ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เห็นมีเลยนี่คะ จากคุณ : โนโน - [ 16 พ.ค. 48 05:58:42 A:161.73.48.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 1981....... ง่ะ จบสั้นไปหรือคะ ขอโทษอย่างสูง แต่ถ้าอาจารย์นิดาป่วยเป็นอย่างอื่นก็ถือว่ายัยตัวเล็กรับเคราะห์ไปแล้วกันเนอะ โทษฐานกินปูนร้อนท้อง Nong Kob........ ยอมรับแต่โดยดีค่ะ มันก็สั้นจริงๆ นั้นแหละ ไม่กล้าเถียง กลัวคนอ่านไม่รัก Jiw......... ไหนบอกว่าตัวเล็กเล่นแรง แต่แปลกแหะ แอบได้ยินเหมือนเสียงหัวเราะจากคุณjiw หรือว่าเราหูฝาด อิอิ ปล. แหม แอบมีเสียงบ่นออกมาจากในใจ ดีนะที่เราหูไม่ค่อยดีเลยฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง หนูยี...... ง่าาาาาา  ตอนนี้ไม่สั้นแล้วนะ มาให้ยาวแป้นแหล่นเลย(ศัพท์แปลกมั้ยคะ) ^0^ ที่จริงเขียนไว้ท้ายเรื่องถ้าจะดี โปรดใช้วิจารนยานในการอ่าน เนอะ panmile_pink......  ใช่ค้าาาา จบแล้ว กว่าจะเข็นออกมาได้ น้ำตาตกในเลยทีเดียวเชียว หายไปเดือนหนึ่งเต็มๆ da...... ขอบคุณค่ะคุณดาที่บอก แก้เรียบร้อยแล้วค้า ต้นข้าว (tonkho-w)....... เจ๊ก็ รู้ไว้ก็เงียบๆไว้สิ อย่ามาประจารต่อที่สารธารณะ หนูเขินนะคะ ^^  ลูนาติก...... ไม่ต้องห่วงค่ะคุณหมอ ตัวเล็กซะอย่าง สบมยห. ค่ะ ขอบคุณที่ตรวจการบ้านให้ค่ะ^^’’ แหะๆ นี้ถ้าเป็นคัดไทยคงตกแบบกู่ไม่กลับแน่เลยอีนี่ฉาน Reader...... ขอโทษที่มาช้า รอนานไหมคะ (ยังกล้าถามนะหล่อน)  Scottie..... ขอบคุณค่ะ ตำนี้โดนเตือนหลายครั้งแล้ว แต่จำไม่ได้เสียที แหะๆ Flora..... ท่าทางคุณฟลอร่าจะยังไม่หนำใจ ดูสิ น้ำตาท่วมจอ แบบนี้ต้องจัดการขั้นเด็ดขาด ปล. ถ้าจะไปดักตีหัววิน ฝากด้วยสองทีค่ะ หมั้นไส้เหมือนกัน โฮะๆ yackety-yak....... ใจเย็นน้อง ร้องซะตกอกตกใจ เดี๋ยวส่งวินไปปิดปากเลย ว้ายพูดไรไปนี่เรา หุหุ ...เกียร์... แหมๆ เกียร์จัง ทำมาประชด ถ้าอยากเล่นเดี๋ยวเจอเป็นการส่วนตัวตาหวานจัดให้ อยากได้แบบยากน้อยหรือยากมากบอกได้นะ มีให้เล่นเยอะโฮะๆๆ นายหญิง (NaiYing)....... ออกค่าตั๋วให้หน่อยสิจ้ะหญิง เดี๋ยวจะบินตรงกลับไปเรียนภาษาไทยเลย เพื่อหญิงนะนี่ แล้วอย่าหลุดบ่อยนักนะคนเขาจะเข้าใจผิดว่าเราไม่ใช่นางเอก :P (iNt_GaL)...... อย่ามาปฏิเสธโรสศรีที่รัก ขอยืนยันค่ะท่านผู้ชม โรสศรีช่วยหนูวางแผน Kazalong....... อันนี้คิดว่าซาดิสต์พอกันค่ะ โฮะๆ ไม่งั้นคงคุยกันไม่รู้เรื่อง ชมนะค่ะชม เอิกๆ รียา.....คิดว่าคุณรียาจะเอ็ดตัวเล็กเสียอีกที่เล่นแรงไปนิด ดล่งอก ต่าย....... ไม่ได้ค่ะ นางเอกแบบเก่านะมันเชยแล้ว มันต้องตาต่อตาค่ะ โฮะๆ little pig...... รอนานมั้ยอ่ะพี่ยุ้ย หนุหายไปไม่นานเท่าไรเลยเนอะ อาราเร่...... นั้นสิ ไม่เข็ดหราบเสียที แบบนี้มันน่านัก (ทำท่าหมั่นเขี้ยว) MiKi........ เห็นด้วยค่ะ ชอบมารังแกตัวเล็กผู้ไม่มีทางสู้ แบบนี้ต้องจัดการ Mionie......... ตอนนี้ยาวค่ะ ยาวแบบที่คนเขียนเองยังแปลกใจ เกิดมาไม่เคยลงทีล่ะสองตอนเลย JingleJ....... พลาดไปแล้ว ขอโทษคร้าบ มิถุนายน....... ตอนแรกมันก็สั้นหรอกค่ะ แต่ เขียนไปเขียนมาจนจะกลายเป็นยาวอยู่แล้ว ................................................................ ................................................................ ตอน1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3221599/W3221599.html ตอน2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3235405/W3235405.html ตอน3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3250173/W3250173.html ตอน4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3264735/W3264735.html ตอน5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3278370/W3278370.html ตอน6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3292107/W3292107.html ตอน7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3305973/W3305973.html ตอน8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3325996/W3325996.html ตอน9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3334161/W3334161.html ตอน10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3348485/W3348485.html ตอน11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3377182/W3377182.html ตอน12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3406621/W3406621.html ตอน13 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3417606/W3417606.html จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เดี๋ยวนี้ฉันไม่ใช่ตัวเล็กคนเดิมแล้วนะ ฉันไม่ได้ปิดบังตัวเองแบบตอนก่อน เป็นแบบไหนก็แสดงออกไปเลย เพราะมันเหนื่อย ที่ต้องทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเอง แต่ดูวินเขาก็ไม่มีท่าทีแปลกใจอะไร หรือเขาจะรู้ไต๋ฉันหมดแล้ว ร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะวินนี่ คงจะมองฉันออกหมดตั้งแต่แรก แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ แบบนี้มันน่าเอาคืนจริงๆ แต่ก็กลัวเขาจะแก้แค้นกลับ วินนะมีวิธีลงโทษที่น่ากลัวมากๆ เลย แล้วแต่ละครั้งไม่เคยเลยที่ฉันจะหนีได้... พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ วันนี้อุตส่าห์ไม่ไปหาเขาที่บ้านแล้วนะ “สวัสดีค่ะวิน” ฉันทักคนที่เดินเข้ามาในบ้านยังไม่พ้นธรณีประตูดี “พี่รอตั้งแต่เช้าแล้วไม่เห็นไปที่บ้านเลย” วินบอกเสียงดูเหมือนจะต่อว่า แต่ใบหน้ากลับยิ้มแย้ม จนหัวใจสาวน้อยอย่างฉันระทวย แทบจะละลายหายไปกับอากาศ “ก็วันหยุดนี่คะ เขามีไว้ให้พักผ่อน จะให้ไปไหนล่ะ” ฉันว่าออกไปหน้าซื่อๆ “ไม่เป็นไร งั้นพี่มาพักผ่อนกับตัวเล็กก็แล้วกัน” วินว่าพร้อมกับทิ้งกายลงข้างฉัน โน้มใบหน้าเข้า มาใกล้อย่างจงใจ “วินอ่ะ ทำแบบนี้อีกแล้วนะ” ฉันต่อว่าอย่างไม่จริงจัง “ฮะๆๆ เรานี่ยิ่งแกล้งยิ่งน่ารักนะเดี๋ยวนี้” ไม่ว่าเปล่า วินก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันเหมือนมันเขี้ยว “วินชอบแกล้งตัวเล็ก เดี๋ยวตัวเล็กแกล้งบ้างจะหนาว” ฉันยิ้มเจ้าเล่ห์ ฉายแววท้าทายในดวงตา “กล้าหือเหรอ” วินท้า “ลองดูไหมล่ะคะ” ฉันว่าสายตาพราว ซ่อนแผนการบางอย่างไว้ในใจ ให้มันรู้ไปว่าฉันจะทำอะไรวินไม่ได้ ไม่ว่าหน้าไหนก็เจอฤทธิ์ฉันมาแล้วทั้งนั้น คราวนี้แหละคงถึงคิวสุดที่รักวินจ๋า ของตัวเล็กเสียที จะเล่นให้ควันออกหูเลยคอยดู “ยิ้มอะไร” วินถามขึ้นเมื่อฉันเงียบไป “เปล่าค่ะ” “มีแผนการร้ายอะไรแอบไว้บอกมาสิ” วินมองฉันสายตาจับผิด ฉันตีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่เขา ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุย “วิน...ไปเที่ยวกันไหมคะวันนี้” ฉันอ้อนเขาทั้งน้ำเสียงและท่าทาง อีกฝ่ายมองอย่างลังเลเหมือนหยั่งเชิงอยู่ซักครู่ก่อนจะตอบ “ก็ได้ อยากไปเที่ยวไหนล่ะ” “ไปไหนก็ได้ วินพาไปสนุกทั้งนั้นแหละค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยิ้มประจบ “ไม่ต้องมาประจบมาก ไปแต่งตัวเร็วๆ เข้า” “รับทราบค่ะ รอตัวเล็กแป๊บนะ” พูดจบฉันก็วิ่งหน้าตั้งขึ้นห้องไป ปล่อยให้วินมองอย่างสงสัย แต่ยังไม่มีคำเฉลย ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ฉันเดินลงมาที่ห้องรับแขก เห็นวินกำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออย่างสนใจ ก่อนจะกระแอมเบาๆ เพื่อเรียกเขา “ไปได้ยังคะ ตัวเล็กพร้อมแล้ว” ฉันบอกเสียงหวาน ยิ้มให้เขาทั้งปากทั้งตา วินอึ้งไปชั่วอึดใจ มองฉันตาค้าง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแดง แล้วก็เขียวในที่สุด “ทำไมคะวิน ตัวเล็กสวยถึงกับต้องอึ้งขนาดนั้นเลยเหรอ” ฉันยังมีหน้าไปยั่วโมโหเขา ทั้งที่เห็นอีกฝ่ายแยกเขี้ยวทำท่าฮึ่มๆ ใส่ “ไปเปลี่ยนชุดเดี๋ยวนี้” วินสั่งเสียงเฉียบ “ไม่เอา ตัวเล็กชอบชุดนี้” ฉันยังดื้อดึง เดินมานั่งลงบนโซฟาอย่างใจเย็น ก้มลงมองชุดที่ตัวเองใส่อย่างพอใจ ถึงมันจะโชว์มากกว่าปกติเยอะไปหน่อย แต่ฉันก็ไม่ได้จะใส่มันออกไปจริงๆ หรอก แค่จะแกล้งใครบางคนให้ หัวหมุนเล่นเท่านั้นเอง มีต่อ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:34:01 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:14:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ฉันเห็นวินลอบมองคอเสื้อที่คว้านลึกลงไป แล้วก็กระโปรงสั้นจนน่าหวาดเสียว ก่อนจะสั่งฉันอีกครั้ง “ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้” เสียงวินเหมือนพูดผ่านไรฟันออกมา ทำให้ฉันสะดุ้งนิดหน่อย แต่อารมณ์ที่ยังอยากแกล้งเขามีมากกว่า “อะไรกันคะวิน ทำตัวเป็นตาแก่ไปได้ สมัยนี้มัน สองพันห้าแล้วนะคะ” ฉันทำท่าทองไม่รู้ร้อน ต่อปากต่อคำเขาต่อไป “บอกดีๆ ไม่เชื่อเหรอ เดี๋ยวเห็นกัน” พูดจบวินก็เดินดุ่มๆ เข้ามาช้อนร่างของฉันเดินตัวปลิวขึ้นไปบนห้อง โยนโครมลงบนเตียงนอนแบบไม่ปราณี แล้วตรงเข้าไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดที่แขวนอยู่ในนั้นออกมายื่นให้ฉัน “ให้เวลาห้านาที เปลี่ยนซะ ถ้าดื้อจะเข้ามาช่วยเปลี่ยนเอง” พูดจบเขาก็ตีหน้าบูดออกไป ปล่อยให้ฉันแอบยิ้มอย่างชอบใจ มองตามแผ่นหลังของคนที่เดินออกจากห้อง สนุกดีแฮะ เวลาทำให้วินเป็นแบบนี้ รู้อย่างนี้แกล้งมาตั้งนานแล้ว ฉันยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะหยิบชุดที่เขาเอามาวางไว้ให้เดินเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี ฉันเดินเข้ามาหาวินอย่างประจบ สอดมือเข้าไปโอบรอบแขนเขาไว้  เบียดศีรษะลงบนท่อนแขนแข็งแรงของเขา “เปลี่ยนเสร็จแล้ว ไปกันได้หรือยังคะ” ฉันถามเขาอย่างอารมณ์ดี ไม่สนใจหน้าบึ้งตึงของอีกฝ่าย “วินเป็นไรไป ยิ้มหน่อยสิ จะพาไปเที่ยวหรือไปออกศึกคะ หน้าถึงได้ดุขนาดนี้” “ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ไปเอาชุดแบบนั้นมาจากไหน” เขาหันมาจ้องหน้าตั้งคำถาม “ทำไมคะ ไม่ชอบเหรอ ออกจะสวยนะตัวเล็กว่า” ฉันยังไม่เลิกแหย่รังแตน “ตัวเล็ก!!” เสียงวินเขียวขึ้นจนหน้ากลัว ฉันรีบดีดตัวออกห่าง “น่ากลัวชะมัดเลย ตัวเล็กไปรอที่รถดีกว่า” พูดจบฉันก็วิ่งไปขึ้นรถ เปิดประตูเข้าไปนั่ง ปล่อยให้คนหน้าบูดหน้าบึ้ง เดินตามเข้ามานั่งประจำที่คนขับติดๆ รถเคลื่อนตัวมาได้ซักพัก คนขับก็ยังคงหน้างอบอกอารมณ์ว่าโกรธยังไม่หาย ไม่รู้อะไร แค่นี้ก็คิดมาก เรื่องนิดหน่อยแค่นี้เอง จะงอนกันข้ามวันเลยหรือไง “วินขา จะพาตัวเล็กไปไหนคะ” ฉันพูดขึ้นก่อนเมื่ออีกฝ่ายยังไม่มีท่าทีว่าจะพูดอะไรออกมา เงียบ... ไม่มีเสียงตอบรับจากสวรรค์ “วินนนนนน งอนเหรอ” “อืม” เขาตอบรับด้วยเสียงในลำคอออกมาสั้นๆ “ตัวเล็กล้อเล่นนิดหน่อยเองนะ” ฉันสารภาพออกไป วินหรี่ตามองอย่างจับผิดก่อนจะถาม “ทำไปทำไม” “แกล้งวินเล่นไงคะ” ฉันตอบออกไปแบบไม่ต้องคิด เล่นเอาคนที่กำลังขับรถหันขวับมามองฉันคอแทบหัก “ตัวเล็ก... เรานี่นะ จะจัดการยังไงดี” วินบอกออกมาอย่างหัวเสียปนระอาใจ “ก็แหม รักดอกจึงหยอกเล่น วินไม่เคยได้ยินหรือไง” ฉันยิ้มให้อย่างไม่สำนึกผิด “พี่ล่ะเชื่อเราเลย มันน่าจับมาลงโทษซะตรงนี้จริงๆ” วินว่าอย่างเข่นเขี้ยว ทำให้ฉันได้แต่หัวเราะอย่างชอบใจกับท่าทางของเขา เสียงมือถือของวินดังขึ้นเมื่อเราขับรถกันมาได้ซักพัก ก่อนที่เขาจะหยิบมันขึ้นมาแล้วกดรับสาย “สวัสดีครับอาจารย์นิดา มีอะไรหรือครับ” ฉันได้ยินชื่อคนที่โทรมาก็ถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ ยัยมารร้ายนี้จะมีแผนอะไรมาต่อกรกับฉันอีกนะ “อ๋อ ผมกำลังจะไปข้างนอกกับตัวเล็กนะครับ” เสียงเขายังว่าต่อ “ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้รบกวน ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้” เสียงวินบอก