ความคิดเห็นที่ 1 หลังเลิกงานอดิรุจอาสาพาหญิงสาวมาส่งที่บ้าน แม้กวิตาก็ปฏิเสธแต่ก็เกรงใจความอาวุโส กว่าของอดิรุจเลยต้องจำยอม “ขอบคุณมากนะคะคุณรุจ” กวิตาบอกกับชายหนุ่ม “ไม่เป็นไร ไว้พบกันนะครับ” อดิรุจยิ้มให้อย่างเต็มใจ และเมื่อกวิตาก้าวลงจากรถและกำลังจะเดินเข้า บ้านก็เจอกับนทีที่ยืนรออยู่ “ไงที มารอกี่หรือเปล่า” ทั้งที่หัวใจเจ็บเหมือนถูกน้ำกรดราด แต่กวิตาก็ยังฝืนทำหน้าดีใจที่ได้เจอเขา หากว่าคนมารอทำหน้ามู่ทู่อย่างไรก็บอกไม่ถูก “เขาเป็นใครหรือกี่” นทีถามเสียงขรึม “คุณรุจนะเหรอ เป็นพี่ที่ทำงานน่ะ พอดีผ่านก็เลยติดรถมาลง” กวิตาตอบอย่างรู้สึกหวั่นๆในใจกับเสียง ที่ไม่พอใจของนที “ติดมาลงถึงบ้านเนี่ยนะ ไม่ติดไปส่งถึงข้างในเลยล่ะ” “ที! ทีพูดอะไรน่ะ” กวิตาเสียงดังใส่เขาที่พูดอะไรเลอะเทอะ ทำเหมือน เหมือนกับว่าหึงอย่างนั้นล่ะ! “เอ่อ ขอโทษ ทีแค่เป็นห่วงน่ะ” นทีรู้สึกตัวเลยรีบยิ้มกลบเกลื่อน “ไม่ต้องมาห่วงกี่หรอก ทีไปห่วงแฟนทีดีกว่า กี่ดูแลตัวเองได้” กวิตาเอ่ยอย่างใจเย็น “ดูแลได้ หรือมีใครดูแลแล้วกันแน่น่ะกี่ เพราะอย่างนี้ใช่ไหมกี่ถึงหลบหน้าเรา” นทีอารมณ์ขึ้นอีกครั้ง กวิตาส่ายหน้าพลางถอนหายใจ ทะเลาะกับยัยนุ้ยอะไรนั่นมาหรือไงถึงได้มาลงกับเธออีก “ทีกลับไปเถอะ กี่ทำงานเหนื่อยๆมาอยากพักผ่อน” กวิตาพยายามจะเบี่ยงตัวเข้าบ้านหากถูกนทีดึงแขนเอาไว้ “ที!” คนถูกรั้งหันไปถลึงตาใส่อย่างตกใจ “ทำไมกี่ ทำไมต้องหลบหน้าเราด้วย” นทีถาม น้ำเสียงไม่เข้าใจ กวิตาเองก็ไม่เข้าใจทำไมถ้าเธอจะขอเวลาไปทำใจบ้าง ขอไม่พบเจอเขาบ้าง เพราะหัวใจเธอเกินจะรับไหวกับภาพหวานตา ขื่นใจไม่ได้เลยหรือไง “กี่ไม่ได้หลบหน้าที กี่มีงานต้องทำ ทีเองต่างหากที่ดีกับแฟนแล้วก็ลืมกี่!” กวิตาสะบัดแขนแล้ว วิ่งหนีเข้าไปในบ้าน   นทีไม่รอช้ารีบสาวเท้าตามร่างบางเข้าไป คว้าร่างกวิตาไว้ได้ก็ดันให้หล่อนพิงราบกับผนังบ้าน จ้องตาเธอเสียกวิตาต้องเสหลบ “กี่ ทีขอโทษ ทีไม่ได้ลืมกี่นะ เพียงแต่ที ” เขาพยายามจะอธิบายอะไรอีก แต่กวิตาก็ไม่อยากฟังแล้ว “ไม่! พอที! ทีปล่อยกี่ไปเถอะนะ กี่เจ็บ ทีได้ยินไหมว่ากี่เจ็บ!” กวิตาส่ายหน้าไปมา น้ำตาที่อัดอั้นไว้ไหล รินอย่างเจ็บปวด “ทียังจำคำถามที่ทีถามกีได้ไหม คนใจดีที่มองคนรักรักคนอื่นได้แล้วมีความสุขน่ะมัน มีหรือเปล่า กี่นี่ไงล่ะที กี่ไง! กี่รักที แต่ในเมื่อทีมีคนอื่นแล้วทำไม ทำไมกี่จะมีความสุข มีคนอื่นบ้างไม่ได้หรือไง ทำไม ทำไมทีจะต้องทำให้กี่เป็นแบบนี้ด้วย ทำไม” กวิตาร้องไห้อย่างหนักด้วยความรู้สึกที่คับคั่ง ความเสียใจ ปวดร้าว “ทำไมกี่จะต้องรักทีด้วย ทำไม” คำถามนี้กวิตาถามกับตัวเอง ถามมานานมาก ถามมาตลอดด้วยใจ ที่อ่อนล้า และคำตอบก็ยังหาไม่เจอสักที!! นทีคลายแรงที่จับแขนบางเอาไว้ลง ทำให้ร่างเล็กทรุดลงไปนั่งกับพื้น นทีพยายามเข้าใจสิ่งที่กวิตาบอก