ความคิดเห็นที่ 1 “พี่ซีไม่ได้บอกว่าจะทานก็จริงค่ะ แต่น้อยให้ ในฐานะที่มาใช้ของบ้านพี่ทำไงคะ”เธอบอกด้วยสีหน้าเหมือนอย่างระอาเด็กดื้อเต็มทน ท่าทางหยิ่งๆเชิดของเขา ทำให้แก้วอาภาที่ไม่ค่อยรู้สึกหมั่นไส้ใครง่ายๆมาก่อน นึกเคืองเต็มที หญิงสาวเดินปลีกตัวกลับเข้าไปในครัว เงียบๆ ลับหลังเธอเท่านั้น เจ้าบอยก็เอื้อมแขนมาหมายใจจะคว้าข้าวผัดจานที่สงบนิ่งอยู่ต่อหน้าคนเป็นพี่ชายไปกักตุนสินค้า เป็นเสบียงกรังทันที แต่ฝ่ายนั้นไวกว่า ตีมือเล็กๆป้อมๆนั้นดังเพี้ยะ “โอ้ย น้องบอยเจ็บนะพี่ซีอ่ะ” มันโวยวาย ดีว่าวันนี้ที่บ้านไม่มีใครอยู่ ไม่งั้นเขาได้โดนสวด ข้อหา รังแกเด็กหูชาอีกแหงๆ “ริอ่านจะมาแย่งของฉันเรอะ เดี๋ยวโดนตื้บ แล้วเลิกเรียกตัวเองว่าน้องอย่างงั้นน้องอย่างนี้ซะทีเหอะ ได้ยินแล้วจะอ้วก” คนตัวโตกกว่าคำรามใส่เจ้าตัวเล็ก หน้าดุๆโหดนั่น ทำเอามันคอย่นทีเดียว “ฮึ ผู้ใหญ่อะไร รังแกเด็ก” เด็กมันค้อนควักๆส่งมาให้ ไม่ผิดกับสาวๆ นี่กระมังที่ทำให้อาสาวของเขากังวล กลัวว่าเจ้าลูกชายคนเดียวจะมีพฤติกรมเบี่ยงเบน “ก็แค่นี้ เดี๋ยวน้อง เอ้ย บอย เดี๋ยวบอยให้ครูแก้วทำมาให้อีกเป็นสิบๆจานก็ได้” เจ้าตัวเล็กยังไม่วายอวดดี ปากแดงๆของมันมีเมล็ดข้าวติดอยู่เกลื่อน มันซกมกขนาดนี้ ดูยังไงก็คงเป็นตุ้ดแต๋วไม่ได้ ชายหนุ่มส่ายหน้าเอือมๆ “งั้นแกก็วิ่งไปบอกครูแกเลยไป อย่ามายุ่งกับจานนี้ ฉันจะกิน” “อ้าว ก็ไหนว่าไม่กินไง?” เด็กชายถามหน้าเหรอ ตาโตอย่างงงๆ รภัทร์ยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจอะไรได้มากนัก “ฉันเปลี่ยนใจแล้ว “ตติยะเน้นเสียงหนักๆเอาจริง “ครูแกอุตส่าห์ทำมาเอาใจฉัน ก็ต้องกินเสียหน่อย  ฉันไม่ได้อยากกินนักหรอกนะ แต่ไม่อยากให้ครูแก้วของแกต้องเสียกำลังใจ ก็เท่านั้น” +++++++++++++++++++++++ “ครูแก้วค้าบ ” เจ้าตัวเล็กพาร่างกลมๆป้อมๆของมันโถมเข้าใส่ร่างบางแทบปลิวลมของหญิงสาว ที่เดินถือแก้วน้ำปั่นสีหวานในมือมาทั้งสองข้าง แก้วอาภาแทบหงายหลัง ดีแต่ว่ายังทรงตัวเองไว้ได้ทันเสียก่อน “อะไรจ๊ะ น้องบอย?” ถึงเจ้าตัวเล็กจะเกือบทำเธอล้ม แต่เสียงที่ขับขานถามไถ่ออกมานั้นกลับหวานนัก หวานจนคนที่เพิ่งกินข้าวหมดเกลี้ยงจานต้องแอบค่อนในใจ “เมื่อกี้นะครับ พี่ซีกินข้าวที่คุณครูทำมาให้ใหญ่เลยล่ะ แต่ไม่ชมว่าอร่อยซักคำ” มันฟ้องเอาหน้า ไอ้เด็กนรก ตติยะหันมามองคนร่างบาง ที่มองมาทางเขาเช่นกัน หญิงสาวยิ้มนิดๆเมื่อเห็นจานข้าวผัดของเธอเรียบเกลี้ยงไม่เหลือซักเม็ด “ไม่เป็นไรจ้ะ แค่ทั้งพี่ทั้งน้องทานกันหมด ครูก็ดีใจแล้วล่ะ เอ้านี่” เธอก้มลงมายิ้มหวาน ส่งแก้วน้ำแตงโมปั่นสีแดงสดให้เด็กชาย “ของหวานตบท้ายจ้ะ” เจ้ารภัทร์ยิ้มร่า เห็นฟันหรอ ก่อนรับแก้วทรงสูงจากมือของครูสาว ลงมือสังหารน้ำปั่นของโปรดโดยไม่มีอิดเอื้อน นี่ล่ะนะเด็ก ยังไงก็ยังเป็นเด็ก ไม่เหมือนผู้ใหญ่บางคน ชอบก็บอกว่าไม่ชอบ ปากแข็งไม่เข้าเรื่อง เธอเดินตรงเข้ามา วางแก้วน้ำปั่นอีกถ้วยลงต่อหน้าชายหนุ่ม เขามองมาเหมือนจะถาม “น้ำสับปะรดค่ะ น้อยทำมาให้พี่ซี คงชอบนะคะ” เธอบอกเองเสร็จสรรพ จากนั้นก็จูงร่างเล็กๆกลมป้อมของลูกศิษย์พากันเลี่ยงไปอีกทาง ตติยะทำท่าจะโวยวาย แต่เมื่อหญิงสาวไม่มีทีท่าว่าจะหันมาสนใจหรือชายตาให้เขาอย่างหญิงอื่นที่เคยเรียกร้องความสนใจของเขาด้วยวิธีต่างๆมานักต่อนัก ชายหนุ่มก็นิ่งงันไป ไม่ยักรู้มาก่อนเลย ว่าแก้วอาภาจะทำอาหารอร่อย เป็นแม่ศรีเรือนขนาดนี้ เอาเถอะ พระเจ้าคงชดเชยให้ ที่เธอเกิดมาไม่สวยเอาเสียเลยนั่นเอง +++++++++++++++++++++++ ตะติยะอิ่มจนแน่นท้องทีเดียว เมื่อเดินตามมาแล้วทันได้เห็นเจ้าน้องชายตัวแสบของเขากำลังเล่นปิดตากับแก้วอาภาอยู่ในสวนหลังบ้านกันอย่างสนุกสนาน แน่นอนว่าคนสนุกน่ะ ต้องเป็นเจ้าเด็กเจ้าเล่ห์ เพราะคนที่ถูกปิดตาด้วยผ้าเช็ดหน้าสีขาว ต้องเดินสะเปะสะปะ ใช้สองมือช่วยคลำทางไปทั่วไม่ต่างจากคนตาบอดเท่าไหร่นั้น ก็คือครูสาวของรภัทร์ “ผมอยู่ทางนี้ค๊าบคุณครู” เด็กชายร้องบอกเมื่อเห็นครูสาวเดินเลยมาอีกทางที่ตรงกันข้ามกับเจ้าตัวยืนอยู่ แก้วอาภาชะงักเท้า รีบเปลี่ยนทิศทางทันที ริมฝีปากบางสีแดงระเรื่อของหญิงสาวปรากฎรอยยิ้มอย่างนึกสนุก ในเวลาที่เธอถอดแว่นสายตาแล้วใช้ผ้าผูกตาอยู่เช่นนี้ ทำให้ดวงหน้านั้นดูเกลี้ยงเกลาหมดจดกว่าเคย ตติยะหยุดมองการละเล่นของทั้งสองคนอย่างสนใจ ดูเหมือนว่าเจ้าน้องชายตัวเล็กของเขา มันจะจงใจนำเสนอตัวเองให้ถูกอีกฝ่ายจับโดยง่าย เพราะมันแค่หนีพอเป็นพิธีเท่านั้น พอมือบางแตะตัวมัน เจ้ารภัทร์ก็ร้องกรี๊ดๆหัวเราะชอบใจ โถมตัวเข้ากอดรัดซุกอกหญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์แก้มแดงแจ๊ดแจ๋ทีเดียว ไอ้เด็กเวร มันหลอกแต๊ะอั๋งหนูน้อยชัดๆ “เอาล่ะ คราวนี้ตาน้องบอยไล่จับครูบ้างล่ะค่ะ” คุณครูแก้ผ้าเช็ดหน้าอออก หยีตามองไปยังโต๊ะหินอ่อนไม่ไกลกันนัก ก่อนจะเดินตรงไปเพื่อหยิบแว่นสายตากลับมาสวมใส่ แต่ไม่ทันไรเจ้าตัวก็สะดุดเข้ากับรากไม้ หน้าคะมำ ตติยะรีบเข้ามาดูอาการ เช่นเดียวกับน้องชายตัวเล็กของเขาที่ปราดเข้ามาทันควัน “ครูแก้วเป็นยังไงบ้างอ่ะค้าบ?” “น้อย เป็นไงบ้าง?” “อูย ดั้งยุบแล้วมั้งคะ” หญิงสาวเงยหน้า