อืมม์ เรื่องนี้น่าคิดมากคะ
มาฟังในฐานะคนเขียนงานอีกหนึ่งคนนะคะ
กรณีที่ไม่ลงให้จนจบมีหลายเหตุผลด้วยกัน
เหตุผลแรกคือ กรณีที่ตัวเองเจอมาคือกลัวการทำสำเนา
เรื่องไปจำหน่ายก่อนจัดพิมพ์เสร็จคะ
เหตุผลที่สองคือ ตัวเองรีไรท์ช้า แม้จะแต่งเรื่องจนจบ
แล้ว แต่ยังขัดยังเกลาไม่เสร็จสิ้น ไม่พอใจเสียที แล้วก็
อาศัยใบบุญเสียงสะท้อนจากถนนนักเขียนมาช่วยขัดเกลา
ทำให้สมบูรณ์ขึ้นเรื่องของตัวเองหลังจากลงเนตแล้วอาจจะ
จัดพิมพ์ช้ากว่าในเนต ระหว่างนี้(ตอนนี้ก็ยังกลัว)อาจมีผู้
นำไปทำลอกเลียนแล้วขายก่อน กรณีอย่างนี้เสี่ยงมากๆ
เลยคะ (เหตุนี้ทำให้เส้นทรายสีเงาอาจจะยืดเวลาลงเนต
ไปนานๆเพราะว่าต้องรอทาง สนพ.คอนเฟิร์มว่าจะพิมพ์
แล้วจะเร่งลงให้จบ แล้วค่อยลบออกทีหลังคะ)
เหตุผลที่สาม กลัวการทำสำเนาไฟล์มาแข่งกับฉบับของ
สนพ. อันนี้น่ากลัวยิ่งกว่าคะ เพราะจะทำให้เกิดศึกชิงนาง
ตัวร้ายปากปลาร้าอย่างโตมิโตเลยหวาดเสียว ไม่อยากให้
เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นคะ
ส่วนบทสรุปของคนเขียนคนนี้คือ อย่างที่คุณเจียวต้าย
บอกนะคะ ว่านิตยสารเขายังลงนิยายจนจบแล้วค่อยรวม
เล่มอีกทียังมีคนซื้ออ่านเป็นร้อยเป็นพันเล่มเลย เพราะ
อย่างนั้นแหละคะ โตมิโตถึงมั่นใจว่าถ้างานของโตมิโตทำ
ได้ดีจริง เพื่อนๆอยากเก็บในรูปแบบหนังสือ ก็คงแบ่งเศษตังค์
ไปซื้อเก็บกัน ของแบบนี้ ตัวชี้วัดการซื้อจึงขึ้นอยู่กับคุณภาพ
ของงาน ก็เลยตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจเขียนแล้วเอามาปะต่อไป
เพราะความตั้งใจของตัวเองคือ ตั้งใจเขียนงานให้ดีที่สุด
เท่าที่หนึ่งสมองสองมือจะทำได้ แล้วก็มาแบ่งกันอ่านในนี้
เขียนดี ก็คงได้พิมพ์(แล้วเอาแจกเพื่อนๆในถนนผู้มีพระคุณ)
แล้วก็นั่งภาวนาให้มันขายได้ดีไปเอง
เพราะเขียนหนังสือจะต่างจากแฟชั่นเสื้อผ้าคะ
ถ้างานดี ก็จะขายได้ไปอีกปี สองปี หรืออีกสิบปี
ไม่ใช่ขายได้แค่เดือนนี้เดือนหน้าก็เลิกขาย
มันจะวางโชว์อยู่บนชั้นในร้านหนังสือ ไปอีกนาน
หรือถ้ามันดีจริงๆ ก็จะขายได้เรื่อยๆเหมือนงานเขียน
อมตะทั้งหลาย (หวังสูงไปหน่อย.........แต่ก็หวังง่ะ แฮ่ม)
ไม่คิดหลอกคนอ่านหรอกคะ แต่เสียดายงานเขียนของเพื่อนหลายคน
ที่ลงไม่จบเพราะ สนพ.มาดึงไปก่อน เสียดายจริงๆคะ
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 48 16:10:59
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 48 13:31:10
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 48 13:18:45
แก้ไขเมื่อ 28 เม.ย. 48 13:18:12