ทุกเช้า สองพี่น้องจะออกไปเรียนพร้อมกัน โดยชายหนุ่มจะขับรถไปส่งน้องสาว เพราะมหาวิทยาลัยที่เขาเรียนห่างกับที่เรียนของแซฟรอนเพียงไม่กี่ป้ายรถเมล์

เมื่อมาถึงหน้าโรงเรียน ร่างบางก็บอกลาพี่ชายโดยการหอมแก้มดังเช่นทุกครั้ง แล้วขาเรียวก็ก้าวลงจากรถไป


+++++++++++++++


"หวัดดี เบลล์ เพ็ตตี้" ร่างบางเอ่ยทัก เพ็ตติน่า ซิมป์สัน และเบลลานี่ มอนเตลล่าเหล่าเพื่อนซี้ที่สนิทกันตั้งแต่เธอย้ายมาจากไมอามี่ทีเดียว

"หวัดดีจ้ะ แซฟรอน" เบลลานี่ และเพ็ตติน่าทักกลับพร้อมกัน

"แซฟรอน เธอบอกไมเคิล เรื่องเย็นนี้หรือยัง" เพ็ตติน่าเอ่ยถาม ขณะที่แซฟรอนกำลังนั่งข้างเบลลานี่

"บอกแล้วล่ะ เห็นบอกจะมารับด้วยล่ะ แต่ฉันบอกว่า ไม่ต้อง"

"โธ่ แซฟรอน ทำไมเธอทำอย่างนี้ล่ะ ฉันน่ะคิดถึงพี่ชายเธอจะแย่อยู่แล้วนะ" เบลลานี่โอดครวญด้วยน้ำเสียงเสียดายสุด ๆ ทำเอาเพื่อนทั้งสองส่ายหน้าอย่างระอา

เป็นที่รู้กันว่า เบลลานี่ชอบคนหน้าตาดี และไมเคิลก็บังเอิญอยู่ในขอบข่ายนั้นเสียด้วย แต่ทั้งสองก็รู้ว่า เพื่อนรักไม่ได้จริงจังอะไร เพียงแต่พูดไปเล่น ๆ ก็เท่านั้น

"ก็เพราะฉันรู้น่ะสิ ถึงได้ห้ามไมเคิลน่ะ" พูดจบก็อดหัวเราะเมื่อเห็นเบลลานี่ทำหน้างอที่ดันรู้ทันไม่ได้

เบลลานี่ มอลเตลล่า หญิงสาวที่มีผมบลอนด์ยาวสยายอยู่กลางแผ่นหลัง ประกายสีทองในดวงตาสีฟ้าใสทำให้นัยน์ตาดูลึกลับยิ่งขึ้น บวกกับใบหน้าที่ดูหวานๆนั่น ทำให้เธอค่อนข้างจะโด่งดังในที่เรียนแห่งนี้ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง และรุ่นเดียวกัน ตามจีบเธอเป็นแถว ซึ่งเธอก็ไม่ต้องทำให้คนเหล่านั้นต้องผิดหวังเลย เธอไม่ได้จริงจังกับใครเกินไปกว่าการควงเล่น ๆ สาวสวยให้เหตุผลว่า เธอยังไม่เจอคนที่ใช่

ส่วนเพ็ตติน่า ซิมพ์สัน สาวผมบลอนด์ที่สไลด์ยาวระบ่า ถือเป็นคลังสมองของกลุ่มนี้เลยทีเดียว เพราะเมื่อมีเวลาว่างเมื่อใด เธอมักจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเสมอ ๆ ทั้งหนังสือเรียน หนังสืออ่านเล่น เธออ่านหมด ขอแค่เป็นหนังสือเท่านั้นพอ ดวงตาสีฟ้าเข้มของเธอดูใสซื่อใช่เล่นเลยทีเดียว หญิงสาวเป็นคนที่คอยจ้ำจี้จ้ำไชให้เพื่อนทั้งสอง ให้ทำรายงาน เตรียมอ่านหนังสือสอบ และร่วมกิจกรรมที่เกี่ยวกับวิชาการทั้งหลายที่เพื่อนของเธอมักหลีกเลี่ยง

"โธ่ อย่างอนสิ เธอก็มีตาเฟร็ดจมูกยาวอยู่แล้วนี่นา" น่าน ไปว่าแฟนเพื่อนว่าจมูกยาวอีก แต่เพื่อนของเธอไม่ถือสักนิด

"เลิกกันแล้ว” เอ่ยเสียงเรียบเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ

หากแต่แซฟฟรอน และเพ็ตติน่า พร้อมใจกันส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ "อะไรนะ!!" แล้วมองหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาคาดคันหาเหตุผล

"เลิกกันเมื่อคืนนี้…ก็แหม เฟร็ดน่ะน่ารำคาญจะตาย คอยตามฉันแจ ฉันก็เบื่อน่ะสิ พวกเธอสองคนก็เห็นไม่ใช่เหรอ….อย่ามองฉันแบบนั้นได้ไหมเล่า" เบลลานี่เอ่ยขึ้น เมื่อเห็นตาของเพื่อนยังจองเป๋งอยู่ที่เธอ

"นี่เป็นรายที่เท่าไรของปีแล้วเนี่ย เบลล์" เพ็ตติน่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย แล้วถอนสายตาจาก เพื่อนรัก ก่อนก้มหน้าลงอ่านหนังสือที่วางกางอยู่ตรงหน้าต่อ แซฟรอนก็เช่นกันเธอเบนสายตาไปมองทางอื่น

แต่ก็นั่นแหละ พวกเธอชินซะแล้ว ที่ได้ยินคำบอกกล่าวจากเพื่อนว่าเลิกกับคนที่กำลังควงอยู่แล้ว และที่คราวนี้ พวกเธอทำท่าตกอกตกใจก็ไม่ใช่อะไร เพียงแต่แปลกใจ ไม่คิดว่ากับเฟร็ดจมูกยาว เบลลานี่จะเบื่อได้เร็วขนาดนี้ ก็ในเมื่อเพื่อนสาวของเธอเพิ่งจะรู้จักกับเขาได้เพียง 5 วันเท่านั้นเองนี่นา

แต่ก่อนจะมีใครพูดอะไรต่อ ก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา โดยดอกกุหลาบสีแดงสด อยู่ในมือ
"เอ่อ … เบลล์ครับ” เสียงทุ้มดังขึ้น

"คะ?" เบลลานี่เงยหน้ามอง ด้วยหน้าตาไร้เดียงสาสุดๆ ทำเอาแซฟรอนกับเพ็ตติน่า ต้องกลั้นหัวเราะไว้ ด้วยรู้ว่า ภายใต้ใบหน้าใสซื่อนี้เองที่ทำให้หนุ่ม ๆ หลงติดกับเพื่อนของพวกเธอมาไม่รู้เท่าไรแล้ว และรายนี้ก็คงเป็นอย่างนั้นเช่นกัน

"คือ…." ชายหนุ่มพูดต่อ แล้วเสมองไปที่ อีกสองสาวอย่างมีความหมาย

แซฟรอน เห็นดังนั้นก็รู้ถึงความนัยของการมองเช่น เธอรีบบอกเบลลานี่ว่า จะไปรอที่ห้องเรียนเลย แล้วดึงมือเพ็ตติน่าที่รีบคว้ากองหนังสือแล้วเดินหนีไป

ภายในห้องเรียนที่ปราศจากอาจารย์นั้น ดังอื้ออึงไปด้วยเสียงพูดคุย สลับกับเสียงหัวเราะเป็นระลอก นักเรียนนั่งจับกลุ่มคุยกัน บางคนก็นั่งคนเดียว นั่งอ่านหนังสือบ้าง นั่งเล่นเกมส์บ้างแล้วแต่ความพอใจขอแต่ละคน

เมื่อสองสาวเดินเข้าไปในห้อง เพื่อนบางคนก็ส่งเสียงทักพวกเธอ
"หวัดดี แซฟ เพ็ตตี้"
“หวัดดีจ้ะ" สองสาวทักกลับพร้อมส่งยิ้มสดใสกลับไปให้ แล้วเดินตรงไปยังโต๊ะเรียนที่นั่งประจำ ซึ่งอยู่ข้างหน้าต่างหน้าห้องเรียน

เมื่อพวกเธอเพิ่งจะนั่งลงแล้ว เด็กสาวกลุ่มหนึ่ง ที่ตอนแรกนั่งคุยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และหัวร่อต่อกระซิกกัน แต่พอแซฟรอนและเพ็ตติน่าเดินเข้ามาในห้องเรียน เด็กสาวกลุ่มนั้นก็หยุดคุย แต่หันมามองทั้งสองสาว ก่อนหันกลับไปซุบซิบอะไรกันสักอย่าง ก่อนจะหัวเราะคิกๆ กันเบา แต่พฤติกรรมนี้ก็ไม่ทำให้เธอทั้งคู่สนใจแม้แต่น้อย

"ไงจ๊ะ แซฟรอน เพ็ตติน่า" เด็กสาวกลุ่มนั้นเดินมาที่โต๊ะของพวกแซฟรอน พร้อมกล่าวทักด้วยน้ำเสียงเกือบเหมือนจะเป็นมิตร

แซฟรอนเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะถอยหายใจ แล้วทักกลับด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย "หวัดดี มิเชล" ส่วนเพ็ตติน่านั้นก็แอบเบ้หน้านิดนึง ก็จะอ้อมแอ้มทักกลับไปเช่นกัน

"เธออ่านหนังสือพิมพ์วันนี้หรือยัง" หญิงสาวที่ยืนข้างๆ มิเชลถามด้วยตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์

"ยังหรอก" เธอเอ่ยถามอย่างเสียไม่ได้ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่า อยากให้การสนทนาครั้งนี้จบลงโดยเร็ว "มีอะไรงั้นเหรอ จูเลีย" เธอแสร้งถามเหมือนสนใจ

"โธ่ โธ่ แซฟรอน ผู้น่าสงสาร” มิเชลพูดจบก็หันไปหัวเราะกันเอง แล้วพูดต่อ คิ้วของแซฟรอนเริ่มขมวดเข้าหากัน “เธอยังไม่รู้เรื่องที่แม่เธอเปลี่ยนคู่ควงอีกเหรอ” น้ำเสียงที่แสดงออกมาดูเหมือนเป็นห่วงเป็นใย แต่ถ้ามองดูหน้าคนพูดแล้วจะรู้ได้ทันทีว่า ไม่ได้เป็นอย่างที่น้ำเสียงแสดงออกมาเลย

แซฟรอนเอ่ยเสียงเรียบ "แล้วไงล่ะ ฉันไม่เห็นจะสนใจเรื่องนั้นเลย แม่ฉันจะทำอะไรแล้ว เขาต้องมารายงานฉันรึไงล่ะ" มือบางเริ่มกำกันแน่น เช่นเดียวกับโทสะที่เพิ่มขึ้นอย่างห้ามไม่อยู่ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะดูเรียบเฉยไร้ความรู้สึกก็ตามที

"ฉันก็รู้ ว่าเธอน่ะไม่สนใจเรื่องนี้หรอก....” ลากเสียงยาว แล้วพูดต่อ “เพียงแต่ฉันสงสัยน่ะ" มิเชลถามด้วยท่าทางเหมือนกับพูดว่า ฉันสงสัยจริงๆ นะ ท่ามกลางเพื่อนๆ ของเธอที่ส่งเสียงหัวเราะคิกคักไม่ยอมหยุด

"เรื่องอะไร" เสียงเธอเริ่มห้วนขึ้นด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น เพ็ตติน่ามองเพื่อนรักด้วยสีหน้าเป็นกังวล ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นเลย เธอได้แต่ภาวนาในใจคนเดียว

"แหม จะเรื่องเรื่องอะไรล่ะ ถ้าไม่ใช่ของแม่เธอกับเธอนะสิ แซฟรอน"

"นี่ มิเชล ถ้าเธออยากจะพูดอะไรล่ะก็ ช่วยพูดให้มันชัดเจนด้วยนะ ฉันรำคาญ!!!" เสียงที่เริ่มดังขึ้นแสดงถึงความขุ่นเคืองที่มีอย่างเห็นได้ชัด เพ็ตติน่าจับแขนเพื่อนคล้ายจะบอกให้แซฟรอนใจเย็นๆ แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ ใครจะใจเย็นไหวกัน โดยเฉพาะกับแซฟรอนที่ไม่ค่อยจะใจเย็นนักในเวลาปกติก็ตาม

"อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิจ้ะ … ก็เธอกับแม่ของเธอน่ะ ทำไมถึงช่างแตกต่างกันอย่างนี้นะ แม่เธอ เปลี่ยนคู่ควงอย่างกับเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เธอน่ะ แค่แฟนที่คบกันมาตั้งนานก็รักษาไว้ยังไม่ได้เลย"

คำพูดประโยคนี้ของมิเชลทำเอา ดวงตาสีวอลนัสมีแววหม่นเศร้าครู่นึงก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ยินประโยคถัดไป พร้อมกับคิ้วเรียวที่เริ่มขมวดเข้าหากันอีกครั้ง หากแต่มิเชลยังคงพล่ามต่อไปไม่ยอมหยุด

"นี่แซฟรอนรู้ไหม เมื่อวานนี้น่ะ อัลเบิร์ตเขาซื้อแหวนให้ฉันด้วย นี้ไง สวยไหม" พูดจบก็โชว์แหวนเงินที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างขวาของเธอให้หญิงสาวดู พร้อมพูดเสริมด้วยท่าทางภาคภูมิใจ

"จาก ทิฟฟานี่เชียวนะ"

ปัง !!!!!


-----------------------------------------------