ยกมือจับดั้งจมูกตัวเองที่ไม่ค่อยจะมีเท่าไหร่หน้าเสียไป และทันทีกันนั้น เลือดกำเดาก็ไหลออกมา ชายหนุ่มใช้ฝ่ามือตัวเองข้างหนึ่งประคองแก้มขาวๆของเธอให้แหงนเงยหน้าขึ้น และใช้มืออีกข้างหนึ่งกดจมูกเธอไว้อย่างลืมตัว คนเจ็บเองก็กำลังตกใจ จึงไม่ทันรู้สึกถึงความชิดเชื้อที่เกิดขึ้น ปล่อยให้เขาช่วยไปโดยอัตโนมัติ ส่วนรภัทร์ร้องหูตาตื่น “ต้องรีบพาคุณครูไปส่งโรงบาลค้าบพี่ซี” “ไม่ต้องหรอก แค่นี้เดียวก็หาย เราเข้าไปเอาทิชชูในบ้านมาเช็ดเลือดให้ครูเขาก่อนดีกว่าเจ้าบอย” คนเป็นพี่บอกเสียงเรียบ นัยน์ตาคมกริบจับจ้องดวงหน้าขาวใสในมืออย่างพินิจพิจารณาใกล้ชิดเป็นครั้งแรก เขาเพิ่งเห็นนี่ล่ะ ว่ายัยน้อยผิวขาวใสเนียนละเอียดไม่ต่างจากผิวเด็กทารกเลย แก้มเธอก็ นุ้มนุ่ม จมูกที่เคยเข้าใจว่าไม่มีดั้ง แท้จริงพอจับแล้วจึงรู้ว่ามันมี ถึงจะไม่มากแต่ก็พอกล้อมแกล้ม สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขา กลับเป็นดวงตาชั้นเดียว สีดำสนิทอันแสนสดใส ล้อมกรอบด้วยแพขนตาไม่หนาไม่บางมาก โดยรวมแล้ว แก้วอาภาก็ไม่เห็นจะขี้ริ้วขี้เหร่เท่าไหร่ เพียงแต่เธอไม่แต่งตัวเองเท่านั้น หญิงสาวหยีตามองเขา สบตากันในระยะใกล้ชิดแล้วยิ่งใจสั่น ตติยะมีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นมาแต่ไหนแต่ไร และเธอเองก็รู้ดีว่าไม่มีทางที่คนอย่างเขาจะมองสาวเชยๆเฉิ่มๆอย่างเธอ รอบๆกายเขาแวดล้อมด้วยหญิงสาวแสนสวย หน้าตาดี ถึงจะสนใจเขาแค่ไหน แต่แก้วอาภาคงไม่สามารถลุกขึ้นมาปฎิวัติตัวเองซึ่งเท่ากับเป็นการหลอกลวงตัวเองเพื่อเขาได้ เธอไม่อยากสูญเสียความเป็นตัวตนของตัวเองไป และคงไม่มีทางมีความสุขเลย หากว่าตติยะจะรักเธอที่หน้าตา มากกว่าที่จิตใจ ดวงตาดำมันระยับหลุบลงต่ำ เพราะเจ้าตัวเก้อเขินนักต่อสายตาของเขาที่มองมา เธอร้อนไปทั้งหน้า หัวใจก็สะท้านหวั่นไหวระทึกตึกๆ แทบโลดออกมานอกทรวงอก กลัวเขาจะรู้เหลือเกิน ถึงความในใจของเธอที่ซุกซ่อนมานาน ชายหนุ่มเผลอตัวจ้องหน้านวลเนียนนั้นนิ่งนานอยู่อย่างลืมตัว  จนเสียงเล็กๆแหลมๆของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังนั่นเองตติยะจึงสะดุ้งเล็กน้อย หันหน้ามองผู้มาเยือนทันที “ทำอะไรกันนะซี?” หญิงสาวผู้มาใหม่เน้นเสียงถามเขาอย่างไม่พอใจ ปรายตาคมของตัวเองมองเด็กสาวหน้าใสกิ๊กยิ่งกว่านางแบบโฆษณาโฟมล้างหน้า ซึ่งอยู่ในอุ้งมือของชายหนุ่มที่เธอหมายตาอย่างฉิวๆ แก้วอาภาก็พยายามมองหน้าหญิงสาว ที่เธอคิดว่าคงเป็นแฟนของพี่ซี เหมือนกัน แต่ให้ตายสิ มองไม่ชัดเอาเสียเลย ครูสาวดึงหน้าตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขาเมื่อตั้งสติได้ ทว่าฝ่ายนั้นกลับไม่ยอมปล่อย ยังยื่นหน้าเข้ามากำชับเธอเสียอีก “เลือดยังไม่หยุด อย่าเพิ่งขยับสิ” “แต่ว่า ” “มาแล้วค้าบ ทิชชู” เสียงเล็กๆใสแจ๋วของเด็กชายรภัทร์ดังขึ้นมาหยุดอาการขัดขืนของหญิงสาวเสียก่อน ตติยะรับกระดาษเนื้อ่อนนุ่มนั้นมาจัดแจงเช็ดเลือดที่ไหลซึมลงมาให้เธอ แน่นอนว่ามือของเขาตอนนี้ก็เปื้อนเลือดของเธอเต็มไปหมดแล้วด้วย แต่ดูท่าว่าชายหนุ่มจะไม่สนใจมือไม้ของตัวเองนัก เอาแต่จับจ้องอยู่แต่นวลหน้าบางใสของเธอ จนแก้วอาภาร้อนๆหนาวๆไม่หยุดทีเดียว “บอยทำแทนพี่ซีให้ก็ได้ แค่นี้บอยก็ทำเป็นนะ” (ยังมีต่อค่ะ) จากคุณ : ลันเตา... - [ 4 พ.ค. 48 11:05:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เจ้าตัวเล็กเสนอตัวท่าทางอวดดีมาก นี่ถ้ามือว่างเขาคงเขกกะโหลกมันไปแล้ว มินตรา เดินกระแทกส้นเท้าเข้ามาใกล้เขาอย่างขัดใจ จนมาอยู่ในระยะที่แก้วอาภาสามารถเห็นหน้าเธอได้ถนัด ครูสาวถึงกับอุทานด้วยความตื่นใจ กับความสะสวยเฉียบขาดของหญิงสาวตรงข้าม เธอผู้นั้นแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงติดกันเป็นผ้ายีนแขนสั้น ยาวคลุมเข่า ดวงหน้านั้นคมสวยแบบลูกผสม ช่างดูเหมาะสมกับตติยะราวกับสวรรค์ปั้นแต่งทีเดียว “แม่นี่เป็นใครกันคะซี?” เสียงสาวตาคมผมยาวแผดถามอย่างเอาเรื่อง แก้วอาภากลืนน้ำลายลงคอ แฟนเขาดุจังวุ้ย “เป็นครูของนายบอย น้องชายผมนี่ไง” ชายหนุ่มบอกเสียงเรียบ ไม่ส่อเค้าความกริ่งเกรงใดๆ เพราะตาเขายังจับจ้องอยู่แต่ใบหน้าขาวของครูสาวเท่านั้น มินตราแทบเต้น นี่ใจคอเขาจะไม่สนใจหน้าสวยๆของเธอเลยหรือ..เอาแต่จ้องหน้าซีดๆเซียวๆของแม่ครูนั่น ราวกับว่าเจ้าหล่อนเป็นสาวงามล้ำในปฐพีทั้งๆที่ไม่เห็นว่าจะเจริญหูเจริญตาที่ตรงไหนเลยซักนิด แบบนี้เท่ากับหยามศักดิ์ศรีของเธอชัดๆ “แล้วคุณทำอะไรกัน ต้องถึงขนาดประคองหน้าเข้ามาใกล้ๆจนแทบจูบกันอย่างนั้นด้วยเหรอ?” ถ้อยประชดของหญิงสาวทำเอาทั้งสามสะดุ้งโหยง แก้วอาภาผงะจะดึงหน้าหนีมือของเขาอีกครั้ง ทว่าตติยะไม่ยอม พร้อมๆกันนั้นเสียงแหกปากโวยวายด้วยความหึงหวง (มั้ง)ของเด็กชายก็ดังกระหึ่มขึ้น “ไม่เอานะ ห้ามพี่ซีจู่จุ๊บคุณครูแก้วเด็ดขาด บอยม่ายยอมอ่ะ ม่ายยอมๆๆ” “มินต์ก็ไม่ยอม คุณเห็นยัยหน้าจืดนี่ดีกว่ามินต์ได้ยังไงกันหา?” มินตราผสมโรงเข้ากับเด็กเป็นปี่เป็นขลุ่ย ตติยะถอนหายใจยาวเซ็งสุดขีด ปรายตามองหญิงสาวร่างสูงโปร่งที่ยืนกระทืบเท้าตัวเองเร่าๆอยู่ไม่ห่างด้วยสายตาเย็นชา “ผมไม่เคยคิดว่าใครจะมีค่ากว่าใครแค่ที่หน้าตานะครับมินต์ คุณเข้าใจผิดแล้ว” “หมายความว่ายังไงคะซี