คนส่วนใหญ่น่าจะมักชอบคนวัยเดียวกันนะครับ ไม่งั้นก็ต้องเด็กกว่า แต่สำหรับผมผมชอบคนอายุมากกว่าครับชอบมาตั้งแต่จำความได้ตอนแรกผมก็ว่าเฉยๆนะครับคงเหมือนเด็กๆที่อยากมีพี่สาวทั่วไป แต่ยิ่งโตขึ้นโตขึ้นมันก็ยังไม่หายครับกลายเป็นสิ่งติดตัวไปเลย ครอบครัวผมไม่ได้ขาดความอบอ่น ไม่ได้ขาดแม่ แต่ทุกครั้งที่อยู่กับผู้หญิงที่อายุมากกว่ามักรู้สึกถึงความอบอุ่นแปลกๆครับ ผมชอบที่ผู้หญิงเหล่านี้สามารถดูแลตัวเองได้และชอบที่จะดูแลเรา ชอบผู้หญิงเก่งครับ ผมชอบมองและแอบปลื้มกับผู้หญิงแบบนี้อยู่บ่อยๆ ประมาณพวก Working Woman น่ะครับ จนวันหนึ่งเมื่อผมอยู่ชั้นม.2 ที่โรงเรียนเรามักจะมีนิสิตน่ารักๆชั้นปี 4 มาฝึกสอนตอนเทอม 2 เป็นประจำ แต่คราวนี้บุพเพอาละวาดกับผมอย่างจัง ตั้งแต่เดินผ่านกันเลยทีเดียว เธอเป็นสาวหมวยขาวๆ ตาตี่ๆ และเสียงแหลมๆ เมื่อเดินผ่านกันปุ๊บพอเธอเดินหยุดที่ไหนผมก็จะไปบังเอิญเดินอยู่ตรงนั้นบ้าง แหม.....บังเอิญจังเลยนะครับเจอกันอีกแล้ว ประโยคนี้แหล่ะครับที่ทำให้เธอรู้จักผมตั้งแต่วันแรกที่พบกัน และแล้วก็เหมือนฟ้าจะบันดาลให้โชคมาเข้าข้างผม เมื่อตอนบ่ายวันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังจะเข้าเรียนวิชาสังคมก็ปรากฏว่าคาบนี้ท่านอาจารย์จะเข้ามาแนะนำนิสิตฝึกสอนประจำเทอมนี้ เพียงแค่เธอเดินเข้ามาในห้องเสียงกรี้ดวี้ดวิ้ว.... ดังกันสนั่นหวั่นไหวครับ เป็นเธอครับเป็นเธอที่ผมบังเอิญไปเดินเจอตอนพักกลางวันบ่อยๆ เพื่อนๆรู้ข้อนี้ดี ส่วนผมตอนนั้นหรือครับแทบจะมุดลงพื้นห้องอยู่แล้ว รู้แค่ว่าสุดยอดสุดยอดอยู่แค่นี้เอง หลังจากนั้นมาทุกครั้งที่มีเรียนสังคมผมก็จะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษไม่ว่าจะสอบย่อยสอบเต็มผมท้อปชั้นหมด ด้วยความสามารถล้วนไม่เกี่ยวกับความพิศวาสของเธอที่ให้ผมหรืออะไรทั้งนั้น เพราะเธอไม่เคยให้ครับ ทุกเย็นวันพฤหัสหลังเลิกเรียนทุกอาทิตย์ตั้งแต่เธอมาผมมีกิจวัตรที่ต้องทำอย่างสม่ำเสมอคือไปนั่งคุยกับเธอ เพราะเธอจะเป็นเวรเย็นนั่งอยู่หน้าตึกประถม แต่ผมก็ไม่ได้ไปคนเดียวมักจะชวนเพื่อนอีก 2-3 คนทั้งหญิงชายไปเป็นเพื่อนด้วยก็กลัวว่าเธอจะรู้ว่าผมคิดยังไงทั้งที่จริงเธอเองคงรู้ตั้งนานแล้ว และจะเรียกว่าไปนั่งคุยก็คงไม่ได้เพราะผมมักจะเงียบๆตาลอยๆ ปล่อยให้เพื่อนกับเธอคุยกันมากกว่า แปลกนะครับมีเรื่องเป็นร้อยล้านพันล้านแต่กลับพูดไม่ออกเลยสักคำเดียว รู้แค่ว่าเมื่อเห็นหน้าก็มีความสุขมาก ตามปกติถ้าเป็นกิจกรรมการหม้อเด็กแล้วผมมักจะเชี่ยวมากครับแต่เมื่อเจอจริงๆเข้า ก็หงอยไปเลยทีเดียว