ความคิดเห็นที่ 1 อุ อุ ตามมาอ่านอีกแล้ว แต่ว่าขอ save เก็บไว้อ่านนะ (แอบเจ้านายเปิดเนต) จากคุณ : burin piggypink - [ 9 เม.ย. 48 09:04:21 A:203.113.38.8 X:203.151.140.113 ]

ความคิดเห็นที่ 2 2 มีนาคม xx พรุ่งนี้เป็นวันสอบวันแรก ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหายใจไม่ออก !! ลำพังตัวฉันคงไม่เป็นอะไรมากนักหากจะไม่ผ่านการสอบครั้งนี้  แต่สายตาของคุณลุงที่มองฉันอย่างห่วงใยจะเป็นไงน้า   .....ฉันไม่อยากให้คนที่รักฉัน สูญเสียความเชื่อมั่นในตัวฉัน..... ฉันจะต้องผ่านมันไปให้ได้ !! ~~ Zimba ~~ “วันนี้นายทำได้เยี่ยมมาก ฮยุนจอง” จื้อเหลียงยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้ทันทีที่เขาเดินออกมาจากฉากสระน้ำ หลังการถ่ายทำโฆษณาสินค้าตัวใหม่เสร็จเรียบร้อยแล้ว “ทำอย่างกับว่าที่ผ่านมาฉันห่วยอย่างนั้นแหละ” ฮยุนจองย้อนกวนๆ ทำเหมือนไม่เห็นแววกังวลของผู้จัดการส่วนตัว แต่ข้างในกำลังพยามยามบังคับไม่ให้หันไปมองอีกฟากของสระน้ำ ช่วงเวลาที่เขาผ่านจุดเริ่มต้นมาได้อย่างสวยงาม ความดังชั่วข้ามคืนทำให้ไม่ง่ายนักที่จะสนิทกับใครอย่างแท้จริง จีน่าไม่เหมือนคนอื่น... เธอก้าวเข้ามาในชีวิตเขาพร้อมความสามารถที่มีมากพอๆกับความสวย  การทำงานร่วมกันทำให้ทั้งคู่ได้ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น ความอ่อนหวานและเสน่ห์ของเธอทำให้ฮยุนจองตกหลุมรักในเวลาไม่นานนัก  เขายังจำความสุขในช่วงเวลานั้นได้ดี  ...จนกระทั่งวันนั้น... วันที่เธอเดินเข้ามาบอกว่ามีใครคนหนึ่งอยู่ในใจที่ทำให้เธอไม่อาจรักใครได้อีก ...ใครคนนั้นไม่ใช่เขา “ความรักไม่มีผิดหรือถูกหรอก ก็หัวใจมันอยู่เหนือการควบคุมของเรานี่นา” กลับกลายเป็นเขาที่ปลอบเธอ ...และปลอบหัวใจของตัวเองที่กำลังร้องไห้ไปพร้อมๆกัน จีน่าเดินหันหลังออกไปแล้ว  ชีวิตฮยุนจองก็ตุปัดตุเป๋อยู่นาน จื้อเหลียงคืออีกมือที่ประคับประคองให้มีชิมฮยุนจองในวันนี้ สำหรับฮยุนจองแล้วเขาจึงเป็นมากกว่าพี่ชายและเพื่อนสนิท “แต่ก็ขอบคุณนะที่เป็นห่วงฉัน” จู่ๆได้ฟังคำพูดแบบนี้  จื้อเหลียงตีหน้าไม่ถูก “ไอ้บ้า อย่ามาพูดอะไรชวนอ๊วกอย่างนี้เลยวะ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้า อากาศเย็นเดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาแล้วจะยุ่ง คิวงานนายน่ะยาวถึงอาทิตย์หน้านะโว้ย” แล้วก็รีบก้าวยาวๆไปเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับ ฮยุนจองอ้าปากเหวอมองตามหลัง ไอ้ผู้จัดการจอมโหด!! รอยยิ้มบางๆจุดที่เรียวปากอิ่ม ...ฉันไม่ได้ทำให้นายเสียความมั่นใจในตัวฉันใช่ไหม... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 10 มีนาคม xx ฮูเร... ฉันสอบผ่านแล้ว !! ถึงแม้ว่าจะฉิวเฉียดเต็มทีแต่ใครสนล่ะ ^o^ คุณลุงท่าทางดีใจมากกว่าฉันเสียอีก พวกเราไปฉลองกันกันที่ร้านโปรดของท่าน คุณลุงสั่งผักสามสีที่แม่ชอบที่สุดมาด้วย มันอร่อยจนทำให้ฉันน้ำตาไหล แต่ฉันชักไม่แน่ใจว่ามันเป็นเรื่องดีก็ตอนที่คุณลุงบอกว่าจะเลิกพูดภาษาอังกฤษกับฉัน เพื่อเป็นการฝึกการฟัง  และที่ฉันพูดสำเนียงฟังเหมือนคนปวดท้องเป็นเพราะฉันยังฝึกพูดน้อยเกินไป TT_TT “ฉันไม่อยากให้คนที่รักฉัน สูญเสียความเชื่อมั่นในตัวฉัน” เพราะคำพูดของทำให้ฉันมีคุณกำลังใจฮึดสู้จนผ่านมาได้ ขอบคุณมากนะ  ^_^ ~~ Zimba ~~ “งานช่วงนี้ออกจะลำบากอยู่สักหน่อย” ฮยุนจองชะงักไปชั่วอึดใจเมื่อนึกถึงงานชิ้นล่าสุดที่เพิ่งเสร็จสิ้น “แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี ไม่ต้องห่วงครับแม่” น้ำเสียงฮยุนจองอ่อนโยนเสมอเมื่อพูดกับผู้หญิงที่สำคัญที่สุดสำหรับเขา “แม่เชื่อมั่นในตัวลูกเสมอจ้ะ อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะ” ปลายสายยังคงน้ำเสียงห่วงใยสม่ำเสมอ “แม่ก็เหมือนกันนะครับ ผมรักแม่” “แม่ก็รักลูกจ้ะ” ฮยุนจองยืนพิงกระจกบานใหญ่ ถ้าใครคนนั้นกำลังมองท้องฟ้าผืนเดียวกันนี้เขาก็อยากขอบคุณผ่านดวงดาวที่กำลังเปล่งประกายระยิบระยับ  