บทที่ 4

“สวัสดีครับ ผมชื่ออนันต์ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน ครับ”
อนันต์ ทักทายด้วยทีท่าอ่อนโน้ม
“ผมเอง ชื่อชนะเกียรติ์ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนเช่นกัน ครับ”
ถึงคราวชนะเกียรติ์ทักทาย เป็นคนต่อไป

เมื่อทั้งคู่กล่าวทักทายจบ ทุกคนแสดงการรับด้วยสีหน้ายิ้มเป็นมิตร
มีแต่มะปรางเท่านั้น ที่วางหน้าตาย ไม่มีความเย็นดีเย็นร้อนกับหนุ่มทั้งสอง
จุดใต้ ตำตอจริงๆ ยังไงต้องรักษาฟอร์มไว้

“ดิฉัน รู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่ได้คุณทั้งสองมาร่วมงาน”
สายใย เป็นตัวแทนตอบ พร้อมยื่นมือให้ชนะเกียรติ์จับ
“คนนี้ คือคุณสายใย เป็นหัวหน้าของพวกคุณ รู้จักกันไว้”
เสียงคุณแพรวนภา แนะนำ แทรกขึ้นกลางคัน ทำเอาสายใย หันเอามือกลับไว้ข้างตัว ทันที พร้อมยกมือรับไหว้คนทั้งสองแทน
“สำหรับเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ให้คุณสายใย ทำหน้าที่แนะนำให้รู้จักแล้วกัน”
“ค่ะ” สายใย ขานรับ
“ฉันคงต้องขอตัวไปก่อน ฉันมีประชุมต่อ”
คุณแพรวนภาพูดจบ ลุกจากที่นั่ง เดินตัวออกจากห้องประชุมไป

ทันที ที่แพรวนภาพ้นจากห้องไป ก่อนที่สายใยจะแนะนำคนอื่นๆ ตามที่แพรวนภาสั่งไว้
“ฉันชื่อสายใจค่ะ มีอะไรให้ช่วย อย่าเกรงใจนะค่ะ”
สายใจชิงตัดหน้าแนะนำตัวเองขึ้น ก่อนสายใยจะเริ่มพูด
“ส่วนคนนี้ ชื่อสายพิณค่ะ”
สายใจยังคงพูดแนะนำต่อ เริ่มที่เพื่อนสนิท
“ส่วนคนนี้ ชื่อ” ก่อนที่สายใจจะพูดอะไรต่อ เจ้าตัวที่กำลังถูกแนะนำ ตัดหน้าแนะนำตัวเอง

“ผมชื่อ มานพ เรียกนพ ก็ได้ครับ”
สายใจมองตามพร้อม ค้อนใส่อาณพ ด้วยความโมโห ที่ถูกตัดหน้า
“ฉันชื่ออรพิน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ” อรพิน แนะนำเป็นคนถัดไป สายใจไม่กล้าพูดอะไรต่อ หันไปมองที่อรพิณที่กำลังแนะนำตัว
ถึงคราว มะปราง ต้องแนะนำตัวเป็นคนสุดท้าย แทนทีมะปรางจะพูดแนะนำต่อจากอรพิณเพื่อไม่ให้ขาดช่วง กลับจ้องใบหน้าชนะเกียร์ติ สักครู่เธอจึงเริ่มพูดขึ้น
“ฉันชื่อ มะปราง ยินดีอย่างมากเลย ที่ได้รู้จักพวกคุณ ”
มะปราง กล่าวพูด โดยเน้นเสียงที่คำสุดท้าย พูดจบเธอยังคงค้างสายตาที่ชนะเกียรติ์
มะปรางกำลังค้นหาความจริง จากสายตาคู่นั้นของเขา
เขามาทำอะไรที่นี่
เขาเป็นนักสืบ
เขามาสืบเรื่องอะไรกัน
หรือเป็นเรื่องของ เรา...

เสียงคุณสายใย ไอ สองสามครั้ง เพื่อให้มะปรางหยุดการกระทำ
มะปรางรีบมาที่ต้นเสียงที่กวนสายตาเธอ พบคุณสายใย กำลังจ้องมองเธอด้วยดวงตาไม่พอใจ

“คุณสายค่ะ สายใจ อาสาพาตัวคุณอนันต์ กับคุณชนะเกียร์ติ ไปแนะนำให้คนแผนกอื่นรู้จัก นะค่ะ“
เสียงสายใจ ถามสายใย ทำให้สายใยเลิกจ้องหน้ามะปราง หันมาตอบสายใจแทน
“ได้ เดินครบแล้ว รีบพาคุณอนันต์กับคุณชนะเกียรติ์มาที่ห้องด้วยะ”
“ค่ะ”
เมื่อสายใย พูดอนุญาติจบ สายใจรีบลุกเดินนำชายทั้งสองออกจากห้องประชุมไปทันที
“ขอสายพิณ ไปด้วย”
สายพิณหุนหันตามสายใจออกไป โดยไม่สนใจที่จะขอคุณสายใย
ปกติสายพิณ เป็นคนหัวอ่อน ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองนัก เธอชอบเป็นผู้ตามเสมอ โดยเฉพาะติดตามสายใจ




