ความคิดเห็นที่ 1 พระมาร-ระ-ดา ที่เธอและเพื่อนซี้ชื่อฝรั่งช่วยกันแปลและเรียบเรียงเสียใหม่ว่า มีมารเป็นแม่ โดยไอ้คนช่วยคิดก็ด่าว่า “ไอ้ร้อยโคตรบาปเลยนะเอ็งเอาแม่มาเผา” เสียงเฟริกที่พูดภาษาไทยคล่องยิ่งกว่าคนไทยเสียอีกว่า “อ้าวว แกดูดิ เป็นจ้ำ ๆ ไปหมด เนี่ย แม่นะเนี่ย แม่ ย้ำว่าแม่คนเดียวที่ทำได้” “ก็แกก็หัดทำปากดี ๆ ทำตัวดี ๆ หน่อยสิวะ จะได้ไม่โดนบิดเนื้อเขียวขนาดนี้” เฟริกบอกพร้อมกับกลั้นหัวเราะอีกต่างหาก “เออวะ ถ้าบาปก็บาปด้วยกันนี่แหละ ก็แกช่วยคิดดีนี่”   แต่วันนี้เธอไม่มีรอยเป็นจ้ำ ๆ ให้เห็นเท่านั้นแปลว่าพักนี้เธอทำตัวดี ปากไม่เสีย และก็ไม่กวนยวนอารมณ์พระมารดา หรือเพราะว่าเธอลี้ไปไกลสิงสถิตย์อยู่ในสวนองุ่นแทนก็มิทราบ “สวัสดีค่ะ เอาดอกไม้มาส่งผู้การฯ ค่ะ” พระมารดาเธอบอก หญิงวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของบ้านเดินมารับดอกไม้ไปพร้อมกับส่งให้เด็กที่เดินตามมา “ผู้การฯสั่งดอกไม้ไว้เหรอคะ” เธอย้อนถามสีหน้าแปลกใจ “ค่ะ เมื่อวานผู้การฯแวะเข้าไป สั่งให้มาส่งเช้านี้ ผู้การฯ ไม่อยู่เหรอคะ” พระมารดาเธอถามเสร็จสรรพ “อ๋อ ออกไปตลาดสักครู่เองค่ะ เดี๋ยวเชิญมานั่งรอก่อนสิคะ” เธอจัดแจงเชื้อเชิญมารดาเธอเสร็จสรรพ “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเดินดูต้นไม้แถวนี้ก็ได้ค่ะ” “มาค่ะจะพาชมสวน” แล้วคนที่ดูเหมือนว่าจะเป็นเจ้าของบ้านด้วย เป็นมารดาของนายผู้การฯ นั่นด้วยก็พามารดาเธอและเธอเดินชมจนทั่วสวน และดูเหมือนจะคุยกันถูกคอเสียอีก เธอได้ยินแว่ว ๆ ที่ปลายหูว่า “โอ้ย รายนั้นน่ะ หาแฟนให้ก็ไม่เอาบ่นรำคาญ นี่ผู้หญิงมาติด มาหึงมาหวง จนต้องหนีบ่นรำคาญ ๆ” มารดาผู้การฯ จัดการเผาลูกชายให้มารดาเธอฟังเสร็จสรรพ ป่านนี้คนโดนเผาจะจามไปสักกี่ทีนะ. เอ สงสัยนายผู้การคงหล่อ จนสาว ๆ ติดกันตรึมละสิ ถึงมีคนมาหึงมาหวง แหมมมม ชักอยากเห็นหน้าเสียแล้วว่าจะหล่อไปหมด หรือ หล่อเป็นรูปจูบแล้วหอม ถ้าอย่างนั้นน่าลองจูบดูสักที หญิงสาวคิดคนเดียวในใจก่อนจะแอบหัวเราะกับตัวเอง “แล้วหนูนั่นลูกสาวเหรอคะ” คราวนี้หูเธอยิ่งกว่าจากเรด้าห์ของสถานีส่งสัญญาณทางอากาศแถวนี้เสียอีก “ค่ะ ลูกสาว ชื่อร้อยรักษ์ ค่ะ ตอนนี้ทำไร่องุ่นอยู่ ไม่ค่อยได้อยู่บ้านหรอกค่ะ” มารดาเธอเองก็เริ่มจะบรรยายสรรพคุณลูกสาวตัวแสบเข้าให้อีก “อุ๊ย..เก่งจัง ว่าง ๆ แวะมาบอกช่วยป้าดูต้นไม้บ้างนะ” คราวนี้มารดาผู้การฯ หันมาพูดกับเธอโดยตรง ร้อยรักษ์ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ “นี่ค่ะ ขานี้ก็ขยันสะสมต้นไม้แปลก ๆ ไว้เจอต้นไม้แปลก ๆ จะให้เจ้าร้อยเอามาฝากคุณนะคะ” “ดีค่ะ ดี เออ หนูร้อยว่าง ๆ ก็แวะมาคุยกับป้าบ้างก็ได้นะคะ ป้าอยู่ทางนี้คนเดียว ผู้การเข้าจะมาก็เสาร์อาทิตย์ ถ้าว่างก็เชิญนะคะ จะได้ช่วยป้าดูต้นไม้ด้วย ” คุณป้าจัดการเชื้อเชิญเธอเสร็จสรรพ เวร แล้ว ไอ้ร้อย นี่จะเข้าโปรแกรมจับคู่ให้ลูกชายเค้าเปล่าหว่า เธอกรอกตาคิดในใจอย่างคนมองโลกในแง่ร้าย ยิ่งถ้าเป็นเรื่องอย่างนี้แล้ว เธอมักจะมองมันให้ร้ายไว้ก่อน “แล้วดอกหน้าวัวนี่เลี้ยงยากไหมค่ะ หนูร้อย” เอาละสิ ทำไมไม่ถามแม่อ่ะ ถามตรูทำไมฟระ เสียงนั้นดังแต่เพียงในใจ แต่สิ่งที่ตอบไปก็คือว่า “ร้อยเอาดีทางองุ่นค่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลา แม่จะเป็นคนดูแล ว่าง ๆ เชิญคุณป้าที่บ้านสิคะ” เธอยิ้มหวานใส หากแต่รอยยิ้มอย่างนี้คนคุ้นเคยชิดเชื้ออย่างแม่เธอรู้ดีว่า เธอกำลังเซ็งสุดขีดกับการยืนเรียบร้อยแล้วเดินตาม ตอบคำถามและยิ้มหวาน และความอดทนต่ำ ๆ ของเธอก็ใกล้จะสิ้นสุดเต็มแก่ “นี่ก็นานมากแล้ว ยังไง ขอตัวกลับก่อนนะคะคุณ” พระมารดาของเธอช่วยชีวิตไว้ได้ทัน ร้อยรักษ์มองนาฬิกาที่ผูกไว้ที่ข้อมือขวา มันบอกว่าเธอเอาเวลาอันแสนจะมีค่ามาทิ้งไว้ที่นี่เกือบชั่วโมง สุดท้ายก็พาลรีพาลขวางโยนความผิดไปให้ ผู้การฯ คนที่เธอยังไม่ได้เจอ “แล้วค่าดอกไม้ผู้การฯจ่ายให้ยังคะ” “อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ” มารดาเธอบอกกะว่าคงจะใช้ให้เธอมาเก็บให้อ่ะดิ ยากสสส์ ร้อยรักษ์คิดในใจ “เอานี่ไปก่อนเลยคะ เดี๋ยวนะคะ ขิง ๆ เปิดประตูหน้าหน่อย” มารดาผู้การฯตะโกนเรียกเด็กรับใช้ ก่อนจะเดินอุ้ยอ้ายเข้าไปในบ้าน เมื่อได้รับเงินค่าดอกไม้แล้วเธอกับมารดาก็ร่ำลาเจ้าของบ้านที่ทำท่าอยากจะคุยต่อกับมารดาเธอต่อ หากแต่เธอก็ลากมารดาออกมาจนได้ แล้วก็ไม่พ้นโปรแกรมนินทา “แม่ ตกลงนายผู้การฯนี่โสดเหรอ แล้วอายุเท่าไร แล้วผู้การนี้ มันตำรวจ หรือว่าทหาร” เธอรัวคำถามเป็นชุด “โสดสิ แต่ไม่รู้หรอกว่าตำรวจหรือว่าทหาร แต่ว่าน่าจะเป็นทหารนะ เพราะเด็กที่อยู่กับคุณน่ะเป็นทหารนี่ ท่าทางผู้การฯจะชอบดอกไม้นะ มาสั่งสองสามทีแล้ว” มารดาเธอก็ช่างสังเกตไม่ใช่เล่น “อายุอ่ะเท่าไร ไม่มีเมีย” เธอยานคางถามด้วยความอยากรู้ “สามสิบกว่า ๆ” “เฮ้ยยยย!!!! ” คราวนี้เธออุทานเสียงดัง จนมารดาหันมามองถามเสียงหลง “อะไร อะไร เจ้าร้อย” “เปล่าแม่ คนไรอายุก็ตั้งสามสิบ ไม่มีแฟนไม่มีเมีย แม่คิดดูดิ ไม่ว่าทหารหรือตำรวจอ่ะ พอตอนเรียนในโรงเรียน ก็มีสาว ๆ มันจองตัวกันหมดแระ แต่นี่เหลือรอดออกมา แถมยังชอบดอกไม้ มีอย่างที่ไหนผู้ชายชอบดอกไม้” เธอโพล่ง ๆ ออกมา คนข้าง ๆ นั่งเงียบ สงสัยกำลังใช้ความคิดตาม ที่เธอใส่ไฟอยู่ “อ้าว จริง ๆ นะแม่คิดูดิ แปลก ๆ ไหมล่ะ เพื่อนร้อย ไอ้ เฟริก อ่ะ เห็นเปล่า หล่อจะตายโหง แต่เจือกเป็นเกย์อ่ะ” เธอยกตัวอย่างเพื่อนหนุ่มต่อหน้าคนอื่นแต่เป็นสาวต่อหน้าเธอและครอบครัวให้แม่ฟังเสียอีก “อืมมมม ก็อาจจะเป็นไปได้ แกหล่อ ท่าทางเรียบร้อย สุภาพ สะอาดสะอ้าน” นี่พระมารดาเธอเก็บรายละเอียดกันขนาดนั้น ร้อยรักษ์แอบหัวเราะในใจ “ใช่ แน่ ๆ แม่ใช่ รับประกันเลย เอาหัวไอ้เฟริกเป็นประกันอีกคน” เธอลากเอาเพื่อนสนิทมาเป็นเพื่อนอีกคนรับประกันคนที่เธอไม่เคยเห็น คนที่มีสีหน้าครุ่นคิดกลับกลายเป็นพระมารดาของเธอนั่นเอง แต่เธอนะหยุดคิดเมื่อกลับไปถึงบ้านเจอกับบรรดาลูก ๆ แล้ว เธอก็นึกว่ามันจะจบ แต่ขอโทษเถอะ พระมารดาเธอเอาเรื่องที่เธอสงสัยไปปรึกษากับพระบิดาเป็นที่เรียบร้อยแล้วเธอก็ได้ยินเสียหัวเราะลั่น ๆ ของบิดาเธอเอง แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 48 00:07:48 จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 มี.ค. 48 00:04:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอี๊ยดดดดดดด !!!!! เสียงเบรกดังสนั่นถนน ก่อนที่หญิงสาวจะเปิดประตูรถแล้วปิดดังปังใหญ่ เดินลงไปมองเจ้าซีอาร์วีคันข้างหน้าที่อยู่ ๆ ก็เกิดจอดขึ้นมาอย่างกระทันหัน “แหมมมมม ขอดูหน้าคนขับหน่อยเหอะ ” ว่าแล้วก็เดินจ้ำพรวด ๆ เข้าไปทันที แต่ก่อนจะถึงประตูรถซีอาร์วีเจ้าปัญหาก็เปิดออกมาเสียก่อน ร่างสูง ๆ ในชุดกางเกงขาสั้นเสื้อโปโลสีเข้ม เดินออกมา เขาถอดแว่นสีหน้าเรียบๆ เฉย ๆ นั้นขัดลูกตาของคนเดินมาชะมัด “ขับรถประสาอะไรอ่ะคุณ ดีนะ ไม่ทิ่มตูดเข้า” เธอเปิดฉากอย่างดุเดือนทันที ไม่สนหรอกว่าจะหล่อ หรือว่าเธอจะเสียเปรียบเรื่องส่วนสูง หญิงสาวถือสุภาษิตว่า เปิดฉากก่อนมักได้เปรียบ แต่ไม่รู่ว่าตรงไหนนะ แต่ขอด่าก่อนเหอะ “ผมเบรกหมา” คนต้นเหตุบอกหน้าเฉย เฉย เฉย และเฉยจนเธออยากจะโดดสะกายคิกเข้าสักทีถ้าเป็นลูกน้องเธอป่านนี้คงโดนแล้ว “เบรกหมา!!” เธอย้อนเขาเสียงสูงปรี๊ด สีหน้าคนตรงหน้าก็ยังเรียบเหมือนกระดาษถูกรีด คำตอบไม่มีนอกจากมองเธอเฉย ๆ สีหน้าเรียบ ๆ อย่างที่เธออยากจะหาอะไรปานักดูว่ากระดาษมันรู้สึกเจ็บเปล่า?? “รู้เปล่าว่าถ้าคุณเบรกคอย่างนี้มี คนขับตามมาอาจจะเบรกไม่ทันชนตูดรถคุณก็ได้” เธอเท้าเอวถามสีหน้าเอาเรื่องเต็ม ๆ “รู้ แต่จะให้ทำยังไง” เขาย้อนถามเสียงเรียบ คราวนี้เธอเองเป็นคนจนด้วยคำตอบเสียงเอง ระฆังช่วยชีวิตกลับกลายเป็นโทรศัพท์มือถือของเธอ “เดี๋ยว นะ” เธอบอกพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่น ก่อนจะรับโทรศัพท์สายนั้น นี่ถ้าไม่ติดว่าไอ้หน้าจอมันโชว์ว่าเป็นเพื่อนซี้เธอนะเธอจะขอด่าคนหน้าเรียบเป็นกระดาษให้สะใจก่อน นับว่านายนั่นโชคดี.. “มีไรไอ้บาส” เธอแทบจะกระชากเสียงถามเลยก็ว่าได้ “ไม่มีอะไร” แต่น้ำเสียงมันไม่ได้เป็นอย่างที่มันบอกสักนิดเดียว “นี่แกอย่ามากวนพระบาทนะเว้ย เสียงแกมันไม่ปกติ” หญิงสาวเอามือเท้ารถพูดโทรศัพท์ซึ่งมันก็อยู่ในสายตาและเสียงก็กระทบโสตประสาทการได้ยินของชายหนุ่มอีกคนโดยไม่ตั้งใจ ก็เสียงแม่เจ้าประคุณดังย่อยซะที่ไหนล่ะ “ไอ้ร้อย ตรูระทมฟ่ะ” แล้วเธอก็ได้ยินเสียงมันถอนหายใจ “ห่า เอ๊ยยย..” เธอสถบทันทีโดยไม่สนว่าแถวนั้นจะมีใครได้ยินหรือเปล่า “แกระทมรักอีกแล้วดิ นึกว่าเลิกระทมแล้วนะไอ้บาสเอ๋ยยยย ไหนคราวก่อนเคยท่องให้ฟังจ้อย ๆ ว่า อันนารีมีมากเหมือนฝูงลิง จะจีบบ้างจะเลิกบ้างก็แสนง่าย ไงเล่า” เธอย้อนความที่มันเคยท่องให้ฟังก่อนจะเป็นหนุ่มชาวระทมรักอย่างวันนี้ แต่เสียงมันจ๋อย ๆ ตอบกลับมาว่า “นี่ แกรู้เปล่าว่าที่แกพูดทำให้รู้สึกแย่ลงไปอีก” “อ้าว ก็แกอยากฟังอะไรเล่า ไอ้เวร” เธอด่าเสียอีก “ไอ้ฝูงลิงที่ว่ามันมีมากก็จริง แต่ลิงตัวที่แปลกที่สุด และรักที่สุดมันมีตัวเดียวนะโว้ย” “อ้าว แล้วแกจะให้ทำยังไงเล่า จะให้โทรไปบอกให้ไหมว่าแกกำลังระทมรักจนกินจนนอนไม่ได้จะตายห่าอยู่ลอมล่อ” เธอย้อนถามมันเสียงฉุน ๆ “เออ ตกลงตรูผิดว่างั้นเถอะ” “ไอ้เวร แล้วจะให้พูดไรเล่า เอางี้ ฟังให้ดีเผื่อจะรู้สึกดีบ้าง ไอ้ลิงตัวที่แกว่าน่ะถ้ามันเป็นของแกสักวันมันก็ปีกต้นไม้กลับมาสู่อ้อมใจแกเองแหละ แต่ถ้าไม่ใช่มันก็ปีนไปหาลิงตัวอื่น