ความคิดเห็นที่ 1 (ต่อค่ะ) 2. "คุณเล่นเพลงนี้ได้เหมือนกันคนที่ฉันรู้จัก เหมือนมากเหลือเกิน" หญิงสาวกล่าวกับชายหนุ่มเมื่อเขาพาเธอมานั่งในร้านชาเล็กๆ ที่ตั้งบนถนนซึ่งตัดผ่านด้านหน้ามหาวิทยาลัย ดวงตาของเธอยังคงแดงช้ำจากการร้องไห้เมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา "เขาเล่นไวโอลินหรือครับ" เธอพยักหน้าแทนคำตอบ "เขาชื่ออะไรครับ เผื่อผมจะรู้จัก" เธอเอ่ยชื่อชายคนหนึ่งออกมา   ชายหนุ่มนิ่งนึกไม่นานนัก "เขาเป็นพี่ชมรมผม เขาเป็นคนสอนผมเอง" "มิน่าล่ะ" เธอเอ่ยเหมือนกระซิบ เขามองหญิงสาวตรงหน้า คนที่ถูกกล่าวถึงนั้นเสียชีวิตไปแล้วในอุบัติเหตุ ถึงวันนี้ เหตุการณ์ก็ผ่านมาเกือบปีแล้ว "ผมนึกออกแล้วว่าเขาชอบพูดถึงใครคนหนึ่งบ่อยๆ  เป็นคุณนี่เอง" เธอเงยหน้าขึ้นมามองอีกฝ่ายหนึ่งทันที "เขาพูดว่ายังไงคะ" "เขาบอกว่าคุณชอบเพลง The Last Rose Of Summer มาก " .. "ฉันเจอเขาครั้งแรกที่ร้านขายเทปค่ะ ฉันเอื้อมไปหยิบเทปเพลงที่อยู่ชั้นบนสุดไม่ถึง ไม่รู้จะทำยังไง เห็นเขาเดินเข้ามาและอยู่ใกล้ที่สุด ก็เลยขอให้ช่วย ปรากฏว่าเขาเองก็กำลังมองหาเทปชุดเดียวกันอยู่พอดี" คนเล่าเรื่องหัวเราะเบาๆ ให้กับความบังเอิญที่ทำให้เธอกับเขาได้พบกัน "มีคนไม่มากนักหรอกค่ะ ที่ชอบเพลงพวก Celtic หรือ Irish Folk เขาสนใจเพลงแนวนี้อยู่ ส่วนฉันชอบมานานแล้ว เพราะเคยได้ฟังเพลง ballad   ในวิชาวรรณคดีอังกฤษบ่อยๆ เราก็เลยคุยกันได้ถูกคอ"   หญิงสาวโอบสองมือรอบถ้วยชากระเบื้องเคลือบ ร่องรอยของความทรงจำฉายชัดอยู่ในรอยยิ้มจางๆ และแววตาคู่สวยของเธอ   นับแต่วันที่พบกันในร้านขายเทปแห่งนั้น เธอก็ไม่ได้พบหรือติดต่อเขากับอีก จนกระทั่งได้พบกันอีกครั้งที่มหาวิทยาลัยของเธอช่วงเปิดภาคฤดูร้อน เธอเรียนคณะอักษรศาสตร์ที่นั่น ส่วนเขามาหาญาติซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคณะของเธอนั่นเอง บ่ายวันหนึ่ง ระหว่างรอลูกพี่ลูกน้องของเขาไปพบอาจารย์ เขานั่งสนทนากับเธออยู่ในสนามหญ้าถึงคราวแรกที่พบกันในร้านขายเทปเมื่อเธอไปเที่ยวหาเพื่อนที่มหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่ สิ่งที่ต่างคนต่างสนใจคล้ายๆ กัน และเป็นสิ่งที่ชักนำเธอกับเขาให้ได้รู้จักกัน เขาเล่าว่า เดิมเขาเรียนดนตรีหลายประเภท แต่เริ่มหันมาเล่นไวโอลินอย่างจริงจังได้ไม่นาน แม้จะฟังเพลงมามากมาย แต่เขากลับพบว่าตนเองชอบเพลงพื้นเมืองไอริชที่สุด เขารักเสียงของไวโอลินที่สร้างเสียงให้เห็นภาพของทุ่งหญ้าเขียวขจีและผืนทะเลล้อมรอบเกาะที่กว้างไกลออกไปสุดสายตา เธอบอกว่าดนตรีไม่ได้เป็นเพียงภาพสะท้อนของผู้คนที่เป็นเจ้าของเท่านั้น หากเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของพวกเขาด้วย เธอเคยอ่านพบว่าชาวเซลท์แต่โบราณมาเชื่อว่าโลกของเรานั้น แม้ถูกสร้างให้แต่ละส่วนมีความแตกต่างกัน แต่ทุกส่วนก็ได้รับการประสานรักษาไว้ด้วยกันในอ้อมกอดของท่วงทำนองดนตรีเดียวกันที่เรียกว่า Oran M?r The Great Music  เสียงเพลงจึงอยู่ในลมหายใจ และจิตวิญญาณของพวกเขา ไม่เคยเลือนลางจางหายไปตามกาลเวลา เพราะเพลงคือชีวิต