ความคิดเห็นที่ 1 +++ รถวิ่งกลับขึ้นมาบนถนนสายหลักอีกครั้ง  จนถึงถนนที่แยกลงไปทางด้านซ้ายพร้อมกับมีป้ายบอกทางไปรีสอร์ทธรรมชาติอ่างขาง  ชฎิลขับผ่านไปตามเส้นทางบอก “บ้านนอแล  บ้านขอบด้ง”   ระหว่างที่รถวิ่งชฎาธารก็ชี้ให้ดูหมู่บ้านข้างล่างทางซ้ายมือ “อ่างขาง... สถานีวิจัยพืชเมืองหนาวแห่งแรกของโครงการหลวงจ้ะ  มีทั้งไม้ผลและไม้ดอก  พรุ่งนี้เราค่อยลงไป  แล้วเธอจะได้เห็นว่าที่นี่น่ะสวยขนาดไหน” สิ่งที่มัสลินมองเห็นก็คือพื้นที่ราบสีเขียว  บางส่วนก็มีเหมือนมุ้งพลาสติกขาวๆคลุมอยู่หลายหลัง  โอเวอร์เฮดสปริงเกอร์ทำหน้าที่ของมันอย่างแข็งขัน  ละอองน้ำสีขาวถูกพ่นสูงรินรดพืชผลในรอบรัศมีอย่างเดียวกับที่ไร่เรือนจันทร์ รถวิ่งขึ้นและลงเนินอีกหลายครั้งกว่าจะวิ่งไปตามถนนสายที่มีลูกศรบอกทางว่า “บ้านนอแล”  มัสลินเริ่มมองเห็นผู้หญิงชาวเขาสะพายตะกร้าใบใหญ่อยู่ข้างหลัง  ใส่หน่อไม้บ้างหรือไม่ก็เป็นพืชผักบ้าง  ส่วนผู้ชายหลายคนก็มีฟืนมัดใหญ่เต็มหลัง  มีเด็กวิ่งเล่นกันมาตามไหล่ทาง “ชาวเขาที่นี่เป็นพวกปะหล่อง  แต่พวกเขาชอบที่จะเรียกตัวเองว่า ดาระอั้ง  มากกว่า  นับถือทั้งผีและพุทธปะปนกัน  เขามีภาษาพูดเป็นของตัวเองด้วยนะ”อมฤตเล่า “เครื่องแต่งกายของพวกผู้หญิงที่แปลกนะคะ  แต่ก็ดูสวยดี”  มัสลินออกความเห็นเมื่อรถแล่นผ่านกลุ่มสาวๆที่เดินกันมาตามทางและเหมือนจะร้องเพลงกันด้วย “มัสเห็นห่วงโลหะที่เอวของผู้หญิงพวกนั้นไหม   อย่างของบางคนก็ทำด้วยหวายชุบยางรักจนเป็นมัน   นั่นเป็นเอกลักษณ์ของเผ่านี้เลยล่ะ   ผู้หญิงเผ่านี้ไม่ว่าจะเด็กหรือจะแก่แค่ไหนเขาจะสวมห่วงนี้เอาไว้ตลอดเวลา   ดูให้ดีๆจะเห็นเชือกจากบ่ามาผูกรั้งไว้” “ใส่อย่างนี้ตลอดเวลาเลยหรือ   หรือเฉพาะเวลาที่แต่งตัวออกจากบ้านไปอวดใครๆอย่างคนเมือง” คำถามนี้ทำให้ชฎาธารหัวเราะ “ทั้งตอนหลับตอนตื่นเลยล่ะ   ก็คิดดูแล้วกันว่าเข้าป่าไม่มีใครดูเขาก็ยังสวมเลย” “แล้วอย่างนี้เวลานอนไม่ลำบากแย่หรือ” มัสลินนิ่วหน้า “ผู้หญิงนี่ครับ   เรื่องสวยเรื่องงามต้องยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่แล้ว” อมฤตตอบแล้วก็ตามมาด้วยเสียงอูยดังๆเพราะภรรยาหนีบเข้าให้ที่ต้นแขน  เสียงหัวเราะในรถเลยดังขึ้นอีกครั้ง  ทั้งจากคนที่นั่งขับรถมาเงียบๆตลอดทางด้วย +++++++++++++++++++++ รถจอดกลางลานดินหน้าค่ายทหารม้าบนปลายเนิน    แค่อมฤตเดินลงไปก็มีทหารเข้ามาตบเท้าทำความเคารพเป็นแถว    พลทหารสองนายในชุดพรางเดินกลับมาที่รถพร้อมกับลำเลียงข้าวปลามากมายที่ซื้อมาจากตลาดกลับเข้าไป   มัสลินมีโอกาสเซ็นสมุดเยี่ยมที่ศาลาหน้าฐานด้วยเพราะ"ผู้กองอมฤต" บอกว่า “เซ็นเสียหน่อยครับเพื่อเป็นขวัญกำลังใจกับทหาร”   ในบริเวณค่ายเป็นลานดินกว้าง    