กี่รักที.. กี่รักทีมาตลอด แต่เขากลับเอาแต่สนใจตัวเองจนไม่ได้สนใจเพื่อนรัก คนที่เขาบอกว่าเป็นคนสำคัญเลยสักครั้ง เขาทำร้ายหัวใจกวิตาโดยที่ไม่รู้ตัว “กลับไปเถอะที ทีมีคนที่ทีรักแล้วกี่ก็ดีใจ ปล่อยกี่ไป ถึงกี่จะไม่อยากเจอหน้าทีในตอนนี้แต่กี่ ก็ไม่เลิกเป็นเพื่อนกับทีหรอกนะ เพียงแต่ขอเวลาให้กี่ทำใจบ้าง ก่อนที่กี่จะใจสลายเพราะต้องมอง ทีรักคนอื่น คนดีคนนี้ คนใจดีคนนี้ก็อยากได้เวลาพักใจเหมือนกัน” เสียงกวิตาดังขึ้น นทีหลุบมองร่างบางที่นั่งหลับตาปิดสนิท หากว่าน้ำตายังคงไหลรินอย่างไม่หยุด “กี่ ทีขอโทษ” นทีทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นก่อนที่เดินออกจากบ้านหญิงสาวไป พอได้ยินเสียงประตูลง กลอนดังแคร้ง! กวิตาก็ซบหน้าลงกับตัก ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่มีเก็บกลั้นเอาไว้เลย แม้จะสองวันผ่านมา กวิตาก็ยังเศร้าไม่หาย แม้ว่าจะไม่ได้เจอกับนทีเลย หากกระนั้นกับอดิรุจเองกวิตา ก็ไม่รู้สึกอะไรด้วยแม้เขาจะพยายามชนะใจเธอด้วยความขำขันหรือการเอาอกเอาใจก็ตามแต่ ก็ไม่สามารถเรียกรอยยิ้มจากหญิงสาวได้สักเสี้ยว อดิรุจถอนหายใจก่อนจะหันถามหญิงสาวที่นั่งนิ่งอยู่ในสวนสาธารณะมานาน ดวงตากลมหมองช้ำ ด้วยการร้องไห้ “กี่ ผมจะทำยังไงให้กี่รักผมเหมือนกับที่กี่รักผู้ชายคนนั้น” อดิรุจกล่าวอย่างหมดหวัง เหนือยล้า และอ่อนแรง “คุณรุจไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ กี่เองก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงเหมือนกันกับการเลิกรักเขา” เอ่ยออกมาเท่านี้ น้ำตาหยดใสๆก็ไหลรินอีกครา  แม้ว่าอดิรุจจะดีแค่ไหน กวิตาก็รู้แล้วว่าเขาไม่อาจจะมาแทนที่นทีได้เลย เธออาจจะโง่ก็ได้ที่ไม่ยอมลืมเขา “กี่ ให้โอกาสผมได้ไหม” และแน่นอนว่าคำตอบของคำถามนี้ก็คือการส่ายหน้าไปมาอย่างเลื่อนลอย “อย่าเลยค่ะ กี่ไม่อยากทำให้คนดีๆอย่างคุณรุจต้องมาจมปลักกับหัวใจโง่ๆของกี่ ที่มันไม่รักดีเอาแต่จะ มองหาแต่คมแก้ว ไม่รู้จักจดจักจำกับความเจ็บปวด” “กี่ เอาเถอะผมเข้าใจ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะ ถึงเราไม่ได้คบกันแต่กี่ก็เป็นคนสำคัญของผม” อดิรุจกล่าวพร้อมรอยยิ้ม กวิตาหันไปเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ กวิตาเดินทางกลับมายังบ้าน ก็ต้องตกใจที่เห็นเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่ไม่ควรเข้า เธอเห็นนทีถูกผู้หญิงที่ เป็นแฟนตบหน้าเข้าให้ฉาดเบ้อเร่อ แถมยังโดนด่าอะไรอีกยาวเหยียดก่อนที่ฝ่ายหญิงสาวจะเป็นฝ่าย วิ่งหนีไป และดูเหมือนนทีเองก็รู้สึกถึงการถูกมอง หันกลับมายิ้มแหยๆให้กวิตา ทั้งสองพากันมานั่งยังข้างสนามบาสเกตบอลของหมู่บ้าน ที่ที่ทั้งคู่มักจะหลบมานั่งพูดคุยกัน หากแต่ เวลานี้ทั้งสองกลับปล่อยให้ความเงียบเข้าครอบคลุมจนกวิตาต้องเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน “ทำไมถึงถูกยัยนุ้ยนั่นตบเอาล่ะ” กวิตาถาม แต่ก็ไม่กล้าหันไปสบตานทีสักเท่าไหร่ “นอกใจเขาอะดิ” นทีตอบพลางสูดปากเพราะยังเจ็บไม่หาย “ตัวก็เล็กแต่ทำไมถึงได้ตบแรง นักก็ไม่รู้” “นอกใจ! นี่แกไปนอกใจเขาหรือไอ้ที!” กวิตาหันมาแยกเขี้ยวทำตาเขียวๆใส่อย่างลืมตัว และนั่นทำให้นทียิ้มออกมา นัยน์ตาใสปิ๊ง “เออ นอกใจ” แถมยังตอบมาได้อย่างหน้าชื่นตาบานอีก “ทำไมแกเป็นคนแบบนี้วะ ตอนอกหักก็ทำซึมเศร้า แล้วนี่ดันไปนอกใจ ทำแบบนี้ได้ไงอะ!” “โอ๊ยๆ หูผมชาแล้วแม่คุณ เทศน์ยาวยิ่งกว่ายัยนุ้ยอีกนะเนี่ย” คนฟังยกมือขึ้นอุดหนู ท่าทีเย้าแหย่จน กวิตาง้างมือเตรียมจะฟาดของแถมให้อีกที “เฮ้ย!! ไม่เอาน่ายังเจ็บอยู่ มือเธอเอาลงๆ แล้วฟังฉันพูด . น่ากี่ เอาลงสิ” นทีร้องขึ้นอย่างหวาดๆ นึกเสียวแก้ม บวมๆอยู่ด้วยกลัวจะโดนเข้าที่เดิม หญิงสาวลดมือลงทั้งที่ในใจยังขุ่นเคืองไม่หาย และก็ลืมไปหมดแล้วด้วยว่าเธอพยายามจะหลบหน้าเขาอยู่ “ฉันน่ะเพิ่งรู้สึกตัวว่าชอบคนๆหนึ่งอะดิ” นทีพูดไป ก็มองกลุ่มคนกลางสนามที่กำลังเล่นบาส ปล่อยให้กวิตาจ้องมองเขาเพื่อฟังเรื่องราว “ฉันมันโง่ ที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยจนกระทั่งเกือบจะเสียเขาไปถึงได้รู้ รู้ว่าหัวใจฉันอยู่ที่ไหน” “พอเถอะ! กี่ไม่อยากฟัง” กวิตาตัดบท อะไรกันทั้งๆที่เขารู้ว่าเธอรักเขาแล้วก็ยังมีหน้ามาเล่าเรื่องอย่าง นี้อีกนี่นะ! ใจร้ายเกินไปแล้วนายนที!! “เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป” นทีคว้าแขนหญิงสาวที่หันหลังเตรียมจะลุกขึ้นไว้แน่น แม้กวิตาจะยังไม่หัน มามองเขา แต่เขาก็ยังจะเอ่ยต่อไป “จนกระทั่งวันหนึ่งที่ทีเห็นเขาทำท่าสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่น ความรู้สึกที่มันเรียกว่าหึงหวงก็แล่นขึ้น มาจนอกแทบระเบิด เฝ้าแต่คิดถึงเรื่องเก่าๆ คิดถึงวันที่ดีๆ และก็ไม่อยากจะเห็นภาพแบบนั้น แล้วยิ่งเมื่อได้รู้ว่าตัวเองทำเรื่องไม่ดีลงไป ก็ยิ่งเสียใจ” กวิตาหลับตาหนีคำพูดของนที แต่ว่าโสตประสาทก็ยังเหมือนกับว่าจะฟังเขาพร่ำพรรณนาต่ออยู่ดี “คำที่เขาบอกว่ารักที รักและอยากให้ทีมีความสุขมันทำให้ทีรู้สึกตัวว่าทีเองก็รักเขา ตลอดมาเขาต้องทรมานเพราะทีมาตลอด แต่เขาก็ยังยิ้มให้ทีเสมอ และนั่นทำให้ทีนอกใจนุ้ย” นทีออกแรงเพียงนิดร่างของกวิตาก็ร่วงลงมานั่งบนตักเขา กวิตาตกใจแต่ว่าพอสบเข้ากับนัยน์ตามาก ความหมายของชายหนุ่มก็นิ่งอึ้งไป เรี่ยวแรงราวกับจะถูกดูดกลืนหายเข้าในม่านตาลึกยิ่งกว่าเหวนั้น “และก็เพิ่งรู้อีกว่าที่จริงแล้วนอกใจนุ้ยมาตั้งนานแล้วแหนะ” รอยยิ้มกวนๆผุดขึ้นบนใบหน้าของนที กวิตาได้ฟังแล้วก็พยายามคิดไปเป็นอย่างอื่น “แล้วนายมาเล่าให้ฉันฟังทำไม” ถามเสียงเรียบพลางบ่ายหน้าไปอีกทาง แต่แล้ววินาทีนั้นเอง กวิตาก็รู้สึกใบหน้าชายหนุ่มที่เลื่อนมาใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆ และอ้อมกอดที่กระชับแน่นขึ้น “ก็ที่ต้องเล่า เพราะว่ากี่เป็นคนที่ทีเอาใจมาฝากไว้นี่นา” คำพูดของนทีทำเอากวิตาร้องออกมาเสียงดัง “ที! พะ พูดอะไรน่ะ ไม่เอานะอย่าล้อเล่นแบบนี้” ใบหน้าขาวแดงก่ำๆ ดิ้นขลุกขลักให้หลุดจากการ เกาะกุมของชายหนุ่ม ทว่านทีก็ยิ่งกระชับอ้อมแขน และยังจ้องมองเธอด้วยนัยน์ตาหวานหยดเยิ้ม “ล้อเล่นที่ไหนล่ะ ทีรักกี่ ถึงแม้จะบอกช้าไปหน่อย แต่กี่ก็ยังรักทีใช่ไหม ยังรักอยู่ไม่เปลี่ยนใช่ไหม” “ที” หญิงสาวรู้สึกเหมือนกับเป็นเรื่องโกหกที่อยู่ๆสิ่งที่นึกหวังมาตลอดมาปรากฏอยู่ตรงหน้า รอยยิ้มละไม ดวงตาสีดำที่สุกสกาวไม่ต่างจากแสงแดดที่กระทบริ้วน้ำเป็นประกายสดใสดวงนี้ และคำพูดที่เธออยากจะ ฟังมาตลอด “ว่ายังไงกี่ ยังรักทีและยอมให้อภัยผู้ชายโง่ๆคนนี้หรือเปล่า” นทีถามเธออีกครั้ง “อื้ม” กวิตาพยักหน้าให้ ซ่อนความเขินอายไว้ใต้รอยยิ้มบางๆกับใบหน้าแดงๆ “อื้มนี่หมายความว่ายังไงกันล่ะ” นทียังไม่ยอมเลิกคาดคั้นด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม “ก็รักไง” กวิตาเอ่ยบอกอย่างแผ่วเบา นทีได้ฟังก็ยิ้มออกมา โคลงร่างบางไปมาเบาๆ น้ำเสียงห้าวนุ่มดังขึ้นเบาๆกล่อมหัวใจดวงน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา “อาจจะดูเหมือนไม่มี อะไรที่แปรผัน อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา ให้เธอลองมองที่ตาแล้วจะเข้าใจ ก็มันมีเรื่องราว เปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม ใช่มันจะน้อยลง แปลกตรงที่มันดันเพิ่ม ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง ว่าคนที่เคยเคียงข้าง บางอย่างได้เปลี่ยนไป อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่ และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็น รักเธอ” กวิตาไม่รู้เลยว่าน้ำเสียงนุ่มที่เอื้อนเอ่ยร้องเป็นเพลงหวานๆนั้นจบลงตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้สึกก็ตอนที่ นทีดึงมือหญิงสามไปจุมพิตเบาๆ เธอก็เลยถามเขาออกมาในคำถามที่ยังค้างคาในใจ “ทีรักกี่ตั้งแต่เมื่อไหร่” นทียิ้มหวานละลายใจหญิงสาวจนแทบจะหายไปทั้งร่างหากว่านทีไม่กอดเธอเอาไว้อยู่ “ตั้งแต่ตอนที่เห็นกี่หายไปมั้ง หายไปไม่เจอหน้าเลย แถมยัยนุ้ยนั่นก็หาเรื่องด้วย” “หาเรื่องอะไรหรือ” กวิตาถามอย่างไม่เข้าใจ “เขาบอกว่าทีน่ะสนิทกับกี่เกินไป เขาไม่ชอบ แล้วพอทีเห็นกี่กับผู้ชายคนนั้นก็ยิ่งไม่ชอบใจ เข้าไปใหญ่ แล้วนุ้ยก็มาถามว่าทีจะเลือกใครระหว่างกี่กับเขา” “แล้วทีเลือกใครล่ะ” นทีสบตาหญิงสาวเนิ่นนานและลึกซึ้ง มากมายด้วยความรู้สึก มือหนากระชับร่างบางไว้ด้วย