ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 1 ภายใต้แสงแดดอันร้อนแรงของต้นฤดูร้อนช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มสองคนนั่งคุยกันใต้ร่มเงาของต้นคูนขนาดใหญ่หลายต้นที่ผลัดใบออกจนเกือบหมด  หากแต่ดอกคูนกลับผลิช่อออกเต็มต้นดูเหลืองอร่ามราวกับใครเอาสีไปสาดไว้  ทำให้อาคารของมหาวิทยาลัยที่ทาสีขาวซึ่งขณะนี้หม่นไปตามกาลเวลาดูเก่าไปถนัดตา เด็กหนุ่มคนหนึ่งมองไปที่บ่อน้ำกว้างด้านข้างสีหน้าวิตกกังวล  ผิดกับอีกคนหนึ่งซึ่งนั่งเอกเขนกอย่างสบายใจ “มรึงกำลังหาเรื่องเดือดร้อนแล้วไอ้บอย  อยู่ดีไม่ว่าดี”  เด็กหนุ่มคนที่กังวลพูด “จะเป็นไรไปวะไอ้บิ๊ก  แค่แกล้งผู้หญิงสองสามคน  แล้วยายเด็กนั่นมันก็รุ่นน้องของเรา  แม้จะต่างคณะกันก็เถอะ”  เด็กหนุ่มที่ชื่อบอยยักไหล่ไม่ยี่ระต่อวีรกรรมวีรเวรที่มันก่อไว้เมื่อสักครู่  มันหัวเราะเมื่อนึกถึงสาว ๆ ที่กำลังเม้าท์กันน้ำลายแตกฟองต้องแตกกระเจิงล้มลุกคลุกคลาน  เมื่อมันโยนตุ๊กแกตัวเป็น ๆ ตัวเบ่อเริ่มลงไปบนโต๊ะ “แต่พวกนั้นน่ะ  เพื่อนยายตองนะโว้ย”  บิ๊กยิ่งหน้าซีดลงเมื่อนึกถึงเด็กสาวรุ่นน้องปีหนึ่งที่เป็นสมาชิกชมรมศิลปะป้องกันตัว  และชมรมการต่อสู้ทุกชนิดเท่าที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้มี  ไม่ว่าจะเป็นมวยไทย  มวยสากล  เทควันโด  ยูโด  ตลอดจนกระทั่งกระบี่กระบอง ไอ้บอยมองด้วยความขบขัน  “มรึงไม่น่าชื่อบิ๊กเลยว่ะ  กลัวกระทั่งผู้หญิง  ไอ้บ้าเอ๊ย  บิ๊กแปลว่าใหญ่ไม่ใช่เรอะ” “ก็มรึงไม่เคยเห็นฤทธิ์แม่นี่  กรูเห็นมากับตาตอนเขาซ้อมต่อสู้กัน  ผู้ชายตัวใหญ่กว่ามรึง  ยังทำอะไรไม่ได้  ซ้ำร้ายยังโดนถลุงซะอ่วมเลย” “มากไป  ไอ้บิ๊ก  จะโกหกอะไรก็ให้มันอย่าโอเว่อร์นัก”   ไอ้บอยตบหัวเพื่อนเบา ๆ แล้วลุกขึ้นยืน  “ไปหาอะไรกินกันข้างนอกดีกว่า  สอบเสร็จแล้ว  ยิ้มแย้มหน่อยโว้ย” บิ๊กฝืนยิ้มแหย ๆ  ขยับตัวลุกตามแต่แล้วก็ทรุดตัวลงนั่งตามเดิม “กรูว่าไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ” ไอ้บอยมองตามสายตาของเพื่อนไปยังถนนฝั่งตรงข้ามหน้าอาคารเรียน  เด็กสาวนางหนึ่งซอยผมสั้นจนเกือบจะเป็นรองทรงแบบผู้ชาย  แม้จะอยู่ในชุดนักศึกษาแต่ก็ท่าทางทะมัดทะแมงก๋ากั่น  กำลังจ้ำพรวด ๆ เดินตรงมายังที่มันนั่งอยู่ “พี่ไม่เกี่ยวนะตอง”  บิ๊กรีบปัดให้พ้นตัวทันที  เมื่อเด็กสาวมาถึงพร้อมตาคมเข้มและดุดัน  เขาโบ้ยไปที่ไอ้บอยที่กำลังยืนเต๊ะจุ๊ยอยู่  “มันทำของมันคนเดียว” ใบตองหันขวับไปที่ไอ้ตัวการ  “นายแกล้งเพื่อนฉันทำไม” ไอ้บอยทำสีหน้าเบื่อหน่ายตอบเสียงเนือย ๆ   “ก็แค่หยอกเล่นสนุก ๆ” “แค่สนุก ๆ  ทำผู้หญิงล้มลุกคลุกคลานถลอกปอกเปิกเนี่ยนะ  สนุก ๆ”  พูดจบเด็กสาวก็ผลักอกไอ้บอยเซไปทันที ไอ้บอยอ้าปากค้างด้วยไม่คิดว่าเด็กสาวหน้าตาเกลี้ยงเกลาน่ารักน่าชังคนนี้จะกล้าผลักอกมัน  ยังไม่ทันจะว่าอะไร  เด็กสาวก็ปรี่เข้ามาผลักอกมันเซไปข้างหลังอีกครั้ง “มันจะกล้าไปหน่อยแล้วมั้ง  ยายนี่  เดี๋ยวข้าก็ผลักอกเข้าให้มั่งหรอก” แทนที่จะกลัวใบตองกลับเดินเข้าไปใกล้  ถกแขนเสื้อขึ้น  เชิดหน้ามองฝ่ายตรงข้าม “วันนี้  ฉันจะทำให้นายสำนึก  ที่มารังแกผู้หญิง” ไอ้บอยถูกท่าทางและน้ำเสียงข่มขู่จนเผลอตัวก้าวขาถอยหลังไปอีก  เด็กสาวยิ้มในใจเมื่อเห็นมันยืนห่างจากบ่อน้ำไม่เท่าไหร่แล้ว  เธอคำนวณอย่างรวดเร็ว  ลงมือคราวนี้ต้องไม่ผิดพลาด เสียงเอะอะดังมาจากด้านหลัง  เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับใบตองกึ่งเดินกึ่งวิ่งข้ามถนนมา  ใครคนหนึ่งตะโกนลั่น “ไอ้ตอง  อย่า” ช้าไปเสียแล้ว  ใบตองโถมแรงทั้งหมดที่มี  ยกมือสองข้างผลักไอ้บอยเซถลาไปที่ริมบ่อ  มันพยายามทรงตัวด้วยการยกมือไขว่คว้าอากาศไปมา  แต่แล้วมันก็แพ้ให้แก่แรงโน้มถ่วงของโลก “ตูม” ร่างอันสูงใหญ่ของไอ้บอยร่วงลงน้ำอย่างไม่เป็นท่า  โชคดีที่น้ำตรงนั้นลึกเพียงแค่เอว  แต่โชคร้ายที่พื้นใต้น้ำเต็มไปด้วยโคลนตม  เมื่อไอ้บอยโผล่ขึ้นมา  ทั้งเนื้อทั้งตัวจึงเลอะเทอะเปรอะเปื้อน  ทรงผมที่จัดแต่งให้ตั้งตามสมัยด้วยเจล  บัดนี้กลับลีบลู่ด้วยโคลนสีเทาเข้ม “ไอ้ตัวร้าย  แก” ไอ้บอยชี้หน้า  แล้วพยายามปีนขึ้นตลิ่งด้วยความยากลำบาก  กลุ่มเด็กสาวเห็นดังนั้นจึงรีบฉุดมือ “ไอ้ตัวร้าย”  หนีไปทันที -------------------------------------------------- “ฉันรู้ว่า  แก  แก้แค้นให้พวกเรา  แต่คราวหลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ”  เด็กสาวคนหนึ่งพูดกับใบตอง  เมื่อมาอยู่ที่ร้านพิซซ่าในห้างสรรพสินค้าไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนัก ไอ้ตัวร้ายปิดปากหัวเราะคิกคัก  ยังความหมั่นไส้ให้เพื่อนสาว  จึงซัดเข้าให้หนึ่งเผียะที่ต้นแขน “ยังจะมาทำหน้าเป็นอีก  ฉันถามแกจริง ๆ เถอะ  ถ้าเขาเอาจริงขึ้นมาแกคิดว่าจะสู้เขาได้เหรอ  ยายตอง” “ทำไมจะสู้ไม่ได้  ไอ้พวกนั้นมันมีแต่แรง  ของแบบนี้มันอยู่ที่นี่”  ใบตองใช้นิ้วชี้เคาะกะโหลกตัวเอง “ฉันไม่เห็นแกใช้สมองเลย”  เพื่อนเถียง  “เห็นแต่แกผลักเขาดื้อ ๆ” “นั่นแหละ  นั่นแหละ  ใช้หมอง  จู่โจมโดยไม่ให้ศัตรูทันตั้งตัว” เพื่อน ๆ ต่างส่ายหน้าในความแก่นแก้วของเด็กสาว “ฉันว่า  แกน่าจะเกิดเป็นผู้ชายมากกว่านะ  