ความคิดเห็นที่ 1 คืนวันพุธที่ 7 กุมภาพันธ์ พีทกำลังนั่งปรึกษากับเพื่อนชายกลุ่มใหญ่ในบ้านของเขา เกี่ยวกับเรื่องที่ว่าควรจะทำอะไรหวานๆในวันวาเลนไทน์เพื่อแฟนสาวของพวกเขาทั้งหลาย หลายคนบอกว่าอยากจะนำผ้าผูกตาแฟนสาว และพานั่งรถไปที่ร้านอาหารหรู เมื่อเปิดผ้าผูกตาก็ให้พวกเธอตะลึงกับบรรยากาศโรแมนติคภายใต้แสงเทียน แค่นี้ก็น่าจะดีที่สุดแล้ว แต่พวกผู้ชายที่เหลือกลับบอกว่าดอกกุหลาบช่อใหญ่เพียงช่อเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้แฟนของตนยิ้มแก้มปริ ทว่าชายหนุ่มนามว่า เฟี้ยต มีความคิดที่แปลกและเหนือชั้นกว่านั้น “ ทำไมเราไม่ลองไปสำรวจที่บ้านแฟนเป็นเวลาหนึ่งคืน ก่อนที่จะผูกตาเธอและค่อยพาไปกินข้าวที่ร้านอาหารหรูๆ ทำยังงั้นไม่ตื่นเต้นกว่าเหรอ” หนุ่มๆที่เหลือได้แต่มองหน้ากันอย่างงุนงงก่อนที่จะหันไปมองเฟี้ยตด้วยสายตาแห่งความสมเพชในความคิดไร้สาระของเขา “ ทำไมเราจะทำยังงั้นกันไม่ได้ล่ะ!? ในเมื่อแฟนของพวกเราทุกคนก็เช่าคอนโดอยู่ตัวคนเดียวอยู่แล้ว อีกอย่างพวกเราทุกคนก็ต่างมีกุญแจห้องของแฟน แล้วถ้าพวกเราจะแอบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องของพวกเธอก่อนที่เธอจะกลับมา ก็ไม่เห็นจะยากตรงไหน” เฟี้ยตทำหน้าตาขึงขัง ระหว่างที่ทุกคนกำลังครุ่นคิดว่าจะเห็นด้วยกับแผนของเฟี้ยตดีหรือไม่ พีทพลันตะโกนขึ้น” ชั้นเห็นด้วยกับแผนนี้ของไอ้เฟี้ยต ชั้นจะทำ” ตั้งแต่สมัยมัธยมปลายที่ พีท เป็นตัวตั้งตัวตีของกลุ่มมาเสมอ แม้กระทั่งทุกคนจะเรียนจบและแยกย้ายกันไปทำงาน ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเมื่อพีทตอบตกลงเห็นด้วยกับแผนการอันท้าทายของเฟี้ยต ทุกคนจึงยอมตกลงทำตาม จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:03:05 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าวันรุ่งขึ้น พีทนัดพบกับโมตอนเที่ยง ตลอดเวลาสองปีที่คบกันมาพวกเขาทั้งสองมักนัดพบกันทานข้าวหลังเลิกงานเสมอ พีทนำโมไปให้พ่อแม่รู้จักที่บ้านเกิดของเขาในประเทศไต้หวันเมื่อปลายปีที่แล้ว และโมก็เคยไปบ้านที่เขาอยู่เพียงตัวคนเดียว และพีทก็หวังว่าอีกไม่นานเธอคงย้ายไปอยู่เป็นเพื่อนเขา “ โม พีทขอกุญแจห้องของโมไว้ได้มั้ย” พีท เอ่ยถามด้วยเสียงเรียบๆ แต่แววตานั้นแพรงวพราว โมอมยิ้มก่อนที่จะควักกุญแจสำรองจากกระเป๋าถือและยื่นให้กับเขา “ อย่าทำหายล่ะ พีท” พีทดีใจจนเนื้อเต้น แต่ก็เก็บอาการไว้เพราะเกรงว่าแผนการของตนจะรั่วไหล เช้าวันถัดมา ขณะที่โมกำลังทำงานตัวเป็นเกลียวในตำแหน่งเลขาส่วนตัวให้กับบริษัทยักใหญ่แห่งหนึ่ง พีทก็ถือโอกาสเหมาะแวะมาดูลาดเลาที่ห้องคอนโดหรูของโม ในตัวเมือง พีทเดินเข้าไปในตัวตึก กดลิฟท์ไปที่ชั้น 25 และรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยที่จะได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ของแฟนสาว จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:04:44 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เมื่อลิฟท์เปิดออก พีทก็เลี้ยวขวาและเดินตรงไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่หน้าห้อง 255 หญิงสาวผมยาวตรง หน้าตาจิ้มลิ้ม ในชุดเสื้อสายเดี่ยว กางเกงยีนส์รัดรูปกำลังยืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าห้อง “ ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครกับเจ้าของห้องนี้รึเปล่า ” พีทเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ “ ชั้นเมย์ เป็นน้องสาวของพี่โมค่ะ” เสียงของหญิงสาวช่างหวานหู น่าฟังยิ่งนัก “ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม พีท เป็นแฟนของโม” ทั้งสองยิ้มทักทายกันอย่างมีมารยาท แม้พึ่งพบหน้ากันเป็นครั้งแรกแต่พีทกลับรู้สึกถูกชะตากับเมย์ อย่างบอกไม่ถูก เขาจึงชวนเธอไปานข้าวที่ร้านอาหารภายในคอนโดและเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาและความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโมให้เธอฟัง เวลาผ่านไปจนถึงเย็นทั้งสองยังคงนั้งคุยกันอย่างถูกคอ เมย์เองก็เล่าเรื่องราววัยเด็กของโม ให้พีทฟังและได้ความว่า เธอพึ่งเรียนจบกลับมาจากอเมริกาและกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ก็ยังไม่ได้บอกทางบ้าน เพราะอยากจะเที่ยวซัก 1 อาทิตย์ก่อนที่จะเซอร์ไพรซ์ โม ในวันแห่งความรัก “ พี่พีท สัญญานะคะว่าจะยังไม่บอกพี่โม” เมย์ยื่นนิ้วก้อยเรียวเล็กของเธออกไป ก่อนที่พีทจะเกี่ยวมันไว้เข้ากับนิ้วก้อยของเขา “จ้ะ พี่สัญญาว่าจะยังไม่บอกโมเรื่องนี้” พีทเองก็หลุดปากบอกเล่าถึงแผนการลับที่เขาตระเตรียมไว้เซอร์ไพรซ์โมในวันแห่งความรัก และขอร้องให้เมย์ปิดเป็นความลับ ซึ่งเมย์เองก็สัญญาเช่นกันว่าจะไม่บอกใคร จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:05:15 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากวันนั้น พีทก็นัดพบเมย์ที่ร้านอาหารที่เดิม ณ คอนโดของโมทุกๆวันระหว่างที่เธอทำงาน และตกกลางคืนก็จะไปรอพบโมอยู่ที่ห้อง “ พีทคะ อีกสองวันก็จะวันวาเลนไทน์แล้ว เราจะไปฉลองกันที่ไหนดี” โมเขยิบตัวเข้าไปใกล้พีทที่กำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พีทไม่หันกลับมาและไม่พูดไม่จา “ พีท!!” โมตะโกนเรียกชื่อเขา พีทสะดุ้งจากภวังค์ “ว่าไงจ้ะ โม” “เดี๋ยวนี้พีทชอบเหม่อจังเลยนะ! วิวบนชั้น 25 มันสวยขนาดนั้นเเลยเหรอ!? พีทถึงมองเพลิน จนไม่ได้ยินที่โมพูดเลย” “ขอโทษนะ โม ต่อไปนี้ พีทจะพยายามไม่เหม่ออีกแล้ว” เขาไม่อยากยอมรับกับตัวเองว่า หลายวันมานี้ จู่ๆความคิดของเขาจะล่องลอยไปหาเมย์โดยไม่รู้ตัว หลายครั้งที่เขาเหม่อลอยระหว่างนั่งคุยอยู่กับโม เขาเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าทำไมน้องสาวของแฟน ที่พึ่งพบกันไม่กี่วันถึงมีความสำคัญกับเขาขนาดนี้ จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:05:45 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช้าวันที่ 13 กุมภาพันธ์ พีทก็ออกมาพบกับเมย์ที่ร้านอาหารในคอนโดของโม อีกเช่นเคย แต่คราวนี้เขาไม่พบเธออยู่ในร้านอาหาร พีทตัดสินใจเดินขึ้นไปตามหาเธอที่ห้องของโม และก็พบเธออยู่ในนั้น เมย์นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าซีดเซียว “ เมย์ ไม่สบายเหรอ” พีทถามด้วยความเป็นห่วง พลางเข้าไปประคองเธอให้ลุกจากเตียง “ พีท ไปซะเถอะ เมย์รู้สึกปวดหัว อยากจะนอน” “ ได้ยังไงกัน! เมย์ไม่สบายยังงี้ ใครจะดูแล นอนอยู่ตรงนี้ก่อน พี่จะไปหายามาให้” พีทลุกขึ้นจากเตียง แต่เมย์ก็ดึงมือเขาเอาไว้ จนพีทต้องหันกลับมามอง แววตาของเมย์เปี่ยมไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เขาเองก็มิอาจรู้ได้ “ คืนนี้พี่โมต้องไปประชุมที่ต่างจังหวัด คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนเมย์นะ” เพียงประโยคนั้นที่ทำให้พีท ลืมเรื่องความถูกต้อง ศีลธรรมและความรักอันยิ่งใหญ่ที่เขามีต่อโม ความเคลิบเคลิ้มและอารมณ์เพียงชั่ววูบของเขาจะทำให้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป . “ เมย์ หนาวมั้ย” พีทหันไปถามเมย์ที่อยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วง เมย์ส่ายหน้าและยังคงมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ที่ไฟตามตึกต่างๆยังคงสว่างไหวท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำ พีทรู้ดีว่าท่าทีเย็นชาของเมย์ เกิดมาจากความรู้สึกผิดมหันต์จากอารมณ์ชั่ววูบของเธอ ตราบาปที่เธอได้ทำไว้กับพี่สาว การหักหลัง โม อย่างเลือดเย็นคงทำให้เธอรู้สึกเสียใจจนแทบกระอักเลือด จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:06:06 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เช้าวันต่อมา พีทไปดูแลงานที่บริษัทเป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งอาทิตย์ เขากุมขมับด้วยความเครียด แม้ว่า โม จะไม่มีวันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเมย์ ทว่าความรู้สึกผิดที่ทรยศต่อความรักบริสุทธิ์ที่ โม มีให้เมื่อไรจะจางหาย ทำไมเขาถึงเป็นชาย เลือดเย็น ที่หักหลังคนที่เขารักและรักเขามากที่สุดได้ลงคอ เย็นวันนั้นพีท พยายามทำใจลืมเรื่องทุกอย่าง และซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่มาให้โมช่อหนึ่ง ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ทำตามแผนเซอร์ไพรซ์โม ตามที่ตั้งใจไว้ พีทกดโทรศัพท์มือถือหา โม” โม พีทจองร้านฝรั่งเศสที่โมชอบไว้ คืนนี้เจอกันหนึ่งทุ่มตรงนะ” “ ได้ค่ะ พีท แล้วโมจะรีบไป” น้ำเสียงของโมช่างสดใส เธอคงไม่รู้เลยว่าเมื่อคืน ชายที่ตนเชื่อใจกลับหักหลังเธออย่างเลือดเย็น พีทถอนหายใจเฮือกใหญ่และอดที่จะคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อวานระหว่างเขากับเมย์ไม่ได้ พีทขับรถบีเอ็มคันโปรดลัดเลาะมาตามถนนสุขุมวิท ที่จราจรติดขัดดั่งเช่นทุกวัน โดยเฉพาะวันแห่งความรักเช่นวันนี้ที่รถยิ่งติดเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ระหว่างรถติด พีทชายตามองไปข้างทางที่เรียงรายไปด้วยดอกกุหลาบสีแดงและขาวซะส่วนใหญ่เพื่อฆ่าเวลา ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหอบดอกกุหลาบช่อโต และหันไปยิ้มแก้มปริกับแฟนหนุ่มที่เดินด้วยกันอยู่ข้างๆ เมื่อมองไปอีกฝั่ง ผู้ชายคนหนึ่งกำลังยื่นตุ๊กตาหมีตัวโต ให้กับแฟนสาว “ อยากกลับไปมีความรักเด็กๆแบบนั้นบ้างจัง” พีท เอ่ยขึ้นลอยๆ พลางคิดว่าความรักที่จริงจังนั้นมันช่างจืดชืด ผิดกับความรักเด็กที่ดูมีสีสันและรสชาติมากกว่ากันหลายเท่าตัว หลังจากนั่งฟังเพลงเย็นๆไปหลายสิบเพลง สองชั่วโมงต่อมา พีทก็ได้เดินทางมาถึงร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรูที่เขานัดกับโม ไว้ “ ไม่ทราบว่าใช่คุณพีท ที่จองโต๊ะไว้รึเปล่าครับ” บริกรหนุ่มเดินออกมาถาม พีทพยักหน้า และเดินตามบริกรหนุ่มไปที่โต๊ะในสุดของร้าน ที่นั้นเทียนทั้งสองเล่มถูกจุดไว้เรียบร้อยแล้ว และเขาก็แปลกใจที่โม มานั่งรอก่อนแล้ว ผมเผ้าของเธอยุ่งเหยิง ใบหน้ามันย่อง ตาบวมแดงคล้ายคนพึ่งร้องไห้มาอย่างหนัก สภาพของเธอเหมือนไม่ใช่สภาพของหญิงสาวที่เตรียมตัวมาฉลองกับแฟนหนุ่มในวันวาเลนไทน์ ก่อนที่พีทจะถามอะไร เขาก็ตัดสินใจยื่นกุหลาบช่อใหญ่ที่เตรียมมาให้ โมเป็นอันดับแรก เธอมอง พีท ตาขวาง ไม่ยอมรับกุหลาบช่อนั้น พีทรู้ได้ดีว่ามีบางเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น เขาวางกุหลาบช่อนั้นไว้บนโต๊ะ และก่อนที่จะเอ่ยปากถามอะไร โมก็พูดขึ้นมาเบาๆด้วยเสียงสั่นเครือ “ พีท รู้มั้ยว่าเมย์ตายแล้ว ..” ตาของพีทเบิกกว้าง ราวกับเวลาหยุดค้างไว้ สมองของเขาหยุดสั่งการ บางทีเขาอาจจะหูฝาดไป จึงตัดสินย้อนถามโม “ เมื่อกี้ โม บอกว่าเมย์ตายแล้วงั้นเหรอ!?” โมไม่พูดอะไรเพียงแต่ยื่นเศษกระดาษเปื้อนเลือดที่เธอกำไว้ในมือให้พีท เขาตัวสั่นเล็กน้อยและไม่อยากที่จะรับเศษกระดาษแผ่นนั้นมา แต่ร่างกายของเขากลับทำงานโดยอัตโนมัติ เขาค่อยๆคลี่กระดาษออกและจับจ้องอ่านตัวหนังสือหวัดๆของเมย์ จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:07:11 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 -พี่โม เมย์รักพี่โมมากนะ ตั้งแต่เล็กๆแล้ว พวกเราสนิทกันมาก เมย์ยังจำได้ ตอนที่พี่โมอยู่ม.