ในทำนองที่เรียบง่าย และบรรเลงซ้ำไปซ้ำมา มีเนื้อหาและเรื่องราวมากมายที่ถูกบอกเล่าผ่านโน้ตแต่ละตัว คำแค่ละคำที่ถ่ายทอดสู่คนฟัง ใช่เพียงเพลงที่เพ้อพร่ำเพียงคำว่ารักและความผิดหวังในรักทั่วๆ ไป และใช่เพียงความบันเทิงที่คนฟังจะปล่อยผ่านไปอย่างง่ายดาย รอยยิ้ม น้ำตา เสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาล้วนเป็นท่วงทำนองของชีวิต บทเพลงบทหนึ่งของพวกเขาจึงเป็นบันทึกของความทรงจำที่ไม่เคยมีวันสูญหาย ตราบใดที่ยังมีคนจดจำและบรรเลงมันอยู่ สายลมฤดูร้อนพัดมาวูบหนึ่งทำให้ผมยาวของเธอปลิวกระจาย เมื่อยกมือขึ้นเสยผมให้เรียบร้อย เธอก็เงยหน้าขึ้นมาพบกับสายตาของคนที่นั่งฟังเธออยู่เงียบๆ ดวงตาของเขาที่จับนิ่งอยู่ที่ใบหน้าของเธอทำให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะ เธอเรียกชื่อเขา เขาสะดุ้ง ยิ้มเขินๆ ให้ แล้วชวนเธอเปลี่ยนเรื่องคุย เขาถามว่าเธอชอบเพลงไหนมากที่สุด เธอบอกเขาว่าเธอชอบเพลง The Last Rose Of Summer ที่สุด โดยเฉพาะที่เล่นด้วยไวโอลิน   เขาสัญญาว่าถ้าเธอไปหาเขา เขาจะเล่นเพลงเพลงนี้ให้ฟัง .. "ตั้งแต่วันนั้นเราก็ติดต่อกันมาตลอด เมื่อถึงวันเกิดฉัน หลังจากวันที่เราเจอกันครั้งนั้นประมาณสามเดือน เขาก็ส่งเทปมาให้ม้วนหนึ่ง เดาออกไหมคะว่าข้างในเป็นเพลงอะไร" คนฟังไม่ตอบ ทำเพียงแต่ยิ้ม "ใช่ค่ะ เป็นเพลง The Last Rose Of Summer ที่เล่นด้วยไวโอลิน" เธอเฉลย "เป็นเพลง The Last Rose Of Summer ที่เพราะที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา เพราะเหมือนกับเพลงเพลงนี้ที่เล่นจากไวโอลินของคุณ" หญิงสาวหยุดพักไปครู่หนึ่งก่อนกล่าวต่อ "จากนั้นไม่นาน ฉันมีโอกาสขึ้นมาทางนี้ แล้วก็ได้แวะไปหาเขา เขาก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ เขาเล่นไวโอลินเพลงนี้ให้ฉันฟัง และทำแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันขึ้นมาพบเขา เขาเล่นเพลงเพลงนี้ได้ดีกว่าเดิมทุกครั้ง" ชายหนุ่มที่นิ่งฟังมานานขยับตัว ริมฝีปากของชายหนุ่มเม้มเข้าหากันจนเกือบเป็นเส้นตรง เธอสบตาเขาตรงๆ "คงเป็นคุณสินะคะ ที่เป็นคนเล่นเพลง The Last Rose Of Summer ในเทปม้วนที่เขาส่งมาให้ฉัน แล้วก็เป็นคุณด้วยใช่ไหมคะ ที่สอนเขาให้เล่นไวโอลินเพลงนี้" ไม่มีใครพูดอะไร ความเงียบที่น่าอึดอัดก่อตัวขึ้น มือทั้งคู่ของนักไวโอลินที่วางอยู่บนโต๊ะที่คั่นระหว่างเขากับหญิงสาวประสานกันแน่น หากมือทั้งคู่ของคนฝั่งตรงข้ามที่วางอยู่ในลักษณะเดียวกันนั้นประสานกันไว้เพียงหลวมๆ "คุณรู้ ?" ริมฝีปากบางของเธอคลี่ออกเป็นรอยยิ้มน้อยๆ "ค่ะ ฉันรู้" ----------------------------------------------------------- (มีต่อนะคะ) Tin Whistle http://www.rogermillington.com/siamsa/brosteve/pics/niamh.jpg จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 15 มี.