ยอดชาย นายตัวร้าย
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร อยากให้รู้ว่า...ผมไม่เคยทำร้ายหัวใจหนูนา
ตรงคำว่า หัวใจ คนเขียนวาดเป็นรูปหัวใจดวงโตเป็นสัญลักษณ์แทน ส่วนตัวหนังสือที่โย้เย้ไปมา ซึ่งเจ้าของลายมือคงพยายามอย่างที่สุดแล้วเขียนให้สวยที่สุดและสรรหาถ้อยคำที่ไพเราะที่สุด
ฉันแนบสมุดเฟรนด์ชิพกับอก หวนคิดไปถึงสมัยที่กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปีที่ 3 ช่วงนั้นเป็นเทอมสุดท้ายแล้ว พวกเรากำลังจะเรียนจบ และอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อชั้นมัธยมปลาย เพราะฉะนั้นภายในห้องเรียนจึงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ทุกๆ วันเราจะนำกล้องถ่ายรูปมาเก็บภาพเด็ดๆ ของแต่ละคน และการเขียนเฟรนด์ชิพดูเป็นประเพณีที่เราทุกคนต่างขะมักเขม้น มุ่งมั่นกันอย่างเต็มที่ จนอาจารย์ประจำชั้นแอบค่อนขอดว่า ถ้าพวกเราขยันเรียนเหมือนที่ขยันเขียนเฟรนด์ชิพก็คงจะดี พวกเรายิ้มรับอย่างภาคภูมิใจ ทั้งถ้อยคำ บทกวี รูปสวยๆ เราจะสรรหามาจกไหก็ไม่รู้เพื่อที่จะละเลง ติดแปะ ลงไป ให้หน้ากระดาษของเราสวยที่สุด ราวกับว่าจะส่งเข้าประกวดทีเดียว
ฉันได้แต่ยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงเรื่องราวในวันนั้น แล้วพลิกสมุดเล่มนั้นนั้นขึ้นมาดูอีกครั้ง หน้าที่คั่นเอาไว้ เป็นหน้าของเขาที่เขียนให้ฉัน เขาชื่อนาย ยอดชาย จอมเกเรของห้อง สาวๆ ทุกคนต้องร้องไห้เพราะเขาเสมอ ไม่ใช่เพราะอกหักจากเขาหรอก แต่จะถูกเขากลั่นแกล้งสารพัดต่างหาก ไม่ว่าจะเป็นงูยาง แมงมุมยักษ์ หน้ากากผี หนอนเป็นๆ กิ้งกือ ไส้เดือน รวมทั้งแมลงสาป อะไรก็ตามที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสิ่งที่ผู้หญิงเกลียด ขยะแขยง นายยอดชายคนนี้เป็นต้องหามาแกล้งได้ทุกวี่ทุกวัน
แต่ทำไมน๊า...เขาไม่เคยแกล้งฉันเลย
ฉันกลับไปอ่านข้อความในเฟรด์ชิพอีกครั้ง
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร อยากให้รู้ว่า...ผมไม่เคยทำร้ายหัวใจหนูนา
ฉันถอนใจออกมาด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง คงเป็นเพราะ...ความรัก อย่างที่เขาเขียนไว้กระมัง เขาจึงไม่เคยแกล้งฉัน แต่ในวันนั้น ฉันไม่เข้าใจในความหมายของคำนี้เท่าไรนักและแม้จะพยายามทำความเข้าใจ แต่ฉันก็ไม่อาจจะยอมรับได้
เขาคงไม่กล้ากับหนูนาหรอก ฉันบอกกับเพื่อนๆ
แต่ในที่สุดในคืนวันเลี้ยงอำลา ฉันจึงเข้าใจแจ่มแจ้ง
นายยอดชายจอมวายร้ายประจำห้องแอบชอบฉันอยู่
ฉันหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งอย่างเห็นเป็นเรื่องตลก นักเรียนดีเด่นอย่างฉันกับคนอย่างเขา มันช่างเป็นอะไรที่ตรงข้ามกันเหลือเกิน แต่แล้วเสียงหัวเราะของฉันก็หยุดลง เมื่อหันมาสบตาคู่นั้นของเขาอย่างเต็มตา ฉันเห็นแววตาของเขาที่แฝงไปด้วยความปวดร้าวจากข้างในหัวใจ
ฉันได้แต่อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก มองดูเขาเดินออกไปจากงานเลี้ยงเงียบๆ
หลังจากคืนนั้นเป็นต้นมา เราก็ต่างแยกย้ายกันไปคนละทาง ฉันไม่เคยได้ข่าวคราวอะไรของเขาอีกเลย มีแต่เพื่อนคนอื่นๆ ที่ยังเขียนจดหมายมาหา โทรศัพท์มาพูดคุย และ อีเมล์มาบ้าง แต่ไม่มีใครพูดถึงเขา ราวกับว่าฉันและเขาอยู่กันคนละโลกไปแล้ว
จนเวลาล่วงเลยมา 3 ปี ฉันก็ได้มีโอกาสเจอกับเขา
นายยอดชาย...
