ความคิดเห็นที่ 1 ฉันพยายามจะไม่สนใจใครบางคนที่ฉันตัดสินใจเป็นแน่วแน่แล้วว่าต้องลืมเขาให้ได้ แต่ก็เหมือนอีกฝ่ายดูจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าทีควร เพราะใบหน้าที่ดูเหมือนไม่มีพิษสงในสายตาของใครๆ ซึ่งที่จริงมันแฝงความกวนประสาทไว้จนไม่คาดคิดเชียวล่ะ ฉันพยายามแสดงให้เขาเห็นว่าฉัน... ตัวเล็กในวันนี้กับตัวเล็กในวันก่อนนะมันไม่เหมือนกันแล้ว แต่ก็ดูเหมือนเขาจะบอกเป็นนัยๆ ว่าอยากลองของ ฉันเริ่มหงุดหงิดในหัวใจตั้งแต่ไก่โห่ เมื่อเดินลงมาจากบ้านในตอนเช้าแล้วพบหน้าคนที่ไม่อยากจะเจอ “ตื่นแล้วหรือลูก” แม่ทักฉันเมื่อเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะอาหารเช้า สายตาจับจ้องไปที่แขกไม่ได้รับเชิญ “ค่ะ” ฉันรับคำแม่ พร้อมกับตวัดสายตาไปทางคนที่นั่งอีกฝั่งอย่างไม่พอใจ “นั่งลงสิตัวเล็ก ยืนทำไม” พ่อหันมาสั่งฉัน ทำให้ฉันต้องทิ้งกายลงนั่ง พยายามไม่ให้มันกระแทกกระทั้นตาม อารมณ์ขุ่นมัวข้างใน “ทานเลยจ้ะตาวิน” “ขอบคุณครับคุณอา” วินยิ้มบางๆ รับคำผู้ใหญ่ ฉันแอบมองค้อนเขาอย่างไม่พอใจ “ไม่ได้เจอกันเสียนานนะตาวิน แล้วงานที่มหาวิทลัยเป็นยังไงบ้างล่ะ” พ่อฉันเอ่ยถาม “ก็เรื่อยๆ นะครับ วันๆ สอนแต่เด็ก ก็มีความสุขไปอีกแบบครับ” “แล้วไม่คิดจะแต่งงานแต่งการหรือตาวิน มีสาวที่ไหนถูกใจหรือยัง” แม่ฉันเอ่ยถามเสียงหยอก ทำให้ฉันคันปากยิบๆ จนทนไม่ไหวต้องกัดอีกฝ่ายไป “ก็เห็นมีอยู่คนหนึ่งนะคะแม่ เป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยตอนนี้มีหน่วยข่าวลือกันหนาหูว่าน่าจะมีอะไรในกอไผ่” ฉันพูดจบก็ตักข้าวเข้าปากเคี้ยว ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “จริงหรือเปล่าจ๊ะ” แม่ฉันถามอย่างอยากรู้ วินแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนก่อนจะตอบคำถาม “ไม่จริงหรอกครับ เขาก็ลือกันไป สงสัยผมคงจะต้องอยู่เป็นโสดแน่ๆ ถ้าไงตัวเล็กเรียนจบผมจะมาขอไปทำเจ้าสาวนะครับ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ” วินพูดจบก็ยิ้มตาพราวส่งมาที่ฉัน ฉันมองวินอย่างไม่ชอบใจ “แน่ใจหรือตาวินจะเลี้ยงไหวนะ ดื้อออกอย่างนี้” คุณพ่อฉันกลั้นหัวเราะขณะถาม ฉันหน้าแดงหันไปมองผู้เป็นพ่อตาเขียว “ดูสิตาวิน ยังไม่ทันไร จะพ่นไฟใส่อาแล้ว” “พ่ออ่ะ ตัวเล็กงอนแล้วนะ ” ฉันบอกหน้าบึ้ง “โอ๋ๆ ขอโทษจ้ะลูกสาว” “เอ้าๆ รีบทานกันเข้าคุณพ่อคุณลูก เดี๋ยวก็สายกันพอดี” แม่ฉันเตือนเมื่อมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ฉันแอบหันไปแยกเขี้ยวใส่วินเมื่อเห็นเขาทำเป็นยิ้มขำกับบทสนทนาของพ่อเมื่อซักครู่ ก่อนจะแอบแลบลิ้นตบท้าย เมื่อแน่ใจว่าทั้งพ่อและแม่ของฉันไม่ได้มองอยู่ แต่แทนที่เขาจะโกรธ กับมีหน้ามายิ้มรับ เห็นแล้วมันขัดใจ ทำไมยั่วไม่ขึ้นเลยนะ “อ้าว จะไปไหนนะลูก”แม่ฉันเอ่ยถามเมื่อฉันกำลังจะเปิดประตูรถเพื่อเข้าไปนั่ง “ก็ไปมหาวิทยาลัยไงคะ” “ไปกับพี่ดีกว่าตัวเล็ก เราอยู่มหาลัยเดียวกันไม่ใช่หรือไง” เสียงเขาถาม ทำอย่างกับฉันไม่รู้งั้นแหละ “แต่ตัวเล็กอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปส่งนี่คะ” ฉันหันไปอ้อนทั้งสองท่านทันทีเมื่อมองเห็นชะตากรรมรำไร “เป็นไรหึเรา ตอนก่อนเห็นร้องจะไปกับพี่เขาทุกวัน” “ก็ตัวเล็ก...” ฉันเกิดอาการพูดไม่ออก ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอ้างดี “ไม่เอา พ่อไปทำงานแหละ ไปกับพี่เขานะดีแล้ว” แม่หันมาหอมแก้มฉันก่อนจะเดินเข้ารถไป พร้อมหันมาโบกไม้โบกมือให้อีกครั้ง ไปแท็กซี่ก็ได้ ฉันคิดในใจ ไม่มีทางที่ฉันจะนั่งรถไปกับวินเด็ดขาด เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันก็กระชับหนังสือในอ้อมแขน ก่อนจะก้าวเท้าเพื่อออกเดินไปหน้าบ้าน มีต่อ แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 48 23:52:31 จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 10 เม.ย. 48 18:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “จะไปไหน” วินเรียกฉันไว้พร้อมกับมือของเขาที่เอื้อมมาดึงข้อมือฉันไว้ “ไปเรียนสิคะ ถามได้” ฉันย้อนกลับอย่างไม่อยากจะสนทนาด้วย รีบดึงมือกลับ แต่เขาก็มือตุ๊กแกกว่าที่คิด “ไปด้วยกันดีกว่า ช่วยชาติประหยัดพลังงาน” ขำตาย มุขฝืดมาก ฉันคิด “ตัวเล็กจะไปเอง วินไปเถอะค่ะ” “อย่าดื้อน่า ไปด้วยกันดีกว่า มีเรื่องอยากคุยด้วย” วินยังดึงดันไม่เลิก แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้ พยายามสลัดมือของเขา ออกให้ได้ แต่ก็ดูจะไม่เป็นผล “ปล่อยซี” ฉันบอกอย่างไม่สบอารมณ์ สบัดข้อมือแรงๆ “ไม่ปล่อย” วินยังดื้อดึง แล้วก่อนที่ฉันจะเผลงฤทธิ์ใส่เขา ร่างทั้งร่างก็ลอยหวือขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อตั้งสติได้อีกครั้งก็สัมผัสได้กับอกกว้าง ที่ดูจะกักขังฉันไว้อย่างแน่นหนา “ทำอะไรนะ ปล่อยตัวเล็กลงนะ” ฉันดิ้นรนสุดแรง ฟาดมือลงไปที่ไหล่เขาแบบไม่กลัวเจ็บ “ไม่อยู่เฉยๆ โยนทิ้งจริงๆ นะ” ไม่พูดเปล่าเมื่อเขาทำท่าจะทำจริงๆ ทำให้ฉันต้องรัดรอบคอเขาไว้แน่น เพราะกลัวเขาจะแกล้งทำตกลงมาจริงๆ แต่เมื่อผ่านไปซักพักก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเขาเพียงยืนอุ้มฉันนิ่งอยู่กับที่แล้วหัวเราะ ก็พอจะเดาได้ว่าฉันโดนวินแกล้งเข้าให้แล้ว “นิสัยไม่ดี” ฉันพูดขึ้นลอยๆ พร้อมกับใบหน้าที่งอง้ำบ่งบอกอารมณ์โกรธ “ไปขึ้นรถกันดีกว่า” เขาไม่พูดจาตอบโต้อะไร แต่ทำท่าเดินตรงไปที่รถ โดยมีฉันอยู่ในอ้อมแขน “ปล่อยตัวเล็กลงก่อน” ฉันดิ้นประท้วงอีกครั้ง “ถ้าปล่อยไปแล้ววิ่งหนีก็แย่นะสิ” หลังจากพูดจบเขาก็ไม่ฟังเสียงนกเสียงกาที่ไหนแล้ว จัดการเดินตรงไปที่รถซึ่งจอดยู่ในบริเวณบ้านของฉัน แล้วเปิดประตูจับฉันยัดเข้าไปในรถ พร้อมกับปิดประตูแล้วกำหราบฉันด้วยสายตา เล่นเอาฉันไม่กล้าวิ่งหนีลงจากรถเลยทีเดียว เมื่ออยู่กันตามลำพังในรถ ฉันไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขา จึงหันไปมองด้านอกเหมือนกับมันมีสิ่งที่น่าสนใจหนักหนา “ตัวเล็ก...” เสียงวินเรียกฉัน แต่ฉันจะทำหูทวนลมซะอย่าง “ตัวเล็ก...” เขาไม่ยอมละความพยายาม ฉันจึงปิดเปลือกตาลง แกล้งหลับมันซะเลย เสียงเขาถอนหายใจดังๆ เหมือนต้องการจะให้ฉันได้ยิน แต่ฉันก็ไม่อยากสนใจหรอก ยังคงแกล้งหลับต่อไป ภวานาให้มันถึงมหาวิทลัยเร็วๆ เสียที แต่แล้วอยู่ดีๆ รถที่ขับมาเรื่อยก็เกิดหยุดนิ่ง ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นอยากจะลืมตาขึ้นมาดู แต่ตัวเองก็กำลังแกล้งหลับอยู่นี่ เสียงกุกกัก ดังมาจากข้างๆ ไม่มีเสียงพูดหรือสบถใดๆ ทั้งสิ้น แล้วความอยากรู้อยากเห็นในจิตใต้สำนึกก็บอกให้ฉันดูให้รู้เรื่อง ฉันแกล้งทำเหมือนพลิกตัวกลับมาเพราะนอนไม่สบาย แล้วแกล้งหรี่ตามองว่ามันเกิดอะไรขึ้น “เฮ้ย” ฉันอุทานขึ้น แล้วรีบยกหนังสือขึ้นกั้นหน้าตัวเองกับหน้าวินไม่ให้ชนกันไว้แทบไม่ทัน เมื่อพบว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กำลังโน้มหน้าเข้าจนเกือบชิด “จะทำอะไรนะวิน” ฉันถามอย่างไม่ชอบใจ “มีเรื่องอยากคุยด้วย เห็นหลับอยู่ก็เลยจะปลุก” วินแก้ตัวน้ำขุ่นคลัก ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับคนตรงหน้า อยากจะโกรธเขา แต่ในใจส่วนหนึ่งกับทรยศ เวลามองสีหน้าและแววตาอีกฝ่าย แต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาทำไว้ที่ไร่ก็ขุ่นในอารมณ์ขึ้นมาทุกที “ตัวเล็กไม่อยากไปเรียนสาย” ฉันพูดเสียงเรียบโดยไม่หันไปสบตาเขา วินมีอาการนิ่งขึ้นในทันที จากอารมณ์ที่ดูขี้เล่นเมื่อกี้นี้หายไป แล้วรถที่จอดนิ่งก็เคลื่อนตัวออกไปช้าๆ ไม่มีคำพูดอะไรอีกระหว่างเราสองคน เสียงโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น ฉันหยิบขึ้นมาดูเบอร์ก่อนจะกดรับ แล้วกรอกเสียงใสๆ ลงไป “สวัสดีค่ะคุณภาณุ” ฉันกล่าวทักทายปลายสาย ก่อนจะได้ยินเสียงตอบรับจากอีกฝ่ายมาเช่นกัน นายภาณุโทรมาชวนฉันไปงานครบรอบสามสิบปีของบริษัทของเขา ฉันกะจะปฏิเสธในตอนแรก แต่ดันมีแผนการบางอย่างวิ่งเข้ามาในโสตประสาท แล้วบอกให้นายภาณุเชิญใครคนหนึ่งมา... จะใครเสียอีกละ ถ้าไม่ใช่ยัยคุณลินจอมวางแผน หึ หึ หึ คราวนี้และคุณเอ้ย จะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกให้หมดเลย มีตอ แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 48 23:55:04 จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 10 เม.ย. 48 18:55:40 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฉันมาถึงงานประมาณเกือบสองทุ่มโดยนายภาณุบอกว่าจะส่งคนไปรับ แต่ว่าไปแล้วมันก็ดูสนุกดีนะ ได้แต่งตัวสวยๆ มางานแบบนี้ ทำให้ลืมอะไรที่ไม่อยากจะคิดจำ “สวัสดีครับสาวน้อยคนสวย” ไม่ต้องบอกก็พอจะรู้ว่าใคร “ปากหวานแต่หัวค่ำเลยนะคะ” ฉันหันไปทางต้นเสียงก่อนจะยิ้มหวานแล้วเดินเข้าไปหาคนที่ยืนยิ้มรออยู่ “ถ้าคืนนี้ตัวเล็กควงคุณภาณุจะโดนทำร้ายร่างกายจากใครบางคนหรือเปล่านะ” ฉันบอกอย่างล้อๆ ก่อนเขาจะทำท่าทางชี้ไปที่ผู้หญิงชุดสีฟ้า ซึ่งยืนอยู่ห่างไปไม่มากนัก “จุ๊ๆ สวยสะเด็ดไปเลยคุณภาณุ” ฉันทำเสียงชื่นชม “ก็ผมออกจะหล่อขนาดนี้ถ้าคู่หมั้นไม่สวยจะสมกันได้ไง” เขาบอกอย่างยืดๆ “ไม่ค่อยจะถล่มตัวเลยนะคะ” แล้วนายภาณุก็พาฉันไปรู้จักกับคู่หมั้นคนสวยของเขา ดูเธอเองจะรู้จักฉันมาก่อนแล้วด้วย คงมาจากการเล่าสู่ของนายภาณุอย่างแน่นอนไม่ต้องสงสัย “ภาณุเขาเล่าให้วิฟังเรื่องที่น้องตัวเล็กไปเที่ยวที่ไร่นะค่ะ” เธอเอ่ยชวนคุยแล้วยิ้มหวานส่งให้ “เห็นภาณุเล่าว่าน้องตัวเล็กมีสัตว์เลี้ยงแปลกๆ ด้วยหรือคะ” “อะไรกันนี่ ตัวเล็กโดนเผาจนเกรียมเลยใช่มะ” ฉันพูดไม่จริงจังหันไปฝากสายตาคมๆ ส่งให้นายภาณุ “วิขอตัวก่อนนะคะ แล้วค่อยคุยกัน” เธอบอกพร้อมกับเดินออกไป ทางคนกลุ่มหนึ่งที่เพิ่งเข้ามา “นี่คุณภาณุ ไหนคนที่ตัวเล็กบอกให้เชิญล่ะป่านนี้ไม่เห็นมาเลย” ฉันส่ายสายตามองหา “ผมนัดแล้วจริงๆ ครับ เธอก็บอกว่ายังไงก็จะมาให้ได้ แต่ผมบอกก่อนนะ อย่าระเบิดงานผมทิ้งก็แล้วกัน ผมไม่รู้ว่าตัวเล็กมีเรื่องอะไรกับคุณลิน แค่ผมให้ความร่วมมือนี้ก็รู้สึกผิดมากแล้วนะ” “โธ่ คุณภาณุ สาบานอ่ะ ไม่มีเลือดตกยางออก ไม่มีระเบิดลง