ความคิดเห็นที่ 1 คนเขียนลีลาแบบนี้เยอะเนาะ จากคุณ : scottie - [ 28 มี.ค. 48 18:10:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ลุงรันเอาเรื่องมาให้อ่านอีกแล้ว จากคุณ : แสงทอง - [ 28 มี.ค. 48 18:23:45 A:203.188.10.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 หวังว่าจะได้อ่านต่อ ถ้าลุงมีเวลานะคะ จากคุณ : โบว์ - [ 28 มี.ค. 48 23:15:52 A:85.165.244.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเคยได้รับความอนุเคราะห์แบบนี้มาแล้วในถนนนี้ เห็นคุณรันมีเรื่องดี ๆ น่าอ่าน อยากให้ท่านอื่น ๆ ได้อ่านติดต่อกัน จะได้ไม่บ่นเหมือนอย่างคุณสก้อตตี้ไงครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 29 มี.ค. 48 05:55:20 A:61.90.14.33 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาอ่านค่ะ  จะรออ่านตอนต่อไปนะคะคุณรัน จากคุณ : ไกลนั้น - [ 29 มี.ค. 48 11:46:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แวะมาอ่านค่ะ จากคุณ : พรายทราย - [ 29 มี.ค. 48 20:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มาแล้วคับ หายไปวันกว่า ๆ กว่าจะเข้ามาได้ก็เกือบห้าทุ่ม ขอบคุณทุกท่านนะครับที่เข้ามาให้กำลังใจ ผมจะใช้เวลาก่อนนอนนี้เขียนต่อให้ยาวที่สุดเลยละครับ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเขียนได้ยาวขนาดไหน ขอบคุณอีกครั้งนะงับ ............................................................. นับแต่นั้น..เด็กชายและเด็กหญิงจึงเป็นเพื่อนกัน เพื่อนที่เรียกพี่เรียกน้อง จนเหมือนกับจะเป็นพี่น้องกันจริง ๆ เธอเรียกผมว่าพี่ทุกคำ..ส่วนผมเรียกเธอว่าน้องแต่ไม่ทุกคำ คำว่าน้องนาน ๆ จะออกจากปากสักที ส่วนใหญ่จะมีแต่ "ยัยษา" ซะมากกว่า ซึ่งเธอก็ไม่เคยว่า..ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะมีการต่อว่า "พี่รัน"ของเธอคนนี้ ....................................................... เวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้า..หากเมื่อนึกย้อนกลับไปมันกลับรวดเร็วจนน่าใจหาย กระทั่งเราเข้าสู่วัยรุ่น ผมขึ้นมัธยม..ขนหน้าแข้งเริ่มดก..หนวดเริ่มขึ้น ส่วนเธอแม้ร่างกายจะเปลี่ยนแปลง แต่นิสัยยังคงเป็นเด็กอยู่อย่างนั้น เราสนิทสนมกันมาก..ราวกับเป็นพี่น้องกันจริง ๆ เพราะความสนิทนี่ล่ะกระมัง ที่เมื่อความรู้สึกพิเศษเกิดขึ้นครั้งแรกในชีวิต ผมกลับไปรู้สึกกลับคนอื่น ก็ผมยังคงเห็นเธอเป็นเด็กแก้มยุ้ย..ชอบชวนคุยโน่นคุยนี่ได้ทั้งวัน..ไม่ก็ชอบชวนไปเดินเล่นที่ห้างรับแอร์เย็น ๆ มีโทรฯคุยกันบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษมากไปกว่า..เพื่อนต่างเพศคนหนึ่ง..ซึ่งก็คือเพื่อน คนที่พิเศษของผม..ตอนนั้น..เธอสวยชนิดแทบขาดใจ คนอะไรสวยได้ถึงเพียงนี้..รักเธอตั้งแต่แรกเห็น..หมกหมุ่นเฝ้าคิดถึงจนไม่มีอันทำอะไร ยัยษาเองก็รู้ว่าผมชอบคนอื่น..เธอไม่มีทีท่าอะไร นั่งมองผมตาแป๊วขณะที่ผมเล่าเรื่องของผู้หญิงอีกคนหนึ่งให้เธอฟัง แล้วก็พยักหน้าหงึก ๆ ทำเป็นเข้าใจ..บางครั้งถึงกับถามถึงเรื่องนี้ก่อนที่ผมจะเริ่มเสียด้วยซ้ำ ใครล่ะจะรู้ ว่าในหัวใจดวงนิดของผู้หญิง จะมีอะไรซับซ้อนมากมายขนาดนั้น.. .................................................... แล้วอยู่มาวันหนึ่ง..ษาก็มาบอกกับผมว่า..เธอได้รับการติดต่อให้ไปถ่ายหนังโฆษณา ผมอุทานอย่างไม่เชื่อหู..เริ่มมองเธอให้เต็มตาอีกครั้ง ษาเป็นคนขาว..ผิวเนียนเรียบสวย แก้มที่ยุ้ยเมื่อเด็ก บัดนี้มันเข้ารูปเข้ารอยรับวงหน้าและดวงตาที่กลมโตนั้น.. ผมขยี้ตา...รูปร่างของษาก็เปลี่ยนไปจริง ๆ แรกรุ่น..แรกแย้ม..สวยสด..หอมกรุ่น พ่อของเธอส่งรูปไปให้โมเดลลิ่ง..เธอได้รับคัดเลือกให้เล่นหนังโฆษณาโคโลญจ์ยี่ห้อหนึ่ง บอกไปตรงนี้ก็คงรู้ว่ายี่ห้ออะไร..เธอเล่นพร้อมกับเด็กหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันอีกสามสี่คน เธอเด่นที่สุดในนั้น.. ..................................................... ผมยินดีกับเธอ..เธอบอกเธอไม่อยากจะทำเลย "อายเขา.." นั่นเป็นเหตุผลที่ผมฟังแล้วอดหัวเราะไม่ได้ "น่าสนุกออก" "จริงเหรอ?" "จริงสิ..ดีจัง..พี่จะได้เห็นษาออกทีวีด้วย" เธอทำดวงตายิ้มแย้ม..หน้าแดงนิด ๆ "อย่าล้อษานะ.." "ไม่หรอก..วาว..ไม่หน้าเชื่อเลย..พี่จะมีน้องเป็นดาราแล้วหรือนี่.." เธอหน้าเสีย "ไม่ดีเหรอ?" "เปล่า..พี่แค่ดีใจ.." เธอจึงยิ้มออก "ถึงษาจะเป็นอย่างไร..ษาก็ยังเป็นน้องของพี่รันเสมอ" ผมขยี้หัวเธอ ผมเธอนุ่มจัง "พี่ก็จะเป็นพี่รันของษาเสมอเหมือนกัน" ................................................................. ในช่วงเวลานั้น..ผมจำรายละเอียดไม่ค่อยได้ จำได้แต่ว่า..ผมทุ่มเทเวลาที่มีทั้งหมดให้กับสาวน้อยคนอื่นไปมากมายขนาดไหน ษาเริ่มห่างผมไป..หนังโฆษณาที่เธอเล่นเริ่มออกอากาศ..ผมนั่งดูเด็กสาวคนที่คุ้นตาในทีวี.. เธอสวยเหลือเกิน.. แล้วก็บอกตัวเองได้ว่า "ใกล้เกลือกินด่าง" ที่โบราณเข้าว่าไว้..นั้นแปลว่าอะไร ....................................................... ไม่หรอก..ผมยังรักผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่.. ผมตามเธอไปที่โรงเรียน..จีบเธออย่างจริงจัง..จนเธอรับรักผม ตอนนั้นผมมีความสุขมาก..ในหัวใจไม่มีใครอีกเลย แม้แต่น้องษา..ที่ผมแอบเสียดายความสวยของเธออยู่นิด ๆ คนนี้.. ผมก็ยังไม่มีความรู้สึกอะไรมากไปกว่า "ก็เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง" เท่านั้นเอง ....................................................... จากคุณ : รัน - [ 29 มี.ค. 48 23:06:58 A:61.91.137.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ท่าทางจะไม่รอด..ขออนุญาตยกยอดไปพรุ่งนี้ ง่วงจริง ๆ นะนี่..มิได้ล้อเล่นเลย... ขอบคุณที่ติดตามนะงับ.. เอย.. จากคุณ : รัน - [ 29 มี.