ค. 48 22:52:11 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ต่อค่ะ) 3. "ฉันรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ยินเสียงไวโอลินเพลงนี้ของเขาแล้วค่ะ" ท่าทางของหญิงสาวไม่ปรากฏถึงความโกรธเคืองขุ่นข้องใดๆ หากยังคงสงบนิ่งอยู่ได้เช่นเดิม   "ความพลิ้วไหว ความชัดเจน และอารมณ์ที่เขาเล่นเวลาที่อยู่ต่อหน้าฉันนั้น แตกต่างจากสิ่งที่ฉันได้ยินจากเทปม้วนนั้นเหมือนคนละคน แต่ในเมื่อเขาไม่บอกอะไร ฉันก็เลือกที่จะไม่ถาม" เธอมองหน้าชายหนุ่ม "คุณเองก็รู้เรื่องนี้ดีใช่ไหมคะ ถึงบอกฉันว่าเขาเป็นคนสอนให้คุณเล่นเพลงนี้" เขาไม่ตอบ "คุณกลัวฉันจะโกรธหรือเกลียดเขาที่เขาไม่ยอมบอกความจริงกับฉันใช่ไหมคะ" ไม่มีคำตอบจากปากของเขา หากความเงียบของเขานั้นคือ คำตอบที่แจ่มชัดยิ่งกว่าคำพูดใดๆ "ฉันไม่เกลียดเขาหรอกค่ะ ทั้งๆ ที่รู้ แต่ฉันมองหาเหตุผลที่จะเกลียดเขาไม่ได้จริงๆ" แม้ในวูบแรกของอารมณ์ เธอโกรธที่เขาทำให้เธอชื่นชมในตัวเขาด้วยเสียงไวโอลินในเพลงที่เธอชอบ แต่ท่าทีจริงจังและความพยายามที่จะเล่นให้ดีที่สุดของเขาทำให้เธอใจอ่อน ก็เขาพยายามเพื่อเธอแล้วไม่ใช่หรือ เธอจำได้ เขาไม่เคยบอกเธอว่าเขาเป็นนักไวโอลินฝีมือดี เขาไม่ได้โกหก แต่เธอเป็นฝ่ายคิดไปเองจากการที่ได้ฟังเพลงจากเทปม้วนที่เขาส่งมาให้เป็นของขวัญวันเกิดต่างหาก เขาเสียอีกที่พยายามทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอจนได้ ความรู้สึกที่ว่าเธอควรจะเกลียดเขา หายไปทันทีที่นึกได้เช่นนั้น และ เธอพบว่าเธอตัดสินใจไม่ผิด ตั้งแต่คบกัน เขาไม่เคยทำอะไรให้เธอต้องเสียใจหรือรู้สึกไม่ไว้วางใจเขาอีก แม้แต่ครั้งเดียว ถ้าหากเธอต่อว่าเขาทันทีโดยไม่นิ่งนึกให้ดีเสียก่อน เธอคงเป็นฝ่ายที่จะเกลียดตัวเองที่สุดที่ทำให้คนที่ทำเพื่อเธอต้องเสียใจ และสูญเสียเขาไปด้วยความเข้าใจผิด   แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เวลานั้นเธออยู่ต่างประเทศ และได้ทราบข่าวหลังจากที่พิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้นไปแล้ว "ทั้งที่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่ร้องไห้อีก แต่ทุกครั้งที่ได้ยินเพลงนี้ ฉันก็ " เสียงของเธอแห้งหาย และนิ่งงันไปคล้ายตกอยู่ในห้วงความคิด .. "ฉันอยากถามอะไรบางอย่างได้ไหมคะ" เธอกล่าวกับชายหนุ่มหลังจากเรียกตนเองให้คืนมาจากภวังค์ เขาพยักหน้า "เขาเคยขอให้คุณบอกฉันหรือเปล่าว่า เขาเป็นคนสอนให้คุณเล่นเพลง The Last Rose Of Summer" "ไม่เคยครับ" เขาตอบตามตรง "ผมเป็นคนสอนให้เขาเล่นไวโอลินเพลงนี้เอง ผมไม่ได้บอกเรื่องนี้กับคุณตั้งแต่แรก ขอโทษนะครับ คือ ผม " หญิงสาวส่ายหน้า "ฉันเข้าใจค่ะ คุณไม่ได้ทำผิดอะไร ฉันเสียอีกที่ต้องขอบคุณ คุณ" เขามองเธออย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก   "การที่คุณพยายามช่วยเขา พยายามทำให้ฉันมองเขาในแง่ดี แม้ว่าเขาจะไม่อยู่แล้วและคุณก็ไม่จำเป็นต้องช่วยเขาเลยก็ได้อย่างนี้ ทำให้ฉันยิ่งแน่ใจค่ะว่าฉันไม่ได้คิดไปเองคนเดียวว่าเขาเป็นคนน่ารัก เป็นคนดีของใครหลายๆ คนจริงๆ " "เขาเป็นคนที่ทุกคนรักครับ" ชายหนุ่มยืนยัน คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขายิ้มให้ "ขอบคุณมากค่ะ " เขาและเธอต่างคนต่างดื่มเครื่องดื่มของตน เขาวางถ้วยชาลงด้วยหน้าคล้ายครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ก่อนตัดสินใจเอ่ยออกมา "มีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมควรจะบอกคุณ เรื่องเพลง The Last Rose Of Summer ในเทปนั่น " .. "ตอนแรก ผมเองก็แปลกใจที่เขาขอให้ผมเล่นเพลง The Last Rose Of Summer ใส่เทปให้ เพราะผมสอนเขาเล่นไวโอลินเพลงนี้อยู่แล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ผมไม่เข้าใจยิ่งกว่าคือเหตุผลที่เขาให้ผมทำ อย่างนั้นก็เพราะ เขาต้องการให้คุณเป็นของขวัญวันเกิด" เขาเล่า ชายหนุ่มถามรุ่นพี่ของเขาว่าทำไมเขาจึงไม่อัดเสียงไวโอลินที่ตัวเองเล่นให้เธอ "เขาตอบผมว่า ของขวัญวันเกิดของคุณควรเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่สิ่งที่เขาสัญญาว่าจะทำให้คุณให้ได้นั้น แม้ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่เขาจะพยายามทำตามสัญญาที่ให้คุณไว้ให้ดีที่สุด" เธอมองเขานิ่ง "นั่นคือสิ่งที่เขาพูดกับผม" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "เป็นเขาจริงๆ นั่นแหละค่ะ คำพูดแบบนี้เป็นของเขาจริงๆ " เป็นอีกครั้งที่หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา "ฉันนี่แย่เหลือเกินที่กลายเป็นคนขี้แยไปอีกจนได้ ทั้งที่สัญญากับเขาไว้แล้วแท้ๆ ว่าจะไม่ทำตัวแบบนี้" เธอหัวเราะและใช้มือเช็ดหยาดน้ำที่ไหลรินลงมาบนใบหน้า เขาส่งกระดาษให้เธอเช็ดหน้า "เขาโชคดีมากต่างหากครับ ที่ได้รู้จักกับคนเข้มแข็งอย่างคุณ" เธอส่ายหน้า "เพราะเขาด้วยค่ะ ฉันถึงเข้มแข็งได้แบบนี้ " "ถึงเขาจะไม่อยู่แล้ว แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเขาไม่ได้ทอดทิ้งฉันให้อยู่ตามลำพัง ฉันไม่เสียใจที่ได้รู้จักคนที่ดีที่สุดอีกคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของฉัน สิ่งที่ฉันจะทำให้เขาได้อย่างน้อยที่สุด คือ ฉันต้องอยู่เพื่อรักษาทุกสิ่งที่อย่างที่เขาทำไม่ให้สูญเปล่า จนกว่าฉันจะได้พบใครสักคน หรือจนกว่าเราสองคนจะได้พบกันอีก" หญิงสาวยืดตัวขึ้นพิงพนัก มองออกไปด้านนอก เวลานี้ แสงสว่างจากอาทิตย์ยามพลบถูกแทนที่ด้วยแสงไฟฟ้าส่องสว่างยามค่ำ ถนนด้านนอกร้านเต็มไปด้วยนักศึกษาที่ทยอยกันมาเดินเที่ยวหรือเลือกซื้อสินค้าตามร้านและแผงลอยที่เข้ามาตั้งเรียงกันเป็นแถวไปตลอดแนวบาทวิถี เขากับเธอสนทนากันในร้านแห่งนี้อยู่นานพอดู ตอนนี้เธอคงรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ชายหนุ่มบอกให้เจ้าของร้านคิดเงิน หญิงสาวปฏิเสธที่จะให้เขาเลี้ยง "ฉันคงทำให้คุณรำคาญแย่ที่อะไรไม่เข้าท่าให้คุณเห็น พูดอะไรก็ไม่รู้ให้คุณฟังตั้งหลายอย่าง ขอโทษด้วยนะคะ" เธอกล่าวกับเขาขณะต่างคนต่างรับเงินทอน "ไม่เป็นไรครับ" เขายิ้มตอบและออกไปจากร้านพร้อมกับเธอ เขายืนอยู่กับเธอรอจนเพื่อนที่เธอโทรศัพท์เรียกมารับเธอไป หญิงสาวกล่าวขอบคุณและโบกมือให้ ซึ่งอาจเป็นครั้งสุดท้าย เขาไม่แน่ใจว่าจะได้พบเธออีกหรือไม่ ชายหนุ่มเดินกลับไปยังรถที่จอดไว้ในลานจอดหลังประตูรั้วมหาวิทยาลัย วางกล่องใส่ไวโอลินไว้ที่เบาะข้างคนขับ The Last Rose Of Summer บทเพลงธรรมดาสำหรับเขา แต่สำหรับเธอคนนั้น ไม่ใช่ บทเพลงบทหนึ่งอาจไม่ได้มีเพียงความหมายในเนื้อหาของตัวมันเอง แต่อาจมีเรื่องราวที่มีความหมายสำหรับใครหลายคน ในฐานะบันทึกความทรงจำช่วงหนึ่งของชีวิต   หากบทเพลงบทหนึ่งเปรียบเสมือนท่วงทำนองและจังหวะของชีวิต เรื่องราวของเธอคงเป็นบทเพลงที่ทำให้คนฟังยิ้มได้ทั้งน้ำตา ชายหนุ่มฮัมเพลงที่เขาเพิ่งเล่นให้คนที่เพิ่งพบและพูดคุยกันไม่นานมานี้เบาๆ เรื่องของเธอทำให้เขารู้สึกต่อเพลงเพลงนี้ ต่างไปจากที่เคยรู้สึก และกว่าที่เขาจะลืมเรื่องนี้ได้ คงอีกนาน หรือ อาจไม่มีวันลืม --------------------(จบ)--------------------------------- หมายเหตุ 1. ขออนุญาตออกตัวไว้ก่อนนะคะว่า เป็นคนที่เขียนเรื่องหวานๆ ไม่เอาไหนเลย เรื่องนี้เป็นความพยายามที่นานๆ จะสำเร็จออกมาสักเรื่องหนึ่ง เลยอดไม่ได้ที่จะออกรสชาติแปลกๆ ตามประสามือใหม่หัดปรุงของหวาน ถ้ารสชาติเป็นยังไงต้องรบกวนขอคำแนะนำเช่นเคยค่ะ 2. มีเรื่องของศัพท์เล็กน้อย - Ballad หมายถึง เพลงที่มีเนื้อเป็นการเล่าเรื่องราว - Tin Whistle เป็นขลุ่ยโลหะอันเล็กๆ ให้เสียงแหลมเล็ก ถ้าใครเคยดูคอนเสิร์ตของวง The Corrs คือ ขลุ่ยที่ Andrea นักร้องนำเป่าค่ะ                - Uilleann Pipes เป็นเครื่องเป่าพื้นเมืองชนิดหนึ่งของไอร์แลนด์ ให้เสียงทุ้มๆ หน่อยค่ะ               - เรื่อง Oran Mor มีที่มาจาก Stephan R. Lawhead. (1996) The Ancient Song,                 inlay card of Jeff Johnson and Brian Dunning's Album, Music of Celtic Legends: The bard & the warrior. 3. เพลง The Last Rose Of Summer ไม่ทราบชื่อผู้เขียนเนื้อนะคะ ส่วนเรื่องของทำนอง ฝั่งหนึ่งก็ว่าเป็น Traditional ซึ่งในอัลบัมเพลงส่วนใหญ่ระบุไว้อย่างนี้ แต่ไปเจอใน sheet music เล่มหนึ่งเขาระบุชื่อคนเขียนทำนองว่าชื่อ Friedrich Von Flotow ยังไม่ได้ค้นละเอียดว่าตกลงเป็นแบบไหนกันแน่ ถ้าใครทราบที่มาอย่างไร รบกวนขอความกระจ่างด้วยนะคะ ส่วนกลอนภาษาไทยนั้นก็เป็นการทดลองแปลเอาเอง ไม่เน้นแปลตรงตัวแต่เป็นลักษณะเอาความรวมๆ มากกว่า คิดว่พอใช้ได้ในระดับหนึ่งค่ะ ^ ^' โดยส่วนตัวแล้วชอบเพลงนี้อยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทำนองเพราะแต่เนื้อหาของเพลงค่อนข้างเศร้า... เลยชอบฟังเป็นเพลงบรรเลงมากกว่า James Galway เป่าฟลุตเพลงนี้เอาไว้เพราะมากๆ (สำหรับคนที่มีซาวน์แทรคลอร์ดออฟเดอะริงภาค 3 คงเคยได้ยินฝีมือกันมาบ้างแล้ว) เพลงที่มีคนร้อง เท่าที่จำได้ก็มี Charlotte Church คนหนึ่งค่ะ 4. เวลาฟังเพลงพวก Irish Folk จะสนุกตรงที่เนื้อเพลงค่ะ เพราะบางทีเป็นนิทานมาทั้งเรื่องเลย ไม่มีเนื้อซ้ำกันแม้แต่บรรทัดเดียว หรือเป็นเพลงที่บรรยายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อ่านแล้วเหมือนอ่านประวัติศาสตร์ไอร์แลนด์ฉบับย่อๆ เช่น Easter Rising ปี 1916 (ในเพลง Zombie ของ The Cranberries ก็พูดถึงเหตุการณ์นี้ค่ะ) หรือบางเพลงเรานั่งฟังก็แปลกๆ ดี อย่าง Molly Marlone เป็นเรื่องของแม่ค้าขายของทะเลชาวดับลินที่ป่วยเป็นไข้ตาย แล้วกลายเป็นผีมาเดินร้องถามขาย"หอยแครง หอยแมงภู่สดๆไหมจ๊ะ" ไปตามถนน ...เหวอ!!!... มีคนสร้างรูปปั้นเธอไว้ด้วย ว่างๆ เอามาฟังก็เพลินดีไปอีกแบบค่ะ :) และขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาเข้ามาอ่านเช่นเคยค่ะ -------------------------------- Uilleann Pipes http://home.thezone.net/~pipes/images/p8.jpg จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 15 มี.ค. 48 23:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 3 น้ำตาท่วมห้องอยู่ตอนนี้ ... เพราะก่อนหน้าอ่านเรือ่งนี้ กำลังฟังเพลง Celtic //  Lake of dreams ของ Lisa Lynne อยู่พอดี เรื่องหวานมากค่ะ สำหรับคนอื่นไม่แน่ใจ แต่สำหรับเราทั้งหวานและเศร้าเหลือเกิน เดี๋ยวลองไปหา Charlotte Church มาฟัง สาวคนนี้ทำเราน้ำตาท่วมห้องเป็นเดือน แค่เพลง Carrickfergus เพลงเดียว ใจแข็งไม่ซื้อแผ่นมานาน เฮ้อออ จากคุณ : พรายทราย - [ 16 มี.ค. 48 00:13:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 "แต่สิ่งที่เขาสัญญาว่าจะทำให้คุณให้ได้นั้น แม้ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด แต่เขาจะพยายามทำตามสัญญาที่ให้คุณไว้ให้ดีที่สุด" เฮ้ออ...ขอมาเก็บประโยคบอกคนเขียนอีกที เหมือนโดนเคาะหัวใจอย่างแรง น้ำตาท่วมคีย์บอร์ดอีกละ ความพยายามให้ดีที่สุด   มันต้องเจ็บปวดทุกที กว่าจะมาถึงตรงจุดที่ดีที่สุด... และก็ไม่รู้ว่ามันจะดีที่สุดหรือเปล่า... จากคุณ : พรายทราย - [ 16 มี.ค. 48 00:26:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ซึ้งจังเลยคุณปิยะรักษ์ Y____Y ตอนแรกกะว่าจะเป็นแนวสืบสวนแบบเคยเสียอีก ^^ เหอๆๆ แนวเรื่องดีจังค่ะ ใช้เพลงในการเล่าเรื่อง อืม เพลงนี้ไม่เคยฟังมาก่อนเลยอ่ะ (มี midi หรือ link mp3 ให้ฟังมั้ยคะ ท่าทางจะซึ้งน่าดู) ปล. แอบหวังว่าสองคนนี้จะได้รักกัน เอิ๊กๆ ดูหวานๆ และดูเติมเต็มอารมณ์เศร้าซึ้งได้ดีเชียวค่ะ จากคุณ : ...เกียร์... - [ 16 มี.ค. 48 00:47:16 A:61.91.250.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องแล้วเศร้าๆ จังเลย ไปเสิร์ชที่กูเกิลมาค่ะ เอาlink มาให้อันนึง ถ้ากดตรงคำว่า melody มุมซ้ายบนของหน้า จะมีเพลงให้ฟังค่ะ (เล่นด้วยอะไรไม่รู้ ยังกะคีย์บอร์ด ... เดาเอานะคะ) (ทำlink ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้เป็นสมาชิก ถ้าเปิดไม่ได้ยังไง search google: keyword: last rose of summer นะคะ อยู่อันแรกเลย) http://ingeb.org/songs/tisthela.html จากคุณ : taftie - [ 16 มี.ค. 48 02:21:20 A:128.36.85.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ชอบคนเป่า tin whistle ที่ชื่อ Andrea Corr มากกว่าอ่ะ ทำไมแกไม่เอารูปเขามาลง(วะ) จากคุณ : waidhaya - [ 16 มี.ค. 48 09:20:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เออแฮะ เศร้าตั้งแต่เช้าเลยเรา ถ้าทำงานไม่ได้เรื่องวันนี้เราจะโทษส้มคนเดียวเลยนะ (ฮา...) จากคุณ : ตัว(Z) - [ 16 มี.ค. 48 09:22:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านค่ะ ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 มี.ค. 48 11:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาคุยค่ะ คุณพรายทราย : ได้ยินคำนี้ค่อยโล่งใจหน่อยค่ะว่าตัวเองเขียนเรื่องหวานกับเขาก็ได้เหมือนกัน... แหะๆ ชอบ Lisa Lynne เหมือนกันค่ะ ที่บ้านมีชุด Daughter of the Celtic Moon :) ถ้าคนรับได้รู้ถึงความพยายามของเราถึงเราว่ามันไม่ดีที่สุดสำหรับเรา แต่ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเขาก็ได้นะคะ มีคนบอกว่าพยายามเพื่อเรา... ปลื้มดีออกค่ะ ^ ^ ---------------------------- คุณเกียร์ : ขออนุญาตเปลี่ยนแนวนิดหนึ่งค่ะ... เคยมีคนแขวะมานานแล้วว่า เขียนเรื่องแนวอื่นนอกจากสืบสวนไม่เป็นหรือไง แต่เรื่องนี้ก็ยังอุตส่าห์มีคนตายจนได้สิน่า... ^ ^' ป.ล. เอ จะให้สองคนนี้รักกันดีไหมนะ... :) ----------------------------------- คุณ taftie : สวัสดีเช่นกันค่ะ ^ ^ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน แล้วก็ขอบคุณสำหรับเพลง last rose of summer มากๆ เลยนะคะ มีทั้งเนื้อกับทำนองครบถ้วนเลย :) http://ingeb.org/songs/tisthela.html ----------------------------- waidhaya : คนนี้ดังอยู่แล้ว ไม่ต้องแปะก็ได้มั้ง หรือว่าไง... ------------------------------ ตัว(Z) : ถ้าทำงานไม่ได้ไปช่วยทำไหมจ๊ะ ฮ่าๆ ใครนะสัญญาว่าช่วยงานแล้วจะเลี้ยงข้าวเราวันนั้นน่ะ...(ทวงๆ) -------------------------------- คุณ :::อาราเร่::: ขอบคุณนะคะ ^ ^ ขอบคุณนะคะที่แวะมาอ่าน จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 16 มี.ค. 48 14:42:05 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Lisa Lynne  ชุดนั้น เป็นชุดโปรดเลยค่ะ ชอบ new age  และ celtic มาก ๆ เลย จากคุณ : พรายทราย - [ 16 มี.ค. 48 17:13:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องนี้อ่านแล้วหวาน ๆ เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ชอบให้จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 48 19:12:13 จากคุณ : รสา รสา - [ 16 มี.ค. 48 19:07:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หนูยีชอบให้จบแบบแฮปปี้ เหมือนกัน... อย่างนี้ก็..น่าสงสารนางเอกของเรื่องสิคะ จากคุณ : หนูยี - [ 17 มี.ค. 48 08:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เบรกอารมณ์ซึ้งเล็กน้อย ขำที่คุณปิยะรักษ์ว่ายังไงเรื่องนี้ก็มีคนตายอยู่ดี จากคุณ : ทินา - [ 17 มี.ค. 48 23:04:26 A:161.200.131.173 X:161.200.255.163 ]

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากหายหน้าหายตาจาก pantip มานาน - -' มาเจอเรื่องนี้ของคุณปิยะรักษ์พอดี อ่านแล้วชอบค่ะ หวาน เศร้า และซึ้ง จากคุณ : วิรตี - [ 18 มี.ค. 48 10:30:50 A:unknown X:unknown, 202.28.62.67 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาคุยอีกรอบค่ะ คุณพรายทราย : ชอบ new age และ celtic มากเช่นกันค่ะ แต่แถวบ้านหาฟังค่อนข้างยาก แล้วก็ขายแพงมากด้วย เพราะไม่ค่อยมีใครซื้อกัน ^ ^' คุณรสา รสา : ยอมรับค่ะว่าเรื่องนี้จบค่อนข้างเศร้า คราวหน้าจะลองแก้ตัวใหม่อีกทีก็แล้วกันค่ะ คุณหนูยี : เขียนไปก็สงสารนางเอกไปเหมือนกันค่ะ สงสัยว่าเราใจร้ายไปหน่อยหรือเปล่านะ คุณทินา : ตลกตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่มันก็จริงนี่นา... ^ ^ คุณวิรตี : รายนี้ก็เคยหายหน้าไปพักใหญ่เหมือนกันแหละค่ะ แหะๆ ขอบคุณนะคะ งวดหน้าจะกลับสู่สภาวะปกติของตัวเองแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 20 มี.ค. 48 14:26:13 A:203.172.52.218 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 เปิดเรื่องนี้มา ตั้งใจว่าจะอ่านถึงสามครั้งแล้ว เพิ่งทำได้สำเร็จก็วันนี้เอง ... อย่าเพิ่งตกใจค่ะ ไม่ได้กำลังหมายความคุณปิยะรักษ์เขียนไม่ดีก็เลยทนอ่านไม่ได้อย่างนั้นนะคะ ตรงกันข้ามค่ะ เป็นเพราะเห็นว่าเป็นเรื่องที่น่าอ่านมากเลยต่างหาก ก็เลยอยากจะใช้เวลาอ่านทุกคำพูดน่ะค่ะ น่าเสียดายจัง ตอนจบอุตส่าห์หวังว่าจะโรแมนติค นางเอกจะได้พบรักใหม่... แต่อย่างไรก็ตาม theme ของเรื่องก็ยังดูดีอยู่ดีค่ะ ...การที่ 'อะไร' บางอย่างที่ธรรมดาสำหรับคนอื่น อาจจะเป็นสิ่งที่มีความหมายมากที่สุดสำหรับเราก็ได้ จากคุณ : 1981 - [ 21 มี.ค. 48 06:58:16 A:82.43.178.155 X: TicketID:077781 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ไม่ว่าเขียนแนวไหน ก็จะตามมาอ่านแล้วกันนค่ะ จากคุณ : oreocream - [ 21 มี.ค. 48 10:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถึงจะเศร้าแต่อบอุ่นนะ :) จากคุณ : scottie - [ 22 มี.ค. 48 00:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 20 save จากคุณ : *แรมทาง* - [ 22 มี.ค. 48 09:09:39 A:202.176.143.69 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 แวะมาคุยเป็นรอบที่สาม คุณ 1981 : เห็นประโยคแรกแล้วหวาดเสียวเหมือนกันนะเนี่ย แต่โล่งใจในประโยคถัดมา ^ ^ ดีไม่ดียังไงบอกกันได้ ยินดีรับไปปรับปรุงเสมออยู่แล้วค่ะ คุณ 1981 สรุปให้ดีจัง ขอบคุณนะคะ คุณ oreocream : ขอบคุณสำหรับการติดตามมาตลอดค่ะ ^___^ คุณ scottie : กาแฟแก้วนี้ คนชงใส่น้ำตาลน้อยไปนิด เลยออกขมอยู่สักหน่อย แต่ได้ยินแบบนี้แล้วค่อยยังชั่วค่ะ ขอบคุณนะคะ :) คุณ *แรมทาง* : ไม่มีปัญหาค่ะ และ มีที่แก้ไขเล็กน้อย ที่บอกว่า Uilleann pipes เป็นเครื่องเป่านั้น ที่ถูกต้องเครื่องดนตรีชนิดนี้เป็นเครื่องลมค่ะ วิธีเล่นคือใช้มือหมุน ให้ลมเข้า แล้วเกิดเป็นเสียงออกมา ที่เป็นเครื่องเป่านั้น คือ Bag pipes หรือ ปี่สก็อต ขออภัยในข้อมูลที่ผิดพลาดด้วยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการแวะมาเยี่ยมเยียนกันนะคะ ^ ^ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 22 มี.ค. 48 14:29:18 A:203.172.52.123 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 Very beautiful short story... I enjoy it. จากคุณ : L] (zol) - [ 28 มี.ค. 48 12:46:39 A:203.159.21.253 X:203.159.12.15 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ L] (zol) : ขอบคุณมากค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 29 มี.ค. 48 16:02:57 ]