ไอละมุนแห่งความรักที่ถ่ายทอดให้หญิงสาวรู้สึกดีจนเหมือนกับว่าโลกใบนี้มีแต่ดอกไม้ สีสวยบานสะพรั่งไปหมด สดชื่นอย่างยากจะบรรยาย “ ไม่รู้จะเลือกใคร หันไปทางไหนก็มีแต่คนรักดีๆทั้งนั้น” หากว่าคำตอบทำเอาคนรอฟัง เบิกตาโต ก่อนจะโวยออกมาเสียงลั่น “หมายความว่าไงน่ะที พูดแบบนี้ต่อยกันเลยดีกว่า” “โอ๋ๆ ล้อเล่นๆ ทีไม่ได้เลือกกี่เพราะว่านุ้ยหรอกนะ แต่ที่ทีเลิกกับนุ้นเพราะว่าทีเข้าใจแล้วว่าหัวใจตัวเองมีแต่ กี่คนเดียวเท่านั้น ทีรักกี่นะ” กวิตาอมยิ้ม นัยน์ตาสดใส และก็บอกกับเขาเบาๆ บอกประโยคที่ทำให้หัวใจนทีเบิกบานไม่แพ้กับ ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ “กี่ก็รักที รัก และจะรักตลอดไป” สายลมยามเย็นพัดมาอีกครั้ง หากในยามนี้มันได้พาเอาความรู้สึกบางอย่างมาเติมเต็มหัวใจ ความอบอุ่น รักใคร่ และจรดคำรักหวานซึ้งลงยังกลางสองหัวใจ ที่ได้คล้องเอาไว้ด้วยกัน ตลอดไป                                                                    + + + the enD + + + จากคุณ : iNt_GaL - [ 30 เม.ย. 48 18:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอาเรื่องหวานๆมาลงบ้างแล้ว ... กลัวคนอ่านจะคิดว่าคนแต่งใจร้ายกันหมด 55+ เรื่องสั้นตอนเดียวจบ >> ถ้าหาก...ฉันบอกเธอว่ารัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3439179/W3439179.html ตอบกระทู้ของเรื่องสั้นที่แล้วค่ะ จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) นั่นสิคะ เศร้ามากกับคำว่า สายเกินไป โรสก็ไม่อยากให้ใครเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เลยค่ะ จากคุณ : ...เกียร์... แหม ใจร้าย ... ติดมาจากเธอน่ะแหละย่ะ ยี้! จากคุณ : GTW นั่นสิ ปากแข็งนะคะ ถ้าดิษฐ์บอกรักนิด บอกความรู้สึกจริงๆไม่ใช่คิดเอาเอง ... นิดก็คงมีความสุข จากคุณ : Gracie Lou Freebush พระเอกพูดไม่ออกมั้งคะ ยิ่งนิดบอกว่าแต่งงานด้วย และเป็นเราก็ไม่พูดนะ ... คิดว่ามันสายไปแล้วอะ - -'' จากคุณ : ต้นข้าว (tonkho-w) ใช่แล้น อินมากเลย ฮือๆ จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) หญิง โรซี่แต่งไปก็ร้องไห้ไปน่ะ จากคุณ : ก้อนหิน (เมืองเหนือ) อ่านเรื่องหวานๆมั่งคงจะรู้สึกดีขึ้นมั้งคะ แหะๆ แต่เรื่องนี้ก็หนักตอนแรกๆเหมือนกันนะ จากคุณ : :::อาราเร่::: โอ๋ๆ อ่านหวานๆแล้ว น้ำตาหยุดไหลนะ อิอิ จากคุณ : dokyaka เนอะๆ ... อยากให้ความรักมีแต่ความสมหวังจัง 555 จากคุณ : Laylah ถ้าอ่านใจกันได้ โลกนี้คงปั่นป่วนพิลึก แบบว่า....