PANTIP.COM : W3445830 ทางเลือกของความรัก [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

ตอนเย็นเมื่อกลับจากทำงาน ปกติเวลานี้คือช่วงที่หญิงสาวจะได้พักผ่อน นั่งฟังเพลง ดูโทรทัศน์ ทำกิจกรรมที่ชื่นชอบ หากแต่มันไม่ใช่แล้ว เมื่อกลับมาถึงก็ต้องรีบอาบน้ำ แต่งตัวใส่ชุดสวยๆ เตรียมไปงานเลี้ยงกับเขา แล้วไปถึงคเชนทร์ก็พาเธอไปแนะนำให้คนอื่นรู้จัก แรกๆกนกรสก็ดีใจที่คเชนทร์ไม่ปิดบังคนอื่นว่าตนเองเป็นคนรัก หากแต่พอเจอคนคุ้นเคยเขาก็เป็นฝ่ายทิ้งให้กนกรสยืนเคว้งคนเดียว ไม่มีเวลามาดูแลเทคแคร์หญิงสาว จนบางครั้งลืมไปว่าเธออยู่ในงานนั้นด้วย ครั้งสองครั้งก็ยังพอทน หากแต่นี่เล่นปล่อยให้กนกรสตกอยู่ในสภาพนั้นหลายครั้ง จนต้องถามตัวเองว่ามาทำอะไรที่นี่

หนึ่งคือเธอไม่ใช่สาวสังคม การที่จะให้เข้าไปพูดคุยตีสนิทกับคนอื่นมากๆนานๆ หญิงสาวก็ทำไม่ได้ จึงทำได้แค่เพียง บริการตนเองและนั่งมองเขา พอชายหนุ่มนึกได้ว่าพาเธอมาด้วยก็เดินกลับมาและบอกขอโทษ กนกรสจะต่อว่าเขาก็พูดไม่ออกอีก เพราะคเชนทร์บอกว่านี่เป็นงานของชายหนุ่มเช่นกัน การที่รู้จักคนเยอะจะทำให้บริษัทก้าวหน้าไปได้เร็ว และเธอควรเข้าใจเขา เหตุผลที่ชายหนุ่มบอกทำให้กนกรสไม่กล้าโต้แย้ง เพราะสิ่งที่เขาบอกมันคือความจริง

วันหยุดกนกรสอยากไปเที่ยวกับชายหนุ่มบ้างเขาก็พามาเดินตามห้างหรุๆ ร้านอาหารแพงๆ แต่วันนี้เธอไม่อยากทานอาหารอย่างนั้นนี่ เห็นหนุ่มสาวที่นั่งทานไอศกรีม พิชซ่า ไก่ย่างในร้าน kfc ก็อยากไปนั่งอย่างนั้นบ้าง กนกรสบอกกับคเชนทร์ถึงความต้องการของตนเองทันที

"เชนคะ อ้อมอยากทานพิซซ่าน่ะค่ะ เข้าไปทานด้วยกันนะ"เธอคล้องแขนชายหนุ่มและรั้งให้เขาเข้าไปด้านใน หากแต่หญิงสาวก็เจอคำปฏิเสธของคเชนทร์

"อ้อม นั่นมันไม่เหมาะกับผมนะ จะให้ผมเข้าไปนั่งทานในนั้นน่ะเหรอ"
"ทำไมล่ะคะ ใครๆเขาก็เข้าไปทานกัน อีกอย่างอ้อมก็ไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหนนี่คะ"

"แต่ผมไม่ชอบน่ะ เราไปทานร้านอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่านะ เดี๋ยวผมจะสั่งอาหารอร่อยๆให้คุณทาน นะคนดี"เจอคำพูดอ้อนๆหวานๆก็ทำให้เธอปฏิเสธไม่ลงได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับเขา

พอทานเสร็จก็ออกมาเดินดูเสื้อผ้า กนกรสเห็นเสื้อตัวหนึ่งถูกใจเธอมาก ก็แวะเข้าไปดูหยิบมันขึ้นมาเทียบกับตัวเองและถามเขา

"เป็นไงคะเชน สวยมั้ย เหมาะกับอ้อมหรือเปล่า"

"มันไม่ดูเป็นเด็กไปหน่อยเหรออ้อม ผมว่าตัวนี้ดีกว่านะ ดูสิสวยกว่าตัวนั้นอีก"พูดจบเขาก็เดินไปหยิบตัวที่แขวนอยู่ เธอเริ่มหน้าบึ้ง พอชายหนุ่มเห็นอาการก็เดินเข้ามาบอกให้กนกรสเข้าใจ

"โกรธผมเหรอ ที่ไม่ยอมให้ซื้อชุดนี้น่ะ ก็ชุดนั้นน่ะมันไม่เหมาะกับอ้อมจริงๆนี่ ต้องชุดนี้ ดูดีและเปรี้ยวกว่าอีก ใส่แล้วต้องดูสวยแน่เลย เชื่อตาผมสิ"
คเชนทร์บอกกับเธอถึงความเห็นของเขาที่ไม่ยอมให้หญิงสาวซื้อชุดที่เธอเลือก และสิ่งที่กนกรสทำได้นั่นก็คือ

"ก็ได้ค่ะ ถ้าเชนว่ามันสวย เหมาะกับอ้อม"

"ต้องเหมาะสิจ๊ะ"เอ่ยเสร็จเขาก็เป็นคนจ่ายค่าชุดให้กับหญิงสาวแล้วทั้งคู่ก็เดินออกมาด้านนอกด้วยกัน
++++++++
วันนี้เป็นวันหยุดเธอไม่ได้ออกไปไหน เพราะคเชนทร์ไปติดต่องานที่เมืองนอก ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่พิถีพิถันอะไรมาก กนกรสอยู่ในชุดสบายๆ เรียบง่าย มัดผมเป็นหางม้าด้านหลัง ไม่ปล่อยผมยาวสยายเหมือนทุกครั้งยามที่อยู่กับคนรัก ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ ใส่เสื้อแขนกุดกับกางเกงยีนส์ขาสั้นตามแบบเดิมๆที่เคยคุ้นนั่งเพ้นท์จานกับแก้วที่เธอซื้อสีและอุปกรณ์มาเก็บไว้ทำยามว่างๆ แต่เวลาเหล่านั้นกลับหมดไปกับการไปงานเลี้ยงและไปข้างนอกกับคนรัก รวมถึงความเหน็ดเหนื่อยจากการงาน มือที่เปื้อนสีกับใบหน้าที่ไม่เสริมแต่งแบบธรรมชาติ นี่คือตัวตนแท้ๆของเธอ

เพราะคเชนทร์ไม่ให้หญิงสาวแต่งชุดแบบเด็กๆ ซึ่งเธอก็ทำตามที่บอกยามที่เขามาที่บ้านหากแต่พอวันหยุดส่วนตัวที่ไม่ได้ไปไหนกับเขา กนกรสก็จะกลับมาทำตัวเหมือนเด็กอีกครั้ง

ชายหนุ่มที่แวะมาหานายอั๋น พอมาเห็นภาพเด็กสาวจอมแก่นก็ทำให้เขาอดยิ้มไม่ได้ นครินทร์ชอบแบบที่หญิงสาวเป็นยามนี้ เขายืนกดกริ่งตรงหน้าบ้านเพื่อบอกให้คนในบ้านรู้

ติ่ง ต่อง
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองวันนี้เขามัดผมเรียบร้อย กางเกงก็ไม่ปุปะเหมือนทุกครั้ง เสื้อยืดสีขาวสะอาดไม่มีลายกับรองเท้าผ้าใบสีขาว ยืนสะพายกล่องกีตาร์มองเข้ามาส่งยิ้มให้กับเธอ กนกรสทำหน้าแปลกใจนายนี่เวลาแต่งตัวดีๆก็ไม่น่าเกลียด แต่ทำไมไม่ค่อยยอมแต่ง ชอบปล่อยผมกระเซอะกระเซิง ผูกเชือกที่ข้อมืออีก แต่วันนี้กลับไม่มีอย่างวันก่อนๆเลย

