บทที่ 15 - กวาดล้าง
แสงจันทร์นวลส่องกระจ่างอยู่กลางฟากฟ้า ราตรีอันควรเงียบกลับมิได้สงัดลง ท้องถนนยังคงพลุกพล่านด้วยเหล่ารถรา ตึกรามบ้านช่องยังคงสว่างด้วยแสงไฟ และนั่นรวมถึงอาคารสูงหนึ่งร้อยแปดชั้นนาม ลีโอนาท เสือดำที่มิได้รู้เลยว่าบัดนี้ผู้ล่าเข้ามาใกล้จนเกือบประชิดถึงตัวแล้ว
พื้นที่ถูกเคลียร์อย่างรวดเร็ว แล้วอึดใจต่อมารอบอาคารลีโอนาทก็คงเหลือแต่ชายฉกรรจ์ในชุดดำนับสิบ ชุดดำที่แขนเสือด้านซ้ายมีแถบสีแดงปักเด่นชัด บ่งถึงทัพใต้การควบคุมของธิดาจักรพรรดิ
เสิ่น ปิงปิง ธิดาจักรพรรดิแห่งทางช้างเผือก เจ้าหล่อนในชุดเสื้อกางเกงรูปแบบเดียวกันกับเหล่าลูกน้องยืนกระชับตรวจสอบปืนสั้นในมือ หล่อนดูสงบ สง่า อย่างเกินกว่าวัยอันควรจะเป็นยิ่งนัก หล่อนกำลังพยักหน้ารับฟังการรายงานความคืบหน้าของสถานการณ์จากลูกน้องคนสนิท ก่อนเอ่ยปากสั่งการสองสามคำแล้วโบกมือให้ลูกน้องผละไปปฏิบัติหน้าที่
นี่เป็นภาพที่ทำให้เสิ่นกวงต้องดูดควันบุหรี่เข้าปอดลึกๆ ก่อนเปรยคำขึ้นเคร่งขึง
เธอพนันกับท่านก็แค่จับตัวหัวหน้าดาเรล ไม่จำเป็นต้องถล่มดาเรลให้ยับทั้งองค์กรก็ได้
ใช่แล้ว ลีโอนาท คือตึกศูนย์กลางสำคัญอันเป็นที่ตั้งขององค์กรลับดาเรล ตึกที่ภายในอาคารไม่อาจเดาได้เลยว่าบัดนี้มีนักฆ่าซ่องสุมรวมหัวกันอยู่เท่าไหร่!
เพื่อตัดปัญหาไม่ให้เรื่องเดิมๆเกิดซ้ำขึ้นอีก การเชือดไก่ให้ลิงดู บางทีมันก็จำเป็น ปิงปิงเอ่ยเคร่งขรึม การหาตัวใครสักคน พูดว่าง่ายก็ง่าย แต่พูดว่ายากก็ยาก แล้วพี่ก็รู้ ฉันมีเวลาไม่มาก
จับตัวหัวหน้าดาเรลให้ได้ก่อนพวกดาเรลจะลงมืออะไรต่อไป บทพนันที่ปิงปิงยื่นเสนอต่อนายท่านเพื่อแลกเปลี่ยนกับการคงตัวผู้สืบทอดบัลลังก์จักรพรรดิ์
เสิ่น กวง สูดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งก่อนพ่นควันออกช้าๆ เคยมีคนว่าเขาเป็นพวกคนไร้ความรู้สึก แต่เขารู้ตัวดีว่าตัวเองอารมณ์ร้อนแค่ไหน โดยเฉพาะถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับน้องสาวคนสำคัญของเขา
พี่เชื่อ ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่ถึงกับต้องถอนตัวจากการฝึกซ้อม เพื่อเอาเวลามาทุ่มเทเต็มที่กับการพนันที่ไม่เป็นเรื่องนี่ กวงเอ่ย สีหน้าคงไร้อารมณ์เหมือนคนสวมหน้ากาก แต่น้ำเสียงบางอย่างบ่งชัดถึงอารมณ์ไม่พอใจ
พี่ไม่เข้าใจ
คงยากเข้าใจ เสิ่น กวงย้อนด้วยท่าทีไม่หยี่ระ คนอื่นทุ่มเทฝึกซ้อมกีฬาก็เพื่อวันหนึ่งจะได้ลงสนามแข่งคว้าเหรียญรางวัล แต่เธอกลับเล่นละทิ้งความฝันตัวเองง่ายๆเพียงแค่ผู้ชายคนเดียว
ทิ้งความฝัน? หล่อนทวน คราวนี้ดวงหน้าสงบระบายรอยยิ้มจาง ฉันจำไม่ได้ว่าละทิ้งความฝันของตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่ สิ่งที่ฉันต้องการฉันไม่มีวันละทิ้งง่ายๆ พี่น่าจะรู้จักนิสัยฉัน ปิงปิงขยับมือตบเบาๆที่ต้นแขนของพี่ชาย หล่อนกวาดสายตามองไปรอบๆอีกครั้ง พยักหน้าส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่ยืนรอรับคำสั่ง ก่อนหันมาเอ่ยลาผู้เป็นพี่ แล้วเราค่อยพบกันหลังเลิกงาน
หล่อนยกมือขึ้นสูงแล้วตวัดตบลง เท่านั้นระเบิดควันก็ถูกโยนฟึ่บเข้าไปในอาคารสูง พลันเหล่าทหารกล้าแห่งกองทัพธิดาจักรพรรดิในชุดพร้อมรบก็ยกขบวนบุก!
+ + +
ธิดาจักรพรรดิจะชนะในศึกครั้งนี้ ทั้งหมดก็เพียงเพื่อใครคนหนึ่งนั่น
แต่นี่มันคุ้มกันแล้วหรอกหรือ..
ความคิดที่เสิ่นกวงมิอาจสงบอารมณ์ตนลงได้
ในฐานะมือขวาของจาง เฉียวฟง เขาไม่ควรมีความเห็นอะไรทั้งสิ้นไม่ว่าใครจะขึ้นมาเป็นคู่ควงของธิดาจักรพรรดิ แต่สำหรับ..ในฐานะของคนเป็นพี่..หมอนั่นเหมาะสมแล้วแน่หรือ
คำถามที่เสิ่นกวงเอ่ยถามตัวเองเป็นรอบที่ร้อย กวาดตามองอาคารลีโอนาทที่ตั้งตระหง่านเบื้องหน้า ควันหนามากมายทะลั่กพวยพุ่ง มีทั้งเสียงร้องและเสียงรบ ตลอดจนสัญญาณลี้ภัยที่ดังอลหม่านวุ่นวาย ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างที่บอกไม่ได้ว่าคุ้มค่าแน่หรือไม่
เสิ่นกวงมองภาพเบื้องหน้า ก่อนทิ้งบุหรี่ที่คีบในมือลงพื้นแล้วใช้ปลายเท้าบดขยี้ เขาแหงนหน้าขึ้นมองฟากฟ้าในคืนเดือนดับ ขยับมือกระชับผ้าพันคอกับคำตอบบางอย่างที่คงไม่เปลี่ยนแปลง
นายคนนั้นสักนิดก็ไม่เหมาะกับปิงปิงของเขา น้องสาวแสนดีของเขาควรได้คนที่ดีกว่านั้น ควรได้คนที่รู้จักค่าของเธอ รู้จักจะรักและปกป้องเธอ แล้วยินดีสละได้แม้ชีวิตเพื่อเธอ
ใช่ ต้องไม่ใช่อย่างนายคนนั้น นายคนที่ดีแต่คอยรับความช่วยเหลือและการเสียสละมากมายจนนับไม่ถ้วนจากน้องสาวของเขา แล้วเป็นการรับความช่วยเหลืออย่างที่บางทีตราบจนบัดนี้อาจไม่เคยได้รู้สำนึกเลยก็ได้
