CafeTech-ExchangePantip MarketChatPantownBlogGangGameRoom


    พ่อของผม...ซูเปอร์แมน

    บ้านเราเป็นครอบครัวเล็กๆ ที่ประกอบด้วย แม่ ผม และ…ซูเปอร์แมน

        จริงๆ แล้วซูเปอร์แมนมีชื่อเรียกอย่างเป็นทางการสำหรับใช้เรียกตอนที่อยู่กับคนอื่นๆ อย่างที่โรงเรียน ฯลฯ ว่า ‘พ่อ’

         สำหรับชื่อที่ไม่เป็นทางการที่แม่มักจะใช้ ก็มีหลายระดับ ตามความพอใจของแม่ในขณะนั้น

         “ไอ้แก่” นี่ใช้เรียกตอนอารมณ์ดี

         “ตาแก่” เริ่มโมโหนิดๆ ประมาณว่าถูกขัดใจ

        “คุณสิทธ์” อันนี้ตอนที่ไม่ยอมซื้อแหวนให้

         “คุณสิทธิพงศ์” อู๊ย…ถ้าได้ยินแบบนี้ล่ะหนาวทั้งพ่อทั้งลูก แม่เรียกพ่อแบบนี้ทีไร ระเบิดปรมาณูลงกลางบ้านเราทุกที

           อย่างไรก็ตาม สำหรับผม ผมมักจะเรียกพ่อ (แบบลับๆ) ว่า ซูเปอร์แมน

          จริงๆ นะครับ ซูเปอร์แมนก็ทำตัวแบบซูเปอร์แมนได้จริงๆ

         ไม่เชื่อใช่มั้ยนี่ ผมจะแจกแจงให้ฟัง

         - มีตาเลเซอร์ มองทุกอย่างทะลุ (ตอนแม่กับผมหนีไปเที่ยวห้างกันสองคน และเราใช้ค่ากับข้าวที่เหลือของบ้านไปเกือบหมด พ่อไม่รู้ รู้ได้ไง มายืนดักอยู่หน้าบ้าน เราซึ่งเดินตัวลีบค่อยๆ ผ่านพ่อไปช้าๆ ผมอุตส่าห์ช่วยปิดบังถุงเสื้อของแม่เต็มที่ แต่แหม…จริงๆ เราก็ใช้จ่ายไปแค่เล็กๆ น้อยๆ แถมจะสิ้นเดือนแล้วด้วย พ่อไม่น่าโมโหมาก ผมได้หุ่นยนต์มาแค่สองตัวเอง แม่ได้กระโปรงชุดราคาหกพันมาชุดเดียวเหมือนกัน…จริงๆ เรื่องหุ่นยนต์นี่ พ่อจะมาว่าผมไม่ได้นะ มันเป็นสินน้ำใจจากแม่ต่างหาก)

          -  สามารถบินไปไหนมาไหนได้ (ตอนนี้พ่อคงบินไม่ค่อยไหวแล้วแหละ เพราะน้ำหนักเริ่มเกิน แต่ยังไงพ่อก็ยังพาผมบินไปทั่วๆ บ้านได้อยู่ดี ถึงจะบ่นกระปอดกระแปดว่าผมตัวหนักยังกับช้างก็เหอะ)


           - มีความแข็งแรงบึกบึน (ในสงครามจี้เอว ระหว่างแม่กับพ่อ ผมรู้เสมอว่าพ่อสามารถเอาชนะได้ แต่พ่อจะยอมให้แม่ได้ตำแหน่งแชมป์ไป – เพราะรักหรอกนะ พ่อแอบกระซิบบอกผม)

          - เคลื่อนที่เร็ว ( ตอนผมย่องไปใช้โน้ตบุ๊คของพ่อ พ่อซึ่งตากผ้าอยู่หลังบ้านวิ่งมาจับไหล่ผมในเวลาสิบวินาที ผมเพิ่งทำได้แค่เปิดเครื่องเอง)


          ครับ จากคุณสมบัติที่กล่าวไปทั้งหมด ยังมีอีกสิ่งที่ซูเปอร์แมนของผมสามารถทำได้ นั่นคือซ่อมได้ทุกอย่างครับ ไม่ว่าจะเป็นทีวี (ซึ่งผ่านไปค่อนคืนกว่าจะได้ดู และถึงสีในจอจะหายไป แต่มันก็ดูรู้เรื่องนะ ทีวีขาวดำเก๋จะตาย)

         หม้อหุงข้าว (อันนี้ต้องขอยอมรับในฝีมือ พ่อไปตามหาซื้อจนได้สปริงเล็กๆ มา แล้วก็ถอดหม้อหุงข้าวจนมันโป๊ แล้วก็จัดการใส่กลับเข้าไปใหม่ โดยไม่มีของญี่ปุ่นทำเกินหลงเหลืออยู่แม้แต่ชิ้นเดียว แล้วมันก็ใช้หุงข้าวได้ดีเหมือนเดิมด้วย)