รายรอบด้วยกระท่อมที่พักของทหาร   ริมทางซ้ายเป็นเสาธงชาติมีธงชาติไทยปลิวไสวอยู่บนยอด  ใกล้กันนั้นคือศูนย์บัญชาการ  ถัดมามีกระสอบทรายซ้อนทับกันเป็นชั้นพร้อมป้ายติดไว้ว่า  ที่ประทับสมเด็จพระเทพฯพระราชทานโอวาท   ส่วนกลางลานมีเครื่องหมายวงกลมกว้างและตัวอักษร H และลูกศรบอกทิศทาง  รู้ได้ทันทีว่าเป็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์แน่นอน  สุดลานดินคือศาลาไม้มีกล้องส่องทางไกลแขวนอยู่กับเสาต้นหนึ่ง “เขตรั้วลวดหนามกั้นนี่ก็สุดเขตชายแดนไทยแล้วครับ ที่เห็นฝั่งโน้นคือค่ายทหารของพม่า” อมฤตหมายถึงกลุ่มกระท่อมบนเนินเตี้ยๆซึ่งอยู่ไกลออกไปอีกฝั่งของรั้วลวดหนาม   พอมองเห็นทหารในชุดเครื่องแบบเดินลาดตระเวนอยู่สองสามนาย   แต่เห็นในระยะไกลขนาดที่คนตัวเล็กเท่าก้านไม้ขีด   มัสลินเห็นร่องกว้างขนาดคนเดินที่ขุดเป็นแนวโดยรอบลานที่เดินผ่านมา  ทั้งยังมีกระสอบทรายกองสูงหลายชั้นบนคันดินที่ขุดขึ้นมาทำให้นึกสงสัยไม่ได้ “ประจันหน้ากันขนาดนี้เคยมีเรื่องกระทบกระทั่งกันบ้างไหมคะ” “ก็มีเหมือนกันครับ  ส่วนใหญ่ก็เป็นลักษณะที่ว่าทหารฝั่งโน้นรบกับพวกชนกลุ่มน้อยแล้วมีกระสุนหลงเข้ามาในฝั่งเรา  ก็ต้องยิงเตือนไปบ้าง” “เป็นทหารนี่ลำบากจังเลยนะคะ” มัสลินว่า “มันเป็นหน้าที่น่ะครับ  แต่ถ้าเป็นไปได้  ไม่ว่าทหารชาติไหนก็ไม่อยากให้รบกันหรอกครับ  เสียทั้งเลือดเนื้อและเงินทอง”   อมฤตอธิบาย   แล้วเดินลงไปพูดคุยกับทหารปฎิบัติหน้าที่สังเกตการณ์อยู่ในบังเกอร์ติดกับศาลา   มัสลินแอบเห็นชฎาธารมองตามหลังสามีด้วยความชื่นชมแล้วอดยิ้มไม่ได้   รอยยิ้มนั้นมีเผื่อแผ่ให้ใครอีกคนที่ยืนห่างออกไปอย่างไม่ตั้งใจ ดวงตาสีเหล็กกล้าไปสะดุดไปชั่วขณะแล้วเปลี่ยนเป็นเสมองไปทางอื่น เมื่อเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง    ทหารกำลังเข้าแถวเตรียมเชิญธงชาติลงจากยอดเสา    อมฤตเข้าไปร่วมยืนแถวกับเขาด้วย   พลอยทำให้หนุ่มสาวอีกสามได้ร่วมร้องเพลงชาติที่สุดขอบประเทศไทยเป็นครั้งแรก มัสลินได้ยินเสียงตัวเองร้องเพลงชาติดังที่สุดเท่าที่เคยร้องมา    บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สีกอิ่มเอมในหัวใจได้ขนาดนี้ +++ เส้นทางขากลับต้องผ่านหมู่บ้านชาวเขาอีกครั้ง  กระท่อมไม้ไผ่ขัดแตะมุงจากเป็นหลังคาเตี้ยๆดูอับทึบแต่ก็น่าจะเหมาะกับอากาศในวันที่หนาวจัด   ภาพเด็กชายหญิงตัวเล็กๆหน้าตามอมแมมกำลังวิ่งเล่นกันอยู่บนถนนกลางหมู่บ้านอย่างสนุกสนาน   สาวๆนุ่งกระโจมอกยืนอาบน้ำใกล้บ่อริมทางเดินอย่างไม่สนใจสายตาของคนผ่านไปผ่านมา    ดูเป็นชีวิตที่สงบและเรียบง่ายเสียจริง “พวกเขาทำอาชีพอะไรคะ” มัสลินถามเพราะยังคงเห็นชาวเขาทยอยเดินกลับเข้ามาในหมู่บ้านอย่างไม่ขาดสาย   