ขอบคุณที่ช่วยดึงความเข้มแข็งของเขากลับมา +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “รู้สึกอย่างไรคะกับรางวัลดาราแต่งกายยอดเยี่ยมในปีนี้” นักข่าวสัมภาษณ์หลังฮยุนจองขึ้นไปรับรางวัลที่จัดขึ้นโดยนิตยสารชื่อดัง ชายหนุ่มยิ้มกระจ่าง วันนี้เขาแต่งตัวสบายๆด้วยเชิ้ตขาวและกางเกงยีนส์เพนท์มือลายเรียบแต่เก๋ “ดีใจครับ และขอบคุณสำหรับรางวัลในครั้งนี้” “คุณมีวิธีการเลือกเสื้อผ้าอย่างไรบ้างคะ” “ผมจะดูก่อนว่าสถานที่ที่จะไปนั้นเป็นสถานที่แบบไหน ก็เลือกเสื้อผ้าให้เหมาะสม อาจมีแหวกแนวนิดหน่อยแต่ยังไงก็ต้องให้เข้ากับตัวเองครับ” “กางเกงยีนส์ของคุณในคืนนี้เก๋มากเลยครับ พอจะบอกได้หรือเปล่าครับว่าเป็นแบรนด์อะไร” ฮยุนจองยิ้มกว้างกว่าเดิม “อันที่จริงไม่ได้เป็นแบรนด์ดังอะไรหรอกครับ ตัวกางเกงเป็นของมือสองด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะ...เพื่อนผม...เพนท์ลายได้เก๋มากกว่า ครั้งแรกที่ผมเห็นผมก็รู้สึกถูกใจมากเลยครับ ผมอยากจะใส่มันทันที แต่ก็อดใจเก็บไว้ใส่คืนนี้ เพราะผมอยากให้มันพิเศษหน่อย” คำตอบยิ่งทำให้พวกนักข่าวสนใจเขามากขึ้นไปอีก เขาถูกขอให้ยืนขึ้นเพื่อพวกนั้นจะได้เก็บภาพได้ชัดๆ ที่ขากางเกงยีนส์ด้านซ้ายเพนท์ลายสิงโตด้วยสีสันโทนธรรมชาติ มันมีกลิ่นอายของป่าอาฟริกันดูลึกลับ ทรงพลัง เจ้าป่าหนุ่มดูทรนงหากแต่ยังมีความซุกซนแบบเด็กแฝงอยู่ในแววตาคู่เขียวเข้มคมวาวนั้น “ที่ว่าพิเศษเพราะเป็นคนพิเศษเพนท์ให้หรือเปล่าครับ” นักข่าวคนหนึ่งถาม ฮยุนจองเหลือบมองจื้อเหลียงที่จ้องเขม็งอยู่  เขาขบริมฝีปากล่างแต่ใบหน้ายังคงเปื้อนยิ้ม ยิ้มเจ้าเล่ห์ !! “จะนับว่าเป็นคนพิเศษก็คงได้ เพราะมีหลายครั้งที่คำพูดของเขาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาแย่ๆมาได้ ถึงแม้เจ้าตัวเองจะไม่รู้ก็ตามที” ถึงตอนนี้จื้อเหลียงเรียกได้ว่าแทบกระโจนเข้ามาคว้าตัวเจ้าเด็กปากดีไปก่อนที่จะพูดอะไรให้เป็นข่าวมากไปกว่านี้ “นายจะบ้าหรือ ไปให้สัมภาษณ์อย่างนั้น พรุ่งนี้ได้เป็นข่าวดังแน่ แล้วไอ้คนพิเศษที่ว่านี่เป็นใคร บอกฉันมาให้หมดเลยนะ” จื้อเหลียงพูดแบบลืมหายใจเมื่อขึ้นมาอยู่บนรถและกำลังมุ่งหน้ากลับที่พักของฮยุนจอง “หายใจบ้างก็ได้ ไม่มีใครแย่งนายพูดหรอก” ฮยุนจองหัวเราะอย่างอารมณ์ดี มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเขาทำให้จื้อเหลียงหัวปั่นได้ “นายไม่ได้นอนแน่ถ้าคืนนี้ฉันไม่กระจ่างในเรื่องนี้” จื้อเหลียงท่าทางเอาจริง ฮยุนจองชักไม่แน่ใจแล้วว่ามันเป็นเรื่องสนุก เขาจะตอบไงดีล่ะ คนที่ว่านั่นเป็นใครเขาเองก็ยังไม่รู้จักเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 48 09:43:21 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 09:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “จื้อเหลียง วันนี้เป็นวันหยุดของนายไม่ใช่เหรอ” ฮยุนจองถามอย่างแปลกใจเมื่อเปิดประตูห้องพักแล้วเห็นว่าคนที่มากดออดเป็นใคร “ซวนซวนมาไม่ได้ เลยตามให้ฉันมาแทน เรื่องมันยาวน่ะ.. เรารีบไปเถอะ นี่ก็สายมากแล้ว เดี๋ยวจะตกเครื่องเอา” จื้อเหลียงดูนาฬิกาข้อมืออย่างร้อนรน ซวนซวนเป็นผู้จัดการอีกคนบริษัทที่มีหน้าที่ดูแลฮยุนจองสลับกับจื้อเหลียง ตอนที่เธอโทรมาบอกว่ามีเรื่องด่วนให้เขามาแทน เวลาก็เหลือไม่มากแล้ว “ห๊าาาาาาาา.....” จื้อเหลียงเอามืออุดหูแทบไม่ทัน “แกจะแหกปากทำไมเล่าไอ้บ้า ในรถก็มีกันอยู่สองคนแค่นี้ ถ้าแก้วหูพ่อแตกไปนะเอ็ง” “ก็คนมันเป็นห่วงนี่เว้ย แล้วซวนซวนเป็นอะไรมากหรือเปล่า” “ไม่เป็นอะไรเลย ข้าวของก็ได้ครบทุกอย่าง แต่คนที่เข้ามาช่วยยังไม่ได้สติ แถมยังไม่มีหลักฐานให้ติดต่อทางบ้านอีก” “หมายความว่าซวนซวนจะต้องอยู่ที่โรงพยาบาลจนกว่าจะติดต่อญาติของเขาได้เหรอ” “ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ นี่..