          รถยนต์ (อันนี้ไม่ขอกล่าวถึงดีกว่า เอาเป็นว่าได้หมด ตั้งแต่เปลี่ยนยาง ดูเครื่องยนต์ ฯลฯ ก็พ่อผมทำงานในอู่นี่ครับ)

        โฮ้ย เยอะแยะ ตาแป๊ะไก๋ เวลาแค่วันเดียว จารไนความสามารถของพ่อผมได้ไม่หมดหรอก

           อย่างไรก็ตาม ลองซูเปอร์แมนของผมมีความสามารถมากมายแบบนี้ ซูเปอร์แมนก็ย่อมมีจุดอ่อนบ้าง นั่นคือ อาการแพ้คริปโตไนท์

         คริปโตไนท์ในที่นี้ มีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่าบุหรี่ครับ

         พ่อแพ้สารตัวนี้มาก เลยต้องสูบบ่อยๆ เพื่อให้มันหมดไปจากโลก

         แต่เท่าที่ผมดูๆ มาหลายปี ผมไม่เห็นว่ามันจะลดลงเลย แต่ซูเปอร์แมนไม่โกหกผมครับ ผมเชื่อที่ซูเปอร์แมนพูดทุกอย่าง

         เหตุการณ์ต่างๆ ในบ้านแต่ละวันก็ผ่านไปอย่างราบรื่น (ถ้าคุณไม่นับว่าการจิกกัดเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างซูเปอร์แมนและซูเปอร์เกิร์ล เอ๊ะ แฟนซูเปอร์แมนใช่ซูเปอร์เกิร์ลรึเปล่าก็ไม่รู้นะครับ แต่ผมว่าแม่ผมต้องเป็นซูเปอร์เกิร์ลได้แน่ๆ ก็เถียงชนะซูเปอร์แมนทุกทีเลยนี่ แล้วพอเถียงแพ้ทีไร ซูเปอร์แมนก็ต้องหนีไปนั่งสูบคริปโตไนท์หน้าบ้านทุกที)

         จะว่าไงดี ผมรักชีวิตของผมนะครับ ถึงพ่อกับแม่จะทะเลาะกันบ้าง แต่เราก็เป็นครอบครัวซูเปอร์จะมีความสุข

          ผมอยากให้เรามีความสุขแบบนี้ตลอดไป

           แต่บางที…ผมอาจจะคาดหวังมากไป

          วันหนึ่ง…ซูเปอร์แมนไม่ได้กลับบ้าน…

           แม่ผมพอกลับมาจากการไปตามหาซูเปอร์แมนแล้วก็เอาแต่ร้องไห้ และกอดผมไว้จนเจ็บไปหมด แม่บอกว่าซูเปอร์แมนบินหนีไปแล้ว

          ผมถามว่า แล้วเราตามเขากลับมาไม่ได้เหรอ

           แม่บอกว่า ไม่ได้ เขาไปไกลมากๆ ไปในที่ที่เราไม่อาจตามไปได้ในตอนนี้

            ผมถามว่า แล้วจะตามไปได้เมื่อไหร่ ผมอยากเจอเขาเร็วๆ

          แม่ลูบหัวผมเบาๆ อาจจะอีกพักใหญ่ๆ นะลูก

          ผมพยายามคิดว่าพักใหญ่ๆ ของแม่ มันนานแค่ไหนกันนะ

        แต่ผมก็เฝ้ารออยู่อย่างอดทน

        จนเวลาผ่านไปได้สองวัน แม่พาผมไปที่วัดแห่งหนึ่ง ผมไม่ค่อยชอบเลย ลำพังตอนกลางคืนก็น่ากลัวพออยู่แล้ว แถมนี่ยังเป็นวัดอีก

         แต่ผมจะทำตัวอ่อนแอไม่ได้ ซูเปอร์แมนบอกผมเสมอว่า เวลาที่เขาไม่อยู่ ผมจะต้องเป็นหลักให้แม่ยึดเกาะ เขาว่าผมเข้มแข็งเหมือนเขา

         เหมือนพ่อ…

          ผมเดินตามแม่เข้าไปในศาลา ที่นั่นมีคุณย่ากับคุณยายนั่งรออยู่ ผมวิ่งรี่เข้าไปหาท่านทั้งสอง หลังจากไว้สวยๆ แบบที่แม่สอนแล้ว ย่ากับยายก็กอดผมเอาไว้แน่น

    จากคุณ : surudee - [ 11 เม.ย. 48 10:22:51 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป