PANTIP.COM : W3409796 เรื่องสั้น : คุณยังดื่มน้ำมะเขือเทศอยู่ไหม? # 06 []

เรื่องสั้น : คุณยังดื่มน้ำมะเขือเทศอยู่ไหม? # 06

6. บ๊ะจ่างกับน้ำมะเขือเทศ

เสียงยามตะโกนโหวกเหวกห้ามผมถ่ายรูป ระหว่างที่ผมกำลังทำ Site Survey
ที่แห่งหนึ่งในสยาม แดดร้อน คนพลุ่กพล่าน การวัดพื้นที่ไม่สนุกนัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลางแจ้ง ตอนบ่ายปลายหน้าร้อนแบบนี้
“แต่ผมขออนุญาตแล้วนะครับ ต้นเดือนหน้ามีงานที่นี่ พี่ไม่รู้เหรอ?”
“อ้าว เหรอครับ” ยามเกาหัวแบบงงๆ
“งั้นพี่แหละ ช่วยผมวัดเลย จับตลับเมตรแล้วยืนตรงนี้นะครับ”

ผมและเธอร่วมมือกันทำงาน Event ชิ้นหนึ่ง งานดำเนินไปด้วยดี
และวันนี้ตอน 4 โมงเย็นผมนัดชวนเธอไปดูหนัง หลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายวัน
เพราะเธอต้องไปช่วยแม่ขายขนมในช่วงสงกรานต์ที่ร้านของแม่เธอ
ขนมบ๊ะจ่างร้านแม่ของเธออร่อยจริงๆ เธอหอบมาฝากถุงโต จนใครๆที่ Office ผมแซวใหญ่
ผมไปถึงที่นัดก่อนเวลา วันนี้ผมมีของเล็กๆน้อยๆจะให้เธอ
ตอบแทนบ๊ะจ่างอร่อยๆถุงโตที่เธอนำมาฝาก
“ชอบน้ำผลไม้ไหม?” ผมถามครั้งหนึ่งที่เราไปเดินเล่นกัน
“ก็ชอบนะ แต่เราไม่ชอบส้มล่ะ มีครั้งหนึ่งไปขายงานให้ Green Spot
โห…ปฏิเสธน้ำส้มเขาแทบแย่เลย”
“งั้นลองน้ำมะเขือเทศไหม? อร่อยนะ รสชาติอาจจะแปลกๆนิดหน่อย
แต่ถ้าชินแล้วจะอร่อยมาก”
“ไม่เคยกินนะ แต่ถ้าเธอว่าอร่อย เราก็จะลองดูล่ะกัน”
ด้วยเหตุนี้ผมถึงมาก่อนเวลา เดินเตร่ซื้อน้ำมะเขือเทศให้เธอสัก 2 กล่อง
น้ำมะเขือเทศมีประโยชน์ต่อร่างกายทีเดียว
ผมไม่มีแหวน ไม่ซื้อสร้อย ไม่มีนาฬิกา ของหรูหราใดๆมาให้
ผมเพียงแค่อยากให้เธอ…คนที่ผมชอบ มีสุขภาพดี และหวังว่าเธอคงจะชอบดื่มนะ