ตั้งแต่เธอมาคนที่ห้องสังคมมักจะได้เห็นหน้าค่าตาผมเป็นประจำเพราะกลางวันผมมักจะแวะเอาขนมพร้อมทั้งจดหมายน้อยๆของผม ซึ่งไม่ได้เขียนเป็นแนวชู้สาวนะครับส่วนใหญ่จะเป็นกลอนติ๊งต๊องที่แต่งขึ้นเองมากกว่า ส่วนตอนเย็นก็ยังไม่เลิกบังเอิญเดินไปเจอเธอที่หน้าห้องตอนกลับบ้าน จะได้ช่วยถือของไปส่งที่รถ ผมทำทุกอย่างเป็นกิจวัตรครับเป็นเรื่องสำคัญประจำวันที่ขาดๆไม่ได้ และเธอก็เป็นอาจารย์ที่ดีเสมอต้นเสมอปลายวางตัวได้อย่างงดงามน่าประทับใจ ไม่เคยให้เบอร์โทรใครแม้ว่าพวกเราจะอ้างว่าเราไม่เข้าใจเรื่องที่อาจารย์สอนมากแค่ไหนก็ตาม เราสองคนสนิทกันมากทีเดียวครับเป็นความสนิทคนละแบบผมอยากสนิทในแบบนั้นส่วนเธอก็คงอยากสนิทในแบบนี้ของเธอ หลายเรื่องที่เธอทำผมคิดมากไม่ว่าจะเป็นตอนตาผมเจ็บเพราะคอนแทคเลนส์ฉีกเธอดูเป็นห่วงเป็นใยผมมากจนผมเกิอบจะเผลอคิดเข้าข้างตัวเอง แถมวันรุ่งขึ้นที่ผมต้องใส่หนาเตอะกลายเป็นเจ้าสี่ตาเธอก็กลับหัวเราะและชมว่าผมน่ารัก มีบางครั้งที่เธอชอบพูดอะไรแปลกๆ ซึ่งผมไม่เข้าใจและไม่เข้าใจมาจนถึงบัดนี้ เพราะวันนั้นเธออายุ 20 มั๊งครับและผม 13 เจ็ดปีที่ห่างกันคงเป็นระยะทางที่ไกลมากสำหรับเธอ โรงเรียนของเราจะปิดเทอมประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์ อันเป็นเดือนที่เธอจะจากไป ห้องของผมจะชอบเล่นเกมส์บัดดี้กันช่วงมกราคมแล้วเฉลยตอนวันวาเลนไทน์ เกิดอะไรขึ้นรู้ไหมครับ เธอเล่นบัดดี้กับห้องเราตามคำชวนของเพื่อนเธอซึ่งเป็นนิสตที่ปรึกษาห้องเราและผมจับฉลากได้ชื่อเธอครับ บุพเพจะอาละวาดกับผมไปถึงไหนทำไมไม่ไปอาละวาดกับเธอบ้าง ที่เขียนมานี่คืออาละวาดจริงๆนะครับ เพราะเราไม่ได้จับฉลากกันแค่ครั้งเดียวแต่เราจับกันสองครั้งและผมจับได้เธอถึงสองครั้งชีวิตคนเราบังเอิญได้ถึงขนาดนี้เลยหรือครับจากทั้งหมดเกือบร้อยคน หลังจากวันนั้นมาเช้า-กลางวัน-เย็น เธอกินแทบไม่หวาดไหวหรอกครับ ผมให้ซะจนเธอซื้อคืนทุกวัน และไม่รวมกูลิโกะที่ผมให้มาตั้งแต่แรกที่บังเอิญไปเดินเจอเธอนะครับ ไหนจะจดหมายที่เพิ่มขึ้นเป็นวัน 3-5 ฉบับ ก็ยิ่งตอนนี้มีข้ออ้างในการให้ด้วยว่าเราเล่นบัดดี้กัน ผมรักการเล่นบัดดี้ก็เพราะครั้งนั้นและก็ไม่สบอารมณ์ก็เพราะครั้งนั้นเหมือนกัน เพราะไอ้เพื่อนตัวดีบางคนมันดันแอบไปบอกว่าที่ให้ของเธอน่ะเป็นผมเอง เออก็ไม่ทราบว่าไปบอกเพื่ออะไร และเพราะมันไปบอกอันทำให้เธอซื้อขนมมาเทคผมคืนในวันรุ่งขึ้นถูกแบบไม่ต้องฝากใครและผมก็ถูกลงโทษด้วยเนื่องจากถูกจับได้เร็วสุด แต่ผมก็ยิ้มได้ครับก็คนมันสุขใจนี่นา และแล้ววันเฉลยบัดดี้ 14 กุมภา ก็มาถึง สำหรับผมไม่ต้องเฉลยก็ได้เพราะคนเขารู้กันหมดแล้ว