คุณ คุณเห็นแม่นี่สำคัญกว่ามินต์งั้นเหรอ?” มินตราไม่อาจทำใจยอมรับได้ ให้ต้องต่อสู้ฟาดฟันกับสาวสวยที่ไหนเพื่อช่วงชิงเขามา เธอยังยินดีกว่าที่จะต้องมาเป็นคู่แข็งสาวหน้าจืดขาวซีดตรงหน้า เพราะมันให้ความรู้สึกไม่ต่างจากว่าเสน่ห์ของเธอดาวน์ลงยังไงไม่รู้ “ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” “ไม่อย่างนี้แล้วอย่างไหน เรายังเป็นแฟนกันอยู่หรือเปล่าคะนี่?” คำถามของหญิงสาวเกือบทำให้เขาหัวเราะ จริงอยู่ว่ารอบตัวเขามีสาวๆมากหน้าหลายตาเวียนกันเข้ามา แต่ยังไม่มีซักคนที่เขาแต่งตั้งตำแหน่ง”แฟน” ให้เลย มินตรานี่ก็อยู่แค่ขั้นทดลองคบหากัน ยังไม่ใช่”แฟน” ในความรู้สึกของเขา “คุณกลับไปก่อนดีกว่ามินต์ วันนี้คุณอารมณ์ไม่ดี ไว้ผมจะอธิบายให้ฟังที่หลังแล้วกัน” เขาตัดบทที่ทำให้หญิงสาวต้องกรี๊ดสนั่น ดวงหน้าคมสวยบิดเบี้ยวเหยเก “คนบ้า คุณเห็นนั่งนั่นดีกว่าฉัน ก็ได้ นับแต่นี้เราขาดกัน ฉันจะไม่ทนกับคนไม่มีหัวคิดอย่างคุณอีกแล้ว” เจ้าหล่อนประกาศก่อนจะกระแทกส้นเท้าเดินจากไปแบบไม่ห่วงเจ็บ “รีบตามเธอไปอธิบายความจริงสิคะ เดี๋ยวไม่ทันนะ” แก้วอาภารีบเตือนก่อนที่มินตราจะทันเดินหน้าหงิกหน้างอไปถึงประตูรั้วบ้าน ทว่าชายหนุ่มส่ายหน้า “ช่างเขาเถอะ เดี๋ยวก็หายเองแหละ” “แต่เธอ ” “เงียบเถอะน่า” เขาดุเสียงเข้ม ท่าทางรำคาญจัด “พูดมากอยู่อย่างนี้เลือดก็ไม่หยุดซักทีน่ะสิ” “ก็บอยบอกแล้วว่าจะทำเอง พี่ซีก็ไม่เชื่อ” เจ้าตัวเล็กยื่นปากจู๋ อารมณ์ไม่ดี  “แต่ว่า แฟนพี่ซีไม่เห็นสวยเลยนะ ตาดุ ปากแบะแดงแปร๊ด ผมงี้ยาวยังกะแม่นาก สู้ครูแก้วของบอยก้อไม่ได้” ตติยะเห็นท่าทางเขินๆที่ถูกลูกศิษย์ตัวจิ๋วชมของครูแก้วแล้ว อดอมยิ้มเอ็นดูไม่ได้ อาจจะจริงอย่างที่เจ้าบอยมันว่าก็ได้ ครูแก้วของมันไม่คมเข้มบาดตาก็จริง แต่ดูเป็นธรรมชาติ มีชีวิตชีวาจริงๆ ไม่ใช่สวยแบบพลาสติกที่ต้องการการปรุงแต่งอยู่ตลอดเวลา ชายหนุ่มไหววูบกับความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นมาจับใจ นี่เขาเห็นดีเห็นงามไปกับเจ้าเด็กแสบตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ มันต้องไม่เป็นอย่างนั้นสิ ขืนให้ใครรู้ว่าเขาชอบสาวหน้าจืดอย่างแก้วอาภาเข้า ได้ขายหน้าพวกพี่น้องตายเลย ก็เคยนินทาเจ้าหล่อนเอาไว้ตั้งเยอะนี่นา +++++++++++++++++++++++ “มา ขึ้นรถ พี่จะไปส่ง” ตติยะจัดแจงวิ่งเหยาะๆมาเปิดประตูรถให้เธอ เมื่อหญิงสาวบอกว่าจะกลับบ้านหลังจากที่เลือดกำเดาหยุดไหลแล้ว เธอชะงัก มองเขาเหมือนไม่แน่ใจ นวลแก้มนุ่มเป็นสีระเรื่องามตาอย่างน่ามองยิ่งนักในยามที่เจ้าตัวเขินอาย “ไม่ต้องรบกวนขนาดนั้นหรอกค่ะ น้อยกลับเองได้” เธอจำต้องเลี่ยงเขาให้มากที่สุด เห็นแก่หัวใจเปราะบางของตัวเอง แค่เรื่องวันนี้ ก็ทำเอาเธอแทบตื่นเต้นตายอยู่แล้ว “พี่จะไปส่งให้ “ เขายืนยันความตั้งใจของตัวเองเสียงเน้นหนักแน่น ท่าทางไม่ยอมแพ้ง่ายๆ “ขึ้นมาเถอะน่า พี่ไม่ชอบคนเรื่องมากนะ” เขาจะชอบยังไงไม่เกี่ยวกับเธอซักหน่อย แก้วอาภาเม้มริมฝีปากบางของตัวเองเข้าหากัน แต่ก็ยอมนั่งคู่กับเขาไปในรถแต่โดยดี เธอเข้าใจว่าเขาจะไปส่งเธอที่บ้าน แต่แทนที่เขาจะไปส่งเธอที่บ้าน กลับเลี้ยวรถเข้าไปจอดในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งซึ่งเป็นทางผ่านแทน “มาที่นี่ทำไมกันคะพี่ซี?” หญิงสาวข้างกายเขาถามอย่างฉงน อีกฝ่ายก็ฉีกยิ้มกว้างเห็นฟันขาวสวยเป็นระเบียบ “มาซื้อของจ้ะ น้อยช่วยพี่เลือกหน่อยนะ” นับจากวันนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะชวนเธอไปช่วยซื้อข้าวของสับเพเหระอีกบ่อยๆจนกลายเป็นความเคยชิน ว่าเป็นธรรมดาแล้วที่เธอกับเขาจะต้องเจอกัน และเมื่อถึงวันแต่งงานของศศรินทร์น้องสาวของตติยะ ชายหนุ่มก็ขันอาสามารับแก้วอาภาด้วยตัวเองเหมือนเคย หญิงสาวในชุดราตรีสั้นสีส้มหวานมาสายรัดไขว้ไปผูกเป็นโบว์ขนาดใหญ่ที่ท้ายทอย ดูน่ารักมีชีวิตชีวาเสียจนร่างสูงทียืนพิงรถรออยู่หน้าบ้านต้องยิ้มกว้าง รอยยิ้มของเขา ทำให้เธอประหม่าขัดเขินไปหมด ต้องอดทนแทบแย่ที่จะบังคับตัวเองไม่ให้เดินขาพันกัน กว่าจะมายืนต่อหน้าเขาได้อย่างไม่หน้าแตก วันนี้ตติยะสวมชุดสูทสีควันบุหรี่ ดูสง่างามผึ่งผาย และเช่นเคย ที่เขาจะต้องเด่นสะดุดตาอยู่เสมอ “ยังจะใส่แว่นอยู่อีก” เขาแซวขำๆ เลื่อนไปดึงแว่นสายตาของเธอออกมาถือเล่น อีกฝ่ายรีบตามมาคว้าเอาไว้โดยอัตโนมัติ ผลที่ได้ก็คือ ร่างบอบบางนั้น ถลาเข้าไปในอกอุ่นของคนตัวใหญ่กว่าโดยไม่ตั้งใจ “ขะ ขอโทษค่ะ น้อยไม่ ” เธอพยายามตะกายออกจากอ้อมแขนแข็งแรงนั้น แต่แรงโอบกระชับที่เพิ่มมากขึ้นของเขา ดูจะเป็นอุปสรรคอันใหญ่หลวง “ พี่ซี ปล่อยน้อยสิคะ” เธอประท้วงเสียงสั่น หัวจิตหัวใจเต้นสะท้านราวกับจะประทุ ไม่เพียงแค่กอดเธอ เขายังก้มหน้าลงมาจูบแก้มนุ่มๆของเธอด้วย “ไม่ล่ะ พี่รอเวลานี้มาตั้งนานแล้ว เรื่องอะไรจะปล่อย” เสียงทุ้มละมุนกระซิบอยู่ข้างใบหูเล็กๆ หญิงสาวขนลุกซู่ ตัวสั่น สมองเบลอไปหมดราวกับตกอยู่ในความฝัน ใช่ เธอต้องฝันไปแน่ๆเลย ตติยะหรือจะมาทำอย่างนี้กับเธอ? “พี่ซี น้อยไม่เล่นด้วยนะ ปล่อย ” เธอกลั้นใจทำเสียงดุใส่เขา แต่หางเสียงยังไม่วายสั่น ฝ่ายตรงข้ามที่จับไต๋เธอได้หัวเราะหึๆชอบอกชอบใจออกมา “ไม่เล่นหรอก..