ต้องเรียกว่าเธอถึงจะถูก  เด็กผู้หญิงคนนั้นอายุราวๆยี่สิบเห็นจะได้มั้ง  ซวนซวนเล่าว่าเด็กคนนั้นเอากระเป๋าของตัวเองฟาดคนร้ายเต็มแรง พอเจ้านั่นกระเด็นเธอก็จะไปแย่งกระเป๋าเลยถูกผลักจนออกไปนอกถนน แล้วรถก็มาพอดี” ฮยุนจองทำหน้าหวาดเสียวเมื่อนึกภาพตาม “คงเป็นคนใจเด็ดน่าดูแฮะ” “ใจเด็ดจนถึงขั้นบ้าบิ่น พวกเดียวกับนาย” จื้อเหลียงหันมาตอกหน้า “ฉั....” ฮยุนจองเอามือชี้หน้าตัวเอง ขยับปากจะเถียงแต่ถึงสนามบินเสียก่อน จื้อเหลียงรีบลงจากรถแล้วคว้าสัมภาระ ฮยุนจองก็ต้องรีบบ้างเพราะไม่อย่างนั้นคงได้ตกเครื่องจริงๆ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “ใจเด็ดมากนะยะหล่อน อย่างเนี้ยะ..เจ๊ชอบ” คนพูดบีบเสียงเล็กเสียงน้อยเข้ากับจริตตุ้งติ้งเกินหญิง “โชคดีนะยะที่แค่ขาหัก คราวหน้าทำอะไรน่ะต้องระวังให้มากกว่านี้ รู้ป่าว” อีกคนเสียงออกจะห้าวกว่า แต่การแต่งหน้าแต่งตัวไม่ได้แพ้กันเลย ไม่เสียชื่อการเป็นฝ่ายคอสตูมของบริษัทต้นสังกัดดาราดังระดับเอเชีย น้ำเสียงที่พูดออกจะเอ็นดูอยู่ไม่ใช่น้อย “ทักทายพอหรือยัง ฉันว่าเค้าจะกำลังจะปวดประสาทกับเสียงพวกเธอนะ” ซวนซวนรีบขัดก่อนที่หัวข้อสนทนาจะเปลี่ยนเป็นการชื่นชมวีรสตรีแทน ท่าทางเหวอของเด็กสาวที่นั่งอยู่กลางวงทำให้บรรดากระจอกกระจาบทั้งหลายเงียบลงได้ “เรื่องฝึกงานอย่างที่เจ๊ว่าน่ะไม่มีปัญหาหรอก ว่าแต่หล่อนจะทำไหวเหรอยะ งานพวกฉันเป็นเรื่องสวยๆงามๆก็จริง แต่มันก็หนักมากนะยะ” เห็นเด็กสาวนิ่วหน้าส่งสายตาขอความช่วยเหลือมา ซวนซวนก็หัวเราะแล้วพูดช้าๆซ้ำอีกครั้ง คนฟังถึงยิ้มออกมาได้ “ฉันจะตั้งใจค่ะ” สำเนียงแปร่งๆเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากสมาชิกโดยรอบได้อีกครั้ง “ต้องฝากพวกเธอด้วยนะ นี่..แล้วเวลาพูดน่ะ ช้าๆหน่อยก็ได้ ศัพท์แสงก็ไม่ต้องให้โลดโผนมากนัก...” เสียงเรียกเข้าดังมาจากมือถือของซวนซวนเป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิต บรรดาสาวเทียมเกย์แท้ทั้งหลายผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกแล้วรีบสลายตัวไปทำงานอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนไปก็ไม่ลืมขยิบตาให้เด็กสาวที่พยายามกลั้นหัวเราะจนตัวสั่น การมีสาวน้อยสาวใหญ่ยืนจ้องมองภาพนี้ตาค้างไม่ได้เป็นเรื่องใหม่สำหรับคนในบริษัท แต่กับร่างสูงเพรียวในชุดยีนส์เก่าๆกลับเป็นเป็นที่น่าสนใจของหนุ่มๆที่เดินผ่านไปผ่านมาหลายคน หากแต่ไม่มีใครกล้าทันทีที่รู้ว่าเธอมากับซวนซวน เด็กสาวขยับเข้าไปใกล้ภาพนั่นราวกับต้องมนต์ ผู้ชายในภาพผิวขาวจัด จมูกโด่งเป็นสันตรงรับกับคิ้วเข้มและดวงตาสีดำในกรอบตารูปยาวรี ริมฝีปากอิ่มสีสดแต้มรอยยิ้มน้อย เสื้อเชิ้ตขาวปลดกระดุมบนเผยให้เห็นแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ดวงตาสีน้ำเงินจัดของเด็กสาวกวาดลงมาเรื่อยจนถึงลายสิงโตอาฟริกันที่เพนท์อยู่บนกางเกงยีนส์ตัวเก่ง เธอจ้องมองราวกับจะให้แน่ใจว่าสายตาตัวเองไม่ผิดพลาด แล้วมองย้อนกลับไปที่ใบหน้ากระจ่างนั้นอีกครั้ง ชิม ฮยุนจอง.... “เฟลอร์ ไปกันได้แล้วจ้ะ” ซวนซวนออกมาจากห้องประชุมและพร้อมสำหรับส่งเธอกลับบ้านแล้ว เด็กสาวขยับไม้เท้าและรีบเขยกไปตามทาง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 48 09:46:41 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 09:37:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 1 เมษายน xx ขอบคุณสำหรับของขวัญ  !! ผมรู้สึกว่ามันออกจะมากเกินไปหากเทียบกับคำพูดไม่กี่คำ แต่ผมไม่คิดจะคืนคุณหรอกนะ เพราะผมชอบมันมากจริงๆ   ^o^ ~~ HJ ~~ ปล. คำพูดของผมเพียงแค่ดึงความเข้มแข็งในตัวคุณออกมาเท่านั้น และความเข้มแข็งที่จะพาคุณผ่านพ้นไปทุกปัญหา   ... Fighting!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 15 เมษายน xx ฉันดีใจที่คุณชอบของขวัญ.. มัวแต่ไปนอนเล่นอยู่ในโรงพยาบาลอยู่สองอาทิตย์ เลยตอบโปสการ์ดคุณช้า ขอโทษด้วย -_-;; แต่ออกจากโรงพยาบาลคราวนี้มีแต่เรื่องดีๆ เรื่องแรกคือโปสการ์ดจากคุณซึ่งฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน ที่ว่าไม่คาดคิดเพราะที่ฉันเขียนหาคุณก็แค่อยากหาคนรับฟัง คนที่เคยผ่านช่วงเวลาอย่างนี้มาก่อน  สารภาพว่า...