แกทำใจเหอะวะ” เธอสรุปง่าย ๆ ตามประสาคนไม่เคยมีความรัก “แกก็พูดได้ แกไม่เคยรักใครนี่หว่า” “เออ ถ้าการรักใครสักคนแล้วต้องมานั่งเป็นบ้าอย่างแก ฉันของอยู่เป็นโสดจนตายเว้ยยย เอางี้ แกลงมาจากเชียงใหม่มา เดี๋ยวเลี้ยงเหล้าฉลองความโสดให้” เธอยิ้มหน้าระรื่นกับโทรศัพท์สะใจกับการแกล้งด่าเพื่อน “ไอ้ร้อย โทรมานี่จะให้ช่วยปลอบนะโว้ยไม่ใช่ให้ซ้ำเติม แกนี่มันไม่สมชื่อเลยว่ะ มีรักเป็นร้อย แต่ไม่เห็นมีใครรักแก เลย ” มันว่าเข้าให้อีก แถมพาลมาด่าถึงชื่อที่บุพการีตั้งให้เสียอีก ไอ้อารมณ์ดี ๆ ก็กลับจะฉุน ๆ เพื่อนขึ้นมาอีก ไอ้อาการจะสงสารเพื่อนมันเลยงอกได้ไม่เท่าไรก็กลายเป็นจะสมน้ำหน้าเพื่อนแทน “ไอ้เพื่อนเวร ร้อยรักษ์  แปลว่าร้อยไว้ด้วยความรักเว้ยยยย ปากดีอย่างนี้แหละมันถึงระทมอย่างนี้สมน้ำหน้า แค่นี้นะเว้ย ไม่สบอารมณ์จะคุยด้วยแล้ว” เธอไม่สนใจหรอกว่ามันจะโวยวายอะไรอีก ก็กดตัดสายไป ก่อนจะหันกลับมาเล่นงานคนที่ยืนรออยู่อย่างใจเย็น รณกร ยืนเงียบมองหญิงสาวที่โวยวายกับโทรศัพท์ตัวเอง สองคำสถบ สามคำด่า ปากแม่เจ้าประคุณสุดยอด เขาไม่เคยเจอผู้หญิงอย่างนี้มาก่อน ถ้าลองเธอสงบปากสงบคำก็ดูจะเป็นสาวน่ารักอยู่หรอก ร่างเล็กบางในชุดยีนส์ หน้านวลไม่มีรอยเครื่องสำอางค์อย่างที่เขาเคยเจอ ปากเล็ก ๆ แดงสดไม่ได้แตะแต้มด้วยลิปสติก แต่ แววตาวาว ๆ ที่หันมาหาเขานั้นดูจะไม่เข้าทีอยู่ “อ้าวว่าไงคุณ” เธอถามเสียงเรียบ ๆ หากแต่ดวงตาฉายรอยระยิบ ๆ บ่งถึงอารมณ์ที่ไม่สู้จะดีนัก “ก็ว่าไงล่ะ คุณก็ไม่ได้ชนรถผม แล้วผมก็ไม่ได้ชนหมา แล้วคุณจะว่าไง” เขาถาม “แค่นี้อ่ะ” เธอถามเสียงสูง “อ้าว แล้วคุณต้องการอะไรเล่า” เขาย้อนถามเสียงเรียบ “ขอโทษไงเล่า เซ่อ ” คำสุดท้ายหลุดปากตามความเคยชิน แต่ก็หลุดออกไปแล้วเจ้าตัวได้แต่ยืนเฉย ๆ เหมือนปกติ แต่คนโดนด่าเซ่อนี่สิ ทำตาวาว ๆ เหมือนจะเข้ามาบีบคอขาว ๆ นั้นเสียงให้เข็ด “ถ้าคุณต้องการคำขอโทษ คุณก็สมควรจะขอโทษผมก่อน เพราะตั้งแต่พูดกันมานี่ผมจำได้ว่าผมสุภาพกับคุณทุกคำพูดเชียวนะ” ประโยคนี้ยาวหน่อย แต่ก็เรียกความสนใจจากสาวตัวเล็กตรงหน้าได้ “ทำไมต้องขอโทษ คุณนะสิต้องขอโทษดีเท่าไรแล้วที่ ชั้นเบรกทันไม่งั้น รถคุณพัง แล้วชั้นอาจจะบาดเจ็บอีกอย่าง ถ้าชั้นเกิดบาดเจ็บไป หรือตายไป คุณมีปัญญาหาคนหน้าเหมือนชั้นไปให้แม่ชั้นไหมล่ะ” นอกจากไม่ยอมขดโทษแล้ว เธอยังกวนเข้าให้เสียอีก ชายหนุ่มส่ายหัวระอากับสาวตรงหน้าที่เขาไม่รู้ว่าจะรับมืออย่างไรดี แต่ก่อนที่ใครจะได้ทำอะไร รถเบนส์สีเลือดหมู ก็จอดกึกลงข้าง ๆ เจ้าซีอาร์วีคันต้นเหตุนั่น ชายหนุ่มเบนสายตาไปที่รถที่จอดก่อนจะเปิดยิ้มบางๆ  ที่ทำให้ลมหายใจของหญิงสาวสะดุดไปนิด “อ้าว ตารณ มีอะไรกันลูก” เสียงแจ่มใสที่เธอคิดว่าคุ้น ๆ ดังขึ้นก่อนที่สายตาจะเบนตามเสียงไปเจอกับหญิงวัยกลางคนรูปร่างอวบอัด ที่เดินมาจับมือชายหนุ่มไว้ เท่านั้นสมองเท่ากำปั้นน้อย ๆ ของเธอก็ลงความเห็นในทันทีว่า ตาผู้การฯ เท่านั้นแหละคอที่ตั้งตรงเชิดหยิ่งแทบจะอยากมุดเข้าไปอยู่ในรถให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยแต่ทำไม่ได้เพราะว่า “อ้าว หนูร้อย มาทำอะไรตรงนี้คะ” เธอส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้ก่อนยกมือขึ้นไหว้อย่างงดงาม แต่ไม่วายสายตาจะเหลือบไปเห็นแววตาแปลกใจที่เปล่งแสงจากคนตัวสูงที่ยืนประคองร่างหญิงคนนั้นไว้อย่างถนอม “เอ่อ .เอ่ .ออ” หญิงสาวมาดห้าวหายไป แต่กลายเป็นหญิงสาวติดอ่างแทนเสียนี่ ชายหนุ่มแอบขำ “คือว่า ผมเบรกรถกระทันหัน เลยทำให้คุณคนนี้เขาเกือบจะชนรถผมนะครับคุณแม่” คำตอบแสนจะสุภาพเรียบร้อย ทำให้คนเป็นแม่เอามือทาบอกก่อนเดินมาหาลูบ ๆ คลำ ๆ ตัวหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้า “ไม่เป็นไรนะลูก” เธอสำรวจตรวจตราหญิงสาว แทนลูกชายตัวเอง “เออ เอ่ออ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณป้า” เธอตะกุกตะกักตอบไม่ชินกับการถูกคนแปลกหน้าลูบคลำแม้จะเข้าใจว่าหญิงตรงหน้าจะทำเพราะความเป็นห่วงก็ตามที “อ้อ..ป้าลืมแนะนำไปเลย นี่ไงจ๊ะ ตารณ หนูร้อยรักษ์ ลูกสาวคุณป้าที่ รณไปซื้อดอกหน้าวัวไง วันก่อนที่แม่เล่าให้ฟังว่า หนูร้อยทำสวนองุ่น” เธอเหลือไปมองหน้าคนตัวสูงที่ยืนทำหน้าเฉย ๆ อยู่ แต่แววตากลับบอกว่าแปลกใจเสียเต็มประดา “นี่ไงจ๊ะ ตารณ หรือผู้การฯ ลูกชายป้า วันก่อนไปที่หนูไม่ได้เจอ เอ คิดว่า ตารณน่าจะอายุมากกว่าหนูร้อยนะลูก” น่านไง เธอเปลี่ยนสถานะไปเป็นลูกสาวคุณป้า ตอนไหนฟ่ะ จำได้ว่ายังไม่ได้ตกลงหมั้นหมายแต่งงานกับใครนี่หน่า .