ก่อนจะกดวางสาย แล้วหันมาหาฉัน “ตัวเล็ก คือว่ารถอาจารย์นิดาเขาเสียในซอยใกล้ๆ นี้ เขาก็เลยขอร้องให้พี่ไปช่วยดูหน่อย เพราะเขาไม่ค่อยรู้เรื่อง” “แล้วไงคะ วินก็ตกลงรับปากไป” ฉันว่าเสียงไม่พอใจ “ไม่เอาน่าตัวเล็ก อย่าทำหน้าแบบนั้นสิไม่น่ารักเลย เขากำลังเดือดร้อนเราก็ควรจะช่วยเหลือ” “แล้วทำเขาไม่โทรหาช่างล่ะ หรือว่าเขารู้จักแต่เบอร์วินคนเดียว” ฉันว่าเสียงประชด “อย่างอนนะ เสร็จแล้วเราค่อยไปก็ได้” “คงจะได้ไปหรอกนะ” ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ใส่วิน มีต่อ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:37:11 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 nai ka....waiting naka...please hurry up ja.... จากคุณ : little pig - [ 16 พ.ค. 48 06:25:53 A:129.130.38.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 รถยนต์เคลื่อนตัวเข้ามาในซอยเปลี่ยว ฉันยังสงสัยว่าเธอมาทำอะไรในที่แบบนี้ ไม่กลัวบ้างหรือไงเป็นผู้หญิงแท้ๆ ขับมาได้ซักพักก็เจอเข้ากับรถสีแดงที่จอดสงบนิ่งอยู่เกือบท้ายซอย มีร่างของหญิงสาวที่โทรไปตามวิน ยืนอยู่ที่หน้ากระโปรงหน้ารถ ก่อนที่รถของวินจะเคลื่อนตัวเข้าจอดเทียบที่รถคันนั้นช้าๆ “ขอบคุณมากนะคะอาจารย์วินที่มา” เสียงอาจารย์สาวดังขึ้นเมื่อวินก้าวลงมาจากรถ “ไม่เป็นไรครับ” วินยิ้มอ่อนๆ ตอบ ฉันก้าวตามวินลงมาติดๆ ไม่อยากจะเอ่ยทัก แต่ก็จำต้องรักษามารยาท อาจารย์สาวเองก็หน้าตึงไม่แพ้ฉัน คงเนื่องมาด้วยฤทธ์ที่ฉันทำใส่เมื่อครั้งล่าสุด วินจับโน่นจับนี่ดูโน่นดูนี่ที่รถอาจารย์สาวอยู่พักใหญ่ๆ แต่รถก็ยังสตาร์ทไม่ติดจนเขาเองก็จนใจ “ผมว่าเรียกช่างมาดูดีกว่านะครับ เพราะจากจุดที่ผมพอจะรู้ก็ดูไม่มีปัญหาอะไร” “หรือคะ แย่จังเลย นี่นิดาจะไปธุระต่อเสียด้วย” หล่อนว่าเสียงละห้อย ฉันแอบมองท่าทีของเธออย่างหมั่นไส้จนสุดจะบรรยาย คันปากยิบๆ “ถ้าไม่รังเกียจให้ผมไปส่งก็ได้นะครับ” วินบอกออกไปอย่างมีน้ำใจ แต่มันทำให้ฉันอยากเต้นด้วยความขัดใจ “ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไปก็ขอบคุณค่ะ” เธอบอกอย่างติดเกรงใจออกมา “ไม่เลยครับ” เสียงสุภาพบุรุษที่ชื่อวินบอกอย่างเต็มอกเต็มใจ ฉันจึงทำได้แค่เดินหน้างอไปนั่งในรถ ไม่สนใจว่าคนที่อยู่ข้างนอกทั้งสองจะพูดอะไรกันอีก วินขับรถมาตามเส้นทางที่อาจารย์สาวนิดาบอกว่าเธอต้องมาธุระแต่ยังไม่ทันจะถึงครึ่งทางดี รถก็เกิดอาการถลาแทบจะลงข้างทางโดยที่ฉันไม่ทราบสาเหตุ ฉันตกใจ รีบหันไปถามวินทันที “เกิดอะไรขึ้นคะวิน” “ไม่รู้สิ ท่าทางเหมือนยางจะแตก” คนบอกตีสีหน้ายุ่งก่อนจะเปิดประตูรถลงไปดู “โดนตะปู” เสียงวินตะโกนบอกเข้ามาในรถ “แย่จังเลย ไม่รู้ใครเอามาวางกลางถนนแบบนี้” เสียงอาจารย์สาวบ่งบอกว่าหงุดหงิด ฉันเดินลงไปจากรถเพื่อจะดูว่าสามารถช่วยเหลืออะไรวินได้บ้าง แต่ดูจากสภาพล้อทั้งสองที่โดนเข้าไปเต็มๆ แล้วคงจะขับต่อไปไม่ไหวแน่ “ทำยังไงดีคะวิน” ฉันขมวดคิ้วยุ่งถามเขา “คงต้องเรียกช่างมาเปลี่ยนให้” วินบอก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมากดหมายเลขปลายสาย แล้วพูดอะไรสองสามคำก่อนจะวาง อากาศช่วงกลางวันร้อนอบอ้าว แถวนี้เปลี่ยวไม่มีร้านของชำหรือแม้แต่บ้านคนซักหลัง นอกจากจะขับไปอีกซักพัก อาจารย์สาวยังคงนั่งอยู่ในรถ เพราะคงกลัวแดดมาเลียผิวให้ซีดกระมั้ง ฉันหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้ตัวเอง ก่อนจะหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ “วินร้อนมากไหม เหงื่อออกเต็มเลย” “ร้อน ตัวเล็กช่วยเช็ดให้หน่อยสิ” เสียงคนพูดติดอ้อน ฉันยกผ้าเช็ดหน้าของตนเองขึ้นซับเหงื่อให้คนตัวโตข้างๆ ที่ยิ้มฟันขาวส่งมาให้ “ไม่ทราบว่ารถเสียกันหรือครับ” ฉันและวินหันไปตามเสียงที่ถาม แล้วก็พบเข้ากับชายวัยรุ่นสามคนที่ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ วินรีบดึงตัวฉันเข้ามาหลบด้านหลังตัวเอง แล้วหันไปพูดกับคนกลุ่มนั้น “ไม่มีอะไรมากครับ พวกเราจัดการกันเองได้ขอบคุณ” วินบอกพวกนั้นเสียงสุภาพ “เฮ้ย แบบนี้ก็หาว่าพวกเราเสือกล่ะสิที่เข้ามาถาม” คนที่ดูท่าทางเป็นหัวหน้ากล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ “เกิดอะไรขึ้นกันคะ” อาจารย์นิดาลงมาจากรถถามด้วยน้ำเสียงกังวลใจ ก่อนจะเหลือบตาไปมองทางกลุ่มคนที่ไม่รู้จัก แล้วหันไปถามวิน “ใครคะอาจารย์วิน” วินส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงบอกว่าไม่รู้ “เฮ้ย ดูไอ้แว่นหน้าจืด มันควงสาวทีเดียวสองคนเลยวะ” เสียงผู้ชายคนเดิมพูดขึ้นอย่างกวนๆ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:39:32 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 “แบบนี้เราน่าจะขอแบ่งจากมันซักคนนะพี่” คนที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดขึ้นเสียงสนับสนุน แล้วมองมาที่ฉันซึ่งยืนอยู่ด้านหลังวิน “น้องสาวคนสวยจ้ะ ออกมาให้พวกพี่เห็นหน้าชัดๆ หน่อยสิว่าจะสวยขนาดไหน” พวกนั้นพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะร่วน วินลากฉันเข้ามาโอบกระชับไว้ในอ้อมแขนแน่น เมื่อได้ยินพวกนั้นพูด “อย่ามายุ่งกับพวกเราดีกว่า” วินบอกออกไปเสียงแข็ง “ทำไมกลัวหรือวะไอ้หน้าจืด” คนพูดทำท่าจะเข้ามา วินจึงรีบดันฉันให้หลบไปทางที่อาจารย์นิดายืนอยู่ “อาจารย์กับตัวเล็กหลบไปก่อนครับ” “ระวังตัวนะคะอาจารย์วิน” อาจารย์นิดาบอกน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นไย พวกนั้นเดินตรงเข้ามาหาวินอย่างหาเรื่อง วินพยายามพูดดีด้วยแต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อหนึ่งในสามคนนั้นทำท่าจะชก วินก่อน วินจึงสวนกลับทันที ก่อนที่พวกนั้นจะพากันเข้ามารุมวิน วินเสียเปรียบชัดๆ เมื่ออีกฝ่ายมีถึงสามคน ฉันมองซ้ายมองขวา