ความคิดเห็นที่ 1 “แล้วตกลงไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม” มีนาถามถึงบทสรุปของเรื่องวุ่นๆเมื่อคืน ในขณะที่ทำท่ากรีดกรายทิ้งไพ่แหม่มโพธิ์ดำลงไปในกอง ทำเอาพิชญาที่จำต้องทิ้งเอโพธิ์ดำไปก่อนหน้านี้ เพราะเป็นโพธิ์ดำในมือใบสุดท้าย ถึงกับหน้าถอดสี “อื้ม สรุปแล้วไม่มี คนเจ็บเองก็รู้ว่าตัวเองผิดน่ะ ก็เนอะ กินเหล้าเมาแอ๋ แถมยังขับรถเร็ว แซงไม่ดูตาม้าตานกซะขนาดนั้น” แพรมนตอบพลางทิ้งสองโพธิ์ดำลงไป แต่ไม่วายหันไปมองพิชญาอย่างแสนสงสาร “ว่ะฮ่า ได้หมูล่ะตานี้” ปัญญาเป็นคนสรุปสถานการณ์ในวงไพ่ ที่หน้าตักของพิชญา นอกจากจะมีโพธิ์แดงหลายตัวเป็นแต้มลบกองอยู่ตรงหน้า แล้วยังมีแหม่มโพธิ์ดำเป็น ‘หมู’ อีกตัวใหญ่ กติกาของไพ่ที่เรียกว่าจับหมูนั้น ไพ่ที่ถือว่ามีแต้มคือ แจ๊คข้าวหลาม แหม่มโพธิ์ดำ สิบดอกจิก และไพ่ทุกตัวที่เป็นหัวใจ โดยแจ๊คข้ามหลามจะนับเป็นบวกหนึ่งร้อยแต้ม  ในขณะที่แหม่มโพธิ์ดำ(หมู)เป็นแต้มลบหนึ่งร้อย สำหรับสิบดอกจิก หากมีเพียงใบเดียวนับเป็นบวกห้าสิบ แต่ถ้ามีใบอื่นด้วยจะกลายเป็นตัวคูณสอง(แต้มบวกหรือลบก็ว่ากันไป) ส่วนไพ่หัวใจทั้งหมดให้นับแต้มเป็นลบตามเลขไพ่ การเล่น เริ่มจากแจกไพ่ให้หมดทั้งสำรับ แต่ละคนจะถือไพ่ที่มีจำนวนแต้มและดอกแตกต่างกัน หากคนแรกในรอบนั้นๆทิ้งไพ่(หรือที่ใช้คำว่า ‘เรียก’)ดอกอะไร  คนที่เหลือก็ต้องทิ้งไพ่ดอกเดียวกันตาม และคนที่ทิ้งไพ่ที่เลขใหญ่ที่สุดในรอบนั้น จะต้องเก็บไพ่ที่ถือว่ามีแต้มไว้ที่หน้าตัก (ถ้ารอบนั้นไม่มีไพ่ที่ถือว่ามีแต้มก็ทิ้งไป ไม่นับ) และเป็นคนเรียกไพ่ในรอบถัดไป ในรอบที่ผ่านมานั้น ปัญญาคนเรียกไพ่ ได้ทิ้งห้าโพธิ์ดำลงมา ทำให้พิชญาซึ่งโพธิ์ดำในมือ เหลือเพียง เอ (ซึ่งใหญ่สุดแล้วนั้น) จำต้องทิ้งเอ โพธิ์ดำลงไป อย่างไม่มีทางเลี่ยงได้  เป็นเหตุให้ มีนาที่ถือแหม่มโพธิ์ดำอยู่สบโอกาส ‘ปล่อยหมู’ให้พิชญารับเลี้ยงไป “โอ๊ย ซวยไม่จบไม่สิ้นจริงจริ๊ง ไม่รู้เป็นไร ปั้นนั้นแหละ ขยันเรียกโพธิ์ดำอยู่ได้” คนที่กำลังจะเป็น หมู ค้อนชายหนุ่มคนเดียวในวงจนตาคว่ำ “ฮ่าๆช่วยไม่ได้นี่ ก็นกอยากบ่นให้รู้เองว่ามีเอ โพธิ์ดำ” ‘จุดอ่อน’ ของพิชญาเวลาเล่นไพ่กัน ก็คือเจ้าตัวชอบหลุดปากพูดถึงไพ่ในมือว่าถืออะไร จึงมักโดนปัญญาที่มักนั่งเงียบๆ แต่แอบคิดแอบจำ แกล้งต้อนให้ต้องตกที่นั่งหมูเป็นประจำ “แต่เนี่ย