คุณเชื่อแต่ในสิ่งที่ตาเห็นเหรอ?
ผมนิ่งเงียบแทนคำตอบ และผมก็รู้ดีว่าเธอรู้ว่าผมเชื่ออะไร สองมืออ่อนนุ่มของเธอ ไล้สัมผัสโอบกอดร่างกายผมไว้ แรงกอดบีบรัดไม่ยอมคลาย เหมือนกับกลัวว่าหากปล่อยมือลงเมื่อใด ผมจะลับหายไปเมื่อนั้น กลิ่นกายหอมรวยระรินลอยมาตามลม ชวนให้นึกถึงครั้งแรกที่เราเจอกัน
++++++++++++++
สวัสดีค่ะ เสียงใสกังวาล ปลุกให้ผมตื่นขึ้นอย่างงวยงง เมื่อเหลือบแลกลับไปยังที่มาของเสียง หญิงสาวรูปร่างอรชร ผมยาวดำสลวยปะบ่า ตากลมโต ปากได้รูปสีชมพู และใบหน้าที่ไร้การแต่งแต้มเครื่องสำอางใดๆ คือเจ้าของเสียงนี้
ครับ ผมตอบกลับไปสั้นๆ ขณะเดียวกันก็ใช้มือบีบนวดต้นคอ เพื่อขับไล่อาการง่วงซึม และเพ่งมองกลับไปยังร่างอรชรอย่างพิจารณาอีกครั้ง รูปร่างของเธอเหมือนกับผู้หญิงร่างเล็กทั่วไป แต่กลับดูสมส่วนเพียบพร้อมไม่ขาดไม่เกิน ใบหน้าที่ดูธรรมดาไม่สวยเด่น แต่เมื่อมองไปแล้วก็ติดตาจนลืมไม่ลง มองประหนึ่งรูปที่ก่อร่างด้วยศิลปินผู้เคร่งครัดในกายวิภาคของมนุษย์ ไม่งดงามแต่ถูกต้องทุกองค์ประกอบ เธอยังไม่ไปไหน เธอไม่ใช่ความฝันในยามค่ำคืน แล้วเธอเป็นใคร?
ฉันเห็นคุณนอน ไม่นึกว่าหลับอยู่ ขอโทษที่รบกวนนะคะ แม้เธอจะเอ่ยเช่นนั้น แต่กลับเดินช้าๆ เข้ามาหาผม เหมือนไม่ยินยอมให้หลับนอนได้อีกต่อไป
ไม่เป็นไรครับ ผมก็ว่าจะกลับไปนอนที่ห้องพอดี ผมลุกขึ้นมาเก็บของ อันได้แก่กล้องดูดาว และหมอนใบเล็ก เธอเดินเข้ามาใกล้ ใกล้จนผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆ แล้วเอื้อมมือไปแตะยังลำกล้องดูดาวสีเงินวาว พร้อมกับเอ่ยว่า
คุณชอบดูดาวเหรอ ขอดูหน่อยได้ไหม เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมจึงจำต้องวางหมอนไว้บนเก้าอี้พับอีกครั้ง จากนั้นก็ขยับขาตั้งกล้อง เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงถอยห่างออกมา เธอก้มดูดาวผ่านกล้องอย่างสนใจ
ดาวในกล้องนี่ มีเยอะกว่าที่ตาเห็น เธอเอ่ยขึ้นเบาๆ
ตาของคนเรา มองได้ในมุมที่จำกัดครับ ผมพูดออกไป และก็ไม่ได้คิดว่าเธอจะสนใจในคำพูดของผมนัก
เธอละสายตาจากกล้อง เอี้ยวตัวมามองผมแล้วยิ้ม มันเป็นยิ้มที่สดใส
มีน้อยคนที่คิดอย่างคุณ พวกเขาคิดว่าเขารู้และเข้าใจทุกอย่าง จากสิ่งที่ตาเห็น
ครับ ผมตอบกลับไปอย่างเสียไม่ได้ แม้จะไม่เข้าใจคำพูดของเธอมากนัก
พจนา ค่ะ เรียกสั้นๆ ว่านาก็ได้ เป็นคำแนะนำตัวเองหลังจากพบกันได้ครู่หนึ่ง
ผมสุทัศน์ครับ
สุทัศน์มาที่นี่บ่อยหรือเปล่าค่ะ เธอเปลี่ยนคำเรียกชื่อ ด้วยน้ำเสียงสนิทสนม
ก็มาเกือบทุกวันครับ ยกเว้นวันที่ฟ้าครึม หรือฝนตกก็ไม่มา ผมชอบดูดาว
แล้วก็ชอบนอนตากลมด้วย เธอต่อประโยคให้ แล้วชี้ไปยังหมอนใบเล็กที่อยู่บนเก้าอี้พับ ขณะเดียวกันก็ทำท่ากลั้นหัวเราะในคำพูดของตัวเอง เป็นภาพที่ชวนมองยิ่งนัก
