นายนักร้องจอมกวน+ ผู้จัดการสาวตัวดีคร๊าปป๋ม 2

( ผู้จัดการมือใหม่ )



ขอแนะนำ Manager x Body Gard ตัวดี

ชื่อ นานากะ อาคาวะ
อายุ ไม่บอก ดูจากสีหน้าและแววตาคงเฉียดใกล้30
(ใครบอกย๊ะฉันเพิ่งจะ 27เอง)
อาชีพ อดีตผู้หมวดกองปราบปราม
ปัจจุบันกำลังจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวนักรอ้งหน้าใหม่

--------นาย little Rock จอมกวน

ชื่อ เคนตะ โอชิว่า
อายุ 25 ปี
อาชีพ กำลังจะเป็นนักร้องร็อคหน้าใหม่ในเร็ว ๆ นี้


" เดี๋ยวสิ นานากะ จะไปไหนรอฉันก่อน " วาวาตะโกนเรียกฉันแต่ไม่ทันแล้วคะ เพราะตอนนี้ฉันหูอื้อตาลายไปหมดเสียงของบอสยายวาวา ยังดังก้องอยู่ในหู



"วาวาคงได้บอกรายละเอียดกับคุณนานากะไปบ้างแล้วนะครับ หน้าที่ของคุณนานากะก็เหมือนกับผู้จัดการส่วนตัวคนอื่นๆ ทั่วไปคือดูแลทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเคนตะ เราขอเน้นคำว่าทุกเรื่องนะครับ เพราะหลังจากที่เซ็นสัญญาคุณนานากะต้องย้ายมาอยู่ในคอนโดเดียวกับเคนตะทันที โดนที่ทางเราจัดเตรียมไว้ให้และจะแถลงข่าวว่าคุณนานากะเป็นญาติห่างๆ ของนายเคนตะด้วย "

" หา...อะไรนะคะ คุณจะบ้าเหรอ ให้อยู่บ้านเดียวกันได้ไงฉันเป็นผู้หญิงนะ"

" แหมสาวแก่อย่างเธอ ไม่มีใครเขาคิดว่าเป็นแฟนเคนตะหรอกย๊ะ" ยายวาวานะยายวาวามาแขวะกันจนได้

" นั่นสิคุณนานากะ ผมไม่ค่อยจะพิศมัยสาวแก่หรอกครับ " เสียงกวนส้นของนายเคนตะดังมาช่วยกระตุ้นต่อมโมโหที่จวนเจียนจะระเบิดเต็มที แล้วใครกันวะ ที่ขโมยจูบฉันไปเมื่อกี้หนอยไอบ้ากามดูพูดเข้า

" ผมอยากจะให้คุณนานากะคิดดูก่อนนะครับ เพราะทางเราอยากได้คนมีฝีมืออย่างคุณมาคอยดูแลเพราะช่วงนี้บริษัทคู่แข่งมันจ้องเล่นงานอยู่ เมื่อเดือนก่อนนักร้องของเราที่กำลังจะแถลงข่าวก็ถูกลอบทำร้ายไปหนึ่งรายทางเรายังจับมือใครดมไม่ได้เลยครับ ก็ได้แต่สงสัย แต่ทำอะไรพวกมันไม่ได้ มันน่าเจ็บใจ "

" โอ๊ยอะไรของแกวะ นึกจะหยุดก็หยุด "ฉันหยุดเดินอย่างกระทันหัน ค่อยๆ หันกลับไปมองเจ้าตึกใหญ่โตด้านหลังที่รวบรวมศิลปินเอาไว้มากมาย เมื่อบอสของยายวาวาพูดจบฉันก็เดินออกมาทันทีอย่างไม่สนใครอีก เอเอาไงดีนะ จะลองดูสักตั้งดีไหม

" ว่าไงนานากะ แกจะไม่ลองดูเหรอ" ยายวาวาได้โอกาสรีบเสริมเมื่อเห็นฉันกำลังลังเล

" ไม่รู้โว๊ย นึกอะไรไม่ออก ต้องไปหาที่ผ่อนคลายก่อน"