นายคนเจ็บนั่นน่ะนะ เมาเหล้าเกิดอุบัติเหตุมาแบบนี้ไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง นกล่ะสงสารคนเป็นแม่” ‘ข้อมูล’ จากปากพิชญา ทำเอาเพื่อนๆหันไปสบตากันยิ้มๆ “นี่นก แพรล่ะเชื่อนกจริงๆไปรู้เรื่องนี้มาจากไหนกันล่ะนี่” ในหมู่เพื่อนฝูงนั้น เป็นที่ทราบกันดี ว่าพิชญามีฉายาว่า ซีเอ็นเอ็น ประจำโรงพยาบาล ไม่ว่าเรื่องไหนที่น่ารู้ (หรือไม่น่ารู้ก็ตาม) ถ้าถามพิชญาจะได้คำตอบทั้งนั้น “แหม แพร นกก็ดูจากโอพีดีการ์ดไงจ๊ะ แล้วตอนไปเยี่ยมก็ได้คุยกะแม่เขาด้วยอ่ะ แล้วยัง..” ซีเอ็นเอ็น เปิดเผยแหล่งข้อมูล และทำท่าจะพูดอะไรที่มากไปกว่านั้น แต่ก็หยุดชะงักไป ทำเอาเพื่อนๆมองหน้ากันอย่างแปลกใจ “แล้วยังอะไรเหรอนก” “เปล่าอ่ะ ว้า อะไรเนี่ย แค่เก้าหัวใจก็ยังจะแถมให้อีกเนี่ยนะ” พิชญาปฏิเสธ แล้วดึงความสนใจมายังกองไพ่ตรงหน้า ที่เธอกำลังรวบไพ่หัวใจที่ถือเป็นแต้มลบทั้งหมดในกองมา “แค่นี้ฉันยังหมูไม่พออีกเหรอห๊า..” แต่อยู่ๆคนที่กำลังบ่นกระปอดกระแปดก็ร้องเอ๊ะออกมา แล้วดวงตาสีน้ำตาลใสก็ฉายรอยกระหยิ่มอย่างที่ ปิดอย่างไรก็ไม่อยู่ “ฮ่าๆๆๆใครว่าเราเป็นหมู” กลายเป็นว่า จบเกมนั้นพิชญาได้แต้มทั้งหมดที่เป็นหัวใจ (แถมด้วยแหม่มโพธิ์ดำ) พลิกสถานการณ์จากการจะเป็นหมูได้ เพราะในไพ่ ‘จับหมู’ นั้น หากมีคนสามารถเก็บแต้มลบทุกตัวได้ จากลบจะกลายเป็นแต้มบวกทันที ที่เรียกว่า  ‘ช้วน’ ส่วนคนที่ได้แต้มบวกร้อย คือแจ๊คข้าวหลามตัด ก็กลายเป็นแต้มลบไปซะ  ซึ่งผู้โชคดี(ที่กลายเป็นร้าย) ก็คือนายปั้น “เป็นยังไงปั้น อย่างเราเนี่ยต้องเรียกว่าต้นร้ายปลายรัก เอ๊ย ปลายดีใช่ไหม ไม่ใช่แค่ช้วน แต่เป็นบิ๊กช้วนเลยนะ” คนที่เพิ่งชนะ ลอยหน้าลอยตาเยาะเย้ย ‘หมูตัวจริง’ อย่างค่อนข้างสะใจ เพราะแหม่มโพธิ์ดำที่เก็บได้ ก็กลายเป็นบวกหนึ่งร้อยแต้มเช่นกัน “เอ๊ นก ไหนว่าช่วงนี้ซอวอยอไง แพรว่าไม่น่าจะใช่ซะแล้วมั้ง เล่นกันมาเป็นปี นกไม่เคยเก็บช้วนได้สักครั้ง” แพรมนแกล้งแหย่ และคนขี้งอนก็ได้แต่ค้อนขวับๆ “หึ ของแบบนี้ มันต้องรอจังหวะและเวลาย่ะ” “อืม เราว่านกรอ...