ยูร่า วาเลนเซีย.. ไม่คู่ควรกับธิดาจักรพรรดิ
เสียใจด้วยปิงปิง การพนันครั้งนี้พี่คงต้องให้เธอเป็นฝ่ายแพ้
เสิ่น กวงสะบัดตบผ้าพันคออีกครั้ง ก่อนขยับมือล้วงเข้าซุกในเสื้อโค้ทตัวใหญ่แล้วหันไปสบตากับลูกน้องคนสนิท ในอึดใจรถใหญ่ติดฟิล์มก็แล่นเข้ามาจอดเทียบขอบถนน ทันที่รับผู้เป็นนายขึ้นรถก็ค่อยแล่นห่างจากความสับสนวุ่นวายของงานล่าเสือดำไปอย่างช้าๆ
เสียงรถหวอของกรมตำรวจกำลังมุ่งตรงมา ไม่ช้าและไม่เร็ว มันจะมาอย่างได้จังหวะพอดีเมื่อการล่าพยัคฆ์ของธิดาจักรพรรดิสิ้นสุด
สายลมหนาวคงพัดเศษใบไม้ตีว่อน คละคลุ้งมากับกลิ่นคาวเลือดอ่อนๆของเหล่าพยัคฆ์ที่ถูกล่า
+ + +
บอส
บลัดดี้แมรี่อุทานอย่างดีใจเมื่อจอมอนิเตอร์จะรับภาพของผู้เป็นหัวหน้าได้ในที่สุด ข่าวการถูกโจมตีเมื่อย่ำค่ำที่อาคารลีโอนาทมันเขย่าขวัญสั่นประสาทเธออย่างสุดจะทานรับ คนในองค์กร ถูกเชือดดับคาตึกเกือบทั้งหมด
ความเสียหายมากมายมหาศาลเพราะการโจมตีครั้งนี้เกิดขึ้นในขณะที่ดาเรลเรียกรวมพลใหญ่เพื่อการประชุมลับ การประชุมลับที่เหมือนเป็นกับดัก การประชุมที่ถูกเรียกด่วนจากกว่าครึ่งของบุคคลสำคัญในองค์กร แล้วสุดท้ายกลายเป็นกับดักขนาดใหญ่ที่กวาดล้างจนองค์กรพังยับ ข่าวการประชุมที่ไม่ควรจะรั่วแต่กลับรั่ว สรุปได้คำเดียวว่ามันต้องมีเกลือเป็นหนอน แล้วอาจไม่ใช่หนอนแค่เพียงตัวเดียวเสียด้วย
แต่..มันจะแปลกตรงไหน นั่นสิ จะแปลกตรงไหนกัน เมื่อองค์กรอย่างดาเรลเรียกคนมารวมกันได้ก็เพราะ เงินกับอำนาจ เงินกับอำนาจที่ตระกูลจางมีกันอย่างเหลือล้น!
สิ่งที่เพียงแค่คิด แมรี่ก็รู้สึกกลัวอย่างไม่เคยกลัวมาก่อน เธอรอดมาได้เพราะได้รับคำสั่งเตกิล่าให้รออยู่ที่มั่นเพื่อคอยการติดต่อจากหัวหน้า ขณะที่เตกิล่า..
บอสได้ข่าว.. แมรี่เตรียมเอ่ยรายงาน ขณะที่บอสยกมือขึ้นห้ามไม่ให้พูดอะไรต่อ
ฉันรู้แล้ว ฉันอยากถามแต่ว่าใครเป็นคนออกคำสั่งเรียกประชุม โจนาธาน ดาเรลเอ่ยขณะที่นัยน์ตาสีอำพันวาวโรจน์บ่งความขุ่นเคืองเด่นชัด แมรี่สงบสติอารมณ์ สูดลมหายใจลึก
พวกเราส่วนใหญ่ต้องการเปิดประชุมค่ะบอส พวกเราพยายามจะติดต่อบอสแต่ติดต่อไม่ได้ เตกิล่าเลย..