คิดอะไร ด่าอะไร รู้กันหมด 555+ (แหม แต่เราก็เป็นจริงใจนะ เอิ๊ก) จากคุณ : Snow_PuFF หวานๆมาแล้ว แต่ไม่หวานมาก แบบว่ากลัวคนอ่านจะเลี่ยนน่ะ จากคุณ : เป็นกวินทร์ แต่ถ้านิดได้รู้ว่าดิษฐ์คิดอย่างไร นิดคงไปอย่างมีความสุขนะคะ จากคุณ : natraps ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไปแล้วผิดหวัง กับไม่ได้ทำแล้วสายเกินไปนี่ แบบไหนเศร้ากว่ากัน จากคุณ : ณัฐณิชา ค่ะ งั้นเราควรบอกรักกันทุกวันเนาะ รักคุณค่ะ อิอิ จากคุณ : oreocream อันนี้ไม่รู้อะอ้อม บางทีอาจจะโรยด้วยกลีบกุหลาบแต่ก็แซมไปด้วยหนามแหลมคมก็ได้นะ อืมม จากคุณ : scottie น่านจิ 555 แต่ทุกคนก็มีเหตุผลแหลนะว่าทำไมถึงทำไปแบบนั้น จากคุณ : blvan โอ๋ๆ อย่าเศร้าเลย อย่างน้อยนิดคงได้รู้แล้วล่ะว่า ดิษฐ์รักนิดนะ จากคุณ : เทียนหลง (เทียนหลง) อะไรกันมีแต่คนว่าเราใจร้าย จากคุณ : pin a vee เนาะๆ น่าสงสารเนาะ จากคุณ : จิจิ - อ่า... พี่ใจดี ใจดีน้า แง่มๆ จากคุณ : yackety-yak ใช้แล้ว สาระหลัก (เอหรือไม่ใช่) ของเรื่องนี้ก็คือคำนี้แหละกี้ บอกรักก่อนดีกว่าจะสายเกินไป หุหุ จากคุณ : รสา รสา ค่ะ ^^ จากคุณ : Edward ตาหวานใจร้าย เอาวินมานะ เอามาๆๆๆ จากคุณ : ลูนาติก น่านสิพี่หมอ โรซี่น่ะใจดี๊ดี ไม่เคยหลอกลวงใครเลยนะ แงๆ จากคุณ : ริเศรษฐ์ ชอบเพลงที่คุณริเศรษฐ์เอามาลงจังค่ะ เพราะว่ามันเป็นเรื่องที่ดีนะกับการที่เราบอกใครสักคนว่าเรารักเขา แคร์เขา แม้ว่าจะผิดหวังแต่เราก็น่าจะดีใจที่อย่างน้อยในชีวิตนึงเราก็รู้จักกับคำว่า ความรัก จากคุณ : FruiT SaLaD 555 ไว้จะหลอกคนอ่าน ตั้งชื่อเศร้าๆ แต่เรื่องหวานๆดีไหม เอิ๊ก จากคุณ : เอ๋ ค่ะ ขออนุญาตตอบด้วยล่ะกันนะคะ แฮ่ๆ แต้มฝันฯ ตอนนี้พับเก็บอยู่ก้นไหค่ะ แบบว่ากำลังนั่งปั่นให้จบก่อนค่อยลงอีกที ... ตอนนี้ลงแต่เรื่อง ทัณฑ์ตะวันฯค่ะ ... อ่านแทนไปก่อนล่ะกันนะคะ - -'' ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ ^^ เพลงประกอบ http://www.icygang.com/jukebox/listen.php?id=1012 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 48 18:43:57 แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 48 18:26:24 จากคุณ : iNt_GaL - [ 30 เม.ย. 48 18:24:44 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เดี๋ยวนี้ออกเรื่องสั้นแล้วนะ แล้วเรื่องยาวล่ะ ไม่ได้ทวง ถามเฉยๆ จากคุณ : Edward - [ 30 เม.ย. 48 19:09:26 A:85.165.202.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวานแหววน่ารักดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่จินตนาการเรื่องน่ารักมาให้อ่าน แล้วจะติดตามผลงานต่อไปนะคะ จากคุณ : เอ๋ - [ 30 เม.ย. 48 19:39:57 A:82.239.59.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 - -' เรื่องนี้เรียกว่าหวานป่าวหว่า ไม่หวานนะรันทด -"- เพียงแต่จบ แฮบปี้ เอิ๊กๆๆๆ ฟังเพลงแล้ว ไปค้นในกรุ มีนี้ฝ่าเพลงนี้ เหอๆ รื้อมาไว้ในลิตต์เลย >< จากคุณ : เทียนหลง (เทียนหลง) - [ 30 เม.