คำเตือน  เป็นความเชื่อส่วนบุคคล  ควรอ่านโดยใช้วิจารณญาณ

20-2-48
สวัสดียามสาย  ตอนนี้ฉันอยู่ที่ศาลีอโศก  มาร่วมงานพุทธาภิเษกสุดยอดปาฏิหาร  เดินทางมาถึง 8 โมงเช้านี้  อากาศยามสายดีมาก ๆ แดดอ่อน ๆ ลมพัดเย็นสบาย  มาถึงสมณะกำลังเดินบิณฑบาตอยู่  มีน้องสาวเข้ามาทักทาย  เธอเคยทำงานอยู่ด้วยกัน  ตอนหลังเธอแต่งงานเลยลาออก  ตอนนี้มีลูกสาวอายุ 2 เดือนได้ 1 คน  เพิ่งอายุ 21-22 เอง  รู้สึกเสียดายที่ต้องไปมีชีวิตรับผิดชอบครอบครัวซะแล้ว  ไม่มีโอกาสทำงานเที่ยวเล่นด้วยกันอีก…

หาที่พักได้แล้ว  มาขึ้นศาลาฟังพ่อท่านเทศน์ก่อนฉัน  ญาติโยมนั่งเต็มศาลาจนล้นออกมานอกศาลาเลยล่ะ  พ่อท่านเล่าถึงสังคม  มีกฏหมายห้ามใส่กางเองเอวต่ำในอเมริกา  เรื่องเหล้าเบียร์ที่พยายามจะเข้าสู่ตลาดหุ้น  แล้วพ่อก็เล่าถึง  ดร.เอ็มเบ็กก้า  รามจิตติ  ฟังประวัติสั้น ๆ ของท่านแล้วน่าประทับใจ  ท่านเกิดที่อินเดียเป็นชนชั้นจันทาน  ในสมัยนั้นยังมีการแบ่งชั้นวรรณะอย่างรุนแรง  คนจันทานจะถูกดูถูกเหยียบย่ำ กีดกันในเรื่องต่าง ๆ เช่น  เรื่องการศึกษา  แต่ดร.เอ็มเบ็กก้ามีความอดทนสูงมาก  เป็นจันทานที่เรียนหนังสือ  ซึ่งมีน้อยมาก  ในอินเดียจะกีดกันไม่ให้คนจันทานอ่านหนังสือในหอสมุด  แต่ท่านก็มีความพยายาม  ท่านเรียนจบปริญญาโทถึง 2 ใบ  จากอเมริกา  และอังกฤษด้านกฎหมาย  หลังจากศึกษาเรียนรู้ในด้านศาสนาแล้วท่านคิดว่า  ศาสนาพุทธดีที่สุด  จึงออกจากฮินดูมาเป็นพุทธ  และท่านเป็นคนร่างรัฐธรรมนูญให้อินเดียใช้มาจนถึงทุกวันนี้  ฉันเผลอหลับนิดหน่อย  เคลียร์งานดึกด้วยเมื่อคืนนี้  แถมยุงยังมารบกวนอีก  กว่าจะหลับได้  เป็นชั่วโมง

ทานข้าวอิ่มแปล้แล้ว(ทานผักได้เยอะดี)  เดินกลับที่พัก  ที่พักอยู่ในมุมที่ดีมากเลย  ถูกใจ

ธรรมะภาคบ่าย  ดำเนินรายการโดยท่านติขวีโร  ท่านตถภาโว  และสิกขมาตกล้าข้ามฝัน  เอาข้อคิดมาฝาก
-ความสุขอยู่แค่เอื้อมก็ยังไกล  ความสุขอยู่ที่ใจไม่ต้องเอื้อม
-มดมักจะแบกของหนักกว่าตัวเองเสมอ

ภาคบ่ายนี้ง่วงมาก ๆ  ตั้งแต่ยังไม่เริ่มรายการเลย  คงเป็นเพราะนอนไม่พอตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว  เลยแย่มาก  พอเลิกรายการไม่ไหวแล้ว  ขอนอนก่อน  หลับไป  1 ชั่วโมงกว่า ๆ ได้

ตอนซักผ้า  มีเด็กหญิงงองแงร้องไห้  อายุราว 10 ขวบได้  ฟังแล้วเห็นทุกข์ของการมีครอบครัวจังเลย  

ภาคค่ำ   รายการประสบการณ์สึนามิ  ตั้งแต่ตอนปีใหม่แล้วที่ชาวอโศกประชุมกันว่าจะต้องไปช่วยเป็นกำลังใจให้ชาวใต้  เดินทางไปกันวันที่ 11-21 ม.ค. 48  โดยมีการประสานงานกับลุงจำลอง  ศรีเมือง  และคุณสุดารัตน์จะให้ศูนย์คุณธรรมออกค่าเครื่องบินให้กับสมณะและสิกขมาต  ไปกัน 600-700  ชีวิต  มาจากทุกพุทธสถานของอโศกทั้งหมด  ต้องแบ่งโคต้ากันด้วยว่า  พุทธสถานละกี่คน  เดินทางด้วยรถบัส  6 คัน  

