ขุนช้างขุนแผนฉบับนิทานข้างกองฟาง (๙)

ขิงก็ราข่าก็แรง

พ่อแม่พี่น้องที่เคารพรักขอรับ กระผมคิดว่าพวกเราปล่อยให้ พ่อพลายแก้ว นอนอยู่ในห้องแม่สายทอง เป็นเวลานานพอสมควรที่วิบากกรรมของตน จะได้ปรากฏผลชัดเจนขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้วนะขอรับ

คือเมื่อแม่พิมเธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาในห้อง ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่คนเดียวเสียแล้ว เธอก็ตกใจฟายน้ำตาว่า ได้เกิดขัดใจอะไรขึ้นมา พลายแก้วจึงลุกไปไม่บอกกล่าว แต่พอพยายามนึกไว้ในแง่ดีก็จึงคิดว่า พลายแก้วอาจมีธุระจำเป็นต้องรีบไป แต่จะได้สั่งความไว้กับพี่สายทองหรือเปล่าหนอ

เท้าไวเท่าความคิด แม่พิมก็รีบเดินออกจากห้องของตน ไปที่ห้องแม่สายทองเพื่อจะถามดูให้รู้แจ้ง

แต่พอเดินมาถึงห้องพี่เลี้ยงคนสนิท ก็กลับพบเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ดังที่ฉบับหลวงท่านกล่าวไว้ดังนี้

ก็เยื้องย่องมาถึงห้องสายทองพลัน
ได้ยินเสียงพูดกันงึมงึมอยู่
แอบฟังยังทวารบานประตู
รู้ว่าอยู่ในห้องสายทองนอน ฯ

พอผลักบานประตูพลัวะเข้าไป ก็บ้านแตกซิขอรับพ่อแม่พี่น้อง ลงจับได้คาหนังคาเขาอย่างนั้น อะไรจะไปเหลือ เมื่อสอบความกันครั้งแรก แม่สายทองก็เอาแต่ก่นโศกร้องไห้เป็นน้ำหูน้ำตา

เปิดมุ้งมองเขม้นพอเห็นหน้า
กอดกันคาคิดแค้นแล้วค้อนค่อน
สายทองลุกทะลึ่งจากที่นอน
พ่อแก้วหล่อนรังแกฉันแม่พิม
จะขับไล่ผลักไสไม่ยักไป
ว่าเท่าไรมีแต่จะยิ้มกริ่ม
ครั้นจะอึงกลัวจะผิดถึงแม่พิม
ป้ำปิ่มเลือดตาจะกระเด็น
หวานกินขมกินเพราะรักน้อง
ความสัตย์สายทองใครจะเห็น
ไม่รู้เลยพ่อแก้วหล่อนจะเป็น
เช่นนี้คิดมาน่าน้อยใจ ฯ

แต่แม่พิมในวินาทีนั้นก็หูอื้อนัยน์ตาลายเสียแล้ว พี่ก็พี่เถิดวะ คำพังเพยที่ว่า
เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร นั้น
ก็เพิ่งจะเข้าใจรู้ซึ้งซึมซาบในเวลานี้เอง

ว่าแล้วแม่พิมก็ไม่ฟังเสียง ด่ากราดอีกทั้งประชดประชันเสียจนสายทองเลือดขึ้นหน้าขึ้นมาบ้าง เหตุการณ์ตอนนี้ก็เรียกว่าเข้าขั้นวิกฤต ราวกับมหาอำนาจสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากันในสงครามเย็น เมื่อก่อนที่ รัสเซียจะล่มนั่นแหละขอรับ

ครานั้นจึงโฉมเจ้าสายทอง
ฟังน้องตอบมาหาช้าไม่
สารพันว่าได้ไม่เกรงใจ
เป็นไรเป็นไปเถิดตามกรรม
ปากกล้าดีก็ว่ามาอีกซี
ตีผางเดี๋ยวนี้ให้ล้มคว่ำ
มันลึกละใครจะนิ่งให้พี่ทำ
อย่าเชื่อล่ำถึงข้าเล็กไม่อยากกลัว
เมื่อกระนั้นถึงจะตีก็ไม่ว่า
เดี๋ยวนี้ข้าถือว่าเป็นเจ้าผัว
อีเมียน้อยก้ำเกินไม่เกรงกลัว
ต้องจิกหัวลงตบด้วยกะลา
ชิชะถ้อยคำกระไรนี่
จะต้องตีว่ายากนางปากกล้า
นางพิมเคืองขุ่นมุ่นขึ้นมา
กล้าดีตีข้านางสายทอง ฯ