ย. 48 19:52:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 หมั่นไส้ผู้ชายแบบนี้จิงๆ ดีนะ ไม่รอให้แต่งงานก่อนแร้วค่อยนึกได้ละ - - แต่ตอนจบหวานมากก น่ารักเชียว อิอิ (คนละอารมณ์กะเรื่องที่แล้วเรย) จากคุณ : yackety-yak - [ 30 เม.ย. 48 20:25:46 A:61.91.120.157 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 น่ารักดีค่ะ  ^o^ มีร้องเพลงให้ฟังสดๆด้วย...เขินจัง(ทั้งที่มะช่ายนางเอก..หุหุ) จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 30 เม.ย. 48 22:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โห่ ถ้าเป็นเรา เราจะเลือกคบพี่รุจดีกว่า จากคุณ : oreocream - [ 30 เม.ย. 48 22:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เกิดอาการเศร้าค้างมาจากเรื่องที่แล้ว น่าจะให้กี่ไปคบกะพี่รุจดู ให้อีตาทีช้ำใจซักพัก นะเนี่ย จากคุณ : ก้อนหิน - [ 30 เม.ย. 48 23:17:05 A:68.169.42.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 จบแล้วจ้า...น่ารักมาก กี่กะที จะบอกว่า  น้องชายหนูยีก็ชื่อ นทีละ ... ฮิฮิ จากคุณ : หนูยี - [ 30 เม.ย. 48 23:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบพี่รุจขอตอนของพี่รุจมั่งจิคะ O^-^O จากคุณ : wayo - [ วันแรงงาน 08:16:07 A:61.90.97.19 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 นี่ถ้ากี่ไม่บอกนายทีก่อนว่ารัก นายทีจะรู้ตัวไหมนี่ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ วันแรงงาน 08:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 13 หึ...ผู้ชาย  พอจะเสียเขาไป...ถึงจะรู้สึก  แหมเรื่องสั้นออกบ่อยจริง ๆ(ไม่ได้ว่านะ...ทำมาเถอะอ่านได้) แล้วเรื่องยาวล่ะ...เมื่อไหร่จะมา (ไม่ได้ทวงนะ..แค่ถามถึง) จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ วันแรงงาน 08:52:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น่ารักจังเลยค่ะ ลันเตาชอบกี่...ในที่สุดก็สมหวัง นายทีโง่มาตั้งนาน แต่อภัยให้ค่ะ เพราะตอนหลังน่ารัก อิๆๆ ปกติเป็นคนไม่ค่อยถูกชะโหลกกับเรื่องสั้น แต่อ่านเรื่องนี้แล้วชอบค่ะ รู้สึกดีจังเลย... จากคุณ : ลันเตา... - [ วันแรงงาน 09:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชื่อเรื่องคุ้น ๆ แฮะ...อิอิ น้องโรซี่ จากคุณ : เปียร์รุส - [ วันแรงงาน 09:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ^___________^ แต่งเรื่องน่ารักเป็นด้วยเหรอเธอ 55555555 ยี้!!!!! (เอามั่ง) จากคุณ : ...