ปลาย ตอนนั้นเมย์ไม่ค่อยมีเพื่อน เวลาพี่โมจะออกไปเที่ยวไหนกับเพื่อนก็มักจะชวนเมย์ไปด้วยเสมอ บางทีที่เพื่อนพี่โมพูดจาไม่ดีกับเมย์ เพราะเห็นเมย์เป็นรุ่นน้อง พี่โมก็เป็นปากเป็นเสียงให้ พอเมย์ขึ้นชั้นม.ปลาย ก็ถูกเพื่อนข่มเหงรัง แก เพราะเมย์เป็นคนอ่อนแอ แต่พี่โมก็มารับเมย์ที่โรงเรียนทุกวันและต่อว่ากับพวกที่มาหาเรื่องเมย์ จนไม่มีใครกล้ารังแกเมย์อีก จากนั้นก็มีคนเริ่มเข้ามาคุยกับเมย์ เมย์ดีใจมากที่มีเพื่อน แต่เมย์รู้ว่าพี่โมไปขอร้องให้พวกเขาเข้ามาคุยกับเมย์ เมย์รู้สึกขอบคุณพี่โมมาก แต่ก็อดสมเพชตัวเองไม่ได้ท่ำไม่มีอะไรดีในตัวซักอย่าง ผิดกับพี่โมที่ทั้งสวย เรียนเก่ง เข้มแข็ง เข้ากับคนได้ง่าย มีเพื่อนเยอะ เมื่อพี่โมมีแฟน เมย์ก็แอบใส่ร้ายพี่โมทุกที หาว่าพี่โมเคยเสียตัวให้กับผู้ชายมานักต่อนักแล้ว แต่พวกพี่ๆพวกนั้นก็ไม่มีใครเชื่อเมย์เลยซักคน เพราะพวกเขาเชื่อและรักมั่นในตัวพี่โมกันทุกคน จนกระทั่งมาถึงพี่พีท เมย์ก็ยังหักหลังพี่โม ไปแอบมีอะไรกับเขา เมย์โทรไปเล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่โมฟังด้วยความสะใจ แทนที่พี่โม จะโกรธกลับบอกว่าจะยกพี่พีทให้ถ้าเมย์ชอบเขาจริงๆ เมย์ไม่ไหวแล้วค่ะพี่โม เมย์พึ่งรู้ว่าเมย์มันเลว ทั้งๆที่พี่โมคอยปกป้องเมย์ และเป็นคนเดียวที่รักเมย์จริงตั้งแต่พ่อกับ แต่เมย์ก็ยังคอยกลั่นแกล้งใร้ายพี่โมมตลอดด้วยความอิจฉา แต่พี่โมก็ไม่เกลียดเมย์และไม่เคยโกรธเลยซักครั้ง เมย์พึ่งรู้ตัวว่าพี่เมย์เป็นคนดีขนาดไหน ผิดกับเมย์ที่ชั่วขนาดนี้ เมย์หักหลังคนที่เมย์รักและรักเมย์มากที่สุด เมย์คงไม่มีคุณค่าพอที่จะอยู่บนโลกนี้แล้วล่ะค่ะ ตอนพี่โมอ่านจดหมายฉบับนี้ เมย์คงไม่อยู่บนโลกนี้อีกแล้ว เมย์อยากจะบอกว่าจริงๆแล้ว เมย์รักพี่โมมากที่สุดและจะรักพี่โมตลอดไป แม้ว่าเมย์จะตายจากโลกนี้แต่ถ้าวิญญาณมีจริง เมย์จะคอยดูแลพี่โมให้ได้พบกับคนดีๆและจะคุ้มครองพี่โมตลอดไป แต่ตอนนี้เมย์คงต้องไปชดใช้ความผิดในนรกให้สาสมกับความเลวทujเมย์ได้ทำไว้ ลาก่อนนะคะ พี่โม .ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ยกโทษให้เมย์ด้วย .