นานมากกกกกกก” พอกลายเป็นปัญญาพูด ก็ไม่ใช่แค่ค้อนแล้วล่ะค่ะ ฝ่ามือพิฆาตจึงฟาดหลังคนพูดดังป้าบ “พูดมากจริงๆ แฟนใครอ่ะ” ไม่พอแค่นั้น ยังพาลไปถึงมีนาที่กำลังนั่งขำด้วยนะ “เอ๋า แล้วมาลงที่เราได้ไงกัน” คนถูกพาลทำหน้าเหวอ “ไม่รู้ล่ะ หมูตานี้ต้องเลี้ยงข้าวด้วยนะ” แน้ ตลกบริโภคอีกแล้วครับท่าน แต่อย่างไรก็ตามในวงไพ่ เอ๊ย วงสนทนาก็เห็นชอบตามกัน เพราะจริงๆก็ถึงเวลาต้องไปกินข้าวเสียที “ไปกินข้าวต้มนะ เมื่อคืนยังไม่ได้กิน” พิชญารีบเสนอทันที เพราะข้าวต้มเจ้านี้อยากกินมานาน ตั้งแต่เปิดใหม่ๆช่วงที่พวกเธอเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ จนบัดนี้จวนจะครบปี ก็มีเหตุให้ต้องแคล้วคลาดไม่ได้แวะไปชิมเสียทุกครั้ง “แพรว่าข้าวต้มเจ้านี้นะ มีอาถรรพ์” แพรมนว่าพลางย่นคอให้รู้ว่าคิดอย่างนั้นจริงๆ “ดูสิจะไปกินทีไร ต้องมีเรื่องทุกที วันนั้นที่นัดกันจะไปกิน แพรก็เกิดไม่สบาย พออีกครั้ง ปั้นก็มีเรื่องตอนผ่าตัด แล้วก็ไม่อยากจะไปกินอะไร พวกเราก็เลยไม่ได้ไป  แล้วนี่พอแพรกับนกจะไปก็ดันมามีเรื่องอีก” คนพูดพยายามหาเหตุผลมาสนับสนุนให้คนอื่นๆเห็นจริง พิชญามองหน้าใสๆหวาดๆนั้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม “แพรน่า คิดมากน่า  ไปกินกันเหอะ นะนะ” พิชญาจับมือบางๆนั้นขึ้นมาเขย่าอย่างจะเอาใจ (ก็คนมันอยากกินนี่นา ทำไงได้) “อื้อ ไปก็ไป อ้าว แล้วนี่มีนหายไปไหน” แพรมนเหลียวมองหาเพื่อนอีกคนที่อยู่ๆก็หายหัว เอ๊ย หายตัวไป ก็พอดีกับที่เจ้าตัวโผล่หน้าอันผ่องใส(เพราะเพิ่งไปโบ๊ะ) ออกจากห้องมา “มาแล้ว สวยแล้ว พร้อมไปกินแล้วเจ้าค่ะ” “หู้ยยยย” ทุกคนในห้องพร้อมใจกันแซว แต่คนที่ได้รับผลกรรมทันใจคือปัญญา “อะไรๆ หรือจะบอกว่าไม่สวยฮะ” “สวยๆ มีนสวยที่สุดอยู่แล้วล่ะครับ” “ว้อยๆอิจฉาอ่ะ” พิชญาขัดคอขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ไปๆ จะกินข้าวต้ม ก็อย่ามาอิ่มน้ำตาลกันแถวนี้ดีกว่า ป่ะแพร เราไปกันสองคน ไปรถนกนี่ล่ะ” ว่าแล้ว ‘สองก้าง’ ก็แกล้งควงแขนกันเดินออกจากห้องไป “เฮ้ย จะเอารถไปหลายคันทำไม ..ไปรถนกคันเดียวก็ได้” “หูยยย นายปั้น พ่อคุณพ่อยอดชาย พ่อยอดประหยัดน้ำมันช่วยชาติ แล้วถ้าจะประหยัดเนี่ย แล้วทำไมต้องเอารถฉันไปคันเดียวด้วยล่ะจ๊ะ เอารถนายไปคันเดียวก็ประหยัดน้ำมันเหมือนกัน” อดไม่ได้จริงๆที่จะแขวะ ‘พ่อยอดประหยัดน้ำมัน’ เพราะพิชญากับปัญญานั้นมี ‘คดี’ที่หลายๆคนคงจำกันได้อยู่ ตอนที่ปัญญาไปซื้อของกับพิชญาแล้วส่งเธอแค่หน้าประตูโรงพยาบาล ซึ่งพิชญากล่าวหาไปเรียบร้อยเลยว่า ‘เพราะนายปั้นจะประหยัดน้ำมัน’ “แหม นกอ่ะ ป่านนี้ยังไม่ลืมอีก สงสารปั้น” ยังคงเป็นแพรมน