เฮ้อออ “ค่ะ” เธอรับคำง่าย ๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้คุณป้าแล้วรีบบอกว่า “ยังไง ร้อยขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดเด็กไว้จะตัดองุ่นกัน นี่ก็เลยเวลามากแล้วด้วย” ประโยคสุดท้ายตั้งใจเอ่ยให้คนที่ยืนทำหน้าตายได้ยิน “จ๊ะ แล้วอย่าลืมแวะไปหาป้านะ อ้อ ป้าลืมไป เย็นนี้แวะไปหาป้าหน่อยนะ ป้าว่าจะโทรชวนหนูร้อยพอดี วันนี้ป้าทำกับข้าวหลายอย่าง ไปทานข้าวด้วยกันนะ ชวนคุณแม่กับคุณพ่อด้วยนะจ๊ะ” “อะ อะ..เอ่อ ” เธอกลายเป็นคนติดอ่างอีกรอบ “ไม่ต้องเอ่อ อะไรทั้งนั้นเดี๋ยวป้าจะโทรไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่หนูเอง อย่าลืมนะจ๊ะไปให้ได้” “ค่ะ หนูจะพยายาม” คำตกปากรับคำนั้นแทบจะกัดลิ้นพูดเลยทีเดียว แต่ก็ไม่วายหันไปส่งค้อนคม ๆ ให้คนตัวสูงที่ยืนอยู่ก่อนจะยกมือไหว้ลาแล้วขับรถจากไป “เอ้า ตารณมองอะไรลูก ขึ้นรถสิ ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอ” “ครับ” ชายหนุ่มรับคำง่าย ๆ ก่อนจะส่งคนเป็นมารดาขึ้นรถของเธอและมีเขาขับตามไปห่าง ๆ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 มี.ค. 48 00:11:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .แกระทมรักอีกแล้วดิ นึกว่าเลิกระทมแล้วนะไอ้บาสเอ๋ยยยย ไหนคราวก่อนเคยท่องให้ฟังจ้อย ๆ ว่า อันนารีมีมากเหมือนฝูงลิง จะจีบบ้างจะเลิกบ้างก็แสนง่าย ไงเล่า .บ้าง ไอ้ลิงตัวที่แกว่าน่ะถ้ามันเป็นของแกสักวันมันก็ปีกต้นไม้กลับมาสู่อ้อมใจแกเองแหละ แต่ถ้าไม่ใช่มันก็ปีนไปหาลิงตัวอื่น แกทำใจเหอะวะ เออ ถ้าการรักใครสักคนแล้วต้องมานั่งเป็นบ้าอย่างแก ฉันของอยู่เป็นโสดจนตายเว้ยยย . ไอ้เพื่อนเวร ร้อยรักษ์  แปลว่าร้อยไว้ด้วยความรักเว้ยยยย ปาก อยู่ ๆ จิตใต้สำนึกก็ทำให้เขานึกถึงคำพูดจาของเธอกับเพื่อนทางโทรศัพท์ขึ้นมาได้ ผู้หญิงคนนี้รักเพื่อนมาก เป็นข้อสรุปในใจ และตามด้วย และก็กวนประสาทมากถึงมากที่สุด และวิธีการที่จะรับมือกับสาวประเภทนี้เขาเองก็ไม่ถนัดเสียด้วย และดูเหมือนว่า แม่ของเขากำลังจะเริ่มโปรแกรมหาคู่ให้เขาอีกแล้ว ร้อยวันพันปี ผู้หญิงแต่ละคนที่แม่เลือกให้ และเขาเซย์โนไปนั้น จะเรียบร้อยดังผ้าพับไว้ ไม่คุณหนูลูกสาวนายพล ก็คุณหนูไฮโซ แต่คราวนี้แม่เขามาแปลก หรือเพราะว่าไอ้ที่ผ่าน ๆ มานั้นมันเรียบร้อยจนเกินไปจนเขาไม่คิดจะสนใจ แม่เลยหาแบบแปลก ๆ อย่างนี้มาให้แทน มาดกวนยวนอารมณ์ ของแม่สาวคนนั้นดึงดูดใจแม่เขาขนาดนี้ ..นี่ขนาดเขากับเธอยังไม่รู้จักกันเป็นทางการก็ดูทีท่าเธอจะเอาเรื่องไม่หยอก ถ้าเกิดเป็นทางการขึ้นมามีหวังเขาได้กลายเป็นหมูบะช่อโดยเธอสับเละไม่รู้วันละกี่หนแค่คิดถึงวิธีรับมือก็เหนื่อยหัวใจแล้ว การรับประทานอาหารตอนเย็นผ่านไปได้ด้วยดี ไม่มีการโดนสับเละอย่างที่ ชายหนุ่มคิด หญิงสาวเงียบผิดปกติอยู่ข้าง ๆ มารดาของเธอ และมารดาของเขาก็ดูจะคุยกันถูกคอดีกับมารดาของเธอ เสียแต่ว่าวันนี้บิดาของเธอไม่สามารถมาได้เพราะติดธุระ ร้อยรักษ์อึดอัดกับการมีระเบียบเรียบร้อยบนโต๊ะอาหารตรงหน้าจนแทบอยากจะตะโกนใส่หน้าดัง ๆ ว่า .เบื่อเฟ้ยยยย หากไม่ถูกพระมาร- ระ- ดา ขอร้องแกมบังคับข่มขู่ ตอนที่รู้เรื่องว่าเธอไปอาละวาดท่านผู้การฯของเธอ “ห้ามตีหน้ากวน ห้ามตะโกน ห้ามพูดเสียงดัง ห้ามพูดไม่เพราะ ห้ามสถบ ห้ามมีเรื่องกับผู้การฯ  เข้าใจไหม” “โธ่แม่ .ตายพอดี งั้น ร้อยไม่ไปแม่ไปคนเดียวแล้วกัน” เธอแทบจะกราบกรานขอไม่ไปด้วยเพราะข้อความทุกข้อนั้น เป็นนิสัยประจำตัวประจำปากไปเสียแล้ว แก้ยังไงก็ไม่หาย ตัดยังไงก็ไม่ขาด แถมคนที่น่าจะโดนหาเรื่องก็นั่งอยู่หัวโต๊ะขนาดนั้น ปากคันยิบ ๆ แต่ติดที่ว่ามีมือของพระมาร-ระ-ดา วางอยู่บนตักนี่ดิ “ร้อยขออนุญาติไปห้องน้ำหน่อยนะคะ” แล้วเธอก็หาวิธีเลี่ยงออกไปจนได้ พระมาร-ระ-ดา เหลือบตามองสำทับมานิดหนึ่ง และรหัสสายตาที่ส่งมาได้ว่า อย่าทำเรื่องอีกนะ เฮ้ออออ . หญิงสาวถอนหายใจเฮือกเมื่อหลบจากห้องอาหารอันแสนจะอึดอัดออกมายืนสูดอากาศอยู่แถวรั้วบ้านได้อย่างว่องไว “ไม่น่ามาเลย กะแล้วว่าแม่ต้องติดลม” เธอพึมพำคนเดียวก่อนจะก้มมองต้นไม้ต้นโน้นต้นนี้ไปตามเรื่องตามราว แสงไฟดวงกลม ๆ ที่คนเป็นเจ้าของบ้านนำมาติดไว้รอบ ๆ รั้ว ส่องสว่างพอให้เห็นดอกไม้ต้นไม้ เธอก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ได้ไม่นานก็สะดุ้งเหยงสุดตัว แถมกระถอดหนีไปอีกตั้งไกล เพราะอยู่ ๆ ร่างสูง ๆ หน้าหล่อเข้มมายืนอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ หญิงสาวตั้งป้อมป้องกันตัวเองทันที “มีอะไร” เธอส่งคำถามพร้อมสีหน้าท่าทางกวน ๆไปให้ คนตรงหน้าก็ยังเงียบมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ หรือเธอคิดไปเองเพราะมันเป็นเวลากลางคืนหว่า . “นี่ ใบ้รับประทานหรือไง” เธอส่งคำถามไปอีกเป็นระลอกสอง แต่คราวนี้ คนตรงหน้าหัวเราะ เน้นว่าหัวเราะ ตาบ้านี่ไม่ว่าหัวเราะหรือยิ้ม ทำให้ลมหายใจเธอสะดุดเสียทุกทีสิน่า แต่แทนที่เธอจะยินดีเธอกลับรู้สึกฉุน