ฉันอยากจะหยิกตัวเองแรงๆ เพื่อให้ตื่นจากความฝัน ฝันที่ฉันไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นฝันดีหรือฝันร้ายกันแน่ แต่รู้สึกตัวว่ามันเจ็บจริงๆ
ฉันไมได้ฝัน
เขาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับฉัน คณะเดียวกับฉันด้วย
นี่ฉันต้องกลับมาเจอนายคนนี้อีกแล้วหรือ
เป็นไปได้ยังไงแต่มันเป็นไปแล้ว และนั่นทำให้ฉันกลับมาอ่านเฟรนด์ชิพเล่มนี้ยังไงล่ะ
หวัดดี...ยอดชายใช่มั้ย ฉันเดินเข้าไปทักทายเขาอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะเขาเปลี่ยนไปมากจนไม่เหลือเค้าเดิมเลยสักนิด แต่ที่ฉันคิดว่าเป็นเขาก็คงจะเป็นแววตาขี้เล่นคู่นั้นและเขี้ยวเล็กๆ ข้างซ้ายเวลายิ้ม
ใช่... เขาทำท่าคิดเล็กน้อย แล้วอ้าปากกว้าง ตาวาวโต หนูนาใช่มั้ย
จ้ะ หนูนาเอง ดีใจจังที่ยอดชายจำหนูนาได้ เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย เรียนที่นี่เหรอ ฉันรัวคำถามออกไปด้วยความตื่นเต้นและอยากรู้
แหม... เขาหัวเราะเบาๆ ตอบข้อไหนก่อนดีล่ะ
เออ... ฉันยกมือปิดปากหัวเราะอย่างเขินๆ ตีแขนเขาเบาๆ โดยไม่คิดอะไร
ผมสบายดีครับ เรียนอยู่ที่นี่ อยู่คณะเดียวกับหนูนาน่ะแหละ เขาบอกเสียงเรียบ
ดีจัง หนูนาจะได้มีเพื่อน ฉันทำท่าจะคุยกับเขาต่ออีกหลายๆ เรื่องด้วยความดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่าซึ่งไม่ได้เจอกันมานานมาก แต่พลันเห็นสายตาของเขาที่มักจะเหลือบไปมองสาวน้อยคนหนึ่งแล้วแอบพยักหน้าเป็นเชิงให้สัญญาณว่ารอหน่อย
ฉันจึงบอกให้เขารีบไปก่อน เดี๋ยวเธอจะรอนาน
แล้วเจอกันนะ เขายกหนังสือในมือมาแตะแขนฉันเบาๆ เป็นคำสัญญา
.................................................................................................