ที่เป็นจอมขี้สงสาร ในขณะที่ ‘คุณแฟนของคุณปั้น’ กลั้นหัวเราะเสียเกือบตาย “พูดเล่น (แต่กัดจริง)หรอกน่า ป่ะๆ ไปรถเราก็ได้ รถมีนกะรถปั้นน่ะ จอดไกลจะตาย รถเราจอดแค่ใต้แฟลตแค่นี้” ว่าแล้วเจ้าของรถ (ที่ตอนนี้หิวแล้ว) ก็เดินนำออกจากห้องอย่างเร็วรี่ “ไปแล้วน้า ระวังดีๆ” พิชญาแกล้งบอกเหมือนเมื่อครั้งที่มีนาหัดให้ขับรถใหม่ๆ เวลาพิชญาอาสาจะขับรถพาเพื่อนไปไหนๆ แต่ละคนก็ต่างต้องสวดมนต์นิมนต์หลวงพ่อที่นับถือมาคุ้มครองกันในใจ “นก !! ระวังๆๆ” ชั่วขณะเดียวที่พิชญาหันไปยิ้มให้มีนากับปัญญาที่ถูกบังคับให้นั่งคู่กันข้างหลัง รถสปอร์ตคันหรูก็โผล่พ้นตรงมุมแฟลตมาโดยที่เธอไม่ทันระวัง อย่างที่คนนั่งหน้ากำลังร้องเตือนอยู่ในขณะนี้ เสียงเหยียบเบรคของรถสองคันดังลั่นขึ้นทันเวลาพอดี  พิชญาบ่นงึมงำในใจว่าทำไมฉันถึงซวยอย่างงี้ แต่ก็ยอมรับว่าตัวเองนั่นแหละเป็นคนผิด หน้าตาคนผิดขณะก้าวลงจากรถจึงได้ จ๋อยสนิทใจ “เอ่อ ขอโทษจริงๆค่ะ รถคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม” เสียงใสๆอ่อนๆที่ถามมานั้น ทำให้คนที่กำลังก้มๆเงยๆอยู่หน้ารถยืดตัวขึ้นเต็มความสูง ก่อนหันหน้าไปทางคนถาม ซึ่งขณะนี้กำลังมองเขาตาค้าง ปากค้าง “อ้าว คุณ” ..มาแถวนี้ทำไมล่ะนั่น “สวัสดีครับ คุณหมอพิชญา” เสียงทักทายนั้นฟังร่าเริงจนเกินงามในความคิดของคนถูกทัก ทำให้คิ้วเรียวขมวดฉับ แต่ความผิดที่ยังมีติดตัว ทำให้เจ้าตัวพยายามจะคลี่รอยยิ้ม(ฝืนๆ)รับ “สวัสดีค่ะ รถคุณ..ไม่เป็นไรใช่ไหม” กิตติมองคนตรงหน้า ด้วยความรู้สึกเอื้อเอ็นดูแปลกๆในหัวใจ นอกจากดวงตาของผู้หญิงคนนี้จะพูดได้ มันคงยังขึ้นตรงต่อหัวใจเจ้าของอย่างซื่อสัตย์ คิดอะไร รู้สึกอย่างไร ไม่สามารถปกปิดได้เลยนะนี่นะ “อ้าวผู้หมวดคิต..อุ๊บ..กิตติมาได้ยังไงคะ” แพรมนที่เดินตามลงมา และเพิ่งเห็นว่าคู่กรณีเป็นใครเอ่ยปากทัก เกือบจะเรียกชื่ออีกฝ่ายตามสมญานามที่แม่เพื่อนสาวแอบตั้งให้เขาแล้ว ถ้ามือบางก็คนข้างๆไม่คว้ามือเธอไว้แล้วหยิกหมับ  ‘ตำรวจอาไร้ ใช้พวงกุญแจคิตตี้ด้วยอ่ะ แล้วก็นะ..ฮ่าๆ เข้ากะชื่อพ่อเจ้าประคุณดีชะมัด’ ..เป็นครั้งแรกที่แพรมน เห็นเพื่อนพูดถึง ‘อีตาตำรวจนั่น’อย่างขำๆ เพราะก่อนหน้านั้น มีแต่คำสรรเสริญประเภทนายขี้เก๊ก ขี้หลี ‘ช่างสังเกตจริง นกนี่’ แพรมนคิดในใจขณะที่เพิ่งสังเกตเห็นพวงกุญแจที่คงค่อนข้างใหญ่ จึงคอยแต่จะโผล่พ้นกระเป๋ากางเกงออกมา “คือผม..