และพอนายอั๋นเห็นชายหนุ่มก็เดินออกมาเปิดประตูให้กับเขาพร้อมทักทาย
"งานเสร็จแล้วเหรอครับพี่คินทร์"

"อืมใช่ นี่พี่ซื้อขนมมาฝากเรากับพี่สาวเราด้วย กล้วยทอดเจ้านี้อร่อยนะ"เขาบอกและส่งถุงให้กับศักราช และน้องชายก็เดินนำเข้ามาวางตรงหน้าของเธอ

"พี่อ้อม พี่คินทร์เขาซื้อมาฝากพี่น่ะ "
"ไม่เป็นไรหรอก เอาไปกินกับพวกเพื่อนๆเถอะ"กนกรสบอกกับน้อง และหนุ่มอั๋นก็ย้อนบอก

"ก็พี่คินทร์เขาตั้งใจซื้อมาให้พี่นี่ถุงนี้น่ะ รับไว้เหอะพี่อ้อม เดี๋ยวจะเสียน้ำใจคนซื้อเปล่าๆ กล้วยทอดเจ้านี้อร่อยนะพี่ ไม่เชื่อลองชิมสิ เผื่อวันหลังพี่ติดใจจะได้ฝากพี่คินทร์ซื้อได้"น้องชายคะยั้นคะยอให้เธอรับ หญิงสาวจึงจำใจต้องรับไว้

"ก็ได้ ฝากบอกขอบใจด้วยละกัน"

เพียงเท่านี้ก็ทำให้นคินทร์ยิ้มออกบ้างแล้ว ที่เธอไม่ได้ปฏิเสธจริงจังมากมาย สายตาของเขาคอยมองไปทางนั้นบ่อยๆ ดูว่ากนกรสจะหยิบขนมที่ตนซื้อมาให้ทานบ้างมั้ย ไม่แน่เธออาจจะรับปากไปอย่างนั้นแต่ไม่ทานก็ได้ หากผิดคาดเมื่อหญิงสาววางพู่กันใส่แก้วน้ำ ก็หยิบกระดาษมาเช็ดมือ และหยิบกล้วยทอดของเขาขึ้นมากิน อย่างไม่ได้รับรู้ว่ามีใครบางคนแอบสังเกตอยู่ ลักษณะท่าทางก็ไม่ได้วางมาดอย่างที่เขาเคยเห็น ออกจะเป็นแบบทานเพลินๆมากกว่า

พอศักราชเห็นสายตาของนคินทร็ก็อดแซวไม่ได้
"กลัวพี่อ้อมไม่กินของที่ซื้อมาเหรอครับ"ชายหนุ่มหันมาตอบรุ่นน้อง

"ก็ทำนองนั้นล่ะ กลัวว่าพี่สาวเราจะรังเกียจของที่พี่ซื้อมา"

"ไม่หรอกพี่ พี่อ้อมน่ะ เป็นคนไม่เรื่องมาก แต่เพราะมีแฟนที่คนรู้จักเยอะก็เลยต้องทำอะไรให้ดุดีหน่อย เหมือนผักชีโรยหน้าไงพี่ ทำตัวให้ดูดีที่สุดยามอยู่ข้างนอก แต่ถ้าเป็นในบ้านก็กลับมาเป็นตัวของตัวเอง ผมว่าวันหนึ่งพี่อ้อมก็คงจะเบื่อกับการที่ต้องมาทำอะไรในสิ่งที่ฝืนใจ"
ศักราชบอกกับรุ่นพี่ถึงความรู้สึกของเขาที่คิดแทนพี่สาว

"อั๋นคิดว่ามันจะเป็นอย่างนั้นเหรอ พี่สาวเราอาจจะชอบแบบที่ทำอยู่ก็ได้นะ"