ผ่านไปหลายวัน ฉันก็ยังไม่ได้พูดคุยกับเขาได้นานๆ สักที เพราะความที่เขาเป็นชายหนุ่มขวัญใจสาวๆ ทั้งสาวน้อย สาวใหญ่แม้แต่สาวประเภทสอง เสียงกรี๊ดกร๊าด ชื่นชม ปลาบปลื้ม มีมาให้ฉันได้ยินจนหูแทบชา นึกไม่ถึงว่าอดีตจอมวายร้ายของห้องอย่างเขา จะกลับกลายมาเป็นชายในฝันของสาวๆ ไปได้
แต่ก็น่าอยู่หรอก ผู้ชายร่างสูง หล่อ ล่ำ กล้ามใหญ่อย่างนั้น สาวๆ ก็คงอยากให้เขาคอยเป็นบอดี้การ์ดคุ้มครองอยู่แล้ว
หนูนา เสียงเล็กแหลมของเพื่อนปลุกให้ฉันสะดุ้ง
ตกใจหมดเลย หวิว ฉันละสายตาจากเขา
นี่เธอสนใจนายยอดเขาเหมือนกันเหรอ หวิวถาม
บ้าซิ ฉันไม่เสี่ยงเอาหน้าของฉันไปให้สาวๆ พวกนั้นรุมตบฉันหรอกจ้ะ ฉันพูดติดตลก
จริงอ่ะ หวิวถามย้ำ
จริงซิ เธอไม่ได้ยินเรื่องที่ยายกระแตไปมีเรื่องกับเด็กศิลปศาสตร์หรือไง
ได้ยินซิ เขาว่าหน้าบวมเบ่งเลย อึ้ย...พูดแล้วขนลุก อะไรจะหึงหวงขนาดนั้น เอ...ว่าแต่ว่าก็น่าหวงอยู่หรอกเนอะ คนอาไร้ หล่อไปหมด หวิวทำตาชวนฝันจนฉันอดขำไม่ได้
ความหล่อหายไปหมดเลยใช่มั้ย
ต๊าย...ยายหนูนามาว่าสุดหล่อของฉันได้ยังไง นี่แน่ะ หวิวตีแขนฉันเบาๆ แล้วค้อนขวับ
เธอไม่กลัวหน้าบวมหรือไง หวิว ฉันถาม
หวิวส่ายหน้า ว่าแต่เธอเถอะ ไม่สนใจนายยอดชายจริงๆ เหรอ เธอสองคนเคยเป็นเพื่อนเก่ากันนี่นา ใช่มั้ย ใช่มั้ย หวิวยังลุ้นต่อ
ฮึ...ไม่ล่ะ ฉันไปห้องสมุดดีกว่า ฉันรวบหนังสือมากอดแนบอก
ไปด้วยคนซิ กำลังจะอยากอ่านนิยายอยู่พอดี หวิววิ่งตามฉันมา แต่สายตาของเธอก็ไม่วายหันไปที่สนามฟุตบอล
หนูนา...ฉันเห็นนายยอดมองมาที่เธอด้วยล่ะ หวิวกระซิบพอให้ได้ยินกันสองคน
เขาจะมองฉันทำไม ฉันยักไหล่ แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ ทั้งที่ใจเต้นตูมตามราวกับจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องเป็นเช่นนั้น ก็แค่สายตาที่บังเอิญเขามองผ่านมา คงไม่ได้ตั้งใจมองมาที่ฉัน ดูซิ...มีผู้หญิงมากมายยืนอยู่ล้อมรอบตัวเขา
ฉันอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองเขา
แหม...เพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน ก็คงอยากจะรื้อฟื้นความหลังกันล่ะมั้ง หวิวยักคิ้ว
บ้า...ฉันไม่ได้มีความหลังกับเขาซักหน่อย ฉันก้มหน้าหลบสายตาที่ช่างสังเกตของหวิว แต่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะหวิวเป็นเพื่อนสนิทของฉัน มีอะไรฉันก็จะเล่าให้หวิวฟังทุกเรื่อง รวมทั้งเรื่องในเฟรนด์ชิพและเขาด้วย
ฉันก้าวเดินต่อ
อย่างน้อยเขาก็เคยชอบเธอนะหนูนา
ฉันหยุดเดิน หันไปมองที่สนามฟุตบอลอีกครั้ง ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังวิ่งไปมาอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย
นายยอดชาย...คนนี้น่ะเหรอคือคนที่ฉันเคยหัวเราะเยาะความรู้สึกของเขา
นั่นล่ะคือสิ่งที่ฉันรู้สึกผิดมาตลอด ฉันนึกในใจ
ว่าไง กำลังนึกถึงอดีตอันแสนหวานอยู่หรือจ้ะ หวิวล้อ
หวานอมขมกลืนล่ะไม่ว่า ฉันว่าเขาคงเกลียดฉันมากกว่า ถ้าฉันเป็นผู้ชายเขาอาจจะอยากเตะฉันสักป้าบนึงก็ได้
นั่นซิ... หวิวยิ้มพราว แต่นี่เธอเป็นผู้หญิงก็เลยอยากจูบปากไง
แหวะ...หวิวบ้า ฉันเดินหนีไปด้วยความรู้สึกขยะแขยง แต่ก็แอบยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ
..........................................................................
จากคุณ :
แมงกิ๊กุ
- [
7 เม.ย. 48 10:32:07
]