เอ่อ แวะมาหาพี่วรินทร์น่ะครับ” คำตอบนั้น ทำเอาแพรมนต้องกลายเป็นคนขมวดคิ้ว(น้อยๆเท่านั้น)บ้าง “อืมม สองวันนี้พี่วรินทร์ไปประชุมต่างจังหวัดค่ะ ไม่ได้โทร.คุยกันก่อนเหรอคะ” “แหม พี่วรินทร์ ไม่อยู่ก็ไม่ยอมบอกใคร บอกแต่น้องแพรมนหวานใจคนเดียวเลยนะ” อยู่ๆแม่เสือสาวก็พูดลอยๆขึ้นมาอย่างนั้น เน้นเสียงตรงคำว่าหวานใจเสียแน่นหนัก แล้วดวงตาสีน้ำตาลใสที่มองตรงมาที่เขาคนเดียวเลยนั่น ก็มีแววเย้ยๆยังไงก็ไม่รู้   แล้วก็..นะ คงลืมไปแล้วว่าเมื่อครู่มีความผิดติดตัวอะไร หน้าจ๋อยๆที่กิตติเห็นแล้วสงสารวูบจึงหายไปอย่างไร้ร่องรอย “อืม รถผมดูเหมือนจะบุบไปนิดหน่อย” ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งให้จ๋อย แต่เถอะนะ ขอสักหน่อย มันอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้ นี่ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งจะจับหัวโยกซะให้สาใจ   “ขอโทษนะคะ เดี๋ยวฉันจะเรียกประกันให้” อืมม..น้ำเสียงยามเอ่ยคำขอโทษนั้น ค่อยน่าฟัง  เพราะเต็มไปด้วยความจริงใจ อย่างน้อย แม่เสือตัวแสบก็ดูเหมือนจะรู้อยู่ว่าอะไรเป็นอะไร “ไม่เป็นไรหรอกครับ รถผมก็มีประกันเหมือนกัน เดี๋ยวผมจัดการเองได้ ว่าแต่พวกคุณหมอเถอะครับ กำลังจะ ไปไหน” คำถามนั้นทำให้แพรมนหัวเราะ ในขณะที่พิชญาชักจะขำไม่ออก “ว่าจะไปกินข้าวต้มอาถรรพ์กันค่ะ อาถรรพ์จริงๆข้าวต้มร้านนี้ ตั้งใจจะไปกินทีไร มีเรื่องทุกที ผู้หมวดทานข้าวหรือยังคะ” แพรมนเอ่ยถามอย่างคนมารยาทงาม ซึ่งพิชญาเองชื่นชมเพื่อนในข้อนี้อยู่มาก เพียงแต่ไม่ใช่ตอนนี้ “ยังเลยครับ นี่ว่าจะมาชวนพี่วรินทร์ไปกินข้าวพอดี” เสียงนุ่มๆนั้นทอดอ่อน อ้อนนน ยิ่งนัก (จุด จุด จุดนั่น ใครใคร่เติมอะไรก็เติมเอาเองนะคะ)   พิชญาแกล้งถอนใจยาวอย่างยอมรับชะตากรรม ตอนที่แพรมนเอ่ยปากชวน ผู้หมวดคิตตี้ ไปกินข้าวด้วยกัน   แล้วตานั่นก็ไม่รีรอที่จะตอบตกลงเลยสักนิด ..นี่ขนาดเป็นรุ่นน้องแฟนเขานะนี่ ยังกล้ามาตีท้ายครัวกันตอนพี่วรินทร์ไม่อยู่อีกนะ เชอะ..มาหาพี่วรินทร์ เชื่อตายล่ะ.. “คุณหมอพิชญา ไม่สบายหรือเปล่าครับ หรือว่า..โมโหหิวแล้ว” คำถามกลั้วหัวเราะนั่นมีร่องรอยของความเอ็นดูแบบแปลกๆที่แพรมนฟังแล้วสะดุดใจ หากแต่คนถูกถามกลับทำหน้ายักษ์เข้าใส่ “ค่ะ หิวแล้ว จะไปก็รีบไป” คำตอบนั้นยิ่งทำให้คนฟังหัวเราะชอบใจ ส่วนเพื่อนเธอก็ดูเหมือนจะยิ่งหัวเสียเข้าไปใหญ่ จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 12 พ.