ทำอะไรโดยพละการแล้วทีนี้เป็นไง โจนาธานกระแทกเสียงตำหนิ แล้วเตกิล่ามันไปไหน
มันช่างเป็นการตำหนิที่ไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย
นี่คือความคิดที่ผุดพรายในใจแมรี่ เธอไม่เข้าใจบอสและบัดนี้เริ่มไม่พอใจ บอสมัวหายไปไหน หายไปในขณะที่พวกเธอกำลังต้องต่อกรกับมังกรแก่ที่ไม่มีใครอยากยุ่งอย่างจาง เฉียวฟง หายไปทั้งที่ตัวเองเป็นคนตัดสินใจเลือกเหยื่อรายนี้
เหยื่อที่ไม่ควรเลือกตั้งแต่ต้น จนบัดนี้.. ความเสียหายมันมากมายอย่างประมาณไม่ได้
มาร์ตินี่.. เตกิล่า.. แล้วต่อไปจะคือเธอใช่ไหม
ความคิดที่จุดประกายความกลัวให้แล่นวาบในใจของแมรี่ ดวงหน้าที่เผือดอยู่แล้วซีดหนักกว่าเก่า ก่อนจะสะดุ้งโหยงสุดตัวเมื่อเสียงเข้มๆส่งจากสัญญาณอีกฝั่งฟาก
บลัดดี้ แมรี่!
คะค่ะ บอส แมรี่รีบระล่ำระลักรับ
ฉันถามว่าเตกิล่ามันไปไหน โจนาธานส่งเสียงเข้มๆซัก คราวนี้บลัดดี้แมรี่ก็ถึงจุดสุดท้ายของความอดทน เสียงของหล่อนถึงได้เริ่มแผดขึ้นสูง
หายไปไหน บอสถามมาได้ว่าหายไปไหน เตกิล่าจะหายไปไหนคะบอส เขาไม่อยู่ในลิสท์รายชื่อคนตาย ไม่อยู่ในรายชื่อคนเจ็บ ไม่อยู่ในรายชื่อคนถูกตำรวจจับ แล้วบอสคิดว่าเขาจะหายไปไหนถ้าไม่ใช่ถูกตระกูลจางนั่นจับตัวไปเรียบร้อย
ตระกูลจาง โจนาธานทวน สีหน้าอูมสงบลง นัยน์ตาสีอำพันทอประกายประหลาด ก่อนจะเปล่งเสียงหัวเราะลั่น เสียงหัวเราะที่ทำให้แมรี่ทั้งขุ่นเคืองทั้งงุนงง
บอส เตกิล่าถูกจับ ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย บอสยังหัวเราะ แมรี่ท้วงทัก
ทำไม เธอเกิดนึกเป็นห่วงเตกิล่าตั้งแต่เมื่อไหร่ โจนาธานย้อน คราวนี้ดวงหน้าระบายรอยยิ้ม
แล้วบอสไม่นึกห่วง? บลัดดี้แมรี่ย้อนเสียงเย็น นัยน์ตาหรี่เล็ก หล่อนบัดนี้ทั้งวุ่นวายทั้งสับสน
แมรี่ คนอย่างเธออย่างฉันหรืออย่างเตกิล่า ยังต้องมามีใครห่วงใครด้วยหรือ โจนาธานทวนแล้วหัวเราะเสียงลั่น ก่อนจะสงบลงแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบๆ คนชั่วๆอย่างเราที่ถูกสังคมยกยอว่าเป็นคนบาปแห่งยุค ไม่มีค่าพอจะมีใครมาห่วงและไม่มีค่าพอจะไปนึกห่วงใคร มีก็แต่ตัวเองเท่านั้นแมรี่ อยู่ก็เพื่อตัวเอง แล้ววันตายก็มีแต่ตัวเอง
คำเอ่ยทอดช้าที่ซึมซับลงอย่างกลางใจแมรี่ช้าๆ แม้หล่อนจะรู้ว่านี่คือความจริงในเส้นทางนักฆ่าสายนี้ แต่หัวใจที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้ากลับสับสนวุ่นวาย ตอบตัวเองไม่ได้ว่า นี่หรือคือหนทางที่เธอเลือก นี่หรือคือสิ่งที่เธอต้องการ..