เกียร์... - [ วันแรงงาน 10:15:10 A:58.8.247.234 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 รู้สึกหมั่นไส้นายทีขึ้นมาติดหมัด กว่าจะรู้ตัวต้องหาแรงกระตุ้นมาช่วย จากคุณ : da - [ วันแรงงาน 10:41:28 A:203.147.13.4 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่ารักดีค่ะ แต่แหม ผู้ชายเป็นอย่างนี้ทุกคนเลยเปล่าน้า :) จากคุณ : ไอเดียร์ - [ วันแรงงาน 10:48:43 A:128.237.227.114 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 น่ารักดีค่ะ ดูจะเศร้า ๆ นะคะตอนแรก แต่ตอนท้ายหวานมาก ๆ จากคุณ : sandglasswk - [ วันแรงงาน 13:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แหม ถ้าเป็นเราจะทิ้งไปหาพี่รุจให้ดู หมั่นไส้พระเอกค่ะ จากคุณ : รียา (Wirincity) - [ วันแรงงาน 23:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าให้เลือกคนที่เรารัก  กับคนที่รักเรา  เป็นเราจะเลือกคนที่รักเราดีกว่า  เพราะเขาคงไม่มีวันทำเราเสียใจ  ถ้าเลือกคนที่เรารัก  คงต้องทนเจ็บช้ำไปอีกนานนนนน จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 2 พ.ค. 48 00:11:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ช่วงนี้อู้มาแต่งเรื่องสั้นกันหมด เพราะขี้เกียจแต่งเรื่องยาวป่ะโรส จากคุณ : ต้นข้าว (tonkho-w) - [ 2 พ.ค. 48 10:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สงสารรุจอะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 2 พ.ค. 48 11:21:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 น่าร้ากกกกกกกกกก อ่านแล้วซึ้งมากเลยล่ะ จากคุณ : ธรรม์ - [ 2 พ.ค. 48 11:33:52 A:210.246.69.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สงสารอดิรุจ :( จากคุณ : scottie - [ 2 พ.ค. 48 12:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 26 หวานซะไม่มีอ่ะ  เค้าใจหาเพลงจีบสาวนะนายที จากคุณ : burin piggypink - [ 2 พ.ค. 48 19:20:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สนุกค่ะน้องโรส :) จากคุณ : คณิตยา - [ 4 พ.ค. 48 08:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เรียน คุณ โรส ถึงกระผมจะเป็นผู้ชายก็จริง แต่กระผมมีความรู้สึกว่า คุณ กวิตา กำลังถูกเอาเปรียบ เพราะกระผมหลับตานึกภาพออกเลยแหละขอรับ ว่าถ้านาย นที ไปเจอใครที่ ปิ๊ง อีกละก้อ... หมอนั่นก็สามารถ ที่จะใช้คำพูดแบบเดียวกับ... ที่ใช้กับ คุณ กวิตา ได้เหมือนกัน... ป.ล. แต่ขออภัยขอรับ กว่ากระผมจะอ่านจนจบเรื่อง ก็หมดกระดาษทิชชู ไปเกือบครึ่งกล่องแน่ะ ขอรับ. ขอบพระคุณคุณโรส ที่เขียนเรื่องน่ารักมากมาก และให้กระผมรฤกได้ ถึงความหวานของความรัก ในสมัยหนุ่มหนุ่มแน่ะ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ - [ 6 พ.ค. 48 19:23:04 A:61.90.14.244 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ส่งคุณรุจมาทางนี้ก็ได้ค่ะ...อิอิ.. เรื่องของหัวใจมันก็เป็นแบบนี้อีกเอง.. บางคนบทจะเปลี่ยนไป..ก็ง่ายๆ แบบนั้น.. สงสารคุณนุ้ยเหมือนกันค่ะ... งานนี้ไม่ชอบนายทีเลย..ฮึ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 7 พ.ค. 48 23:28:11 ]