ค. 48 08:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “นก โมโหอะไร” แพรมนเป็นฝ่ายตั้งคำถามนั้นบ้าง เมื่อกลับกันเข้ามาในรถแล้ว “เปล่านี่แพร” คนตอบยังคงมองไปข้างหน้าตรงแน่ว อย่างจะไม่ให้เกิดอีกแล้วอุบัติเหตุนี่ “โมโหหิวล่ะสิ” ปัญญาแซวขึ้นมาอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เป็นผลให้คนที่หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งหน้าหงิก ดีที่เธอขับรถอยู่ และคนแซวไม่อยู่ในรัศมี ไม่งั้นล่ะก็ เป็นโดนดี “แล้วทำไมไม่ชอบหน้าผู้หมวดคิตตี้” เสียงมีนาถามมาจากข้างหลังบ้าง “มีนรู้ได้ไง” แล้วคนที่ไม่ทันระวังตัว(และใจ?)ก็ก้าวลงหลุมพราง “โธ่นก แค่มีนฟังนกพูดถึงเขาก็รู้แล้วล่ะ” ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่คนพูดกับแพรมนก็แอบสบตากันผ่านทางกระจกมองข้าง ด้วยรอยยิ้มที่มีแค่สองคนที่ รู้กัน “ไม่รู้สิ เราไม่ชอบตำรวจอยู่แล้วมั้ง” “แค่นั้น?” “แล้วไงอีกล่ะ ก็ตานั่นชอบมาทำท่าหัวเราะเยาะขำๆ” “แค่นั้น?” “ไม่อ่ะ แล้วอีกอย่าง เราว่าเขาน่ะจะเข้ามาตีท้ายครัวพี่วรินทร์” “เฮ้ย !” คราวนี้คนถูกพาดพิง(ทางอ้อม)ถึงกับสะดุ้งเลยสิคะ “ทำไมนกคิดแบบนี้อ่ะ” “อืออ ไม่ได้ว่าอะไรแพรนะ เรารู้อยู่แล้วว่าแพรไม่มีทางสนใจตานั่น แต่เราเคยเห็นเขามองแพร แหม..ตาหวาน” “แต่เราว่า..” แพรมนขยับจะเถียงอะไรสักอย่าง หากถูกมีนาเรียกชื่อคล้ายจะปราม “แพร เราว่าค่อยๆดูไปก่อนจะสรุปดีกว่า” นัยแห่งประโยค ไม่เท่านัยแห่งสายตา  แพรมนจึงหยุดพูดไปเฉยๆเสียอย่างนั้น “ไม่ต้องดูอะไรแล้วล่ะ เราว่าผู้หมวดคิตตี้น่ะ ชอบยายแพรของเราแน่ๆ” พิชญายืนยันอย่างมั่นอกมั่นใจ  ไม่รู้เลยว่าแม่เพื่อนสาวทั้งสองแอบสบตากันอีกครั้งอย่างมีความหมาย หากแต่ก็อย่างที่มีนาบอก อะไรที่ยังไม่รู้ ก็ต้องดูกันต่อไป แล้วอีกอย่างคนบางคน ยิ่งยุเหมือนยิ่งห้าม เพราะดื้อยังกับอะไร บางสิ่งบางอย่างในชีวิต บางทีก็เหมือนเวลาที่เราเล่นไพ่  คนจะเป็นหมูอยู่ๆก็กลายเป็นคนชนะไป ของแบบนี้จะช้วนได้ ต้องอาศัยทั้งจังหวะและเวลา ^^ จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 12 พ.ค. 48 08:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่ใช่สองโพธิ์ดำใหญ่กว่าเอโพธิ์ดำหรือค่ะในเกมจับหมูนะ เอ้....