ตั้งแต่รุ่นหนุ่มสาวจนถึงพ่ออุ๊ยแม่อุ๊ย “ส่วนใหญ่ก็ทำงานที่โครงการหลวงครับ   พวกนี้มีฝีมือทางด้านเพาะปลูก  โดยเฉพาะกุหลาบที่นักท่องเที่ยวต้องซื้อติดไม้ติดมือกลับไปเวลามาเที่ยวโครงการ” “แล้วจากนี่ไปโครงการหลวงไม่ไกลหรือคะ” มัสลินถามด้วยความสงสัย  เพราะดูจากระยะทางแล้วก็ไม่น่าจะใกล้หากเดินเท้า “ประมาณ 7 กิโลได้ไหมคะพี่อั้ม”  ชฎาธารถามซึ่งสามีก็พยักหน้า   คนฟังตาโต ...หันไปมองขบวนที่ชักแถวยาวๆอย่างทึ่งจัด +++++ ตะวันดวงกลมโตคล้อยต่ำลงทุกที    ไกลออกไปข้างหน้าคือทิวเขาที่ทอดตัวยาวสีดำสนิทตัดกับสีแสดของผืนฟ้า    บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบ    แว่วเพียงเสียงนกกาบินกลับรังแต่ไกลๆ   มัสลินทอดสายตาดื่มด่ำกับความงามของธรรมชาติตรงหน้า    ปล่อยให้ลมภูเขาล้อปอยผมอย่างไม่ใส่ใจ  ลมเย็นพัดมาวูบหนึ่งทำเอาห่อไหล่เพราะรู้สึกหนาวขึ้นมานิดๆ “บนดอยอย่างนี้ ยิ่งมืดลมก็ยิ่งแรง” เสียงทุ้มต่ำมาจากคนที่ยืนเยื้องไปข้างหลัง    ชฎิลก้าวเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้    มัสลินหันไปเห็นแต่เพียงเสี้ยวหน้าด้านข้าง  แสงสีทองฉายมาทำให้รู้สึกราวกับใบหน้านั้นเป็นรูปปั้นสำริดมากกว่าจะเป็นคนมีเลือดเนื้อ   หญิงสาวอมยิ้ม  นึกถึงที่ชฎาธารแอบค่อน ..ฤๅษี “พระอาทิตย์ตกดินที่นี่สวยจังนะคะ” คนข้างๆไม่ตอบแต่ขยับมุมปากนิดๆคล้ายจะยิ้มรับ “จริงๆแล้วมัสไม่ชอบเวลาที่ตะวันตกดินอย่างนี้   มัสว่าท้องฟ้าสีส้มๆนั้นมองแล้วรู้สึกอ้างว้างอย่างบอกไม่ถูก   ยิ่งเวลาไกลบ้านนี่แทบร้องไห้เลยล่ะค่ะ” คนฟังเลิกคิ้วเพราะท่าทางที่เห็นตรงข้ามกับคำพูด มัสลินยิ้มกว้างก่อนตอบ   “แต่มัสชอบท้องฟ้าวันนี้ค่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม คุณชฎิลล่ะคะชอบหรือเปล่า” ชฎิลยิ้ม ...ยิ้มบางๆที่ทำให้ใบหน้าเคร่งดูอ่อนโยนลง +++ เมื่อกลับมายังที่พักอีกครั้ง   ท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว   ทุกคนช่วยกันลำเลียงข้าวของไปที่เรือนพักคนละไม้ละมือ   เรือนไม้ชั้นเดียวหลังขนาดกะทัดรัดมุงหลังคากระเบื้องทรงเอดูกว้างกว่าเมื่อมองจากภายนอกมาก   ชายหนุ่มสละห้องนอนที่มีอยู่ห้องเดียวให้สองสาวแล้วใช้ถุงนอนปูข้างนอก    ห้องน้ำแม้จะเล็กและมีเพียงฝักบัวติดกับผนังและโถชักโครกแต่ดูสะอาดเรียบร้อยดี    ส่วนอ่างล้างหน้าพร้อมกระจกอยู่หน้าห้องน้ำซึ่งก็สะดวกดีสำหรับการล้างหน้าตาหากมีใครใช้ห้องน้ำอยู่ เพราะไม่มีน้ำอุ่น    ทุกคนจึงพร้อมใจกันใช้น้ำเย็นเฉียบล้างหน้าตาและลูบตามเนื้อตัวก่อนจะออกไปร่วมรับประทานอาหารกับคนอื่นที่อาคารอำนวยการ เสียงทักชฎิลดังมาจากกลุ่มคนที่สังสรรค์ใกล้เตาบาร์บีคิวที่เฉลียงด้านข้าง    