ฉันไม่คิดหรอกนะว่าคุณจะได้อ่าน เพราะวันๆหนึ่ง คุณคงได้รับทั้งจดหมายและการ์ดมากมาย  แต่นี่... ฉันขอบคุณอีกครั้งได้หรือเปล่า ^_^ อีกเรื่องก็คือ..ฉันได้เพื่อนใหม่กลับบ้านด้วย  ..ไม่ใช่สิ..เธอเป็นพี่สาวต่างหาก ฉันเพิ่งเคยมีพี่สาวเป็นครั้งแรก.. การมีพี่น้องมันอบอุ่นอย่างนี้นี่เอง !! ~~ Zimba ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 20 เมษายน xx คุณพูดได้ว่าอบอุ่นเพราะคุณไม่ได้มีพวกเขามาวุ่นวายในตอนที่คุณไม่ต้องการน่ะสิ ... 5555 ผมพูดเล่นน่ะ ... พอมาอยู่ที่นี่ผมถึงได้รู้ว่าพวกเขาน่ะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมเลยล่ะ   การมีพี่น้องมันอบอุ่นอย่างที่คุณว่า ( แม้บางครั้งมันอาจจะร้อนจนน่ารำคาญไปบ้าง   ^o^) พี่สาวของคุณเป็นอย่างไรบ้าง หวังว่าเธอคงเป็นคนดีและดูแลคุณดีนะ ~~ HJ ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 23 เมษายน xx เธอเป็นพี่สาวที่น่ารักมาก แม้เราจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ฉันก็รู้สึกรักเธอจริงๆนะ พี่สาวฉันมักจะมีงานยุ่ง แถมยังทำงานไม่เป็นเวลาอีก เราไม่ได้ออกไปข้างนอกด้วยกันบ่อยนัก แต่เธอก็คอยโทรมาหาฉันอยู่เสมอ ฉันยังไม่ได้บอกคุณใช่ไหมว่าพรุ่งนี้ฉันจะเริ่มทำงานแล้ว... ตอนเช้าฉันก็ยังไปเรียนเหมือนเดิม แต่พอเลิกเรียนฉันก็ไปทำงานที่บริษัทพี่สาวได้.. พี่ๆที่นั่นน่ารักทุกคนเลย...ฉันแทบอดใจรอให้ถึงพรุ่งนี้ไม่ไหวเสียแล้ว ~~ Zimba ~~ ปล. คุณสวมกางเกงยีนส์นั่นได้สวยมากกว่าที่ฉันที่คิดเสียอีก ดีจัง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 24 เมษายน xx งานวันแรกที่ฉันได้รับมอบหมายก็คือ ...เหลาดินสอสีสามร้อยกว่าแท่ง - -“ ไม่น่าบ้ายอเล้ย... ให้ตายเถอะ ถ้าพี่สาวฉันไม่มารับกลับบ้าน คืนนี้ทั้งคืนฉันต้องเหลาดินสอหมดทั้งบริษัทแน่ วันนี้จบดื้อๆอย่างนี้ล่ะนะ เพราะรู้สึกเหมือนมือสองข้างของฉันหายไปแล้ว !! ~~ Zimba ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 15 พฤษภาคม xx Hello มีใครอยู่บ้างไหม Zimba คราวนี้คุณหายไปนานเลยนะ เป็นอะไรไปหรือเปล่า ~~ HJ ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 18 พฤษภาคม xx ตอนนี้ตีสองนะ ฉันเหนื่อยและก็ง่วงมากเลย ที่บริษัทกำลังมีงานยุ่งฉันกลับบ้านดึกทุกวันจนคุณลุงชักไม่แน่ใจแล้วว่าคิดถูกหรือเปล่าที่ยอมให้ฉันไปทำงาน คุณเองก็งานยุ่งใช่หรือเปล่า ...รักษาสุขภาพด้วยนะ ~~ Zimba ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 09:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 5 “โปรเจคพวกเราผ่านฉลุย” เจ๊อันอันหัวหน้าฝ่ายของพวกเราบอกทันทีที่เดินกลับมาจากห้องประชุม เสียงเฮลั่นทั่วห้อง เพราะผลงานที่ทุกคนระดมความคิด ระดมแรงออกแบบอย่างหนักเป็นที่ยอมรับของทีมงานเพลงชุดใหม่ของฮยุนจองเรียบร้อย “ทุ่มตรงพร้อมกันที่หน้าบริษัทนะยะ ใครอยากประโคมให้สวยเดิ้นแค่ไหนทำได้เต็มที่ วันนี้พวกเราจะไปออกสเต็ปกันที่ Tiger Wing” เสียงเฮ เสียงกรี๊ดวี๊ดบึ้มดังสนั่นทำเอาห้องเกือบแตก เฟลอร์ต้องเอามืออุดหูแต่ก็ส่งเสียงกรี๊ดไปกับพวกพี่ๆด้วย “พวกเธอจะพังบริษัทกันหรืองัย ห๊าาาาา....” เสียงของเจ๊ซวนสงบเสียงกรี๊ดได้ชะงัด แต่เพียงครู่บรรดามนุษย์จิ้งหรีดทั้งหลายก็ไปล้อมหน้าล้อมหลังเจ๊ซวนชักชวนให้ไปร่วมการวาดลวดลายครั้งนี้ให้ได้ “จะไปไหนกันครับ ผมไปด้วยคนได้หรือเปล่า" เสียงทุ้มแทรกเข้ามาทำเอาบรรดาพวกที่รุมล้อมซวนซวนเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ “จะให้เจ๊ตอบว่าไม่ได้จริงๆหรือฮ้า รูปหล่อ” พี่เหมยเบียดกระแซะร่างสูงใหญ่  ทำท่าอ้อนสุดฤทธิ์ ฮยุนจองหันไปมองทางผู้จัดการที่ส่ายหน้าอ่อนใจ แต่ยิ้มกว้างทั้งปากทั้งนัยน์ตา “เฟลอร์ไปด้วยกันนะจ้ะ” ซวนซวนชวน แต่คนถูกชวนชักไม่แน่ใจว่าปาร์ตี้คืนนี้จะสนุก “อู๊ยยยยย... ยายคนนี้น่ะไม่ไปไม่ได้หรอกเจ๊ ก็ไอเดียที่ผ่านวันนี้น่ะหล่อนเป็นนางเอกเลยนะค้า” เจ๊อันอันจีบปากจีบคอ และหลายเสียงก็สนับสนุน “เฟลอร์ยังไม่ได้บอกที่บ้านเลยค่ะ” เด็กสาวพยายามอ้างเหตุผลที่ฟังไม่ค่อยขึ้นสักเท่าไหร่ “เดี๋ยวพี่โทรไปบอกคุณลุงเอง รับรองขับรถไปส่งถึงบ้าน ปลอดภัยพันเปอร์เซ็นต์” ซวนซวนรับประกันแข็งขัน “ถ้าหล่อนไม่ไป ฉันจะฆ่าหล่อนด้วยจูบเพชฆาตของฉันเสียเดี่ยวนี้เลย ว่าไงยะ จะยอมไปดีๆหรือต้องมีน้ำตา” พี่ฟางยื่นปากอวบอิ่มสีแดงแปร๊ดมาใกล้ทำเอาเฟลอร์ละล่ำละลักรีบรับคำโดยเร็ว ทุกคนหัวเราะเสียงดัง รวมทั้งฮยุนจองด้วย เฟลอร์เผลอไปสบตาคมนั่นแล้วรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เฟลอร์เป็นไงบ้าง ไม่เห็นออกไปเต้นกับใครเขาเลย” เจ๊อันอันที่เพิ่งเดินออกมาจากฟลอร์ถามด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย “แค่ดูพวกพี่เต้นก็สนุกแล้วค่ะ ขาเฟลอร์เพิ่งหายด้วยไม่อยากออกแรงเยอะ” “ข้ออ้างพอฟังได้ย่ะ คราวนี้ยอมให้ก่อน” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ซัดวิสกี้ในแก้วรวดเดียวหมด ค่าที่เสียพลังกลางฟลอร์ไปเยอะ “จะพักเสียแล้วหรือเธอ เสียชื่ออันอันเดอะไฟร์แดนซ์หมด” ซวนซวนถามเจ๊อันอันเมื่อเห็นเจ้าหล่อนหย่อนก้นปุ๊กบนโซฟา “ไม่ไหวแล้วเจ๊ เต้นจนมดลูกกระจาย รังไข่สะดุ้งหมดแล้ว ขอพักจัดระเบียบเครื่องในหน่อย” “แก่ก็ยอมรับออกมาเถอะ” ซวนซวนแซว คนฟังได้ยินแล้วเต้นผาง งานนี้ยอมกันไม่ด้ายยยยยยยยย “ต๊าย นี่เห็นเป็นเจ๊ซวนนะ เดี๋ยวนู๋อันคนนี้จะแสดงให้ดูว่าเดอะไฟร์แดนซ์ของจริงเป็นไง” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เดินสะบัดก้นแดนซ์กระจายตั้งแต่ออกจากโต๊ะ “ไม่ลองพันช์หรือไวน์หน่อยเหรอ” ซวนซวนถามแต่เฟลอร์ส่ายหน้า “เป็นไงบ้าง ทำงานกับพวกบ้านี่ พอจะไปไหวไหม” เฟลอร์หันไปมองกลางฟลอร์ที่บรรดาขาแดนซ์ทั้งหลายวาดลวดลายอย่างไม่มีใครยอมใคร “พวกพี่ๆเขาน่ารักค่ะ เห็นสนุกสนานอย่างนี้แต่พอทำงานจริงแล้วพวกเขาเต็มที่กันทุกคนเลยนะคะ ขอบคุณนะคะพี่ซวนซวนที่ให้โอกาสเฟลอร์ได้มาทำงานที่นี่” “นั่นก็เป็นเพราะความสามารถของเธอเองด้วย พวกนั้นเห็นอย่างนี้ก็เขี้ยวน่าดูใช่ไหมล่ะ เฟลอร์คิดว่าเขาจะยอมรับเฟลอร์แค่พี่เป็นคนพามาอย่างนั้นหรือ” เด็กสาวหันมายิ้ม “ภาษาของเฟลอร์ดีขึ้นมากแล้วนะ แต่ศัพท์ชวนปวดหัวที่ยายพวกนี้ชอบพูดกันไม่ต้องจำเอามาใช้ทุกคำก็ได้ ...เฟลอร์ทำให้พี่นึกถึงใครรู้ไหม” เด็กสาวเลิกคิ้วฉงน ซวนซวนก็เลยบุ้ยใบ้ไปยังคนที่สนุกอยู่กลางฟลอร์และถูกรายล้อมไปด้วยสาวน้อยสาวใหญ่ที่ไม่มีใครเป็นสาวแท้สักคน “ตอนเขามาถึงนี่ใหม่ๆน่ะแย่เลย บ้านก็ไม่มีอยู่ ต้องไปอาศัยนอนโซฟาตามบ้านเพื่อน ภาษาก็ไม่ดีเท่าไหร่ มีแต่ความมุ่งมั่นไล่ตามฝันเท่านั้นที่ทำให้เขามีวันนี้ และถึงแม้ว่าถึงวันนี้เขาจะเป็นคนดังระดับเอเชียไปแล้ว พี่ก็ยังเห็นเขาเป็นเด็กหนุ่มที่ร่าเริงแจ่มใสคนเดิม” ฮยุนจองหันมาพอดี เขายิ้มพร้อมทำท่าพยักเพยิดให้ทั้งคู่เข้าไปร่วมแจมด้วย “ไม่อยากไปสนุกกับเขาหน่อยเหรอ” ท่าทางซวนซวนก็อยากสนุกเหมือนกัน “พี่ไปเถอะ เดี๋ยวเฟลอร์เฝ้าโต๊ะให้เอง” ซวนซวนไม่เซ้าซี้อีก และทันทีที่เธอก้าวเข้าไปบนฟลอร์ก็ได้รับเสียงต้อนรับจากขาแดนซ์เกรียวกราว +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “Cheers!!!” ทุกคนชนแก้วแล้วยกขึ้นดื่มพร้อมกัน ทันทีที่น้ำผลไม้แตะลิ้น เฟลอร์ก็แน่ใจในสิ่งที่คิดไว้แต่แรก เธอชะงักไปนิดนึงแต่ก็ดื่มเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ “หมดเวลาปาร์ตี้แล้ว” ซวนซวนประกาศกลางวงทันทีที่วางแก้ว มีเสียงประท้วงตามอื้ออึง “พวกเธอจะอยู่ต่อก็ตามใจ แต่ฮยุนจอง.. นายต้องกลับแล้ว” นักร้องหนุ่มตั้งท่าจะค้าน แต่... “พรุ่งนี้มีประชุมเรื่องท่าเต้นสำหรับชุดใหม่จำไม่ได้แล้วเหรอ” ฮยุนจองเลยจำต้องสงบปากคำแต่โดยดี