เพื่อนตาย
เพื่อนนักเรียนวัดสมอราย รุ่นเดียวกับผม มีอยู่ด้วยกันหลายคน ที่คบกันมาตั้งแต่เรียนหนังสือชั้นมัธยมต้น จนถึงบัดนี้
เพื่อนเก่าแก่เหล่านี้ จะนัดพบกินข้าวกินเหล้ากัน ประจำทุกเดือน เป็นเวลาหลายปีมาแล้ว ตั้งแต่มีอยู่เกือบสามสิบคน จนเดี๋ยวนี้เหลือไม่ถึงสิบคน นอกนั้นถ้าไม่หนีไปเข้าวัดถือศีลกินเจ ก็แยกไปตั้งวงกันที่โลกอื่นหมด
คนหนึ่งเป็นสถาปนิก มีโรคความดันโลหิตสูง ผมเคยขอร้องว่าอย่ากินให้เหมือนเดิมเลย เพลา ๆ ลงเสียบ้างเถิด เขาก็ว่ากินก็ตายไม่กินก็ตาย อีกไม่นานเขาก็จากเพื่อนไปไม่กลับมา
อีกคนหนึ่งตัวสูงโย่งเย่ง เป็นคนรถไฟเก่า ตอนหลังไปอยู่ภาคใต้ แล้วขึ้นไปซ่อมหลังคา เกิดพลาดท่า หล่นลงมานอนแอ้งแม้ง ต้องกลับมาเข้าโรงพยาบาลศิริราช ผมไปเยี่ยมเขาก็ยังคุยอย่างสนุกสนาน เขาว่าเคราะห์ดีที่มันลงบนดินแฉะ ๆ เฉียดทางเดินที่เทปูนซิเมนต์ไปนิดเดียว ไม่งั้นคงไม่ได้คุยกันแล้ว รายนี้ลงท้ายได้เป็นอาจารย์ใหญ่ ของนักเรียนแพทย์ที่นั่นเอง
อีกคนหนึ่งเป็นนายตำรวจ ที่ได้ชื่อว่าใจซื่อมือสะอาด รายนี้เป็นเบาหวานน้ำตาลขึ้นถึงสามร้อยยังเดินอยู่ได้ เป็นคนรักเพื่อนรักฝูง ชอบพาไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อย ๆ เพราะมีอดีตลูกน้องอยู่เกือบทั่วทุกจังหวัด ลงท้ายก็ไปป่วยอยู่โรงพยาบาลโดยไม่ทราบว่าเป็นอะไรแน่ ผมไปเยี่ยมเขาสองครั้ง ในครั้งหลังภรรยาออกมานั่งอยู่นอกห้อง บอกว่าหมอกับนางพยาบาลกำลังช่วยกันปั๊มหัวใจอยู่ แล้วก็ไม่ได้พบกันอีก
คนหลังนี้ตัวเตี้ยแต่ใจใหญ่ เคยเป็นนักมวยของโรงเรียนรุ่นเล็ก ชกมวยนักเรียนจนจบ ม.๖ แต่ไม่ได้ยึดอาชีพนักมวย กลับไปเป็นนักบิลเลียดมือหนึ่ง ในสมาคมของพ่อค้าวานิช คนนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน ฟันก็ไม่ค่อยจะมีกินแต่ของน้ำ ๆ ไป ผมชักชวนให้เลิกสูบบุหรี่จนสำเร็จ แต่เขาว่าเขาเลิกของเขาเองไม่เกี่ยวกับผม แต่เรื่องดื่มเหล้าไม่ยอมเลิก ชวนมาดื่มเบียร์ก็ไม่เอา ลงท้ายก็ต้องเข้าโรงพยาบาล ทั้ง ๆ ที่หมอหาสาเหตุไม่เจอ
เมื่อผมไปเยี่ยม เขาถูกโยงมือเท้าด้วยผ้าพันแผล ผูกไว้กับลูกกรงข้างเตียง เขาร้องอุทธรณ์กับผมว่า นางพยาบาลทำทารุณกับคนไข้ ให้ช่วยแก้ออกที สอบถามได้ความว่า มือเท้าไว ใครทำอะไรไม่ถูกใจก็ยกขึ้นกวัดแกว่ง เลยต้องมัดไว้หลวม ๆ พอไม่ให้ขยับสูงขึ้นได้ ผมก็ปลอบใจเขาไปตามเรื่อง เขาก็บอกว่ามาเยี่ยมให้เห็นหน้าแต่เพียงครั้งเดียวก็พอ ไม่ต้องมาอีกให้เสียเวลา พอรุ่งขึ้นเพื่อนอีกคนก็โทรศัพท์มาบอกแต่เช้าว่า เพื่อนคนนี้ไปคอยอยู่ที่วัดโสมนัสแล้ว ให้ไปพบด่วน
สมัยก่อนเขาว่า เพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายาก ผมว่าเดี๋ยวนี้ชักจะไม่ค่อยเป็นความจริงเสียแล้ว เพื่อนตายหาง่ายกว่าเพื่อนกินเยอะเลย
ตัวผมเองก็เคยนอนโรงพยาบาลให้หมอผ่าตัดมาถึงสองครั้ง ด้วยโรคที่ไม่สำคัญถึงตาย แต่ครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีมาแล้วเกิดตับโต หมอบอกว่าต้องเลิกกินเหล้าเด็ดขาด ถ้ายังอยากจะมีชีวิตต่อไป ผมคิดอยู่ ๒ - ๓ วัน ก็ตัดสินใจเลิก คือเลิกไปหาหมอ แล้วก็เปลี่ยนมาดื่มเบียร์เติมโซดาแทน ก็เลยรอดมาได้จนถึงบัดนี้
เมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ได้ข่าวว่าเพื่อนที่เป็นทหารเรือเก่า ป่วยหลายโรคด้วยกัน นอนอยู่โรงพยาบาลพระปิ่นเกล้า ก็พยายามติดต่อกับเพื่อนสนิทของผมที่ยังไม่ตาย เพื่อหาข้อมูลที่ถูกต้องว่า ป่วยอยู่ตึกไหน ชั้นไหน ห้องไหน
ผมหมุนโทรศัพท์ไปถึงเพื่อนเกลอคนหนึ่ง ที่ยังมีชีวิตอย่ โดยยังไม่เคยนอนให้หมอทำร้ายร่างกายเลย ในตอนค่ำวันหนึ่ง ซึ่งเขาเพิ่งจะเริ่มชงอาหารมื้อเย็น เป็นแก้วแรก ผมถามถึงเพื่อนอดีตทหารเรือ เขาก็เล่าว่าได้ไปเยี่ยมมาหลายครั้งแล้ว จนกระทั่งหมอให้กลับบ้านได้ ตั้งแต่อาทิตย์ก่อน
แล้วแถมท้ายว่า คนป่วยสั่งไว้ว่าอย่าบอกให้ผมรู้ เพราะผมไปเยี่ยมใคร ตายทุกคน
อนิจจัง อนิจจา กลับเป็นงั้นไปได้หนอเพื่อน.
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
31 มี.ค. 48 06:22:25
]
เพื่อนตาย (รวมเรื่องสั้นของเจียวต้าย ชุดที่ ๒)
