ความคิดเห็นที่ 1 ++++++++ ++++ +++ ++ + “หวัดดีเธอชื่ออะไร” เด็กหญิงเพลงพิณเงยหน้าหันไปมองเจ้าของเสียง ตากลมโตกริบมองเขา อยู่ “น้องเพลง” “คิกคิก อิอิ”เด็กชายภัทรหัวเราะร่วน เด็กหญิงที่มองดูอย่างงๆ ตากลมโตแป๋วนั้นฉายแววสงสัย “มาหัวเราะเค้าทำไม”ปากแดงระเรื่อนั้นเม้มเข้าหากัน เวลาเธอไม่พอใจ “ก็ตลกนี่ คนอะไรชื่อเพลง เพลงเค้ามีไว้ร้องต่างหาก” “ชิ ตัวเองชื่ออะไรล่ะ” “ภัทร” เด็กหญิงเพลงเลยหัวเราะยกใหญ่ “ชื่อตัวเองขำกว่าอีก คนอะไรชื่อพัดลม” +++++++++++++++++ เพลงพิณก้มมองดูรูปที่เธอถ่ายไว้วันแรกที่เธอได้รู้จักกับเขาตอนวันเกิดคุณย่า พี่ภัทรเป็นญาติห่างๆของคุณพ่อเพลง พี่ภัทรมักจะมาที่บ้านเพลงบ่อยๆ เขาแก่กว่าเพลง3ปี ที่บ้านเพลงมีพี่น้องเยอะ แต่เพลงไม่ค่อยถูกกับพวกนี้สักเท่าไร เพลงคอยแค่พี่ภัทรคนเดียว พี่ภัทรไม่เคยแกล้งเพลง เป็นพี่ที่ดีให้เสมอ ตอนเขามาเรียนที่กรุงเทพ ก็ได้เขาสอนการบ้านให้เพลงเสมอ แต่พี่ภัทรกำลังจะไปแล้ว ไม่สิ กำลังจะไปอีกแล้ว แม่เคยบอกว่าพี่ภัทรเป็นคนน่าสงสาร เขาไม่มีทั้งพ่อ และแม่ อาศัยอยู่กับคุณย่าที่เป็นญาติห่างๆ บางทีถูกส่งไปอยู่กับคนโน้นที คนนี้ที แต่ไม่เคยเห็นพี่ภัทรเคยร้องไห้ ไม่เคยเศร้า อย่างน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเพลงล่ะ แต่เพลงก็ได้รู้ความจริง เมื่อวันนึงที่แอบย่องไปที่ห้องพี่ภัทร ในตอนเช้า หมอนเปียก ตาแดงก่ำ เธอจ้องอยู่นาน ในตอนแรกที่เจอกะจะล้อ ยี้ๆ พี่ภัทรขี้แย ตาแดงเป็นนกกะปูด แต่เธอกลับถอยไปเงียบๆไปร้องไห้ ด้วยความรู้สึกสงสารพี่ภัทร ++++++++++++ “ยัยเพลง ทำไมเกเรอย่างนี้” เพลงคลุมโปรงในผ้าห่มผืนหนาสีชมพู เพลงไม่อยากไป ทำไมคุณแม่ต้องมาบังคับเพลง เพลงไม่อยากไปโรงเรียน เพลงไม่มีกะใจจะทำอะไร พี่ภัทรไปเรียนต่อที่เมืองนอก คำๆนั้น ที่แม่บอกกับเพลงเมื่อตอนเย็น ไกลเหลือเกิน ห่างไกลจากความรู้สึกของเพลง แวะไปเยี่ยมไม่ได้ โทรหาไม่ได้(เพราะไม่ได้ให้เบอร์ และค่าโทรแพง) “ยัยเพลง โตจนป่านนี้แล้ว จะร้องไปถึงไหน” “เพลงคิดถึงพี่ภัทร” มารดาเอามือจับผ้าห่มที่สะบัดอยู่เมื่อครู่ เอื้อมมือกอดหล่อนไว้ “เดี๋ยวพี่ภัทรก็มานะลูก” เพลงยังไม่หยุดร้องไห้ และต้องไปเรียนทั้งที่ดวงตาช้ำ ++++++++++++++ เพลงพิณอายุ22 ต่างจากเพลงพิณอายุ19 เมื่อสามปีก่อน นับตั้งแต่วันที่ภัทรจากไป เขาไม่ส่งข่าว ไม่เขียนจดหมาย ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์กลับมา แทบไม่ได้ข่าวของเขา ในช่วงปีแรกเธอทำใจไม่ได้ เหมือนโดนพรากของรักไป หากแต่ว่าตอนนี้ เธอไม่รู้สึกอะไรแล้ว จริงๆนะ เธอยิ้มบอกกับตัวเอง +++++++++++++++++++++++++++ “คุณแม่ขา เพลงได้เกียรตินิยมด้วยนะคะ แม่เตรียมฉลองเลี้ยงใหญ่ได้เลย”เธอโทรศัพท์บอกกับมารดา ขณะเพื่อนเธอขับรถมาส่งที่บ้าน “จ้า งั้นวันนี้แม่จะบอกพ่อ ไปจองร้านไว้ ร้านไหนดี ร้านโปรดของเพลงดีไหม” “ดีค่ะ อืม ชวนยายแอ้มไปนะคะ ป้าน้อยด้วย พวกเด็กผีสามตัวทะโมนโน่นด้วย แล้วก็ .. โอ้ยญาติเราเยอะจัง ชวนหมดบ้านแหละ” “จ้าๆๆ อืมๆ เดี๋ยวแม่จะไปเตรียมประชุม งั้นกลับบ้านแต่งตัวสวยๆ เตรียมเป็นเจ้าภาพงานเลยนะจ้ะ” “ค่ะคุณแม่”เพลงกดปิดโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีคนขับรถอยู่ข้างๆ ก็ถามขึ้น “ชวนหมดบ้านเลย แล้วเราล่ะ”วุทธ์ เพื่อนสนิท และตอนนี้เป็นคนขับรถอยู่ ถามเธอด้วยน้ำเสียงงอนๆ “วุทธ์ไม่ต้องชวน ก็เห็นไปทุกงานนี่ พอส่งเราเสร็จ แล้วรีบกลับไปแต่งตัวหล่อๆนะ พวกยายแอ้ม จะได้นึกว่าเรามีแฟนหล่อ” “แค่นึกหรอ ทำไมไม่ให้เป็นจริงๆซะเลยล่ะ” ชายหนุ่มโอดครวญ เหลือบมองหญิงสาวข้างๆ เธอไม่ได้แสดงอาการใดๆ “ไม่รู้สิ ไม่รู้เหมือนกัน” เพลงก้มมองมือตนเอง วุทธ์เอื้อมมือซ้ายผลักศรีษะของเพลงเบาๆ “ไม่ต้องคิดแล้ว ถือซะว่าเราพูดเล่นนะ” เพลงพยักหน้าช้าๆ ++++++++++++++++++++ เกือบสามชั่วโมงในการแต่งตัว ชุดแซคสีชมพูอ่อน มีลายดอกไม้เล็กๆ ระบายตรงชายกระโปรง ผมที่เคยตรง ถูกดัดเป็นลอนหลวมๆ เคลียสยายล้อมกรอบใบหน้ารูปไข่นั้น เพลงยิ้มหมุนตัวกับกระจกอยู่นาน จนมีเสียงกดออด สักพักป้าชื่น ก็มาตามเธอขณะเธอก้มมองนาฬิกาเดินลงบันไดมา “คุณหนูคะ มีคนมาหาค่ะ” “ใครนะ” เพลงรำพึงเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน ชายหนุ่มมองเธออย่างตะลึง ไม่ผิดกันกับเพลงเลยสักนิด “พี่ภัทร!!!!” ++++++++++++++++++++++++ เขากลับมาแล้ว กลับมาทำไม ทำไมเพิ่งกลับ คำถามต่างๆผุดขึ้นในหัว แต่เธอไม่ได้ถามคำถามเหล่านั้นไป เธอได้แต่ขบเม้มริมฝีปากสีชมพูระเรื่อนั่น มองดูชายหนุ่มตรงหน้า แล้วก้มหัวไหว้เขา “สวัสดีค่ะ” เธอตอบเขาด้วยเสียงเฉยเมย เขามองดูแววตาระยิบ เขาไม่เปลี่ยนไปมาก อาจเป็นเพราะว่าภาพของเขาติดตา ถึงเขาจะดูสูง สง่า ผมก็ตัดสั้น แต่งกายสุภาพ “น้องเพลง โตขึ้นเยอะเลยนะเรา” “ค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่ สักพักก็กลับ เพลงขอตัวนะคะ ป้าชื่นค่ะ หาน้ำให้พี่ภัทร ดูแลเขาด้วย เดี๋ยวเพื่อนเพลงมารับค่ะ” เพลงเดินไปจากตรงนั้น ถึงแม้ว่าอยากคุยด้วยใจจะขาด อยากถามเขา แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร ก้มลงนั่งบนโซฟานุ่มนั้นโดยดี มือเปิดนิตยสารพลิกดูเงียบๆ เพลงพิณ เธออย่าใจอ่อน อย่าอ่อนแอให้เขาเห็นนะ ++++++++++++++++++++ วุทธ์ มาในไม่ช้า เพราะเมื่อกี้วุทธ์โทรบอกเพลงแล้วก่อนเธอจะเดินลงมา ดีล่ะ จะได้ไม่ต้องอยู่ทนดูหน้าคนใจดำ หายไปไม่มีการส่งข่าว แต่ตอนไม่อยากเจอดันกลับมา คนบ้า คนใจร้าย “ใครกันน่ะ”วุทธ์ถามเบาๆ พี่ภัทรเงยหน้าจากหนังสือ มองดูผู้มาใหม่นั้น ยิ้มให้ “สวัสดีครับ” วุทธ์เพื่อนเธอมารยาทดีของเพลงเอ่ยทัก พี่ภัทรก็ตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพเช่นเดียวกัน ทั้งสองทำท่าว่าจะคุยกันจนเพลงเป้นฝ่ายคล้องแขนวุทธ์ ดึงออกไป “พี่ภัทร เพลงขอตัวก่อนนะคะ วุทธ์ เราไปกันเถอะ” วุทร์ค้อมศรีษะเดินไปที่รถ ++++++++++++++++++++++++++ เพลงทำหน้าบูด เมื่อแขกไม่ได้รับเชิญ มาในงานด้วย “ก็สองงานเลยไงจ้ะ กลับมาจากเมืองนอกของภัทร และเกียรตินิยมของยัยเพลง แม่กะจะเซอร์ไพร้สลูกเลยนะ” “ค่ะ เซอร์ไพร้สมาก”เพลงตอบแกนๆ “นึกว่าจะเอาแหม่มมาด้วยซะแล้ว” ป้าน้อยถาม ส่วนยายแอ้มเอาแต่มองพี่ภัทร ยิ้มๆด้วย วุทธ์ที่เพลงตั้งใจมาข่ม ดูจืดสนิท “ผมชอบสาวไทยครับ คิดถึงบ้านมากๆ ที่ไหนก็ไม่ดีเท่าเมือไทยเลย” เขาตอบสุภาพ และแววตาเขาเหลือบมามองเพลง แต่เพลงแกล้งมองไปทางอื่น แถมหยิบอาหารใส่ช่ามวุทธิจนล้น ++++++++++++ “ไม่อยู่นอนบ้านอาหรอจ้ะ” แม่ของเพลงถาม เมื่อพี่พัทรอาสามาส่งแม่ แทนพ่อที่เมาแอ๋ กะลุงพุฒ ที่วุทธ์อาสาไปส่งที่บ้านทั้งสองคนก่อนเพลงอดอกมองเขา “ไม่หรอครับ ผมซื้อคอนโดไว้แล้ว พอดีให้เพื่อนที่อยู่ที่นี่ซื้อไว้ให้ ข้าวของยังไม่ค่อยเรียบร้อย ว่าจะกลับไปดูก่อน” รวยจริง ไปเมืองนอกไม่กี่ปี มีเงินมากขนาดซื้อคอนโดหรูๆสบาย “ยัยเพลง ไม่ค่อยคุยกับพี่เขาเลย แหมทีตอนจากกันนะ ร้องจะเป็นจะตาย” “แม่!!!” เพลงพูดได้เท่านั้นนึกโกรธแม่ที่เผลอพูดออกไป บ้าน่า ต่อหน้าพี่ภัทรนะเค้าจะคิดไง เพลงเหลือบมองเขา ดูเขายิ้มๆด้วย โธ่ คิดไปแล้วล่ะสิ “น้องเขาเขินละมั้งครับ เพิ่งเจอ ไม่ได้คุยกันเลยนะ เดี๋ยวพี่จะแวะมาบ่อยๆ จะพาเราไปกินข้าวนะ” “บ้านเพลงก็มีกิน แม่เข้าบ้านเถอะ” เพลงดึงแขนแม่เข้าบ้าน ทิ้งคนใจดำยืนยิ้มอยู่หน้าบ้าน ชิ กลับมาทำไมก็ไม่รู้ +++++++++++++++++++++++++ เพลงพิณพลิกกระสับกระส่ายในผ้าห่ม ผุดลุกขึ้นมานั่งเตะผ้าห่มอย่างอารมณืเสีย ใบหน้า น้ำเสียง คำพูดของภัทรที่อยู่ในร้านอาหารเมื่อครู่ มันตัดเป็นภาพย้อนไปมาในหัวเพลงจนทำให้นอนไม่หลับ “พี่ภัทรบ้า บ้าๆๆๆๆที่สุด “ เพลงกระแทกตัวนอนอีกครั้ง พยายามข่มหลับตา ทั้งที่ในสมองวุ่นวายคิดโน่นคิดนี่ ++++++++++++++++++++++++++++++ “ไปทำงาน ที่บริษัทหรอคะ” เพลงพิณเอ่ยกับมารดาในเช้าตรู่ของวันอาทิตย์ “เพลงเพิ่งเรียนจะจบมาได้ สามวันเองนะคะ “ มารดาตักกุ้งตัวโตใส่จานเธอเพราะรู้ดีว่าลูกสาวเธอชอบ “ก็นั่นน่ะสิจ้ะ จริงมั้ยพ่อ” คุณแพร ถามสามี “ใช่ยัยเพลง พ่อก็อยากจะวางมือจากทางนี้ พ่อกับแม่ตั้งใจจะพักงาน ไปเที่ยวที่ยุโรปให้ทั่ว หลังจากที่เรียนจบปุ๊ป ก็ต้องมาสืบทอดกิจการของคุณปู่เราน่ะ เฮ้อ เราจะได้สบายซะทีนะแม่” “ใช่ๆ ไว้ให้ลูกเราหาเลี้ยง” “กับเด็กไม่รู้จักโตอย่างเพลงหรอคะ นี่อะไรกัน พ่อกับแม่จะฝากบริษัทไว้ที่มือเพลง ไม่กลัวเพลงขายบริษัท แล้วหอบเงินหนีไปมั่งหรอคะ” “อย่ามาพูดอย่างงี้นะเรา เราน่ะโตแล้ว ต้องหัดรับผิดชอบทำงานซะบ้าง แม่ไม่ไว้ใจเราในตอนนี้หรอก แม่ให้คนดูแลเราไว้ก่อน ที่เราจะเรียนรู้งานจนหมด และบริหารต่อไปจนได้” “เพลงไม่ทำ ไม่ยอมด้วย” “ไม่รู้ล่ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พรุ่งนี้เพลงต้องไปที่บริษัท” +++++++++++++++++++++++++++ ถึงบริษัทแล้วเพลงพิณถอยรถมาที่โรงจอดรถ เดินตามพ่อกับแม่ไปด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ “อย่ามาว่าเพลงด้วยนะคะ ถ้าเพลงทำอะไรพลาดไป” “ครั้งแรกถือว่าเรียนรู้ ผิดครั้งต่อไป เขาว่าสะเพร่า”มาดาเธอพูดด้วยเสียงเรียบ เพลงพิณชะงักมอง เมื่อเห็นผู้มาใหม่ “ภัทร อาขอบใจจริงๆนะจ้ะที่มาตามคำขอร้อง ยายเพลง เธอต้องเรียนรู้งานจากพี่ภทรนะ” หาพูดเป็นเล่น กับเขานี่นะ “สวัสดีน้องเพลง เราเจอกันอีกแล้วนะ”เพลงพิณกอดอกมอง