“ตื่นได้แล้ว..อายูมิ ”
ใครนะเสียงดังอยู่ได้น่ารำคาญจริงๆ คนจะหลับจะนอนไม่ได้เลยหรือไง
“อืมมมม..มีอะไรปลุกแต่เช้าเนี่ย..พี่จิอะ.” ฉันพูดทั้งที่ยังหลับตาอยู่บนเตียง เฮ้อ....เบื่อจริงๆเมื่อคืนฉันก็ไม่ค่อยได้นอนด้วยง่วงจะตายอยู่แล้ว ไม่รู้เลยหรือไงนะว่าเวลาคนง่วงนอนแล้วมาปลุกเนี่ยพอตื่นขึ้นมามันจะอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวก็อาละวาดซะเลยนี่ @_@
“วันนี้มันวันเปิดเทอมนะจ๊ะ...ไปอาบน้ำสิเดี๋ยวพี่เตรียมเสื้อผ้าให้ ^_^” ระหว่างที่พูดจิอะก็รีบจัดแจงเตรียมเสื้อผ้าให้กับน้องสาวของเธอ

“ค่ะพี่จิอะ...ขอเวลา 10 นาที” ฉันลุกจากเตียงไปหอมพี่จิอะก่อนจะงัวเงียเดินเข้าห้องน้ำไป
ซาโอโตะเมะ จิอะ เป็นเด็กที่ตระกูลวาคาบะรับมาอุปการะตั้งแต่เธออายุได้แค่ห้าขวบเพราะพ่อแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่นิวซีแลนด์ขณะไปติดต่อการค้า ทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง แต่พ่อแม่ของอายูมิก็รักเธอเหมือนกับเธอเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนสนิทก็ตามแต่ทุกคนในตระกูลวาคาบะก็ให้เกียรติเธอเป็นอย่างดี จิอะจึงเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ และยังคอยดูแลอายูมิเสมอมาอายูมิจึงรักและบูชาพี่สาวคนนี้ของเธอยิ่งนัก เวลาผ่านไปสิบนาทีอายูมิก็ลงมาพร้อมชุดนักเรียนชุดใหม่ของเธอ

“น้องพี่น่ารักจริงๆเลยจ๊ะ..มีหวังหนุ่มๆหลงตายเลยล่ะ^_^”
พี่จิอะส่งยิ้มละลายใจหนุ่มให้ฉันอีกแล้ว
เฮ้อ.....ขนาดฉันเป็นผู้หญิงนะเนี่ยยังอดใจละลายเลยแฮะ-o-
“พี่จิอะก็ยังสวยไม่สร่างเลยนะคะ..อิอิ” ฉันพูดพลางสวมกอดพี่สาวสุดที่รัก มองใกล้ๆพี่จิอะสวยมากขนาดนี้เชียวหรอ..ถ้าเราเป็นผู้ชายเราคงตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบแน่ๆ เพราะพี่จิอะน่ะนอกจากจะสวยแล้วยังเรียบร้อย น่ารัก เรียนดี กีฬาก็เด่น ใครไม่รักก็บ้าแล้วล่ะเพราะเธอคนนี้แหละ ..Perfect girl ....ของแท้

“คุณหนูจิอะ คุณหนูอายูมิ เชิญครับ” ซุยพูดพลางเปิดประตูให้ฉันและพี่สาวก้าวขึ้นรถไป
“ขอบคุณนะคะ..คุณซุย”
คุณซุยคนเนี้ยหล่อนะฉันจะบอกหั้ย^_^// เค้ามาเป็นคนดูแลฉันกับพี่สาว เมื่อก่อนน่ะฉันกับพี่เรียนอยู่ประเทศอังกฤษ แต่ว่าเพราะพวกมาเฟียแก๊งอื่นน่ะสิ มันจับตัวฉันไปเรียกค่าไถ่ เกือบตายแน่ะ
ฉันกับพี่จิอะเลยถูกส่งกลับมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นนี่ เฮ้ออ...แย่จริงๆถ้าฉันเจอไอ้พวกที่จับฉันไปนะจะเตะให้มันทำพันธุ์ไม่ได้เลยคอยดู o _o เพราะพวกมันแท้ๆฉันถึงต้องมาติดเง็งที่นี่ แต่ก็ช่างเห๊อออ..