"โนเวย์ครับพี่ ผมเป็นน้องพี่ชาย รู้ใจพี่สาวตัวเองมากที่สุด พี่อ้อมชอบอะไรแบบไม่เสแสร้ง แบบความจริง ไม่ใช่อะไรที่จอมปลอม แต่ที่ทำอยู่นั่นก็เพราะจำใจ พี่เข้าใจคำว่าจำใจต้องยอมทำมั้ยครับ"

"ยังไงเหรอ ไหนนายลองอธิบายสิ"

"ก็คนเราเนี่ยมันไม่มีอะไรที่เต็มใจทำทุกอย่างหรอกครับ แต่ที่ต้องทำเพราะมันมีจุดมุ่งหมาย อย่างที่พี่อ้อมกำลังฝืนทำในสิ่งไม่ชอบ แต่อีกคนหนึ่งชอบ และที่สำคัญคนๆนี้ก็เป็นคนที่พิเศษด้วย ดังนั้นอะไรที่ทำแล้วทั้งเราและเขามีความสุข เป็นใครก็ต้องยอมทำใช่มั้ยครับ"

ศักราชชี้แจงให้เขาฟัง และนคินทร์ก็พยักหน้าทำท่าเข้าใจ อย่างนี้นี่เอง มิน่าว่าคนเราถึงยอมทำในสิ่งที่ไม่ชอบได้อย่างมีความสุข

การฝืนใจทำในสิ่งไม่ชอบไม่ใช่ว่าจะไม่ดี แต่เป็นการบังคับใจตัวเองให้ทดลองทำในสิ่งแปลกใหม่ซึ่งไม่เคยคิดสัมผัส บางคนอาจจะได้รู้จักตัวเองก็โดยการฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่ชอบ แต่ได้ผลตอบแทนกลับมาคุ้มค่าก็มีเช่นกัน ยกตัวอย่าง ผู้หญิงที่ไม่ชอบทำกับข้าว แต่เธอต้องฝืนใจทำเพราะมันเป็นหน้าที่และสร้างความผูกพันให้กับครอบครัว เตรียมรอไว้สำหรับสมาชิกเพื่อกลับมาทานข้าวที่บ้าน โดยไม่ต้องออกไปหาทานข้างนอก เมื่ออยู่กันพร้อมหน้าบนโต๊ะอาหาร ความสุขก็จะตามมาเพราะไม่ต้องนั่งทานข้าวคนเดียว

หรือบางคนเรียนจบด้านนี้มา หากแต่ไม่สามารถได้งานอย่างที่ตั้งใจไว้ ก็ต้องไปทำอย่างอื่นก่อน แม้ไม่ชอบแต่ก็ต้องทำให้ชอบเพื่อความอยู่รอดของชีวิต บางทีได้ผลตอบแทนมากกว่างานที่ตนเองต้องการแต่แรกเสียอีก จนบางครั้งก็มาคิดว่า ทำงานนี้มันก็ไม่เลวนะ ถึงจะไม่ใช่งานที่หวังไว้ก็ตาม

และกนกรสก็อยากเห็นใบหน้าของชายหนุ่มมีความสุขไม่เครียด ทุกสิ่งเกิดขึ้นได้ก็เพราะตัวเธอ ในเมื่อรักเขาแล้วก็ต้องทำให้ถูกใจเขาด้วย แต่ถ้าหากว่ามีทางอื่นที่เลือกได้เชื่อว่าก็คงไม่มีใครอยากทำหรอก
+++++++++++++++

จากคุณ : tonkho-w - [ 30 เม.ย. 48 01:10:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3

แขกประจำในช่วงเย็นที่บ้านของหญิงสาวก็คือหนุ่มอาร์ตติสผมยาว ที่ขยันหาเรื่องราวตลกๆมาคุยให้เธอกับน้องฟัง บางทีก็ขนหนังสือสนุกๆมาให้เธออ่าน เพราะชายหนุ่มรู้ว่าหญิงสาวชอบอ่านนิยายสืบสวน อะไรหลายๆอย่างในตัวของเขาทำให้เธอนึกเปรียบเทียบผู้ชายที่เธอรู้จักถึงสองคนไม่ได้

คนหนึ่งสรรหาแต่ของดีๆมาให้กับเธอเกือบทุกอย่าง แต่เป็นของที่หญิงสาวไม่ชอบ ไม่ต้องการ
กับอีกคนหนึ่งมีอะไรให้เธอแปลกใจเสมอ แม้จะเป็นแค่หนังสือเก่าๆ หรือขนมไม่มีราคาแพงมาก แต่ก็เป็นสิ่งที่เธอชอบ นคินทร์รู้ว่าหญิงสาวชอบกล้วยทอดเจ้านั้น เพราะเธอเคยบอกกับน้องว่าอร่อย ชายหนุ่มจึงซื้อมาฝากเป็นประจำ

ช่วงหลังกนกรสไม่ค่อยได้ออกไปงานเลี้ยงกับคเชนทร์เท่าไหร่ เพราะเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายกับการถูกทิ้งเป็นประจำ ทั้งยังไม่อยากไปไหนกับเขาอีก ก็เพราะด้วยสาเหตุเดิม ความคิดของเธอและเขาไม่เคยตรงกันเลย หญิงสาวชอบแบบนี้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ชอบ

ความไม่สบายใจและความอึดอัดมักเกิดขึ้นกับหญิงสาวยามเมื่ออยู่กับคนรัก เธอต้องทำทุกอย่างให้เขาถูกใจ ในขณะที่ชายหนุ่มกลับไม่เคยปรับอะไรเพื่อเธอเลย แรกๆหญิงสาวก็เต็มใจทำอย่างไม่ปริปากบ่น แต่พอนานไปก็มานั่งถามตัวเองว่า เธอทำอย่างนี้ทำไม ให้เขารักใช่มั้ย ซึ่งมันไม่ใช่ตัวตนของหญิงสาวเลย แล้วถ้าวันหนึ่งทั้งสองแต่งงานกันไป ได้รู้จักนิสัยแท้จริงของเธอ คเชนทร์จะยังรักหญิงสาวอยู่หรือเปล่ามีคำถามเกิดขึ้นในใจของกนกรสซึ่งต้องการคำตอบให้กับตัวเอง ว่าเธอต้องการอะไรกันแน่ ความรักจากเขาแต่แลกด้วยการทิ้งความเป็นตัวเธอไปอย่างนั้นน่ะเหรอ

คเชนทร์คงรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารับรู้ว่า หญิงสาวไม่อยากออกไปไหนมาไหนกับเขา แม้กระทั่งชวนไปซื้อของเธอก็บอกติดธุระ มันอะไรกัน เขาต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นอะไร แล้ววันหยุดชายหนุ่มก็มารับกนกรสออกไปทานข้าวข้างนอก

"อ้อมเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ"

ที่โต๊ะอาหารในโรงแรมหรูซึ่งหญิงสาวเคยประทับใจยามเมื่อชายหนุ่มพาเธอมาทานบ่อยๆ แต่วันนี้มันไม่ใช่ กนกรสคิดว่าความหรูหราและความสวยงามภายนอกไม่เหมาะกับคนอย่างเธอผู้หญิงที่ต้องการความเรียบง่ายอยากอยู่กับคนที่รักเธอ มีความเข้าใจและความคิดตรงกัน รักในความเป็นตัวตนแท้จริงของหญิงสาว ไม่ใช่ภาพปรุงแต่งที่ถูกสร้างขึ้น

"อ้อมเป็นอะไร ทำไมเชนถึงรู้สึกว่าอ้อมไม่เหมือนก่อนเลย"คเชนทร์เป็นฝ่ายถามหญิงสาว และเธอก็ตอบกลับมา
"เหมือนก่อนนี่คือ อ้อมต้องเป็นฝ่ายตามใจเชนใช่มั้ยคะ อ้อมเบื่อแล้วล่ะค่ะ กับการทำตัวแบบนั้น"เธอบอกถึงความอัดอั้นในใจให้เขารู้