เอาจริงจ้ะ พี่ไม่ใช่เด็กอย่างเจ้าบอยนี่ จะได้เล่นไม่เลิก” “หมายความว่ายังไงกันคะ?” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาตาโต ฉงนฉงายจัด “ยังต้องให้แปลอีกเหรอ?” เขาเลิกคิ้วเข้มหนาถามอย่างเอ็นดู พอเธอพยักหน้า เจ้าตัวก็ทำท่ายุ่งยากใจขึ้นมาเชียว เอ หรือว่าเขากำลังเขินกันแน่นะ? “พี่อยากกินอาหารที่น้อยทำทุกมื้อน่ะ ชัดพอไหม” เขาว่าแค่นี้เจ้าหล่อนก็น่าจะเข้าใจแล้วนะว่าเขาขอเป็นแฟน เพราะหญิงสาวก้มหน้างุดทีเดียว “แม่ครัวบ้านพี่ก็มี ยังจะจ้างน้อยอีกคน ไม่เกินไปหน่อยเหรอ?” เสียงใสนั้นตัดพ้อ เออเนอะ เขาเพิ่งมารู้สึกก็ในระยะหลังๆนี่เอง ว่าแก้วอาภามีน้ำเสียงที่นุ่มไพเราะเป็นอันมาก “พี่ไม่ได้จ้าง ” เขาแกเสียใหม่ นัยน์ตาคมกริบพราวระยับจับจ้องแต่หญิงสาวในอ้อมแขน “พี่จะใช้ฟรีๆต่างหาก” (ยังมีต่อค่ะ) จากคุณ : ลันเตา... - [ 4 พ.ค. 48 11:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แก้วอาภาแอบยิ้มหวานกับอกกว้างของชายหนุ่ม ถึงเธอจะไม่ประสาในเรื่องความรักนัก แต่ก็พอเข้าใจล่ะ ว่าตติยะหมายความว่ายังไง “ของฟรีไม่มีในโลกหรอกค่ะ” เธอรวบรวมความกล้าแย้งกลับไป “ทุกสิ่งทุกอย่าง กว่าจะได้มา เราก็ต้องมีสิ่งไปแลกเปลี่ยนกันเท่านั้น อาจจะไม่ใช่เงินหรือสิ่งของ แต่เป็นความจริงใจ ” “พี่จะให้น้อยยิ่งกว่าความจริงใจ ” เขาโต้ตอบกลับมา น้ำเสียงและแววตามุ่งมั่น แก้วอาภาเงยหน้าขึ้นมองเขาภายใต้แสงสว่างเรื่อเรืองของโคมไฟหน้าบ้าน ใบหน้าคมเข้มเจ้าสำอางท่าทางเจ้าชู้ประตูดินหายไปไหนหมดแล้วก็ไม่รู้ หญิงสาวยิ้มหวานให้เขาเต็มดวงหน้า คนตรงข้ามถึงกับตาพร่าไปเลย ที่แท้เวลายิ้มเธอน่ารักอย่างนี้นี่เอง “น้อยก็จะให้พี่ซีมากกว่าแค่อาหารค่ะ” มือเล็กๆวาดขึ้นชูสองนิ้วให้สัญญาอย่างร่าเริงสดใส ตติยะยิ้มกว้างหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ มือใหญ่กระหวัดรัดร่างนุ่มเข้ามาไว้ในวงแขนแน่นกระชับเข้าอย่างลืมตัว หัวใจเขากำลังฟูฟ่องบานแฉ่ง แม้จะนึกตะขิดตะขวงใจอยู่บ้าง ที่เธอว่าจะให้เขามากกว่าอาหารนั่น โธ่ ก็คำว่าให้อาหารน่ะ มันใช้กับหมาไม่ใช่เหรอ? เอาเถอะ เขามีวิธีทำโทษเธอ จะทำโทษแบบให้เธอไม่รู้ตัวเชียวล่ะ ว่าเขากำลังโกรธอยู่หน่อยๆน่ะ ว่าแล้วใบหน้านั้นก็ก้มต่ำลงไปยังนวลหน้าสาวในดวงใจ +++++++++++++++++++++ “อะไรเนี่ย .ทำไมมีแต่รูปพี่ซีถ่ายคู่กะครูแก้วของบอยทั้งนั้นเลย รูปของบอยกะคุณครูมีแค่กะจึ๋งเดียวเอง .ยอบม่ายยอมมมมมมมมม” เจ้าบอยกรี๊ดอาละวาดลั่นเมื่อนั่งดูรูปถ่ายวันงานแต่งงานของศศรินทร์ญาติสาวผู้พี่ ซึ่งเป็นน้องสาวคนเดียวของตติยะแล้วพบว่า มันกลายเป็นเด็กที่ถูกครูแก้วหลงลืม (ตกสำรวจ) พี่ชายซึ่งถูกต่อว่า นั่งอมยิ้มอย่างมีความสุขบนโซฟาดูทีวีขนาดใหญ่อย่างสบายใจเฉิบ ท่าทางมีเลศนัยชอบก้ล? เด็กชายรภัทร์เหล่ตา ทำปากบิดบู่บี้มองศัตรูหัวใจอย่างขุ่นเคือง ชายหนุ่มอยากหัวเราะนักกับท่าทีอาฆาตมาดร้ายของเจ้าตัวเล็ก หนอย ตัวนิดเดียว ริอ่านหึงผู้หญิงซะแล้วหรือ? “พี่ซี พี่ซีชอบครูแก้วของบอยใช่ป่ะ?” เสียงเล็กๆนั้นคาดคั้น พอเห็นฝ่ายตรงข้ามเอาแต่นิ่งเงียบแสดงท่าไม่รู้ไม่ชี้ เด็กชายก็กระโดดเข้าล็อคคออีกฝ่ายแบบนักมวยปล้ำที่เคยดูมาทันที “สารภาพความจริงมานะเจ้าฆาตกร ไม่งั้นโคนันนักสืบจิ๋วคนนี้จะลงโทษนายเอง ฮึ่ม ” เด็กชายใช้คำความหมายผิด ตั้งตัวเป็นนักสืบเด็กซึ่งเป็นการ์ตูนที่โด่งดังมากจากญี่ปุ่น แถมตอนท้ายยังส่งเสียงคำรามในลำคอราวกับก็อดซิล่า “โอ้ยๆ ยอมแล้ว ฉันยอมแกก็ได้ ไอ้เด็กซาดิสม์” คนตัวโตกว่าแกล้งยอมๆไปอย่างนั้นเอง เห็นแก่ที่มันกำลังจะตกเป็นหนุ่มน้อยผู้อกหักพ่ายรักหรอกนะ “บอกความจริงให้ก็ได้ ฉันกับครูแก้วของแก เราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว” “ฮ้า!!” เด็กชายร้องเสียงหลง มองเขาราวกับเห็นเป็ดจมน้ำตาย “ไม่จริงอ่ะ ไหนพี่ซีเคยบอกว่าครูแก้วไม่สวย ไม่ใช่เสป็คไง ?” “เมื่อก่อนไม่สวยแต่ตอนนี้ โดนแล้วว่ะ เพราะงั้น ฉันขอสั่งนาย ต่อไปนี้ห้ามมาออดอ้อนฉอเลาะอะไรแฟนฉันอีก ไม่งั้นมีตื้บจริงๆด้วย” คนตัวโตกว่าขมขู่เด็กราวกับจะหึงหวง เจ้าตัวเล็กทำหน้าบูดหน้าบี้อย่างไม่เข้าใจนัก พยายามนึกถึงละครหลังข่าวที่เคยดูบ้างไม่ดูบ้าง ส่วนมากคนที่อกหักก็มีแต่พระรองที่แสนดีนี่หว่า ไม่นะ มันไม่อยากเป็นพระรอง หล่อๆอย่างน้องบอย ต้องพระเอกเท่านั้นที่คู่ควร เด็กชายรภัทร์ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องแย่งชิงครูแก้วของตัวกลับมาอินเลิฟกันเหมือนเดิมให้ได้ งานนี้ขอเอาความหล่อ(แบบเด็กๆ)ของมันเป็นเดิมพัน แต่ยังไม่ทันที่มันจะป่าวประกาศตัวอย่างเป็นทางการ เสียงใสๆของครูแก้วก็ดังมาจากหน้าประตูห้องนั่งเล่น ทั้งสองพี่น้องหันควับไปมองเธอพร้อมๆกัน และแล้ว สายตาของเจ้าบอยก็ตกวูบลงมาเบื้องล่าง เพราะวันนี้ครูแก้วจับจูงเอาร่างเล็กๆของเด็กหญิงในชุดกระโปรงยาวฟูฟ่องสีชมพูหวานเจี้ยบมาด้วยคนหนึ่ง เธอผิวขาวเนียนสดใส ไว้ผมยาว ดวงตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย น่ารักสุดๆไปเลยล่ะขอบอก! เจ้าบอยจ้องเด็กหญิงตาโตค้างเติ่ง จนคนเป็นครูยิ้มขันๆ “น้องบอยรู้จักหนูมิ้มสิจ๊ะ หนูมิ้มเป็นหลานสาวของครูเอง อายุน้อยกว่าน้องบอยสองปี วันนี้ครูพาหนูมิ้มมาเป็นเพื่อนเล่นกับน้องบอยด้วย ดีไหมจ๊ะ?” แก้วอาภาอธิบาย ดูท่าทางเขินๆอายม้วนต้วนของเด็กชายแล้ว ก็อดที่จะหันไปยิ้มกับตติยะไม่ได้ “ชะ ชื่อหนูมิ้ม หรือ คับ ?” มันเกิดติดอ่างขึ้นมาทันที คนเป็นพี่อยากหัวเราะให้ฟันหักนัก คุณอาระรินดาไม่ต้องห่วงแล้ว ว่ามันจะเบี่ยงเบน มันปิ้งสาวแบบรายวันขนาดนี้ “น่ะ หนูมิ้ม น่ะ น่า รักจัง ” เด็กชายกระลิ้มกระเหลี่ยยิ้มเรี่ยราดส่งตาหวานเยิ้มสุดฤทธิ์มาให้เด็กหญิง “สวัสดีค่ะพี่บอย” เด็กหญิงยิ้มให้อย่างน่ารัก แค่นี้หัวใจน้อยๆของเจ้าบอยก็ฟูฟ่องจะระเบิดอยู่แล้ว เห็นปุ๊ปก็เกิดอาการปิ้งปั๊บ ใช่คนนี้ล่ะ “โดน”(ใจมัน) เลย(อีกแล้วครับท่าน) มันตัดสินใจแล้วในวินาทีนั้นเองว่ามันจะต้องเอาน้องหนูมิ้มมาเป็นแฟนให้ได้! ++++++++++++++++++++ ชายหนุ่มที่กำลังพยายามปลอกเปลือกมันฝรั่งหัวใหญ่อยู่ในครัวอย่างขะมักเขม้น เกือบเผลอทำมันฝรั่งในมือตกพื้น เมื่อบังเอิญเหลือบตามองไปนอกหน้าต่างห้องครัวแล้วเห็นเจ้าบอยกับหนูมิ้ม หลานสาวของแก้วอาภากำลังแลกเปลี่ยนของขวัญให้แก่กันกระหนุงกระหนิงหวานชื่น เจ้าหลานชายของเขา อุตส่าห์เอาหุ่นไอ้มดแดงของตัวเองให้เด็กหญิง ทั้งๆที่นั่นเป็นของที่มันรักมันหวงยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ ขนาดเขาไปเหยียบเข้าจิ๊ดเดียวเอง มันยังโวยวายลั่น หาว่าเขาไม่มีสัมมาคารวะ เจ้าตัวแสบด่าเขาฉอดๆก่อนจะเก็บบรรดาหุ่นๆของมันขึ้นไว้บนหลังตู้หนังสือตัวเตี้ยๆที่หัวนอนของเขาอย่างเคารพเทิดทูน ตติยะที่เลยวัยสนใจหุ่นยนต์ยอดมนุษย์ไปแล้วไม่สนใจข้าวของสะสมของเจ้าน้องชายนักเพราะขี้เกียจรำคาญมันบ่น ไม่นึกเลยว่าตอนนี้ เจ้ารภัทร์กำลังยกหุ่นยอดสวาทของมันให้กับหนูมิ้มผู้น่ารักเสียแล้ว แม่หนูน้อยก็ยื่นตุ๊กตาผู้หญิงฝรั่งผมสีทองสวยให้น้องชายของเขาเป็นการตอบแทนเช่นกัน เจ้าเด็กแสบเมื่อได้ของจากสาวเจ้าแล้ว ก็เอาเข้ามากอดอย่างรักใคร่ไหลหลง หวานจนตติยะคลื่นไส้ “ไอ้เด็กแก่แดด เดี๋ยวเจอดีแน่ๆ” เขาคำรามหมั่นไส้  คนที่กำลังเตรียมของหน้าเตาเงยหน้าจากงานที่ทำเพื่อมองเขาแล้วยิ้มออกมาอ่อนบาง “เรื่องของเด็กๆ ปล่อยแกไปเถอะค่ะ พี่ซีมาช่วยน้อยทำกับข้าวต่อดีกว่านะคะ เดี๋ยวไม่ทันเวลาอาหารเย็นกันพอดี” ตติยะเมินจากภาพที่ขุ่นเคืองลูกตาหันมายิ้มหวานให้หญิงสาวนัยน์ตาพราวระยับขี้เล่น “ไม่ทันพี่ก็ไม่กิน ไม่เห็นเป็นไรเลย“ “ไม่กินข้าวแล้วพี่ซีจะกินอะไรไม่ทราบ บอกเลยนะคะว่าแกงมัสมั่นของน้อยน่ะ อร่อยมากกกก” ตติยะวางมือจากมันฝรั่งที่ยังปอกไม่สำเร็จ เดินเข้าไปใกล้ร่างบางของหญิงสาว เธอมองเขาอย่างระแวง และก็จริงเสียด้วย มือใหญ่กระหวัดรวบเอวบางของเธอเอาไว้แน่น ดวงหน้าคมสันหล่อเหลาก้มลงมาใกล้จนเธอทำอะไรไม่ถูก “พี่รู้จ้ะว่าอร่อยแหงๆ ถ้าเป็นน้อยทำให้พี่น่ะ ไม่ว่าอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละ” ประโยคนั้นกินความหมายล้ำลึก ดวงหน้าขาวใสของหญิงสาวพลันแดงก่ำ ร้อนซู่ขึ้นมาในบัดดล “ไม่หวานเกินไปหน่อยหรือคะ?” เสียงย้อนถามนั้นสั่นสะท้าน แก้วอาภาพยายามแกะมือหนาของเขาให้หลุดออกจากเอวของเธอ แต่ความพยายามนั้นจะยังไงก็ไร้ผลอยู่ดี ในเมื่อคนตัวใหญ่กว่ามากไม่สมัครใจจะปล่อยเธอ หญิงสาวก็จนใจนัก ตติยะยิ้มกว้าง เจ้าเล่ห์ ก้มหน้าลงมากระซิบเสียงเบาๆแนบใบหูเล็กๆบอบบางของอีกฝ่าย ทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่ ต้องห่อไหล่เข้าหากันโดยอัตโนมัติ “แค่นี้ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย เอ๊ะ นี่พี่บอกรักเราไปแล้วหรือยังนะ?” คนเจ้าเล่ห์ทำท่าครุ่นคิดกรอกตาไปมาราวกับลืมไปจริงๆว่ายังไม่เคยบอกรักเธอเลย แก้วอาภามองชายหนุ่มตรงหน้าตาปริบๆก่อนจะเม้มริมฝีปากบางของตัวเองเข้าหากันแน่น อดเคืองไม่ได้ เขาลืมกับเรื่องนี้ได้ยังไง แสดงว่าเธอไม่มีค่าในสายตาของเขาเลยใช่มั้ย? ผู้หญิงทุกคน จะยังไงก็อยากได้ยินคำว่า”รัก” จากปากของคนรัก เพื่อความมั่นใจกันทั้งนั้น ยิ่งผู้หญิงหน้าจืดไม่มีความมั่นใจอย่างเธอ ยิ่งอยากได้ยินมากขึ้นกว่าคนทั่วๆไปอีกสองเท่าด้วยซ้ำ “ยังไม่ได้บอกค่ะ” เธอโพล่งออกมาในที่สุด ฝ่ายตรงข้ามชะงักไปนิดหนึ่งทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ เธอจึงพูดต่อเสียเองอย่างงอนๆ “แต่ถ้าไม่อยากพูด หรือลำบากใจนัก ไม่ต้องก็ได้นะคะ น้อยไม่ชอบฝืนใจใคร” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ผลักอกกว้างของเขาออกห่างด้วยความโกรธ ผลักเต็มแรงจนชายหนุ่มต้องออกแรงสุดตัวทีเดียวกว่าจะกอดเธอเอาไว้ได้อยู่มือ “ไม่เอาน่าน้อย พี่แค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง อย่าเพิ่งโกรธสิครับ” เขาปลอบเสียงอ่อนหวาน แต่คนฟังฟิวส์ขาดเสียแล้ว “ไม่ต้องล้อเล่น เอาจริงเลยก็ได้ค่ะ น้อยรู้ตัวเองดี ว่าไม่มีอะไรคู่ควรกับพี่ซีเลย ไม่แปลกหรอกค่ะ ถ้าพี่ซีจะไม่รักน้อยน่ะ” “ใครว่าพี่ไม่รัก” ตติยะร้องเสียงหลง กดหน้าลงกับกลุ่มผมดำเป็นมันเงาของหญิงสาวตัวเล็กบอบบางในอ้อมแขนอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะโกรธที่เขาล้อเล่นมากมายขนาดนี้ “น้อยนี่ล่ะบอก ผู้หญิงเชยๆ จืดชืดอย่างน้อย