ถึงตอนนี้พ่อแม่พี่น้องก็คงนึกถึงความรู้สึก ของพ่อพลายเจ้าเสน่ห์ ตัวต้นเหตุได้นะขอรับ ว่าจะกระอักกระอ่วนเพียงใด ภาวะนี้ก็เปรียบเหมือนกำลังอยู่ระหว่าง เสือตัวเมียสองตัว ที่กำลังจะปะทะกันอื้อฉาวลั่นบ้านไป จะเข้าข้างฝ่ายใดก็ให้อิหลักอิเหลื่อ จะไกล่เกลี่ยเสียก็เหลือกำลังนัก

แต่ก็ปรากฏว่ามี "ระฆังช่วย" มาในวินาทีสุดท้าย โดยมีเสียงท้าวมาลีวราช ศรีประจัน ที่ได้แผดเสียงออกมาห้ามทัพไว้ได้ทันการ

แต่เอะอะอื้ออึงทั้งสามเสียง
ศรีประจันหลับบนเตียงตกใจตื่น
กูหนวกหูกูจริงดังยิงปืน
จนดึกดื่นนี่มันทำอะไรกัน
สายทองตัวดีมีความคิด
บอกติดว่าแม่พิมหล่อนด่าฉัน
นอนหลับอยู่หมาจู่กินน้ำมัน
ศรีประจันร้องว่าสาแก่ใจ
นางพิมยิ้มพลางทางช่วยปด
ฉันมาไล่หาไม่หมดสิ้นทั้งไห
ว่าพลางค้อนด้วยขัดใจ
กลับไปเข้าห้องเสียฉับพลัน ฯ

ฝ่ายพ่อพลายแก้วนั้นก็รู้ดีว่า แม่พิมนั้นขี้หึงอย่างสุดเดชแต่ก็รู้ดีไปจนถึงที่ว่า ผู้หญิงนั้นยิ่งหึงมากก็หมายความว่ายิ่งรักมาก จึงกล้าถึงขนาดที่เดินตามไปปลอบแม่พิมในห้อง

ก็มีการตัดพ้อต่อว่ากันพอสมควรทีเดียว ซึ่งก็น่าเห็นใจแม่พิมเขาอยู่ดอกนะขอรับ หรืออย่างไรขอรับ คุณผู้หญิง ?

แต่ก็น่าขันที่พ่อจอมกะล่อนของเรา รู้ตัวเสียแล้วว่าเป็นต่อ ฉะนั้นจึงโมเมแก้ตัวไป น้ำขุ่น ๆ ชนิดที่ถ้ากระผมเป็นแม่พิม ก็คงจะถึงกับร้องกรี๊ดเลยทีเดียวละขอรับ ท่านว่าไว้ว่า

โอ้ว่าอนิจจาเจ้าพิมพี่
ทุกวันนี้ไม่เชื่อกันหรือเจ้า
สารพันว่าได้ก็ว่าเอา
เมื่อทุกข์เข้าทับอกไม่เห็นเลย
ไปเมื่อหน้าพี่ จะมาสู่ขอน้อง
เผื่อท่านไม่ปรองดองเล่าน้องเอ๋ย
ทุกข์เท่านี้จึงไม่มีสบายเลย
จึงไปเปรยปรับทุกข์กับสายทอง
ไม่ทันเคี้ยวหมากแหลกเสียอีกเจ้า
พอแม่พิมขวางเข้าไปในห้อง
ไม่พอทีวุ่นวายกับสายทอง
นิจจาเปล่าดอกน้องอย่ารำคาญ ฯ

ก็คงจะคล้าย ๆ กับ "ทั่น" คนไหนซักทั่นหนึ่ง ที่ตกค่ำกลับบ้านแล้วเนื้อตัวหอมกรุ่น แถมมีแป้งติดสะดืออีกต่างหาก แล้วก็มาแก้ตัวกับศรีภรรยา ว่าลูกน้องเขาจัดพิธีรดน้ำดำหัว เนื่องในโอกาสเลื่อนตำแหน่งใหม่ อย่างนั้นกระมังขอรับ ?

แต่ก็อย่างว่า คนเรารักกันปานจะกลืนกินเสียอย่าง วิธีปรับความเข้าใจกันมันก็ไม่ยากนัก พอได้ยินเสียงแว่วดุเหว่าร้องแสงเงินแสงทองก็ส่องฟ้า คู่รักทั้งสองก็รู้อยู่แก่ใจว่าจะต้องจากกันแล้ว

พลายแก้วจึงบอกแม่พิมว่าจะรีบกลับไปบอกแม่ทองประศรี ที่เมืองกาญจน์ ว่าให้มา สู่ขอโดยเร็วที่สุด ด้วยความรักความเป็นห่วง