ขาดแม่เหล็กของงานแล้วมันจะไปสนุกอะไร  เสียงประท้วงเปลี่ยนเป็นกระฟัดกระเฟียดเล็กน้อย ก่อนทุกคนจะย้อมแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 11:18:36 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 10:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ซวนซวนเลือกที่จะไปส่งเฟลอร์เพราะบ้านเธออยู่ชานเมือง จากนั้นค่อยวกกลับมาส่งฮยุนจองแล้วค่อยกลับอพาร์ตเมนท์ตัวเองที่อยู่ในเมือง พอรถเริ่มออกนอกเมือง เฟลอร์ก็เริ่มรู้สึกแย่ อะไรบางอย่างที่กลั้นไว้ในท้องทำท่าจะขย้อนออกมาก่อน “เฟลอร์ เป็นอะไรน่ะ หน้าตาไม่ดีเลย” “พี่จอดรถข้างทางก่อนได้ไหม..อุ๊....” เฟลอร์ยกมือขึ้นมาปิดปาก แค่นี้ก็พอทำให้ซวนซวนเหยียบห้ามล้อดังเอี๊ยดจนฮยุนจองที่นั่งงัวเงียอยู่ข้างหลังลืมตาตื่นเต็มที่ โชคดีที่เวลาตีสองอย่างนี้ไม่ค่อยมีรถผ่านมากนัก เฟลอร์เปิดประตูลงไปโก่งคออาเจียนที่กอหญ้าข้างทางอย่างเอาเป็นเอาตาย “เป็นอะไรมากหรือเปล่า” ฮยุนจองถามด้วยความเป็นห่วงขณะที่ช่วยลูบหลังให้ ซวนซวนลงรถตามลงมาพร้อมขวดน้ำและกระดาษเช็ดหน้า “เฟลอร์กินอะไรแปลกเข้าไปหรือเปล่าวันนี้ อืมม..กลางวันเราก็กินราเม็งด้วยกัน ในผับก็ไม่เห็นมีอะไร เหล้าก็ไม่ได้ดื่ม” “เอ้อ..”    ฮยุนจองทำท่าจะบอกแต่เฟลอร์รีบขัดขึ้น “คงเพราะอดนอนมาหลายคืนมั้งคะ ตอนเย็นเฟลอร์ก็ปวดหัวหน่อยๆ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นอะไรมาก” “เธอนี่น่าตีจัง วันหลังไม่สบายก็ต้องบอกสิ เฟลอร์เป็นอย่างนี้พี่ตกใจนะ”    ซวนซวนดุด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก     “รีบขึ้นรถเถอะ ถึงบ้านแล้วจะได้รีบนอนพัก แล้วพรุ่งนี้ถ้ายังไม่หายดีก็ยังไม่ต้องไปทำงาน เดี๋ยวพี่บอกพวกนั้นให้ก็ได้” “ทำไมเธอม่บอกว่านั่นคือ Orange Blossom ล่ะ  ฉันหมายถึงว่าในน้ำส้มแก้วที่เธอดื่มนั่นมันมียินผสมอยู่ ถึงแม้จะแค่หนึ่งส่วนสี่ก็เถอะ” ฮยุนจองถามเบาๆเมื่อเดินกลับมาที่รถด้วยกัน “บอกไปก็ไม่มีใครได้ประโยชน์อะไร” เฟลอร์สบตาคนถาม “แต่ถ้ามีคราวหน้าอีกแล้วเธอเป็นอะไรมากกว่า พวกนั้นก็จะยิ่งรู้สึกผิดนะ” เฟลอร์อึ้งไปชั่วขณะ “ฉันไม่ทันคิด แล้วฉันจะบอกพวกเขาเอง” “นี่สองคนนั่นจะยืนคุยกันอีกนานไหม”   ซวนซวนตะโกนถามเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ไม่ยอมขึ้นรถเสียที “เวลาเรามีเพื่อนดีๆ ก็ไม่อยากจะสูญเสียพวกเขาไปใช่ไหมล่ะ!!!” เฟลอร์แน่ใจว่าเธอได้ยินประโยคนี้ตอนที่ปิดประตูรถด้านหลังให้ ตัวคนพูดขึ้นไปนั่งคู่กับซวนซวน 24 พฤษภาคม xx การปกป้องความรู้สึกของคนอื่นอาจทำให้เขาเจ็บปวดได้เหมือนกัน !! โลกใบนี้มันมีเรื่องยากอย่างนี้อยู่ด้วยเหรอ  --; รู้สึกเหนื่อยจังเลย ~~ Zimba ~~ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 27 พฤษภาคม xx คุณเชื่อไหม.. หากเราทำผิดกับใครสักคนเพราะรัก.. ความผิดจะเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น  ^_^ ในเมื่อเราไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ ผมเลือกที่จะทำวันนี้ให้ดีกว่าวันพรุ่งนี้ และระวังที่จะไม่ให้ผิดพลาดอย่างเมื่อวานอีก โลกใบนี้มีเรื่องราวซับซ้อนอีกมากมายที่เราไม่เข้าใจ และถึงใช้เวลาทั้งชีวิตก็อาจไม่เข้าใจ แต่เราก็ยังหายใจอยู่โดยไม่ต้องเข้าใจเรื่องทั้งหมดก็ได้นี่นา Take it easy!!! HJ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 10:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านทีแรกงงๆ เค้าส่งโปสการ์ดคุยกันใช่มั้ยคะ โรแมนติกจังเลย แล้วเมื่อไหร่จะได้เจอกันล่ะคะ อิอิ ต้องตามลุ้นต่อไป แปะต่อไวๆด้วยน้า จากคุณ : :D - [ 9 เม.ย. 48 11:00:56 A:202.44.130.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 สรุปว่าเค้าไม่รู้ใช่มั้ยคะ คนที่ส่งโปสการ์ดคุยด้วยน่ะเป็นใคร เอ๊ะ หรือว่ารู้... งง จากคุณ : :D => >_< - [ 9 เม.