สวัสดีวันสงกรานต์ค่ะ เอาเรื่องสั้นเล็กๆ ที่เขียนต่อเติมจากเรื่องเดิมมาฝากสำหรับคนที่เคยอ่านมาก่อนจะคุ้นๆ บ้าง ส่วนใครไม่เคยอ่านก็เข้าใจค่ะ เป็นแนวทดลองที่อยากจะลองเขียนดูค่ะ

เรื่องเดิมค่ะ เป็น Fanfix จากเรื่องที่เพื่อนเราเขียนไว้
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2939360/W2939360.html

..............................................................

ชายแกะหิน (The stone sculptor)

         ฉันสาวเท้าเข้าไปยังป่าปริศนาหมายจะใช้เป็นทางผ่านไปยังที่ใดที่หนึ่ง อันที่จริงเดินผ่านเมืองไปน่าจะดีกว่า แต่ฉันก็อยากจะลองเข้าป่าแห่งนี้ดู ป่าซึ่งกวีหลายคนต้องการจะผ่านเข้าไปหาแรงบันดาลใจข้างใน บางคนบรรยายภายในไว้คล้ายกันบ้าง บ้างก็ต่างกันออกไปบางคนต้องการหาเขาวงกตในตำนาน ส่วนฉันนั้นจะพบกับอะไรก็ช่าง มันไม่สำคัญนักหรอกสำหรับช่างฝีมือที่หมดสิ้นทุกอย่าง อย่างฉัน มันไม่สำคัญนักหรอกว่าฉันจะเจออะไร

         พอเดินลึกเข้าไปฉันก็ได้พบกับเมืองๆ หนึ่ง เมืองนี้ซุกซ่อนอยู่ในป่าปริศนาหรือ จากป้ายที่ติดไว้ชื่อของเมืองนี้คือ แฟร์รี่เทล อิน แฟร์รี่แลนด์ อาจจะเป็นอย่างนั้น เมืองที่ถ้าเด็กๆ ผ่านมาคงจะยินดี มีก้อนเมฆที่เป็นขนมสายไหม ต้นไม้ที่ออกผลเป็นช็อกโกแล็ต และลูกกวาด แต่ฉันกลับไม่รู้สึกชื่นชมยินดีไปกับสิ่งเหล่านี้ ไม่ตื่นตาตื่นใจเลยสักนิดเดียว ไม่สนใจแฟร์รี่ที่ออกมาต้อนรับ

         ฉันเดินย่ำไปบนทางหญ้าสีเขียวยาว สองฝั่งของทางหญ้านี้ก็เป็นทุ่งดอกไม้ที่ออกดอกเป็นขนม ทรายทองหรือดินสีทองที่แปลกประหลาด แต่ฉันก็ยังคงมุ่งไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงทุ่งโล่งแห่งหนึ่งที่มีทางหญ้าที่ฉันเดินมาตัดผ่านไป มีก้อนหินมากมายวางขวางเต็มไปหมด มีใครบางคนเก็บเศษหินมานั่งเรียง บางคนแกะหินเป็นรูปร่าง และแฟร์รี่ตนหนึ่งบอกกับฉันว่าที่นี่เรียกว่าทุ่งหิน คนที่จะผ่านที่นี่ไปจะต้องแกะหิน หรือเรียงหินจนกว่าจะพอใจ ฉันไม่เคยจะรู้มาก่อนว่าจะต้องผ่านด่านอะไรพวกนี้ด้วย

  “จนกว่าจะพอใจหรือ” ฉันถามแฟร์รี่ เพื่อยืนยันอีกครั้งรู้สึกว่าถ้าง่ายดายอย่างนั้นก็ทำๆ เสียให้มันจบไปเถอะ

  “ใช่ แค่นั้นแหละ แล้วท่านจะได้รู้” ฉันเห็นเธอยิ้มอย่างขบขัน

         ก็มันจะอะไรนักหนาแค่ทำจนกว่าจะพอใจ ใครจะรู้ว่าพอใจจริงหรือเปล่าอาจจะแค่เอาแค่นี้แล้วก็ทิ้งไปก็ได้ ดูอย่างหินบางก้อนยังแกะไว้ค้างคาอยู่ ฉันเลือกที่จะแกะหิน ก็ฉันเป็นช่างฝีมือนี่นา แกะหินน่าจะดีกว่าพอคิดได้อย่างนั้น ก็มีก้อนหินขนาดที่ฉันต้องการปรากฏขึ้นมาตรงหน้า แล้วเครื่องมือล่ะ แฟร์รี่ตนเดิมนำค้อนกับสิ่วมาให้