"ทำไมล่ะอ้อม ทุกอย่างที่ผมเลือกให้อ้อมน่ะมันเป็นสิ่งที่ดีทั้งหมด อย่างร้านอาหารก็เหมือนกัน ผมก็เลือกโรงแรมหรู ราคาแพง เสื้อผ้าก็มียี่ห้อ แล้วเชนผิดตรงไหนล่ะอ้อมที่ทำแบบนี้น่ะ"

"ไม่ผิดหรอกค่ะ ถ้ามันเป็นสิ่งที่อ้อมต้องการ อ้อมไม่เคยต้องการความหรูหรา แค่ต้องการอย่างเดียวก็คือ"

"อะไรเหรอ ถ้าเชนให้ได้ก็จะให้"คเชนทร์ถามเธอ

"ความรู้สึกไงคะ เชนเคยนึกถึงความรู้สึกของอ้อมบ้างหรือเปล่า ว่าอ้อมชอบมันมั้ย ไม่เลย เชนนึกแต่ความรู้สึกของตัวเอง อ้อมก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่อยากให้คนรักคิดอะไรตรงกันบ้าง ไม่ใช่ขัดแย้งกันหมดทุกเรื่อง แล้วนี่น่ะเหรอคะคือคนที่จะมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน อย่าดีกว่าค่ะ เพราะแค่นี้อ้อมก็มองอนาคตรู้แล้วว่าคงไปกันไม่รอด อ้อมคิดว่าเราสองคนคงไม่เหมาะที่จะเป็นคนรักกันหรอกค่ะ

"อ้อม"เขาเรียกชื่อเธอออกมา คล้ายตกใจกับคำบอกของหญิงสาว

"อ้อมคิดมาหลายวันแล้วล่ะค่ะเชน เราสองคนไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลย เชนไปหาคนที่เขายอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเชนเถอะนะคะ เพราะอ้อมไม่อยากฝืนใจทำอะไรที่ไม่ชอบอีกแล้ว มันอึดอัด มันไม่มีความสุข อ้อมต้องการคนที่รักอ้อมเพราะเป็นอ้อม ไม่ใช่ตัวตนที่สร้างขึ้น หวังว่าเชนคงเข้าใจ"

เธอบอกความรู้สึกทั้งหมดให้เขาได้รู้ว่า ถ้าคิดจะรักกันควรมองที่ภาพความจริง ควรยอมรับตัวตนของเธอให้ได้ ซึ่งกนกรสก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้เลย เมื่อความคิดแตกต่างกันแล้ว ความเข้าใจก็คงไม่มี ทางรักก็คงไม่ราบรื่นเท่าไหร่ ต่อให้ฝืนดันทุรังมากแค่ไหน มันก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น

คเชนทร์มาส่งหญิงสาวที่หน้าบ้าน เธอมองหน้าของเขาพร้อมกับจับมือของชายหนุ่มไว้เช่นกัน

"ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่เชนให้อ้อมมาตลอด อ้อมผิดเองที่ยอมรับความรู้สึกนั้นไม่ได้ แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะ"
เมื่อได้ยินคำตอบของกนกรส คเชนทร์ก็ยิ้มออกมาเหมือนยอมรับกับความจริงที่ได้รับรู้

"อ้อมก็เหมือนกันนะ ขอให้เจอกับคนที่เข้าใจไม่เอาแต่ใจเหมือนเชน"
เธอพยักหน้าและยิ้มรับก่อนจะเปิดประตูรถลงมายืนโบกมือให้กับเขาด้านนอกเมื่อคเชนทร์ขับรถออกไป

จบสิ้นกันทีกับตัวตนที่สร้างขึ้น กลับมาเป็นตัวจริงของเธอตามเดิมดีกว่า
+++++++++++++++
ยิ่งนานวันไปหญิงสาวก็รู้ว่าสิ่งที่ตนเองเลือกนั้นถูกต้องแล้ว ดีกว่าจะต้องมาเจ็บปวดกับความลับที่เขามารู้ภายหลังว่าเธอไม่ใช่อย่างที่ชายหนุ่มวาดไว้ ควรเลือกสิ่งที่เหมาะสมให้กับตัวเองดีกว่า ที่เราไม่ต้องฝืนใจทำในสิ่งไม่ชอบ เพราะสุดท้ายเราก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ตนเองทำไม่ได้ตลอด