เมย์รักพี่โมมากที่สุดในโลกค่ะ จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:07:34 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 “ เมย์ กรีดข้อมือฆ่าตัวตาย พอชั้นไปถึงทุกอย่างก็สายไปซะแล้ว พีท ทำให้เมย์ต้องตาย คนที่โมรักมากที่สุดในชีวิตต้องมาตายจากไป เพราะพีท!!!!” “ โม พีทขอโทษ” ในสมองของเขาว่างเปล่า คำว่า”ขอโทษ” เป็นเพียงคำเดียวที่ผุดอยู่ในหัว ฝนเริ่มโหมกระหน่ำอีกครั้ง “ พีท เธอมันเลว! เธอมันผู้ชายไร้หัวใจ!” โมขว้างกุหลาบช่อใหญ่เข้าที่หน้าของเขาอย่างจัง และตบหน้าเขาฉาดใหญ่ก่อนที่จะฟูมฟายวิ่งออกไปนอกร้าน เวลาล่วงเลยมาได้เกือบสิบปี ขณะนี้ผมได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ผมตั้งมั่นว่าจะรักไปตลอดชีวิตแล้ว หลังจากเหตุการณ์ในคืนวันนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับโมอีกเลย หลายเดือนต่อจากนั้นเพื่อนของผมมาบอกข่าวร้ายว่า โมกินยาฆ่าตัวตาย เธอไม่มีแม้กระทั่งจดหมายลาตาย อาจเป็นเพราะว่าเมย์ คือคนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต เมื่อเมย์ตายจากไป เธอจึงไม่มีคนให้เป็นห่วงและรักอีกแล้ว เป็นเพราะผมใช่มั้ย ที่ทำให้ผู้หญิงสองคนต้องมาตายจากไป .. ทุกคนพยายามปลอบใจว่าไม่ใช่ความผิดของผม แต่ผมรู้ดีว่ามันเป็นแค่คำโกหกเพื่อให้ผมสบายใจ แม้ว่าเวลาจะผ่านมาได้สิบปี แต่ความรู้สึกผิดและใบหน้าของเมย์และโมยังคงตามหลอกหลอนผมในความฝันทุกคืน จนผมไม่สามารถจะใช้ชีวิตอย่างปกติต่อไปได้อีก .. ขณะนี้ เหมียว ภรรยาอันเป็นที่รักของผมกำลังออกไปซื้อกับข้าวนอกบ้าน ผมได้เขียนจดหมายลาตายซึ่งถ่ายทอดความรู้สึกทุกอย่างของผมไว้แล้ว สิ่งที่ผมต้องทำตอนนี้คือ กรีดมีดนี้ลงไปบนเส้นเลือดใหญ่บนข้อมือ .. ทำไมทุกอย่างถึงเลือนลางขนาดนี้ สีแดงเต็มพื้นไปหมด จริงสิผมกรีดลงไปแล้ว .ลาก่อนโลกใบนี้ ขอโทษนะเหมียว ผมต้องชดใช้กรรมที่ทำไม้กับเมย์และโม ลาก่อนโลกใบนี้ จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:07:57 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่งค่ะ ยังไงก็ช่วยติชมกันด้วยนะคะ จากคุณ : powersito - [ 16 เม.ย. 48 23:08:49 A:61.90.69.186 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 มาอ่านตอนดึกๆ ค่ะ ^0^ เขียนเก่งจัง เรื่องแรกตารกายังเขียนได้ไม่ดีเท่านี้เลย อ่านแล้วนึกถึงคนๆ หนึ่งขึ้นาทันทีเลยค่ะ ขออนุญาตเล่านิดหนึ่ง แบบว่างานคุณทำให้คิดถึงเขามาก มันเป็นเรื่องของผู้ชายคนหนึ่งที่ตารการู้จักค่ะ เขาเป็นคนดีมากๆ ดีผิดกะตาพีทนี่แยะ เพราะว่าในสถานการณ์เดียวกันเขาสามารถหักใจไม่นอกใจแฟนได้ ทั้งๆ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่เขาแอบชอบมานาน สวยก็สวยกว่า หลายๆ อย่างดีกว่าแยะ โคตรจะสุภาพบุรุษเลยตานี่ กลับมาเรื่องนี้อีกหน่อย อ่านแล้วหมั่นไส้ตาพีทขึ้นมาในบัดดล ไม่ทราบว่าอาเฮียแกเกิดอาการอาหารเป็นพิษขึ้นมาเฉียบพลันหรือหัวกระแทกพื้นมิทราบ สิบกว่าปีนี่พึ่งจะมาตายเนี่ยนะ คิดได้ไงเนี่ย