เขาเลยเดินเข้าไปรวมกลุ่มและให้อมฤตพาสองสาวเดินเข้าไปข้างในก่อน   โต๊ะยาวเต็มความยาวห้องแบ่งเป็นสองแถวพร้อมเก้าอี้อย่างพับ    บนโต๊ะมีน้ำในขวดพลาสติกวางห่างเป็นระยะ   แถวแรกใกล้ประตูด้านหน้ามีกลุ่มเด็กๆสี่ห้าคนจับจองอยู่ก่อนแล้ว   เสียงพูดคุยเสียงกระเซ้าเย้าแหย่กันค่อนข้างดัง  อมฤตเลยเลือกที่จะนำไปยังโต๊ะอีกแถวด้านในสุด  นั่งรอสักครู่อาหารก็ถูกทะยอยลำเลียงเข้ามา  พร้อมข้าวสวยร้อนๆในโถ ชฎิลกลับเข้ามาร่วมโต๊ะพอดี  มัสลินจึงรับหน้าที่ตักข้าวใส่จานขณะที่ชฎาธารตักซุปจากหม้อไฟใส่ชามแบ่งให้ทุกคน “ไก่เมืองต้มโสมจ้ะมัส ไก่เมืองของคนที่นี่ก็คือไก่บ้านนั่นแหละ เอามาต้มกับโสม หน้าตาน่ากินจังเลยนะคะพี่อั้ม” ชฎาธารหันไปพยักเพยิดกับสามี มัสลินลองชิมแล้วก็ว่ารสชาติดี  ซุปรสชาติหวานหอมขณะที่เนื้อไก่ก็ไม่เหนียวหรือยุ่ยเกินไป “ผักที่นี่เป็นผักปลอดสารพิษนะครับ   มาจากโครงการหลวงบ้างคนงานปลูกเองบ้าง คุณมัสลองชิมยอดฟักแม้วผัดน้ำมันสิครับ” อมฤตเลื่อนจานผัดผักใบเขียวมาใกล้ “อร่อยค่ะ เหมือนมัสจะเคยกินแล้วที่ไร่เรือนจันทร์   อยากเห็นเหมือนกันว่าถ้าสดๆหน้าตาจะเป็นยังไง” “หน้าตาคล้ายยอดตำลึงแหละแต่จะอวบกว่า  ถ้ามัสเคยเห็นยอดฟักทองก็ใกล้เคียงกันมาก”  ชฎาธารอธิบาย แล้วมัสลินก็ได้ลองชิม “ลาบเมือง”  ที่เห็นในกาดสามโมงเมื่อบ่าย    ทีแรกลองชิมเพราะเกรงใจอมฤตที่เลื่อนจานมาให้แล้วก็ติดใจในรสชาติอร่อย “แม่ครัวที่นี่ทำอาหารเก่งจังค่ะ   อร่อยทุกอย่างเลย   ถึงจะเป็นอาหารง่ายๆแต่ก็รสชาติดีมาก   ผัดผักก็สุกกำลังดี  ผักยังสดกรอบอยู่เลย   อย่างนี้จะว่าเป็นเพราะผักสดอย่างเดียวคงไม่ได้   ต้องให้เครดิตแม่ครัวด้วย” มัสลินพูดเมื่อได้ลองชิมผัดผักรวมอีกอย่าง   นอกจากนั้นก็มีน้ำพริกพร้อมแคบหมูและผักแนม  จานนี้รสชาติยังเป็นรองฝีมือป้าคำหล้าอยู่หน่อย “แม่ครัวก็เป็นชาวเขาแถวนี้แหละ    นอกจากทำอาหารแล้วก็ทำความสะอาดเรือนพักด้วย   ว่าไปก็เหมือนรับหน้าที่แม่บ้านทั้งหมด”    ชฎิลเล่าอย่างรู้ดี ใครคนหนึ่งถือจานใส่ซี่โครงหมูย่างมาวางให้กลางวงพร้อมเชิญชวนให้ลองชิม    สองสาวชิมนิดหน่อยพอไม่ให้คนเอามาให้เสียน้ำใจ    ที่เหลือเลยเป็นหน้าที่ของอมฤตและชฎิล   อีกคนในกลุ่มนั้นเอาแก้วเครื่องดื่มมาให้สองหนุ่มเหมือนกัน    อมฤตเหลือบมองภรรยานิดก่อนรับแก้ว    มัสลินหัวเราะเพราะรู้ว่าเขาแกล้งทำ    ชฎิลจิบนิดเดียวแล้วถือแก้วไว้  ไม่เหมือนน้องชายซึ่งคงคุ้นเคยกับการสังสรรค์มากกว่า +++++ ชฎาธารและมัสลินเดินออกมาก่อนเมื่อเขาเริ่มเปิดแผ่นคาราโอเกะร้องเพลงกัน  ปล่อยให้สองหนุ่มอยู่สังสรรค์ต่อ   “เรานั่งดูดาวก่อนได้ไหม ชฎา” มัสลินถามขณะที่เดินออกมาพ้นร่มเงาไม้  ท้องฟ้าเบื้องบนกลายเป็นสีดำสนิท    แสงสว่างที่ลอดออกมาจากเรือนกลางไม่ได้ทำให้ความงามของดวงดาวนับพันที่ส่องแสงวิบวับลดลง “เอาสิ  ดาวคืนนี้สวยจริงด้วยนะ” ทั้งคู่เดินตัดขึ้นเนินหญ้า    ผ่านเทอร์โมมิเตอร์ที่ปักไว้ชฎาธารก็อดไม่ได้ที่ชะโงกหน้าไปดูก่อนหันกลับมาบอกว่า “สิบแปดองศา  ลดลงจากเมื่อบ่ายอีก” “ชฎาจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ  อยู่กับเพื่อนนี่มันไม่อุ่นพอหรอก”   มัสลินทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลยโดนเพื่อนหนีบที่แขนเข้าให้ เจ็บจนต้องสูดปากแรงๆ ส่วนเพื่อนก็หัวเราะชอบใจไป ทั้งคู่ทรุดตัวนั่งบนเนินหญ้าใกล้เสาธง  อาศัยอิงหลังอีกฝ่ายแล้วเบี่ยงศีรษะซบบนบ่า “เธอชอบที่นี่ใช่ไหมล่ะ”  ชฎาธารถามเพื่อนเมื่อได้นั่งดูดาวด้วยกัน มัสลินไม่ตอบแต่กลับพูดว่า “นึกถึงคืนที่เราแอบหนีไปบนดาดฟ้าแล้วนั่งดูดาวอย่างนี้นะ”   “คืนนั้นดาวไม่สวยเท่าคืนนี้  แถมยังตื่นเต้นว่าอาจารย์จะจับได้อีก”  ชฎาธารร่วมคิดถึงวันเก่า “นักเรียนประจำคนไหนก็อยากได้อิสระกันทั้งนั้นแหละ  แม้สักชั่วอึดใจก็ยังดี” ชฎาธารหัวเราะเบาๆ    “คืนนั้นเธอก็ตอบอาจารย์อย่างนี้  ตอนที่เรากลับลงมาแล้วโดนจับได้” “ก็ตอนนั้นมันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนี่  แต่ถ้าเป็นตอนนี้ถึงจะดูว่ามีอิสระ  แต่ฉันยังรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกโซ่ที่มองไม่เห็นล่ามไว้  ไปไกลแค่ไหนก็ต้องกลับมาที่เดิมทุกที” “บ้าน..  ไม่ว่ายังไงก็มีความผูกพัน”   ชฎาธารยกแขนโอบศีรษะอีกฝ่ายให้เอนเข้ามาหาซึ่งมัสลินก็เอนซบแต่โดยดี “ชฎานี่ยังเป็นคนที่เข้าใจใครต่อใครเสมอเลยนะ  คุณอั้มจะรู้ไหมว่าเขาโชคดีแค่ไหนที่ได้แต่งงานกับชฎา” ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ พยายามอย่างที่สุดแล้วก้อยังดูเป็นสารคดีท่องเที่ยวอยู่ดี (ในความรู้สึกอิคนแต่งอ่ะคับ) อะไรก็ดูคลุมเครือในสายลมหนาวนี้  ...ชอบมะชอบโปรดแจ้งนะคับ... ก้ออิบทนี้ล่ะที่ทำเอามึนตึ๊บอยู่หลายวัน T_T [1] http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3423943/W3423943.html แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 48 20:47:56 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 48 05:21:20 แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 48 05:16:54 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 23 เม.ย. 48 05:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ดีออกค่ะ คนอ่านจะได้ได้ความรู้ไปในตัว รอตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : เอ๋ - [ 23 เม.ย. 48 06:11:36 A:82.239.59.