ค. 48 23:09:20 A:61.91.137.135 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่อยากบอกว่าอารมณ์หนูสะดุดดังกึกเลยค่ะลุง จากคุณ : โบว์ - [ 30 มี.ค. 48 00:30:11 A:85.165.229.215 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 จะรอค่ะ จากคุณ : แสงทอง - [ 30 มี.ค. 48 09:03:26 A:203.188.19.199 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาแว้ววววววววววววว อูย..หายไปซะนาน ขอโต้ดงับ...ธุระจัดแฮะหมู่นี้.. กลับมาอ่านที่เขียนทิ้งไว้..งึ่ย.. จะต่อติดไหมเนี่ย.. ท่าทางจะเขียนออกเศร้านะนั่น.. เรื่องนี้ไม่มีไรเศร้าแท้ ๆ งึ่ย.. .......................................................................... เรื่องมันคงไม่เป็นเรื่อง..ที่มันเป็นเรื่องเพราะคนมันชอบหาเรื่อง ผมไม่ได้ว่าใคร..ว่าตัวเอง ดันเอาเรื่องของษาไปคุยให้แฟนตัวเองฟัง เรื่องจึงเป็นเรื่องขึ้นมา.. .......................................................................... ตอนนั้นผมอยู่มัธยมห้า..ยัยษาก็น่าจะเป็นมัธยมสาม ส่วนแฟนของผมตอนนั้นอยู่ชั้นมัธยมสี่... ที่บอกเรื่องนี้ก็เพราะอยากจะให้รู้ว่า..พวกเราอายุไร่เรี่ยกัน อายุที่จะเรียกว่าเด็กก็ไม่เด็กเท่าไร จะผู้ใหญ่ก็ยังอีกตั้งหลายปี เหตุผลแต่ละคนที่มีจึงออกมาจากอารมณ์ล้วน ๆ ซึ่งมีแต่เรื่องปวดเศียรเวียนเกล้าทั้งนั้นเลย .......................................................................... แฟนคนแรกของผมคนนี้ เธอชื่อเก๋ เก๋เป็นคนสวย ไม่ว่าใครก็จะต้องบอกว่าเธอสวยตั้งแต่แรกเห็น (กรุณาอย่าแปลกใจว่าทำไมผมจึงเจอแต่คนสวย..ก็คนมันหล่อเล็กน้อยนี่งับ) ในยามเป็นสาวรุ่นอย่างนั้น..หากมีใครบอกว่าเธอเป็นดารานางแบบโฆษณาก็คงไม่เว่อเกินไป หลังจากถามผมเรื่องการสนิทสนมเป็นพิเศษกับษาจนหนำใจแล้ว..เธอก็ร่ำร้องอยากจะเล่นหนังโฆษณามั่ง.. พอเธอรู้ว่าผมกับษาไม่มีอะไรนอกเสียจากคำว่าเพื่อนและพี่น้องแล้ว..เธอก็ให้ผมไปขอร้องษา ให้ษาบอกกับคุณพ่อของษา หรือบอกกับโมเดลลิ่ง..ให้เธอได้มีโอกาสอย่างษาบ้าง ผมเป็นคนตามใจคนอยู่แล้ว..ก็เลยรับปากเธอว่าจะลองคุยกับษาให้.. ตอนนี้ผมจึงรู้ว่า..การเป็นคนตามใจคนอื่นนั้น..บางครั้งก็ไม่ดี งึ่ย... .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 30 มี.ค. 48 20:40:47 A:61.90.13.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 วันนั้นเราพบกันอย่างปกติ ษาเป็นที่รู้จักของผู้คนมากขึ้น..แต่เธอก็ยังมีเวลาให้พี่รันของเธออยู่เสมอ เรานั่งคุยกันตรงม้านั่ง..ข้างสนามฟุตบอล ใต้ต้นหูกวาง เธอใส่กางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อยืดสีส้มแช๊ด..ผมถูกรวบไว้ให้ระต้นคอ.. นี่คือชุดเก่งของเธอมาแต่ไหนแต่ไร ปากแดงสดนั้นยิ้มแป้น "วันนี้พี่รันไม่ไปหาพี่คนนั้นเหรอคะ?" เธอหมายถึงเก๋..ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอจึงจงใจไม่เรียกชื่อของเก๋ออกมา "ไม่จำเป็นต้องเจอกันทุกวันนี่นา..เจอกันอาทิตย์ล่ะสองสามวันก็ดีถมไปแล้ว.." เธอยิ่งยิ้มแป้น "ดีจัง..ที่ษาไม่ได้เป็นแฟนพี่รัน ษาจึงเจอพี่รันได้แทบทุกวัน.." ผมหัวเราะ "จริง ๆ พี่ก็อยากเจอทุกวันน่ะนะ..แต่มันไกล..เดินทางทีเป็นชั่วโมง..ก็เลยเจอกันได้ไม่บ่อยเท่าไร.." เธอมองใบหูกวางที่ถูกลมพัดสะบัดขั้วหล่นสู่พื้น "อ้อ..ที่เจอษาได้ทุกบ่อยก็เพราะบ้านเราอยู่ใกล้กันนั่นเอง.." ผมพยักหน้า..ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเธอพูดถูกแล้ว.. "ษาชักอยากจะมีบ้านอยู่ไกล ๆ กับพี่รันซะมั่งแล้ว?" "อ้าว?" "พี่รันจะได้อยากมาหาไงล่ะ.." แล้วเธอก็หัวเราะจนจับไม่ได้ว่าสิ่งที่เธอพูดเป็นเรื่องจริงจังหรือเปล่า "วันนี้พี่รันท่าจะมีธุระอะไรมาคุยกับษา" ผมแปลกใจ "รู้ได้ไง.." "พี่รันไม่พูดถึงเรื่องฟุตบอลเหมือนทุกที..ต้องมีอะไรสำคัญแน่ ๆ.." เธอออกท่าออกทางไปด้วย มองแล้วก็น่ารักดี "มีจริง ๆ ด้วยสิ.." ผมสารภาพ "ว่ามาได้เล้ย...มีอะไรให้ษาช่วยมิซับซาบ?" "เรื่องของเก๋น่ะ.." เธอเลิกคิ้ว.. "ค่ะ.." "คือว่า..เธอเห็นษาได้เล่นหนังโฆษณา..เธอก็เลยอยากจะมีโอกาสอย่างนั้นบ้าง.." "ค่ะ.." เธอพยักหน้าจนผมม้าพะเยิบ ปอยผมกระทบกับขนตางอนยาวนั้นจนเธอต้องปัดเบา ๆ "ษาพอจะแนะนำเธอให้กับใครบ้างได้ไหม?" ษายิ้ม..ใช้สองมือตบแปะที่โต๊ะ "โธ่..เรื่องแค่นี้ ซำบายมาก..ษารู้จักพี่ที่เป็นโมเดลลิ่งอยู่คนหนึ่ง สนิทเชียว เดี๋ยวษาจะช่วยคุยให้..ว่าแต่พี่มีรูปเธอมาหรือเปล่า?" "จริงสินะ..มันคงต้องใช้..แต่พี่ไม่ได้ขอเก๋มาซะด้วย.." "พี่ไม่มีรูปของเธอเก็บไว้บ้างเลยหรือ?" ผมนึกถึงรูปเล็ก ๆ ในกระเป๋าสตางค์..หยิบมันขึ้นมาแล้วยื่นให้เธอดู "มันไม่เล็กไปเหรอ.." เธอเพ่งมองเด็กสาวผมยาวที่ยืนพิงโขดหินริมทะเลรูปนั้นอย่างตั้งใจ.. "น่าจะใช้ได้..ถ้ายังไงคราวหน้าพี่ขอรูปถ่ายหน้าตรงของเธอมาเพิ่มอีกก็ดี.." ผมพยักหน้าตกลง..แล้วก็รู้สึกเกรงใจขึ้นมาเฉย ๆ "คงไม่ลำบากมากใช่ไหม?" เธอส่ายหน้าจนผมกระจาย.. "จะลำบากอะไรที่ตรงไหน แบกหามก็ไม่ได้แบก..ข้ามน้ำข้ามทะเลไปหรือก็เปล่า..พี่รันก็เป็นซะยังงี้ทุกที..ขี้เกรงใจซะเรื่อย.." ผมหัวเราะ.. แล้วอยู่ ๆ เธอก็ถามผมขึ้นมา "พี่เก็บรูปของษาที่เคยให้ไว้อยู่ที่ไหนคะ?" "รูป?" เธอพยักหน้า.. ผมงง.. เธอเคยให้รูปผมซะที่ไหน?? .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 30 มี.ค. 48 21:01:01 A:61.90.13.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 หลังจากนั้นสองสามวัน ผมก็พบรูปของษาถูกวางคลุกฝุ่นอยู่บนหลังตู้เสื้อผ้า ซึ่งผมเจตนาจะปีนขึ้นไปเพื่อจะหาแมกกาซีนฟุตบอลเก่า ๆ มาอ่าน รูปนั้นเธอถูกถ่ายโดยเพื่อนของผม..วันที่เธอไปที่โรงเรียนของเราเพื่อจะเชียร์ผมในงานกีฬาสี เธอยิ้มแป้นยืนเคียงข้างผม..มือหนึ่งชูสองนิ้ว ผมจำได้ว่าพอเพื่อนเอามาให้ ผมก็เอามาให้เธอ.. มีทั้งหมดสองรูป..อีกรูปเป็นรูปเธอต่อเขาให้ผม รูปที่เธอต่อเขานั้น..เธอเก็บไป..ส่วนรูปนี้เธอให้ผมเก็บไว้ นานเกือบปีแล้วนะนั่น.. ใครล่ะจะจำได้..? งึ่ย!!.. .......................................................................... แล้วเธอก็โทรฯ มาหาผมในคืนหนึ่ง.. "พี่รัน..นอนยัง?" ผมใกล้หลับอยู่รอมร่อ.. "อีกวินาทีเดียวก็หลับแล้ว.." "อูย..งั้นษาขอโทษ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันก็ได้.." "ไม่เป็นไร..มีอะไรก็ว่ามา.." เธอนิ่งไปนิดหนึ่ง..ดูเหมือนจะรวบรวมเรื่องราว "พี่นาเขาอยากจะให้พี่คนนั้นไปเทสต์หน้ากล้อง.." ผมตาสว่าง.. "จริงอ้ะ.." "จริงดิ..พี่นาบอกตอนนี้เขากำลังหาคนเล่นมิวสิควีดีโอ. เขาบอกถ้าอย่างเล่นจริง ๆ ก็ให้มาลองดู" "ใครกัน พี่นา?" "พี่ที่เป็นโมเดลลิ่งไง" "อ้อ..แล้วเขานัดเมื่อไร?" "แล้วแต่เรา..แต่เร็วหน่อยก็ดี..เขาว่างั้น" "งั้นดีเลย..พี่จะโทรฯ บอกเก๋..แล้วเราค่อยนัดกันอีกที.." "จ้า..งั้นพี่รันนอนนะ..ขอโทษที่ษารบกวน" "ไม่ต้องขอโทษหรอก..พี่ต่างหากต้องขอบใจษาที่ช่วยเป็นธุระให้.." "ยินดีซำเหมอค่า..." "แล้วนี่ยังไม่ง่วงเหรอ?" ผมพยายามชวนคุย ตาเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง ห้าทุ่มกว่าแล้ว.. "ษาเพิ่งกลับมาจากถ่ายแบบ..เพิ่งมาถึงเนี่ย..เหนื่อยจัง" ษามีงานถ่ายแบบเสื้อผ้าบูติคในแผ่นพับและแมกกาซีนโฆษณาเข้ามาบ่อย ๆ "เดี๋ยวนี้งานเยอะเหรอ? ดังใหญ่แล้วน้องเรา.." เธอถอนใจจากปลายสาย "จริง ๆ แล้วษาไม่ชอบเลย..นี่ก็เรียนแทบไม่ทันเพื่อนอยู่แล้ว.." ผมเห็นใจ "มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกนะ..เรื่องติวหนังสือนี่พี่ก็ถนัดพอ ๆ กับฟุตบอล" "จริงเหรอ?" เสียงอุทานด้วยความดีใจ "จริงสิ.." "เย้...งั้นพี่รันต้องติวหนังสือให้ษานะ.." "ได้เลย.." แล้วเธอก็วางสายไปด้วยความสดใส ส่วนผมก็รีบยกสายหาเก๋ เธอยังไม่กลับบ้าน แม่ของเธอบอกว่าออกไปบ้านเพื่อน ผมมองนาฬิกาอีกที ห้าทุ่มกว่า..เธอยังไม่กลับบ้านอีกหรือนี่.. พรุ่งนี้ต้องเฉ่งซะหน่อยแล้ว.. แล้วผมก็หลับ...ปุ๋ย.. .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 30 มี.ค. 48 21:22:20 A:61.90.13.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 สตูดิโอแห่งนั้นอยู่เกือบถึงหนองแขม.. ไกลมากสำหรับผม..ซึ่งไม่คุ้นเส้นทางอื่นใดเลยนอกจากบ้านและโรงเรียน ผมจึงนั่งรถเมล์ไปหาเก๋ที่บ้าน แล้วจับแท๊กซี่ไปที่สถานที่เทสต์หน้ากล้อง ส่วนษานั้นคุณพ่อของเธอพาไปด้วยรถยนต์ส่วนตัวอยู่แล้ว... .......................................................................... ผมรู้สึกแปลก ๆ เมื่อเห็นการแต่งหน้าและแต่งตัวของเก๋ ผมที่เคยถูกปล่อยให้ยาวและทิ้งตัวตามธรรมชาติ..มันถูกทำให้ผิดแผกไป..พอง ๆ หยาบ ๆ ยังไงไม่รู้ ใบหน้าที่เคยมีแต่สีรองพื้นนิด ๆ บัดนี้กลับเข้มข้นขึ้นจนดูฉูดฉาด..และดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว เสื้อผ้าก็ไม่เคยเห็นเธอใส่ชุดนี้มาก่อน..เผยหัวไหล่เนียนขาว..เอวลอย..กางเกงผ้ายีนส์ฟิตเปรี้ยะ.. แต่กระนั้นเธอก็ยังสวย.. "มองอยู่ได้..ไม่สวยเหรอ?" เธอเง้างอดมา "เปล่า..สวยเกินไปล่ะสิไม่ว่า" เธอหัวเราะ..หูตาแพรวพราว "รันว่าเก๋จะผ่านไหม?" เธอหมายถึงการเทสต์หน้ากล้องในวันนี้ "ก็ถ้าไม่มีใครสวยกว่าเก๋..ก็น่าจะผ่าน" ผมพูดเรื่องจริง แต่เธอกลับตีไหล่ผมดังเพี๊ยะ "ไม่ให้กำลังใจกันซะบ้างเลย.." .......................................................................... คุณพ่อของษาแยกกลับไปแล้ว..ษานั่งรอเราสองคนอยู่กับพี่นาของเธอ พี่นา..เป็นสาวในร่างชาย หรือชายในร่าง(ที่พยายามให้เป็น)สาว ยิ้มรับขณะรับไหว้ด้วยดวงตาที่หยาดเยิ้ม เธอมองผมมากเสียกว่ามองเก๋ซะอีก ผมขนลุกซู่ ๆ .......................................................................... ผลของการเทสต์หน้ากล้องวันนั้น.. พี่นาไม่ได้บอกมาในทันที..แต่ติดต่อกลับมาทางษาในวันหลัง "พี่นาตกลงแล้วนะคะ.." "เก๋ผ่านเหรอ?" ผมสวนไปทันควันด้วยความตื่นเต้น "ค่ะ..ได้เป็นตัวเอกซะด้วย.." ผมดีใจแทนเก๋จริง ๆ ที่น่าดีใจไปกว่านั้น ษายังบอกด้วยว่า เธอก็ได้เล่นหนังเรื่องนี้ แต่เป็นตัวรอง.. ผมถามว่าตัวรองคืออะไร "ตัวอิจฉาไงพี่..โง่จัง" คำหลังนี่ผมคุ้นซะแล้ว..เธอไม่ได้มีเจตนาจะว่าผมอย่างงั้นจริง ๆ หรอก "พี่นาเขายังฝากให้บอกพี่รันด้วยว่า..ถ้าสนใจจะเล่นล่ะก็..อย่างพี่นี่ไม่ต้องเทสต์หน้ากล้องเลย.." แล้วเธอก็หัวเราะ.. ผมยังอดขนลุกไม่หาย กลับสายตาของพี่นาคู่นั้น.. "รูปหล่อจริงนะเราน่ะ.." หยึย... .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 30 มี.ค. 48 21:43:19 A:61.90.13.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 อะ..เขียนเพลินดีจังเชียววันนี้.. เผลออยู่ดี ๆ ก็จะสี่ทุ่ม.. หมดเวลาอีกแล้วครับ..ผมก็จะขอกลับไปนอนที่เตียงนุ่ม ก่อนจะหลับจะนึกถึงความอบอุ่น..ของเน็ตร้านนี้ที่ไม่ได้เปิดแอร์.. งึ่ย!!! จากคุณ : รัน - [ 30 มี.ค. 48 21:56:30 A:61.90.13.41 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ง่ะ  กำลังรออ่านเลย ไปซะงั้น T-T มาต่อเร็วๆนะค้า จากคุณ : กบตัวกลม - [ 30 มี.ค. 48 22:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ...มาลงชื่อค้า ว่าอ่านแล้ว แล้วจะอ่านอีกนิ รอนะคะ จากคุณ : แสงทอง - [ 31 มี.ค. 48 10:18:56 A:203.188.10.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 งึ๋ย.. อารมณ์ค้างซะงั้น ^_^ จากคุณ : หนูโตแล้วแม่ - [ 16 เม.ย. 48 23:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนที่2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3388810/W3388810.html จากคุณ : พอดีผ่านมา - [ 18 เม.ย. 48 20:53:28 A:61.90.13.20 X: ]