ลมพัดอย่างนี้เหมือนฝนจะตกเลย
เสียงใครคนหนึ่งที่คุ้นหูเปรยขึ้นมานอกวงสนทนา ลดา ปรายตาไปตามต้นเสียงที่เธอลอบมองอยู่เป็นเวลานาน เขาเงยหน้ามองฟ้า ลดา เบนสายตาจากเจ้าของเสียงมองตามสายตาอ่อนโยนนั้น
สงสัยคงจะตกแน่ล่ะค่ะ ท้องฟ้าแบบนี้ เมฆเยอะขนาดนี้ อีกสักพักคงตก เธอไม่ยอมพลาดโอกาสเสริมบทสนทนา เผื่อว่า เขาและเธอจะมีเรื่องราวให้พูดคุยกันนอกเหนือจากเรื่องฝนฟ้าอากาศบ้าง
ไปเฝ้าศีลสักหน่อยดีไหม ไหน ๆ ก็ยังไม่รีบกลับ วงสนทนาเริ่มเคลื่อนย้ายเข้าสู่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ สองหนุ่มสาวยังคงสงบปากคำอย่างที่ควรจะเป็น
เขาเดินนำ ชุดขาวยาวพริ้วไหวตามแรงของจังหวะย่างก้าว ลดาเดินตามไปพร้อมกับกลุ่มเพื่อนอย่างสงบ เขาและเธอ ยังคงนั่งห่างไกล รักษาช่องว่างที่ควรจะห่างไว้ อย่างสุดความสามารถ ห่าง แต่ทว่าหัวใจเป็นสุข
ต่างคนต่างภาวนาด้วยใจศรัทธาต่อสิ่งเบื้องหน้า ตัวแทนของความรักอันยิ่งใหญ่ที่สุดของมวลมนุษย์ชาติ ความรักของมนุษย์ที่ว่ามากมายนั้นกลับดูกระจ้อยร้อยนักเมื่อเทียบกับความรักของพระเจ้า
การภาวนาสลับกับการร้องเพลงสั้น ๆ สิ้นสุดลงในระยะเวลาไม่นาน ลดายังคงอ้อยอิ่งอยู่อีกชั่วขณะเพื่อรวบรวมสมาธิภาวนา เนื่องด้วยเขาผู้นั่งอยู่เบื้องหลังของเธอในระยะห่างไกลนั้น ได้ก่อกวนสมาธิจิตใจจนวุ่นวาย เธอรู้สึกบาป เธอเป็นทุกข์เสียใจ ลดาถามตัวเองในใจ นี่จะซ้ำเติมความทุกข์เดิมด้วยความทุกข์อันหอมหวานนี่หรือ
โปรดเถิด พระเจ้าข้า โปรดอภัยบาปแก่ลูก โปรดได้ให้ เราตั้งมั่นอยู่ในหนทางอันถูกต้องตามที่พระองค์ได้กำหนดไว้ ขอให้ทุกสิ่งเป็นไปตามน้ำพระทัยของพระองค์
ได้เวลาพอสมควรแล้ว ไม่มีเหตุอันใดให้อ้อยอิ่งได้ต่อ แม้ใจปรารถนาจะมองบุรุษชุดขาวให้เนิ่นนานกว่านี้ เพราะเพียงแค่ได้แลเห็น ใจก็เป็นสุขมากมายแล้ว แต่ว่าจะอย่างไร ความถูกต้องเหมาะสมก็เป็นสิ่งที่เธอต้องยึดถือ ลดาเริ่มชวนเพื่อนกลับบ้าน เขายืนอยู่ในที่ไม่ห่างไกล ราวกับรอส่งด้วยห่วงใย
ฝนเม็ดแรกหยาดลงบนแก้ม ลดามองท้องฟ้าอันมืดมิด สายฝนเริ่มโปรยปรายสะท้อนแสงไฟให้เห็นเป็นหยดหยาด ต่อเนื่องจนเป็นสาย ท้องฟ้าเป็นใจหรืออย่างไรนะ
เธอสบตาเขา สายตานั้นดูช่างห่วงใยกังวลนัก เธออยากจะหลอกตัวเองเสียเหลือเกินว่า เธอเองคือเป้าหมายของความห่วงใยนั้น ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจและร้อนผ่าวขึ้นเนื่องจากเสียงนุ่มละมุนนั้น
ไปหลบฝนในศาลานั่นก็ได้ เขาเอ่ยปากแนะนำ