อย่างพี่ซีไม่มีทางหันมามองหรอก” เธอโต้ตอบแรงขึ้นจนเขาตกใจ ตติยะชักมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน “พี่บอกว่าไม่ใช่ไง ไม่เข้าใจหรือไงว่าเราเข้าใจผิดน่ะ ไอ้เรื่องหน้าตาน่ะ ช่างมันเถอะ ยังไงน้อยก็สวยในสายตาพี่เสมออยู่ดี ไม่ต้องเอาตัวเองไปเทียบกับใครๆให้เหนื่อยหรอก พี่รักที่น้อยเป็นอย่างนี้ ถ้าน้อยเป็นอย่างคนอื่นๆพี่ก็คงไม่รักเหมือนกัน เพราะงั้น อย่าคิดมากอีกเลยนะครับ” ตอนท้ายชายหนุ่มทอดเสียงอ่อนลงเกือบเป็นอ้อนวอน เธอจ้องเขาตาโตเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ดวงตาดำสนิทกะพริบปริบๆก่อนที่เจ้าตัวจะร้องไห้โฮออกมาเหมือนเด็กๆ เขาบอกแล้วว่ารักเธอ เขารักผู้หญิงที่แสนจืดชืดไม่โดดเด่นอย่างเธอ แก้วอาภาเกือบคิดว่าตัวเองฝันไป แต่มันไม่ใช่ นี่คือความจริง มือใหญ่อุ่นๆที่บรรจงเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยนขณะนี้ ก็คือมือของชายที่เธอให้ดวงใจกับเขาไปแล้วจนหมดสิ้น น้ำตาของเธอค่อยๆเหือดแห้งไป หญิงสาวยิ้มหวานสดใสออกมา สบตากับเขาอย่างคลายกังวล “ขี้งอนเหมือนกันนะเรา รู้งี้บอกตั้งแต่แรกก็ดีแล้ว” เขาเปรยเสียงระรื่นชื่นบาน หญิงสาวก้มหน้าลงยิ้มอายๆ จะให้เธอพูดอะไรได้ ก็มันทั้งดีใจทั้งตื้นตัน จนพูดไม่ออกแล้วนี่นา ++++++++++++++++++++++ (ยังมีต่อค่ะ) จากคุณ : ลันเตา... - [ 4 พ.ค. 48 11:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ซี เธอต้องช่วยอานะ ถ้าเธอไม่ช่วยอาแย่แน่ๆ” เสียงโวยวายลั่นทุ่งของคุณอาระรินดาดังมาเข้าหูเขาผ่านทางโทรศัพท์ หลังจากที่เธอมารับตัวเจ้าลูกชายกลับบ้านได้เพียงสองวันเท่านั้น ตติยะขมวดคิ้วเข้มหนาของตัวเองเข้าหากันแน่นความประหลาดใจ “มีเรื่องอะไรหรือครับคุณน้า?” ก็เสียงของคุณระรินดาเหมือนกับมีเรื่องคอขาดบาดตายซะกระนั้น จะให้ชายหนุ่มอดใจไม่สงสัยยังไงไหว แต่เมื่ออีกฝ่ายชี้แจงขยายความกลับมาเท่านั้น ตติยะก็ถึงกับนิ่งอึ้งไป “น้องบอยวันๆเอาแต่นั่งกอดตุ๊กตาบาร์บี้ แถมหวงเอามากๆด้วย ไม่ยอมให้ใครแตะต้องเลยนะซี อากลุ่มใจจะแย่อยู่แล้ว มีอย่างที่ไหน เป็นเด็กผู้ชายแต่ดันไปหลงไหลตุ๊กตาบาร์บี้ของเด็กผู้หญิง ซีต้องช่วยอาดัดนิสัยน้องบอยหน่อยนะ อาไม่อยากให้ลูกกลายเป็นกระเทย” อาสาวของเขาระบายความอัดอั้นกลัดกลุ้มออกมา ฟังจากเสียงแล้วคงกังวลใจในพฤติกรรมของเจ้าเด็กแสบนั่นมาก โถๆๆๆ ช่างน่าสงสารคุณอาระรินดาเป็นยิ่งนัก เธอคงไม่มีทางรู้เลยสินะว่าเหตุใด เจ้าบอยมันจึงได้หวงแหนเจ้าตุ๊กตาบาร์บี้ตัวนั้นนัก “คุณอาอย่าเพิ่งคิดมากไปเลยครับ ผมว่ารอดูมันไปอีกซักสองสามปีก่อนดีกว่า บอยมันยังเด็กมาก คงไม่มีอะไรหรอกครับ” ตติยะแกล้งปลอบน้าสาวไปตามเรื่อง ความจริงในใจชายหนุ่มกำลังหมั่นไส้เจ้าเด็กนรกนั่นสุดๆต่างหาก มันเนี่ยนะจะเป็นกะเทย โธ่เอ้ย เป็นเสือผู้หญิงตัวฉกาจสิไม่ว่า ริอ่านจีบสาวตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น แก่แดดแก่ลมยิ่งกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่สิบเท่า คุณอาตามลูกชายตัวเองไม่ทันแล้ว ชายหนุ่มส่ายหน้า ปลอบใจฝ่ายนั้นอีกไม่กี่ประโยคก็วางสายลง มองเลยออกไปนอกหน้าต่างเห็นร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้าประตูรั้วบ้านมาก็รีบวิ่งหน้าบานออกไปรับเธอทันที แก้วอาภา แก้วกลางใจของเขามาแล้ว เรื่องไร้สาระของเจ้าบอยก็ขอเขี่ยทิ้งไปก่อนล่ะ   ชายหนุ่มเดินยิ้มร่าออกมาต้อนรับคนรักสาวหน้าใส ซึ่งยิ้มหวานนำมาให้เขาก่อนอย่างอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรักเต็มหัวใจ โลกของตติยะสว่างไสวเพียงแค่เธอยิ้มมาให้ แม้ใครจะมองว่าเธอไม่สวยฉูดฉาดบาดใจ แต่ในสายตาของเขาที่รักเธอ เธอก็เป็น”แก้ว” ที่งดงามที่สุดแล้ว และเขาก็พอใจเท่านี้จริงๆ (จบ)       ...อิๆ เอาเรื่องสั้นมาฝากค่ะ อ่านกันแบบเบาสมองครื้นเครงในความเจ้าเล่ห์ของเด็กๆบ้าง ลันเตาชอบเจ้าน้องบอยจังเลยค่ะ ฮุๆๆ อยากเขียนเด็กมากๆเลยช่วงนี้ แต่เรื่องยาวที่เขียนไม่มีเด็ก เลยต้องมาเขียนใส่เรื่องสั้นแทน มีข้อผิดพลาดอะไรต้องขออภัยด้วยนะคะ มือใหม่ยังหัดเขียนอยู่เลยค่ะ ลิ้งของเรื่องสั้นที่แล้วนะคะ ทั้งหัวใจให้เธอ(คนเดียว)http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3361260/W3361260.html แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 48 11:22:54 จากคุณ : ลันเตา... - [ 4 พ.ค. 48 11:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น้องบอย แสบจริงๆ กะแล้วตอบแลกตุ๊กตากันต้องเป็นแบบนี้ หุหุ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 4 พ.ค. 48 16:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห...น้องบอยนี่แสบจริงๆ (เด็กตัวแสบจากนรกของแท้) อิอิอิ อาหารท่าทางน่าอร่อย ติดอยู่นิดเดียว นู๋มะชอบกินสับปะรดค่า สนุกนะคะ O^-^O จากคุณ : wayo - [ 4 พ.ค. 48 16:08:40 A:203.156.42.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 หุหุ น่ารักดี..ทั้งคุณพี่ทั้งคุณน้อง แข่งกานบริหารเสน่ห์เหลือหลายจิงๆ ..ถ้ามีน้องชายเเสบเอาเรื่องขนาดนี้..คงแปลงร่างเป็นนางมาร(เอ้ย..