แต่อาจจะมีอาการหมอไม่รับเย็บ” พูดจบก็แยกเขี้ยวยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ ซักพักคนที่ฉันกำลังบ่นก็มาถึง แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าคนที่มากับเธอด้วยไม่ใช่ อาจารย์นิดาและวิน นี่อะไรกัน ขนาดควงกันออกงานแล้วเหรอ ฉันบอกตรงๆ ว่าอยากร้องไห้กับภาพที่เห็น “เป็นอะไรไปครับตัวเล็ก” เสียงนายภาณุถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่ออยู่ๆ ดีฉันก็เงียบไป “ตัวเล็กคิดว่าคุณภาณุชวนแต่คุณลินมาเสียอีก” เขาขมวดคิ้วงงกับคำถามของฉัน แต่เมื่อหันไปเห็นคุณลินก็คงพอจะเดาได้ “ผมก็คิดว่าเธอจะมาคนเดียว” “ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันฝืนยิ้มสดชื่นให้เขา แล้วเมื่อหันมาอีกครั้งก็พบว่าคุณลิน อาจารย์นิด และวินกำลังเดินมาทางนี้ “ขอยื้มควงแป๊บนะคะคุณภาณุ” ฉันกล่าวจบก็สอดวงแขนเข้ารัดรอบแขนเขา “คุณภาณุ...” เสียงคุณลินบอกถึงความดีใจ แต่เมื่อเห็นฉันอยู่ข้างกายเขาก็ถึงกับทำหน้าแสดงความไม่พอใจ วินเองก็มองมาที่ฉันเขม็ง ดวงตาวาวได้อย่างน่ากลัว “ไม่คิดว่าคุณภาณุจะชวนน้องตัวเล็กมาด้วยนะคะ“ ปากเธอพูดกับนายภาณุ แต่สายตากับส่งมาที่ฉัน “มากันเยอะๆ จะได้ไม่เหงาครับ” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูตึงเครียดเกินไป “ถ้าไงเชิญด้านในกันดีกว่านะครับทุกคน” เขากล่าวเชิญ นายภาณุขอตัวออกไปคุยกับแขกในงาน โดยมีคุณลินที่เกาะไปด้วยเหมือนวิญญาณที่ไม่ได้รับเชิญ ปล่อยให้ฉันต้องยืนตัวหดเหลือสองนิ้วกับสายตาที่วินคอยมองมา แต่ไม่มีคำพูดอะไรออกมาเลย ก็แน่แหละ เขามัวแต่สนใจอยู่กับอาจารย์นิดานี่ คิดแล้วก็น่าน้อยใจ เมื่อมีพนักงานถือเครื่องดื่มเดินผ่านมาจึงฉวยมาดื่มรวดเดียวหมดแก้วด้วยความแค้น “ดื่มแบบนั้นเดี๋ยวก็เมาหรอกนะจ้ะ” เสียงหวานๆ ของอาจารย์นิดาบอกเตือนมาเหมือนเป็นห่วง ฉันแอบเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปยิ้มตอบเธอ “เล็กน้อยค่ะอาจารย์” บอกพร้อมกับทำท่าจะคว้าอีกแก้ว แต่ก็มีมือดีมาฉวยไปจากฉัน จะใครละถ้าไม่ใช่วิน ฉันหันไปมองเขาตาเขียว “อะไรกันคะ” “พอแล้ว ไม่เคยดื่มไม่ใช่หรือไง” เสียงวินดูเข้มงวดเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็ก “ก็กำลังหัดไงค่ะ” “ไม่ต้องหัด” เขาพูดด้วยใบหน้าจริงจังก่อนจะส่งสายตาพิฆาตมากำหราบ มีต่อ แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 48 23:57:41 จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 10 เม.ย. 48 19:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชิ... ทำเป็นมาออกคำสั่ง ฉันแอบบ่นในใจ แล้วก็เปลี่ยนเป้าหมายไปหานายภาณุกับคุณลินที่กำลังเดินมาทางนี้อีกครั้ง สงสัยจะเดินนวยนาดกับนายภาณุพอหอมปากหอมคอแล้ว ถ้าไงคงต้องเริ่มปฏิบัติการณ์เสียที ก่อนที่คุณลินจะเข้าใจผิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญที่นายภาณุพาเดินร่อนไปทั่วงาน “งานนี้คนดังๆ มากันเยอะเลยนะคะ” คุณลินกล่าวชื่นชมออกมาสีหน้ายิ้มแย้ม “ครับ ก็คนในเครื่อค่ายเดียวกันเขามาร่วมแสดงความยินดี” “คุณภาณุคะ พี่วิไปไหนเสียล่ะ ควงแต่คนอื่นเดี๋ยวเขาก็เข้าใจผิดกันหมดงานพอดี” ฉันหย่อนระเบิดลูกแรก คุณลินขมวดคิ้วงง “ติดคุยกับแขกผู้ใหญ่นะครับ” นายภาณุรับมุขอย่างรู้งาน “ใครกันคะ” ในที่สุดคุณลินก็อดทนไม่ไหวจนต้องถามออกมา