CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    Oxford Story [บทที่ 10]

    “มาอีกแล้วหรือ” สังเกตพูดขึ้นเมื่อเขาเปิดประตูบ้านและพบว่าไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนที่เทียวไปเทียวมาบ้านเขาอยู่หลายวันเสียจนเขาแทบจะคิดว่าบ้านหลังนี้อาศัยอยู่กันสามคนเสียแล้ว

    “เออ” คมสันพูดพลางเดินดุ่มๆเข้าไปทรุดตัวลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น พลางหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดรายการแข่งขันฟุตบอล

    “นายไม่มีบ้านอยู่หรือไง ถึงต้องมาอยู่ที่บ้านคนอื่น”

    “มีสิ” คมสันตอบสั้นๆในขณะที่ตายังจ้องมองจอโทรทัศน์

    “แล้วทำไมไม่ไปดูที่บ้านตัวเองวะ”

    “ก็นี่แหละ บ้านข้า”

    “เอาใหม่ซิ บ้านนายอยู่ไหน”

    “บ้านเลขที่ 24 ถนน Cowley” คมสันตอบออกมาอย่างไม่ทุกข์ร้อน ราวกับเป็นเรื่องธรรมดา แต่ยังไม่ละสายตาจากการแข่งขัน

    “โธ่เว้ย” สังเกตอดไม่ได้กับอาการยียวนของเพื่อน เขาปาหมอนอิงใบหนึ่งที่วางอยู่บนโซฟาตัวเล็กไปยังคมสัน แต่ชายหนุ่มก็ยังหาได้ทุกข์ร้อนไม่

    “แล้วนี่น้องพิงค์ไม่อยู่หรือวะ ทำไมบ้านมันเงียบๆ” คมสันหันมาพูดคุยกับสังเกตเมื่อรายการแข่งขันพักโฆษณา …อ้อ เพิ่งจะสังเกตเรอะ ไม่รอให้ผ่านไปสักสองชั่วโมงแล้วค่อยมาถาม

    “อะไร นี่ยังไม่เข็ดอีกหรือ เมื่อวานนี้ได้ยินว่าถูกเขาปล่อยให้รอเก้ออยู่ตั้งสามชั่วโมง”

    …หลังจากวันนั้น คมสันพยายามทำตัวเป็นแขกรับเชิญของหญิงสาวทั้งที่โรงเรียนและที่บ้าน …ส่วนพิมพ์ชญานั้น ทำทุกวิถีทางที่จะหลบเลี่ยงผู้ชายคนนี้ให้มากที่สุด รวมถึงเมื่อวานซึ่งเป็นวันศุกร์ ปกติหญิงสาวจะมีเรียนเพียงครึ่งวันเท่านั้น คมสันเองก็รู้ความจริงข้อนี้ดี เนื่องจากเขาเองก็เคยมี ’สาวๆในสังกัด’ ในโรงเรียนนี้มาไม่น้อย ดังนั้น เขาจึงมารอรับน้องพิงค์คนสวยตั้งแต่เที่ยงครึ่ง เนื่องจากรู้ว่าหญิงสาวจะเลิกเรียนเวลาเที่ยงกับสี่สิบห้านาที …ทว่าครั้งนี้เขาโชคร้ายเพราะพิมพ์ชญารู้ทัน เธอจึงแอบหลบออกไปทางด้านหลังของโรงเรียนเพื่อไปรับประทานอาหารจีนแบบ take away เจ้าอร่อยที่ใช้เวลาเดินออกไปเพียงไม่ถึง 10นาที …กว่าคมสันจะรู้ตัวว่าหญิงสาวไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว ก็กินเวลาถึงเกือบบ่ายสี่โมงเย็น เมื่อนักเรียนคลาสพิเศษเพื่อเตรียมสอบ IELTS เดินลงมาจากอาคาร แต่ไม่มีแม้แต่เงาของหญิงสาวที่เขาเฝ้ารออยู่

    “อันนั้นมันอุบัติเหตุน่า เรื่องเล็กน้อย เรื่องผู้หญิงเล่นตัวแบบนี้เจอบ่อยจนชินแล้ว” คมสันพูดอย่างไม่แคร์อะไรกับเรื่องนั้นมาก …เขาเจอมามากแล้วกับผู้หญิงที่ออกฤทธิ์อย่างแสบสันต์ …แล้วอย่างไรล่ะ สุดท้ายก็เห็นไม่เห็นจะพ้นเขาเลยสักราย

    กิ๊ง ก่อง… กิ๊ง ก่อง…

    เมื่อสังเกตเปิดประตูออกมาก็ต้องชะงัก เมื่อพบว่าคนที่มาหาคราวนี้คือกวิรา

    …คงจะนัดกับแม่คนไม่มีเหตุผลนั่นเอาไว้อย่างนั้นสินะ …เห็นเมื่อคืนนี้เตรียมตัวเหมือนจะไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง

    …หลังจากวันที่ทั้งคู่ไปเที่ยวชมออกซ์ฟอร์ดด้วยกันในวันนั้น …ที่เจ้าสันเริ่มเข้ามายุ่มย่ามนั่นละ …พิมพ์ชญายังไม่เคยพูดจาดีๆกับเขาเลยสักครั้ง …ถ้าไม่ทำท่าทางเย็นชา หญิงสาวก็จะต่อว่าเขาที่เพื่อนของเขาเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของเธอ …เมื่อคืนนี้ก็เพิ่งเปิดศึกกันไปครั้งหนึ่ง…

    “เกต พิงค์ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ คนอะไรอย่างนี้ก็ไม่รู้”

    “แล้วพิงค์จะให้เกตทำยังไงล่ะ เกตก็พยายามอย่างที่สุดแล้วนะ แต่พิงค์ก็เห็น สันมันเคยฟังอะไรบ้าง”

    “แล้วไงล่ะ นี่หมายความว่าพิงค์ต้องทนต่อไปใช่ไหม”

    เมื่อไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม พิมพ์ชญาจึงพูดต่อ “ได้ เกตทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าอย่างนั้น พิงค์ก็จะจัดการด้วยวิธีของพิงค์ก็แล้วกัน”

    …นี่เป็นความผิดของเขาเพียงฝ่ายเดียวหรืออย่างไรกันนะ เขาเองก็พยายามปกป้องเธอมากที่สุดแล้ว เขาพูดทุกอย่างเพื่อจะให้คมสันกลับไป ทำทุกอย่างเพื่อจะเข้าไปแทรกกลางไม่ให้คมสันมีโอกาสได้ใกล้ชิดพิมพ์ชญา …แล้วตัวพิมพ์ชญาเองล่ะ ทำอะไรบ้าง นอกจากนิ่งเฉย …ปกติปากดีนักไม่ใช่หรือ แล้วทำไมคราวนี้สงบปากสงบคำได้ถึงขนาดนี้ …ถ้าเขาไม่รู้มาก่อนว่าหญิงสาวไม่พอใจ เขาอาจจะคิดจริงๆก็ได้ว่าเธอกำลังเอียงอาย หรือว่าเล่นตัว…

    “วี่มารับพิงค์ค่ะ เกต …”

    กวิราไม่ทันได้พูดให้จบประโยค เมื่อเสียงแจ้วๆของพิมพ์ชญาดังขึ้น

    “วี่จ๋า ฉันมาแล้ว…. เรารีบไปกันเถอะ” พิมพ์ชญาพูดจาสดใสเหมือนพิมพ์ชญาคนเดิม เธอลากกระเป๋าเดินทางใบเล็กใบหนึ่งออกมาที่หน้าประตู ทำให้สังเกตตกใจจนอดที่จะถามไม่ได้

    “กระเป๋านี่มันอะไรกันน่ะ พิงค์ …พิงค์จะหนีออกจากบ้านเหรอ”

    เมื่อเห็นพิมพ์ชญาก้มหน้าก้มตาลากกระเป๋าออกจากบ้านทำท่าจะไม่ตอบคำถาม กวิราจึงอดไม่ได้ที่จะช่วยตอบให้ “ไม่ใช่หรอกค่ะ เกต วี่กับพิงค์แค่จะเข้าไปค้างในลอนดอนสักคืนน่ะ ป้าดา เพื่อนคุณแม่ของวี่เขาชวนให้เข้าไปหาเขาวีคเอนด์นี้”

    “อะไรกัน น้องพิงค์จะไม่อยู่เหรอ ว้า พี่ว่าจะชวนน้องพิงค์ไปกินอาหารญี่ปุ่นสักหน่อย” คมสันที่เพิ่งได้ยินเสียงทั้งสามพูดคุยกันเดินออกมาทันทีที่ได้ยินว่าพิมพ์ชญาจะไม่อยู่บ้านถึงสองวัน

    “ไม่เป็นไรค่ะ ในลอนดอนมีร้านอาหารญี่ปุ่นให้เลือกตั้งเยอะ เราสองคนไปหากันเองได้ พิงค์ ไปกันเถอะ” กวิราตอบคำพูดของคมสัน …เธอได้ยินเรื่องราวทั้งหมดมาจากพิมพ์ชญาแล้ว และยังรู้กิตติศัพท์ของคมสันดีเสียด้วย …เมื่อตอนที่พบกันใหม่ๆ คมสันก็เคยแสดงท่าทีเช่นนี้กับกวิราเช่นกัน แต่ชายหนุ่มก็ต้องล่าถอยไป เมื่อพบว่า’น้องกีวี่’มีหนุ่มข้างใจชาวญี่ปุ่น-ฮ่องกงสุดหล่อชื่อคาสุอยู่ก่อนแล้ว

    มีต่อค่า..
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++

    จากคุณ : 1981 - [ 15 มี.ค. 48 05:03:47 A:82.43.178.155 X: ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป