ความคิดเห็นที่ 1 ฟ้าเป็นคนชอบตีแบด แบดมินตั้นไม่ใช่แบตเตอรี่ พ่อให้ฟ้าไปเรียนกับคอร์ตแถวบ้าน เขาเปิดสอนเด็กตั้งแต่ตัวเล็ก ๆ จนตัวโต ๆ แล้วฟ้าก็ติดใจครูที่สอน...เป็นผู้ชายหล่อมาก วันหนึ่งกลับถึงบ้าน..เธอก็มาสะกิดยิก ๆ อาการสะกิดยิก ๆ เป็นบุคลิกประจำตัวของฟ้า ยกมือนิด ๆ ศอกและแขนแนบลำตัว.. กระซิบกระซาบ "ฟ้าบอกรักเขาเลยดีไหม?" ผมทำตาเหรอ "ใคร?" "ครูสอนแบด" "ดี.." "บอกยังไง?.." "เอาไม้แบดฟาดหัว..แล้วบอกว่าที่ฟาดก็เพราะรัก" "บ้า..ฟ้าตบลูกขนไก่เข้าหน้าเขาดีไหม?..แล้วรีบวิ่งไปขอโทษ ยกมือไหว้แนบอก..ให้เขาลูบหัวเบา ๆ" "กระโดดจูบเลยดีกว่า.." เธอนิ่งคิด.. "เขาจูบเป็นไหม?" "ผู้ชายทุกคนจูบเป็นหมด" "จริงอ้ะ?" "จริงดิ..ไม่เชื่อลองดู" "แต่ปากเขามีหนวดนะ..หยะแหยงจะตาย" "เขาเรียกเซ็กซี่.." "เหรอ..ไม่น่าเชื่อ.." "ต้องลอง ๆ" จากนั้นอีกสองสามวัน "พี่..ฟ้าเห็นเศษทิชชู..ติดตรงหนวดเขาอ้ะ..ดูแล้วจะอ้วก.." "เขากินอะไรมาล่ะ?" "เขายกแกงจืดขึ้นซด..ดังโฮก..เลียแผล่บ ๆ..แล้วใช้กระดาษเช็ด" "แล้วบอกเขาหรือเปล่าว่ามีไรติดอยู่ที่หนวด" "เปล่า..ทิ้งไว้งั้นก็น่ารักดี.." "น่ารักตรงไหน?" "เหมือนโถส้วมดี.." .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 5 เม.ย. 48 22:52:52 A:61.90.97.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 5555+ น้องฟ้าน่าเอ็นดูดีนะคะ โฮะๆ ๆ ขยันจังเลย มีเรื่องมาลงตลอด แอบสลดตัวเอง น๊าน นาน กว่าจะลง (- -)' ฮุฮิฮุฮิ กระทู้เราติดกันเลย หุหุหุ จากคุณ : ฌ.กะเฌอ - [ 5 เม.ย. 48 23:05:34 A:61.90.85.58 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 5555 อ่านแล้วน่ารักดีจังค่ะคุณรัน ดูอบอุ่นดี แต่จะจบเศร้าอีกมั้ยอ่ะ จากคุณ : โบว์ - [ วันจักรี 01:42:39 A:85.165.234.178 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 555555 น่ารักดีจังคู่พี่น้อง นู๋ก่าชื่อฟ้า ทามไมพี่เราท่ะเปงงี้มั่งเนี้ย จากคุณ : นู๋ฟ้า - [ วันจักรี 11:31:08 A:203.113.80.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฟ้าเป็นเด็กหญิงที่ร่าเริง วัน ๆ ไม่เคยจะเห็นนั่งหงอยเหงากับใครเขา มีอยู่ครั้งหนึ่ง อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนไป กลับบ้านเร็วกว่าปกติ..ไม่ทักทายใคร..ยกมือสวัสดีแม่แล้วเดินขึ้นห้อง แม้ผมจะชวนกินขนม..เธอก็ไม่สนใจ อดรนทนไม่ได้ผมเลยขึ้นไปเคาะประตูห้องเธอ.. "เป็นไรหรือเปล่า?" "เปล่าค่ะ.." เธอตะโกนตอบมา "ไม่คุยกันหน่อยเหรอ?" "ไม่ดีกว่า" "ไม?" "อยากคิดคนเดียวเงียบ ๆ" "พี่ช่วยได้นา.." "ไม่ได้หรอก..มันเป็นเรื่องของผู้หญิง" ผมขมวดคิ้ว..ไม่เข้าใจเท่าไร "ทะเลาะกับเพื่อน?" "เปล่า.." "อุวะ..มีไรทำไมไม่บอก" ผมชักโมโห เธอเปิดประตู..เห็นสีหน้าก็รู้ได้เลยว่าต้องเป็นเรื่องใหญ่พอสมควร "แม่ให้มาถามเหรอ?" "เปล่า..พี่เห็นผิดสังเกต ลิงกลายเป็นปลิงอย่างงี้ใครก็ต้องสงสัย.." เธอทำหน้าย่น "เปรียบน้องให้ดีหน่อย.." ผมเดินเข้าไปทรุดนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเขียนหนังสือ ฟ้านั่งลงบนเตียง ผมมองไปทั่วห้อง..นานมาแล้วที่ผมไม่ได้เข้ามา สมกับเป็นห้องของผู้หญิงจริง ๆ ผู้หญิงอย่างฟ้า รกจนห้องผู้ชายอย่างผมยังอาย "ไมไม่รู้จักเก็บจัดซะมั่ง?" "ทิ้งไว้งี้ดีแล้ว..หาอะไรจะได้เจอ" ผมกลับเข้าเรื่อง "มีปัญหาอะไร..บอกพี่ไม่ได้เหรอ?" ฟ้านิ่ง..แกว่งขาไปมา เธอยังอยู่ในชุดนักศึกษา..ผมหยิกสลวยถูกรวบไว้ที่ต้นคอ "พี่ว่า..ฟ้าเหมือนดี้ไหม?" "อะไรนะ?" "พี่ว่าฟ้าเหมือนดี้ไหม?" เธอย้ำ หน้าแดง ผมหัวเราะก๊าก.. "ทอมอย่างเธอน่ะหรือจะเป็นดี้?" "นั่นสิ..ฟ้ายังไม่เชื่อตัวเอง" "ไม..มีทอมมาชอบเหรอ?" เธอพยักหน้า "ฟ้าเพิ่งรู้ไม่กี่วันมานี่เอง.." "แล้วไง.." "เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของยัยนุ้ย" นุ้ยเป็นเพื่อนสนิทของฟ้า "แล้วเราไปรู้จักเขาได้ยังไง?" "ฟ้าไปอ่านหนังสือที่บ้านนุ้ย..พอดีวันนั้นเขามาเยี่ยมพ่อแม่นุ้ย" "แล้วไง?" "แรก ๆ ก็ไม่ยังไง..แต่ตอนหลังชักจะไปกันใหญ่.." "อะไรใหญ่?" เธอจุ๊ปากจิ๊กจั๊ก "ฝากจดหมายมากับนุ้ยมั่งล่ะ..มาดักรอที่มหาฯลัยมั่งล่ะ.." "จีบเธอหรือ?" "ใช่..ฟ้าอ่านแล้วยังจั๊กกะจี้" ผมพยายามนึกท่าจั๊กกะจี้ของฟ้า.. นึกไม่ออก "ฟ้าก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน..คงไม่เท่าไร..ก็เลยตอบจดหมายไปเล่น ๆ" "หาเรื่องล่ะสินั่น.." เธอพยักหน้ายอมรับ.. "ไม่น่าเลย.." "ไม่เห็นยาก..ทำไมไม่บอกเขาไปล่ะว่าเราไม่ชอบ" "ก็เพราะบอกไปแล้วนี่ล่ะ..ถึงเป็นเรื่อง" "ไม?..เขาไม่ยอม" "เปล่า..เขายอม..แต่.." "แต่ไร?" เธอมองหน้าผม..ทำหน้าดำหน้าแดง "พี่อยากรู้จริง ๆ อ้ะ?" ผมฉวยปากกาด้ามหนึ่งเงื้อจะขว้างน้อง ฟ้ายกมือปิดป้อง "ก็ได้..เรื่องนี้พี่ห้ามบอกแม่นะ.." "เล่ามาก่อน.." .......................................................................... ฟ้าถูกดักพบหลังเลิกเรียน.. ทอมคนนี้..ฟ้าบอกว่าหน้าตาพอใช้ได้ ไว้ผมสั้น..ใส่เสื้อหลวม ๆ ยกไหล่หน่อย ๆ พูดจาลงท้ายด้วยฮะทุกคำ ฟ้าบอกตัวเองว่าดีเหมือนกันที่ได้เจอ จะได้บอกความจริงกับเขา ว่าฟ้าไม่เล่นด้วย..ถึงฟ้าจะขี้เหร่อย่างไง..ฟ้าก็ยังอยากจะได้ผู้ชายเป็นแฟน เขานิ่งฟังอย่างสงบ.. แล้วก็เอ่ยออกมา.. "เรารู้..ว่าสุดท้ายก็ต้องเป็นอย่างนี้.." "ฟ้าขอโทษ.." เขาส่ายหน้า.. "เราทำใจไว้แล้ว..แต่เราห้ามใจตัวเองไม่ได้.." "เรายังเป็นเพื่อนกันได้นี่นา.." เขาซึมเศร้า..เงียบกริบไปพักใหญ่ แล้วเขาก็ตัดใจ "ตกลง..แต่ขออย่างหนึ่งได้ไหม?" ฟ้าโล่งอก..พยักหน้าอย่างไม่ทันคิด "ได้สิ.." "เรามีของจะให้..แต่ไม่รู้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเรา..เลยไม่ได้เอามา..ฟ้าไปเอากับเราได้ไหม?" "วันหลังค่อยให้ก็ได้.." เขาส่ายหน้า.. "เราอยากให้ฟ้าวันนี้..ฟ้าไปเอากับเรานะฮะ" บ้านของเขาอยู่ไม่ไกลมากนัก..ช่วงนั้นก็เพิ่งบ่ายสาม ฟ้าเลยตอบตกลง .......................................................................... บ้านของทอมคนนั้นเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว อยู่ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่งแถวฝั่งธน ขณะที่ฟ้าไปถึง ไม่มีใครอยู่บ้านสักคน เขาชวนฟ้าไปที่ห้องของเขา..เขาบอกอยากจะให้ฟ้าดูอะไรบางอย่าง บางอย่างที่ว่า..คือรูปของฟ้า..ที่เขาถ่ายมาด้วยโทรศัพท์มือถือ.. บางรูปฟ้ารู้ตัว..บางรูปฟ้าไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกถ่ายรูป มันถูกอัดขยาย สอดไว้ใต้กระจกบนโต๊ะเขียนหนังสือจนเต็มไปหมด.. บางภาพอยู่ในกรอบที่ทำขึ้นเอง แขวนไว้ที่ผนัง ฟ้าถึงกับยิ้มแหย ๆ ไม่นึกว่าเขาจะหลงไหลเธอถึงขนาดนี้ "เห็นไหม..ว่าเรารักฟ้ามากแค่ไหน" "จริง ๆ แล้วฟ้าก็ชอบปอนด์นะ..แต่.." "เราเข้าใจ..เราเข้าใจดี.." ขณะพูดเขาจับมือของฟ้าขึ้นมอง ฟ้าอยากจะดึงมือกลับแต่เกรงใจ และเห็นใจเขา "เรารู้ดีว่า..ความรักที่ผิดธรรมชาติเช่นนี้..ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางสมหวัง.." เสียงของเขาเศร้ามาก.. "แต่เราผิดหรือฟ้า..ผิดหรือที่เกิดมาเป็นอย่างนี้.." ฟ้ามองหน้าเขา..ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เขาค่อย ๆ ดึงฟ้าเข้ามากอด.. ฟ้าพยายามขืนตัว "ขอนะ..เป็นการขอครั้งสุดท้าย.." แค่กอดคงไม่เป็นไร..ฟ้าคิด แต่ผิดคาด เขาทำมากกว่านั้น!! .......................................................................... จากคุณ : รันนรา=ชื่อใหม่คับ - [ วันจักรี 13:22:56 A:61.90.97.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 "หมายความว่า..." ผมอ้าปากค้าง ฟ้าคว้าหมอนเขวี้ยงใส่ผม.. "อย่ามามองหน้าฟ้าอย่างนั้นนะ..เขาแค่จูบฟ้าแค่นั้น.." ผมกลืนน้ำลาย.. "นึกว่าเธอเสร็จเขาไปแล้ว.." "ก็เกือบอยู่เหมือนกัน..ดีนะที่ฟ้าใจแข็ง.." "แข็งอย่างไง?" เธอค้อนผม "เรื่องยังงี้ทำเป็นหูผึ่งเชียวนะ.." แล้วฟ้าก็เล่าต่อ .......................................................................... เมื่อฟ้ายอมให้เขากอด..สัมผัสนั้นฟ้าไม่เคยได้รับมาก่อน มันอบอุ่น..ร้อนวาบถึงขั้วหัวใจ.. เขากอดแน่น..นิ่ง..และนาน.. แล้วเขาก็ประคองหน้าของฟ้า..มองตาฟ้า.. เธอเหมือนถูกสะกด..โน้มศีรษะเข้าหาเขาอย่างไม่รู้ตัว เขาจูบฟ้า..รสสัมผัสนั้นราวกระแสไฟวิ่งไปทั่วร่างของเธอ มันชา..วูบวาบ.. เธอหลับตาพริ้ม..จนเขาถอนริมฝีปากไปเนิ่นนานแล้วถึงรู้ตัว.. "ฟ้าอย่าลืมเรานะ.." เขายื่นของบางอย่างให้เธอ เป็นนาฬิกาตั้งโต๊ะ..ประดิษฐ์ด้วยรูปถ่ายของเขาและเธอที่ถ่ายคู่กัน.. "เก็บมันไว้เป็นที่ระลึก.." .......................................................................... "ไม่เห็นเธอจะใจแข็งที่ตรงไหน?" ผมถามเมื่อเธอหยุดเล่า.. "ก็ใจแข็งไม่ขอให้เขาจูบอีกไงล่ะ.." "เฮ่ย.." เธอทำสีหน้าจริงจัง.. "จริงพี่..เพราะจูบนั้น..ทำให้ฟ้ารักเขา.." "เฮ่ย.." ผมอุทานเป็นครั้งที่สอง "ฟ้าจะทำอย่างไรดีคะ..ฟ้ารักเขา..ไม่อยากให้เขาไปจากฟ้า.." "หมายความว่าที่เธอกลุ้มใจอยู่ตอนนี้..ก็เรื่องนี้น่ะสิ.." "ใช่..ฟ้าอยากโทรฯ หาเขา..อยากให้เขากลับมาเหมือนเก่า..แต่ฟ้าไม่กล้า.." "ฟ้ากลุ้มใจจะบ้าอยู่แล้ว.." ผมตบหน้าผากตัวเองดังเพี๊ยะ "ตรูจะบ้าตาย.." .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ วันจักรี 14:26:27 A:61.90.97.113 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 5555555 สรุปว่าแอบรักทอมเข้าแล้วว อยากรู้จังว่าจะเปงไงต่อ จากคุณ : นู๋ฟ้า - [ วันจักรี 15:03:06 A:203.113.80.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ...555... มาต่อเร็ว.... รออ่านอยู่... จากคุณ : kik - [ วันจักรี 16:04:26 A:203.130.129.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่า .... จากคุณ : คนเดินดินกินข้าวแกง - [ วันจักรี 22:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ฟ้าเป็นจริงเป็นจังมาก.. เธอหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ ฟ้าเป็นคนไม่ซับซ้อน..ไม่เคยมีอะไรปิดบัง..กับพี่ชายคนนี้เธอไว้ใจเสมอ.. ไม่ว่าผมจะแนะนำอย่างไร..เธอจะรับฟัง..และปฏิบัติตามเท่าที่จะทำได้ แล้วผมจะตอบน้องว่าอย่างไร?? ได้แต่มองหน้าเธอนิ่ง..พิศมองอย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก ผิวที่ขาวเนียน..อมชมพูซะด้วยซ้ำ..ขับเน้นความเข้มของคิ้ว..แววตา..ริมฝีปาก..ให้โดดเด่นขึ้น คอยาวระหง..ไหล่ตั้งฉาก..ในชุดนักศึกษาที่ค่อนข้างคับตามสมัยนิยมนั้น..บอกได้ว่าหุ่นของเธอก็พอใช้ได้.. หน้าอกหน้าใจพอมี..เอวเล็ก..สะโพกกลม.. "มองไร?" "ไอ้ทอมคนนั้นมันคงเมายา.." เธอร้องแว๊ก.. "ไม่ก็หน้ามืด.." "พี่รัน!!" "อ้าว..จริง ๆ นะ..ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมองเธอเป็นดี้ไปได้..ถามจริง..ที่เล่านี่เรื่องจริงรึเปล่า?" "พี่จะไปไหนก็ไปเลย..ไป๊!!" ผมทำหน้าตาจริงจัง "ฟ้า.." "คะ?" "ฟังพี่ให้ดีนะ.." "ค่ะ" "ความรักที่เธอบอกออกมา..พี่ยังไม่เชื่อว่ามันเป็นความรัก.." เธอพยายามอ้าปากจะเถียง ผมโบกมือห้าม "ฟังให้จบสิ..แต่ถ้าฟ้ารู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ จะเป็นอะไรไปถ้าฟ้าจะโทรฯ หาเขา.." เธอเปลี่ยนสีหน้า..ตะแคงหู "หมายความว่าพี่รันเห็นด้วยว่าฟ้าควรจะคบทอม.." ผมพยักหน้า.. "ความรัก..ไม่ว่าจะเกิดในภาวะไหน..เป็นเรื่องที่น่ายินดีและควรสนับสนุน.." "แม้ว่ามันจะผิดธรรมชาติอย่างนี้น่ะหรือ?" "ใช่.." "พี่รันล้อเล่นเปล่า?" "จะล้อเล่นอะไรในเรื่องอย่างนี้..พี่เห็นว่าฟ้ายังเด็ก..ยังต้องการประสบการณ์ชีวิตอีกมากมาย..นี่ก็แค่เป็นหนึ่งในประสบการณ์อีกนับร้อยนับพันที่ฟ้าจะต้องผ่านมันไป..และอีกอย่าง.." เธอเอียงคอฟัง "ฟ้าเองก็เคยบอกกับตัวเองมาแล้วว่าควรจะเลิกกับเขา..นั่นเป็นหนทางที่ฟ้าค้นพบด้วยตัวเองโดยไม่มีใครต้องบอกต้องกล่าว..แล้วจะผิดอะไรถ้าฟ้าเปลี่ยนใจด้วยตัวของฟ้าเอง.." "หมายความว่าฟ้าคิดถูกแล้วเหรอ?" "ใครจะบอกได้..นอกจากตัวฟ้าเอง.." เธอนิ่งคิด.. "ถ้ารักเขามากคิดถึงเขามากจนต้องทำหน้ายังกะคนท้องเสียตลอดเวลาอย่างนี้..ก็เข้าส้วมซะเลยดีกว่า..โทรฯ หาเขา บอกเขาให้เข้าใจว่าเราคิดอย่างไร.." ผมลุกขึ้น..คิดว่าตัวเองได้พูดมามากพอแล้ว "และก็จงยอมรับกับการตัดสินใจของเราว่าจะทำให้อะไรเกิดขึ้น..สำคัญตรงที่ว่า..ฟ้าต้องยอมรับมัน.." เธอก้มหน้านิ่ง..แล้วเงยหน้าตาแป๊ว "ค่ะ.." .......................................................................... ผมอาจจะให้คำแนะนำกับน้องไม่ถูกต้อง..เรื่องนี้ผมเก็บมาไม่สบายใจอยู่หลายวัน.. จริง ๆ แล้วผมควรห้ามเธอ..อย่างที่ใครอื่นเขาก็ต้องทำกัน แต่ไม่รู้สิ..ผมกลับคิดว่าเรื่องนี้..หากยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ..ยุให้ทำอะไรให้เหลวไหลไปกันใหญ่ น้ำเชี่ยวเรือขวาง กระโดดข้ามรางรถไฟฟ้าโบราณห้าม ปล่อยเธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ..แล้วเฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ จะดีกว่า .......................................................................... วันหนึ่งฟ้าก็เข้ามาคุยกับผมที่ห้องของผม.. ผมนอนดูทีวี..ทีวีฉายซีวีดี..ซีวีดีแอบถ่าย ปิดแทบไม่ทัน "พี่รัน..นอนยัง?" "นอนแล้ว.." "งั้นดี..ฟ้าขอคุยด้วยหน่อย.." "งั้นยังไม่นอน" "ยิ่งดี..ฟ้าจะได้ไม่ต้องเกรงใจ" "นี่เกรงใจแล้วรึ?" "ไม่เคยเกรงใจใครขนาดนี้มาก่อนเลยนะนี่.." "งั้นเหรอ.." "เออสิ.." "ว่ามา.." "ฟ้าอยากขอบคุณพี่..ที่ให้คำแนะนำดี ๆ" "เรื่อง?" "เรื่องปอนด์..เอ่อ..ทอมคนนั้น.." "จริงสิ..พี่ไม่รู้เลยว่าตกลงเธอเอายังไง" "ฟ้าคิดแล้ว..ตีฉิ่งแม้จะมีเสียง..แต่ไม่มันเท่าเป่าขลุ่ย.." ผมได้ยินไม่ถนัดหู ฟ้าแลบลิ้น "ไอ้ฟ้า..เอ็งทำไมลามกยังงี้?" "ก็ติดมาจากพี่ไงล่ะ.." เธอฉวยรีโมตจากมือผม..กดเพลย์ "มีอะไรดี ๆ ไม่แบ่งกันมั่งเลย.." เธอทรุดนั่งลงใกล้ผม "ฟ้าไม่ได้โทรฯ หาเขาหรอกพี่..ฟ้าคิดดูแล้ว..ถึงยังไงฟ้าก็คิดว่าจูบของผู้ชายต้องดีกว่า.." "รู้ได้ไง?" "ก็ดูนั่น.." ในทีวีหญิงชายกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม.. แล้วฟ้าก็ลุกขึ้น.. "แม่ยังไม่นอน..อย่าเปิดเสียงดังอย่างงี้สิ.." "แล้วอีกอย่าง.."เธอหันมาก่อนออกนอกประตู "ฟ้าคิดว่า..ความรักที่จะเกิดขึ้นทั้งที..มันควรจะมีเหตุผลที่ดีมารองรับ.." ฟ้าโตมากกว่าที่ผมคิดซะแล้ว "ฟ้าจะรักใครทั้งที..จะไม่รักเพราะแค่จูบของเขาอย่างเดียว.." ผมยิ้ม "เขาต้องรักฟ้าจริง ๆ ไม่ใช่เพราะเขาอยากจะมีอะไรกับฟ้าเท่านั้น.." ผมยิ่งยิ้มหนักขึ้น "แม้ฟ้าจะไม่สวย..แต่ฟ้าเชื่อว่าสักวันหนึ่ง..จะมีผู้ชายดี ๆ ที่เห็นความสวยของฟ้ามาเกิด.." ผมอ้าปากหัวเราะแบบไม่มีเสียง "ถึงตอนนั้น..พี่รันต้องช่วยฟ้านะ" ผมยกนิ้วโป้งให้เธอ..เธอขยิบตาข้างเดียว "ฟ้าไปนอนแล้ว.." "ฝันดี..น้องรัก.." "พี่ก็เหมือนกัน.." เธอเดินออกจากห้อง ทิ้งไว้แต่รอยยิ้มของผมที่เปื้อนหน้า.. .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ วันจักรี 22:18:28 A:61.91.137.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่า เป็นพี่น้องที่สนิทกันมากเลยอ่ะค่ะ ดีจัง อิจฉา อยากมีคนให้ปรึกษาได้บ้างจัง กลุ๊มมม กลุ้ม เฮ้ออ... หุหุหุ จากคุณ : ฌ.กะเฌอ - [ วันจักรี 23:30:34 A:61.91.126.52 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องของฟ้ายังไม่จบ.. หากคุณ ๆ ไม่เบื่อเสียก่อน..ผมจะมาเล่าต่อ ตอนนี้ขอไปนอนก่อน..มาว เอิ๊กซ์.. ................. จากคุณ : รันนรา - [ 7 เม.ย. 48 01:17:50 A:61.91.137.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาเล่าต่อนะคะคุณรัน อ่านแล้วอบอุ่น จากคุณ : โบว์ - [ 7 เม.ย. 48 01:52:12 A:85.165.227.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดีใจจังที่เพื่อนๆเข้ามาอ่าน หลังรับประทานข้าวแล้วเลยเข้ามา ขอบคุณทุกคนที่ลงชื่อ.. ตั้งสามสี่ชื่อเลยนี่นา.. อย่างนี้ก็เท่ากับว่า..ต้องเขียนต่อ.. เอย........... .......................................................................... ที่เล่ามานั้นเป็นแค่บางส่วนในความรักของฟ้า ฟ้าเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนไหว..แม้ปากจะร้ายแต่หัวใจใสแหนว ไม่มีพิษไม่ภัยต่อใคร..ดูละครถึงตอนเศร้าที่ไรก็น้ำตาไหลออกตา ยิ่งเรื่องปู่เย็นในคนค้นคน..ติดตามดูทุกตอนทุกฉาก..ประทับใจมากมายกับความรักที่ปู่เย็นมีต่อเมียของแก นั่งตาแดงอยู่พักใหญ่กว่าจะพูดออกมาได้ "พี่..ความรักอย่างนี้หายากไหม?" "อย่างไง?" "อย่างปู่เย็น..ปู่เป็นมุสลิม แต่เมียปู่เป็นไทยพุทธ ทั้งสองครองรักกันยืนยาว ทั้งที่นับถือคนละศาสนาอย่างนั้น..พี่เชื่อไหม..ย่าตายจากปู่ตอนอายุ 92 ปู่ร้องไห้ให้ย่าตั้งสามเดือนเต็ม ๆ" ผมนิ่งฟัง..ประทับใจไปกับน้องด้วย "งั้นเชียวหรือ?" "งั้นเชียวล่ะพี่..พี่ว่าผู้ชายที่มีหัวใจหนักแน่นอย่างปู่..ทุกวันนี้พอจะหาได้ไหม?" ผมพยักหน้า..ชี้ตัวเอง ฟ้าทำปากเบ้.. "ถ้าพี่ดีจริง..ผู้หญิงเขาคงไม่ทิ้งพี่ไปหมดหรอก..เห็นจีบกี่คนๆ ก็แห้ว.." "พวกนั้นวาสนาไม่ถึงต่างหาก.." ฟ้าหัวเราะ..เราหยอกล้อกันเล่นอย่างนี้เสมอ "ฟ้านะ..ขอให้มีผู้ชายดี ๆ อย่างนี้แค่คนเดียวก็พอในชีวิต ไม่ต้องหล่อไม่ต้องรวย..ขอให้รักเราคนเดียวและอยู่กับเราไปจนตาย.." ถึงคราวผมเบ้ปากบ้าง "ผู้หญิงทุกคนก็คิดอย่างนี้กันทั้งนั้น แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เห็นจะทำได้สักคน.." "ไม?" "เห็นแต่ละคนก็ชอบคนหล่อคนรวย..พอหาไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละถึงจะมามองคนไม่หล่อไม่รวย.." "พี่นี่ดูถูกผู้หญิงชะมัด" "ก็ผู้หญิงชอบทำให้ดูถูก.." ฟ้าลุกขึ้น.. "ไม่คุยกับพี่ดีกว่า.." "จะไปไหน?" "ออกไปหาผู้ชายดี ๆ มาทำยาสักคน.." ผมโบกมือ อวยพรให้โชคดี "แต่พี่ว่า.สำหรับเธอแล้ว ถูกหวยจะง่ายกว่ามั้ง.." ฟ้าทำปากขมุบขมิบ .......................................................................... และแล้ว..จากนั้นไม่นาน สมุนไพรที่ฟ้าบอกจะเอามาทำยา..ก็ปรากฎกายขึ้นบนโลก เป็นปาฏิหาริย์ที่ร้อยปีจะมีสักหน.. "เขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย?" ผมรีบถามเป็นคำแรก ฟ้าค้อนตาคว่ำตาหงาย "ผู้ชายย่ะ.." "ใคร?" "เพื่อนรุ่นพี่..ที่รามฯ" ฟ้าจะไปฟังบรรยายที่มหาฯลัยรามคำแหงทุกวันเสาร์.. "แก่กว่ากี่ปี?" เธอยกมือ ผมตาโต "เก้าปี?..ไม่หง่อมเลยรึนั่น?" "ใครบอก..เขาหน้ายังเด็กอยู่เลย..แต่ไม่หล่อหรอกนะ..ฟ้าบอกแล้วว่าฟ้าไม่ชอบคนหล่อ" "หาคนหล่อไม่ได้น่ะสิ..ว่าแต่เริ่มคบกันนานหรือยังนี่?" "สามอาทิตย์แล้ว.." "นานจัง.." "ไม่ต้องมาประชด..อิจฉาฟ้าล่ะสิ" "ไมต้องอิจฉา?" "ก็พี่ยังไม่มีแฟนซะที.." "โอย..จะเอาสักกี่คน..เอามาถมที่ก็ยังได้.." "เชอะ.." แล้วฟ้าก็เงียบไป เรานั่งคุยกันบนโซฟาหน้าจอทีวี แม่ไปงานเลี้ยงกับพ่อ โอกาสอย่างนี้ฟ้ามักจะมีเรื่องอย่างนี้มาคุยกับผมเสมอ "ฟ้าว่าเขาเป็นคนดีนะ.." "รู้ได้ไง คบเขาแค่สามอาทิตย์เองเนี่ยนะ" "ไม่รู้สิ..แต่ฟ้าชอบเขานะ..เขาสุภาพ..และเทคแคร์ฟ้าดีจัง..วันนี้ก็ไปหาที่มหาฯ ลัย..ทานข้าวเที่ยงด้วยกัน" เธอหมายถึงมหาฯลัยเอกชนที่ค่าหน่วยกิตแพงกว่าซื้อรถมอเตอร์ไซค์ทั้งคัน เธอเรียนอยู่ที่นั่นด้วยอีกแห่ง "เขาไม่ทำงานทำการ?" "ทำสิพี่..แต่เขาแว่บออกมากินข้าวกับฟ้า" "โหย..ความพยายามสูงดีมาก.." "เขาบอกเขาคิดถึง.." "แสดงว่าเขาบอกว่ารักเธอแล้วล่ะสิ?" "ช่าย.." "รวดเร็วดีแท้.." ผมอุทาน "แล้วเธอว่าไง?" "ต้องไว้เชิงนิดหน่อย..ฟ้าบอกเขาไปว่ายังเร็วเกินไปที่จะพูดคำนี้.." ผมชื่นชม "ดีมาก..ต้องยังงี้สิน้องรัก" เธอมองผม..พูดอ่อย ๆ ว่า "แต่ฟ้าบอกรักเขาไปแล้วเมื่อเย็นนี้เอง.." "เฮ่ย.." "จริงพี่" ผมถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่กลอกหน้า .......................................................................... การคุยกันในวันนั้นผมทำได้แค่แต่เตือนให้ระมัดระวังไว้มาก ๆ ผู้ชายส่วนใหญ่เป็นคนดีก็จริง แต่ผู้ชายส่วนที่ใหญ่กว่าเป็นคนเลวยิ่งจริงกว่า เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์ ผมห้ามน้องเด็ดขาดว่าไม่ให้ไปไหนมาไหนยามค่ำคืนสองต่อสอง ไม่ให้ขึ้นรถของเขาและเขาแกล้งทำรถเสีย ไม่ให้ดื่มน้ำส้มและน้ำส้มนั้นมียาเลิฟ ไม่ให้ไปที่บ้านของเขาและขึ้นไปถึงห้องนอน ไม่ให้มาที่บ้านนี้ตอนผมหรือแม่ไม่อยู่ ไม่... ฟ้าโบกมือว่อน "พอเถิดพี่..ฟ้าว่าพี่ห้ามไม่ให้ฟ้าเจอเขาเลยจะง่ายกว่า..ข้อเดียวเท่านั้น.." "พี่ห้ามเพราะเป็นห่วง" "ฟ้าโตแล้ว.." "ไอ้คำนี้แหละที่ตายมานักต่อนัก.." "น่า..พี่รันเชื่อฟ้าสิ..ฟ้าดูแลตัวเองได้..และถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลฟ้าจะบอกพี่ทันที..โอเค๋?" ผมถอนใจ..เรื่องนี้ใครก็ห้ามไม่ได้จริง ๆ "สัญญานะ.." ฟ้าพยักหน้า.. "สัญญาค่ะ" .......................................................................... การมีน้องที่กำลังโตเป็นสาว..นับเป็นทุกขลาภอย่างแท้จริง ถ้าคำว่าทุกขลาภ แปลว่าความไม่สบายใจ ผมเฝ้ามองน้องสาว..ซึ่งบัดนี้โตเป็นสาวแรกรุ่น..พิถีพิถันการแต่งหน้าแต่งตัวเป็นพิเศษกว่าแต่ก่อน เธอมักจะถามผมเพื่อเรียกความมั่นใจ ผมก็ได้แต่พยักหน้าไปตามแกน.. "ไม่สวยเหรอ?" "สวยแทบตาย.." เธอยิ้ม..พนมมือไหว้พร้อมย่อขา "ขอบคุณค่ะ.." แล้ววิ่งตึง ๆ ออกจากบ้านไป แต่ผมยังเรียกไว้ทัน.. "ทำไมวันนี้ไปแต่เช้า?" วันนั้นเป็นวันเสาร์ ผมหยุดอยู่กับบ้าน..ฟ้าซึ่งปกติจะต้องออกไปมหาฯลับรามฯ ตอนบ่าย กลับแต่งตัวออกจากบ้านตั้งแต่เก้าโมง "จะไปดูหนังกันค่ะพี่.." ผมขมวดคิ้ว..ชี้ไปที่กระโปรง "ซิบรูดไม่หมด.." .......................................................................... เพราะผมว่างพอดี..ผมเลยหาอะไรทำเล่น ๆ อยากจะดูหน้าแฟนของฟ้าเล่น ๆ ว่าจะหล่อลากดินหรือขุดดินไปถึงเจอรากหล่อแค่ไหน โรงหนังที่ฟ้าไปดู..อยู่ใกล้กับรามคำแหงนั่นแหละ ซึ่งไม่ไกลจากบ้านสักเท่าไร ผมขับรถไปเรื่อย ๆ เธอบอกจะดูหนังรอบสิบเอ็ดโมง.. ผมไปถึงก่อนสิบโมงครึ่ง..พยายามมองหาฟ้าที่แถวโรงหนัง หากเจอจะแกล้งเข้าไปทัก..จะลองพูดคุยกับไอ้หมอนั่นสักหน่อยว่าการพูดจาเป็นหลักเป็นฐานแค่ไหน แต่คนเยอะมาก..มองจนตาลายก็หาไม่เจอ ผมเลยไปนั่งที่ร้านสะดวกกิน..หาอะไรลองท้องไปพลาง ๆ แล้วผมก็เห็นในสิ่งที่ผมต้องการ.. ฟ้าเดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง.. สูง..ขาว..ใส่แว่น.. ผมขยี้ตา..เพ่งมองอีกครั้ง.. แล้วอุทานกับตัวเอง "เฮ่ย!!" .......................................................................... ผมขยับตัวหลบเข้ากำบัง..ล้วงโทรศัพท์มากดเบอร์ที่คุ้นเคย เสียงแจ้ว ๆ ดังมาตามสาย "ไง..นึกว่าตายไปแล้วนะแก.." เป็นเสียงของพร..เพื่อนหญิงที่ผมสนิทมากอีกคนหนึ่ง..เรากอดคอดวลเบียร์มาด้วยกันตั้งแต่เรียนมหาฯ ลัย "ตอนนี้แกอยู่ไหน?..." ผมถาม สรรพนามที่เรียกไม่เคยเปลี่ยนสำหรับเพื่อนคนนี้ เคยพูดกับหล่อนว่าคุณผม..มันร้องอ้วกมาแล้ว "อย่ามาทำดัดจริตกับฉัน..ไอ้รัน" เสียงนั้นตอบมา "อยู่บ้านดิ..บ้านเขามีไว้อยู่..ไม่ได้มีไว้กลับ" "คนเดียว?" "สองสิ..แม่ฉันยังไม่ตาย" "ฉันหมายถึงแฟนของแก..ชื่อไรนะ?" "อ๋อ..เพชรน่ะหรือ..ทำไม?..หรือแกเริ่มสับสนทางเพศเข้าให้แล้ว?" ผมจุ๊ปากจิ๊กจั๊ก "วันนี้ไม่ได้เจอกันเหรอ.." "เปล่า..เขาไปต่างจังหวัด..เอ๊ะ..มีไรเหรอ?" ผมชั่งใจ..จะบอกพรได้แค่ไหน..แล้วก็ตัดสินใจบอกแค่ว่า "แค่เห็นคนหน้าตาคล้ายเขามาก..ก็เลยโทรฯ มาถามดู นึกว่าแกก็อยู่แถว ๆ นี้ด้วย.." "แถวไหน?" ผมบอกชื่อโรงหนัง.. พรหัวเราะ.. "ไม่หรอก..เมื่อเช้าเขาก็เพิ่งแวะมา..เพิ่งจะออกไปเมื่อเก้าโมงกว่านี่เอง ป่านนี้ถึงชลบุรีแล้วมั๊ง.." ผมคิดอะไรได้บางอย่าง..การพิสูจน์ว่าผมจำผิดหรือไม่ ง่ายนิดเดียว "แกโทรฯ หาเขาหน่อยดิ.." "ไมต้องโทรฯ..?" "ก็ถ้าฉันไม่เห็นเขารับโทรศัพท์ คนที่ฉันเห็นอยู่นี่ก็ไม่ใช่แฟนแกไงล่ะ.." "เอางั้นรึ?" "ลองดูก็ไม่เสียหายนี่" "ก็ได้..แล้วแกโทรฯ มาบอกด้วยนะ..แต่เชื่อฉันเหอะ..หน้าตาอย่างพี่เพชรแกจะเห็นได้ทั่วไป แม้แต่ในท่อน้ำเสีย.." แล้วพรก็วางหู หลังจากหัวเราะมุกฝืด ๆ ของตัวเอง ผมแง้มสายตามองไปทางฟ้ากับแฟนของเธอ เวลาผ่านไปแป๊บเดียว..ตัวผมก็เย็นวาบ.. ผู้ชายคนนั้น..ล้วงโทรศัพท์ออกมา..ขอตัวกับฟ้าที่นั่งตรงข้าม..ลุกขึ้น..พูดโทรศัพท์ขณะเดินออกจากร้าน.. แจ๊กพอร์ตแตกซะแล้ว!! .......................................................................... พรกับแฟนคนนี้ คบกันมาตั้งแต่ยังเรียนไม่จบมหาฯลัย ทั้งสองรักกันมาก..เป็นที่อิจฉาและนิยมนินทาจากเพื่อน ๆ เพชรเทียวรับเทียวส่งพร..เขาปรับตัวเข้าหาพวกเราได้เป็นอย่างดี.. หลังพรเรียนจบ..เราคิดว่าจะได้ข่าวดีจากหล่อนเร็ว ๆ แต่หล่อนกลับบอกว่า..พี่เพชรยังไม่พร้อม..ขอเรียนให้จบปริญญาโทเสียก่อน ผมก็เพิ่งรู้ ว่าเขาเรียนโทที่ราม แล้วนี่จะทำยังไง..แฟนของน้องสาวกับแฟนของเพื่อนดันมาเป็นคน ๆ เดียวกัน ผู้ชายคนนี้ ไม่เป็นคนดีอย่างที่น้องฟ้าคิดซะแล้ว เขาคบผู้หญิงทีเดียวสองคน..จับความเลวได้ต่อหน้าต่อตา จะเดินเข้าไปชกหน้าเสียเดียวนี้เลยดีไหม?.. ถ้าทำอย่างนั้น..ฟ้าจะรู้สึกอย่างไร? จะโทรฯ บอกพรให้มาเห็นกับตาเดี๋ยวนี้เลยดีไหม? ถ้าอย่างนั้นพรจะรู้สึกอย่างไง? ให้ตาย..ผมทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ นะนี่.. .......................................................................... จากคุณ : รัน - [ 7 เม.ย. 48 14:23:15 A:61.90.4.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาแว้ว.. ขอไพคับที่มาช้า.. หมู่นี้เข้ามาเล่าได้ไม่บ่อยเหมือนเก่า แย่จัง.. .......................................................................... และแล้ว..ผมก็ตัดสินใจได้ แม้จะต้องฝืนคำโบราณ ก็จำเป็นจะต้องยอมให้น้ำขุ่นบัวช้ำ และแม้ว่าบัวนั้นจะเป็นน้องสาวผม..และน้ำนั้นเป็นเพื่อนสนิทของผมก็ตาม ใครจะช้ำน้อยขุ่นน้อยก็แล้วแต่วาสนาของแต่ละคน ในฐานะพี่ชาย..ผมต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด ป้องกันน้องให้หลุดพ้นจากน้ำมือผู้ชายเลว ๆ คนนั้นให้ได้ อะไรจะเกิดขึ้นค่อยว่ากัน .......................................................................... ผมยังไม่โทรฯ กลับหาพรเพื่อบอกความจริงกับหล่อน เพราะคิดว่าจะอย่างไรเสีย..หากมีใครคนหนึ่งที่ไม่ควรจะได้รับผลกระทบในเหตุการณ์ครั้งได้สักคน..ผมก็ควรจะเว้นไว้ ผมหวังว่าเหตุการณ์ครั้งนี้..น่าจะทำให้ไอ้แว่นนั้นกลับตัวกลับใจ..รักและใจเดียวกับพรต่อไป ผมเดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ทันที.. .......................................................................... พรเบิกตา..แปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผม ส่วนมัน..ไอ้พี่เพชร..หน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด "พี่รัน..มาไงคะนี่?" ผมไม่ตอบน้อง..มองหน้ามันนิ่ง.. มันหลบตาผม..ฝืนทัก "คุณรัน.." ผมยิ้ม..คงเป็นยิ้มที่เหี้ยมเกรียมพอใช้..ฟ้าหันมองผมและแฟนของเธอ ทำหน้างุนงง "พี่รู้จักกันด้วยเหรอ?" ผมบอกฟ้าเสียงเรียบ "ฟ้า..ขอให้พี่กับเขาคุยกันสักครู่ได้ไหม?" "เอ๊ะ.." เธออุทาน "มีอะไรกันเหรอคะ?" "เดี๋ยวก็รู้..เธอออกไปเดินเล่นข้างนอกก่อน.." "พี่.." "เดี๋ยวนี้!!" ฟ้าหน้าเสีย..หันมองหน้าแฟนหนุ่ม..มันไม่กล้าสบตาเธอ..ฟ้าฉวยกระเป๋า..ขณะเดินออกจากร้านยังหันกลับมามอง.. ผมทรุดตัวลงนั่งตรงข้าม "ผมว่าเราต้องคุยกัน.." ผู้ชายหลายใจคนนั้นยิ้มฝืด..ขยับแว่นตาขึ้นแล้วเช็ดเหงื่อ "ผมไม่รู้ว่าฟ้าเป็นน้องคุณรัน.." "อันนั้นไม่ใช่เป็นความผิดของคุณ.." ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าผมจะเข้มได้ถึงขนาดนี้ "แต่ผมจะถามคุณอย่างหนึ่ง..ตอนนี้พรอยู่ไหน?" "เอ่อ.." เขาตะกุกตะกัก "เราเลิกกันแล้ว" ผมกำหมัด..มันเกือบจะปลิวหวือออกไปแล้ว..ดีที่ยั้งไว้ทัน "คุณยังกล้าโกหกผมอีกหรือ..ผมเพิ่งโทรฯ หาพรเมื่อกี้นี้.." เขาหน้าเสียหนักขึ้น "พรรู้?.." ผมหัวเราะรอดไรฟัน "เขาจะรู้มากกว่านี้..หากคุณไม่พูดกับผมตรง ๆ.." เขาก้มหน้า..ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายคนนี้..จะเป็นที่รักของผู้หญิงดี ๆ ถึงสองคนได้ "เรื่องของคุณกับฟ้า..ถึงไหนแล้ว?" "เราเพิ่งคบกัน.." "จริง?" เขาพยักหน้ายืนยัน "งั้นผมขอให้จบกันวันนี้..." "เอ่อ.." อาการนั้นทำให้ผมเหลืออด..ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ได้คนนี้กำลังจะถูกผมชกในอีกไม่กี่วินาทีนี้แน่ "ผมสงสารฟ้า.." "ไม่จำเป็น..น้องผมผมดูแลได้..ขอให้คุณออกไปให้ไกลจากชีวิตเธอก็แล้วกัน.." "งั้นก็ได้.." "กลับไปหาพรซะ..เธอยังไม่รู้เรื่องนี้..และถ้าหากคุณไม่รักเธอจริงก็รีบบอกให้เธอรู้..อย่าทำร้ายจิตใจคนที่รักคุณมากไปกว่านี้.." เขาก้มหน้านิ่ง.. ผมลุกขึ้น.. "ผมจะให้เวลาคุณกับฟ้าคุยกันเป็นวันสุดท้าย..วันนี้ฟ้าต้องถึงบ้านไม่เกินห้าโมง..ไม่งั้น ผมบุกถึงบ้านคุณแน่.." ไม่รอให้มันพูดว่าอะไร..ผมเดินออกไปหาฟ้าที่ยืนกระวนกระวายอยู่หน้าร้าน "ฟ้า.." "คะ?" ผมมองหน้าของฟ้าด้วยความสงสารสุดใจ ผู้หญิงบอบบางทำไมต้องพบกับความเจ็บปวดเสมอ "พี่จะไปรออยู่ที่บ้าน.." เธอพยักหน้า "ค่ะ..แล้ว.." "คุยกับเขาให้รู้เรื่อง..แล้วกลับไปคุยกับพี่.." "ค่ะ.." .......................................................................... สิ่งที่ผมทำ..คงไม่ผิดใช่ไหม? ใครเป็นผมก็คงต้องทำอย่างนี้ใช่ไหม? ผมไม่แน่ใจตัวเอง..ผมถามตัวเองไปมา ผมหวังดีต่อน้องสาวของผม..หวังดีต่อเพื่อนของผม ผมทำอย่างนี้..น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว.. ใช่ไหม?.. .......................................................................... ฟ้ากลับถึงบ้าน..หลังผมไม่ถึงชั่วโมง เธอหน้าซีด..ตาบวมช้ำ..วางกระเป๋าโครม..เดินตรงเข้ามาประจันหน้ากับผม.. "พี่รัน..ทำไมพี่ทำอย่างนี้?" ผมมองน้องด้วยความสงสัย ผมไม่เข้าใจคำถามนั้น.. "ทำไมถึงถามพี่อย่างนี้.." "พี่ไม่มีสิทธิอะไรที่จะทำอย่างนี้..ถึงฟ้าจะรักใคร จะเลือกใคร..มันก็เรื่องของฟ้า..มันไม่ใช่เรื่องของพี่.." ผมตัวชา..นี่มันหมายความว่าอะไร? "จะบอกอะไรให้นะ..ฟ้าจะไม่ยอมเลิกกับพี่เพชร..พี่เพชรสัญญาว่าจะเลิกกับเพื่อนของพี่คนนั้น..เขาโทรฯ บอกเลิกกับเขาต่อหน้าฟ้าไปแล้ว.." ผมอ้าปากค้าง "ฉะนั้น..ต่อไปนี้พี่ห้ามมายุ่งกับเรื่องของฟ้าอีก..เว้นเสียแต่ว่า..พี่จะเห็นว่าเพื่อนของพี่ดีกว่าน้องสาวของพี่..ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น..เราก็ไม่ต้องมาเป็นพี่น้องกันอีกต่อไป!!" แล้วเธอก็สะบัดหน้า..หันกายเดินจากไป ผมเข่าอ่อนอย่างสิ้นเรี่ยวแรง.. .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 13:33:09 A:61.90.97.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 เวลาน้อยจิงคับ ไปข้างนอกอีกแป๊บ เย็น ๆ จะมาเล่าต่อนะคับ ขอบคุณที่ติดตามงับ จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 13:33:50 A:61.90.97.175 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอตั้งสติได้..ผมโทรฯ หาพร หล่อนมีเสียงที่ขึ้งเครียด "เขาอยู่กับฉันตอนนี้.." ผมใจหายวาบ.. "เกิดอะไรขึ้น?" "นั่นสิ..ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน.." "เขามาขอเลิกกับแก?" "ใช่.." "แล้ว?" "ฉันเรียกให้เขามาคุยให้รู้เรื่อง..ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่" "แล้ว?" "เอางี้..แล้วฉันจะโทรฯ กลับ" เสียงถูกตัดหายไปทันที.. ผมรีบโทรฯกลับ จะถามว่าตอนนี้เธอและเขาอยู่กันที่ไหน? ผมจะรีบไปคุยด้วยให้รู้เรื่อง แต่เธอปิดโทรศัพท์ไปแล้ว .......................................................................... ผมเคาะประตูห้องของฟ้า "พี่ไม่ต้องมายุ่งกับฉันได้ไหม?" นั่นคือผลที่ได้รับ .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 22:38:33 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมจะทำอะไรได้.. เรื่องใหญ๋กว่าที่คิดซะแล้ว ที่คิดไว้แค่เพียงว่า..ฟ้ากับเขาจะคุยกัน และจบเรื่องราวของเขาและเธอไว้เพียงนั้น แม้จะเคยคิดว่าฟ้ารักเขามาก..แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจะมากขนาดนี้ ฟ้ายอมทำทุกอย่าง..แม้จะแต่งแย่งแฟนใคร..เพื่อความรักของเธอเชียวหรือ? หมอนั่นมีดีอะไร? .......................................................................... ความรัก..ทำไมมีอนุภาพมากเช่นนี้? ฟ้าคบกับเขาได้ไม่นาน..หากจะนับตั้งแต่วันแรกที่เธอเล่าให้ผมฟังถึงเรื่องเขา..ไม่ถึงเดือนดีเสียด้วยซ้ำ ไม่น่าเชื่อว่าเวลาเพียงเท่านั้น..ฟ้าจะลุ่มหลงงมงายเขาไปได้ถึงขนาดนี้ ตอนนี้ฟ้าโกรธผมไปแล้ว..ตั้งแต่เล็กจนโต..ผมกับฟ้าจะทะเลาะกันน้อยมาก.. ส่วนใหญ่ผมจะยอมน้อง..น้องที่เป็นเด็กกว่าผม..มีเหตุผลน้อยกว่าผม แต่เรื่องนี้..ผมจะยอมน้องได้หรือ? ชีวิตทั้งชีวิตของเธอ..กำลังจะหลุดไปสู่กำมือของผู้ชายคนหนึ่ง..ที่มีพฤติกรรมนอกใจแฟนของตัวเองที่คบกันมาเกือบห้าปี ทำไมผมจะไม่รู้ สันดานผู้ชาย..อะไรใหม่มักดีกว่าเก่าเสมอ ทำไมผมจะไม่รู้..ว่าในที่สุด..ฟ้าก็จะถูกขอเลิกอย่างไม่ใยดีอย่างที่พรเพื่อนของผมโดน ผมยอมไม่ได้เด็ดขาด!! .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 22:39:13 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ผมเดินเหมือนเสือติดจั่นอยู่ในบ้านโดยไม่รู้จะทำอะไรให้ดีกว่านั้น.. จนกระทั่งพรโทรฯ มา ผมรีบออกจากบ้านไปทันที "แกต้องมาหาฉันเดี๋ยวนี้..ที่บ้าน" .......................................................................... พรยังคงเข้มแข็งเหมือนเดิม เธอไม่มีวี่แววของการร้องไห้..หรือเสียใจ ตั้งแต่เราเรียนด้วยกันมา..พรเกือบจะเป็นเหมือนเพื่อนผู้ชายของผมคนหนึ่ง เธอเพิ่งจะมาเปลี่ยนเมื่อได้คบกับคนที่เธอรัก..เป็นผู้หญิงมากขึ้น..รู้จักแต่งตัวมากขึ้น แต่ตอนนี้..เกงกางขาสั้นและเสื้อยืดสีขาว..กับใบหน้าที่เรียบเฉย..ไม่มีการแต่งแต้มใด ๆ หล่อนใช้สายตาที่นิ่งสนิทมองผม..ชวนผมไปคุยที่นอกบ้าน..หลังจากที่ผมทำความเคารพแม่ของหล่อนแล้ว เรานั่งอยู่ที่ม้านั่งหินอ่อน..แล้วเธอก็ยิ้มให้ผม "แกอย่าทำหน้าอย่างนั้น..รับรองว่า..ถึงยังไงแกก็ยังเป็นเพื่อนฉันอยู่วันยังค่ำ" ประโยคนี้ทำให้ผมพูดไม่ออก แสดงว่าพรรู้เรื่องหมดแล้ว..เหตุที่คนรักขอเลิกกับหล่อน..ก็เพราะน้องสาวของผม "ฉันเองก็เพิ่งรู้" ผมพูดได้แค่นั้น หล่อนพยักหน้า..ผมสั้นแค่คอ..ผิวค่อนข้างคล้ำ..คิ้วเข้มราวกับแขก.. "ฉันเข้าใจ.." "มันไปไหนแล้ว?" ผมหมายถึงไอ้เพชร "กลับไปแล้ว..เราจบกันแล้ว" "เฮ่ย.." "จริง.." ผมอึ้ง..ทำไมพรถึงยอมง่ายขนาดนี้ "คนที่ไม่รักฉัน..ฉันจะไม่ยอมให้เขาทนอยู่กับฉัน" "แต่.." "ที่เรียกแกมานี่..ฉันแค่อยากรู้ว่า..เรื่องมันเป็นมายังไงเท่านั้น..แกโทรฯหาฉันบอกว่าเธอพบคนที่คล้ายกับพี่เพชร แกให้ฉันลองโทรฯหาเขา..แล้วแกก็ไม่โทรฯกลับมาอีกเลย.." ผมยังพูดไม่ออก "แล้วอยู่ ๆ เขาก็โทรฯมา..บอกว่าเรื่องของเราขอจบลงแค่นี้.." เธอมองหน้าผมนิ่ง "ฉันอยากรู้ว่า..แกไปพูดอะไรกับเขา?" "แล้วเขาเล่าว่ายังไง?" หล่อนยิ้ม..เป็นยิ้มที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน "แกขอให้เขาเลิกกับฉันให้ได้เสียก่อนที่จะมารักกับน้องสาวของแก" ผมผงะหงายกระแทกพนักพิง "เขายังบอกด้วยว่า..แกบอกเขาว่าฉันเป็นคนเข้มแข็ง..ฉันจะทนได้มากกว่าน้องของแก.." ...................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 22:39:41 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วผมก็หัวเราะ เสียงดังกว่าทุกครั้งตั้งแต่เกิดมา "แกก็เชื่อ?" พรไม่ตอบรับและปฏิเสธ "ฉ้นรอว่าแกจะบอกฉันว่ายังไง?" "ถ้าฉันบอกออกไปแกจะเชื่อฉันหรือ?" "ฉันเชื่อเพื่อนฉันเสมอ.." ผมลุกขึ้น..ตอนนั้นบอกกับตัวเองว่ามันเหลือที่จะทนแล้ว "เอางี้ดีกว่า..ไม่จำเป็นที่ฉันจะแก้ตัวอะไร..ตอนนี้สรุปก็คือว่าแกเลิกกับเขาแล้ว?" "ใช่.." ผมชี้หน้าเพื่อนรักของผม "ไอ้โง่.." แล้วก็เดินจากมา .......................................................................... ริมแม่น้ำเจ้าพระยายามนั้น..ลมโชยพัดไอร้อนจากแผ่นดินสู่แม่น้ำ ผมนั่งหลบแดดอยู่ใต้ต้นตะขบ..มันเป็นที่ที่ผมมักจะมานั่งเล่นเสมอ เมื่อผมมีปัญหาและอยากอยู่คนเดียว ก้อนหินเล็ก ๆ ในมือ ถูกขว้างลงแม่น้ำครั้งแล้วครั้งเล่า.. พร้อมกับคำถามที่ถามตัวเอง นี่มันอะไรกัน? อะไรทำให้ผมต้องมาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้? เพราะผมรักน้องสาวของผม..เพราะผมรักเพื่อนของผม.. อย่างนั้นใช่หรือไม่ ผมไม่อยากให้น้องสาวของผมไปคบกับผู้ชายที่เลว..ผมอยากจะให้ไอ้คนที่เลวกลับใจเป็นคนดีกับเพื่อนของผมไม่ใช่หรือ? แล้วนี่อะไร? น้องสาวกลับหาว่าผมไปยุ่งเรื่องของเธอ..สั่งห้ามเธอไม่ให้คบกับเขา เพราะว่าเขาเป็นคนรักของเพื่อนของผม เพื่อนของผมกลับหาว่าผมไปขอให้คนที่เธอรักเลิกกับเธอ..เพื่อเห็นแก่น้องสาวของผม ผมเป็นอย่างนั้นจริงหรือ?? .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 22:40:22 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมกลับมาถึงบ้านก็ค่ำมากแล้ว แม่บอกว่าฟ้าไม่ยอมลงมากินข้าว..ให้ผมขึ้นไปตาม "เป็นอะไรก็ไม่รู้..หมู่นี้ชักจะมีอะไรแปลก ๆ อยู่บ่อย ๆ" "แม่ทำไมไม่เรียกเอง?" "เรียกไม่รู้จะกี่รอบ..บอกแต่ว่าไม่หิว ๆ ถามว่าเป็นอะไรก็ไม่บอก" ผมทรุดตัวลงนั่ง ตรงหน้าเป็นอาหารหลายอย่างที่ไม่มีร่องรอยคนแตะต้อง "พ่อยังไม่กลับหรือครับ?" "ยัง..ไม่ต้องเป็นห่วงเขาหรอก..เห็นโทรฯ มาบอกว่าต้องตามเจ้านายไปต่างจัวหวัด" "แล้วแม่กินรึยัง?" "แม่ไม่หิว.." ผมมองหน้าแม่..หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่ผมรักที่สุดในชีวิต "แม่เป็นอะไร?" ท่านนิ่ง..เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมพูดออกมา.. "มีอะไรหรือครับ?" ผมต้องถามย้ำ.. "แม่ไม่สบายใจ" "เรื่องไรครับ?" "น้องสาวของแกนั่นแหละ..แม่เป็นห่วง" "ทำไมต้องห่วงครับ?" "แกคิดว่าแม่ไม่รู้หรือ..ที่แกทะเลาะกันแม่ก็ได้ยินอยู่เต็มทั้งสองหู.." ผมยกมือขยี้จมูก..จะบอกแม่ดีไหมว่าเรื่องมันเป็นอย่างไง "ไม่จำเป็นต้องบอกแม่หรอก..แม่เชื่อว่ารันโตพอที่จะสั่งสอนน้องได้.." "แม่คิดอย่างนั้นจริงหรือ?" แม่พยักหน้า..มองผมด้วยสายตาของความมั่นใจ "แม่แค่อยากจะบอกว่า..ผู้หญิงกับผู้ชายความรู้สึกนึกคิดมันต่างกัน..ผู้ชายอาจจะเข้มแข็ง กล้าเผชิญกับทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างง่าย ๆ แต่ผู้หญิง..บางครั้ง..เหตุผลมักจะมาทีหลัง..ขอแค่ได้ทำในสิ่งที่หัวใจต้องการเท่านั้น.." ผมมองหน้าแม่..นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านพูดกับผมอย่างจริงจังเช่นนี้ "บางทีนะลูก..ความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลหรอกว่ารักทำไม เพื่ออะไร รักก็คือรัก บางคนถึงกับยอมตายเพราะความรัก.." ผมนิ่งงัน..เขี่ยข้าวไปมา "ในฐานะที่เราโตกว่า..เราต้องประคับประคองน้องให้รู้ในสิ่งที่ถูกที่ควร...ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเราจะต้องคุยกับน้อง..ฟ้าเป็นคนอ่อนไหวง่าย..แต่แม่เชื่อว่าถึงอย่างไรฟ้าก็ยังรักพี่ชายคนนี้อยู่.." "เขาจะฟังผมเหรอ?" "ฟังไม่ฟังไม่จำเป็นต้องรู้..สิ่งที่ควรทำตอนนี้ก็คือ.." ท่านชี้ขึ้นข้างบน "ไปคุยกับเขา..ให้เขาเห็นผิดเห็นถูกให้ได้.." "ทำไมแม่ไม่คุยเอง.." "ไม่เคยมีใครที่ฟ้าเชื่อฟัง..นอกจากแก" .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 23:34:50 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมเคาะประตูห้องน้อง เงียบ..ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ หมุนลูกบิด..มันไม่เคยถูกลอคมาก่อนเลย แต่วันนี้มันหมุนไม่ไป ราวกับว่า..ต่อจากนี้ไป..ฟ้าจะลอคทุกอย่างในชีวิตของตัวเอง..ไม่ยอมให้ใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีกแล้ว.. "พี่ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม?" ไม่มีเสียตอบรับใด ๆ "ฟ้า.." ศีรษะของผมชนอยู่กับประตูห้อง..มันหนักเกินกว่าจะคอนไหว "พี่เสียใจ..พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้.." ผมหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ "พี่ให้ความสำคัญกับคำว่ารักน้อยเกินไป..พี่ควรจะค่อย ๆ บอกฟ้า..พี่ควรต้องให้คำแนะนำกับฟ้าอย่างที่พี่เคยสัญญาไว้..พี่ไม่ควรจะทำอย่างนั้นเลย.." การหุนหันพลันแล่นของผม..ทำลายทั้ง "บัว" ทั้ง "น้ำ" ให้บอบช้ำจนยากจะเยียวยา "พี่ขอโทษ..." .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 23:35:28 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ลูกบิดถูกคลายลอค บานประตูเผยอออก..ฟ้ายืนอยู่ด้วยเสื้อผ้าชุดเดิม วงหน้าร่วงโรย..ดวงตาช้ำหมอง..ผมเผ้าเป็นกระเซิง เธอยืนมองผม..หยาดน้ำตาร่วงริน.. "พี่รัน.." ผมกับน้องผวากอดกันแนบแน่น..กลั้นน้ำตาอย่างสุดฤทธิ์ "ฟ้ารักเขา..ฟ้าไม่เคยรักใครมากอย่างนี้มาก่อนเลย..พี่รัน..ฟ้าจะทำอย่างไรดี?" เป็นเสียงระทมสั่นจากหัวใจที่รวดร้าว ผมลูบผมน้อง.. "พี่เข้าใจดี..พี่เข้าใจ.." "ฟ้าขอโทษ..ฟ้าไม่ควรจะพูดกับพี่อย่างนั้น.." ทำได้แค่เพียงฝืนหัวเราะ ดันเธอออกห่าง ประคองหน้าเธอไว้ ปาดน้ำตาที่พรั่งพรู "พี่รันอยู่นี่แล้ว..ทุกอย่างต้องแก้ไขได้แน่นอน.." เธอสะอื้นจนตัวโยน.. "พี่รักคะ..รันรักเขา..." ผมกอดน้องอีกครั้ง..ความตื้นตันกระตุ้นให้ต่อมน้ำตาทำงาน ปวดหน่วงที่เบ้าตาจนต้องยกมือขึ้นขยี้ "เราค่อย ๆ คุยกันดีไหม?" .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 23:35:58 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดึกแล้วคับ.. ผมเขียนไม่จบจนได้ ทั้งที่ตั้งใจจะให้จบคืนนี้.. ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่าน.. ชื่อของทุกท่านจะถูกเขียนลงบนกระดาษ แล้วพับเก็บไว้ในซอกของหัวใจ ก็เพราะท่านนั่นแหละ..ที่ทำให้ผมเขียนมาได้จนถึงขณะนี้.. ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้คับ จากคุณ : รันนรา - [ 8 เม.ย. 48 23:37:14 A:61.91.211.197 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 จะรออ่านตอนจบค่ะ สงสารน้องฟ้าจัง อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นกับพี่ชายคนนี้จริงๆ จากคุณ : โบว์ - [ 9 เม.ย. 48 03:04:02 A:85.165.213.165 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 "พี่รักคะ..รันรักเขา..." แอบพรู๊ฟให้เล็กน้อย แหะๆ ๆ ^.^ เศร้าจังเลยค่ะ ไม่อยากให้เขาใจกับเพื่อนผิดด้วย แง้วๆ น้องฟ้าบุ่มบ่ามจัง หุหุ ส่วนอีตาเพชรเลวมากกกก แง่ง ๆ ๆ ๆ /--\ มาต่อเร็วๆ นะค้า ^.^ จากคุณ : ฌ.กะเฌอ (chorkacher) - [ 9 เม.ย. 48 03:45:36 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ทามไม เพรช โกหกเก่งจัง เอาตัวรอดแบบปลาไหลเลย ไปลื่นๆ5555 ไม่ละอายเลย5555 จากคุณ : นู๋ฟ้า - [ 9 เม.ย. 48 11:07:30 A:203.113.80.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 พี่กับน้องนั่งคุยกัน.. เด็กสาวตรงหน้า..ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นฟ้าคนเดิม เด็กที่ร่าเริงแจ่มใส...กระโดดโลดเต้นได้กับทุกเหตุการณ์ บัดนี้นั่งน้ำตาไหลจากดวงตาแดงกร่ำ ใบหน้าที่มักเปื้อนยิ้มอยู่เสมอ แม้บางครั้งจะมีการทำหน้านิ่วคิ้วขมวด..เก๊กสวยหน้าทะเล้น..บัดนี้เปียกชุ่มด้วยน้ำตา อะไรทำให้เธอเป็นอย่างนี้? ความรักรึ? ตกลงความรักมันดีหรือร้ายกันแน่ จะมีใครสักกี่คนที่มีสุขเพราะความรัก..ที่ที่ผมเห็นอยู่รอบตัวของผมนี่..มีแต่คนต้องเสียน้ำตาเพราะมันทั้งนั้น แม้แต่ผมเองก็ไม่ยกเว้น .......................................................................... จริง ๆ แล้วฟ้าคบกับเขามาเกือบครึ่งปี ที่ฟ้าไม่ได้เล่าให้พี่ฟัง ก็เพราะฟ้ายังไม่แน่ใจว่าคน ๆ นี้จะใช่จริงหรือเปล่า เขาดีกับฟ้ามาก..เราเจอกันแทบทุกวัน ทั้งที่รามและที่มหาฯลัย บางครั้งเขาก็พาฟ้าไปเที่ยว..ส่วนใหญ่จะเป็นบางแสน เขามีธุรกิจอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้ปิดบังฟ้า..ว่าเขาเคยมีแฟนแล้ว..เขาบอกว่ามีปัญหากัน..ตกลงกันได้แล้วว่าจะเลิกกัน แต่ผู้หญิงไม่ยอมเลิก..เขาไม่รู้จะทำอย่างไร..แต่เขาบอกว่าเขารักฟ้ามาก.. ฟ้าขอให้เขาจัดการเรื่องนี้ให้จบก่อน..ก่อนจะมาขอความรักจากฟ้า นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟ้าไม่กล้าเล่าให้พี่ฟัง พี่คงไม่ยอมให้ฟ้าไปคบกับเขาแน่ ๆ แต่พี่คะ..ฟ้าห้ามใจตัวเองไม่ได้..ฟ้ารักเขา..ฟ้ารักเขามาก รักมากจนทำอะไรโง่ ๆ ออกไป ฟ้าบังคับให้เขาโทรฯ ไปบอกเลิกกับแฟนของเขา..เพื่อนสนิทของพี่..ซึ่งฟ้าเพิ่งรู้ก็วันนั้น ตอนนั้นฟ้ารู้แต่เพียงว่า ฟ้าขาดเขาไม่ได้ อย่างไงก็ยอมที่จะไม่มีเขาไม่ได้.. พี่รันคะ..ฟ้าเสียใจ แล้วเธอก็ร้องไห้ออกมา .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 9 เม.ย. 48 12:44:58 A:61.91.80.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ผมนิ่งฟังเรื่องราวของน้องด้วยหัวใจที่ถ่วงหนัก.. ฤทธิ์รักได้ทำงานของมันอย่างเต็มที่และได้ผลทันตาเห็น ร่างบอบบอบนั้นสะอื้นจนตัวโยน..ผมสงสารน้องจับใจ แต่การสงสารน้อง..จะทำให้ผมเห็นด้วยกับเธอที่จะไปแย่งแฟนใครนั้น..ไม่มีทาง มันน่าละอายเกินไป ถึงอย่างไรฟ้าก็ต้องยอมรับความจริง.. ยอมรับความเจ็บปวดที่จะเกิดขึ้น ผู้ชายคนนั้นเลวเกินกว่าที่จะมาเป็นคู่ครองของเธอได้ "ฟ้า..." เธอยังร่ำไห้ "พี่คงไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากมาย..ฟ้าเองก็คงจะรู้อยู่แล้วว่าควรจะทำอย่างไร.." เธอพยักหน้า.. "ฟ้าจะเลิกกับเขา.."เธอบอกเสียพร่า "พี่รู้ว่ามันยาก..แต่เวลาจะช่วยเธอเอง.." "มันคงนานมาก.." "ไม่หรอก..ฟ้ายังเด็ก..อายุเพิ่งสิบแปดปีเองไม่ใช่หรือ?..เธอจะมีโอกาสได้พบกับใครอีกมากมาย..ทั้งดีและไม่ดี..นี่เป็นประสบการณ์แรก ๆ เท่านั้น.." "ฟ้าจะไม่รักใครอีกแล้ว.." ผมฝืนหัวเราะ "ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดนั้น..จะรักใครก็รักเถิด..แต่อย่ารักเพื่อหวังครอบครอง เพราะถ้ามันไม่เป็นอย่างนั้น ฟ้าก็ต้องมานั่งร้องไห้เหมือนอย่างนี้.." "ความรักอย่างนั้นมีด้วยเหรอ?" "อยู่ที่ตัวเรา..ถ้าเราทำใจได้..ความรักนั้นก็จะมีขึ้นเอง" ผมกุมมือน้อง "เริ่มตอนนี้เลย..ฟ้าเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อพี่เพชรของฟ้า..เปลี่ยนความรักที่มีต่อเขา ให้เป็นรักเพื่อรัก..รักเพื่อให้ตัวเองมีความสุข ให้คนที่เธอรักมีความสุข.." เธอมองหน้าผม..ขนตายังฉ่ำน้ำ "ฟ้าคงไม่รู้..ว่าเขากับพรรักกันแค่ไหน..ทั้งสองร่วมกันแผ้วถางอุปสรรคมามากมาย..จนใกล้จะสมหวังกันอีกไม่นาน นี่ถ้าเขาไม่บังเอิญเจอฟ้า พี่ว่าเขาคงจะกำหนดงานแต่งงานกันแล้ว.." "จริงเหรอคะ?" "จริง..เป็นเพราะสันดานผู้ชายที่ทำให้เขาเป็นอย่างนั้น..เขาไม่ควบคุมตัวเอง..ความหลงไหลที่เกิดขึ้นชั่ววูบทำให้เขาลืมความดีของพรไปได้..หากฟ้ารักเขาจริง..ฟ้าต้องเตือนเขาให้ทำในสิ่งที่ถูกที่ควร ให้เขากลับไปหาคนที่รักเขามากมาย ซึ่งเป็นคน ๆ เดียวกับที่เขาเคยรัก..เคยทุ่มเทชีวิตให้มาแล้ว.." น้าตาของฟ้าเริ่มเหือดแห้ง "ถ้าฟ้าทำอย่างนั้นได้..ฟ้าจะมีความสุขทางใจ..ที่ฟ้าได้ทำให้คนที่ฟ้ารักได้มีความสุขอย่างแท้จริง..ฟ้าทำได้ไหม?" เธอนิ่งคิด..มือที่อยู่ในอุ้งมือของผมชื้นเย็น "ฟ้าจะพยายามค่ะ.." ผมโอบไหล่น้อง..ลูบผมนุ่มนิ่มหยิกสลวยนั้นอย่างถนอม "พี่เชื่อว่าฟ้าต้องทำได้..ฟ้าเป็นลูกแม่..แม่ที่ให้อภัยพ่อมาทั้งชีวิต..ไม่ว่าพ่อจะไปมีเมียน้อยสักกี่คน..ไม่ว่าพ่อจะกลับมาหาแม่หรือไม่..แม่ก็ยังรักพ่อตลอดเวลา..แม่เป็นคนเข้มแข็งเหลือเกิน" ผมใช้มือขยี้ตาตัวเอง.. "แม่ฝากความหวังไว้กับเราทั้งสองคน..เราต้องไม่ทำให้แม่เสียใจ..รู้ไหม..แม่เป็นห่วงฟ้ามากแค่ไหน?.." ฟ้าร้องไห้อีกครั้ง รำพันเสียงแผ่ว "แม่..." "ท่านรอกินข้าวอยู่ข้างล่าง.." ฟ้าใช้หลังมือปาดน้ำตาเหมือนเด็ก ๆ และแล้วเราก็ได้ยินเสียงอะไรอย่างหนึ่งพร้อม ๆ กัน เป็นเสียงสะอื้นจากผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่เป็นแม่ของเราทั้งสองคน ท่านยืนฟังเราอยู่ที่หน้าประตู น้ำตาของท่านหยาดริน ผมและน้องผวาหาท่าน..เราสามคนกอดกันกลม.. .......................................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 9 เม.ย. 48 12:45:45 A:61.91.80.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 จากนั้นไม่นาน..ฟ้าก็ค่อย ๆ ดีขึ้น เธอและเขาตัดขาดจากกันโดยสิ้นเชิง ฟ้าเก่งมาก..ฟ้าทำได้.. แม้บางครั้งฟ้าจะแอบร้องไห้..ผมต้องเฝ้าปลอบโยนทุกครั้งที่เห็น ความสดใสในวัยสาว ค่อย ๆ คืนมาอย่างช้า ๆ ไม่น่าเชื่อ..ลูกเป็ดขี้เหร่คนนี้..นับวันจะสวยขึ้น ๆ ได้กะเขาเหมือนกัน เธออยู่ติดบ้านมากกว่าเดิม..