วันแรกไปถึงที่ อ.บางมะลวน  ชาวบ้านต้อนรับดีมาก  จัดที่จัดทางให้  แต่ทางลุงจำลองเห็นว่า  ที่อุทยานพระนารายณ์เหมาะสมกว่า  เพราะการติดต่อสื่อสารสะดวกกว่ามาก  ทางชาวบ้านบางมะลวนเลยเสียใจ  บางคนร้องไห้ก็มี  ที่พวกเราไม่อยู่ต่อ   ก็ต้องพากันเก็บข้าวของย้ายที่กัน  พ่อท่านพาเดินธรรมยาทตราจากโรงเรียนอะไรไม่รู้จำไม่ได้  เดินทางสู่อุทยานพระนารายณ์  สมณะจะเดินนำด้วยอาการสงบสำรวม  ตามด้วยคณะญาติธรรม  แถวยาวเป็นกิโลเลย  เป็นที่ตื่นตาตื่นใจมาก  รถที่วิ่งผ่านมาเห็นจะหยุดรถถ่ายรูปกันใหญ่  คงหยุดดูด้วยความงง  ว่ามาทำอะไรกันหว่า?  เป็นต้น  มีคนเล่าให้ฟังว่า  เดินธรรมยาทตราครั้งแรก  ช่วงหลังวันที่ 14 ตุลาฯ  แต่ตอนนั้นคนไม่มากเท่าครั้งนี้   ฉันแค่ฟังเขาเล่าก็รู้สึกขนลุก  ซาบซึ้งประทับใจแล้ว  อยากเห็นด้วยตาตัวเองจัง….แต่คงได้แต่ฟังเขาเล่านะ  ถ้าฉันไปเห็นด้วยตา  คงมาถ่ายทอดความน่าประทับใจ  ความขลังได้มากกว่านี้นะ

คณะของพวกเราเป็นคณะที่ไปช่วยเหลืออันดับที่ 91  มีคติว่า  จะไปขอแบ่งปันความทุกข์  คณะอื่นไปบริจาคเงิน  เอาสิ่งของไปให้  แต่คณะเราไปมือเปล่า  ไม่มีเงิน  ไม่มีข้าวของจะไปให้  มีแต่แรงงานไปช่วย  ไปอยู่กับเขาไปกินกับเขา  ไปนอนกับเขา  เราต้องแบ่งสมณะสิกขมาตและญาติธรรมเป็น 8 ศูนย์  ได้แก่  บางมะลวน  น้ำเค็ม  บางเนียง  บ่อไร่  บางม่วง  ปากหวีบ  คึกคัก   กิจกรรมก็มี  ทำวัตรเช้า  ตี 4  พ่อท่านเทศน์ออนไลน์ผ่านระบบโทรศัพท์ทั่วทั้ง 8 ศูนย์  ช่วง 6 โมงเช้า สมณะสิกขมาตเดินธรรมยาทตราด้วยการบิณฑบาต  ญาติโยมก็เดินตาม  ชาวบ้านมาใส่บาตรกันเยอะมาก  ใส่มากที่สุดคือ  นมเป็นแพ็ค ๆ  บางคนใส่แตงโมเป็นลูก ๆ  

กิจกรรมอื่น ๆ เช่น  สอนอาชีพต่าง ๆ และฝึกทำขนมให้ชาวบ้าน(มีคนเล่าว่า  ไปสอนทำปาท่องโก๋  ซาลาเปา  ไม่มีโต๊ะ  เลยเอาโรงมาทำเป็นที่วาง  เพราะศพอืดมากเอาเข้าโรงไม่ได้)  เรื่องสุขภาพต่าง ๆ มีการนวดแผนไทย สมุนไพร  เป็นต้น   ทำห้องน้ำ  ขัดส้วม  ต่อประปา   ทำ 5 ส (ได้รับการชื่นชมมาก)  ช่วยแยกขยะ  จัดเก็บขยะให้   ไปช่วยทำทุกอย่าง  สัมมาสิกขาสัมพันธ์ช่วยดูแลเด็ก ๆ  งานอาสาบุญนิยม  เป็นงานโยธา  กิจกรรมตัดผม  มีนักข่าวจากต่างประเทศมาทำข่าว  ขอสัมภาษณ์พ่อท่านทุกวัน  ทำโรงบุญมังสวิรัติ  มีหน่วยธรรมะสัญจรนำด้วยสมณะสิกขมาต  เอาเทปธรรมะมหนังสือธรรมะมาแจก  ทหารที่ดูแลยังมาขอเทปธรรมะไปเปิดที่กองทหารด้วย