แต่ที่ผมดีใจเพราะวันนี้เธอจะต้องซื้อของให้ผมคืนบ้าง และตามหลักผมไม่ต้องซื้ออะไรให้เธออีกแล้วในวันนี้แต่อย่างว่าผมจะปล่อยวันนี้หลุดมือไปได้อย่างไร ผมเลือกตุ๊กตาหมีขนเปียกตัวใหญ่ที่สุดในร้านของห้างโรบินสันแถวนั้น พร้อมกับกุหลาบสีแดงช่อใหญ่จากมิสลิลลี่ ให้เธอ ส่วนเธอสิ่งที่ผมได้รับคือ หมอนหนุน หมอนข้าง และผ้าห่ม แค่นี้ผมยังนอนคิดถึงเธอไม่พออีกหรือไรเธอถึงได้ให้ของอย่างนี้มาตอนนั้นผมแทบคลั่งแล้วนะครับแต่การเรียนไม่เคยเสีย ผมยังคงตั้งใจเรียนคาบเธอต่อไป จนวันสุดท้ายของการเรียนเธอกำลังจะจากผมไปแล้วครับนิสิตฝึกสอนปี 4 คณะศึกษา เอกสังคม วันนี้เธอยอมให้เบอร์กับพวกเราแล้วทั้งบ้านและมือถือส่วนเบอร์ผมเธอคงมีตั้งนานแล้วเพราะผมมักพยายามให้บ่อยๆ ของชิ้นสุดท้ายที่ผมให้เธอในวันนั้นคือนาฬิกาข้อมืออันแฝงไปด้วยความรู้สึกของผมว่ารอผมหน่อยได้ไหม ผมจองไว้ก่อนได้ไหม ซึ่งไม่อาจรู้ได้ว่าเธอจะรับรู้ความหมายของนาฬิกาเรื่อนนั้นว่าอย่างไร หลังจากปิดเทอมผมโทรไปหาเธอที่หอทุกวันวันละนิดวันละหน่อยเพราะไม่กล้าพูดมาก และมักโทรก่อนนอนเพื่อบอกเธอว่าให้หลับฝันดี จนเธอย้ายออกจากหอกลับบ้าน ผมก็ยังคงโทรไปอย่างสม่ำเสมอไม่เคยเปลี่ยนจนกระทั่งเธอทำงาน เธอทำงานแล้วและผมกำลังอยู่ม.3 ครับ วันรับปริญญาเธอกลับมาถ่ายรูปที่โรงเรียนกับเด็กที่เธอเคยสอน แต่รูปใบนั้นไม่มีผมหรอกเพราะผมไปแข่งสุนทรพจน์อยู่อีกจังหวัดหนึ่ง แต่เธอโทรมาขอให้ผมโชคดีและชนะ วันนั้นผมชนะแต่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีถ้าโชคดีผมต้องได้เจอเธอสิครับถึงจะถูก หลังจากจบม.3 ผมเลิกโทรไปหาเธอโดยเด็ดขาดเพราะคิดว่าน่าจะพอได้แล้วกับความหลังครั้งม.ต้น แต่เมื่อใดที่เป็นวันเกิดเธอผมก็ยังคงส่งข้อความไปอวยพรเธอเสมอ ไม่กล้าโทรไปครับกลัวทำใจไม่ได้ ก่อนหน้ารู้จักกับเธอผมชอบกินข้าวมันไก่มากกินทุกเช้า แต่หลังจากจบม.ต้นผมเลิกกินข้าวมันไก่ที่ผมรักเพราะบ้านเธอขายข้าวมันไก่อยู่เยาวราช แค่ไม่อยากทำในสิ่งที่จะทำให้คิดถึงเธอก็เท่านั้น แต่เธอก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในความรู้สึกของผมไม่เปลี่ยนไป เพราะเธอชอบทำให้ลืมบางเรื่องไม่ได้จริงๆ อย่างตอนผมอยู่ม.4 โรงเรียนมีงานสถาปนาใหญ่กลุ่มผมเปิดร้านขายข้าวไข่เจียวและอาหารเล็กๆน้อยๆแล้วแต่อารมณ์พ่อครัวใหญ่คือผม วันนั้นเธอมาครับและเธอตรงมาที่ร้านเราเป็นร้านแรก เชื่อไหมครับไข่ไหม้เลยครับมัวแต่ตะลึงจ้องหน้าเธอ แล้วเธอก็เลยคว้าตะหลิวจากมือผมไปกลับไข่ให้แล้วก็พูดว่าหน้ามันเชียว ผมงี้แทบจะละลายเลยรู้สึกว่าดีใจทำอะไรไม่ถูกที่ได้เจอเธออีกครั้ง เพื่อนก็มายืนมุงเต็มร้านเลยครับ สักพักก็มีคนพูดว่า " แกไปเดินเล่นป่ะ เดี๋ยวขายเองชักช้าไข่ไหม้หมดเลย " แฮ่...