ไปเฝ้าศีลต่อดีกว่าค่ะ เธอตอบหนักแน่น โดยที่ไม่แน่ใจในสาเหตุของความคิดนั้นชัดนัก เธอต้องการสวดภาวนาหรือเพียงแค่ปรารถนาอยู่ภายใต้ร่มเดียวกับเขา ความยุ่งยากใจเป็นเหมือนกางเขนอันจ้อยที่เธอยินดีที่จะแบก ความรู้สึกขัดแย้งต่อสู้รบพุ่งกันฝุ่นตลบ
หากพระองค์ต้องการให้ลูกเจ็บปวดเพื่อเป็นการไถ่บาป ลูกน้อมรับด้วยยินดี แต่หากสิ่งนี้คือการทดลอง ลูกเชื่อว่า เราทั้งคู่จะชนะ ทั้งนี้เพราะเรารู้ดีว่า พระองค์สถิตอยู่กับเราเสมอ
คราวนี้เธอเดินนำ เขาเดินตามและอีกเช่นเคย ตำแหน่งที่นั่งของเขาและเธอช่างห่างไกล เช่นเดียวกับความเป็นจริง เธอและเขาช่างห่างไกลด้วยบทบาทและหน้าที่ ความสูงส่งและความต่ำทรามถูกเชื่อมด้วยพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์
ที่เขาเป็นผู้ประกอบพิธีอย่างสง่า ขณะที่เธอเป็นเพียงหญิงคนบาปที่รอเวลารับการอภัย เธอไม่มีโอกาสรับศีลศักดิ์สิทธิจากมืออันบริสุทธ์ของเขา ฝ่ายหนึ่งเฝ้ามองอย่างเมตตาลงมาเบื้องล่าง ฝ่ายหนึ่งส่งสายตาชื่นชมบูชาสู่พระแท่นเบื้องบน สายตาของทั้งสองสบกับนับครั้งไม่ถ้วน หลังจากจบพิธีกรรม สะพานที่เชื่อมคนทั้งคู่ก็ถูกทำลายไปด้วยสำนึกของเขาและเธอ
หยาดฝนโปรยปรายนอกหน้าต่าง แสงไฟสาดส่องจากด้านนอกทำให้มองเห็นละอองไอนุ่มนวลของสายฝน ขับเน้นความงามของหน้าต่างศรัทธายิ่งขึ้น สายลมพัดโชยเอากลิ่นไอดินหอมอวลท่ามกลางบรรยากาศศักดิ์สิทธิเต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา และพัดพาเอาใจใครลอยหายไปกับสายฝน
ลดาสูดกลิ่นฝนเต็มปอดและระบายด้วยหัวใจที่นั่งอึ้ง หัวใจที่ลอยหายไป ถูกเธอบังคับดึงกลับมา เพื่อรับการปลอบประโลมเบื้องหน้าศีลศักดิ์สิทธินั้น
พระเจ้าข้า ได้โปรดอย่าให้พวกลูกได้ไขว้เขว่จากหนทางที่พระองค์ได้กำหนด ขอประทานความหนักแน่นให้เกิดแก่เรา ในการรักษาย่างก้าวตามหนทางสู่สวรรค์ ด้วยเถิด พระเจ้าข้า
ค่ำคืนที่ฝนพร่างพรม โปรยปรายความศรัทธาไปทั่วอาณาบริเวณ เขาและเธอแยกจากกันอย่างเงียบ ๆ ไม่มีคำบอกลาต่อกัน แต่ต่างตระหนักรู้ในหัวใจ ว่าเราจะเจอกันอีกในวันรุ่งขึ้นด้วยบทบาทเดิม บทบาทที่พระบิดาเจ้าได้เลือกสรร ประตูวิหารปิดลง แต่สิ่งที่เคลื่อนไหวในหัวใจยังคงเคลื่อนไหวอยู่อย่างช้า ๆ และเงียบงัน รอเวลาที่จะสงบลงและจางหายไป
จากคุณ :
เก็จพลอย
- [
3 พ.ค. 48 11:10:03
A:203.185.151.254 X: TicketID:026236
]
ค่ำคืนพราวฝนโปรยปรายศรัทธา
เข้ามาอ่าน