แล้วเจอเข้ากับท่อนไม้ขนาดพอเหมาะจึงตรงเข้าไปฉวยมาถือไว้ แล้วเดินเข้าไปยังกลุ่มคนที่พยายามรุมทำร้ายวิน ฟาดไปเต็มแรงบนหลังคนซึ่งดูเหมือนลูกน้อง พวกนั้นหันมามองจ้องฉันเป็นตาเดียว ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายจากวินที่ทรุดลงไปกองที่พื้นมาเป็นฉัน “จับนังนี้ไว้” คนที่เป็นหัวหน้าสั่ง วินพยายามเข้ามาช่วย แต่ถูกซัดกระเด็นลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ท่าทางดูแย่มากๆ มีเลือดออกที่ปากเต็มไปหมด ถึงวินจะเป็นพระเอก แต่ก็ไม่ใช่ในหนังกำลังภายใน ถึงจะชนะผู้ร้ายที่มีมากกว่าตัวเองได้ อาจารย์นิดาวิ่งมาดูอย่างเป็นห่วง ประคองวินไว้ พวกนั้นจับตัวฉันไว้ได้ ทั้งที่ฉันก็ต่อสู้อย่างสุดฤทธิ์ แต่ก็ต้านทานแรงผู้ชายตัวใหญ่กว่าไม่ไหว ท่าทางวินพยายามจะเข้ามาช่วยฉัน แต่ดูเหมือนเขาจะโดนอาจารย์สาวยื้อไว้  ท่าทางเธอกลัวมาก ไม่รู้ว่าจริงหรือเสแสร้งกันแน่ ถ้าฉันไม่แอบเห็นรอยยิ้มเหมือนสะใจในแววตาของเธอ แรงเฮือกสุดท้ายบอกให้ฉันช่วยตัวเองด้วยการทำอะไรซักอย่างก่อนที่จะโดนลากเข้าป่าไป ฉันกัดหมับเข้าไปยังมือของคนที่อุดปากฉันไว้ แล้วใช้ความไวสะบัดตัวออก เตะไปตรงจุดยุทธศาสตร์ ของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะวิ่งหนีไปหาวิน ซึ่งวิ่งตามฉันมา ฉันเข้าไปกอดวินไว้ อยากจะร้องไห้ออกมาให้สมกับความกลัว แต่ดูจะไม่มีเวลา เพราะพวกนั้นตามมาแล้ว วินจับมือฉันไว้แน่น เตรียมตัวพร้อมจะรับมือ ทั้งที่สภาพเขาก็ดูแย่มากแล้วตอนนี้ แต่ก็เหมือนสวรรค์ช่างแสนปรานี มีรถวิ่งเข้ามายังจุดที่พวกเราอยู่ ทำให้พวกที่กำลังเข้ามาชะงัก ก่อนจะมองหน้ากันเหมือนตกใจแล้ววิ่งหนีหายไปในดงหญ้าข้างๆ อาจารย์นิดาวิ่งเข้ามาหาฉันและวินพร้อมกับพวกในรถที่เพิ่งมา พวกเขาคงเป็นช่างที่วินเรียกมา ดีที่มาได้ทันเวลา ก่อนที่อะไรมันจะแย่ไปกว่านี้ วินทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรงเมื่อพวกนั้นไปกันหมดแล้ว ก่อนจะสลบไป วินถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล จากความช่วยเหลือของช่างที่เข้ามาทันเวลา ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดา มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ อยู่ดีๆ พวกนั้นไม่น่าโพล่มาในที่เปลี่ยวๆ แบบนั้นได้ จะผิดไหมถ้าฉันบอกว่าสงสัยใครบางคน ถึงจะไม่มีหลักฐานอะไรมายืนยันก็เถอะ แต่ถ้าเป็นคนที่ฉันคิดจริง ทำไมต้องทำร้ายวินด้วย ฉันคิดว่าคนที่หล่อนไม่ชอบขี้หน้านะมันฉันต่างหาก ฉันคิดขณะจับจ้องสายตานิ่งอยู่ที่ใบหน้าของอาจารย์นิดา ที่ดูท่าทางร้อนลน วินฟื้นขึ้นมาในตอนบ่าย โดยมีอาจารย์นิดาและฉันนั่งเฝ้าอยู่ ทันทีที่วินลืมตา อาจารย์นิดาก็แทบถลาไปทันที “อาจารย์วินเป็นยังไงบ้างคะ” ท่าทางเธอดูกังวลใจเป็นอย่างมาก แต่ดูมันจะเกินหน้าเกินตาไปหน่อยนะ แฟนวินมันฉันนะหล่อน ฉันเดินเข้าไปหาวินที่เตียง แล้วเบียดคนที่เกะกะออกไป