ย. 48 11:09:27 A:202.44.130.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “เนี่ยะนะ..ปาร์ตี้ของนาย” ฮยุนจองโวยวายลั่นคอนโดหรูกลางเมืองของซวนซวน มันยุติธรรมที่ไหน สามคนได้กินพิซซาหน้าชีสหนาฉ่ำเยิ้ม แต่เขากลับต้องกินสลัดชามโต “นายจะกินก็ได้ แต่จะดีเร้อ”   จื้อเหลียงลอยหน้าลอยหน้ากัดพิซซาคำโต ชีสยืดเป็นสายยาว ท่าทางเห็นแล้วน่าอัดเป็นที่สุด “เสื้อผ้าของแบรนด์นี้เขาเน้นโชว์หุ่นเสียด้วยสิ แต่ก็อาจแปลกดีก็ได้นะ แทนที่จะเป็นกล้ามสวยๆกลับเป็นไขมันย้อยๆแทน”   ซวนซวนหันไปพยักพเยิดกับจื้อเหลียงอีกคน ทำให้ฮยุนจองหน้าคว่ำเข้าไปอีก เขาเอาซ้อมจิ้มผักใส่ปากด้วยอาการกระแทกกระทั้น ปากก็ขมุบขมิบภาษาอังกฤษรัวเป็นไฟอย่างที่สองคนนั้นถึงได้ยินก็ไม่น่าจะฟังทัน “เอ้า..นี่” ชายหนุ่มตักมะเขือเทศชิ้นหนาสองสามชิ้นใส่ลงไปในจานของคนที่นั่งกินพิซซ่าไม่มีปากมีเสียง ก็เขาเห็นนี่นาว่าเจ้าหล่อนพยายามกลั้นยิ้มอยู่   ฉุน..ฉุน..ฉุน >.< เฟลอร์เงยหน้าขึ้นมาแบบเหวอๆ “กินคนเดียวมันไม่อร่อยอ่ะ... เป็นผู้หญิงกินมะเขือเทศเยอะดีกับสุขภาพผิวนะ”   ฮยุนจองทำเสียงน่าเชื่อถือเชียว จื้อเหลียงที่ฟังอยู่อดรนทนไม่ได้ต้องเคาะกบาลน้องชายสุดที่รักไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ “..โอ๊ย... นายนี่เอะอะก็ใช้กำลังอยู่เรื่อย ถ้าชั้นช้ำในตายไปแล้วนายจะไปถ่ายแบบแทนเรอะ” “ไอ้..”    จื้อเหลียงถอนหายใจ ไม่อยากต่อความยาวกะมัน   “ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกเฟลอร์” เด็กสาวยิ้มอ่อนๆแล้วก็ตักมะเขือเทศเข้าปาก ฮยุนจองได้ทีเลยยักคิ้วหลิ่วตาให้ผู้จัดการจอมโหดอย่างเป็นต่อ ซวนซวนมองเฟลอร์แล้วก็ส่ายหน้า ก้อเฟลอร์ไม่ชอบมะเขือเทศนี่นา... เฮ้อ...ให้มันได้อย่างนี้ทุกทีสิน่า ระหว่างที่ซวนซวนล้างถ้วยชามและปฏิเสธความช่วยเหลืออย่างเด็ดขาด จื้อเหลียงก็เช็คตารางงานผ่านอินเทอร์เนต “งาน..งาน.. งาน.. พรุ่งนี้ก็ต้องทำงานอีกแล้ว” ฮยุนจองกล้าส่งเสียงดังเพราะนอกระเบียงอย่างนี้สองคนนั่นไม่มีทางได้ยิน “คุณเบื่อเหรอ” เฟลอร์หันมาถาม ใบหน้ายิ้มน้อยๆ นับตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันมา เห็นชายหนุ่มทำงานแล้วค้านกับที่เจ้าตัวประกาศก้องอยู่ตอนนี้ ฮยุนจองสบตาเธอแล้วก็ยิ้ม “ก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ ฉันเลือกจะเดินทางนี้เองนี่ งานของฉันคือการทำให้ทุกคนมีความสุข ฉันเชื่อว่าถ้าความสุขมันมาจากข้างในทุกคนก็จะรับรู้ได้   .....ฉันอยากให้ทุกคนยิ้มไปพร้อมๆกับฉัน” เฟลอร์แหงนหน้ายิ้มกับท้องฟ้า ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอยิ้มกว้างขึ้นทุกวันนับจากที่รู้จักผู้ชายชื่อ.. ชิม ฮยุนจอง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ การบินไปถ่ายแมกกาซีนที่ฮ่องกงทำให้ฮยุนจองเหนื่อยมาก ก็แน่ล่ะ เที่ยวบินออกแต่เช้ามืด ถึงที่นั่นราวสายๆ แล้วก็ต้องฝ่าวงล้อมของบรรดาแฟนๆที่มาให้กำลังใจ ถึงสตูดิโอก็ต้องรีบถ่ายทำเพราะข้อจำกัดเรื่องเวลา ขอบคุณจื้อเหลียงและซวนซวนที่ไม่ยอมให้เขากินพิซซ่าหน้าชีสนั่น เพราะชุดที่เขาถ่ายทำแต่ละชุดในวันนี้เปิดเผยช่วงอกและกล้ามท้องแทบทุกชุด การอยู่กลางแสงไฟที่ทั้งร้อนทั้งจ้าจนถึงค่ำไม่ใช่เรื่องสนุกสักนิด เขามีเวลากินอาหารแป๊บเดียวก็ต้องให้สัมภาษณ์ต่อ ถึงแม้จะเหนื่อยและง่วงจนตาแทบปิดแต่ก็ต้องยิ้มสดใสจนเกือบถึงหนึ่งนาฬิกาของวันใหม่ เขามีโอกาสแอบงีบในรถระหว่างเดินทางไปอีกสถานที่หนึ่งสำหรับถ่ายแบบให้กับแมกกาซีนอีกฉบับ การแต่งหน้าแต่งตัวอย่างเป็นไปอย่างรีบเร่ง เพราะต้องให้ทันคอนเซ็ปวันใหม่ ลมตอนเช้าค่อนข้างเย็น แต่เขาต้องสวมเสื้อเชิ้ตบางๆเล่นน้ำทะเลและมีความสุขกับแสงอาทิตย์ เลิกกองตอนเที่ยงต้องรีบกลับมาให้ทันเครื่องเที่ยวบ่าย ถึงห้องพักตอนหัวค่ำ ฮยุนจองก็ทิ้งตัวลงบนเตียงและหลับเป็นตายจนถึงสายของวันรุ่งขึ้น 02 มิถุนายน xx ช่วยด้วย  ฉันฝันร้าย  TT_TT Zimba ภาพคนตัวเล็กๆสวมโรลเลอร์เบลดกำลังสปีดหนีคลื่นมะเขือเทศยักษ์ทำให้ฮยุนจองหัวเราะได้ เขาไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่าอะไร แต่มันก็ทำให้เขาอารมณ์ดีล่ะน่า +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “นี่..