หรือว่าเราสับสนกับสลาฟ จากคุณ : MiKi (Sichon) - [ 12 พ.ค. 48 09:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 555 สองตอนแรกเป็นข้าวต้มอาถรรพ์   รอดูเมนูตอนหน้าดีกว่า... ลป. ตกลงจะให้ผู้หมวดแกเป็นพระเอกจริงอะคะ   หวาดเสียวอยู่นา ผู้ชายใช้พวงกุญแจคิตตี้เนี่ย จากคุณ : Laylah - [ 12 พ.ค. 48 11:17:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 12 พ.ค. 48 16:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จังหวะและเวลา อืมๆๆ ชอบเจ้าหญิงน้อยขมวดปมแต่ละตอนจริงๆ จากคุณ : คุณพีท (PeterPuck) - [ 12 พ.ค. 48 17:19:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ว้าว จับหมูยังอยู่ อ่านแล้วรู้เรื่องนะ หรือเป็นเพราะชอบเล่นก็ไม่รู้ แต่ว่าโพธิ์แดง พอเป็นแจ็ค แหม่ม คิง เอซ แล้วมันไม่ใช่ลบ 20 30 40 50 หรอ?? จากคุณ : scottie - [ 12 พ.ค. 48 19:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จับหมูในเครื่องคอมพ์ที่เรียกว่า heart bridge กับจับหมูที่เราเล่นกันมันนับแต้มคนละอย่างจ้า scottie จากคุณ : รสา รสา - [ 12 พ.ค. 48 22:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 น่าเรียกตำรวจมาจีบ เอ๊ย มาจับซะให้หมด อิอิ จากคุณ : ณัฐกร - [ 12 พ.ค. 48 23:45:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สารภาพว่าเล่นไพ่จับหมูไม่เป็นและไม่รู้จักค่ะ เป็นแต่อีแก่กินน้ำค่ะ คิกๆๆๆ เลยไม่รู้ว่าเขาเล่นกันยังไง เอ แต่ถ้าเล่นๆ ไพ่กันอยู่แล้วผู้หมวดกิตติมาเจอเข้า เดี๋ยวก็โดนจับกันยกวงหรอกค่ะ แต่เอ ถ้ารียาเป็นผู้หมวดกิตติจะขอจับแค่คนเดียวพอ จะขอจับคุณหมอนกใส่กุญแจรัก ขังไว้ในห้องขังหัวใจได้ไหมเอ่ย(คิกๆๆๆ น้ำเน่าไปไหมคะเนี่ย) จากคุณ : รียา - [ 14 พ.ค. 48 22:23:30 A:203.172.104.163 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาอ่าน คร๊าบ กะลัง มันส์ แต่ งานเยอะ ขอเก็บไว้ ทยอยอ่านแล้วกันน๊า จากคุณ : ลูกน้ำกร่อย (ลูกน้ำกร่อย) - [ 16 พ.ค. 48 11:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^____________________^ ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงจังค่ะ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 16 พ.ค. 48 13:45:07 ]