บางครั้งแอบมาอ่านงานเขียนของผมบนหน้าคอมพ์ฯ แล้วหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว "ไม่น่าเชื่อเลย..ว่าพี่รันจะขี้โม้ขนาดนี้" งึ่ย.. .......................................................................... สำหรับพร..ในที่สุดหล่อนก็ติดต่อกลับมา "ไอ้รัน..เรามาเจอกันหน่อยได้ไหม?" ผมเงียบ..ยังโมโหไม่หายที่มันดูถูกจิตใจเพื่อนของมันคนนี้ได้ถึงขนาดนั้น "ได้ ๆ ฉันยอมให้แก่โกรธฉันก็ได้..แต่ให้อีกสิบนาทีเท่านั้น..ฉันจะรอแกอยู่ที่เดิม" .......................................................................... ที่เดิมของเราสองคน คือที่ริมแม่น้ำ ใต้ต้นตะขบ..ใกล้กับมหาฯลัยที่เราทั้งสองร่ำเรียนมาด้วยกัน พรดูสดใส..ออกจะดูเปรี้ยวกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ พอเห็นหน้า..หล่อนก็ทักทายด้วยการกำหมัด ผมลังเลชั่วครู่..ก่อนจะกำหมดชนกับหมัดของหล่อน แล้วส่ายหัวแม่โป้งไปมาสองครั้ง วนมือหนึ่งรอบ..แล้วค่อเช็คแฮนด์ นี่คือสัญลักษณ์การทักทายของกลุ่มของผม .......................................................................... เราสองคนนั่งมองแม่น้ำ ปล่อยให้ลมยามเย็นพัดผ่านร่างกาย พรสูดหายใจเข้าเต็มปอด..หันมามองหน้าผม.. "ขอบใจแกมาก.." ผมยังไม่พูดอะไร..มองเรือลำน้อยกำลังฝ่าคลื่นของเรือลำใหญ่โคลงเคลงอยู่กลางน้ำ "ถ้าไม่ได้แก..เขาก็คงไม่สำนึก" ผมนิ่งฟัง "เขากลับมาขอโทษฉัน ขอคืนดีกับฉัน เขาบอกเขาผิดไปแล้ว..ขอเริ่มต้นใหม่ได้ไหม?" "ยินดีด้วย.." ผมพูดจากใจจริง แต่พรกลับหัวเราะเต็มเสียง "นี่แกนึกหรือว่าเพื่อนของแกคนนี้จะยอมให้มันกลับมา?" ผมตกใจ "ผู้ชายเลว ๆ อย่างนั้น..ฉันอยู่อย่างไม่มีผัวจะดีกว่า" "แกเลิกกับเขา?.." พรพยักหน้า.. "เอาแหวนที่มันให้ปาใส่หน้ามัน..แล้วบอกมันว่า..ไปตายซะ" "เฮ่ย.." "ฉันไม่ได้พูดเล่น..แต่ฉันอยากรู้ว่าแกไปทำอีท่าไหน มันถึงกลับมาหาฉัน" "ก็ไม่ได้พูดอะไร" "เล่าให้ฟังหน่อยไม่ได้เหรอ.." ผมยกมือขวาขึ้นมา..ข้อมือยังรู้สึกเคล็ดไม่หาย "ชกมันไปแค่ทีเดียว..ล้มทั้งยืน" พรทำตาโต.. ผมทำท่าให้ดู แล้วเราทั้งสองก็หัวเราะด้วยกันเสียงดังลั่นท้องน้ำ เหมือนจะประกาศให้โลกรู้ว่า มิตรภาพยิ่งใหญ่เสมอ เหนือกว่าความรักชนิดใดในโลก ยกเว้นรักของแม่...เพียงเท่านั้น ................จบ...................................................... จากคุณ : รันนรา - [ 9 เม.ย. 48 12:46:27 A:61.91.80.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเพื่อน ๆ ที่ตามอ่าน เป็นการตามอ่านอย่างมาราธอนไม่น้อย ทั้งที่กระทู้ตกลงมากแล้ว ก็ยังอุตส่าห์คลิกเข้ามาอ่าน เพื่อน ๆ น่ารักจังเลยคับ จากคุณ : รันงับงับ - [ 9 เม.ย. 48 12:47:01 A:61.91.80.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 น้องฟ้าเข้มแข็งดีมากค่ะ บางที ความรักมันก็มีอานุภาพมากมายจริงๆ ส่วนตัวฌ.กะเฌอรู้สึกดีมากๆ เลย ที่พรไม่ให้เขากลับมาอีก ^.^ สนุกค่า มาลงเรื่องเล่าสนุกสนานมากมายแบบนี้อีกเร็วๆ นะค้า ^.^ จากคุณ : ฌ.กะเฌอ (chorkacher) - [ 9 เม.ย. 48 13:14:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ดีใจที่ทั้งพรและฟ้าเลิกกับผู้ชายคนนี้นะ ขอบคุณสำหรับงานเขียนที่นำมาแบ่งปันกันอ่านคะคุณรัน จะคอยติดตามเรื่องต่อไป จากคุณ : โบว์ (Viggo) - [ 11 เม.ย. 48 02:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ...เพิ่งเจอค่ะ ไม่ได้เข้ามานาน เห็นแค่ชื่อ รัน ก็คลิกเข้ามาอ่านแล้วค่ะ อ่านรวดเดียวเลยค่ะ จากคุณ : แสงทอง - [ วันเถลิงศก (15) 11:51:00 A:203.113.71.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 อยากมีพี่ชายอย่างนี้ซักคน คงจะดีไม่น้อย ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะกับชีวิต แต่ไม่มีใครที่พูดได้ทุกเรื่องเหมือนน้องฟ้า อิดฉาน้องฟ้าจัง ขอบคุณมากค่ะที่มีเรื่องดีๆมาให้อ่าน จากคุณ : หนูโตแล้วแม่ - [ 16 เม.ย. 48 22:37:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อยากมีพี่ชายแบบนี้มั่งจัง ชอบๆๆๆ ปลื้มอ่ะ จากคุณ : แมวเหมียว - [ 30 เม.ย. 48 16:46:01 A:10.4.43.134 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โอ้วเยี่ยมครับ จบได้ดีมาก จากคุณ : เอม - [ 14 พ.ค. 48 23:26:08 A:58.10.120.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 นี่เรื่องจริงรึเปล่าหนอ แต่ที่แน่ๆ เขียนได้ประทับใจดีค่ะ ปล. ถ้าคุณรันเป็นอย่างที่เขียนก็ดีนะ ... แต่ทำไมเหมือนมันจะไม่ใช่ อิอิอิ จากคุณ : หลิงชิง - [ 15 พ.ค. 48 13:11:54 A:58.8.249.124 X: TicketID:084743 ]

ความคิดเห็นที่ 39 อบอุ่น จากคุณ : .. - [ 16 พ.ค. 48 10:56:19 A:58.9.185.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 อยากได้พี่ชายแบบนี้บ้าง ตอนนี้เราอายุ25แล้ว เมื่อเป็นวัยรุ่น ลองผิดลองถูกมากมาย สุขเศร้าก็ไม่มีคนรับปรึกษาหรือคุย หนำซ้ำถูกเพื่อนชักจูงไปในสิ่งที่ไม่ดี แต่ตอนนี้เราโตขึ้นแล้ว พยายามเป็นคนดีของแม่และสังคม .......รักแม่มากกว่าสิ่งใด...... จากคุณ : Temita - [ 21 พ.ค. 48 00:02:24 A:81.1.90.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 เจ๋งมาก อ่าน 3 เรื่องควบเลย เพิ่งเคยเข้าห้อง สยามสแควร์ นะเนี่ย จากคุณ : ดีโด่ง - [ วันวิสาขบูชา 20:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เปงพี่ที่ดีมากเลยอ่า ฮือๆๆๆ จากคุณ : น้องลูกซอง - [ 25 พ.ค. 48 09:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อยากมีพี่ชายเหมือนพี่รันจัง มีปัญหาจะได้ปรึกษา เวลาอกหักจะได้มีคนช่วย และที่สำคัญนะ มีคนจัดการคนคนนันให้ด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ยูมิ - [ 23 มิ.ย. 48 16:02:12 A:10.147.1.20 X:202.12.97.120 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ประทับใจมาก.. ตามอ่านจากการแนะนำของคุณอัคนีรุทย์ (tintinclub) น้ำตาคลอหลายครั้ง.. โดยเฉพาะช่วงที่แม่มาแอบฟังหลังประตู อบอุ่นจัง... จากคุณ : รักกัน - [ 21 พ.ย. 48 12:58:55 A:203.156.135.246 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 อย่างน้อยทั้งคนที่กำลังทุกข์ใจหรือว่าสุขใจ อ่านแล้วก้อแอบอมยื้มบ้าง เอามาเป็นกำลังใจให้ตัวเองได้ เหมือนได้เติมความสุขให้ตัวเองอีกนิด ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวแบบนี้ให้เราอ่านกันนะค่ะ ขอให้คุณรันมีความสุขกับชีวิตจริง มีกำลังใจหาเรื่องดี ๆ มาให้ความสุขกับตัวเองและคนอื่นอีกนะค่ะ จากคุณ : Bad Dream - [ 21 พ.ย. 48 18:06:58 A:203.170.228.229 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 อิอิ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 3 ที่ได้อ่าน 1. เนเน้ 2. นินริทร์ 3. ฟ้า กะว่าต่อไปคงอ่าน นู๋สิงห์ อิอิ จากคุณ : กวง อิอิ - [ 3 ธ.ค. 48 16:41:11 ]

ความคิดเห็นที่ 47 คุณแน้มาก ๆ .... จากคุณ : ฟ้า - [ 10 มี.ค. 49 14:09:58 A:61.91.84.122 X: ]