ดูท่าทางจะน่าเบื่อกว่าที่คิดนะ +++++++++++++++++ เพลงมองดูเขาอธิบายงาน ที่มันไม่ได้เข้าไปในหัวเลยสักนิด ที่จริงเขาก็อธิบายง่ายนะ แต่เธอกลับทำตัวเป็นผู้ฟังที่แย่ หันไปมองทางอื่น ขีดปากกาเล่นที่สมุด เขารู้ แต่ไม่เห็นว่าอะไรเธอสักคำ “น้องเพลง พี่อธิบายจบแล้ว ไหนเราลองพูดที่เราเข้าใจในหัวข้อที่พี่พูดเมื่อครู่” ชายหนุ่มปิดแฟ้มลง และเป็นฝ่ายประสานมือมองหน้าเพลง แถมยังทำท่าจะเป็นผู้ฟังที่ดี จนเพลงประหม่า นึกละอาย “เอ่อ เพลง เพลงไม่เข้าใจค่ะ”ภัทธได้แต่เลิกคิ้วแล้วทำหน้าเรียบตามเดิม เอามือประสานไว้ที่โต๊ะสายตาจ้องมองเพลงพิณด้วยแววตายิ้มๆ “ถ้าเราลองทำจะเข้าใจมากกว่านะ “ +++++++++++++++ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 25 มี.ค. 48 11:32:12 A:203.172.126.200 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ++++++++++++++ “ก่อนอื่นเพลงสรุปยอดขายทั้งหมดแล้วลองวิเคราะห์ดูว่า ทางบริษัทเรามีกำไรเท่าไร เมื่อเทียบกับการลงทุนในปีที่แล้ว”ภัทธพูดเสียงเรียบๆขรึมๆตามเดิม ‘ใครจะไปบ้าทำได้ เพิ่งวันแรกนี่นะ’ เพลงได้แต่คิดในใจ ยังไม่ทันอ้าปากจะพูด ก็มีผู้หญิงคนนึง แต่งตัวดี ภูมิฐาน และที่สำคัญสวยมากๆ เดินก้าวเข้ามา แถมมองมาที่ภัทธตาหวานฉ่ำ “กับผู้หญิง พี่ว่าเราจะเข้าใจได้ง่ายกว่า พี่ให้คุณวันชรีย์มาช่วย เรียกสั้นๆว่า คุณชีส”ภัทธยิ้มตอบเธอ และแนะนำสั้นๆกับเพลง หญิงสาวมาใหม่กล่าวทักทายกับเพลงพิณ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ น้องเพลง”ผู้หญิงสาวคนนั้นยิ้มแย้มให้ เพลงถอนใจ “ที่แท้ก็ให้แฟนมาช่วย”เพลงพูดเบาๆราวกับรำพึงกับตัวเอง ++++++++++++++++++++++++ คุณชีสเป็นสาวทำงานที่เก่งมาก เธอดูช่างคล่องแคล่ว ว่องไว เรียนรู้การทำงานได้ดี และเป็นผู้สอนที่ดี เธอฟังจำคำอธิบายคร่าวๆของพี่ภัทธ พูดปรึกษากันไม่เท่าไร เธอก็พาเพลงชมบริษัทของตัวเอง และบอกทุกอย่างที่เกี่ยวกับบริษัทโดยคร่าวได้ “คุณชีสเก่งจัง เพิ่งฟังจากพี่.. เอ่อคุณภัทธไม่เท่าไร ก็รู้หมด”เพลงกล่าวชมอย่างจริงใจ เธอชอบผู้หญิงทำงานที่ดูเก่งและไม่แคร์ใคร “ชีสยังเก่งน้อยกว่าอีตาภัทธอีกค่ะ ตาคนนั้นน่ะ ฉลาดเป็นกรด สายตาเฉียบคม เป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทใหญ่ๆมาเยอะ “ “อ้อ เก่งขนาดนั้น เลยขี้เกียจสอนเด็กเมื่อวานซืนอย่างเพลง”เพลงสรุปเอาเองเบาๆ “เปล่าค่ะ ภัทธเค้าอยากให้คุณเพลงรู้โดยรวมก่อน อย่างสบายๆ เพราะดูท่าทางคุณเพลง น่าจะเข้าได้ดีกว่า ถ้าผู้หญิงมาสอน”เพลงมองหญิงสาวตรงหน้า แก้ตัวแทนภัทธเสร็จสรรพแถมพูดด้วยแววตายิ้มๆ “ คุณเป็นแฟนกับคุณภัทธหรอคะ” เพลงพิณพูดเพียงเท่านั้น หญิงสาวแสนสวยก็หัวเราะคิก “กับอีตาภัทธ โธ่ คุณเพลง รู้ใส้รู้พุงตั้งแต่สมัยเรียนที่โน่นจนเบื่อแล้ว ไม่กล้าคิดหรอกค่ะ ยอมรับว่าแรกๆน่ะ ใช่ แต่ก็ ที่จริงสาวๆที่นั่นก็จีบภัทธเยอะนะคะ แต่หมอนั่นเล่นตัวชะมัด ไม่รู้ว่าคอยใครที่เมืองไทยอยู่หรือเปล่า” “ค่ะ คงอย่างงั้น”เพลงพิณนึกถึงสมัยตอนภัทธก่อนไปเรียนต่อ เขาเป็นคนเงียบๆ ขรึม ไม่มีท่าทางผู้หญิงจะมาหา หรือว่าที่โรงเรียนอาจมีบ้างก็ไม่รู้นะ “คุณเพลงล่ะคะ มีแฟนหรือยัง” “ไม่มีค่ะ”เพลงตอบธรรมดา ชีสมองเพลงก็แอบยิ้ม +++++++++++++ “แกจะบอกว่า เพลง ไม่มีแฟน” “อืม “วันชรีย์ดูดน้ำส้มพลางจัดการกับสลัดตรงหน้า หยิบผ้ากันเปื้อนมาเช็ดปาก ยิ้มกับชายหนุ่มที่ดื่มกาแฟหน้าเคร่งอยู่ “เธอโกหกน่ะสิ วันที่ฉันมา รู้ไหมมีผู้ชายมารับ พาไปงาน”ภัทธพูดกับชีสราวกับว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ระดับโลก ชีส มองตามก็แอบขำ เป็นไปได้นะ “นี่ ภัทธ เธออย่าหึงจนออกนอกหน้า แหมทีอยู่ต่อหน้าน้องเค้าก็ทำเป็นเงียบขรึม ท่ามากจนน่าโอเวอร์ ทีอยู่กับชั้นก็โวยวาย มัวแต่ทำอย่างนี้แล้ว น้องเขาจะรู้ชาติไหนล่ะยะ” “ก็เราเป็นญาติกัน”ภัทธตอบชีสเสียงอ่อย ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้คิด จะเป็นญาติ ภาพเธอในหัวแจ่มชัดกว่าคราวอยู่ที่เมืองนอก ตอนนั้นหล่อนยังใสๆ ตามตื้อเขา จนออกรำคาญในบางครั้ง แต่นั่นกลับเป็นสิ่งที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดเวลาที่เรียน จนไม่เหลือเผื่อแผ่ความคิดถึง ถึงใครคนไหน แถมพอกลับมา เขาแทบช็อค เธอยิ่งทำเหมือนกับว่า ลืมพี่ชายคนนี้เสียแล้ว และยังมีแฟนที่ดูดี เหมาะสมกัน “ญาติห่างๆอย่างเธอเขาไม่นับหรอกย่ะ เฮ้ ตลกจริงๆ ใครจะไปรู้คุณชายภัทธ เก่งทุกเรื่อง ยกเว้นอยู่เรื่องเดียว..” “อืม แล้วเพลงเค้าเข้าใจงานหรือยัง”ภัทธเริ่มเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นเพื่อนสาวตัวดียังแซวไม่เลิก “ก็รู้บ้าง ไม่มาก แต่เธอหัวไวดีนะ ไม่น่าเชื่อว่าไม่เคยทำงาน ทีกะคนบางคนสอนแทบตายจำไม่ได้ แต่ฉัน วันเดียวคืบหน้าเยอะ”คำพูดของหญิงสาวทำให้ภัทธแทบสำลักกาแฟ “อืม งั้นต่อไปก็ไม่รบกวนแล้วล่ะ” “แหม ใช้แล้วก็ถีบส่งเลยนะ”สาวสวยมองชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มๆ ++++++++++++++++++++++++++++++ เพลงเดินผ่านร้านอาหารชั้นล่างของบริษัทก็ขบริมฝีปากมองคนตรงหน้า ออกจะสนิทกันขนาดนั้น จะไม่มีอะไรเกินเลย นี่ คงเป็นเหตุผลนี้ล่ะนะที่ทำให้ลืมเรา ยัยเด็กโง่ เค้าไม่มาสนใจเด็กจอมตื๊อหรออย่างเธอหรอก เขาคงลืม ลืมเรื่องไร้สาระเมื่อก่อน เขามาทำงานที่นี่ มาสอนเรา ก็เพราะว่าแม่เราบังคับ เท่านั้น จู่ๆเพลงก็รู้สึกน้อยใจ น้ำตาแทบจะไหลออกมา เธอเดินเข้าห้องน้ำไป เธอต้องลืมเขาให้ได้ +++++++++++++++++++++ เพลงเดินเข้าห้องทำงานงาน ก็แกล้งหันไปมองทางอื่น แม้ว่าโต๊ะทำงานของเธอกับภัทธอยู่ตรงกันข้าม แต่เงยหน้าก็เห็นใบหน้าคมสมส่วน ไรหนวดจางๆขึ้นที่ริมฝีปากดูเท่เหมือนสไตล์หนุ่มนักเรียนนอก เพลงถอนใจเมื่อเขายังไม่พูดอะไร แถมแกล้งจ้องมองหน้าเธอราวกับว่าน่าสนใจนักหนา “คุณชีสล่ะคะ”เพลงเอ่ยขึ้น เธอเบื่อสถานะการณ์น่าอึดอัด พูดหรือเถียงบ้างน่าจะดีกว่า “อืม เขาติดงานที่อื่น คงมาช่วยงานไม่ได้” “ค่ะ งั้นเพลงขอศึกษางานเองคร่าวๆนะคะ “เพลงหยิบแฟ้มจะก้าวออกนอกห้อง ภัทธจับข้อมือไว้เพลงก้มลงมองมือตัวเอง ภัทธชักข้อมือกลับ ล้วงกระเป๋าตัวเอง พลางเอานิ้วถูจมูกแรงๆ “แล้วจะออกไปไหน”เพลงมองไปรอบๆ “ห้องนี้มันน่าอึดอัดค่ะ” +++++++++++++++++ เพลงหอบแฟ้มมากองที่ห้องประชุมว่างๆ เพลงหันไปมองรอบๆ ลงนั่งที่ตรงกลางโต๊ะวางแฟ้มแล้วหนุนแฟ้มนั้นแทนหมอนหมอบลงหลับตาปี๋ “ทำไมยังไม่ลืมเค้าอีกนะ” +++++ +++ ++ + “พี่ภัทธโตขึ้นอยากเป็นอะไรคะ”เพลงถามขณะภัทธสอนการบ้านให้เธออยู่ “ก็เป็นสถาปนิก วิศวกร เก่งที่สุดของเมืองไทย”ภัทธยิ้มพลางยืดอกจนเพลงหัวเราะกับท่าทีพี่ชายนั้น “ดีจังพี่ภัทธต้องเป็นได้แน่ค่ะ“เพลงกล่าวสนับสนุนเต็มที่ “แล้วเพลงล่ะ”ภัทธถามบ้าง “เพลงอยากเป็นเจ้าสาว”เพลงตอบ ตาเคลิ้มเหมือนลอยในความฝัน “ได้สิ ถ้าเพลงอยากเป็น พี่จะให้เพลงเป็น” “จริงนะ เพลงอยากจะแต่งงาน แต่ต้องกับพี่ภัทธคนเดียว” ++++++++ ++++ ++ + “พี่ภัทธใจร้าย ลืมหมด ลืมเพลง ลืมทุกอย่าง คนเค้าอุตส่าห์คอย คอยให้พี่กลับมา” เพลงงัวเงียพูดขณะตายังหลับ ขนตาหนาเป็นแพรงามมีคราบน้ำตาซึมอาบแก้ม ภัทธเดินมาลูบเส้นผมละอียด “เพลง พี่ไม่เคยลืมเพลงเลยนะ ไม่เคยเลยจริงๆ แต่เพลงน่ะสิ คงลืมพี่หมดแล้ว” ภัทธก้มมองเพลงที่พูดละเมอออกมา แต่ฟังไม่เป็นประโยค “ร้องไห้ทำไมนะเรา ฝันร้ายอยู่หรอ จะฝันถึงพี่ชายคนนี้ได้ไหมครับ น้องเพลง” ภัทธพูดเบาๆกับตนแองพลางถอดสูทมาคลุมทับ +++++++++++++ เพลงตกใจแทบแย่ เมื่อตื่นมาพร้อมกับบิดขี้เกียจพบภัทธกำลังนั่งมองเธอจากเก้าอี้ที่ถัดไป “ตื่นแล้วหรอครับ หลับยาวยันบ่ายโมงเลย หิวหรือยังล่ะเรา”ภัทธถามน้ำเสียงอาทรเป็นห่วงจนเพลงฟังแล้วรู้สึกดีเพลงส่ายศรีษะ “ไม่ค่ะ” ภัทธเลื่อนจานแซนวิทน่าทานให้ พลางหยิบมากัดชิ้นนึง “ของที่นี่ก็อร่อยดีนะ กินอะไรรองท้องหน่อยสิ เดี๋ยวไม่งั้นจะเป็นโรคกระเพาะ” ภัทธเลื่อนแก้วน้ำส้มให้เพลง “ถือว่าทานเป็นเพื่อนพี่นะ” “พี่ภัทธ”เพลงมองใบหน้าของเขา คำพูดหลายๆคำที่อยากพูด กับพี่ภัทธ “ครับ”ชายหนุ่มตอบรับ และรอ “พี่ภัทธออกเก่ง มีแต่คนอยากให้พี่ร่วมงาน แต่พี่กลับมาทำงานที่บริษัทพ่อ ถ้าพี่ภัทธมีทางก้าวหน้า ทำไมไม่ไปล่ะคะ”เพลงถอนใจ คำพูดเหล่านี้ เธอไม่ได้อยากพูดออกมาเลย “พี่รักครอบครัว และ ครอบครัวสำคัญที่สุด คนที่ไม่มีครอบครัวอย่างพี่ก็อยากมีคน ที่ห่วงใย พี่ไม่คิดหรอกนะ ว่าเงิน ชื่อเสียงมันเป็นสิ่งสำคัญที่สุด “ “พี่ภัทธ พี่ภัทธทำไม”ทำไมไม่ติดต่อเพลง ไม่คิดถึงเพลง บ้างหรอ คะ เพลงคิดถึงพี่ภัทธค่ะ เพลงเม้มปากสนิท ไม่เผลอพูดออกไป ภัทธได้ยินเสียงไม่จบระโยคก็ถามซ้ำ “อะไรหรอครับ” “เปล่าค่ะ แค่อยากจะบอก ว่าทำไมพี่เป็นคนดีจัง”เพลงก้มมองโต๊ะ แววตาเศร้า “เพลงคือพี่..” ภัทธพูดไม่ทันจบ โทรศัทพ์เพลงก็ดัง เพลงกล่าวรับสาย “อือ วุทธหรอ กำลังศึกษางานอ่ะ ไรนะ อืม ไรล่ะ เลิกงานก่อน ก็” “เพลงไปก็ได้นะครับ เดี๋ยวแฟนคอย วันนี้แค่นี้ก็ได้ครับ” ภัทธเก็บแฟ้มที่เพลงหอบมาจนหมด เพลงมองอย่างตะลึงจนเขาปิดประตูห้องไป โกรธอะไร ไม่ชอบให้เราคุยโทรศัพท์ต่อหน้าก็บอกสิ +++++++++++++++ ติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 25 มี.ค. 48 11:38:28 A:203.172.126.200 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 จะรออ่านนะคะ :) จากคุณ : ไอเดียร์ - [ 25 มี.ค. 48 12:28:19 A:141.158.102.