กินช้าๆหน่อยก็ได้ ไม่มีใครแย่งนายหรอกน่า”   ซวนซวนปรามเมื่อเห็นฮยุนจองสาวเส้นราเม็งเข้าปากอย่างเอาเป็นเอาตาย “อ้ออนอันอิ๋วอี้อา.. (ก็คนมันหิวนี่นา)” ว่าแล้วก็ยกชามขึ้นซดน้ำซุปอีกโฮกใหญ่ บรรดาสาว(เทียม)ชาวคอสตูมทั้งหลายจ้องมองด้วยสายตาเอ็นดูและนึกอยากเป็นน้ำซุปไปตามๆกัน “นี่ไม่กินเหรอ..ขอนะ”   พูดปั๊บก็ถือวิสาสะคีบหมูชิ้นใหญ่ที่สุดในชามของเฟลอร์เข้าปากหน้าตาเฉย เจ้าของได้แต่มองตามอ้าปากค้าง ...ความเร็วมันผิดกัน T_T “เพี๊ยะ...”   “โอ๊ย...ช่วยด้วยเจ๊ซวนจะฆ่าผ๊มมมมม .” ฮยุนจองแหกปากโวยวายเกินจริงเพราะเห็นว่าในร้านมีแต่พวกเขา และเจ้าของก็คุ้นเคยกันดี “เธอนี่มันเหลือเกินจริงๆ”   ซวนซวนส่ายหน้าหลังสำเร็จโทษไปหนึ่งที “ก็เฟลอร์เขาไม่กินนี่ ผู้หญิงน่ะเขาไม่กินมากหรอก เดี๋ยวอ้วนนนนนนน!!!!” คำหลังเน้นเป็นพิเศษพร้อมเตรียมรับฝ่ามือพิฆาตโดยไว “วุ้ยย..เอาของเจ๊อันก็ด้ายยยยย สำหรับฮยุนจองน่ะเจ๊เต็มใจเสมอ” เจ๊อันอันคีบหมูในชามตัวเองส่งให้ ฮยุนจองก็ตอบแทนด้วยการส่งจูบให้หนึ่งที คราวนี้ก็เกิดสงครามจิ้งหรีด กรี๊ดๆขอเอาบ้าง พ่อหนุ่มก็ตอบสนองความหวังดีของสาวๆทั้งหลายด้วยการส่งจูบอย่างทั่วถึงและกินจนพุงกาง “คุณนี่เสน่ห์แรงจังนะ”   เฟลอร์ชมเมื่อเดินเข้าบริษัทมาด้วยกัน คนถูกชมยืดอกยิ้มรับอย่างภูมิใจ ทำหน้าประมาณว่า .. อ๋อ..มันแน่อยู่แล้วล่ะ “พวกพี่ๆฉันน่ะหลงรักคุณทุกคนเลย” ฮยุนจองยิ้มค้าง.. แกงค์นั้นอ่ะนะ O_O ;;; จะเอาคืนก็ไม่ทันแล้วเพราะยายตัวดีหนีเข้าห้องทำงานไปแล้ว ซวนซวนก็ยืนรอจะเข้าประชุมพร้อมกัน ฝากไว้ก่อนเถอะ..ฮึ่ม!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 12:10:05 แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 11:20:14 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 11:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 10 +++++ burin piggypink คับ... ขอบคุณที่ติดตาม แต่อย่าเบื่อเสียก่อนนะค้าบ เพิ่งรู้ตัวว่าเรื่องย้าวววววยาวววว... :D คับ... Gracie คงทำอะไรผิดพลาดสักอย่างแน่ :D ถึงงง    T_T HJไม่รู้หรอกคับว่า Zimba เป็นใคร เพียงแต่เขามักได้รับ PC ในช่วงเวลาที่ "ใช่" เลยรู้สึกเหมือน Zimba เป็นเพื่อนคนนึง ที่คอยแบ่งปันความรู้สึกกันอ่ะคับ  ... อารมณ์คงประมาณ Penfriend มั้ง ^^ +++++ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 11:32:40 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 11:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 +++++ กลัว'ทู้ยาวเกินไป เลยเอาตอนหน้าไปต่อ 'ทู้ ใหม่ค้าบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3404563/W3404563.html +++++ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 13:35:06 แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 48 13:34:12 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 9 เม.ย. 48 13:21:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ่านตอนแรกก็งงๆเล็กน้อยค่ะ อาจจะเป็นเพราะบรรทัดสุดท้ายที่เขียน "~~ Zimba ~~"นั้นอยู่ห่างจากข้อความใน(โปสการ์ด)ไปนิดนึงอ่ะค่ะ แต่เรื่องน่าติดตามค่ะ จากคุณ : นวล - [ 16 พ.ค. 48 10:02:15 A:128.103.186.192 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ...นวล...ค้าบบบบ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค้าบบบ อืมมม.. ตอนโพสท์เรื่องนี้มือยังไม่ "เก๋า" อ่ะคับ (ดู๊มัน ไปได้น้ำขุ่นๆ) ขอบคุณที่บอกว่า "น่าติตาม" และ "ติดตาม" คับ ^^ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 17 พ.ค. 48 16:24:39 ]