ปริ้น! ปริ้น! เสียงแตรที่บีบ ดังขึ้นที่หน้าบ้าน พร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้ามาจากประตูรั้ว ในรูปลักษณ์ใหม่
ผมที่สั้นจัดเป็นทรงเรียบร้อย เสื้อยืดที่เคยใส่ก็เปลี่ยนเป็นเสื้อโปโล กางเกงยีนส์ก็ดูเรียบร้อยขึ้นเธอมองเขาด้วยความแปลกใจ

"คิดยังไงถึงตัดผมล่ะค่ะ"

"ก็อยากเปลี่ยนตัวเองเพื่ออ้อมบ้าง"

ตั้งแต่ที่หญิงสาวยอมรับว่าคนเราควรคบกันด้วยความเข้าใจไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองมาก กนกรสก็ไม่เคยคิดที่จะให้ใครมาเปลี่ยนตัวเองฝ่ายเดียวเพื่อเธอ แต่ควรเรียกว่าการปรับตัวเข้าหากันของแต่ละฝ่ายถึงจะถูก คือทั้งสองคนต้องทำความเข้าใจความรู้สึกของกันและกัน และยอมรับความเป็นตัวตนของเขาและเธอให้ได้ นี่ต่างหากที่คู่รักทุกคนควรทำ ไม่ใช่ให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดทำข้างเดียว นอกจากว่าสิ่งนั้นไม่ได้ทำให้เกิดความรู้สึกว่าฝืนใจ ถ้าทำแล้วตนเองมีความสุขก็ทำต่อไปเถอะ

เมื่อได้ยินคำบอกของเขา หญิงสาวก็นิ่งไปและพูดกับชายหนุ่มให้เข้าใจ

"มันไม่จำเป็นนี่คะ เคยเป็นยังไง ก็ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นเถอะ เพราะอ้อมยอมรับมันได้แล้วว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญในการคบกัน ความเข้าใจและความรู้สึกต่างหากที่สำคัญมากกว่า"เธอบอกกับเขา

นคินทร์ก้าวเข้ามากุมมือของหญิงสาวไว้และบอกให้เธอรับรู้ว่าทำไมชายหนุ่มถึงยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อเธอ

"ผมไม่เคยรู้สึกว่าฝืนใจเลยนะ ในการที่เปลี่ยนตัวเองน่ะ เพราะมันคือความเต็มใจที่อยากจะทำอะไร เพื่อผุ้หญิงที่เรารักบ้าง

"เอ แล้วอ้อมจะเปลี่ยนตัวเองยังไงบ้างดีเนี่ย ในเมื่อคินทร์ทำเพื่ออ้อมแล้วน่ะ"หญิงสาวถามเขากลับไป

"ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกเป็นในแบบที่อ้อมเป็น ถึงจะขี้บ่นไปบ้าง ทำอาหารไม่อร่อยเท่าไหร่ ซุ่มซ่ามนิดหน่อย คินทร์ก็ยอมรับได้ "ชายหนุ่มบอกความรู้สึกของตนเองให้เธอรู้ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเขา หญิงสาวก็มองหน้านคินทร์เขม็ง

"ตกลงว่าอ้อมไม่มีอะไรดีในสายตาคินทร์เลยใช่มั้ย ใช่มั้ย แล้วมายุ่งกับอ้อมทำไมล่ะ"หญิงสาวใช้มือทุบไปยังแขนของเขาด้วยความโมโห และนคินทร์ก็คว้ามือของเธอไว้

"ผมล้อเล่นน่ะ คนเราเพิ่งหัดทำจะให้อร่อยเลยได้ยังไงกันต้องค่อยๆฝึกสิ แล้วที่อ้อมบ่นเก่ง นั่นก็เพราะผมกับอั๋นวางของไม่เป็นที่ ส่วนที่อ้อมซุ่มซ่าม ก็เป็นผลดีกับผม จะได้เป็นฝ่ายดูแลอ้อมบ้างไงล่ะ เห็นมั้ยว่าผมยอมรับอ้อมได้ทุกอย่าง"

