สวัสดีค่ะทุกท่าน
เพียงตาลองแปลเรื่องนี้มาให้อ่านกันค่ะ เป็นครั้งแรกนะคะ ช่วยกันติชมหน่อยนะคะ ถ้ามีคนสนใจยังไงจะทยอยแปลให้อ่านกันอีกค่ะ เรื่องที่แปลก็คือ Captured Hearts เขียนโดย Kylie Brant
ถ้าเรื่องนี้มีคนแปลแล้วหรืออย่างไรขออภัยไว้ด้วยค่ะ
เมื่อไบเลย์ รีด ตื่นขึ้นมาพร้อมกับถูกใส่กุญแจมือกับชายแปลกหน้า เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอได้ประสบกับปัญหาเข้าแล้ว นั่นก็คือ ในรูปแบบของ ลุค ซัททอน ผู้ยั่วยวนและอันตราย เขาเป็นนักสืบเอกชนที่ได้รับการว่าจ้างจาก วุฒิสมาชิก ลอยด์ ปากเกอร์ ให้นำเธอกลับไปยัง วอชิงตัน ดี.ซี.
แต่ถ้าลุคทำงานของเขาได้สำเร็จละก็ ไบเลย์รู้ว่าเธอจะต้องตายแน่ ...เธอจะสามารถเกลี้ยกล่อมลุคให้ช่วยเหลือเธอได้หรือไม่ ?
บทที่ หนึ่ง
ไบเลย์ รีด ตื่นขึ้นจากการนอนหลับสนิท เพื่อที่จะพบว่าตัวเองกำลังอยู่ระหว่างฝันร้าย ห้องพักของโรงแรมที่ไม่ได้เป็นส่วนตัวนั้นยังคงมืดอยู่ แต่เธอไม่ได้อยู่เพียงลำพังในห้องนั้นอีกต่อไปแล้ว ชายที่นอนเหยียดยาวอยู่บนตัวเธอนั้น บ่งบอกได้ถึงสิ่งนั้น
น้ำหนักและความร้อนจากเขาที่ปลุกให้เธอตื่น เนื่องจากสายตาเย็นชาที่เธอจ้องมองเข้าไปในดวงตาทั้งคู่ของชายแปลกหน้า ทำให้เธอไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ครู่ต่อมาความเข้าใจอย่างถ่องแท้ได้ไหลทะลักเข้ามาในตัวเธอพร้อมด้วยความงุนงง ความเร่าร้อนในส่วนต่างๆ เท่าๆกันกับความกลัวและความเดือดดาล
เธอถอนหายใจอยู่ภายใต้ร่างของเขา แขนขาของเธอปัดป่ายอย่างพัลวัลในการป้องกันตัว เขาพร้อมแล้วสำหรับเธอ มือเขาปิดปากเธอแม้ขณะที่เธอหายใจเข้า และเขาหลบเลี่ยงเข่าที่ยกสูงอย่างฉับพลันของเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่โชคดีพอที่จะหลบการต่อยที่พุ่งตรงมาอย่างรวดเร็วของเธอได้ เธอต่อยอย่างแรงเข้าที่จมูกของเขา ซึ่งทำให้เขาสบถออกมาเป็นคำของตัวเอง
ว้าว คุณผู้หญิง พักอีกสักหน่อยไหมครับ ?
