ขอบฟ้า กับ กาลเวลา (2)



ตอน : เติบโตเพื่อเรียนรู้ หรือ เรียนรู้เพื่อเติบโต



ขอบฟ้า : sign in

ขอบฟ้า :  ^_^

กาลเวลา : หวัดดีครับฟ้า

ขอบฟ้า : หวัดดีค่ะเวลา

กาลเวลา : เป็นอย่างไรบ้างครับ สบายดีไหม ไม่ได้คุยกันนานเลย

ขอบฟ้า : สบายดีค่ะ ยุ่งๆนิดหน่อยค่ะช่วงนี้ แล้วเวลาหล่ะค่ะ

กาลเวลา : อ๋อ สบายดีครับ ผมก็เรื่อยๆหน่ะครับ กาลเดินทางของผมมันคู่กับลมหายใจอยู่แล้วครับ

กาลเวลา : แล้วฟ้าหล่ะครับ อีกไม่นานฤดูกาลก็จะเปลี่ยนแปลงอีกแล้วนี่ครับ

ขอบฟ้า : ใช่ค่ะ

กาลเวลา : อีกหน่อยก็คงไม่มีน้ำตาจากฟากฟ้าไปอีกพักใหญ่นะครับ

ขอบฟ้า : แหม...แต่หน้าหนาวนี้ ฟ้าก็เห็นว่ามีหลายคนไม่ชอบอยู่เหมือนกันนะคะ

กาลเวลา : เอ...ผมว่าไม่นะครับ เพราะผมเห็นหลายๆคนชอบหน้าหนาวอยู่เหมือนกัน เห็นเค้ามักบอกกันว่า เพราะหน้าหนาว มันยิ่งทำให้หัวใจแห่งรักอบอุ่นขึ้น...

ขอบฟ้า : แต่ฟ้าว่าก็มีหลายคนนะคะ ที่ไม่ชอบหน้าหนาว โดยเฉพาะคนที่อยู่กับความเหงาหน่ะค่ะ

ขอบฟ้า : ฟ้าเห็นว่ามีหลายคนทีเดียวค่ะ ที่มักจมอยู่กับความทุกข์จากการพลัดพรากจากความสุขที่มนุษย์เรียกมันว่า "ความรัก" ทั้งๆที่ฟ้าว่าจริงๆแล้ว มนุษย์นั้นพึงควรจะเข้าใจได้ในสิ่งที่ตนเองนิยามมันขึ้นนะคะ

กาลเวลา : อืม...มันก็จริงนะครับ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นอยู่เสมอมา นั่นคือมนุษย์เรามักสร้างสิ่งใดสิ่งหนึ่งขึ้นมา แล้วตกเป็นทาสของมันเสียเอง ไม่ใช่เพียงแต่ในเรื่องของความรักเท่านั้น...

กาลเวลา : มนุษย์เรานั้นเติบโตขึ้นมาจากสิ่งที่สร้างขึ้นเอง และเลือกที่จะเรียนรู้และทำความเข้าใจกับมัน  ทั้งที่สิ่งเหล่านี้คืออดีตของมนุษย์ที่กำหนดมันขึ้นมาทั้งสิ้น

ขอบฟ้า : เวลาดูจะเข้าใจอะไรเยอะดีจังนะคะ ฟ้าเสียอีกที่ไม่ค่อยเข้าใจสิ่งเหล่านี้เท่าไหร่นัก

กาลเวลา : อาจจะเป็นเพราะว่าฟ้าต้องทำหน้าที่ของตนเอง ส่วนผมเองก็ต้องทำหน้าที่ของผมเช่นกัน และผมเองก็ได้เห็นอะไรมากมายจากสิ่งที่เกิดขึ้นหน่ะครับ

ขอบฟ้า : แล้วอย่างนี้ที่เวลาบอกว่า มนุษย์เติบโตและเรียนรู้จากสิ่งที่สร้างขึ้นนั้น แสดงว่ามนุษย์ไม่ได้เติบโตจากสิ่งที่เรียนรู้เหรอค่ะ

กาลเวลา : จริงมันมีคำสองคำที่ผมเคยได้ยินมาครับฟ้า

กาลเวลา : หนึ่งนั้นคือ เติบโตเพื่อเรียนรู้  สองนั้นคือ เรียนรู้เพื่อเติบโต

ขอบฟ้า : คำที่เหมือนกันแต่แตกต่างซึ่งตำแหน่งที่วางทำให้ความหมายดูต่างกันมากนะคะ ท่าทาง

กาลเวลา : ใช่ครับ ทั้งสองคำนี้แตกต่างกัน แต่กลับเชื่อมสัมพันธ์กันอย่างขาดมิได้เลยครับฟ้า

ขอบฟ้า : อย่างไรเหรอค่ะ

กาลเวลา : มนุษย์เรานั้นเมื่อกำเนิดเกิดขึ้นมาบนโลก สิ่งที่คงอยู่มาแต่กำเนิด คือ"การเติบโต" การเติบโตที่ว่านี้มีความหมายอยู่ที่ "รูปธรรม" ซึ่งมนุษย์จะต้อง เติบใหญ่ขึ้นในลักษณะ "รูปธรรม"

กาลเวลา : และการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในลักษณะนี้จะนำไปสู่การเรียนรู้ จากทุกสิ่งที่มนุษย์ในอดีตเป็นผู้สร้างมันขึ้นมา....