ม่ายช่าย เป็นพี่ที่ทันเกมส์น้อง) ปราบอย่างเดียวงับ !! เพิ่งตามอ่านเรื่องที่ลันเตาเเต่งไว้ - กลรักกามเทพ รวดเดียวจบคะ ^___^ " อ่านสนุกสนานเลยย เอิ้กกๆ จากคุณ : alan - [ 4 พ.ค. 48 16:19:42 A:202.5.83.36 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : stan401 - [ 4 พ.ค. 48 16:52:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 so cute... I like nong Boy ,he is so เเสบ... จากคุณ : Kwan - [ 4 พ.ค. 48 17:17:01 A:221.127.80.83 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อิอิ น่ารักจริงๆ โตขึ้นน้องบอยคงจะแสบไม่แพ้กันเลยนะคะ ยังไม่เคยอ่านตอนก่อนหน้านี้เลยค่ะ คงต้องไปตามอ่านเสียหน่อยแล้ว :) จากคุณ : 1981 - [ 4 พ.ค. 48 18:05:58 A:82.43.178.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ชอบมากเลย เด็กอะไรร้ายมาก แถมเจ้าเล่ห์อีกด้วย จากคุณ : pooh - [ 4 พ.ค. 48 20:02:27 A:202.174.35.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณครูแก้วใจดีอย่างนี้กับเด็กทุกคนรึเปล่าคะ จากคุณ : :D - [ 4 พ.ค. 48 21:45:19 A:202.44.130.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 งิ งิ งิ  อ่านแล้วอยากเขกกะโหลก( ที่คาดว่าจะหนากว่าวัย ) ของเจ้าน้องบอยจริง ๆ หุ หุ หุ หุ   แต่ก็น่ารักดีไปอีกแบบนะค่ะ จากคุณ : AeKra - [ 4 พ.ค. 48 21:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 14 น้องบอยเจ้าเล่ห์แถมเจ้าชู้อีกต่างหาก สงสารคุณแม่ที่ตามไม่ทันจริงๆ 555 จากคุณ : ก้อนหิน (เมืองเหนือ) - [ 4 พ.ค. 48 22:27:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^^ Very nice short story ka. จากคุณ : Reader - [ วันฉัตรมงคล 03:04:58 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 เจ้าบอยนี่ เด็กแก่แดด จริงๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ วันฉัตรมงคล 13:48:15 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่ารักจังค่ะ เจ้าหนูบอยนี่โตมาคงเจ้าชู้น่าดู จากคุณ : ณัฐณิชา - [ วันฉัตรมงคล 15:42:01 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เห็นด้วย งานนี้เจ้าบอยได้คะแนนไปเพียบ จากคุณ : scottie - [ วันฉัตรมงคล 21:34:22 ]

ความคิดเห็นที่ 19 55555555ลีลาจีบสาวพอกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยค่ะ อ่านแล้วยิ้มออกเลยค่ะ จากคุณ : รียา - [ 6 พ.ค. 48 00:20:49 A:203.172.104.240 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 หุหุหุ น้องบอยน่ารักดีค่ะ แต่เท่าที่อ่านดู เห็นแววอยู่รำไรเลยว่าโตขึ้น น่าจะเป็นผู้ชายสไตล์ไม่หนีนายตติยะ พระเอกของเราซักเท่าไหร่เลยนะคะ จากคุณ : ริญดา - [ 6 พ.ค. 48 09:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 21 น่ารักจริง ๆ เลยค่ะ น้องบอยฉลาดแถมไหวพริบดี.. โตขึ้นเนี่ย...ท่าทางจะเนื้อหอมนะคะ อิอิ.. :) แก้ไขเมื่อ 06 พ.ค. 48 10:47:35 จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 6 พ.ค. 48 10:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วอยากกินขาหมูต้มยำอ่ะ น้องบอยน่าร๊ากกกก หมั่นเขี้ยวมากๆ ถ้าอยู่ใกล้ๆจะจับมาฟัดซะให้เข็ด จากคุณ : หมูน้อยห้อยหัว - [ 6 พ.ค. 48 11:11:04 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องหน้าลองเอาน้องบอยเป็นพระเอกดีไหมคะ เอาตั้งแต่เด็กจนโตเลย จากคุณ : น้ำใส - [ 6 พ.ค. 48 17:41:03 A:10.31.1.162 X:202.28.27.5 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อิอิ.... ไม่ไหวแย้วววววว น้องบอยนี่ ได้ใจเลยนะคะ แบบว่า... สุด ๆ จริง ๆ จากคุณ : ไฟเย็น - [ 6 พ.ค. 48 22:45:39 A:203.113.67.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 เอิ๊กส์ๆ ทั้งน่ารักปนน่าร้ายจริงๆเลยค่ะ เห็นด้วยว่าลองจับมาเป็นพระเอกตอนโตดีกว่าเนอะ จากคุณ : อันนา - [ 6 พ.ค. 48 22:51:01 A:203.113.57.40 X:203.151.140.112 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เนื้อเรื่องน่ารักกกกกก น้องบอยนี่แสบได้ใจเลย ^^ จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ 8 พ.ค. 48 00:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 27 น่ารักค่ะ ใสดีจัง แม่ของน้องบอยตามไม่ทันแล้ว อยากรู้จังว่าโตขึ้นน้องบอยจะแสบได้ขนาดไหนเนี่ย อิๆ จากคุณ : นวล - [ 9 พ.ค. 48 06:20:45 A:128.103.186.192 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 แสบเสด็จเลยค่ะ โตขึ้นไม่เจ้าชู้ก็คงโครตเจ้าชู้ล่ะค่ะ จากคุณ : sandglasswk - [ 9 พ.ค. 48 08:33:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เข้ามาอ่าน น่ารักดีค่ะ จากคุณ : เดมี่ มัวร์ - [ 9 พ.ค. 48 19:05:43 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณลันเตาหันมาเอาดีทางเขียนเรื่องสั้นบ้างก็ดีนะคะเนี่ย แบบว่า ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มีเวลาอ่านนิยายเท่าไหร่แล้วน่ะ ค่ะ เรื่องหน้า เอาเป็นเรื่องราวของพี่บีบ้างดีไหมค่ะ จากคุณ : Urylia - [ 10 พ.ค. 48 01:34:56 A:213.7.45.237 X:62.104.219.85 ]