แบบนี้ก็เข้าทางนะสิ วินกับอาจารย์นิดายังพลอยทำหน้าสงสัยไปด้วย “อ้าว นี้คุณลินไม่รู้จริงหรือแกล้งโง่คะนี่ว่า...” แล้วฉันก็ยังไม่ทันได้เฉลยอะไร เมื่อพิธีกรบนเวทีกล่าวเชิญนายภาณุและคู่หมั้นสาวออกมาเปิดฟลร์อเต้นรำ คุณลินถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นนายภาณุเดินออกไปรับผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้น อาจารย์นิดาเองก็คงจะแปลกใจไม่น้อย แต่พอฉันหันไปมองวินกลับเห็นเหมือนเขายิ้มที่มุมปาก เมื่อเห็นว่าคุณลินมีอาการช๊อคเป็นที่น่าพอใจ ฉันจึงเดินเลี่ยงออกมารับอากาศบริสุทธิ์ด้านนอก “แผนการเราใช่ไหม” ฉันสะดุ้งเล็กน้อย แล้วหันไปมองต้นเสียง “อะไรคะ พูดเรื่องอะไร” ฉันถามคนที่ตามมาอย่างแกล้งโง่ “นี่เรารู้มานานแล้วใช่ไหมว่าเขามีคู่หมั้น” วินถาม “แล้วทำไมคะ” “นี่แก้แค้นคุณลินเขาใช่ไหม” วินถามอย่างรู้ทัน “ถ้าใช่แล้วทำไมคะ จะดุจะว่าอะไรตัวเล็กอีกหรือไง เชิญค่ะ ตามสบายเลย” ฉันท้าทาย “ตัวเล็ก เลิกงอนได้แล้วนะ คุยกันด้วยเหตุผลแบบผู้ใหญ่ได้แล้ว” “ก็ตัวเล็กเด็กนี่ จะไม่คุยใครจะทำไม” ฉันบอกออกไปอย่างรวนๆ “ไม่คุยก็ต้องบังคับกันหน่อย เพราะตามใจมามากพอแล้ว” เสียงวินบอกมาพร้อมกับดันฉันเข้าไปในมุมมืด พร้อมกับกักขังฉันไว้ในวงแขนของเขา “ปล่อยตัวเล็กนะ ไม่งั้นจะร้องให้คนอื่นได้ยิน ไม่กลัวหรือไงเป็นอจารย์แต่มาทำแบบนี้” ฉันรีบขู่ “คิดหรือว่าจะปล่อยให้ร้องได้หึ” ดวงตาเขาดูพราวระยับในความมืด “ฟังเหตุผลกันบ้างสิตัวเล็ก พี่ไม่ได้อยาก ทำให้ตัวเล็กเสียใจ พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ไร่ แต่ถ้าเกิดพี่ไม่บอกให้ตัวเล็กไปขอโทษพวกเขา เขาก็จะว่าพี่ให้ท้ายตัวเล็ก” “แต่ตัวเล็กไม่ผิดนี่ ทำไมต้องให้ไปขอโทษด้วย” ฉันเถียงหน้างอ “พี่รู้ แต่ตัวเล็กเป็นเด็ก ขอโทษไปก็ไม่เสียหาย” วินพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ สัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขาที่รินรดอยู่ข้างแก้ม “นี่วินบังคับตัวเล็กเหรอ”                "ตัวเล็กฟังก่อนสิอย่าเพิ่งงอน" เขาบอกพร้อมกับจับฉันไว้ไม่ให้หันหน้าหนี                            "วินก็ได้แต่เข้าข้างพวกเขา แล้วก็ว่าตัวเล็กเหมือนที่ไร่ รู้ไหมตัวเล็กเสียใจ"                "พี่รู้ พี่ขอโทษตัวเล็ก เรามาดีกันนะ" เขาพยายามง้อ                "แต่ตัวเล็กไม่อยากขอโทษพวกเขานี่" ฉันยังดื้อดึง ไม่อยากเสียฟอร์ม “อย่าดื้อนะเด็กดี ขอโทษพวกเขาซะ ตัวเล็กของพี่น่ารักอยู่แล้วใช่ไหม”                 ฉันใช้เวลาครุ่นคิดอยู่กับตัวเองซักพัก ก่อนจะพยักหน้ารับ “ก็ได้ค่ะ ตัวเล็กขอโทษพวกเขาก็ได้” ฉันบอกเสียงอ่อนลง พยายามลดทิฐิ “ดีมาก แบบนี้ต้องให้รางวัล” พูดจบริมฝีปากของวินก็ทำท่าจะก้มต่ำลงมาหาฉัน ทำให้ฉันต้องเบี่ยงตัวหลบแทบไม่ทัน “หลบทำไมจะให้รางวัล” “ตัวเล็กไม่อยากได้นี่ แล้วก็ปล่อยได้แล้ว ตัวเล็กยังไม่หายโกรธวินเลยนะ อย่ามามั่ว”                 "มั่วที่ไหนคนรักกันเขาก็ทำแบบนี้แหละ ไม่ได้กอดมาตั้งนาน ขอกอดให้หายคิดถึงนิดเดียวเอง” วินบอกหน้าตาเฉย พร้อมกับโอบรอบเอวฉันไว้                "อึดอัด ปล่อยสิ" ฉันดิ้นประท้วง แต่คนตัวโตกว่ากับไม่ยอมง่ายๆ แต่เมื่อดิ้นนานเข้า เห็นท่าว่ายังไงเสียก็คงไม่หลุดจากเขาแน่ จึงเปลี่ยนมาเป็นซบหน้าลงที่อกกว้างแทน “แล้ววินล่ะ ไม่ได้ชอบอาจารย์นิดาใช่ไหม” ฉันถามเขากลับเสียงเบา “หัวใจมีอยู่ดวงเดียว ให้คนนี้ไปหมดแล้ว” เขาว่าพร้อมกับกดจมูกลงมาข้างแก้ม แล้วฉันก็ไม่อยากถามอะไรเขาอีกให้เสียบรรยากาศ ถึงยังไงฉันก็รู้ เรื่องมันไม่จบง่ายๆ แบบนี้หรอก อาจารย์นิดาคงไม่ยอม ฉันทำตามที่รับปากกับวินไว้ด้วยการขอโทษอาจารย์นิดากับยัยคุณลินเรื่องที่ไร่ แต่ฉันก็ยังแอบสะใจเรื่องที่คุณลิน หน้าแตกวันนี้ไม่หาย แต่พวกเธอก็คงพอจะเดารู้จากแววตาของฉัน ว่าที่ขอโทษไปนะ ไม่ได้จริงจังเท่าไร แต่ฉันก็ถือว่าฉันทำตามที่สัญญากับวินแล้ว เป็นอันว่าจบกัน ......................................................... ตอน1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3221599/W3221599.html ตอน2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3235405/W3235405.html ตอน3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3250173/W3250173.html ตอน4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3264735/W3264735.html ตอน5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3278370/W3278370.html ตอน6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3292107/W3292107.html ตอน7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3305973/W3305973.html ตอน8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3325996/W3325996.html ตอน9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3334161/W3334161.html ตอน10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3348485/W3348485.html ตอน11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3377182/W3377182.html แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 00:14:18 แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 48 02:13:29 จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 10 เม.ย. 48 19:16:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตัวเล็กแจ๋วมากๆๆ อิอิ แต่วินน่ารักจัง >< (กลับมาชอบอีกแร้ว ^^) หมั่นไส้ อ.นิดาอ่า คราวหน้าขอเป็น อ.นิดาบ้าง แรงๆเรยค่ะ อิอิ จากคุณ : yackety-yak - [ 10 เม.ย. 48 19:21:04 A:61.90.31.191 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 อารายง่ะ ทำซะเสียใจตั้งมากมาย ตอนมาง้อ มีจึ๊ยจิ๊ดเดียวเองง่ะ ไม่สะใจคนตั้งตารอเลยอะค่ะ ปล.ขอบอกว่า ต้วนกด F5 หลายรอบมากกว่าจะอ่านจบ เปิดเข้ามาอ่านตั้งแต่ 18.41 กว่าจะได้อ่านครบ 19.25 แหม...ทำเอาบทจึ๊ยๆของต้วนขาดอรรถรสไปอักโข จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 10 เม.ย. 48 19:26:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ้ ... ตัวเล็กใจอ่อนเกินไปแล้ววววววววว ง่ำๆ >< อย่างนี้ตาวินนิ่งยิ่งได้ใจใหญ่ล่ะซิ!! ตาหวานน่าจะเอาคืนเยอะๆหน่อยน้า งุงิๆ จากคุณ : iNt_GaL - [ 10 เม.ย. 48 19:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห ตัวเล็กใจอ่อนง่ายมากเลย แล้วเป็นเราน่ะ ไม่ผิดยังไงก็ไม่ยอมขอโทษหรอก วินก็ยังไม่บอกด้วยว่าเชื่อตัวเล็กอะ งอน จากคุณ : JingleJ - [ 10 เม.ย. 48 20:05:33 A:61.7.141.