ๆ ในอารมณ์เสียมากกว่า “บ้า อยู่ ๆ ก็หัวเราะ” เธอว่าเข้าให้แล้วหันหลังเดินดุ่ม ๆ จากไปเสียอีก คนตัวสูงก็ยังคงเดินตามมาทิ้งระยะไว้พอสมควร “ผมไม่ได้บ้า ผมหัวเราะคุณนั่นแหละ” เขาตอบคำถามที่เธอว่าเธอเกือบจะลืมไปแล้ว “ไม่เห็นมีอะไรน่าหัวเราะ” เธอไม่ได้หยุดเดิน ก็อยากเดินตามก็จะพาเดินให้มันทั่วสนามหญ้ากว้าง ๆ นี่แหละ  หญิงสาวหมายมาดในใจ “ก็สะดุ้งอย่างกับเห็นผี ปากดี ๆ มาดมั่น ๆ อย่างนี้ไม่น่าจะกลัวผีนะ” เขาว่าเข้าให้ คราวนี้ได้ผล หญิงสาวหันมาเผชิญหน้าเขาแบบเต็ม ๆ ดวงตาส่อแวววับ ๆ ค้อนคม ๆ ถูกเหวี่ยงมาก่อนจะตะคอกกลับว่า “ผี เผอ อะไร ก็คุณนั่นแหละอยู่ ๆมายืนไม่ให้สุ่มให้เสียง จะบ้าเหรอ” “ถ้าผมเป็นผี ผมก็เป็นผีที่หล่อที่สุดนั่นแหละ” เจ้าตัวบอกหน้าตาแต่แววตาเปลี่ยนไปไม่เย็นชาเฉยเมยดังเดิม แต่หญิงสาวตรงหน้าคงไม่ได้สังเกตเห็น “แหวะ” นิสัยเดิม ๆ ที่ต้องเก็บเข้าหีบชั่วคราวกลับมาอีกแล้ว “อยากจะอ้วก ชมตัวเองก็ได้ นี่ไม่เสียดายว่าคุณป้าทำกับข้าวอร่อยนะจะอ้วกให้สิ้นเลย” “ขอบคุณครับ” อยู่ ๆ เขาก็ขอบคุณทำให้คนอยากจะอ้วกมองหน้าก่อนถามว่า “อะไร อยู่ ดี ๆ มาขอบคุณอะไร” “ก็ชมว่ากับข้าวอร่อย จริงๆ ผมไม่อยากบอกเลยนะว่ามื้อนี้เป็นฝีมือผม” คนที่อ้าปาเหวอไปเลยก็คือหญิงสาวตรงหน้า ก็จะไม่ให้เหวอได้ไง ก็ใครจะไปคิดเล่าว่า ตาคนทึ่ม ท่าทางเฉย ๆ นี่จะทำกับข้าวได้อร่อยขนาดนี้ แถมเธอยังปล่อยไก่ไปหมดเล้าเสียอีกว่ากับข้าวอร่อย จะตามจับไก่คืนมาก็ไม่ทันเสียแล้ว เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย ส่งค้อนไปกำนัลคนยืนยิ้มเสียงสองที “ถ้าอร่อย คราวหน้ามาอีกนะ ผมจะทำให้ทาน” อะไรก็ไม่รู้ดลใจให้ชายหนุ่มเอ่ยปากชวนเธออีก ตัวเขาเองก็ยังแปลกใจตัวเองอีกเหมือนกัน ก็เขาหลีกเลี่ยงมนุษย์ที่เรียกว่าผู้หญิงมาตั้งนานแล้วนี่ แต่คราวนี้แปลก เขากลับรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจ แปลก เขารู้สึกสบาย ๆ เหมือนกำลังคุยอยู่กับเพื่อนสักคน และรู้สึกอารมณ์ดีเหมือนเห็นเธอโมโห และมาดยวน ๆ ของเธอ คิดอยากจะพูดอะไรก็พูด แววตาระยิบระยิบยามเมื่อเธอโมโหทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง แปลกตรงที่ใจตัวเองมากกว่า ไม่มีคำตอบจากหญิงสาวคนข้างหน้า เธอเฉไฉมองโน่นมองนี้ ดูต้นไม้โน้นต้นไม้นี่ จนมาถึงซุ้มดอกรัก ที่เป็นศาลาเล็ก ๆ บริเวณรอบ ๆ ปลูกมะลิ และมีต้นรักสองต้นยืนเด่นเป็นสง่าอยู่ แม่เขาเลยเรียกมันว่า ซุ้มดอกรัก แทนซุ้มดอกมะลิที่มีหลายต้นกว่า “เพื่อนคุณเป็นไงบ้าง” เขาเอ่ยถามหญิงสาวที่ตอนนี้เข้าไปนั่งเอ้เต้สบายอารมณ์อยู่ในศาลา แสงไฟสีนวลจากโคมส่องสว่างเป็นทาง จนสามารถเห็นสีหน้าสีตาคนถามได้ “ใคร” เธอย้อนถามมาดกวน ๆ หลบกลับเข้าไปข้างในตัวอีกครั้งเพราะมัวแต่แปลกใจกับคำถาม “เพื่อนคุณที่ คุณปลอบเข้าไปวันก่อน” เท่านั้นเธอก็ถึงบางอ้อทันที “อย่างนั้นเขาเรียกซ้ำเติม ไอ้หมอนั่นปลอบไม่ได้หรอก เดี๋ยวมันได้ใจ” น่าแปลกที่เธอเล่าเรื่องเพื่อนกับเขาได้อย่างสะดวกใจทั้ง ๆ ที่ไม่น่าจะเล่าด้วยซ้ำ “ผมว่าเพื่อนคุณคงเข้าใจแหละว่านั่นเป็นวิธีปลอบของคุณ” “ให้มันเข้าใจให้ดีเถอะ แล้วมันจะรู้ว่า ร้อยไม่ได้ปลอบแต่เตรียมจะซ้ำมันต่างหาก อะไรเห็นควงสาวไม่เว้นแต่ละวัน พอเจอของจริงเข้าหน่อยทำจะตายทีตอนทิ้งเขาไม่เห็นโวยวาย สมน้ำหน้ามัน” เจ้าตัวเบะปากให้เสียอีก ชายหนุ่มยิ้มเล็ก ๆ ให้ “แล้วคุณไม่เห็นใจเขาสักหน่อยเหรอ” เขายังถามต่อเรื่อย ๆ เหมือนชวนคุยปกติ และหญิงสาวเองก็คงลืมว่าตัวเองมีเรื่องอะไรกับเขามาก่อน “เห็นใจมันทำไม สมน้ำหน้าสิไม่ว่า บอกแล้วว่าสักวันกรรมมันจะตามสนอง เชอะสม ” “ไปว่าเขาดี ๆ นักระวังกรรมจะตามสนองตัวเองบ้างนะครับ” เขาว่าเข้าให้แล้วแววตาวาว ๆ เหมือนจะเปลี่ยนได้ทุกวินาทีก็ตวัดกลับมามอง มาดกวน ๆ ยวน ๆ เข้าสิงอีกรอบ “ก็ไม่เห็นจะหนักอะไรใคร จะสนองก็สนอง ร้อย ไม่ได้สนองคนอื่น แต่ร้อยมั่นใจว่าคงไม่มีวันนั้นหรอก” เธอยิ้มเหมือนจะเป็นต่อ “แต่ผมว่าบางทีกรรมมันอาจจะตามมาถึงแล้วก็ได้” เขาว่ายิ้ม ๆ ดวงตาคู่เฉ้ย เฉย คู่นั้นตอนนี้เปล่งแววระยิบระยับ และเธอก็เพิ่งสังเกตเห็นมันเป็นครั้งแรก “คุณรู้ได้ไง ไม่ใช่เทวดาสักหน่อย” “เดาเอา”คำตอบสั้นง่ายและแววระยิบนั้นก็ยังไม่จางไปจากดวงตาเฉย ๆ คู่นั้น “ไม่เอาแหละ กลับบ้านดีกว่า” เจ้าตัวรีบตัดบทแถมรีบลุกอีกต่างหาก คนที่นั่งอยู่ก็ค่อยๆ  เดินตามมาห่าง ๆ แต่ก่อนที่เธอจะเดินเข้าบ้านไปนั้น มืออุ่นหนาก็จับข้อมือบางไว้ก่อนจะวางอะไรบางอย่างในมือเธอ “ผมให้” แล้วคนให้ก็เดินนำเข้าไปก่อน เสียงคำสนทนาจากภายในยังดังขึ้นแต่เสียงหัวใจเต้นรัวของตัวเธอกลับดังกว่า เมื่อพบว่า บนมือที่เขาวางสิ่งของไว้นั้น เป็นดอกรักสีขาวสะอาดสองสามดอก ใบหน้าเธอร้อนผ่าว และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวอย่างบอกไม่ถูกเมื่อนึกถึงคำพูดที่ว่า “ผมให้ ” ร้อยรักษ์กลืนน้ำลายที่หนืด ๆ อยู่ในคออย่างยากลำบาก นี่ละมั่งกรรมที่กำลังตามมาถึงเธอ ว่าเขาไว้มากเป็นไงล่ะ ไหนว่า เกย์ ๆ บ้าอะไรมาให้ดอกรักอย่างนี้ เอาล่ะวะ ถ้าเป็นเกย์ก็คงเป็นเกย์ที่หล่อที่สุดล่ะ แล้วเกย์ที่ว่า ก็ดูท่าจะชอบของแปลกอย่างเธอเสียด้วย มันเวรของเธอ หรือกรรมของเขากันนะ ผู้การรณกร ร้อยรักษ์ทำหน้าตาปกติเข้าไป แต่สีหน้าระเรื่อยก็ยังทิ้งร่องรอยอยู่บ้าง รณกรเหลือบมองหน้านวลที่ซับสีเลือดจาง ๆ ด้วยรอยยิ้ม  เธอลามารดาเขา และเขาเป็นคนเดินมาส่งที่รถ มารดาเธอเดินนำหน้าไปก่อน ชายหนุ่มเลยมีโอกาสที่จับจับข้อมือเล็กไว้อีกครั้ง “ถูกใจของฝากไหม” เธอเหลือบตามอง เสียงหัวใจเต้นผิดจังหวะจนรู้สึก เขาหัวเราะเบา ๆ เพราะหญิงสาวตรงหน้า ทำกวนไม่ออกเสียแล้ว “ผมให้จริง ๆ นะ รู้ไหมมันชื่อดอกอะไร” เขาเอ่ยถาม “ไม่อยากรู้” เธอสะบัดเสียงตอบ “สักวันก็ต้องรู้เองแหละ อาทิตย์หน้าผมขึ้นมาจะทำอาหารรอนะ” เขาว่า “ไม่มาหรอก” “มาสิ ผมจะรอ” “เอ๊ะ .!!! ก็บอกว่าไม่ไงเล่า” คราวนี้น้ำเสียงก็ดุขึ้นอีกต่างหาก แต่อีกฝ่ายทำใจดีสู้เสือที่กลายเป็นลูกเสือไปตอนไหนก็ไม่รู้ “ถ้าไม่มาก็จะไปรับ” “นายนี่มันนนน ..” แล้วคนพูดก็พูดไม่ออกเสียเอง เพราะคนโดนต่อว่า กำลังโน้นหน้าเข้ามใกล้จนแทบจะชิดดีนะที่ตรงที่ยืนคุยกันอยู่มันเป็นมุมที่ไม่มีใครมองเห็นไม่อย่างนั้นแม่เธออาจจะตกใจตายได้ ร้อยรักษ์หลบหน้าที่ก้มลงมาทันก่อนจะผลักคนตรงหน้าออกไป เธอได้ยินเสียงเขาหัวเราะ แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว ความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้น “ดอกรักครับ” อยู่ที่หัวเราะก็พูด “อาทิตย์หน้าผมจะขุดไปให้ต้นหนึ่งนะ” เขาว่าเข้าอีก “ไม่เอาไม่อยากได้ของคนอื่น ถึงถ้าอยากได้จะซื้อไปปลูกเอง” เธอว่า “เขาว่าซื้อไปปลูกมันไม่งามหรอกครับ ต้องมีคนไปปลูกให้” ประโยคนั้นมีความหมายที่ทำให้คนพูดต้องแอบขำกับตัวเอง แต่คนฟังนี่สิ.. เจ้าตัวรีบก้าวฉับ ๆ ไปให้ถึงรถที่จอดอยู่โดยไว และคนที่เดินตามก็ยังเดินตามมาจนถึงรถนั่นเอง “สวัสดีครับคุณแม่” เขากล่าวลาพร้อมยกมือไหว้ลามารดาเธอ แถมประกาศตัวเป็นลูกชายเสร็จสรรพ พระมารดาเธอนะเหรอ ก็ยิ้มรับอย่างยินดีอ่ะสิ “อย่าลืมนะ” เขายังอุตส่าห์หันมากำชับเธอเสียอีก “ลืมแน่ๆ” หญิงสาวยังคงปากเก่งอยู่ อยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เขาคงไม่กล้า แต่เธอคิดผิด “ผมไปรับแน่ ๆ” “นายยย!!!! .”แล้วคนที่เธอว่าเฉย ๆ อยู่ ๆ ก็ติดนิสัยกวน ๆ ของเธอไปได้ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ ๆ เธอไม่ชอบอาการแบบนี้เอาเสียเลย นี่อ่ะนะ ผู้การฯ ที่แสนจะเรียบร้อยของแม่ เอ้อออ แม่เราโดนหลอกแล้ว แล้วเราล่ะ โดนเขาหลอกไปแล้วหรือยัง หรือนี่เป็นกรรมที่ ไปด่าไอ้บาสไว้มากนะ แค่คิดเธอก็ปวดหัวแล้ว หญิงสาวางดอกรักที่ได้รับมาบนหัวเตียงก่อนจะปิดไฟนอน พร้อมกับคิดว่า .ช่างมัน กรรมใครกรรมมัน คิดมากปวดหัว แต่คืนนั้นดูเหมือนว่าเจ้าดอกรักสีขาวสองสามดอกนั้น จะส่งกลิ่นอวนอยู่ในความรู้สึกของเธอจนเธอเผลอหลับไปในที่สุด พร้อม ๆ กับดวงตาและรอยยิ้มของคนเฉย ๆ คนนั้น ผู้การฯรณกร. The End 13/3/48 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 48 00:13:12 จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 มี.ค. 48 00:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เย้  คนแรก ชอบเรื่องนี้ค่ะ... ทั้งนางเอก แม่นางเอก พระเอก แม่พระเอก แต่ละคน น่ารักกันทั้งนั้นเลย หนูยีก็อยากมีแบบนี้บ้างงงงงง   ^____^ จากคุณ : หนูยี - [ 14 มี.ค. 48 00:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ แอบเอาเรื่องสั้นมาลงตอนดึก ๆ ... เรื่องนี้เขียนแค่สามชั่วโมง เพราะวัตถุดิบหาได้เมื่อเช้าและเมื่อคืนก่อน เอิ๊กๆๆ เรียกว่ามีความจิรงอยู่ 50 อีก 50 สิบ แต่งเอา เอิ๊กๆๆ ขอบคุณทุก ๆ คนที่ติดตามงานนัทนะคะ อ้อ...อีกสองสามวันจะเอาเรื่องยาวบทที่ 7 ลงให้ค่ะ เจ้านัท เปียร์รุส จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 มี.ค. 48 00:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แวะเอาลิงค์เรื่องสั้นมาแปะด้วยค่ะเผื่อใครยังมะได้อ่าน มีเรื่องสารภาพ TurQuoise ก็คือ เปียร์รุส อ้อ นัทตอบกระทู้ ใน เรื่องสั้น turquoise แล้วนะคะ แง่มมม...