"จริงเหรอ ไม่ได้โกหกแน่นะ"กนกรสถามเขากลับไป

"จริงสิ จะโกหกทำไมกัน"ชายหนุ่มมองของเธอด้วยดวงตาหวานซึ้งบอกความรู้สึกทั้งหมดให้เธอรู้ แล้วก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

"โอ๊ว หวานจริงๆ อิจฉาจัง"

"อ้าวนี่นายอยู่เหรอเนี่ย"

"ก็อยู่สิครับพี่คินทร์ ไม่งั้นจะเห็นฉากหวานเหรอ"หนุ่มอั๋นแกล้งพูดออกมาและหัวเราะก่อนจะขออนุญาตพี่สาวออกไปหาเพื่อนไม่อยากอยู่เป็นก้างขวางคอ แต่ยังไม่ทันก้าวออกไป เสียงพี่สาวก็ดังขึ้นทันที

"เดี๋ยว อั๋น ยังไม่ได้เก็บหนังสือกับเกมส์เพลย์เลย กลับไปเก็บให้เรียบร้อยก่อน"

"โธ่พี่อ้อม เดี๋ยวมาเก็บก็ได้"น้องชายบอกกลับมา

"ไม่ได้ ถ้าไม่เก็บให้เรียบร้อยก็ไม่ต้องออกไปไหนทั้งนั้น"

"พี่คินทร์ เห็นมั้ยเพราะพี่ทำให้ผมถูกบ่นน่ะ

"ก็ช่วยไม่ได้ อยากไม่เก็บให้เป็นที่เองนี่"นคินทร์เข้าข้างคนรัก

"แหมสมหวังแล้วนี่ เลยเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย" น้องชายต่อว่าเธอกับชายหนุ่ม

"อย่าบ่นอั๋น เก็บไป"พี่สาวสั่งกลับมาอีก

"ครับ"

ทั้งคู่หัวเราะให้กันที่ได้แกล้งน้องชาย เธอค้นพบคนที่เข้าใจ มีความคิดตรงกันแล้วและคนข้างๆคือคนที่หญิงสาวเลือกที่จะให้เขาเป็นคนดูแลเธอ และให้เธอดูแลเขา

อย่าฝืนใจรัก ถ้ามันไม่ใช่...ก็ไม่มีประโยชน์
ที่จะคบใครสักคนเพียงเพราะอยากจะมีใครสักคน
อย่าเปลี่ยนตัวเองเพียงเพื่อให้เขามารัก เพราะจะทำได้ไม่นาน
วันหนึ่งคุณจะรู้สึกเหนื่อยเพราะความรักที่ไม่เป็นตัวของตัวเอง
อย่าหลงในรสชาติของความรักเสียจนลืมชีวิตประจำวันของตัวเอง
หรือสูญเสียความเป็นส่วนตัว

คนที่พร้อมจะอยู่กับคุณ
โดยที่คุณไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตเลย
คนที่พร้อมจะเดินหน้าเมื่อคุณเดินหน้า
คนที่พร้อมจะถอยหลังไปกับคุณ
คนที่ไม่ยอมให้คุณเดินตามหลัง...ขอเพียงเดินเคียงข้างกัน
คนที่ไม่บังคับให้คุณทำอะไรในแบบที่คุณไม่ชอบ
คนที่ไว้ใจ ให้อภัย ให้โอกาส ซื่อสัตย์และให้เกียรติคุณ
...นั่นแหละ คือคนที่รักคุณจริง...

บทความนี้เอามาจาก forward mail ที่น้องคนหนึ่งส่งมาให้ เห็นว่าตรงกับเรื่องที่แต่ง ก็เลยเอามาให้อ่านค่ะ

จากคุณ : tonkho-w - [ 30 เม.ย. 48 01:13:46 ]