พ่อท่านได้ไปเทศน์เรื่องผีไม่มีจริง  เทศน์ประมาณว่า  ผีไม่มีจริง  มีแต่อุปาทาน  ถ้าผีมีจริง  ผีพ่อแม่พี่น้องที่ตามหากัน   ก็ต้องตามหากันเจอแล้ว  มีชาวบ้านบอกว่าไม่กลัวผีแล้ว  มีคนเล่าว่า  ชาวบ้านขับรถไปมีฝรั่ง 4-5 คนมาโบกรถ  เขาเลยจอดรับ  พอไปถึงที่แล้วหายไปไหนไม่รู้  งานนี้สมณะ 3-4 รูปไปพิสูจน์ผีด้วยการไปนอนที่หลุมฝังศพที่บางมะลวน  มีหลุมฝังศพยาวประมาณ 2-3 พันศพ  

สมณะเล่าว่า  พอไปถึบรรยากาศสลัว ๆ   ขณะท่านกำลังกลางกลดอยู่  ไฟจากเสาไฟฟ้าดันดับอีก  สมณะก็มองหน้ากัน  แล้วรีบจำวัตร  ท่านบอกว่าต้องมีสติตลอดเวลา  เพราะมันจะแวบ  ๆ เรื่องผี มีอยู่คืนหนึ่งมือถือของสมณะรูปหนึ่งดัง  สมณะรูปนั้นบอกว่า  ปิดแล้วจริง ๆ ทำไมดังได้  คืนแรกนอนไม่ค่อยหลับเพราะกลิ่นศพแรงมาก  คนที่ขับมอร์เตอร์ไซด์ผ่านแถวนั้นจะบิดแหลก  บางคนบิดมา  น้ำมันท่วม  ดันมาดับแถว ๆ นั้น  ท่านว่าจะออกไปถามว่า  “โยม…หัวเทียนบอดหรือโยม…”  ท่านก็คิดเล่น ๆ  แต่ไม่กล้าออกจากกลด  มีคืนหนึ่งฝนตกหนักมาก  แต่ที่ท่านนอนฝนไม่ตกเลย  คืนหนึ่งได้ยินเสียงเหมือนคนเดิน  ท่านก็เลยเอาจีวรคลุมโปง  แต่จีวรบางก็มองเห็นตัว 4 ขาเดินมา  ท่านเลยกล้าลุกขึ้นมาดู  หมามันมาหากินศพ  ท่านต้องตรวจตัวเองว่า  ท่านมีอะไรบกพร่อง  ถ้ามีศีลมั่นคงไม่ต้องกลัวอะไร

มีชาวบ้านคนหนึ่งบอกว่า  ต้องขอบคุณคลื่นยักษ์สึนามิที่ทำให้เขาได้พบธรรมะ  ได้พบพ่อท่านสมณะโพธิรักษ์  

ตอนที่พวกเราจะกลับชาวบ้านก็พากันมาส่ง  ร้องห่มร้องไห้  ส่งจนลับตาเลย  มีคนบริจาคที่ดินให้ที่ท้ายเหมือง  จำไม่ได้ว่ากี่ไร่นะ   ทุกคนที่ได้ไปช่วยครั้งนี้จะประทับใจมาก ๆ ทุกคน  ได้ประโยชน์มาก  ได้ทำงานร่วมกัน  ได้ฝึกทำงานเป็นขบวนการกลุ่มใหญ่ ๆ ได้ปฏิบัติธรรม  ตอนเย็นของทุกวันจะมีการประชุมสรุปงาน  ต้องพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงตลอด   ได้ช่วยเหลือชาวบ้าน  ฉันไม่ได้ไปแต่ฝาการ์ดให้ป้าคนที่มีโอกาสไป

หมอฟ้ารักสรุปจบได้ดีมาก  เธอบอกว่า  เราต้องเอาจริงแล้วนะ  ต้องรู้สึก  สำนึก  ฝึกตน  ขนขวาย  หมายมุ่งพัฒนา  อานิสงฆ์สัมบูรณ์  เราต้องฝึกตนจริง  ลดละจริง ๆ   เมื่อเราเจอเหตุการณ์แบบนี้จะได้รับได้  และเราจะช่วยเหลือคนอื่นได้ด้วย  

ฉันรู้สึกเสมอว่า  ผู้ที่จะช่วยเหลือคนอื่นได้นั้นต้องเป็นคนลดกิเลสของตัวเองลงให้ได้มาก ๆ ถ้าลดไม่ได้  การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นไปได้ยาก

คืนนี้ต้องเข้านอนแล้วล่ะ  พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของฉัน  ฉันจะตั้งใจทำสิ่งดี ๆ  ให้ชีวิตให้มากที่สุด  ขอให้ฉันเข้มแข็งและทำได้ย่างที่ตั้งใจไว้