หายไปนานเลยกลับมาแล้วหวังว่ายังคงจำกันได้นะคะ
มีตอนเก่ามาเพื่อทบทวนความทรงจำด้วยค่ะ

www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3320277/W3320277.html

น้องใหม่หัวใจรักเธอ ตอนที่ 10

…และแล้ววันออกค่าย ก็มาถึง
****************************

“ ขอให้ทุกคนนำสัมภาระและตัวเองขึ้นรถได้เลยนะครับ เดี๋ยวอีก10นาที รถจะออกแล้วครับ เพื่อนใครคนไหนยังไม่มาก็ให้ช่วยดูด้วยนะครับ”
“ อ้าวเฮ๊ยโย คิดว่าจะไม่มาซะแล้ว “
“ รุ่นนี้แล้วจะพลาดได้ไงวะ” โยธินตอบกลับพณะที่เอ่ยทักด้วยน้ำเสียงที่บ่งถึงอารมณ์ดีใจ เมื่อเห็นโยธินสะพายกระเป๋าเป้เดินตรงมาทางตน
“ อ้อย สมาชิกมากันครบกันแล้วใช่ไหม เดี๋ยวรถจะออกแล้วนะ”
“ เอ่อ จะครบแล้วณะ แต่ยังขาดไปอีกสองคน…”
**********************************

“ เร็วสิวะปุ๋ย เดี๋ยวไปไม่ทันรถนะโว๊ย” มีนาตะโกนไป มือก็ตบประตูห้องน้ำไปด้วยอย่างร้อนรน ซึ่งคนข้างในก็ดูเหมือนจะไม่มีทีท่าว่าจะออกมาซักที จะมีใครสักอีกถ้าไม่ใช่ตัณติมา สาวสวยสติแตกคนเดิม ดันเกิดปวดท้องหนักขึ้นมาตอนที่กำลังจะไปออกค่ายพอดิบพอดี สงสัยกระเพาะจะรั่วซะกระมัง เพราะคุณเธอเข้าห้องน้ำไปตั้งนานแล้วก็ยังทำธุระไม่เสร็จซักที มีนาได้แต่ส่ายหน้าระอาใจกับเพื่อนสาวคนเก่งที่จะต้องเกิดเหตุอัศจรรย์ใจทุกครั้งที่มีการเดินทางหรือว่าจะทำอะไรซักอย่างก็ว่าได้ ไม่เคยเลยที่จะราบรื่นเหมือนเช่นคนอื่นเขาสักครั้ง นี่ยังจัดว่าโชคยังดีตรงที่เพื่อนของเธอเอาของต่าง ๆ ที่ซื้อไว้สำหรับเข้าค่ายของฝ่ายสวัสดิการไปฝากพี่อ้อยไว้หมดแล้วเมื่อวานนี้เพราะหากไปไม่ทันก็คงไม่เป็นอะไรมาก มีนาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคนมอบหมายงานเนี๊ยะ แน่ใจแล้วเหรอที่ให้เพื่อนของเธอดูแลรับผิดชอบ เพราะยายตัณติมายิ่งผีเข้าผีออกเอาความแน่นอนในอารมณ์ไม่ค่อยจะได้อยู่ด้วย อีกทั้งประธานชมรมพณะกับตัณติมายิ่งเข้ากันได้ดีซะเหลือเกินซะยิ่งกว่าขมิ้นกับปูนซะอีก เฮ้อ คิดแล้วก็ปวดสมองจริง ๆไม่รู้โกรธกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน เวลาเจอกันถึงปะทะฝีปากกันอยู่เรื่อยไป เธอยังมองไม่เห็นหนทางที่จะทำให้สองคนนี้มาญาติดีกันได้ซะที
“ เสร็จแล้วอ้อม เสร็จแล้วโว๊ย”
“ ฉันบอกแล้วว่าอย่ากินส้มตำก็ไม่เชื่อ วันนี้ต้องเดินทาง แล้วเป็นไงหละสนุกไหม” ป่านนี้เขาคงรอกันแย่แล้ว ดีไม่ดีถูกทิ้งอีกต่างหาก
“ เออ รู้แล้วหน่า บ่นอยู่ได้ ข้าน้อยผิดไปแล้ว” ตัณติมาออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าอิดโรยอย่างเห็นได้ชัด
“ ไหวรึเปล่าวะปุ๋ย ยังไงนอนอยู่บ้านก็ได้ เดี๋ยวฉันจะบอกพี่ณะให้ พี่ณะคงไม่ใจร้ายเกินไปหรอก เดี๋ยวแกจะพาสังขาราของแกไปตายกลางทางซะเปล่า ๆ “
“ ไหวสิอ้อม กินยาแก้ท้องเสียไปแล้วเดี๋ยวคงจะดีขึ้น อีกอย่างถ้าฉันไม่ไปเดี๋ยวอีตาประธานเถือนนั่น จะหาว่าฉันเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ออีก คนอย่างตัณติมาฆ่าได้แต่หยามไม่ได้โว๊ย ข้อสำคัญพี่โยสุดหล่อก็ไปด้วย งานนี้มีลุ้นแน่นอน”
“ เออ งั้นก็ไปได้แล้ว พูดมากเดี๋ยวก็ได้นอนอยู่ที่บ้านจริงๆ หรอก” มีนาพูดขัดพร้อมกับรีบออกจากบ้านอย่างกระวนกระวายสายตาก็มองไปที่นาฬิกาข้อมืออยู่บ่อยครั้ง// เฮ้อจะทันไหมเนี๊ยะ ขอให้ทันทีเถอะ เพราะเธอตั้งใจไว้ตั้งแต่ที่จะไปตั้งแต่แรกและอีกอย่างเธอก็อยากจะออกค่ายแบบนี้มาตั้งนานแล้ว เพราะอยากไปศึกษาการใช้ชีวิตของชาวเขาชาวดอย ความเป็นอยู่ของการใช้ชีวิตที่แตกต่างกันออกไป
***************************