อย่างน้อยฉันก็ได้อยู่กะคุณซุยที่แสนจะน่าร๊ากกก...น่าฟัด ^_^; ว๊ายยย...ฉันคิดแบบนี้ได้ไง ไม่ดีๆ
แต่ถ้าได้ควงคุณซุยสักวันก็...ดีเหมือนกันน๊า อิอิ *^_^*
โรงเรียนมัธยมเซอัน โรงเรียนที่ได้ชื่อว่าแพงที่สุด ดีที่สุดในเกาะญี่ปุ่น โรงเรียนนี้มีค่าเทอมปีละสองแสนเยนเชียวนะ ซึ่งถือว่าแพงมากในบรรดาโรงเรียนเอกชนของญี่ปุ่น บรรดานักเรียนที่เรียนโรงเรียนนี้มาจากตระกูลผู้ดีเก่า หรือไม่ก็มหาเศรษฐีทั้งนั้น เรียกได้ว่าคนธรรมดาสามัญอย่ามีหวังได้เข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ แต่ที่แน่ๆก็มีฉันกับพี่สาว คุณหนูแห่งตระกูลวาคาบะนี่แหละที่ได้เข้าเรียนที่นี่
“ตอนเย็นผมจะมารอรับนะครับ...คุณหนู” ซุยกล่าวผ่านกระจกที่ถูกเปิดออกแล้วรีบขับรถไปทันที
“โห..คนเยอะจังเลยพี่จิอะ”ระหว่างที่สองสาวเดินเข้าไปในโรงเรียน บรรดาหนุ่มๆพากับกระซิบกระซาบกันใหญ่ อายูมมิเธอดูไม่ค่อยพอใจจะเข้าไปหาเรื่อง แต่จิอะก็รั้งเอาไว้เพราะไม่อยากให้น้องสาวก่อเรื่องตั้งแต่เข้าเรียนวันแรก
“สองคนนั้นน่ารักจังเลยว่ะ...แกว่ามั้ยไซโต้*_*” อากิระพูดกับไซโต้ขณะที่สองพี่น้องเดินผ่านพวกเค้าไปตามทางเดิน
“อืมม...ก็งั้นๆแหละ” ไซโต้พูออย่างไม่ใส่ใจ ไม่เห็นจะน่ารักอะไรมากเลย เขาคิด
“แกนี่ยังตายด้านเหมือนเดิมนะ ไม่คิดสนใจผู้หญิงเลยใช่มั้ยวะเนี่ย” อากิระพูดอย่างเซ็งๆ
จะมีสาวคนไหนชนะใจมันได้มั้ยเนี่ย เฮ้ออ...อยากจะรู้จริงๆ

“ห้อง 3 - A อยู่ทางไหนนะเนี่ย” ฉันบ่นไปพลางมองป้ายที่ติดไว้หน้าห้อง ห้องแล้ว ห้องเล่า
“โครมม!!!...โอ๊ยยย..” พี่จิอะโดนชนเข้าอย่างจังจากข้างหลังทำให้ล้มลงไปกระแทกพื้นอย่างแรง
“นี่เธอมายืนเกะกะอยู่ได้...ฉันรีบนะ” ไซโต้กล่าวขณะกำลังจะเดินจากไป แต่ก็เป็นจังหวะเดียวกันที่อายูมิกระชากเสื้อของเค้าเอาไว้พอดีทำให้เค้าชะงักทันที
“นายน่ะ...มาชนพี่ชั้นแล้วยังจะมาว่าอีกหรอไงยะ” อายูมิโกรธจัดทั้งที่พวกเธอยืนเฉยๆแท้ๆอีตานี่เป็นใครนะกวนประสาทชะมัด อยากจะเอาไม้หน้าสามมาฟาดตานี่จริงๆใครก็ได้ช่วยทีเหอะ
“ช่างเหอะ...อายูมิ พี่ไม่เป็นไรแล้ว” จิอะรีบดึงน้องสาวไว้ไม่ให้หาเรื่องต่อ