อ่านคำสารภาพผิดได้ที่นั่นเลยค่ะ... *-*-*-*-*-*--*-*-*-*- เรื่องสั้น ~:-:~T u r Q u o I s e~:-:~ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3328733/W3328733.html เป็นแค่คนของความคิดถึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3055066/W3055066.html Club Love คนรักหนึ่ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2897508/W2897508.html Black Angel http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2893845/W2893845.html หัวใจของเขา ความรักของฉัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2780522/W2780522.html ขณะหนึ่งของความคิดถึง (ภาคธฤต) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636525/W2636525.html#21 ขณะหนึ่งของความคิดถึง (ภาคพันธิตรา) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2638177/W2638177.html แค่หัวใจที่เปลี่ยนไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2409163/W2409163.html เพียงความทรงจำกับ...คนของหัวใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2331287/W2331287.html เมื่อความรักออกเดินทาง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2308444/W2308444.html เศษฝันใต้จันทร์เสี้ยว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2178164/W2178164.html ในอ้อมแขนที่ว่างเปล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2149072/W2149072.html ในมุมหนึ่งของหัวใจที่เฝ้ารอใครสักคน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2121694/W2121694.html น้ำฟ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2117066/W2117066.html ปีกแห่งความคิดถึง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2097227/W2097227.html อาจเป็นเธอที่ใจต้องการ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2089813/W2089813.html ในอ้อมกอดแห่งความรัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2076415/W2076415.html เวลา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2046252/W2046252.html ความแปลกที่แตกต่าง ณ เสี้ยวเวลาที่นำพาเรามาพบกัน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2031586/W2031586.html แค่บอกว่ารักเธอ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2030782/W2030782.html ร่องรอยน้ำตาบนทุ่งหญ้า...และเธอผู้มีความเศร้าเป็นนิจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2024332/W2024332.html ล่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2018840/W2018840.html เปลี่ยนรัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2001104/W2001104.html วันที่ปราสาททรายพังทะลาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W1986011/W1986011.html จากคุณ : เปียร์รุส - [ 14 มี.ค. 48 00:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตานักการ เอ้ย! ผู้การปลูกต้นรัก อิอิ น่ารักดีค่ะพี่นัท นางเอกก็แสบ มาเจอพระเอกที ทำเอาหายแสบเลย 555 แก้ไขเมื่อ 14 มี.ค. 48 01:01:50 จากคุณ : iNt_GaL - [ 14 มี.ค. 48 01:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาแล้ว   ตามทวง บทที่ 7 ด้วยนะพี่นัท จากคุณ : น้องหัวเอียง (น้องหัวเอียง) - [ 14 มี.ค. 48 01:34:32 ]

ความคิดเห็นที่ 9 งื้อออออ น่ารักกกกกกกกก แต่.... แหะ แหะ ไม่จุใจหนมจีนเลยอ่ะ ขอเรื่องยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้ป่ะคะ นะ น้า จากคุณ : หนมจีน - [ 14 มี.ค. 48 02:01:14 A:130.88.205.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผู้การนี้ สงสัยลีลาแบบนี้ ไม่น่าใช้ทหารอากาศแน่เลย เพราะเค้าว่า ทหารอากาศขาดรัก 5555 มองเห้นสาวๆ เดินเดี่ยว จะเกี้ยวก็เกี้ยวไม่เป็น จีบสาวมันยากมันเข็ญ ยากเย็นกว่า ขับเครื่องบิน เพลง ทหารอากาศขาดรัก จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 14 มี.ค. 48 03:11:18 A:202.133.176.40 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องหลอกใครเอาต้นรักมาปลูกให้มั่งซะละ อิอิอิ จากคุณ : วาโย - [ 14 มี.ค. 48 03:16:40 A:61.91.211.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 น่ารักจัง นึกว่าจะมีตอนต่อไป ไม่นึกว่านางเอกจะพูดแทนตัวว่า"ร้อย"ตอนไปกินข้าวที่บ้านน่ะค่ะ เพราะก่อนหน้านั้นยังใช้"ชั้น"อยู่เลย แหม เป็นผู้การฯ อายุ30กว่าๆ ชอบดอกไม้(แม้ว่าจะสั่งดอกหน้าวัวก็เถอะ) แถมทำกับข้าวอร่อยด้วย แบบว่าเสี่ยงให้เข้าใจผิดมากค่ะว่ารอดมาได้ไง 55 บทผู้การฯจะลุกทีนี่ ไม่ทันตั้งตัวเลยเนาะ นี่ขนาดว่าไม่รู้จะรับมือกับสาวแบบนี้ยังไงนะคะเนี่ย หวานน่ารักดีค่ะ อิๆ ขอบคุณมากเลยค่ะที่มาลงให้อ่านกัน จากคุณ : นวล - [ 14 มี.ค. 48 03:30:49 A:128.103.186.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผู้การน่ารักจังเยยย ชอบผู้ชายแบบนี้มากๆค่ะ ♥=^.