         ฉันเป็นช่างฝีมืองานละเอียดอ่อนจำพวกเย็บปัก เย็บเสื้อผ้า ไม่เคยจะมาทำอะไรอย่างนี้ เอาน่า ก็แค่ทำให้เสร็จ จะได้ผ่านๆ ไป พอแกะไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างพอเงยหน้ามองฟ้าตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ฉันควรจะพักเสียบ้างจึงหาที่นอนพักแถวๆ นั้น พอรุ่งเช้าฉันจึงเริ่มแกะต่อไป แล้วก็รู้สึกคลับคล้ายคลับคลา แต่ก็ยังไม่ใช่ ฉันละหินก้อนนั้นไป นึกอยากได้หินก้อนที่สอง และตั้งต้นแกะมันขึ้นอีกด้วยความตั้งใจยิ่งกว่าชิ้นแรก พอเหนื่อยฉันก็จะนอนพัก พอหิวก็ออกไปหาอะไรกิน ฉันทุ่มเทแรงกายและใจแกะมันไปนานแต่ยังรู้สึกว่ายังไม่พอใจอยู่ดี แล้วก็เริ่มแกะชิ้นที่สาม ทำไมกันแค่คิดว่าพอใจแล้วก็เดินออกจากนี่ไปมันไม่ได้ยากเย็นเลย เพียงแต่มีอะไรบางอย่างที่ยึดฉันไว้ ไหนๆ ฉันก็แค่ต้องการจะหางานทำ แค่แกะหินที่นี่จนกว่าฉันจะพอใจจะเป็นไร จะช้าจะเร็วก็ช่าง

         ฉันแกะชิ้นที่สามโดยใช้ความชำนาญ และความละเอียดมากขึ้นจนเสร็จ ฉันมองดูรูปสลักที่ฉันแกะขึ้นมา ฉันรู้แล้วว่าคนที่ฉันแกะขึ้นมานั้นเป็นใคร เธอนั่นเอง เธอที่หาที่ไหนก็ไม่พบกลับอยู่ที่นี่เอง แต่รูปสลักหินนี้เธอไม่ได้ยิ้มให้ฉัน ฉันอยากเห็นเธอยิ้ม ฉันลองถามแฟร์รี่ว่าฉันจะหาเครื่องมือที่ดีกว่านี้ได้ที่ไหน เธอก็พาฉันไปหาช่างตีเหล็ก เมื่อได้ของที่ฉันต้องการแล้วฉันก็เริ่มแกะชิ้นที่ 4

         ตอนนี้มันผ่านไปนานเท่าไรแล้วที่ฉันมาอยู่ที่นี่ ฉันลืมไปแล้วว่าฉันมาจากที่ใด และต้องการจะไปที่ใด ฉันเพียงแค่อยากจะแกะรูปของเธอคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่าฉันจะแกะรูปของเธอมากเท่าใดฉันก็ยังไม่รู้สึกว่า‘พอ’เลย ถึงอย่างนั้นแม้เวลาจะผ่านไปนานเท่าใดก็ไม่รู้ ฉันได้แต่แกะรูปของเธอมากมาย ฉันได้พบเธอแค่ที่นี่เท่านั้น และมันก็ไม่เคย‘พอ’ในใจฉัน

    ป่าปริศนา?!?
    สถานที่ซึ่งเหล่ากวีมาชุมนุม
    บางคนแสวงหามานาน  บางคนไม่เคยรู้มาก่อน
    บางคนต่อกรกับเหล่าอสูรร้าย  บางคนอยู่ในนิทรา
    และบังเอิญมาเจอเส้นทางที่ยังฝัน
    บางคนหลงทางกลางเขาวงกตตามตำนาน
    บางคนมุ่งตรงมาด้วยกลัวตาย  ตัณหาในชีวิต หรือความคิด
    และบางคนหลงเวียนวนอยู่กลางทุ่งหิน

    มนุษย์พวกแรกขนานนามที่แห่งนี้
    และขนานนามโลกทั้งโลก
    สร้างคำเรียกมากมาย...

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องจริงและไม่มีอะไรจริง
ที่แห่งนั้นยังมีอยู่ที่นั่น เป็นที่ ที่เราขนานนามไว้ และมิใช่ดังนั้น*

*จากอุทยานของโพรเซอร์พีนา ในหนังสือนิยายรักข้ามศตวรรษ ของ A.S. Byatt

ไฟล์รูปภาพ