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 มาตามอ่านจ๊ะ นั่นสิง้อง่ายมาก น่าจะยาวๆกว่านี้ ให้นายวินคลั่งตายไปเลย ิอิ อิ จากคุณ : tonkho-w - [ 10 เม.ย. 48 20:25:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 รอตั้งนานแน่ะแต่ยัยคุณลินโดนแค่เนี้ยไม่สะใจเลย เอาเป็นว่าคราวหน้าต้องเอาคืนกับยัยอ.นิดาให้หนักๆเลยนะคะ โทษฐานมาปั่นป่วนความรักของตัวเล็กที่น่ารัก :) แล้วก็มีสะกดผิดนิดหน่อยค่ะ ยังพรอยทำหน้าสงสัย= ยังพลอย ซะใจ = สะใจ จะรอตอนต่อไปรีบมาต่อเร็วๆนะคะ จากคุณ : nong kob - [ 10 เม.ย. 48 20:39:02 A:84.162.151.130 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วยกะคนอื่น ตัวเล็กใจอ่อนง่ายไป เดี๋ยววินก็ได้ใจหรอก ไม่ได้นะ ไม่ได้ มันต้องมีการแกล้งคืนก่อนสิ เดี๋ยวเสียชื่อตัวเล็กกันพอดี ต้องแกล้งคนอื่นให้หนักๆหน่อย เหอ เหอ เหอ ปล. หนูยีชื่อ หนู-ยีค่ะ ไม่ใช่ หนู-หยี ชื่อแปลกเนอะ แฮะๆ จากคุณ : หนูยี - [ 10 เม.ย. 48 21:08:47 A:61.90.31.29 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 >.< win na~~~win~~~~ Nida should หน้าแตก 10x more than Nalin! Khun Edward revenge for ตัวเล็ก doey naka~~:D จากคุณ : ark - [ 10 เม.ย. 48 21:32:35 A:67.131.24.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตัวเล็กให้อภัยง่ายไปหรือเปล่าค่ะเนี่ย แหม .. จะว่าไปก็เพราะวินของเราเขาน่ารักนี่ค่ะ (กลัวว่างอนมากไปแล้วเค้าจะไม่ง้อหรือเปล่าเนี่ย) คิก ๆ จากคุณ : jiw - [ 10 เม.ย. 48 22:05:18 A:61.90.109.31 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ยังค่ะ... ยังไม่สะใจเลยอ่ะ ตัวเล็กแก้แค้นน้อยไปหรือเปล่าคะ ยัยอาจารย์นิดายังไม่เห็นจะมีอาการอะไรเลย ยัยลินก็หน้าแตกไม่ดังเปรี๊ยะเท่าที่ควร... จากคุณ : 1981 - [ 10 เม.ย. 48 22:19:37 A:82.43.177.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 narak mak mak lei ka...waiting for the next chapter naka....win ja...ruk tua lek mak mak naka จากคุณ : littlel pig - [ 11 เม.ย. 48 00:28:19 A:129.130.124.233 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตัวเล็กเอ๊ย กลับไปอยู่ในคอนโทรลของป๋าวินอีกแล้ว ง้อนิดเดียวเอง โธ่ จากคุณ : รียา - [ 11 เม.ย. 48 00:36:12 A:203.172.104.230 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทำไมตัวเล็กใจอ่อนอย่างนี้เดี๋ยวพี่วินก็ได้ใจหรอก แอบทำอย่างนี้อยู่เรื่อยๆ ยังไงก็เอาตอนต่อไปมาลงเร็วๆนะ จะรออ่านอยู่จ้า จากคุณ : mionie - [ 11 เม.ย. 48 00:56:53 A:202.142.216.213 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 อะไร้ ยอมง่าย ๆ ได้ไงอ่ะ ตัวเล็ก แค่เนี้ยเอง ยังไม่สะใจเลย หุหุหุ จากคุณ : ปากริม-ไข่เต่า - [ 11 เม.ย. 48 08:22:15 A:202.133.163.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาเพิ่มเติมจากของน้องกบครับ คำผิดอะ แล้วงานที่มหาวิทลัยเป็นยังบ้างล่ะ (มหาวิทยาลัย......เป็นยังไงบ้าง) จริงหรือเปล่าจ้ะ” แม่ฉันถามอย่างยากรู้ (จ๊ะ ...อยากรู้) เอ้าๆ ทานกันเข้าคุณพ่อคุณลูก (รีบทานกันเข้า) ฝาดมือลงไปที่ไหลเขา (ฟาดมือ.....