ตอง” คนน่าเกิดเป็นผู้ชายเอียงคออมยิ้ม “ถ้าฉันเกิดเป็นผู้ชาย  แล้วใครจะคอยปกป้องพวกแกฮะ  ยิ่งยายฝันด้วย  คุณหนูต้วมเตี้ยมอย่างนี้” “โอ๊ย  ขอบคุณแกมากเลย”  เพื่อน ๆ ยกมือไหว้โดยเฉพาะทอฝันถึงกับยกมือท่วมหัว “แม่บอดี้การ์ด” บอดี้การ์ดสาวยิ้มแก้มตุ่ย  มองหน้าเพื่อน ๆ ที่ละคน “ฉันสงสัยพวกแกจัง  หน้าตาก็ออกดีทุกคน  ทำไมไม่มีใครมาจีบเลย  น่าจะมีบอดี้การ์ดส่วนตัวกันได้แล้ว” คราวนี้เพื่อน ๆ  แยกเขี้ยวใส่ไอ้ตัวร้ายทันที  คนที่อยู่ใกล้หยิบสมุดทั้งปึกฟาดหัวไหล่เบา ๆ “ก็แกเป็นอย่างนี้  แล้วผู้ชายหน้าไหนจะกล้าเข้ามาจีบพวกฉัน” แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 48 22:43:48 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 48 22:41:10 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 48 22:28:11 จากคุณ : คั่วกลิ้ง - [ วันแรงงาน 22:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ใบตองเป็นเด็กต่างจังหวัด  เพิ่งเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เป็นปีแรก  ครอบครัวมีฐานะไม่ค่อยจะดีนัก  คือมีกินบ้าง  ไม่มีกินบ้าง  อาศัยที่พอจะเรียนเก่งและอัธยาศัยดี  กะล่อน  หรือที่เรียกอีกอย่างหนึ่งว่ามี “มนุษยสัมพันธ์”  จึงได้ทุนเรียนอยู่บ่อย ๆ “สงสารมัน”  อาจารย์ผู้ตัดสินให้ทุนบอกใครต่อใครหลังจากไอ้ตัวร้ายช่วยหอบข้าวของพะรุงพะรังมาส่งในห้องพักอาจารย์ “ฮื่อ  ผมก็ว่าอย่างนั้น”  หนึ่งในคณะกรรมการเห็นด้วย  เมื่อนึกถึงผลไม้ที่เด็กสาวติดไม้ติดมือมาฝากตอนเปิดเทอม แต่ที่คณะกรรมการผู้ตัดสินให้ทุนแก่นักศึกษาทุกคนทราบดีว่า  เงินที่ให้แก่ใบตองทุกบาททุกสตางค์  เด็กสาวนำไปใช้ในการเรียนทั้งสิ้น  ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง  กลุ่มเพื่อน ๆ ของใบตองเองต่างหากที่คอยจะพากึ่งลากกึ่งจูงให้ไปเปิดหูเปิดตา  ไม่ให้โลกคับแคบ  โดยไม่ยอมให้ไอ้ตัวร้ายต้องจ่ายสตางค์ฟุ่มเฟือยสักบาท  ซึ่งใบตองก็ตอบแทนเพื่อน ๆ โดยเป็นติวเตอร์ให้ เพียงเข้ามาเรียนปีแรก  เด็กสาวก็เป็นที่รู้จักเกือบทั้งมหาวิทยาลัย  ไม่ใช่เรื่องเรียนเก่ง  หากแต่เป็นเพราะความห้าวดุจผู้ชาย  บวกกับหน้าตาที่น่ารักสวยงาม  หนุ่ม ๆ ในคณะต่างคณะทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ต่างเข้ามารุมจีบ  แต่แล้วก็ต้องหน้าหงายกลับไปทุกราย  เมื่อเจอฤทธิ์ของไอ้ตัวร้าย  เพื่อน ๆ ต่างเซ็งไปตาม ๆ กัน  เพราะกิตติศัพท์ของใบตอง  ทำให้พวกหนุ่ม ๆ ขยาด  ไม่กล้าเข้ามาใกล้อีก  กลุ่มของพวกเธอเดินไปไหน  หนุ่ม