น่าจะตายๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอดตั้งแต่แรก น่าสงสารเหมียว ภรรยาคนใหม่ออก ไหนว่ารักมากไง แล้วมาตายเอาดื้อๆ เนี่ยนะ ยายโมก็เหลือเกิน นึกได้ไงเนี่ยเรื่องตายตามน้อง เวรกรรมแท้ๆ เป็นตารกานะ ก่อนตายฆ่าอีตาพีทให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีกว่า สะใจกว่ากันแยะ ส่วนยายหนูเมย์ เธอต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆ แน่ๆ มีอะไรกับแฟนพี่ แล้วก็มาเสียใจฆ่าตัวตายเนี่ยนะ จะว่าไปก็ดูเหมือนจะผิดปกติกันทั้งเรื่องแฮะ-_-" โอ๊ะโอ! ตารกาเขียนอะไรไปเนี่ยแยะเชียว ฟังดูเหมือนมาบ่นมากกว่าคอมเม้นท์แฮะ ไม่ถือสานะคะ แบบว่าเรื่องคุณกระตุ้นต่อมอารมณ์เอามาก ^0^ จากคุณ : ตารกา - [ 17 เม.ย. 48 00:54:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แหะๆๆ ขอกลับมาอีกรอบเจ้าค่ะ แบบว่าเรื่งอคุณยังตามหลอนไม่หาย อ่านแล้ววิชาชีพที่เรียนตามมาหลอนแบบสุดจะห้ามใจ เชือดข้อมือตัวเองได้เนี่ยใจเด็ดสุดๆเลยค่ะ แถมมีดที่ใช้ยังต้องคมมากด้วย (ไม่งั้นต้องซ้ำหลายทีเจ็บตายเลย) ขนาดมีดผ่าตัดที่ใช้ตอนผ่าอาจารย์ใหญ่ยังตัดได้ไม่เท่าไหร่เลย (เริ่มไล่ชื่อกล้ามเนื้อกับเส้นเลือดอย่างสนักสนาน) ถ้าจะตายเอาแบบกินยาตายไม่ก็กินแอลกอฮอล์ล้างแผลดีกว่า แบบนี้ได้ตายสมใจอย่างรวดเร็วเพราะล้างท้องก็เอาไม่อยู่ เอ๊ะ! เริ่มนอกเรื่องอีกแล้ว ต้องเข้าใจอาการคนคลั่งนะคะ แบบว่าดึกดื่นนั่งปั่นงานไม่หลับไม่นอน แถมอู้มาแอบอ่านอะไรเล่นอีกต่างหาก กระซิกๆ งานไม่เสร็จแง้ๆ (บ่นแต่ก็ยังไม่เลิกอู้) สรุป งานคุณทำให้ตารกานึกถึงอะไรหลายๆ อย่างเลยค่ะ นึกถึงแล้วมันก็อดเล่าไม่ได้ ตามประสาคนช่างเมาส์ ตอนนี้กำลังคลั่งเพราะต้องมานั่งตรวจนิยายตัวเอง ยังไงก็อย่าถือสาเลยนะคะ ^-^ ไว้จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ จากคุณ : ตารกา - [ 17 เม.ย. 48 01:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สงสารภรรยาของนายพีท ถ้าเขายังลืมไม่ได้แล้วจะลากคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่มาแต่งงานด้วยทำไม สุดท้ายถึงจะตายก็ยังทำให้คนอื่นเดือดร้อนอีก (ถ้าเขาตายตามอีกคนจะว่าไง) ไม่เข้าใจเมย์ว่าทำไมต้องทำยังงั้น และก็ไม่เข้าใจโมด้วย (ไม่รู้นะ...เราว่าจะรักใครมากแค่ไหน ยังไงก็ต้องรักตัวเองด้วย) สุดท้าย...เราว่าการฆ่าตัวตายมันแก้ปัญหาทุกอย่างไม่ได้หรอก - -" จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 17 เม.ย. 48 02:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบประโยคนี้ของคุณแมวเหมียวสีขาว การฆ่าตัวตายไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา จากคุณ : scottie - [ 17 เม.