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 สนุกดีออกค่ะ ชอบอ่านนิยายลักษณะนี้ รู้สึกว่าได้สัมผัสกับบรรยากาศในเนื้อเรื่องดีค่ะ คุณ Gracie Lou Freebush มีความสามารถในการใช้ภาษาดีจัง อ่านแล้วไม่เคยรู้สึกติดขัดเลยสักที จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 23 เม.ย. 48 09:37:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบมากกกกกกกกกก ^______________________^ จากคุณ : drunklady - [ 23 เม.ย. 48 10:35:16 A:10.17.91.9 X:203.146.71.174 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สำนวนดีจัง แอบกระซิบ ขนของติดรถโดยไม่จำเป็นเปลืองน้ำมันน้า จากคุณ : scottie - [ 23 เม.ย. 48 15:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านละอยากไปแถวนั้น...อยู่เชียงใหม่มา 10 กว่าปี ไม่เคยไปฝางเลยอ่ะคับเจ๊ จากคุณ : Wild Monkey - [ 23 เม.ย. 48 17:26:59 ]

ความคิดเห็นที่ 7 บรรยายบรรยากาศได้น่าอยู่มาก ว่าแต่อ่านแล้วอยากกินลาบอ่ะ จากคุณ : waidhaya - [ 23 เม.ย. 48 22:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ฮิๆๆๆๆบรรยากาศที่คุ้นเคยค่ะ ชอบจังบนดอยสูงเนี่ย จากคุณ : รียา - [ 24 เม.ย. 48 14:29:34 A:203.172.104.184 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบบรรยากาศของเรื่อง บรรยายฉากภาษาลื่นดี ชอบอ่านนิยายแนวนี้ แล้วจะแวะมาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : เสมอกลาง - [ 24 เม.ย. 48 16:00:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตามมาลงชื่อว่าเซฟไปอ่านตามเคยค่ะ อิอิ จากคุณ : Nazza - [ 24 เม.ย. 48 21:26:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 25 เม.ย. 48 09:39:29 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แหม...อ่านแล้วอยากกินลาบจัง *q* ซู๊ด....หย่อย เมื่อก่อนมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ฝางเขาก็เคยบอกว่า พวกสวน ส้มที่โน่นบางเจ้าก็ค้า 'ของ' เหมือนกันค่ะ เพราะลำพังแค่ ส้มอย่างเดียวรวยไม่ทันใจ เฮ้อ...คิดแล้วก็สะท้อนใจ เพียงแค่อยากจะก้าวกระโดดไปถึงความรวยคนเราถึงกับ ต้องยอมบ่อนทำลายชาติกันเองด้วยหรือนี่ อาของตัวZ ก็เป็นตะหานอยู่ที่โน่นนะคะ เวลากลับมาก็มัก จะเล่าเรื่องตลกๆ เกี่ยวกับพวกเด็กอินเตอร์ (เรียกซะน่ารัก เลย ความจริงก็คือพวกแรงงานต่างด้าวผิดกฏหมายนี่แหละ ค่ะ) ไว้วันหลังจะแอบมาเล่าให้ฟังนะคะ ปล. ไก่ต้มโสมที่ว่ากินแล้วดูท่าจะฟิตปั๋งดีนะคะ อยากลอง บ้างจัง อิๆ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 25 เม.ย. 48 11:35:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ... เอ๋ ... ค้าบบบ ขอบคุณคับที่ชอบ ดีใจจังที่มีคนชอบบันทึกเดินทางฉบับนี้ ..