นา เพิ่งย้ายมาอยู่ ชั้น 12 ห้อง 6 ถ้าไม่รังเกียจขอนาขึ้นมาดูดาวด้วยคนได้ไหม แต่ไม่มาทุกวันหรอกนะ ยกเว้นวันที่ฟ้าครึม หรือฝนตกก็ไม่มา เธอหยิบยืมคำพูดบางส่วนของผมมาต่อท้าย หลังจากนั้นก็ยิ้มให้ผมอีกครั้ง แล้วก็เดินลงประตูดาดฟ้าไป ผมรีบเก็บกล้องดูดาว และหมอน รีบตามเธอไป แต่เธอก็ลับหายไปแล้ว
ตั้งแต่นั้นมาผมพบกับเธอแทบทุกวัน เหมือนท้องฟ้าจะเป็นใจ ทุกคืนที่เจอกัน ฟ้าที่ไร้เมฆหมอก ไร้เม็ดฝน เราคุยกันในหลายๆ เรื่อง ผมบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับตัวของผมให้เธอได้รับรู้ หน้าที่การงาน หรือแม้แต่เรื่องหยุมหยิมทั่วไป เมื่ออยู่กับเธอแม้เรื่องที่น่าเบื่อก็เป็นกลับกลายเป็นเรื่องที่สามารถเรียกเสียงหัวเราะออกมาได้ ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเธอมากนัก แต่ตลอดเวลาสองเดือนที่ผ่านมา ผมก็รู้แน่แก่ใจว่า ผมหลงรักเธอเสียแล้ว เราคงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถ้า
+++++++++++++
ตลอดระยะเวลาหลายเดือนมานี่ เรายังจับตัวคนร้ายไม่ได้ ผมคิดว่าเราอาจจะพลาดอะไรบางอย่างไป ผมของทุกคนช่วยกันตรวจสอบวีดีโอจากที่เกิดเหตุทั้งหมดที่อยู่บนโต๊ะนี้ อย่างละเอียด
ผู้พูดคือ ผู้กำกับบรรจบ ชายสูงอายุใบหน้าเคร่งเครียด เขาเอื้อมมือไปแตะกองม้วนวีดีโอเทปหลายม้วนที่วางอยู่บนโต๊ะ แม้มีจะสีหน้าเหนื่อยล้าจากการเคี่ยวกรำ อันเกิดมาจากเหตุการณ์กระหน่ำเข้ามา แต่ดวงตายังคมกล้า บ่งบอกให้รู้ว่าเด็ดเดี่ยวไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งใด
ขอให้แบ่งกลุ่มออกเป็นสามกลุ่ม กลุ่มละห้าคน แล้วก็จัดเฉลี่ยม้วนวีดีโอเทปวงจรปิดให้เท่ากัน เปิดดูหาคนที่ต้องสงสัยจากม้วนวีดีโอทั้งหมด หากเห็นว่าใครเป็นผู้ต้องสงสัยก็ปริ้นภาพออกมาเก็บไว้ ผมเชื่อว่าคนร้ายที่ก่อเหตุ ต้องเป็นคน หรือกลุ่มคนเดียวกัน คนร้ายอาจจะเป็นใครก็ได้ ผู้ชาย ผู้หญิง เด็ก คนแก่ อย่าละเลยข้อสังเกตปลีกย่อย ถ้าเจออะไรที่พอจะเป็นเค้าได้ ให้ติดต่อผมทันที
เมื่อผู้กำกับบรรจบพูดเสร็จ ก็เดินออกจากห้องไป โดยทิ้งกองม้วนเทปกล้องวงจรปิดให้คนที่เหลือในห้องจัดการ
++++++++++++++++++
ผมขอทราบชื่อ คนที่พักอยู่ชั้นที่ 12 ห้อง 6 ครับ ผมแสดงบัตรตำรวจให้พนักงานดู อันที่จริงแล้วก็ไม่จำเป็นเลยก็ได้ เพราะว่าพนักงานคนนี้มักจะเห็นผมเดินออกจากตึกพร้อมชุดตำรวจอยู่เสมอ
ชั้นอะไรนะครับ พนักงานชายเงยหน้าขึ้นมาถามซ้ำ
ชั้นที่ 12 ห้อง 6 ครับ ผมบอกย้ำอีกครั้ง
ชั้นนี้ไม่มีคนอยู่ครับ เป็นชั้นที่ทำไว้สำหรับเก็บอุปกรณ์
แล้วคุณเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ไหมล่ะ ผมหยิบภาพของเธอ ที่ปริ้นมาจากเทปวีดีโอวงจรปิด มาให้พนักงานดู และเป็นไปตามคาด พนักงานชายคนนั้นส่ายหัว
+++++++++++++++++
(มีต่อด้านล่างครับ)
จากคุณ :
CyberLink
- [
25 เม.ย. 48 20:55:23
A:203.113.51.132 X:80.55.201.242 TicketID:095150
]