" อึ๊ย ที่ผ่อนคลายอีกแล้วเหรอวะ "ยายวาวามองหน้าฉันอย่างรู้ทันว่าที่ผ่อนคลายที่ฉันหมายถึงคือที่ไหน

เท็กซี่ ไปสนามยิงปืน.... ฉันบอกสถานที่ที่ต้องการกับเเท็กซี่ทันที

" ปั้ง ปั้ง ปั้ง... โหฝีมือฉันไม่มีตกเลยดูสิวาวา"

" เออ ฝีมือแกไม่เคยตก แต่หูฉันจะแตกอยู่แล้ว แกนะแกเมื่อไหร่จะเลิกวิธีผ่อนคลายด้วยวิธีซาดิตอย่างนี้ซักที ฉันชักไม่แน่ใจแล้วสินี่ถ้าแกเกิดโกรธเคนตะขึ้นมา แกไม่ยิงเขา ไส้แตกหรอกหรือ อึ๊ยแค่คิดก็สยอง "

" ก็ไม่แน่เหมือนกันนะ " ฉันยิ้มอย่างมีเลศนัยและทำท่าเป่าควันปืนเมื่อเห็นสีหน้ากลัวจนโอเวอร์ของยายวาวา

" ตกลงแกว่าไงนานากะ ไม่ลองก็ไม่รู้นะ แกจะได้ไม่ฟุ้งซ่านเรื่องเก่าๆ ด้วยไง แกไม่เคยกลัวอะไรไม่ใช่เหรอนานากะ หรือว่าแกกำลังกลัว "

วาวามองหน้าฉันอย่างค้นคว้าหาคำตอบฉันรีบหลบสายตาและแกล้งหันไปหยิบผ้าเช็ดหน้าใกล้ๆ มาซับเหงื่อในสมองก็คิดวุ่นวายไปหมดเอน่านสินานากะ อดีตผู้หมวดปราบปรามอย่างเธอกลัวเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ นั่นสิฉันกำลังกลัวอะไร



" ยินดีต้อนรับคุณนานากะ ในฐานะผู้จัดการส่วนตัวของ เคนตะ โอชิว่า อย่างเต็มตัวครับ หวังว่าคงนะร่วมงานกันด้วยดีนะครับ"

" คะ"

เสียงของฉันดังขึ้นพร้อมกับเสียงตบมือที่ดังกึกก้องไปทั่วห้องประชุม เมื่อฉันได้เซ็นสัญญาการเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้เคนตะเรียบร้อย





ฉันนานากะ อาคาวะ อดีตผู้หมวดปราบปราม แต่หลังวินาทีต่อจากนี้ไปฉันต้องทำงานให้กับบริษัท ยากามะ มิวสิค ค่ายเพลงชื่อดังหนึ่งในครือบริษัท ยากามะ จำกัด มหาชน โดยสัญญาระบุว่า ฉันจะต้องดูอยู่บ้านเดียวกับเคนตะตลอดระยะเวลา 1 ปี ในฐานะผู้จัดการและบอดี้การ์ด โดยที่ฉันต้องรายงานทุกเรื่องของเคนตะให้กับบริษัทรับรู้ ทั้งหมดและคอยรับงานสำหรับใครที่ต้องการติดต่อเคนตะ ทุกเรื่องต้องผ่านฉัน และผ่านบริษัทต่อไป โดยที่ทางบริษัท "ย้ำมาว่าทุกเรื่องเข้าใจไหมคุณนานากะ " เฮ้อนี่มีผู้จัดการหรือเจ้าชีวิตกันแน่ เกิดนายเคนตะไปเอากับใคร ฉันไม่ต้องไม่ซักผ้าปูเตียงให้หรอกเหรอเนี๊ยะ คิดแล้วชักจะปวดหัวหวะ ที่กล่าวมามันก็เป็นข้อหนักใจเล็กน้อย แต่ที่ในสุมอยู่ในอกตอนนี้คือ............