ยังงี้ก็เสร็จผมสิครับพาเธอเดินจนหมดงานเธอก็ขอตัวกลับ ร่ำลากับทุกคนเสร็จผมก็เดินถือของไปส่งเธอที่รถเหมือน 2 ปีที่ผ่านมา พร้อมกับของฝากเล็กๆน้อยๆ จากผมพระเครื่องครับให้เธอไปแขวนจะได้แคล้วคลาดปลอดภัยจากภยันตรายทั้งปวง เราไปดูแลเธอไม่ได้นี่ครับก็คงขอความกรุณาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดูแลเธอแทน และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายนานมาแล้วที่เราได้พบกัน แม้ว่าวันเกิดเธอที่พึ่งผ่านมาผมก็ยังคงส่งความสุขให้เธอไม่เคยขาดหายพร้อมกับความรักเล็กๆเรื่อยๆ ของผมไปให้เธอ ไม่เข้าใจเหมือนกันครับว่าเธอมีดีอะไรนักหนา ยังขำตัวเองอยู่เลยครับเวลาที่นึกย้อนกลับไปเย็นพฤหัสจะมีเด็กกลุ่มหนึ่งกับอาจารย์อีกคนหนึ่งนั่งคุยกันเสียงดังมีอยู่แค่คนเดียวที่นั่งไกลที่สุดและไม่ยอมพูดอะไร หรือแม้แต่จดหมายหลายฉบับที่ส่งไปให้จนเธอต้องฝากเพื่อนมาบอกว่าซื้อกล่องใส่ให้ด้วยจะดีมากจะได้เก็บไว้ไม่หาย เธอฝากบอกทำไมหรือครับ เด็กคนหนึ่งที่นั่งอ่านหนังสือสอบจะเป็นจะตายหวังเพียงแค่ท้อปชั้นแล้วเธอจะหันมาสนใจบ้าง เด็กคนหนึ่งที่กลายเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อยในพริบตาเมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ เด็กคนหนึ่งที่อยู่ดีๆ ก็หันมาขยันช่วยกิจการที่บ้านสุดฤทธิ์เพราะหวังเงินที่จะเอาไปซื้อขนมซื้อของให้เธอ และเด็กคนนี้แหล่ะครับที่ไม่เคยลืมเธอและหวังแค่คำพูดสั้นๆครับว่าเด็กคนนี้เป็นลูกศิษย์ที่น่ารักคนหนึ่งของเธอ ผมจะได้หยุดความคิดและยุติเรื่องราวในอดีตทั้งหมดเสียที โดยเฉพาะตอนนี้ตอนที่ผมเอนทรานซ์และผลคะแนนสังคมออกมาเป็น 87.5 คะแนน ขอบคุณครับที่ให้ความรักกับผมในแบบที่ดีที่สุดที่ผมควรได้ และขอบคุณสำหรับคำอวยพรที่ว่าขอให้ผมโชคดีในการเอนทรานซ์ ผมไม่เคยนึกย้อนกลับไปแล้วเสียใจเลยที่เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้ เธอสอนให้ผมขยัน สอนให้ผมอดทนและสอนให้รู้จักใจเย็นรอคอยกับวันเวลาดีๆและคนดีๆ ที่จะมาถึงในอนาคต ขอบคุณอีกครั้งครับที่เธอยอมเป็นแค่เพื่อน พี่สาว และอาจารย์ที่แสนดี
ส่วนเรื่องที่บอกว่าชอบคนแก่ของผมก็ยังไม่ใช่แค่นี้หรอกครับเพียงแต่ว่านี่เป็นเพียงคนเดียวที่ผมบ้าๆบอๆ อยู่นานมาก ก็ยังไงคราวหน้าจะส่งมาเล่าให้ฟังกันอีกนะครับ อย่าพึ่งเบื่อกันไปก่อนนะครับ ขอบคุณครับทุกๆคน
จากคุณ :
สักคน
- [
26 เม.ย. 48 10:07:51
A:203.156.40.140 X:
]
ชมรมเรารักคนแก่