ย. 48 13:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณ คุณตารกามากค่ะ ที่ดึกแล้วก็ยังเข้ามาอ่านแถมยังออกความเห็นได้อารมณ์มากๆ ทำให้มีกำลังใจจะเขียนเรื่องต่อไปแล้วค่ะ เห็นด้วยกับคุณแมวเหมียวสีขาวค่ะ ว่าการฆ่าตัวตายไม่ใช่การแก้ปัญหา แต่ว่าพีทน่ะเป็นคนสิ้นคิดมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง แล้วส่วนที่โมต้องฆ่าตัวตายตามเมย์ ไม่ใช่ว่าเขาไม่รักตัวเอง แต่เขาแค่รักโมมากกว่า และเมื่อคนที่รักมากกว่าชีวิตจากไป เขาก็ไม่เห็นคุณค่าของชีวิตอีกแล้ว ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะคะ จากคุณ : powersito - [ 17 เม.ย. 48 15:56:23 A:61.90.69.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่านแล้วเครียดแฮะ... เห็นด้วยกับหลายคนข้างบนค่ะ การฆ่าตัวตายไม่แก้ปัญหาอะไรได้เลย นอกจากจะทำให้ทุกอย่างมันเลวร้ายลงไปอีก... ภรรยาของนายพีทนี่น่าสงสารที่สุดเลยค่ะ เรื่องนี้ แต่พีทด่วนสรุปมากเลยนะคะ ที่โมฆ่าตัวตายอาจจะมาจากสาเหตุอื่นก็ได้ จากคุณ : 1981 - [ 17 เม.ย. 48 20:45:48 A:82.43.178.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 นอกจากถ้ามีดไม่คมแล้วจะกรีดไม่ลง แล้วยังก่อให้เกิดรอยแผลเป็นอีกด้วย ถ้าเป็นยาพอมันออกฤทธิ์ท้องจะปวดมาก เหมือนมีลมตีขึ้นมาจุกที่คอหอย หายใจไม่ออก ถ้าเป็นพวกยาที่มีกรด โอโห้..รอวาบตั้งแต่ลำคอยังกระเพาะเลยค่ะ แล้วถ้าเป็นแชมพูอันนี้นอกจะปวดท้อง เวลาสำลักจะมีฟองด้วย น่รักไปอีกแบบ (อันนี้จากคำบอกเล่า+ประสบการณ์ค่ะ อิอิอิ) บางทีการฆ่าตัวตายอาจจะไม่ใช่เพราะว่า คนนั้นๆรักผู้ที่จากไปมากว่า แต่อาจจะเป็นไปได้เพราะความอ่อนแอของตัวเอง การทนอยู่มีชีวิตขณะที่อีกครึ่งของหัวใจจากไปนั้นยากมาก ในกรณีของพีทนั้นบอกได้ชัดเลยว่าเขาอ่อนแอมาตั้งแต่ต้น ไม่แปลกที่จะตัดสินใจแบบนั้น -แต่งเรื่องได้ดีมากค่ะ นับถือๆ ว่าแต่คนของคุณตารกานี่ใช่ผู้ชายข้างกายหรือเปล่าค่ะ อิอิอิอิอิ จากคุณ : จันทร์ดาว - [ 18 เม.ย. 48 09:53:45 A:10.208.18.188 X:203.170.231.231 TicketID:090759 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตารกาแวะมาอ่านที่คุณpowersito ตอบกระทู้ค่ะ เห็นเว่บๆ ว่ามีใครพูดถึงเราด้วย หุๆๆ คุณจันทร์ดาวเจ้าขา ผู้ชายที่พูดถึงคือน้องชายเจ้าค่ะ น้องชายกำมะลอที่มาขอให้ตารกาเป็นพี่สาว พักหลังๆ ชักหนักข้อเพราะพ่อคุณเรียกเราว่าแม่เลย -_-' หมายเหตุ ขณะนี้คนข้างกายไม่มีค่ะ ตารกายังว่างงงงงงงงง คิกๆๆ จากคุณ : ตารกา - [ 18 เม.ย. 48 21:47:04 A:203.113.57.101 X:203.151.140.114 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนแบบนี้ก็มีด้วยหรือคะ จากคุณ : รสา รสา - [ 19 เม.ย. 48 17:47:45 ]