ความคิดเห็นที่ 31 :D เก็บไปอ่านก่อนแล้ว แต่เพิ่งมีโอกาสมาได้โพสต์ค่ะ จากคุณ : xyz - [ 11 พ.ค. 48 22:52:56 A:202.57.166.189 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 555 สนุกมากๆเลยค่ะ อยากอ่านเรื่องของน้องบอยตอนโตเหมือนกันค่ะ จะร้ายซักแค่ไหนน้า อยากรู้จัง...//เดือนเพ็ญ จากคุณ : ป่าน - [ 12 พ.ค. 48 07:24:09 A:58.10.160.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรียน คุณ ลันเตา ถ้าผมเป็นคุณ ตติยะ นะ ผมจะให้ เจ้าบอย เป็นเพื่อนเจ้าบ่าว. จากคุณ : พจนารถ - [ 13 พ.ค. 48 16:16:17 A:61.91.205.77 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาตอบกระทู้ค่ะ อิๆ เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย ว่านายตติยะต้องถูกน้องบอยขโมยซีน ทำยังไงได้...ก็ลันเตาดันเอนเอียงไปเข้าข้างเด็กซะแหล่ว... ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ขอบคุณทุกเม้นต์เลย น่ารักมากๆเหมือนกันค่ะ คุณ : :::อาราเร่::: อิๆๆ ที่ให้แลกของกัน ลันเตามีแผนเผื่อจะเขียนเรื่องยาวไงคะ ให้เจ้าบอยทึกทักเอาเองเลย ว่าตุ๊กตาบาร์บี้ของหนูมิ้ม เป็นของหมั้นของมัน 555 แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว อยากเขียนจัง...   คุณ : wayo สับประรดอร่อยออกนาวาโยจัง...น้องบอยยังชอบเลย อย่ายอมแพ้เด็กสิจ๊ะ ฮุๆๆ   คุณ : alan ขอบคุณที่ติดตามนะคะ เข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ   คุณ : stan401 ขอบคุณนะคะ   คุณ : Kwan   อิๆๆ เขียนไปก็อมยิ้มไปค่ะ เขียนจบปุ้บก็รีบเอามาลงเลย ลันเตาชอบน้องบอยเหมือนกันนะคะ(พวกรักเด็กค่ะ แต่ไม่ช่ายนางงาม...)   คุณ : 1981 ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ     คุณ : pooh ดีใจที่ชอบค่ะ กำลังคิดอย่ค่ะ ว่าน้องบอยตอนโตนี่จะเป็นยังไงดีน้า?   คุณ : :D คงใจดีกับนักเรียนทุกคนล่ะค่ะ เพียงแต่น้องบอยคนนี้ มารยาเก่งกว่าเพื่อนๆคนอื่น ก็เลยดูเหมือนว่าจะซี้กันมากเป็นพิเศา อีกทั้งยังเป็นน้องของเพื่อนสนิทอย่างน้องสาวของนายซีอีกด้วยค่ะ   คุณ : AeKra ขอบคุณค่า....ลันเตาก็ชอบเหมือนกัน (ชอบเด็ก)     คุณ : ก้อนหิน (เมืองเหนือ) คุณแม่มัวแต่กลุ้มใจกลัวลูกจะเป็นกะเทย ฮุๆๆ ลูกเป็นเสือตังหาก ไว้ตอนโตคุณแม่จะหนาว ฮี่...     คุณ : Reader ขอบคุณมากๆเลยค่า   คุณ : ลูนาติก ทั้งแก่แดดทั้งเจ้ามารยา สารพัดเลยค่ะ เสียดายที่เป็นตอนสั้นๆ เอาไว้เขียนเวอร์ชั่นโตแบบยาวๆหน่อยดีกว่า คิกๆๆ     คุณ : ณัฐณิชา มีแต่คนเดาว่าน้องบอยจะเจ้าชู้ แต่ลันเตาอยากให้น้องบอยเป็นประเภท ใจปลาซิว(ทุกทีที่เจอเธอ) มากกว่านะคะ น่าสนุก...แฮะๆๆ ชอบเขียนอะไรเวอร์นิดนึงค่ะ ตามประสาคนอ่านการ์ตูน   คุณ : scottie ขอบคุณที่ให้คะแนนเด็กค่ะ แสดงว่าอยู่ชมรมคนรักเด็กเหมือนกันเลย เย้...   คุณ : รียา ดีใจค่ะ ที่เรื่องสั้นๆเรื่องนี้ทำให้ยิ้มได้   คุณ : ริญดา นี่แหละค่ะ ลันเตาถึงอยากฉีกสไตล์เป็นแบบใจปลาซิว แต่ไม่รู้ว่าจะให้จีบกันยังไง ไม่เอาดีก่า ให้เจ้าเล่ห์ร้ายกาจเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว...ฮุๆๆ   คุณ : คิมมี่ (*CriMy*) เนื้อหอมค่ะ แต่น่าจะร้าย น่าสงสารหนูมิ้มล่วงหน้าด้วยซ้ำ เพราะดันมาเจอกับน้องบอยเข้า   คุณ : หมูน้อยห้อยหัว ถ้าน้องบอยโดนฟัด...มันคงหัวเราะเอิ้กอ้าก ร้องกรี๊ดๆ เอาอีกๆ แฮๆ...ะ เด็กซาดิสม์ค่ะ   คุณ : น้ำใส คิดไว้ว่าจะเขียนเรื่องของเจ้าบอยเหมือนกันค่ะ แต่พล็อตยังไม่เรียบร้อย แต่คิดว่าจะเขียนความร้ายกาจของเด็กคนนี้ตอนโตแน่ๆค่ะ   คุณ : ไฟเย็น แฮะๆๆ พูดอย่างงี้น้องบอยก็ตาเยิ้ม(ส่งตาหวานแจ่มๆ) มาให้ใหญ่เลยสิคะ เจ้าเด็กนี่ยิ่งหลงตัวเองสุกโต่งอยู่ด้วยน่า อิๆๆ   คุณ : อันนา รับทราบฮับ คิดออกเมื่อไหร่ ลันเตาลุยแน่ๆเลยค่ะ   คุณ : แมวเหมียวสีขาว คิดเรื่องตั้งนานนะคะเนี่ย กว่าจะได้เวอร์ชั่นนี้มาได้ ตอนโตต้องให้ร้ายกว่านี้ เอาให้หนู้มิ้มเหมือนตกนรก ...(ฮึ้ย วิญญาณซาดสม์ใจร้ายเข้าสิงอีกแย้วววววว   ฮือ...) คุณ : นวล อิๆๆ ตอนโตต้องทั้งร้ายทั้งแสบ เอาให้ฉุดๆๆอย่างไม่น่าเชื่อว่าคนประมาณนี้จะยังมีใครกล้าเอามาเขียนเป็นพระเอกได้ 555(ถึงยังคิดเรื่องไม่อกไงคะ)   คุณ : sandglasswk มันก็เจ้าชู้อ่ะค่ะ แต่มันจะโค ตร แบบสุดๆกะหนูมิ้มหวานใจของมันนี่ล่ะที่จะโดนหนักสุด ลันเตาต้องเตรียมหากระป๋องมารองรับน้ำตาของหนูมิ้มก่อนเขียนซะแย้ว...   คุณ : เดมี่ มัวร์ ขอบคุณค่า   คุณ : Urylia ถ้าคิดเรื่องจ๊าบๆออก จะรีบเขียนมาลงเลยค่ะ ลันเตาอยากลงให้เพื่อนๆอ่านจะแย่ แต่เป็นคนคิดเรื่องสั้นไม่ค่อยออก เขียนเรื่องยาวจนชินน่ะค่ะ พอต้องมาตัดสั้นก็เลยยังไม่คล่องเท่าไหร่   คุณ : xyz ขอบคุณนะคะ   คุณ : ป่าน ไว้เขียนได้แล้วจะรีบเอามาโพสต์ค่ะ แต่นั่นคงต้องหมายถึงว่าเรื่องของคุณพี่รูปหล่อเอกับบีจบก่อนนะคะ ไม่งั้นสับสนแย่เลย   คุณ : พจนารถ   ถ้าผู้ใหญ่อนุญาตนะคะ...ลัเตาว่าเด็ก(หน้าด้าน) อย่างเจ้าบอยต้องวางเชิดเป็นเจ้าบ่าวเสียเองแหงมเลยค่ะ (ลันเตากลัวพี่ซีถูกขโมยซีนอ่ะค่ะ) ขอบคุณทุกๆเม้นต์ทุกๆกำลังใจนะคะ ถ้าคิดเรื่องใหม่ออกแล้วจะรีบเอามาลงให้อ่านกันอีกค่ะ จากคุณ : ลันเตา... - [ 15 พ.ค. 48 13:00:55 ]