เมื่อรู้ว่าคนรักจะต้องเดินทางไกล จะพบทุกข์พบร้อนอะไรก็ไม่ทราบ แม่พิมจึงใจอ่อน จนทำเป็นลืม ๆ เรื่องแม่สายทองเมื่อคืนนี้เสียสิ้น แถมยังมีการให้ "ค่ารถ" อีกต่างหาก ดังที่ฉบับหลวงท่านว่าไว้ดังนี้ขอรับ

ร้องไห้พลางทางลุกไปไขหีบ
รีบหยิบเงินมาน้ำตาปริ่ม
ห้าชั่งพลางห่อสีทับทิม
นี่ของพิมให้พ่อจงเอาไป
แล้วจ้างช้างขี่ไปให้จนถึง
จะเอาสักสิบตำลึงจงเสียให้
เชื่อเมียนะหม่อมอย่าเดินไป
เจ้าพลายรับเงินไว้น้ำตานอง
เอาคางพาดบ่าพิมกระซิบสั่ง
จงระวังตัวไว้อยู่ในห้อง
ชั้นหน้าต่างก็อย่าย่างไปเยี่ยมมอง
อย่าเที่ยวท่องลงแล่นไปแผ่นดิน
จะจากไปแทบใจ เจียนจะขาด
แสนสวาทห่วงอยู่มิรู้สิ้น
แบ่งภาคได้จะแบ่งไว้เป็นเพื่อนกิน
นี่สุดสิ้นมิใช่ฤทธิ์พระนารายณ์ ฯ

พ่อแม่พี่น้องผู้ฟังนิทานข้างกองฟางขอรับ กระผมเล็งเห็นถึงความเป็นห่วงซึ่งกันและกัน ระหว่างพลายแก้วกับแม่พิมได้อย่างชัดเจน จากฉบับหลวงที่กระผมยกมาให้ท่านทั้งหลายฟังนี่แหละขอรับ แต่ความพิลึกพิสดารในความรักนั้น ยังมีมากกว่านี้อีกขอรับ

เพราะตอนจะกลับจริง ๆ นั้น พลายแก้วไม่ได้จ้างช้างจ้างม้า อย่างที่แม่พิมเขาอุตส่าห์เป็นห่วงหรอกขอรับ ตะแกเรียกผีหัวหน้าป่าช้าที่รออยู่ในสวน ให้มารับทางหน้าต่างห้องนอน ขึ้นขี่คอพาเหาะไปหาแม่ทองประศรีที่เมืองกาญจน์ ต่อหน้าต่อตาแม่พิมนั้นเอง !

มิหนำซ้ำฉบับหลวงท่านยังว่าไว้ว่า มีการอาลัยอาวรณ์กันถึงขนาดเชียวขอรับ

ย่างลงบนบ่าไม่ช้าที
เอาเงินผูกคอผีหาช้าไม่
เหลียวหลังสั่งเสียแสนอาลัย
ดวงใจอยู่เถิดพี่ขอลา
นางพิมมัวหมองเฝ้าร้องไห้
ยกมือไหว้น้ำตาลงนองหน้า
กลุ้มกลัดอัดใจไม่เจรจา
สะอื้นออกปากว่าจงไปดี
เจ้าพลายแก้วรับไหว้ใจจะขาด
น้ำตาหยาดหยดลงตรงบ่าผี
ผีก็พาผายผันไปทันที
ต่างก็มีใจวิโยคโศกถึงกัน ฯ

นี่ถ้ากระผมเป็นแม่พิมละก็ พอพบภาพซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้เข้า ก็คงจะถึงขั้นชักดิ้นชักงอน้ำลายฟูมปาก ตายอยู่ตรงหน้าต่างนั้นแล้วแหละขอรับ แต่ตามที่ท่านว่านั้น แม่พิมกลับมีใจจรดจ่ออยู่กับการจากลาอาลัย เสียจนมิได้หวั่นกลัวต่อภาพมหิทธิฤทธิ์ เหนือธรรมชาติ ที่ปรากฏอยู่ต่อหน้าต่อตา เป็นครั้งแรกนั้นเลยแม้แต่น้อย อานุภาพแห่งความรักนั้น ช่างยิ่งใหญ่ถึงปานฉะนี้เชียวหนอ !

ถึงตรงนี้แล้ว กระผมก็เห็นจะต้องขอให้พ่อแม่พี่น้อง อดใจให้เวลา พ่อพลายแก้ว แกเดินทาง ไปหาแม่ที่เมืองกาญจน์หน่อยเถิดขอรับ แล้วก็จะได้ทราบว่างานมงคลสมรส ที่เป็น หัวข่าวสังคมดังระเบิดเปรี้ยงปร้าง ตั้งแต่สุพรรณฯ ยันเมืองกาญจน์ในครั้งนั้น ยิ่งใหญ่มโหฬารแค่ไหน ซึ่งกระผมจะได้นำมาเล่าสู่กันฟัง ในตอนหน้าขอรับ.

##########