“สมัยนี้ พวกสาวๆ ทำน่าเกียจกันจริง มองผู้ชายตาไม่กระพริบ”
สายใย พูดขึ้น หันไปมองที่มะปราง พูดจบสายใยรีบลุกจากที่นั่งออกจากห้องไป ไม่รอให้มะปรางมีจังหวะพูดกลับ

“ยายสายใยนี่ ชักทำเป็นไก่แก่ แม่ปลาช่อน ขึ้นทุกวัน”
อาณพ ทำเสียงปล่อยสาว หลังจากต้องนั่งเป็นแมน ต่อหน้าแพรวนภา
“ใช่ เห็นแล้ว ไก่แก่หลอกจับมือหนุ่ม โชคดี คุณแพรวส่งเสียงหยุดไว้ทัน” อรพิณแสดงความเห็น ตามที่เธอมอง

“แต่ ฉันว่าคนชื่อชนะเกียรติ์นั้นนะ น่าสนใจดีนะ ปราง”
อาณพ หันไปพูดกับมะปราง แต่เมื่อเห็นสายตามะปรางไม่พอใจ อาณพลุกขึ้นจากที่นั่ง เข้าไปโอบไหล่ มะปราง

“แต่ ฉันว่าคนชื่อชนะเกียรติ์ ดูๆ ไม่ชอบมาพากล ไม่เห็นน่าคบเลย”
มะปรางพูดขึ้น เชิงเตือนเพื่อนสนิทไว้ เธอเห็นนามบัตรของชนะเกียรติ์ ในนามบัตรเขียนไว้ เขาเป็นนักสืบ แล้วเจตนาที่มาทำงานที่บริษัทนี้ ชนะเกียรติ์ต้องปลอมตัวเข้ามาสืบเรื่องอะไรบางอย่างแน่ๆ

“จริงหรือเปล่า ที่ไม่น่าคบ ฉันเห็นเธอมองตาเขาไม่กระพริบเลย”
อาณพ พูดตามที่เขาเห็น ไม่เหมือนคำพูดของมะปราง

“ ก็ฉันบอกหล่อนแล้วไง ดูๆ นายชนะเกียรติ์ไม่น่าคบเลย สายตาเขาดูลับลมคมในชอบกล พวกเธอแล้วอย่างนี้พวกเธอไม่ต้องกลัวหรอก คนแบบนี้ ฉันไม่เอาด้วย”

มะปรางพูดตอบทันที ที่โดนเพื่อนล้อเลียน เธอไม่อยากเล่าเรื่องสิ่งที่เธอรู้ของชนะเกียรติ์
...เธอไม่อยากสร้างปัญหาให้ตัวเอง ยิ่งเล่าให้อาณพ ที่ถือคติ ไม่มีความลับในโลกด้วย



“มะปรางเธอพูดจริงๆ นะ ถ้ายังนั้น ฉันก็หมดคู่แข่ง ก็เหลือยายพระเพื่อนพระแพง สองตัวนั้น”
อาณพ ทำน้ำเสียงสูงขึ้น เมื่อต้องการประชดสายใจและสายพิณ
“ส่วนแม่เฒ่าสายนั้น หายห่วง โคอ่อนคงไม่กินหญ้าแก่”

“แล้ว ฉันละ ยายนพ”
อรพิณหันไปถามอาณพ หลังเห็นเพื่อนสนิททำท่าลืมเธอไป
“เรา ก็มาแบ่งกันกิน คนละคนซิ ฮิ ฮิ”
เมื่ออาณพพูด ทั้งอาณพ อรพินพูดต่างหันหน้าหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
“จ๊ะ ... แม่สอง แม่มดสาวสวยเจ้าเสน่ห์ “
มะปรางอดทำน้ำเสียงประชดความตลกของเพื่อนทั้งสองไม่ได้

ปัจจุบันที่มะปรางมีความสุขในที่ทำงาน ทั้งที่มีหัวหน้าแบบสายใย และเพื่อนร่วมงาน แบบสายใจและสายพิณได้ นั้นเป็นเพื่อนสร้างให้การทำงานของเธอเต็มไปด้วยสีสัน สนุกสนาน

.................
หลังจาก สายใจและสายพิณ นำอนันต์ และชนะเกียรติ์ กลับมาที่แผนก สายใจถือโอกาสจัดแจง โต๊ะทำงานของอนันต์ ให้นั่งข้างสายพิณ ส่วนชนะเกียรติ์นั่งข้างเธอ พร้อมแนะนำการทำงานของแผนกให้ชายทั้งสองทราบ

“ค่ะ ..ค่ะ”

เสียงสายใยดังขึ้น มีเพียงขานตอบเป็นระยะ เป็นการรับคำสั่ง แสดงว่าผู้โทรมาต้องเป็นคนมีอำนาจในการสั่งการสายใยได้
“สายจะดำเนินการ ตามคุณแพรวค่ะ”

ที่แท้ คนที่โทรมาคือคุณแพรวนภานั้นเอง


“มะปราง เข้ามาพบฉันหน่อย”
สายใยเรียกมะปรางให้เข้าไปพบเธอที่โต๊ะทำงาน
“งานด่วนอะไรให้ปรางทำ หรือค่ะ”
“ไม่เชิง หรอกยะ”
สายใย ตอบด้วยน้ำเสียงเพื่อ ประชดความหวังดีชองมะปราง

“สักครู่ คุณแพรวโทรหาฉัน สั่งให้หล่อนเป็นบัดดี้ สอนงานให้ชนะเกียรติ์”
“บัดดี้”
เสียงมะปราง ทวนคำพูดของสายใย ด้วยน้ำเสียงตกใจ
ทำไม ต้องให้มะปรางทำหน้าที่เป็นบัดดี้ เขา
มะปรางไม่อยากเอาตัวเอง ไปเกี่ยวกับชนะเกียรติ์
เขาเลือกเธอ หรือ เขามาสืบเรื่องอะไรกับเธอ
มะปรางให้ความคิดเพื่อหาเหตุผลกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“นี่ ไม่ต้องมาทำเป็นตกอกตกใจ ฉันให้เธอเป็นแค่บัดดี้ เท่านั้นนะยะ ไม่ใช่ให้เธอไปแต่งงานกับชนะเกียรติ์ ”
เสียงสายใยดังขึ้น ปลุกให้เธอขึ้นความคิด เธอกำลังวิตกกังวล ชนะเกียรติ์
“ทราบค่ะ “
มะปรางตอบรับ พร้อมลุกจากเก้าอี้ไปที่นั่งของเธอ ป่วยการที่เธอจะโต้แย้งกับสายใยในตอนนี้ สายใยแจ้งให้เธอทราบแล้ว เป็นคำสั่งของคุณแพรวนภา

เสียงการสั่งการ ของสายใยนั้น นอกจากเป็นการสั่งกับมะปรางแล้วยังเหมือนกับการสั่งงานทั้งแผนก
สายใจ หยุดการสอนงานให้กับชนะเกียรติ์ทันที หันมาจ้องที่มะปรางด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“เอา ช่วยกันย้ายโต๊ะหน่อย”
เสียงอาณพ ร้องเรียกให้ช่วยกันย้ายโต๊ะของชนะเกียรติ์ใหม่ โดยย้ายไปข้างโต๊ะมะปราง


น้ำเสียงอาณพ พยายามเน้นให้สายใจฟัง อาณพต้องการแก้เผ็ดสายใจ หลังจากสายใจ สายพิณพาชนะเกียรติ์และอนันต์กลับถึงแผนก ต้องวุ่นวายเกือบครึ่งชั่วโมง ช่วยจัดโต๊ะทำงานของชนะเกียรติ์และอนันต์ โดยมีสายใจคอยเป็นผู้บัญชาการ

“เอา เร็วเข้าหน่อย แรงไปไหนหมดจ๊ะ พวก นี้”
อาณพ ทำเสียงเลียนแบบสายใจ

“ให้ผม ย้ายกันเองก็ได้ครับ รู้สึกเกรงใจแย่แล้ว ต้องวุ่นวายสองสามรอบ”
เสียงชนะเกียรติ์พูดแทรกขึ้น
“ไม่ต้องหรอกครับ ให้พวกผมทำกันเองเถอะครับ”
อาณพ ทำเสียงแมน ตอบพร้อมยิ้มให้กับชนะเกียรติ์
รอยยิ้มของอาณพ เป็นยิ้มที่มีเลศนัยบางอย่างซ้อนไว้ ทำเอาชนะเกียรติ์รู้สึกเย็นวาบ

“แล้วโต๊ะของอนันต์ย้ายด้วยหรือเปล่าค่ะ”
อรพินหันไปถามสายใย ที่มองการกระทำของอาณพด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ต้อง”
“แต่ถ้าวางโต๊ะอนันต์ไว้ตรงนั้น ดูมันแปลกๆ นะค่ะ คุณสายใย”

“แต่ ฉันกำลังสอนให้คุณอนันต์อยู่”
นี่เป็นครั้งแรกที่สายพิณออกความเห็น
“สายพิณจ๊ะ ฉันเอง ก็สอนงานให้อนันต์ได้”

“ถ้าวางโต๊ะคุณอนันต์ไว้ตรงนั้น แถวมันดูไม่เท่ากัน ยังไงไม่รู้”
อรพิณใช้เหตุผลเรื่องตามความจริงของสภาพห้อง
“ใช่ ดูมันชอบกล”
อาณพ ให้ความเห็นสนับสนุนอรพิณ