แมรี่สงบสติลง สูดลมหายใจลึกกับความจริงที่ตอบตัวเองได้ ไม่ว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่เธอต้องการหรือไม่ ถนนสายนี้เธอก็เดินมาครึ่งทางแล้วและถอยไม่ได้
ถึงไม่ห่วงเตกิล่า ความเสียหายที่เห็นตรงหน้า บอสคิดว่ามีอะไรน่าขัน
มีสิ โจนาธานตอบด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความกระปรี้กระเปร่า เธอไม่คิดเหมือนฉันหรือว่าการโจมตีคราวนี้มันยืนยันความจริงอะไรเราอย่างหนึ่ง โจนาธานเอ่ยแล้วทิ้งเงียบให้แมรี่ได้คิด แล้วเพียงอึดใจเดียวสตรีสาวผู้แสนชาญฉลาดก็พลันเบิกตากว้าง
ความสัมพันธ์ของยูร่ากับจาง เฉียวฟง หล่อนอุทาน มองเห็นแสงสว่างรำไรเบื้องหน้า
ใช่ไหม โจนาธานอื่นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ถ้ายูร่า วาเลนเซียไม่มีความสำคัญ เป็นก็แค่คนที่ธิดาจักรพรรดิอะไรนั่นถูกใจล่ะก็ คนอย่างเฉียวฟงต้องประกาศหาคู่ให้ธิดานั่นใหม่แทนกวาดล้างดาเรลเราอย่างนี้อลังการขนาดนี้ นี่มันเป็นการประกาศชัดๆว่า คนคนนี้ห้ามแตะ โจนาธานเอ่ย เพราะฉะนั้น แผนการของเราต้องเรียกว่าดำเนินมาถูกทิศ เสียแต่การข่มขู่คงต้องเข้มข้นให้มากขึ้น แมรี่
ค่ะ
สั่งลูกแมวน้อยๆของเราปฏิบัติตามแผน แล้วเราจะได้มาดูกันว่าเลือดของนักกีฬาตัวน้อยๆนั่นจะมีสีเดียวกันกับเลือดของคนชั่วอย่างพวกเราหรือเปล่า
คำสั่งที่ตามด้วยเสียงหัวเราะลั่นอย่างถูกอกถูกใจ เสียงหัวเราะที่ชวนให้แม้แต่แมรี่บัดนี้ยังรู้สึกสั่นสะท้าน งานฆ่าเธอไม่ได้นึกกลัว แต่บัดนี้กลับกำลังนึกกลัวคนเป็นบอส เขากลับมาคราวนี้ประหลาดไปอย่างที่เธอบอกไม่ถูกว่าตรงไหน
เลือด.. ศึกนี้กำลังจะมีการนองเลือดแล้ว
...
ปวด.. ปวด ปวดเหลือเกิน
เอาอีกแล้ว มันมาอีกแล้ว ไม่ ไม่..
เสียงสวดอ้อนวอนที่ไร้ผลสิ้นดี ความเจ็บคงแล่นรุนแรงยังใบหู ก่อนพุ่งพล่านสู่สมองให้เบลอเบือนไปหมด สุดท้ายคำสั่งมรณะจะดังก้องขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยนัก
แล้วครั้งนี้.. ครั้งนี้.. เขาก็อีกใช่ไหมที่จะต้องพ่ายแพ้ต่อความทรมานอีกครั้ง
...
(มีต่อ)
จากคุณ :
Froggie 
- [
12 เม.ย. 48 08:46:06
]
กาแล็คเซี่ยนเกมส์ (GG) บทที่ 15 - กวาดล้าง
