น้องครับค่าโดยสารด้วยครับ เสียงเรียกปลุกให้หญิงสาวผมยาว ผิวขาวที่นั่งหันไปทางหน้าต่างให้หันกลับมาด้วยหน้าตาเหรอหรา
นี่ค่ะ หญิงสาวส่งแบงค์ร้อยในมือให้กับพนักงานเก็บค่าโดยสารแล้วก็ต้องชะงักอยู่ในท่านั้นเมื่อได้เห็นหน้าของพนักงานคนนั้นชัดๆ
น้องครับ ไม่มีแบงค์ย่อยแล้วเหรอครับ
... ความเงียบคือเสียงที่ชายหนุ่มได้เป็นคำตอบ
น้องครับ
คะ พี่ว่าอะไรนะคะ หญิงสาวตอบเมื่อได้สติกลับคืนมา
คือพี่ถามว่า น้องไม่มีแบงค์ย่อยแล้วเหรอครับ ชายหนุ่มพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแสดงความอ่อนใจนิดๆ ขณะที่ในใจกำลังคิดว่า ยัยนี่ท่าจะเพี้ยนแฮะ
ไม่มีเลยค่ะ ขอโทษทีนะค่ะ เมื่อได้ยินคำตอบแบบนี้พนักงานเก็บสตางค์ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้นอกจากส่ายศีรษะก่อนที่จะยื่นเงินทอนที่เป็นเหรียญซะส่วนใหญ่ให้กับหญิงสาวไป
กระเป๋ารถเมล์อะไรเนี่ย น่ารักจังเลย หญิงสาวนึกในใจเมื่อกระเป๋ารถเมล์สุดหล่อเดินจากไปแล้ว
ว้าย! มานั่งใกล้เราด้วย ยิ่งดูยิ่งน่ารัก หญิงสาวนึกในใจเมื่อกระเป๋ารถเมล์สุดหล่อเดินมานั่งที่นั่งว่างข้างหน้าเธอ
ว้า! เดี๋ยวก็ต้องลงแล้วอ่ะ จะได้เจอกันอีกมั้ยเนี่ย หญิงสาวนึกในใจก่อนที่จะเดินลงจากรถไปเมื่อถึงป้ายที่เธอจะต้องลง
ยัยนี่หน้าตาน่ารักดีแฮะ เสียแต่เอ๋อไปหน่อย ชายหนุ่มนึกในใจเมื่อเห็นหญิงสาวผมยาว ผิวขาวคนนั้นลงจากรถไป
แต่เขาก็แค่คนที่เดินผ่านมาคนหนึ่ง เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอกันอีกแล้วล่ะ ชายหนุ่มบอกกับตัวเองก่นอที่จะเดินไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อเมื่อมีผู้โดยสารขึ้นรถมา
เจ๊ริบๆ ...วันนี้เรนไปเจอกระเป๋ารถเมล์มาคนนึงล่ะ น่ารักมากเลย หญิงสาวผมยาว ผิวขาว พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นให้พี่สาวของเธอฟังเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว
บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกชื่อชั้นสั้นๆงั้นเด๊ ริบบิ้นน่ะริบบิ้น พี่สาวบ่นพึมพำ
เถอะน่า ก็มันยาวนี่ ทีชื่อเรน มันเต็มๆว่าเรนโบว์ เจ๊ก็ยังเรียกว่าเรนเฉยๆเลย ... เรื่องนั้นช่างมันก่อน วันนี้เรนไปเจอผู้ชายคนนึงสุดๆไปเลย หล่อ น่ารักมาก
เออๆ ผู้เป็นพี่สาวยอมอย่างปลงๆกับการเรียกชื่อของน้องสาว แล้วไปเจอเค้าที่ไหน เป็นยังไงล่ะ
ไปเจอบนรถเมล์ ผิวขาว ผมยุ่งนิดๆ ตัวสูง เห็นแล้วไม่น่าเชื่อว่าเป็นกระเป๋ารถเมล์อ่ะ เรนโบว์ตอบพี่สาวด้วยแววตาเพ้อฝัน
กระเป๋ารถเมล์ ! อะโห ... เป็นเอามากแฮะ ปกติไม่เคยเห็นกรี๊ดใครขนาดนี้นี่ สงสัยจะน่ารักจริง ริบบิ้นผู้เป็นพี่สาวเอยขึ้นเมื่อเห็นอาการของน้องสาว
จริงๆ เจ๊ต้องไปเห็นเอง พูดจบก็นั่งตาลอยเพ้อฝันต่อ ผู้เป็นพี่สาวได้แต่ส่ายศีรษะกับอาการของน้องสาว
น้องครับไม่มีแบงค์ย่อยเลยเหรอครับ เสียงที่ดังขึ้นเรียกให้เรนโบว์สาวผมยาว ผิวขาวเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ
ไม่มีค่ะ ขอโทษทีนะค่ะ พูดจบเรนโบว์ก็หันออกไปยิ้มทางหน้าต่างเพื่อไม่ให้เขาเห็น เธอจึงไม่เห็นอาการส่ายศีรษะอย่างหน่ายๆ
วันนี้ฟ้าปรานีเราด้วยแฮะ ให้เรามาเจอกับพี่กระเป๋าสุดน่ารักอีกแล้ว เรนโบว์นึกในใจอย่างดีใจจนลืมไปว่าเขายังไม่ได้ให้ตังค์ทอนแก่เธอ
เอ่อ...น้องครับ ตังค์ทอนครับ เสียงเรียกนี้ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวแล้วส่งยิ้มแหยๆให้กับกระเป๋ารถเมล์น่ารักคนนั้น เขายื่นเงินทอนที่เต็มไปด้วยเหรียญอีกตามเคยก่อนที่จะส่ายศีรษะนิดๆแล้วเดินไปเก็บค่าโดยสารจากคนอื่นต่อไป
สงสัยพี่เขาจะมารอบเที่ยงแน่เลย หญิงสาวบอกกับตัวเอง
เจอยัยแบงค์ร้อยนี่อีกแล้ว เจอสองทีก็เจอแบงค์ร้อยทั้งสองทีเลยมีแบงค์อื่นใช้บ้างมั้ยเนี่ย กระเป่ารถเมล์บ่นกับตัวเองเมื่อเขาว่างเพราะไม่มีผู้โดยสารขึ้นมาบนรถ
แต่ก็ยังเอ๋อเหมือนเดิมเล้ย เมื่อนึกถึงตรงนี้เขาก็อดยิ้มกับตัวเองไม่ได้
เจ๊ริบ วันนี้เรนเจอพี่เป๋าอีกแล้วล่ะ เรนโบว์เล่าให้พี่สาวฟังด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นเช่นเคย
เหรอ แล้วไงอ่ะ ริบบิ้นถามต่อด้วยน้ำเสียงที่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
ก็ไม่แล้วไงหรอก แต่เรนว่านะพี่เขาต้องทำงานรอบเที่ยงแน่เลย เพราะสองวันที่เรนเจอนะ เรนเจอแต่ตอนเที่ยงทั้งนั้นเลย เจ๊น่าจะเห็นพี่เขานะ แล้วเจ๊จะรู้ว่าพี่เขาน่ารักจริงๆนะ
แล้วฉันจะไปเจอเขาได้ยังไง ไม่ได้กลับบ้านทางนั้นสักหน่อย
นั่นสินะ
ว่าแต่เรนนี่จะปิ๊งใครทีไม่ปิ๊งดันไปปิ๊งกระเป๋ารถเมล์ ผู้เป็นพี่สาวแซวอย่างอารมณ์ดี
ไม่แน่นะ พี่เขาอาจจะเป็นลูกเจ้าของอู่รถเมล์แล้วแบบว่าต้องมาสืบทอดกิจการของที่บ้านก็ได้เลยลองมาทำงานดูว่าเป็นยังไง มีจุดอ่อนตรงไหนจะได้ปรับปรุงทุกจุดไง คำตอบของเรนโบว์เรียกเสียงหัวเราะจากพี่สาวได้เป็นอย่างดี
ขำอะไรเจ๊ เรนโบว์หันไปถามอย่างฉุนนิดๆ
เปล่า แค่คิดว่าเรนเพ้อเจ้อไปนิดรึเปล่า นั่นมันมีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละ ชีวิตจริงจะมีอย่างนั้นได้ไง ริบบิ้นพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะนิดๆ
ก็ไม่แน่นะ อาจจะเป็นจริงก็ได้ นิยายก็เอามาจากเรื่องจริงทั้งนั้นแหละ เรนโบว์ยังคงยืนยันคำพูดของตัวเอง
เออๆ แล้วแต่จะคิดแล้วกัน ริบบิ้นพูดอย่างปลงๆในความเพ้อฝันของน้องสาวตัวเอง
น้องครับค่าโดยสารด้วยครับ เสียงเรียกเดิมเรียกให้เรนโบว์เบือนหน้าจากหน้าต่างรถมาที่เจ้าของเสียง
นี่ค่ะ เรนโบว์ยื่นเหรียญห้าบาทที่พอดีกับค่าโดยสารให้กับคนที่ยืนรออยู่ กระเป๋ารถเมล์หรือพี่เป๋าของเรนโบว์นั้นเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจนิดหนึ่งก่อนจะส่งตั๋วมาให้หญิงสาว
สงสัยพี่เป๋าจะงงว่าทำไมวันนี้เราถึงมีเหรียญพอดี พี่เป๋าเลิกคิ้วแล้วน่ารักจังเลย เรนโบว์นึกในใจ
พี่เป๋ามานั่งข้างหน้าเราอีกแล้ว คนอะไรยิ่งมองก็ยิ่งน่ารัก เรนโบว์แอบดีใจอยู่ในใจ ขณะที่แกล้งก้มหน้าอ่านหนังสือที่อยู่ในมือ
จากคุณ :
@หนูเอ๋อ@
- [
20 มี.ค. 48 21:34:08
A:168.120.26.28 X:
]
มนต์รักกระเป๋ารถเมล์ (ตอนที่1)
