ผมได้เขียนข้อความนี้เมื่อ 26 / 7 / 2003
คืนนี้ผมยังนอนไม่หลับจึงนั่งเปิดไฟล์ต่างๆที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของผมเล่น
นั่งดูรูปภาพเก่าๆ นั่งอ่านข้อความเก่าๆ
และก็ได้เปิดไปเจอกับข้อความนี้เข้า อ่านแล้วก็รูสึกคิดถึง...คุณตาของผม
เมื่อเย็นวันนี้ผมได้มีโอกาสนำชุดครุยไปถ่ายรูปกับคุณตาของผมที่ต่างจังหวัด
คุณตาท่านเป็นชายชราร่างเล็กผมหงอกขาวโพลนไปทั้งศรีษะด้วยวัยอีกเพียงปีเดียวก็จะครบ 90
ในตอนนี้ท่านเดินแทบไม่ไหวแล้วได้แต่นอนป่วยอยู่บนเตียงด้วยโรคมะเร็งต่อมน้ำเหลืองที่รุมเร้า หากแต่ความจำของท่านยังดีจำลูกหลานได้หมดทุกคน
"คุณตาสวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านที่ข้างเตียง
"วันนี้ผมเอาชุดครุยมาถ่ายรูปกับคุณตาด้วย" ผมกล่าวกับคุณตาพร้อมทั้งโชว์อัลบั้มรูปเล่มโตที่ผมนำรูปถ่ายในวันรับปริญญามาเรียงไว้ภายในให้ท่านดู
ท่านยื่นมือออกมารับโดยที่ผมพยายามช่วยท่านประคองอัลบั้มรูปไว้ด้วยที่เห็นว่ามันค่อนข้างจะหนัก แต่ท่านพยายามจะถือเปิดดูด้วยตนเองเหมือนกับจะบอกกับผมเป็นนัยๆว่าไม่ต้องห่วงน่าตายังไหว
หลังจากที่คุณตาพลิกเปิดดูไปมาหลายรอบทั้งๆที่อัลบั้มรูปนั้นทั้งใหญ่และหนัก ท่านก็ประคองตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมทั้งเรียกให้น้าสาวของผมนำเอาเสื้อตัวที่สวยๆมาให้ท่านใส่เวลาถ่ายรูปกับหลานจะได้หล่อๆ
"เอาเสื้อคุณทองแดงนะ" คุณตาบอกกำชับ
หลังจากที่ผมเปลี่ยนเป็นชุดครุย และคุณตาท่านเปลี่ยนเป็นเสื้อคุณทองแดงเรียบร้อยแล้วเราทั้งสองก็พร้อมที่จะถ่ายรูปคู่กันโดยมีคุณพ่อของผมเป็นตากล้อง
หลังจากถ่ายรูปเสร็จแล้วผมก็ช่วยพยุงท่านกลับขึ้นไปนอนบนเตียงด้วยที่ท่านนั่งนานๆไม่ค่อยไหว
"แล้วนี่เราจะเรียนอะไรต่อไหม" คุณตาถามเมื่อขึ้นไปนอนบนเตียงตามเดิมเรียบร้อยแล้ว
"ผมกะว่าจะเรียนโทต่อครับ" ผมตอบพร้อมกับเอื้อมมือไปขยับสายออกซิเจนที่ทำท่าเหมือนจะหลุดออกมาจากจมูกของท่าน
ท่านยิ้มพร้อมกับหลับตาลง รอยยิ้มของท่านเป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็น และทำให้ผมได้ยิ้มออกมาไปพร้อมๆกับคุณตาด้วย
ผมอยากให้คุณตาอยู่กับผมไปนานๆ ได้อยู่ดูความสำเร็จของผม ที่ผมอยากจะทำให้ท่านได้เห็น ทำให้ท่านได้ภูมิใจ
.....
ผมอยากจะบอกกับคุณตาว่า
"ผมรักคุณตาครับ"
จากคุณ :
ผู้ชายในสายหมอก 
- [
13 มี.ค. 48 04:16:48
]
~~~ ภาพถ่ายใบสุดท้ายของผมกับคุณตา ~~~
จัง