ๆ ต่างหลีกกันป็นทาง “เข้าไปจีบสาวกลุ่มนี้  เหมือนไปเป็นกระสอบทรายให้คุณเธอซ้อมเล่น”  ใครบางคนบอกเหตุผล ---------------------------------------------------- แม่ของใบตองเป็นถึงอดีตนางงามระดับอำเภอ  ดังนั้นความสวยงามของหน้าตาและเรือนร่างจึงตกทอดมายังลูกสาว  โดยเฉพาะดวงตาที่คมกริบ  บรรดาเพื่อนสนิทของนางบัว  ตลอดจนคนรู้จัก  ต่าง “จอง” ไว้ให้ลูกชายหลานชายตั้งแต่ใบตองเริ่มหัดพูด   “สวยเหมือนแม่”  ใคร ๆ ต่างชมใบตอง ส่วนพ่อ  เป็นทหารบกชั้นประทวน  ยศจ่าสิบเอก  ถ้าบอกว่าแม่ของใบตองเป็นสัญลักษณ์ของผู้หญิง  พ่อของเธอก็คือสัญลักษณ์ของผู้ชาย  และอาจจะเกินพิกัดไปพอสมควร  ความห้าวหาญของอดีตนายสิบคงไม่ต้องพูดถึง  เพราะสามารถ “ฝ่า” คู่แข่งมากหน้าหลายตา  ทั้งอาเสี่ยกระเป๋าหนัก  นักเลงลูกทุ่ง  ตลอดจนผู้มีอิทธิพลอย่างผู้ใหญ่บ้าน  นายอำเภอ  ไปคว้าดอกฟ้ามาเชยชมได้  ย่อมไม่ธรรมดา ความห้าวหาญของ จ.ส.อ. เติมพงษ์  ได้ถูกถ่ายทอดมายังลูกสาวด้วยเช่นกัน  บรรดาเพื่อนสนิทตลอดจนคนรู้จักต่าง “ถอน” ใบจองทันทีที่ใบตองเริ่มหัดเตะ “โหดเหมือนพ่อ”  ใคร ๆ ต่างชมใบตอง นางบัวกลุ้มใจเมื่อเห็นลูกสาววัยสิบขวบเตะต้นกล้วยเหยง ๆ หลังจากช่วยเธอทำกับข้าวเย็นเสร็จ  ขณะที่สามีของเธอ ซึ่งขณะนั้นยศสิบเอก ยิ้มกริ่มด้วยความพออกพอใจ “ลูกเราจะเป็นเด็กผู้ชายขึ้นทุกวันแล้วนะ พ่อ”  นางบัวบ่นกับสามี “ไม่ดีเหรอแม่  เราจะได้มี  ทั้งลูกสาวลูกชาย” “พ่อก็พูดเป็นเล่นอยู่เรื่อย”  นางบัวค้อนขวับ  “แม่กลุ้มใจจริง ๆ นะ” “อย่าวิตกไปเลย”  ส.อ. เติมพงษ์พูดเมื่อเห็นภรรยาเริ่มเครียด  “ที่พ่อสอนให้ลูกหัดเตะหัดต่อย  ก็เพราะจะได้เอาไว้ป้องกันตัว  สมัยนี้ไว้ใจใครได้ที่ไหน” “แม่กลัวว่ามันจะกลายเป็นทอมบอย”  นางบัวยังไม่วายบ่น “แม่ก็สอนให้มันรักสวยรักงามแบบผู้หญิงไปสิ” จากคุณ : คั่วกลิ้ง - [ วันแรงงาน 22:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำแนะนำของสามี  ทำให้นางบัวเริ่มอบรมสั่งสอนปลูกฝังให้ใบตองเป็นกุลสตรี  ซึ่งก็ได้เพียงชั่วขณะ  คือ  เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ยามอยู่ในบ้าน  แต่เป็นไอ้ตัวร้ายเมื่ออยู่ที่โรงเรียน  ทำให้นางปวดหัวอยู่บ่อย ๆ  เมื่อผู้ปกครองของเด็กชายต่างผลัดกันมาฟ้องว่าถูกลูกสาวของนางรังแก จนกระทั่งใบตองอายุสิบสองขวบ  เริ่มเข้าสู่มัธยมต้นต้องเปลี่ยนโรงเรียนใหม่ไปอยู่ในตัวอำเภอ  ที่นี่เองที่นางบัว “เกือบ” จะประสบความสำเร็จ  เมื่อโรงเรียนจัดงานลอยกระทงประกวดนางนพมาศ  นางรีบจัดแจงส่งไอ้ตัวร้ายเข้าประกวด  