กาลเวลา : ในขณะเดียวกัน การเติบโต แบบนี้นั้นมันจะถูกหลอมกลืนไว้กับการเรียนรู้  และหากการเรียนรู้นั้น มนุษย์คนใดไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เรียนรู้ได้อย่างชัดเจนแล้ว "การเรียนรู้เพื่อเติบโต" ก็จะไม่มีความหมายครับ

กาลเวลา : งงเปล่าครับฟ้า

ขอบฟ้า : อืม....นิดหน่อยค่ะ

ขอบฟ้า : จากที่ฟังดู ฟ้าเข้าใจว่า มนุษย์จะเติบโตมาเพื่อที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆ  เพื่อทำความเข้าใจกับมัน  และการเรียนรู้สิ่งต่างๆนั้นจะแสดงให้เห็นถึงการเติบโตของมนุษย์ใช่ไหมค่ะ

ขอบฟ้า : แต่ฟ้ายังไม่เข้าใจตรงที่ว่า การที่มนุษย์จะเติบโตได้นั้นทำไมต้องวัดกันที่การเรียนรู้หล่ะค่ะ

กาลเวลา : อืม...จริงๆ มนุษย์ได้รังสรรค์ คำขึ้นมาสองครับครับฟ้า....

กาลเวลา : คำๆนั้นเรียกว่า "วัยวุฒิ" และ "คุณวุฒิ"

ขอบฟ้า : วัยวุฒิ และ คุณวุฒิ?

กาลเวลา : ใช่ครับ วัยวุฒิหมายถึงการเติบโตมาด้วยลักษณะที่เป็นรูปธรรมในร่างกายของมนุษย์ และการเติบโตนั้นแสดงถึง อายุในลักษณะ "รูปธรรม"

กาลเวลา : ขณะเดียวกันนั้น คุณวุฒิหมายถึงการเติบโตมาด้วยลักษณะของการเรียนรู้และเข้าใจในสิ่งต่างๆ ซึ่งแสดงถึงอายุการเติบโตในลักษณะ "นามธรรม" ครับ

ขอบฟ้า : อ๋อ...นั่นหมายถึงว่า มนุษย์บางคนมีการเติบโตในลักษณะรูปธรรมที่สมบูรณ์ แต่ว่าการเติบโตในนามธรรมนั้นกลับน้อย  นั่นแสดงให้เห็นว่า เติบโตมาเพื่อเรียนรู้ แต่ไม่ได้เรียนรู้จากการเติบโต ใช่อย่างนั้นไหมค่ะ

กาลเวลา : ถูกต้องเลยครับฟ้า...

ขอบฟ้า :  @^_^@

ขอบฟ้า : ในขณะที่มนุษย์บางคนกลับเติบโตในลักษณะของรูปธรรมที่ไม่สมบูรณ์เต็มที่ แต่ว่าการเติบโตในนามธรรมนั้นกลับ โตได้อย่างไม่น่าเชื่อ อย่างนั้นหรือเปล่าค่ะ

กาลเวลา : ใช่ครับ นั่นจึงเรียกว่า เรียนรู้เพื่อเติบโต

ขอบฟ้า : อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ  วันนี้ได้คุยกับเวลาแล้วได้อะไรอีกมากเลยนะคะ

กาลเวลา : แหะๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับฟ้า จริงๆแล้ว ทั้งสองสิ่งมันก็ต้องอยู่ควบคู่กันไปครับ เหมือนผมกับมนุษย์ หรือมนุษย์และคุณ

กาลเวลา : เพราะมันจะต้องอยู่คู่กันไปตลอด ขาดสิ่งหนึ่งที่ใดไม่ได้เช่นกันครับ...

ขอบฟ้า : แหม...เวลาชอบถ่อมตัวจังนะคะ

กาลเวลา :  :P

กาลเวลา : ฟ้าครับ เดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อนนะครับ

ขอบฟ้า : ได้ค่ะ แล้วไว้คุยกันใหม่นะคะ

กาลเวลา : ครับ บ้ายบายครับฟ้า

ขอบฟ้า : บ้ายบายค่ะ

ขอบฟ้า : หวังว่าเราคงจะได้คุยกันอีกก่อนฤดูหนาวนะคะ

กาลเวลา :  เช่นกันครับ

กาลเวลา : appears to be offline and may not reply