^=♥เงียบๆ แต่.. อิอิ อ่า...ดีใจคร้าที่หนังสือออกแล้ว กี้ต้องตามไปซื้อเก็บไว้แน่ๆ ^^Q จากคุณ : yackety-yak - [ 14 มี.ค. 48 12:07:22 A:61.90.92.107 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 อุอุ ตามมาอ่านด้วยคน อ่านแล้วต้องอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับสาวน้อยปากสุดๆคนนี้... รู้สึกว่าพระเอกจะโรแมนติกมากเลยนะคะ ทั้งดอกไม้ ทั้งอาหาร... แถมด้วยวิธีบอกรักอีก.. อ่านแล้วน่าอิจฉาจัง ^ ^ จากคุณ : orapim - [ 14 มี.ค. 48 12:45:05 A:203.157.125.18 X:203.157.14.247 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เหอะๆ...ไม่รู้พี่สาวเราเวลามีความรักจะปากแข็ง ใจแข็ง แล่วก็ยวนแบบนี้รึเปล่าเนอะ...5555555... จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 14 มี.ค. 48 15:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่ารักจังเลย ชอบค่ะ นางเอกสุดยอด ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 14 มี.ค. 48 18:57:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอเหอะตู...เห็นว่าเป็นเรื่องสั้นอุตส่าห์เข้ามาอ่าน คำแรกก็อ่ะนะ...... น่า....ไว้ทำใจอีกหน่อยแล้วจะเข้ามาอ่านแระกัน นะคะ..นะคะ...นะคะ จากคุณ : เพลงเกือบพัน - [ 14 มี.ค. 48 21:11:34 A:202.183.163.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 สตาร์ท มีอีกคำที่ต้องใช้ ร นะ ร้อนรุ่ม ร้อนรน อะไรเนี่ยแหละ จากคุณ : scottie - [ 14 มี.ค. 48 21:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อือมม บอกไงดี  น่ารักจังเลยละกัน จากคุณ : คนของความเหงา - [ 14 มี.ค. 48 23:13:02 ]

ความคิดเห็นที่ 20 กรี๊ดดด.. ชอบมั่กมาก...ถึงมากที่สุดอ่ะค่ะ... เรื่องหน้าให้หนู เอ๊ย หมูเป็นนางเอกมั่งนะคะ...นะ..นะ...น๊า.. พี่นัทคะ (เริ่มซีเครียด) เรื่องสั้นพวกนี้จะพิมพ์รวมเล่มหรือเปล่าคะ.. หมูพีอยากได้ (เหอะๆๆ หางโผล่แล้ว) ถ้าไม่พิมพ์ พี่นัทจะทำหนังสือทำมือป่าวคะ... ถ้ามีโครงการ ใส่ชื่อหนูไปเลยค่ะ... จองงง.... @^____________^@ ปล. สิบแปดนี้พี่ไปป่าวคะ.. จากคุณ : p_jung (P_JUNG_PIGLET) - [ 15 มี.ค. 48 08:51:28 ]

ความคิดเห็นที่ 21 กร๊ากกกกก  หมูพีตกข่าวอย่างแรง พี่นัทเขาทำมือไปรอบนึงแล้วจ๊ะ ก็วันที่ไปมิดติ่งกันที่สยามดิสคัฟเวอรี่นั่นแหละ ....เขาแจกฟรีกันเห็นๆ 5555555 (ขอค่าโคดสะนาด้วยนะเฟ้น เจ้าขอกระทู้) จากคุณ : SONG982 - [ 15 มี.ค. 48 13:17:59 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ห ว า น...  ชอบจัง ^^ จากคุณ : นายหญิง (ned.max) - [ 15 มี.ค. 48 14:02:21 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องน่ารักมากๆเลยค่า นางเอกสบทได้อารมณ์สุดๆ พระเอกเราก้อใจง่ายดีจังน๊อ เจอหน้าไม่กี่ครั้งก้อฝาก(ดอก)รักให้ซะแล้ว จากคุณ : Kazalong - [ 15 มี.ค. 48 15:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สนุกดีค่ะ อ่านเรื่องของคุณเปียรุสส์แล้วไม่เคยผิดหวังเลย แต่ตอนนี้ไม่น่าใช้คำว่า พระมารดา เลยนะค่ะ จากคุณ : bubu - [ 15 มี.ค. 48 21:32:48 A:218.218.140.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 อ้าว...เหรอคะ.. ^^' อยากได้ค่ะ...อยากๆได้ๆ... ทำไงดีอ่ะค่ะ.. นั่งติดๆกัน แจกตอนไหน..ทำไมหนูไม่เห็นอ้ะ ^^? จากคุณ : p_jung - [ 16 มี.ค. 48 08:28:28 A:210.246.68.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 อยากจูบผู้การฯ 555  คิดได้ไง(อ่านแล้วอยากมั่ง แจ้งจับฐานยั่วยุคนอ่าน 555) อ่านแล้วพาให้คิดว่าควรจะไปตระเวนหนาคนมาปลูกต้นรักให้ไหม 555 ปล.บุคลิกตัวเอกฝ่ายหญิงมันคุ้นๆนะ ทั้งคำพูด ทั้งกิริยา 555 มาแซวซะงั้น ปล. มาขำคุณน้องพีจัง ชักจะเชื่อว่าโก๊ะจริง 555 (เขาล้อเล่นนะตะเอง) แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 48 07:44:24 จากคุณ : อุณากรรณ - [ 16 มี.ค. 48 10:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 27 :D น่ารักดีค่ะ จากคุณ : xyz - [ 17 มี.ค. 48 15:33:13 A:202.91.23.1 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผู้การนะผู้การน่ารักจัง เรื่องนี้น่ารักมากค่ะ เรื่องต่อไปขอหวานๆ อีกนะคะ จากคุณ : รียา - [ 19 มี.ค. 48 02:16:48 A:203.172.104.189 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 แว้ก... ผู้การ เห็นหงิมๆ อย่างนี้ ที่แท้ก็ออกแนวหูดำหน่อยๆ นะเนี่ย เหอๆๆๆ จากคุณ : เฮียพีท (PeterPuck) - [ 20 มี.ค. 48 14:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตามลิ้งค์จากภาคพิเศษมาค่ะ เห็นด้วยที่ต้องมีภาคต่อ สนุกดีค่ะ จากคุณ : Babe_Burin - [ 12 เม.ย. 48 12:02:21 ]