "แล้วทำไมเธอบอกว่า ให้ฉันเดินกลับบ้านดีๆ ล่ะ"

    "ฉันแค่เป็นห่วงเธอ"

    จู่ๆ ซันโฮก็ดึงฉันเข้าไปกอด

    ฉันกอดตอบเขาแน่น

    เขาจับผมฉัน

    "ฉันควรจะเป็นห่วงเธอมากกว่านะ"

    เขาเริ่มจับผมฉันอีก

    "ทำไม ฉันอ่อนแอเหรอ"

    "เธอต้องมีฉันไว้คุ้มครองต่างหาก"

    "บางที..."

    ฉันรู้ว่าเขายิ้ม

    ถึงจะไม่เห็น

    แต่…ฉันรู้

    "ตอนนี้เข้าไปได้แล้ว"

    "บาย ซันโฮ"

    "พรุ่งนี้ฉันจะรอเธอ ดังนั้นอย่ามาสายนะ"

    แล้วเขาก็เดินจากไป

    เป็นครั้งแรกของวันนี้

    ที่ฉันเห็นเขายิ้มกว้าง

    และฉันรู้ว่า เขาจะยิ้มให้ฉันคนเดียวเท่านั้น

    ^__^

    (ติดตามต่อ ตอนที่ 31)

    จากคุณ : Miran - [ 10 มี.ค. 48 20:47:02 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป