เรื่องนี้เกิดขึ้นจริง
(ขอยืมหน่อยนะคะพี่คุ่น ปราบดา)
เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นรึเปล่าเนี่ย เราเกลียดรถติดมันก็ติดอยู่ทุกวัน รอผู้ว่าหล่อเล็กมาแก้อยู่นะเนี่ย
...แต่คงฝันไปเหอะ....
แน่ะ รถเมล์มาแล้ว หนอยปล่อยให้ชะเง้อชะแง้รอวะนาน มาทั้งทีดันพาคนมาซะเต็ม แล้วสาวน้อยคนนี้จะมีที่ยืนไหมเนี่ย
กว่าจะเบียดฝูง ขสมก.คลับ พาตัวเองมายืนเกาะพนักเก้าอี้ได้ก็แทบจะหุ่นเบี้ยว แหม...เบียดกันชนิดไม่เกรงใจกันเลยนะนี่นะ
แต่..โชคดีจังเลย ก้อหนุ่มที่นั่งเก้าอี้ตัวที่เรามาเกาะอยู่เนี่ย น่ารักจัง ขาว ตี๋ สเปคเลยอ่ะ
อุ๊ย เขาเงยหน้ามายิ้มให้ด้วย
ปิ๊งเราแน่เลย หว๋ายๆ แน่ะเขาลุกให้นั่งด้วย
"ขอบคุณค่ะ" เก้กเสียงหวานจ๋อยไปแล้วก็แทบจะกัดลิ้นตัวเอง
อ้าวกดออดเฉยเลย จะลงนี่หว่า
นึกว่าสุภาพบุรุษ *#s!!!!$$$$ แอบนินทาในใจนะเนี่ย ทำเราหน้าแตก โหย...มองนิ้วโป้งตัวเองดีกั่ว อายเนาะ
นั่น คนข้างๆอมยิ้มด้วย มันขำเราแหงมๆ โน่นอีก เขามองยิ้มๆ โอ๊ย..อายยยยย
กลับไปเม้าท์ให้เพื่อนฟัง มันหัวเราะกันงอหงาย ก้แหม เราเล่าไปเก็กท่าให้ดูไปนิ แก๊งค์สามช่ายังอาย ขอบอก
เย็นวันต่อมา ป้ายเดิม...และรถเมล์ที่รอก็คันเดิม
อุ๊ย อีตาหน้าตี๋เมื่อวานนี่หว่า ไมมาขึ้นที่เดียวกันได้อ่ะ แอบเหล่ๆ วันนี้หล่อกว่าเมื่อวานแฮ่ะ
พรหมลิขิตบทที่ 1 เอ๊ย ไม่ใช่ กามเทพแผลงศรซะแล้..
เขาหันมายิ้มให้ด้วย
เมินซะ เมื่อวานทำชั้นหน้าแตกบนรถเมล์นี่ยะ
(พรุ่งนี้มาเล่าต่อค่ะ)
จากคุณ :
วาซีน่า เรน 
- [
17 มี.ค. 48 15:02:05
]
รักนี้เกิดที่--ป้ายรถเมล์--