“ อ้อยขึ้นรถได้แล้วไม่ต้องรอแล้ว คนไม่มีความรับผิดชอบ มักจะเป็นตัวสร้างปัญหาคอยแต่จะถ่วงคนอื่นเสมอ”
“ เอ่อ ณะ อ้อยว่ารออีกสัก 5 นาทีดีไหม เพราะเมื่อวานน้องปุ๋ยเอาของมาฝากไว้ที่อ้อยก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะไม่มานี่นา และเพื่อนของเขาที่เสนอตัวจะไปด้วยก็ยังไม่มาเลย อ้อยว่าอาจจะมีอะไรเกิดกับน้องเขาก็ได้นะ “
พณะได้แต่ถอนหายใจอย่างระอา กี่ครั้ง ๆ ก็ก่อแต่เรื่องวุ่นวายไม่ได้หยุด สงสัยตอนเกิดจะมีเส้นหายนะผูกติดตัวมาด้วยแน่นอน ถึงได้ขยันสร้างปัญหาให้กับคนอื่นนัก คิดไปคิดมาก็น่าสงสารพ่อแม่ของยายนั่นจริง ๆ ที่มีลูกอย่างนี้ ถ้าเป็นเขาคงจะเอาขี้เถ้ายัดปากไปแล้วถ้ารู้ว่าเกิดมาแล้วจะเป็นแบบนี้ นอกจากจะชอบสร้างความวุ่นวายแล้ว ฝีปากคุณเธอก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ พูดออกมาแต่ละคำน่าจะจับมาฟาดก้นให้ต่อมสุภาพมันออกมาซะเหลือเกิน

“ พี่ครับออกรถได้เลยครับ เพราะนี่ก็เลยเวลาจากที่กำหนดมาพอสมควรแล้ว เดี๋ยวเวลาจะคลาดเคลื่อนไปมากกว่านี้ “ พณะบอกโชเฟอร์ด้วยหน้าตาเฉยเมยไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้นผิดกับอ้อยที่มีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด

ขณะที่รถกำลังจะเคลื่อนออกไปเพื่อพุ่งสู่จุดหมายปลายทางที่กำหนดไว้เจ้าตัวปัญหาก็โผล่มาทันเวลาพอดี
อ้าวนั่นปุ๋ยกับอ้อมมาแล้ว หยุดก่อนครับพี่ “ เสียงน้อยหน้าตะโกนขึ้นด้วยความดีใจเมื่อเห็นเพื่อนสาวทั้งสองของเธอวิ่งตามรถมาทันเวลาพอดี อ้อยหันมายิ้มให้พณะด้วยความดีใจและรีบสั่งให้รถหยุดเมื่อได้ยินเสียงของรุ่นน้องทั้งสองคนตะโกนเรียก

“ เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวรอด้วยค่ะ รอด้วย” มีนาและตัณติมา วิ่งมาที่รถอย่างกระหือกระหอบ เพราะกลัวว่าจะไม่ทัน ดีนะที่รถเพิ่งจะเคลื่อนตัวออกไปพอดี ถ้ามาช้าก็นิดก็คงได้ขนของกลับไปพัฒนากันที่บ้านแน่นอน
เธอทั้งสองคนรีบขึ้นรถอย่างรวดเร็วพร้อมกับขอโทษขอโพยทุกคนในรถเป็นการใหญ่ที่ต้องมาเสียเวลาเพราะเธอสองคนขณะที่ตัณติมากำลังจะเดินนำสัมภาระไปเก็บยังบริเวณที่นั่งก็ต้องผ่านพณะที่ยืนอยู่บริเวณด้านหน้าใกล้คนขับรถ ตัณติมารีบเดินโดยที่ไม่มองหน้าชายหนุ่มเลยหากแต่ก็ยังมีเสียงเล็ดลอดลอยลมมากระทบเหน็บแนมเธออยู่ดี
“ อ้าวคุณทำไมไม่มาซะพรุ่งนี้เลยหละ “
แทนที่ตัณติมาจะได้รับฝีปากจากคู่อริคนเดิม ก็ต้องโดนมีนาผลักให้เดินไปยังเก้าอี้ที่นั่งแทนและมีนาก็ทำหน้าที่ตอบคำถามนั้นซะเอง เพราะกลัวว่ายายตัณติเพื่อนสุดที่รักของเธอจะก่อเรื่องให้วุ่นวายต่อไปอีก ทั้ง ๆ ที่คุณเธอเป็นฝ่ายผิดเต็มประตูที่มาสาย ตัณติมาจึงจำเป็นต้องเดินผ่านไปโดยไม่พูดอะไร แต่ใบหน้ายังไม่วายเชิดขึ้นอย่างไว้ตัว ไอผิดก็รู้อยู่หรอกว่าตัวเองผิดแต่ก็ไม่วายที่จะกลัวเสียฟอร์ม พณะมองปฎิกริยากวนลูกกะตาของตัณติมาอย่างหมั่นไส้
“ เอ่อ พี่ณะอ้อมกับปุ๋ยต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ พอดียายปุ๋ยเกิดท้องเสียขึ้นมากะทันหัน ยังไงต้องขอโทษพี่ณะ พี่อ้อยและทุก ๆ คนด้วยนะค่ะ “
“ ช่างเถอะผ่านไปแล้ว มาทันก็ดีแล้ว ไปนั่งที่เถอะอ้อม “พณะยิ้มให้มีนาเล็กน้อย พร้อมกับหันมาสำรวจความเรียบร้อยต่าง ๆ และคอยคุยบอกถึงโปรแกรมที่จะไปให้แก่คนขับรถให้รับทราบ

ปุ๋ยนั่งนี่เร็ว น้อยหน่าตะโกนเรียกเพิ่อนทั้งสองให้มานั่งใกล้กับตน ซึ่งตอนนี้น้อยหน่าก็ได้คู่นั่งเรียบร้อยแล้ว
" อ้าวพี่โย ทำไมนั่งกับไอน้อยหน่าหละค่ะ มีมลทินหมด " ตัณติมาแซวทันทีที่เห็นโยธินนั่งคู่อยู่กับน้อยหน่าด้วยสีหน้ายิ้ม ๆ และตัวเองก็ค่อย ๆเลื่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้อีกฝั่งหากแต่แถวตรงกันพร้อมกับมีนา