และสามารถคว้าตำแหน่งนางนพมาศรุ่นมัธยมต้นมาครองได้อย่างไม่ยากเย็น การได้ตำแหน่งนางนพมาศของโรงเรียน  ทำให้ใบตองถึงกับเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม  เลิกซ่า  เลิกเตะต่อยแบบเด็กผู้ชาย  มารักสวยรักงามแบบเด็กผู้หญิง  และกวาดถ้วยรางวัลนางงามต่าง ๆ มากมาย  จนกระทั่งได้นางงามระดับอำเภอเมื่ออายุเพียงสิบห้าปี เมื่อจังหวัดจัดงานประจำปี  และมีการประกวดสาวงาม  นายอำเภอจึงคิดที่จะส่งใบตองเข้าประกวดในฐานะตัวแทนของอำเภอ  โดยมีสปอนเซอร์ต่าง ๆ แย่งกันสนับสนุน  นางบัวยิ้มแก้มแทบปริ  เมื่อรู้ข่าว  ผิดกับสามีของนางซึ่งได้เลื่อนยศเป็นจ่าสิบเอกแล้ว ที่หน้านิ่วคิ้วขมวด  เกือบจะไล่เตะตัวแทนห้างร้านต่าง ๆ ที่ชักคิวกันเข้ามาหา “แม่  พ่อว่าอย่าให้ลูกเราเข้าประกวดอีกเลย”  จ.ส.อ. เติมพงษ์กล่าวกับภรรยา  หลังจากที่เถ้าแก่ร้านวัสดุก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในอำเภอเพิ่งกลับไป “ทำไมล่ะ พ่อ  แม่ก็เห็นพ่อปลื้มทุกครั้งที่เจ้าตองมันชนะ” “แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิม”  จ่าเติมพงษ์กังวล  “เจ้าตองมันโตเป็นสาวแล้ว  พ่อบอกตรง ๆ ว่าไม่สบายใจ  ไม่มีใครมองว่ามันยังเด็กอีกแล้ว  ยิ่งไอ้พวกสปอนเซอร์  ดูสิ  มันจ้องลูกเราตาเป็นมัน” “แสดงว่า  เจ้าตองมันยิ่งโต  ยิ่งสวย”  นางบัวยังฝันต่อ  “อีกหน่อย  แม่จะให้มันประกวดนางสาวไทย” “เฮ้ย......ย    ”  พ่อของใบตองอุทานลากเสียงยาว  ก่อนปฏิเสธเสียงหลง  “ไม่เอา” ทั้งคู่ถกเถียงกันหน้าดำคร่ำเครียดไม่มีใครยอมใคร  ต่างฝ่ายต่างยกเหตุผลของตนขึ้นมาอ้าง  ในที่สุด  จ่าเติมพงษ์เถียงสู้เมียไม่ได้จึงยื่นคำขาด “ถ้าแม่ส่งเจ้าตองขึ้นเวทีประกวด  พ่อก็จะให้มันขึ้นอีกเวทีหนึ่งด้วย” นางบัวขมวดคิ้ว  "นางงามเค้ามีเวทีเดียว" “ที่บอกอีกเวทีนึงน่ะ  พ่อหมายถึงเวทีมวยตะหาก” แต่แม่ของใบตองก็ดึงดันส่งลูกสาวขึ้นเวทีประกวดจนได้  โดยใช้ “ผู้ใหญ่” มาบีบพ่อ  ทำเอาจ่าเติมพงษ์ไม่พูดกับเมียหลายวัน เพียงแค่การประกวดรอบแรก  ใบตองก็ฉายแววตัวเต็ง  โดยสามารถชนะใจกรรมการและผู้ชมได้  แต่หนทางไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด  เมื่อผู้เข้าประกวดหลายคนอิจฉา  และรวมหัวกันกลั่นแกล้งใบตอง  ตั้งแต่หลังเวทีถึงบนเวที  ซึ่งใบตองก็อดทนมาตลอด  จนกระทั่งถูกคู่แข่งคนหนึ่งแกล้งขัดขาขณะเดินบนเวที  ล้มหัวคะมำไม่เป็นท่า  ใบตองทั้งเจ็บทั้งอายจึงลืมตัวปราดเข้าชกคู่แข่งคนนั้นหน้าหงาย เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายครั้งนั้น  