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 โห พี่ภัทธ ทำเป็นคนดี แห้วแล้วจะเสียใจ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 25 มี.ค. 48 14:53:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แว่บมาตอบค่า >>คุณไอเดียร์ ได้แน่นอนค่ะ จะรีบเอามาลงนะคะ >>คุณอาราเร่ นั่นน่ะสิ เป็นคนดี และยังปากแข็ง อีก นะ ขอบคุณค่า เดี๋ยวจะรีบเอาตอนต่อไปมาลงนะคะ^_^ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 25 มี.ค. 48 16:52:04 A:203.172.126.200 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 โฮ่ะๆๆ น่ารักดีค่ะ ต่อเร็วๆน้าค้าบ จากคุณ : Soda - [ 25 มี.ค. 48 17:25:30 A:61.91.76.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 กรี๊ด!!! เรื่องใหม่ น่ารักสุดๆ หวานๆ อย่างนี้ชอบค่ะชอบ โฮะ โฮะ โฮะ ^____^ ว่าแต่เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นหรือว่านิยายล่ะคะ อ้อ!! อย่าลืมพี่ชายสุดที่รักด้วยน้าาา รออยู่เจ้าค่ะ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^____^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 25 มี.ค. 48 20:54:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เรื่องใหม่ออกมาแล้วหรือนี่  เรื่องเก่าหนูยียังตามอ่านไม่จบเลยอ่ะ.. ไม่เป็นไรเนอะ  อ่านเรื่องใหม่ก่อนแล้วกัน  ตามง่ายกว่ากันเยอะ ^_____^ เออ อย่าโกรธหนูยีเลยนะคะ ถ้าหนูยีจะขออนุญาตบอกอะไรหน่อยอะ **วุทธ์เพื่อนเธอมารยาทดีของเพลงเอ่ยทัก** ประโยคนี้หนูยีอ่านแล้วแปลกๆนะคะ  หนูยีคิดว่าน่าจะเป็นว่า  วุทธ์เพื่อนที่มารยาทดีของเพลงเอ่ยทัก  หรือเปล่าคะ?? **เขาตอบสุภาพ และแววตาเขาเหลือบมามองเพลง แต่เพลงแกล้งมองไปทางอื่น แถมหยิบอาหารใส่ช่ามวุทธิจนล้น** คำผิดค่ะ  ช่าม  ต้องเป็น ชาม แล้วก็ชื่อวุทธ์  พิมผิดตรงตัวการันต์นะค่ะ **วุทธ์อาสาไปส่งที่บ้านทั้งสองคนก่อนเพลงอดอกมองเขา** พิมตก ก. ไก่ ไปค่ะ  กอดอก  แล้วหนูยีคิดว่า น่าจะเว้นวรรคตรงนี้นะค่ะ     //วุทธ์อาสาไปส่งที่บ้านทั้งสองคนก่อน   เพลงกอดอกมองเขา       คือตอนหนูยีอ่านแล้วมันงงค่ะ  แต่พอเว้นวรรคแล้วค่อยเข้าใจง่ายหน่อย **เพลงพิณพลิกกระสับกระส่ายในผ้าห่ม ผุดลุกขึ้นมานั่งเตะผ้าห่มอย่างอารมณืเสีย พิมพ์ผิดนะค่ะ   อารมณ์ **“ภัทร อาขอบใจจริงๆนะจ้ะที่มาตามคำขอร้อง ยายเพลง เธอต้องเรียนรู้งานจากพี่ภทรนะ”** สำหรับประโยคนี้  ตรงที่คุณแม่พูดว่า  ยายเพลง เธอต้องเรียนรู้งานจากพี่ภัทรนะ   ตรงนี้หนูยีรู้สึกแปลกๆค่ะ ใช้สรรพนามว่า เธอ  ให้ความรู้สึกห่างเหินยังไงไม่รู้นะค่ะ  หนูยีว่า ถ้าใช้คำว่า  ลูก   หรือ  หนู  หรือคำว่า เรา แทนก็จะดูอบอุ่น และรักใคร่กันมากกว่าเธอค่ะ **“แกจะบอกว่า เพลง ไม่มีแฟน”** ส่วนประโยคนี้ที่พี่ภัทรพูดกับชีส  หนูยีก็ว่าแปลก  คือถ้าตามบุคลิกของพี่ภัทร ไม่น่าจะเรียกเพื่อนผู้หญิงว่า แก  ได้เลยค่ะ  เพราะบุคลิกแบบนี้เป็นผู้ชายที่ให้เกียตริผู้หญิง สุภาพ    ถึงจะสนิทกันมากก็ไม่น่าจะใช้คำว่าแก  น่าจะใช้ ชื่อเรียกแทนมากกว่า (อันนี้เป็นขอคิดเห็นของหนูยีคนเดียวนะคะ  ไม่ได้คิดว่าที่คุณนันทนีย์เขียนออกมาไม่ดีนะคะ) มีข้อสงสัยอีกค่ะ คืออ่านๆมา  งงว่า ตกลงพี่ชายคนนี้ ชื่อว่าพี่ภัทร  หรือว่า พี่ภัทธ(คำนี้อ่านออกเสียงยังไงคะ)  กันแน่   ตอนเปิดเรื่องเป็นพี่  ภัทร  พอประโยคหลังๆกลายเป็นพี่  ภัทร   แล้วพอไปปลายๆเรื่องกลับเป็นพี่ ภัทธ อีกแล้ว หนูยีเลยงง ไม่แน่ใจว่าตกลงคุณนันทนีย์จะเป็นพี่ภัทร  หรือพี่ภัทธ  ค่ะ สงสัยอีกข้อ ทำไมพี่ภัทร(หนูยีขอยึดชื่อนี้เรียกพี่เขาก่อนนะคะ) พึ่งกลับมาจากเมืองนอก แต่สามารถทำงานให้บริษัทให้กับทางบ้านของเพลงได้ทันทีเลยหรือค่ะ   อันนี้หนูยีไม่มีความรู้นะคะ แต่สงสัยเพราะปกติที่ดูตามละคร หนูยีจะเห็นว่า ก่อนจะรับงานไม่ว่าจะเป็นผู้บริหารระดับสูง หรือลูกจ้างระดับล่าง ทุกคนต้องมาเรียนรู้งานของบริษัทก่อน   แต่จู่ๆพี่ภัทรพึ่งกลับมาจากนอก ก็สามารถจะสอนงานให้เพลงได้แล้ว  ก็เลยสงสัยค่ะ ทั้งหมดนี้ ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาจับผิดหรือมีเจตนาร้ายนะคะ   แต่ด้วยความปรารถนาดีล้วนๆ  หวังว่าจะไม่ทำให้คุณนันทนีย์โกรธหนูยีนะคะ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 48 09:10:52 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 48 09:08:54 จากคุณ : หนูยี - [ 26 มี.ค. 48 09:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อิอิ มาตอบค่ะ >>>คุณโซดา อ่ะค่ะ แน่นอนชัวร์เลยล่ะ รออ่านต่อได้เลยค่ะ <<<คุณแมวเหมียวสีขาว เรื่องนี้เขียนเพลินๆแก้เครียดเพราะว่าคิดเรื่องพี่ชายฯไม่ออกง่ะ (เรื่องพี่ชายฯนี่มันน่าเครียดตรงไหนนะ) ค่ะๆ ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านแล้วก็ตืดตามเรื่องนี้ด้วย เขียนไม่ค่อยเก่งค่ะ แต่พยายามหัดเขียน ยังไงก็ติชมพี่ได้นะคะ >>>หนูยี อืมได้รับคำเม้นของหนูยีแล้วรู้สึกขอบคุณมากๆเลยค่ะ ทราบค่ะ ว่าเขียนเอาเอง ส่วนมากจะตามความรู้สึกของตัวเองเป็นหลัก เลยคำพูดตัวละคร มันก็จะแปลกๆไปนะค่ะ อิม ที่จริงเป็น ภัทธค่ะ อ่านออกเสียงว่าพัด ตอนต่อไปจะพยายามดูข้อผิดพลาดให้มากกว่านี้ เรื่องพระเอกที่กลับจากเมืองนอก คือเค้า ก็เคยทำงานให้บริษัทที่โน่นมาบ้างน่ะค่ะ แล้วก็เลย มาทำที่เมืองไทย คือพี่ไม่ค่อยรู้หลักน่ะค่ะ งั้นเปลี่ยนให้พระเอกทำยังไงถึงจะเหมาะสมคะ เพราะพี่ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ ดูละครก็ดูแต่พระเอกนางเอกไม่ได้จับจุดเรื่องนี้น่ะค่ะ ส่วนมากอารมณ์โดยรวมของเรื่องคือ พี่ชาย กลับมาจากเมืองนอก สอนนางเอกทำงาน แค่นี้น่ะค่ะ เรื่องเพื่อนนางเอก วุทธ์ เขียนอย่างนี้ไม่เหมาะ แต่มันสวยดีค่ะ งั้นเปลี่ยนเป็นวุทธิ แทนดีไหมคะ ขอบคุณหนูยีมากๆนะคะ เห็นคนสนใจเรื่องที่เราเขียนก็รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ^_^ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 26 มี.ค. 48 10:16:45 A:203.172.78.238 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาอ่านค่ะ น้องเพลงน้อยใจพี่ภัทธแย่แล้วเนี่ย จากคุณ : รียา - [ 26 มี.ค. 48 23:48:50 A:203.172.104.174 X: ]