“ได้ไงพี่จิอะ...ยังไงนายก็ต้องขอโทษพี่ชั้นก่อน นายปลาหมึก >o< ” ชั้นไม่ยอมง่ายๆหรอกดูสิตานี่จะยอมขอโทษมั้ยถ้าไม่ขอโทษล่ะน่าดู ระหว่างนั้นอากิระวิ่งมาพอดี
“ว้าว..นางฟ้าน้อยนี่เอง” อากิระเห็นสองสาวก็จำได้ทันทีว่าเป็นคนที่เค้าเห็นเมื่อกี้
“เฮอะ...ชั้นไม่ขอโทษหรอก เธอไม่หลบเองช่วยไม่ได้” ไซโต้ยืนกรานคำเดิมทั้งที่รู้ว่าตัวเองผิด แต่ด้วยความหยิ่งของเค้า แล้วยัยนี่ยังมาเรียกเราว่า นายปลาหมึกอีกไม่มีทาง เขาคิด…
“555..ไซโต้แกเป็นนายปลาหมึกตอนไหนเนี่ย...ว่าแต่มีอะไรกันหรอครับ” ฉันชักชอบแล้วสินางฟ้าใจกล้าดีแฮะ ปกติไม่มีใครกล้าเถียงไซโต้สักคน สงสัยจะนักเรียนใหม่แน่เลย
“ก็..นายปลาหมึกเนี่ยชนพี่ชั้นแล้วไม่ยอมขอโทษ” อายูมิยังหน้าบูดอยู่ ด้วยความเซ็ง นายปลาหมึก
ชื่อที่เธอตั้งให้เพราะดูจากผมหยักศกของเขา ตานี่ดูไปก็หล่อไม่ใช่เล่นนะเนี่ย แต่เสียอย่างเดียวมารยาทแย่ไปหน่อย
“ผมขอโทษแทนมันด้วยนะครับ” อากิระรีบกล่าวเพราะเค้าไม่อยากมีเรื่องกับสองสาวที่เค้าหมายตาไว้ ด้วยความเจ้าชู้ของเค้าคงไม่ยอมปล่อยสองสาวไปง่ายๆแน่นอน
“ไม่เป็นไรค่ะ...ชั้นไม่เจ็บอะไรมาก”
พี่จิอะยิ้มอย่างเคย เธอไม่ค่อยชอบมีเรื่องกับใครมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอจึงไม่ต่อความยาวอะไรมากนัก แล้วเธอก็มองฉันอย่างปรามๆเพื่อไม่ให้ฉันหาเรื่องสองคนนั่นอีก พี่จิอะมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ เห๊ออ..ขืนช้านหาเรื่องต่อตายแน่ พอแค่นี้ดีกว่า -*- ถึงแม้พี่จิอะจะดูแสนดีแต่เวลาเธอโมโหล่ะก็ใครก็ห้ามไม่อยู่ ซึ่งฉันไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นซะด้วยสิ
“ทำไมต้อง.....( - -!) ”
ยังไม่ทันพูดจบไซโต้ก็โดนลากออกไปตามทางเดินเสียก่อนที่จะเกิดเรื่องวุ่นวายเหมือนเมื่อกี้อีก
“พี่ไม่เป็นไรมากใช่มั้ยคะ...ไปห้องพยาบาลมั้ย” ฉันถามพี่สาวด้วยความเป็นห่วง
“พี่ไม่เป็นไรจ๊ะ..หายแล้วล่ะ”
โอ๊ยยย...พระเจ้าวิชาประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นทำไมมันยากยั่งงี้ฟะ ฉันจะรอดมั้ยเนี่ยมีหวังต้องตกแน่ แต่เอ๊ะ...ไม่เข้าใจจริงๆทำไมตานั่นเก๊กจังนะ เป็นใครมาจากไหนเนี่ยไม่ไหวเลยแต่ยังไงก็ขอภาวนาให้ไม่ต้องพบเจอกันอีกเลยเถอะ พระเจ้า...หนูขอร้องล่ะค่ะ..=_=