ไหล่) ฉันต้องรัดรอบคอเข้าไว้แน่น (รอบคอเขา) ใบหน้าที่งอง้ำบงบอกอารมณ์โกรธ (บ่งบอก) หลังจากพูดจบเข้าก็ไม่ฟังเสียงนกเสียงกา (เขาก็ไม่ฟัง) ปากหวานแต่หัวค่ำเลยนะค่ะ (ค่ะ จะใช้กับคำตอบรับ แต่คะ จะใช้กับการถาม ในประโยคนี้ น่าจะเป็นเหมือนคำถามมากกว่าคำตอบรับ) ซึ่งยื่นอยู่ห่างไปไม่มากนัก (ยืนอยู่) ตัวเล็กโดนเผ่าจนเกรียม (เผา) ไม่ให้บรรยากาศดูตรึงเครียดเกินไป (ตึงเครียด) แต่พอฉันหันไปมองวินกับเห็นเหมือนเขายิ้มที่มุมปาก (กลับเห็น) หัวใจมีอยูดวงเดียว (มีอยู่) แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 48 10:28:28 แก้ไขเมื่อ 11 เม.ย. 48 09:58:04 จากคุณ : ลูนาติก - [ 11 เม.ย. 48 09:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตัวเล็กใจอ่อนจัง ตาวินง้อนิดง้อหน่อยก็ยอมและ จากคุณ : panmile_pink - [ 11 เม.ย. 48 15:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยอมรับๆว่าอดหมั่นไส้พระเอกแบบพระเอ้ก...พระเอกอย่างวินไม่ได้ เฮ้อ... แต่ก็ยังอยากอ่านฉากหวีดๆ ( สวีตนะคะ ไม่ใช่ หวีดหยอง) ของวินกับตัวเล็กอยู่น๊า แบบว่าแอบซาดิสต์นิดๆอ่ะค่ะ อยากให้ตัวเล็กแกล้งวินไปนานๆ แหะๆ สะใจดี เอิ๊กซ์ๆๆๆ จากคุณ : Kazalong - [ 11 เม.ย. 48 15:48:57 ]

ความคิดเห็นที่ 22 สั้นจังเลยค่ะ จากคุณ : MiKi - [ 11 เม.ย. 48 16:18:41 A:202.57.159.252 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 เหอๆๆๆ ตัวเล็ก...ใจดีเกินไปแล้วนะ ยอมได้ไง ต้องงอนต่ออีกหน่อยสิ อุตส่าห์เสียหัว เอ๊ย เสียผม ไปแล้วนะ แล้วนิดานั้นจะทำไรอีกเนี่ย... -_- น่าจะจับไปทำต้มนิดาซะเลยนะ จากคุณ : ...เกียร์... - [ 11 เม.ย. 48 18:27:34 A:58.8.248.95 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 เกียร์โหดดดด .... จากคุณ : iNt_GaL - [ 11 เม.ย. 48 22:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 25 Tua Lek is too easy... not good not good. Wait for the next chapter ka. จากคุณ : Reader - [ 12 เม.ย. 48 03:22:40 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ไม่สะใจเลยอะ ไม่ย๊อมๆๆๆ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 12 เม.ย. 48 11:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นแฟนใหม่ค่ะ พอดีเพิ่งมาว่างอ่าน พอได้อ่านแล้วก้อติดใจค่ะ จะติดตามต่อไปนะคะ สู้ๆๆ จากคุณ : ต่าย - [ 12 เม.ย. 48 23:43:35 A:61.90.48.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 โอ้ ม่ายยยย ฝันร้ายของฟลอร่าเป็นจริง อ๊ะ ขออภัยขอรับที่ทำให้ตกใจ แหะๆ เป็นนางเงานั่งแอบอ่านในมุมมืดมานาน สุดท้าย อดรนทนไม่ไหวขอรับ เฮ้อ ฝันร้ายเป็นจริงซะแล้ว ตัวเล็กยอมวินง่ายป๊ายยยยย ยังแก้แค้นลินจงไม่สะใจเลย ส่วนอ.นิดานั่นก็ด้วย อยากให้ตัวเล็กจัดการให้ไม่กล้าหงอ ที่สำคัญ ตาวิน ฮึ่มๆๆๆๆๆ แค้นนัก คราวก่อนใจร้ายกับตัวเล็กซะขนาดนั้น ยังไม่น่าให้อภัย ฮึ่มๆๆๆๆๆๆๆ พี่Edward เห็นแก่นักอ่านตาดำๆ ตัวดำๆ ชำระความแค้นนี้ให้สาแก่ใจทีนะขอรับ ฮือๆ จากคุณ : Flora - [ วันมหาสงกรานต์ (13) 18:08:02 A:203.113.77.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ในที่สุดก็กลับมาดีกันได้แล้ว แต่แหมไม่ค่อยไว้ใจตัวเล็กเลยค่ะ ว่าจะแผลงฤทธิ์อะไรอีก น่าสงสารวินจริงๆ เลย จากคุณ : leely (inside) - [ วันเนา (14) 10:41:48 ]

ความคิดเห็นที่ 30 13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3417606/W3417606.html จากคุณ : Janer - [ 31 พ.ค. 48 20:25:29 ]