“มารอที่ร้านหนังสืออีกแล้วนะคะ”
“ก็เราชอบอ่านหนังสือนี่…อือม์ เล่มนี้ดีนะ เราซื้อให้นะ”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เกรงใจออก”
“เราซื้อให้เพราะหวังว่าเธอจะชอบนะ ถ้าชอบ สักวันเธอจะหามาอ่านอีก ผลงานดีดีของคนที่เราชอบ
ก็จะได้ลูกค้าเพิ่มด้วย” ผมหยิบหนังสือเล่มนั้นให้แคชเชียร์สาวคิดเงิน
“ขอบคุณมากค่ะ” ยิ้มของเธอสดใสเหลือเกิน
พักนี้แม้เราจะทำงานด้วยกัน แต่ไม่ได้เจอกันบ่อยนัก
งานเร่งและเครียดทำให้เราดูห่างเหินไปบ้าง
ดังนั้นการได้มาเจอเธออีกครั้ง ผมจึงไม่อาจเก็บรอยยิ้มไว้ได้เลยสักนาทีเดียว
ผมกุมมือเธอแน่นในโรงหนัง เป็นความรู้สึกที่ดีมากที่ได้นั่งไหล่ชิดกัน
แอบอิงไออุ่นของกันละกัน
ผมค่อยๆขยับตัวเมื่อรู้สึกว่าเมื่อยและวางไหล่ให้เธอเอนซบ อย่างที่อยากทำมานาน
เธอฝืนเล็กน้อย แต่แล้วก็ยอมแอบอิงกับไหล่ของผม
นี่คือความรักใช่ไหม?…หวานฉ่ำใจดีจริงๆ

“ขับรถดีดีล่ะ” ผมพูดก่อนเตรียมจะลงจากรถของเธอ
“เอ้า นี่เราให้” ผมยื่นกล่องน้ำมะเขือเทศให้เธอ
“อย่าไปดื่มมากนักเลย น้ำอัดลมน่ะ ไม่ดีกับร่างกายนะ”
“โอ้โห นี่ซื้อมาให้จริงๆเหรอ ขอบใจมากๆ เราจะดื่มให้หมดเลย”
แล้วเธอก็ส่งถุงใบเล็กๆใบหนึ่งให้ผม
“เราก็ให้นี่เหมือนกัน ตั้งใจว่าจะซื้อให้มานานแล้ว”
“ CD? เพลงของใครน่ะ?”
“ลองฟังดูสิ วงนี้เคยดังมาก่อนที่เชียงใหม่นะ เราเคยไปทำงานที่นั่นเลยรู้จักกับน้องวงนี้”
“ขอบใจจ๊ะ เพลงเหรอ? จะบอกอะไรเราหรือเปล่าเนี่ย”
ผมหัวเราะทีเล่นทีจริง โดยไม่ทันสังเกตสีหน้าเธอ
“……..…”
“ขออะไรอย่างหนึ่งสิ” ผมยิ้มเขินๆ
“อะไรเหรอ?”
“……..…” ผมแค่อยากจะ….
“ว่าไงค่ะ”
“ขอเรากอดได้ไหม?” ผมหน้าแดงอีกครั้ง ผมไม่ควรจะขอใช่ไหมนะ??
เธอนิ่งครู่หนึ่ง และแทนคำตอบ เธอปลดเข็ดขัดนิรภัยออก แล้วโอบกอดผม…แนบแน่น
ราวกับบ่งบอกข้อความบางอย่างให้ผมได้ยินเบาๆ…นานเท่านานที่เธอไม่ปล่อยผม
“เราก็ทำได้เท่านี้เองแหละ” เธอพูดทั้งที่ยังโอบกอดผม “ถ้าเพียงแต่….”
“…???”
“ อือม์…” เธอปล่อยผมจากกอดของเธอ มองผมเศร้าๆ และก้มหน้าลง
“เป็นอะไรรึเปล่า?” ผมเลิกคิ้วมองเธออย่างห่วงใย
“ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ วันจันทร์อย่าลืมไปประชุมล่ะ”
เธอตัดบท ยิ้มบางๆ…ไขกระจกขึ้นและออกรถจากไป
ผมเดินกลับมาที่รถของตัวเองด้วยความรู้สึกแปลกๆ
ติดใจในการกระทำวันนี้หลายๆอย่างและคำพูดของเธอ
นั่นแหละ…ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าคืนนั้นคือคืนสุดท้ายจริงๆ…ที่ได้จับมือเธอ

จากคุณ : แมวกักขฬะ - [ 12 เม.ย. 48 10:26:39 ]