เธอไม่ได้คิดที่จะเชื่อฟังเขาเลย แม้กระทั่งตอนที่เขาพูด เธอก็กำลังกัดมือเขาที่ปิดปากเธอไว้ซะจมเขี้ยว และกัดเอาไว้อย่างนั่นพร้อมกับดีใจอย่างมีชัย
เวลานี้คำสบถของเขาเห็นภาพและรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย เขากระชากแขนของตัวเองออกเป็นอิสระ และใช้แขนนั้นกระตุกแขนเธอขึ้นเหนือศรีษะ เอาสิ ร้องลงไปข้างล่าง เขาคำราม แม้กระทั่งตอนที่เธอเตรียมที่จะกระทำเช่นนั้น คุณก็จะแค่ทำให้ยามคนที่จะเรียกตำรวจมาก็เท่านั้น คุณต้องการจะทำเช่นนั้น มันก็โอเคสำหรับผมนะ แต่วุฒิสมาชิกต้องการให้โอกาสคุณที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างเงียบ ๆ
เสียงกรีดร้องของเธอพัวพันกันอยู่ที่ลิ้น ก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนลงไปที่ลำคอ เธอนิ่งงัน วุฒิสมาชิก รึ
วุฒิสมาชิก ลอยด์ ปากเกอร์ เธอไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของชายแปลกหน้าผู้นี้ได้ชัดเจนนัก แต่มีคำเย้ยหยันในทุกคำในน้ำเสียงของเขา คุณจำเขา เจ้านายของคุณเมื่อห้าปีก่อนได้ใช่ไหม ?
ริมฝีปากชุ่มชื่นของไบเลย์ รีด แห้งผากลงทันที ความกลัวก่อนหน้านี้ของเธอที่ว่า ชายผู้นี้คือคนปลุกปล้ำเธอ หรือความเลวลงอย่างใดอย่างหนึ่ง ไม่ได้รุนแรงน้อยไปกว่าความหวาดกลัวที่ทิ่มแทงตัวเธออยู่ในขณะนี้เลย
ชื่อของผมคือ ลุค ซัททอน นักสืบเอกชนที่ปากเกอร์ว่าจ้างมาให้ตามหาคุณให้พบและพาตัวคุณกลับไปยัง ดี. ซี
ปากเกอร์จ้างคุณมางั้นรึ ? เธอพึมพำคำเหล่านั้น หวังว่าเธอจะไม่เชื่อมัน หวังว่าเธอจะไม่สงสัยว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดวุฒิสมาชิกผู้นี้ต้องอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ได้ส่งให้เธอหลบหนีออกจากเมือง ก้าวย่างแห่งความหวังที่เปราะบางสุดท้ายที่เธอกำลังปิดบังอยู่นั้นพังทลายลงอย่างรวดเร็ว
ถูกต้อง โชคดีของคุณที่ท่านต้องการที่จะเก็บเรื่องยุ่งๆ นี้เป็นความลับ แต่ผมคิดเอาเองนะว่าคุณกำลังเชื่อสิ่งนั้นอยู่ ใช่ไหม ? ความสุภาพอ่อนโยนของคุณมักจะคิดสิ่งแปลกๆ ได้เสมอก่อนที่มันจะไปถึงจุดหมาย
เธอปล่อยให้คำพูดที่ไม่ถูกต้องของเขาค่อยๆ ผ่านไป มีประเด็นที่สำคัญกว่านั้นที่จะต้องทำให้ชัดเจน
ฉันจะไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น
คุณรู้ว่าผมน่ะคิดไว้แล้วว่าคุณต้องพูดอย่างนั้น นั่นจึงเป็นเหตุผล ที่ผมมาเพื่อนจะเตรียมการ เขายกข้อมือข้างซ้ายของเขาขึ้น และเหมือนกับลูกหมาตัวน้อยๆ ข้อมือข้างขวาของเธอก็ยกขึ้นด้วยเช่นกัน ผมเกรงว่าผมคงจะต้องยืนกรานว่าคุณจะกลับไปกับผม
เธอจ้องเขา ตกตะลึง แม้ในความมืดที่ปกคลุมห้องอยู่นั้น มีแสงแวบจากโซ่ตรวนที่ไม่ใชสร้อยข้อมือไม่ผิดเพี้ยนที่ปลายแขน ในความไม่เชื่อเธอพยายามที่จะออกแรงดึงเพื่อให้เป็นอิสระ ซึ่งเธอพบว่ามันเป็นไปไม่ได้
ช่วยกัน comment หน่อยนะคะ ผิดพลาดประการใดผู้แปลน้อมรับค่ะ
จากคุณ :
เพียงตา
- [
6 พ.ค. 48 13:12:28
A:58.9.169.35 X:
]