เหอ..เหอ.. จะพยายามต่อไปคับ ... 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) ... คับ ขอบคุณสำหรับคำชมคับ จะพยายามรักษาบรรยากาศไว้นะคับ แต่เดี๋ยวสักตอนสองตอนจะเริ่มอุ่นๆบ้างแล้ว ถ้ามีอะไรออกนอกแนวหรือออกจะเพ้อเจ้อ ช่วยปรามๆรั้งไว้ก้อดีนะคับ ^.^ ...drunklady... ค้าบบบ ดีใจจังที่ชอบ นุ่มลื่นเบาสบายแล้วช่ายป่ะค้าบบบ ^.^ คาดว่าจะมีอะไรแบบเนี้ยะอีกสักตอนแล้วจะเริ่มอุ่นแล้วอ่ะคับ ...scottie...คับ ยิ้มแก้มแตกไปแล้วสำหรับคำชมของ"นักอ่านตัวยง"ประจำถนนนักเขียน ^o^ อือม..ตอนที่ชฎิลบอกว่าให้เอาของติดรถไปด้วยก็ไม่ทันคิดเรื่องน้ำมันอ่ะคับ  ..เราต้องช่วยชาติประหยัดจริงๆด้วยสินะ..ช่วงนี้ราคาน้ำมันบ้านเรายิ่งสวนกระแสตลาดโลกอยู่เสียด้วยสิ..T_T ...Wild Monkey ...ค้าบบบบ ไม่แปลกหรอกที่นู๋จะไม่เคยไปฝาง เจ้เองยังไม่เคยไปหลายร้อยเกาะที่ว่าสวยนักสวยหนาแถวบ้านเลย แต่เชียงใหม่ไปมาไม่ต่ำกว่าสามครั้งแล้ว ..แล้วที่ได้ไปฝางนี่ก้ออาศัยเพื่อนของเพื่อนที่เป็นชาวฝางพาไปอ่ะคับ ... ว่าแล้วก้อคิดถึงจัง ...waidhaya...ค้าบบบ แหะ..แหะ.. มะอยากบอกเลยว่าจำบ่ได้แล้วว่า"ลาบเมือง"รสชาติเป็นไง อย่างนี้ต้องไป"ซ้ำ"ช่ายป่ะค้าบบ ^.^ ...รียา...ค้าบบบ Gracie ก็ชอบเหมือนกันคับดอยสูงเนี่ย ความรู้สึกที่ไอหมอกพัดผ่านตัวเรามันเยี่ยมมากๆเลยอ่ะคับ..ชอบ ^o^ ...เสมอกลาง...ค้าบบบ ยินดีที่ได้รู้จักค้าบ  ดีใจที่ชอบน้า.. จะพยายามรักษาบรรยากาศนี้ไว้นะ แต่ถ้าเมื่อไหร่มากจน"ล้น" หรือน้อยจน"แล้ง" ก็รีบบอกได้เลยนะคับ ..ชอบคำชมมากกว่าแต่คำตินี่ยิ่งสำคัญเลยอ่ะคับ ..เพราะเวลาก้าวเดินไปข้างหน้าจะได้ไม่ล้มทับแผลเดิมไงคับ ..อุอุ ^o^ ...Nazza...ค้าบบบ แค่มาอ่านก็ดีใจแล้วค้าบบ ..แล้วถ้าแถมคำติชมด้วยยิ่งดีใจ ..สองสามตอนแรกคง"บิวด์"มากหน่อยนะคับ ตอนสี่คงได้เริ่มมี"อุ่นๆ"บ้างแล้ว.. ชอบหวานๆก็ทนรอหน่อยนะค้าบบบ ^.^ ...:::อาราเร่::: ...ค้าบ No comment เหรอค้าบ ..โทษน้า..สั่งน้ำตาลไปแล้วแต่ยังมาไม่ถึง ตอนหน้าก้อพอมีบ้างแบบกระเซ็นกระสาย แต่ตอนสี่น่าจะ"หวานนำ"แล้วคับ ^.^ ...ตัว(Z)...ค้าบบบ จะยืนยันความเป็นเพื่อนกับ waidhaya ช่ายป่ะคับ เห็นอยากกินลาบเหมือนกันเลย  เมื่อไหร่ Gracie ไปเชียงใหม่เห็นทีต้องรบกวน"เจ้าบ้าน"พาไปชิมเสียแล้ว ..เอาร้านที่เด็ดที่สุดเลยด้ายป่ะค้าบบ (มะค่อยตะกละเลยอ่ะ ^^") ...เดี๋ยวนี้ไม่รู้มีหรือป่าวนะคับค้นที่ค้าทั้งยาทั้งส้มอ่ะ ..เพราะอาจจะควบสองกิจการไม่ไหวก้อเลยเลือกทำอย่างใดอย่างหนึ่ง ..แต่อย่างไหนล่ะ..ฮา ^.^  ..อยากให้เหลือค้าส้มอย่างเดียวอ่ะ .. ...อยากฟังเรื่อง"เด็กอินเตอร์"อ่ะ จะหน้าไมค์ได้เต็มที่เลยคับ ..จาฟัง..