คำเตือน!!!!
เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี อ่านได้.. แต่ถ้าต่ำกว่า 15 ปี ควรมีผู้ปกครองนั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมอธิบายด้วยจะดียิ่ง ถ้าไม่อยากให้ลูกหลานของท่านต้องเสียคนในภายภาคหน้า  เมื่อท่านแวะเข้ามาอ่าน บันทึกลับเล่มนี้แล้วเป็นเรื่องที่ต้องถือปฏิบัติว่าต้องเข้ามาอ่านทุกตอนจนกว่าจะจบ  มิเช่นนั้นท่านจะต้องตายภายใน 7 วัน (เลือกเอาละกันว่า วันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ ชอบตายวันไหน)
เหตุการณ์ สถานที่ และบุคคลที่อ้างถึงในบันทึกฉบับนี้เป็นเรื่องที่ถูกสมมุติขึ้นเพื่ออรรถรสในการอ่าน หากไปตรงกับเรื่องราวของใครบางคนก็อย่าเพิ่งร้อนตัวไป ถือว่าเป็นการเข้ามาอ่านอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคตของท่านก็แล้วกัน
ปล.  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  20  เปอร์เซนต์เป็นเรื่องจริงนะจะบอกให้  อีก  80 เปอร์เซนต์ก็ตอแหลลงตับเพิ่มความสะใจส่วนตัวให้ผู้เขียน ผิดพลาดประการใดขออภัยมานะโอกาสนี้ ชะเอิงเอย
ปล. (อีกครั้ง)   หากยังเรทอาร์... ไม่พอจนทำให้ผิดหวังกับการเข้ามาอ่านผู้เขียนจะรู้สึกดีใจมาก   เพราะนั่นหมายถึงว่าอย่างน้อย ๆ ก็ยังมีคน ..เรทอาร์.. (อารยธรรมไม่มี) ยิ่งกว่าผู้เขียนอยู่อีก.


อเวจี มีดีที่หน้าด้าน

----------------------------------------------------

1   เมษายน 2548   21.00 น.

ได้งานแล้วเว้ยยยยย!!!!!       ไอ้สาดดดแม่งเตะฝุ่นมาเกือบครึ่งปี ในที่สุดอีพิงค์ ก็ได้งานจนได้   เชี่ยเอ้ยยย !!!  กว่าจะได้งานแทบจะกินแกลบ  พรุ่งนี้แล้วซินะ กรูจะเจอเพื่อนร่วมงานแบบไหนน้า?   เพี้ยง!   ขออย่าให้เจอเจ้านายเป็นไอ้เฒ่าลามก  ไอ้โคแก่อยากกินหญ้าอ่อน หรืออีแก่ไม่อยากให้เด็กเกิด เล้ยยย   ...  ที่แล้ว ๆ มาเจอมาแล้ว อย่าได้ต้องเจออีกเลยยย  ... เหนื่อยว่ะ  ขี้เกียจมานั่งเขียนใบลาออก เป็นรอบที่ 3   คนมีความสามารถอย่างเราไหงมีแต่คนรังแกนะ  ที่แรกเจอไอ้แก่ เพียรตามรับตามส่ง  กรูก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่พอมันบอกว่าจะพาไปเลี้ยงที่หรู ๆ ทีไรขามันก็พาลก้าวขึ้นรถมันทุกทีซินะ    สุดท้ายต้องเสียพลังงานตบกับนังเมียมัน เพราะอีเมียดันจับได้  แม่ง พอสู้ชนะนังเมียมันหน่อย  ทำจะให้เราออก  นี่ดีนะที่เซ็นเช็คให้เรามาตั้ง 50,000  ไม่งั้นเราคงไม่มีโอกาสได้ทำงานที่ใหม่แน่ ๆ อ้าว ! ก็พาไอ้ต่อเพื่อนเก่า ฝ่ายบุคคลของบริษัทที่มันทำอยู่ ไปเลี้ยงเหล้าน่ะซิ  พามันตั้งหลายต่อหลายครั้ง หมดเงินไปเป็นหมื่น เพื่อให้มันเส้นให้ เฮ้อ ! พอได้เข้าไปทำจริง ๆ ดันเจอเจ้านายประเภทชอบสกัดดาวรุ่ง  เชี่ยจิง ๆ   แค่กรูใส่กระโปรงสั้นแค่คืบ  กับเสื้อผ่าอกลึก ๆ ไปทำงาน ทำเป็นเรียกกรูไปตักเตือน ชะหน็อย !!  เห็นกรูหุ่นดีอิจฉากรูละซิ  หนุ่ม ๆ ที่ทำงานไม่มีใครมองอีแก่ค้างเติ่งอย่างมัน  เลยตั้งท่ากันสุดฤทธิ์  แล้วเป็นไงล่ะ  หนุ่มในบริษัทน่ะ โดนกรูงาบไปกี่คนแล้ว  หล่อนได้แอ้มบ้างรึเปล่า ? ยิ่งพี่วุธ  หัวหน้าฝ่ายการตลาดน่ะ  หล่อนแอบปิ๊งอยู่ใช่มั้ย    เค้ามาจีบกรูว่ะ อีแก่ !!  ไม่ได้แกล้งนะ  คนมันสวยน่ะทำไงได้    มันคงได้แต่แค้นอกแค้นใจ   เลยเล่นเราเรื่องมาสาย    หน็อยแน่ะ    ถึงชั้นจะเข้างานสาย แต่ชั้นก็ออกตรงเวลาทุกวันนะ   นังโง่ !!  อยู่กับนังแก่ได้ 3 เดือน  ก็ต้องออกจนได้  ก็จะเรื่องอะไร  อีพี่วุธดันมาหึงหวงไม่เข้าท่า น้องป้องกับกรูไม่ได้มีอะไรกันซักหน่อย  (แค่ไปเที่ยวด้วยกัน3 – 4  ครั้งเอ๊ง)  ทำมาเป็นหึงหวง   ออกดีกว่ากรู  อย่างน้อยก็ยังพอมีเงินจาก ไอ้แก่เจ้านายคนเก่า เหลืออยู่   แต่กว่ากรูจะได้งานนี้มาก็แทบรากเลือด   เงินหมดพอดี  เฮ้อ !  เฟคซะหน้ามืด  แต่ยังไงซะ  กรูก็ได้งานแล้วเว้ยยยยย !!  ดีใจเป็นบ้า   พรุ่งนี้จะใส่ชุดไหนดีว้า  เชี่ยยยยเอ๊ยยย !!  คราวนี้ไม่เอาแล้วว   อีพิงค์เมิงได้เวลาเฟคอีกรอบแล้วหรือนี่    ที่นี่ขอให้อยู่ดีมีสุขทีเถอะ  .......

อเวจี มีดีที่หน้าด้าน