***************************************

ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกปั้ง.....โครม

เจ๊เป็นไรไป ใจลอยไปประเทศไทยแล้วมั๊ง แฟนก็ทิ้งไปแล้วจะคิดถึงทำไม "

เออ ------แล้วแกมานั่งค้ำหัวฉันทำไม

" ไม่ต้องมาทำรู้ดี "

" ผลั๊วะ โอ๊ย " นายโอวะร้องเสียงหลงเมื่อฉันตวัดเท้ามาที่ข้อขาโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันระวังตัว จนเสียหลักล้มลงมาดีนะที่ฉันเบี่ยงตัวหลบทันไม่ล้มลงมาใส่หัวฉัน ไม่งั้นแม่จะเจี๊ยนแน่

" โด่เจ๊หยอกนิด กัดหน่อยเล่นแรง ว่าแต่มีปัญหาหัวใจปรึกษานายโอวะ น้องชายคนนี้ได้นะเจ๊ แต่อย่างเจ๊มีปัญหาหัวใจกับเขาด้วยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อหวะ "

" เออ ฉันก็คนนะโว๊ย แล้วแกก็ลุกได้แล้วมานอนให้ฉันดมเท้าอยู่"

" เจ๊ก็ลุกดิ จะมานอนเเช่อยู่ทำไม เท้าเจ๊ก็ เหม็นจะตาย ว่าแต่เจ๊ต้องมีอะไรแน่ ๆ เลย"

" ป่าว " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ แต่ก็ยังนอนดมเท้านายโอวะในท่าเดิม เหมือนนายโอวะที่เต็มใจจะนอนดมเท้าฉัน อย่างไม่มีใครยอมลุกขึ้นง่ายๆ นายโอวะ มันเป็นรุ่นน้องเทควันโดของฉันเองและไม่บ่อยหรอกที่มันจะล้มฉันลงได้

" คงจะคิดมากจริง ๆ นะเจ๊ เพราะตั้งแต่ซ้อมมาผมเเทบจะไม่เคยได้เเอ้มเจ๊เลยสักครั้งถ้าไม่ขี้โกง "

" เออ โอ๊ยฉันอยากจะบ้า " ฉันเอามือขยี้หัวไปมาอย่างคนคิดอะไรไม่ออก

"อะไรของเจ๊ เจ๊นานากะก็ไหนว่าเมื่อเช้าไปเซ็นสัญญางานใหม่มาไม่ใช่รึ ดูแลนักร้องซะด้วย ดีกว่าที่เจ๊ต้องไปซ้อมผู้ต้องหา หรือไม่ก็วิ่งไล่จับซะจนข้าวของเขาเสียหายไปหมด เออ อีกสองวันจะเปิดตัวเคนตะใช่ไหม ร้องเพลงใช่ได้เลยนะ มันส์มากขอบอก ฝากขอลายเซ็นด้วยเดะเจ๊ "

บ้านักร้องไม่มีใครเกินไอหมอนี่เลย

" วันนี้เจ๊ ก็อยู่บ้านเดียวกับเขาแล้วสิ น่าสงสารนายนั่นนะ น่าจะได้อยู่กับคนที่จรรโรงตา บริหารหัวใจกว่านี้ เห็นหน้าเจ๊แล้วมันคงจะกินข้าวไม่ลง อาหารไมย่อยแน่เลย พูดไปแล้วชักสงสารเคนตะหวะ อยู่ดี ๆ เกิดเจ๊รมณ์บ่จอยไม่เอาเขามาซ้อมเป็นกระสอบทรายเล่นเหรอ คิดแล้วก็หยองหวะ"

หนอยเเหนะ กวนนะแก โอวะเป็นรุ่นน้องฉันเองคะ ปากมันก็เป็นอย่างนี้เพราะเราสนิทกัน มันก็เป็นเหมือนน้องชายฉัน หลายครั้งอยู่เหมือนกันที่มันช่วยไปเป็นนกต่อให้เวลามีงานที่กรมตำรวจ

" ก็เพราะวันนี้ต้องอยู่บ้านเดียวกันกับนายเคนตะ อะดิ ฉันถึงได้ กลุ้มอยู่นี่ไง "

โอวะมองฉันและส่ายน้ำอย่างขำ ๆ เหมือนไม่เชื่อในคำพูดฉันสักนิด

ฉันลุกขึ้นเปลี่ยนชุดเทควันโด้และเดินไปเรื่อย ๆ

" เฮ้ยเจ๊นานากะจะไปไหน ก็ไหนว่าจะเลี้ยงข้าวไงถ้าเเพ้ผม โหนาน ๆ จะได้กินของเจ๊สักที "

" ไม่มีอารมณ์แล้วโว๊ย แปะโป้งไว้ก่อน "

ต๊อก ติ๊ก ต๊อก บรึ้ม.. . !!!เสียงใครมาวางระเบิดถวนี้วะ อ้าวเออโทรศัพท์ของเราเอง

" ว่าไง ยายวาวา "

" ก็ใช่สิ ไม่ต้องมาทำกระเบื้องลีลาเลยแก อยู่ไหนนานากะ เขารอกันอยู่ที่ห้องหอของแกพร้อมแล้ว มาได้แล้ว " เสียงกวนของยายวาวา

" แกไม่ตลกเลยนะวาวา ขุมนรกสิไม่ว่า "

" จะขุมอะไรก็ช่างมันเถอะ แต่แกต้องมาได้แล้วโว๊ย " ตะโกนทำไมวะหูจะเเตกดันกระแทกใส่หูอีก ฉันปิดโทรศัพท์ลง และมองมันนิ่ง ๆ เฮ้อ เอาวะนานากะ ไหน ไหน ก็มาถึงนี่แล้ว สู้เขา



"เป็นไงบ้างครับคุณนานากะ ข้างล่างของคอนโดนี้ จะมีฟิตเน็ต สระว่ายน้ำพร้อมนะครับถ้าคุณนานากะจะคลายเครียด ส่วนห้องนี้คุณกับเคนตะจะนอนคนละห้องกันโดยห้องทางด้านซ้าย จะเป็นของเคนตะ และด้านขวาจะเป็นของคุณนานากะนะครับ "

" และนี่เป็นทั้งห้องรับแขกและทำงานไปพร้อมกัน บางครั้งทางทีมงานจะมารวมตัวกันที่นี่นะครับ "

ฉันฟังไปเรื่อยๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไร ไม่รู้จะพูดทำไม ฉันก็ต้องนอนคนละห้องกับนายเคนตะอยู่แล้วจะไปนอนห้องเดียวกันได้ยังไง ประสาทรึเปล่าวะบอสยายวาวาท่าจะบ้า

" ส่วนนี่โทรศัพท์มือถือ"

" ฉันมีอยู่แล้วคะ"

" ผมรู้แล้วครับ แต่นั่นมันส่วนตัวของคุณ คุณเป็นผู้จัดการเคนตะ ต้องมีคนติดต่อคุณมากมาย ยังไงใช้เบอร์นี้แล้วกัน "

" ขอบคุณคะ " คิดดีใช่ได้นะนายบอสไม่น่าหละยายวาวาถึงได้แอบปิ๊ง

" ว่าแต่ว่าแกอย่าหน้ามืดปล้ำเคนตะ หละ นานากะเดี๋ยวน้องเขาจะมีมลทิน"

วาวาเเซวฉันยิ้ม ๆ พร้อมกับหันไปยิ้มหวานกับบอสสุดที่รักของมัน หนอย เข้าขากันดีนะ กลัวเขาไม่รู้หรือไงวะว่ามีใจให้เขา

" อ้าวเคนตะมาพอดี "

" หวัดดีครับพี่ วาวา พี่คาวาซะ เอ่อคุณนานากะ "

" เรียกพี่นานากะก็ได้ เคนตะ ตั้งแต่วันนี้มีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ" เสียงยายวาวารู้ดีนักนะ

" ครับ พี่นานาโกะ " หนอยทำท่าทำทางเรียบร้อยซะอย่างงั้น หนอยไอนายหน้าไหว้หลังหลอก

" ฝากเคนตะด้วยนะครับคุณนานากะ "

" เอ่อคะ" ตอบไปแล้วฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไง ยิ่งนายเคนตะแอบยักคิ้วให้ฉันอีกโอ๊ยะจะบ้าตายนี่เหรอที่ยายวาวาบอกว่าเป็นเด็กเรียบร้อย โอ๊ยคิดแล้วก็ปวดกะบาล