จาฟัง.. >.< ปล. "ไก่เมืองต้มโสม" นี่มัน "โป๊ว"ด้วยเหรอคับ มะเห็นมีใครบอก Gracie เลย มิน่าล่ะ..เพื่อนที่ไปด้วยม๊านนนนถึงขอแยกห้องนอน..อุอุอุ ^^" จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 26 เม.ย. 48 08:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ที่จริงตอน[3]ควรจะได้ลงตั้งแต่เมื่อเช้า ... O_O ..แต่ว่าด้วยยัง Edit ไม่เสร็จก้อเลยขอเลื่อนเป็นตอนเย็นนะคับ"ทั่นผู้อ่าน"ทั้งหลาย Gracie ขอโต้ดดดดดดค้าบบบบบ T_T มืดค่ำแล้วก้อยังมะด้ายแปะ...กะลังปั่นอยู่ หัวแทบระเบิดแล้วทั่น TT_TT แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 48 20:07:47 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 26 เม.ย. 48 08:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แง้ คอมพ์ ที่บ้านเสียอ่ะ เมื่อวานก็ยุ่ง  วันนี้เลยแอบเจ้านายเปิด ขอ save ไว้ก่อนนะ จากคุณ : burin piggypink - [ 26 เม.ย. 48 09:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เมื่อ2อาทิตย์ก็ต้องแอบอ่านเหมือนกันเลยค่ะคุณburin piggypink วันนี้คอมเพิ่งซ่อมเสร็จตอนบ่ายๆ รีบเปิดเลยนะเนี่ย เดี๋ยวจะมาอ่านนะ ฝึกงานก็เสร็จแล้วเลยไม่ต้องแอบเจ้านายอ่านแล้ว เฮ้อ โล่งไปที จากคุณ : :D - [ 26 เม.ย. 48 18:35:38 A:210.246.68.206 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 คอมพ์ ใช้ได้แล้ว  มาลงตอน 3  ต่อเลยนะ  เร็วๆ ด้วย เค้ารออ่านอยู่ (แบบไม่ต้องหลบๆซ่อนๆด้วยแหละ) จากคุณ : burin piggypink - [ 26 เม.ย. 48 18:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปั่น ปั่น ปั่น ... กะลังปั่นอยู่หัวจะระเบิดอยู่แล้ว TT_TT คืนนี้มะด้ายแปะเป็นมะหลับมะนอนครับทั่น .. จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 26 เม.ย. 48 20:54:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ร้อนๆจ้า...อิคนแต่งตาจาปิดแร้น.. [3]http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3439184/W3439184.html ...:D...ค้าบ อ่านกันไปเลยสามตอน ..เอาไปเต็มๆ.. ชอบไม่ชอบก็บอกกันมาเลย มะอยากบอกเลยว่าที่บ้าน Gracie แนตล่มเหมือนกัน เพิ่งได้แปะตอนสามก้อเช้าแล้ว มะรู้จะมีใครแช่งชักหักกระดูกเราไปเท่าไหร่...T_T ...burin piggypink... ค้าบ เค้านั่งปั่นทั้งคืน (เว้นแอบงีบไปหน่อยเดียว) เหมือนมีตะเองมายืนจิกอยู่เลยน้า... สงสารเค้าบ้างป่าวอ่ะ TT_TT อาบน้ำแต่งตัวไปทำงานก่อนน้า ..วันนี้มะรู้จะแอบงีบได้ป่าว ง่วงชะมัด...zzzz แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 48 06:33:41 จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 27 เม.ย. 48 06:25:48 ]