จบลงที่จ่าเติมพงษ์ต้องไปประกันตัวลูกสาวที่โรงพัก  ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายต้องมาเจรจายุติเรื่องกันอยู่นาน  เมื่อเหตุการณ์จบลงด้วยดี  จ่าเติมพงษ์จึงประกาศไม่ให้ใบตองเข้าประกวดนางงามอีกต่อไป  ไม่ว่าจะเป็นเวทีไหน ๆ นางงามหลายเวทีจึงกลับมาเป็น “ไอ้ตัวร้าย” อีกครั้ง จบบทที่ 1 -----------นายตั๋ม----------- แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 48 00:29:22 แก้ไขเมื่อ 02 พ.ค. 48 00:27:36 จากคุณ : คั่วกลิ้ง - [ วันแรงงาน 22:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอย...หาอยู่นานครับ   เว็บฟ้องว่าข้อความไม่สุภาพ ในบทเพื่อนผู้ชาย พูด มรึงๆ กรูๆ   ผมไม่ได้พิมพ์ผิดนะครับ  แต่เว็บบอร์ดไม่ให้ใช้คำที่ถูก ก็เลยขอเลี่ยงเป็นแบบนี้ก็แล้วกัน จะเปลี่ยนเป็นท่านกับกระผมก็ยังไงยังไงอยู่ครับ --------- นายตั๋ม -------- จากคุณ : คั่วกลิ้ง - [ วันแรงงาน 22:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ชักสนุกอ่ะ แต่งจบยังคับเนี้ยะ มาบ่อยๆ นะ นายตั๋มเนี้ยะ ลูกศิษย์ อ.ธรณ์ ที่แต่งผีที่รักป่าวครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ วันแรงงาน 22:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สนุกดีค่ะ  แต่สั้นไปรึเปล่า  ยังอ่านไม่จุใจเลย จากคุณ : namtanzay - [ 2 พ.ค. 48 12:29:50 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สั้นไปนิด...แต่ก็รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^__________^ จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ 2 พ.ค. 48 13:03:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ชีวิตผกผันจริงๆ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 2 พ.ค. 48 16:03:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ใบตองน่ารักดี^_^ เปลี่ยนเวทีนางงามให้กลายเป็นเวทีมวยก็ได้ ถูกใจทั้งแม่และพ่อ จากคุณ : :D - [ 2 พ.ค. 48 22:42:39 A:202.44.130.22 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 เออ มีลุกแบบนี้ได้ดังใจเนาะ แม่อยากให้สวย สวย พ่ออยากให้เตะ เตะ เอิ้กก ดีดีดีดี จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 2 พ.ค. 48 23:46:07 A:202.133.176.235 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่สั้นหรอกนะสำหรับ 1 ตอน บรรยายได้ดีเชียวค่ะ น่าอ่าน จากคุณ : scottie - [ วันฉัตรมงคล 17:14:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 6 มิ.ย. 48 17:06:03 ]