"สวัสดีครับ"
คำทักทายที่ขึ้นอยู่หน้าจอ ทำฉันขมวดคิ้ว ก็เล่นแชตมานานนม เจอภาษาแชตจนติดปาก ไม่มีใครมาเต็มประโยคเลยสักที ลองดูสิ
"ดีคับ ชื่อไรคับ"
"ว่างป่าว"
"ช/ญ"
"เรียน/งาน"
แต่คนนี้มาแปลก คนเลยตอบกลับแบบสุภาพผิดปกติวิสัย ทั้งในและนอกจอ
"สวัสดีค่ะ ฝนค่ะ"
"ผมชื่อยะครับ ขอคุยกับคุณฝนได้ไหมครับ"
"ค่ะ"
และนั่นคือจุดเริ่มต้นระหว่างฉันกับเขา คุยทางแชตกันแทบทุกวัน (เพราะเล่นฟรีที่มหา'ลัย--ไม่ควรเอาอย่างนะคะ)
เขาเป็นเด็กสวนยาง อยู่จังหวัดตรัง เมืองหมูย่าง ดอกศรีตรังแหละ
ฉันเริ่มวาดลวดลาย "จีบ" ตามประสาสาวราศีเมษที่หว่านเสน่ห์ไปทั่ว เห็นผู้ชายเหมือนทิชชู่--ใช้แล้วทิ้ง แต่ประทานโทษค่ะ ไม่ใช่หลอกฟันนะคะ โปรดเข้าใจ แค่แหย่เล่นๆให้หลงรักแล้วหักมุมหน้าตาย--เค้าป่าวคิดไรกะตัวนะ---
ยะเป็นคนซื่อๆ เขาจริงจังกับชีวิตมากจนเกินไป อาจเป็นเพราะเขาเป็นพี่ชายคนโตที่ต้องรับภาระส่งเสียเลี้ยงดูน้องๆอีก 2 คน แทนพ่อกับแม่ที่แยกทางกันและทิ้งให้เขาอยู่กับอา น้องชายของพ่อที่ยื่นมือมาดึงเขาออกจากภาวะ เด็กบ้านแตก
แต่ตอนนั้นฉันไม่คิดอะไรหรอกค่ะ แหม...นางมารร้ายนี่คะ คิดแค่ว่าจีบกันเล่นๆพอครึ้มๆก็พอ ไม่เคยนัดเจอตัวกะใคร ไม่เคยแจกเบอร์ใคร จีบผ่านแป้นพิมพ์นี่แหละ ฝึกคารมไปในตัว
และแล้วโปรแกรมก็ถูกอาจารย์ถอดออกจากศูนย์คอมฯ เพราะนักศึกษาเข้ามาเล่นแชตกันอย่างเดียว ไม่ได้ใช้ค้นคว้าหาความรู้หรือพิมพ์รายงาน อะไรอย่างนโยบายที่ติดหราหน้าศูนย์ฯ และประจวบเหมาะกับเกิดคดีเด็กสาวขาพิการถูกฆ่าชิงรถด้วยน้ำมือเพื่อนชายที่รู้จักทางเพิร์ช
เออ..เล่นเพิร์ชไม่ได้ก็ไม่ง้อ...แชตเกลื่อนเว็บไป
แต่ยะสิ เขาเล่นเพิร์ชมาไม่เจอฉันเลยส่งเมล์มาหา ไอ้เราก็คิดว่าไม่เป็นไรมั้ง เมล์ก้อเมล์
หยอดต่อ..
"เมล์มาหากันบ่อยๆนะ ยะคือคนที่มาเติมเต็มชีวิตเรา..."
หูย..คารมงี้ละซี้...ยอดชายนายชัยยะเลยหลงซะ
จากเมล์ก็กลายเป็นจดหมาย --ไม่โทรนะ เพราะอิฉันยังยึดหลักการแน่นหนา ไม่แจกเบอร์ใคร+ไม่นัดเจอกัน---
จากเดือนเป็นปี ฉันก็ยังคงกะล่อนคูณสองไปเรื่อยเปื่อย ใครจีบเป็นเก็บเข้าสต็อกหมด รถไฟชนกันทีก็ชิ่งซะ ตกลงกันเองละกันนะจ๊ะ
อย่างว่าละ พระเจ้าไม่เข้าข้างคนชั่ว
ฉันไปตกหลุมรักรุ่นน้องคนหนึ่ง ในขณะที่ยะก็ยังคงเมล์จีบกันอยู่ จดหมายบ้าง
แล้วเพียงเดือนเดียวคนที่เคยปั่นหัวใครมากมายก็โดนปั่นซะเอง
เวรกรรมมีจริง !!!!!
จากคุณ :
วาซีน่า เรน 
- [
30 มี.ค. 48 13:27:48
]
คำสารภาพของคนใจร้าย