ก่อนจะถามวินอย่างห่วงใย “วิน เจ็บตรงไหนบ้าง” “พี่ไม่เป็นอะไร แล้วตัวเล็กล่ะ เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่า” วินถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ฉันจับมือวินขึ้นมากุมไว้ ไม่แคร์สายตาของอาจารย์สาวที่มองฉันเหมือนจะฉีกอก “แล้วอาจารย์นิดาล่ะครับเป็นอะไรหรือเปล่า” วินส่งเสียงเจือแววเป็นห่วงไปยังอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ “นิดาไม่เป็นไรหรอกค่ะ ห่วงก็แต่คุณ” ฉันแอบเบ้ปาก จะเป็นอะไรได้ยังไงล่ะ ก็เล่นออกไปยืนห่างเป็นกิโล แถมพวกนั้นก็ทำท่าไม่สนใจหล่อนจนน่าแปลกใจ “นี่ถ้านิดาไม่ให้คุณไปส่งก็คงไม่เกิดเรื่อง” เธอบอกเสียงสำนึกผิด “ไม่เป็นไรหรอกครับ ถือว่าฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน” แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:41:47 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:33:19 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 19:49:35 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:33:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “รู้สึกจะฟาดแรงไปหน่อยนะคะ ถึงได้เจ็บหนักขนาดนี้” ฉันว่าเสียงประชด หมั่นไส้ คนบนเตียงที่ไม่เจียมตัว ทำเป็นพระเอกหนังไทย วินมองหน้าฉัน แล้วดุด้วยสายตา ทำให้ฉันต้องหุบปาก อดที่จะขัดใจไม่ได้ ก็ถ้าไม่เป็นเพราะอาจารย์นิดา วินก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้ รู้ว่าบางทีมันอาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ความที่ฉันไม่ชอบหล่อน ฉันก็จะพาลแบบนี้แหละ จะทำไม “ผมว่าอาจารย์นิดากลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะครับ” “แต่ว่านิดาอยากอยู่ดูแลอาจารย์วินมากกว่า” เธอทำเสียงดื้อรั้น หนอยๆ ฉันยังยืนอยู่ตรงนี้นะ อย่ามาทำเป็นออเซาะนักเลย “ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่นี่มีทั้งหมอทั้งพยาบาล เขาคงไม่ปล่อยให้ผมเป็นอะไรไปหรอก” วินบอกอย่างจริงจัง จนอาจารย์นิดายอมรับเหตุผล หล่อนกล่าวลาวินตาละห้อย ก่อนจะตวัดสายตาไม่พอใจมาที่ฉัน แล้วเดินออกไป ฉันทำท่าจะเดินตามหล่อนออกไป อยากจะคุยอะไรบางอย่างที่มันติดอยู่ในใจ แต่แค่เพียงก้าวแรกที่เดิน ก็โดนคนป่วยที่อยู่บนเตียงรั้งไว้ด้วยน้ำเสียงเสียแล้ว “นั่นจะไปไหนตัวเล็ก” ฉันอ้ำอึ้งอยู่ซักพักก่อนจะตอบ “ตัวเล็กจะออกไปดูอะไรนิดหน่อย” “แน่ใจนะว่าเราไม่เป็นอะไร รู้ไหมพี่เป็นห่วง” วินบอกพร้อมกับเอื้อมมือมาคว้ามือฉันไปกุมไว้ “ตัวเล็กไม่เป็นอะไรจริงๆ ค่ะ วินต่างหากที่น่าเป็นห่วง เพราะช่วยตัวเล็กแท้ๆ เลยต้องเป็นแบบนี้” ฉันบอกพร้อมกับลูบใบหน้าที่ดูเหนื่อยอ่อนของเขา “ตัวเล็กกลับไปพักผ่อนก่อนดีไหม” “แต่... ตัวเล็กอยากอยู่กับวินนี่คะ” ฉันบอกหน้างอ “กลับไปพักผ่อนซักหน่อย ไปอาบน้ำ จะได้รู้สึกสดชื่นขึ้น แล้วค่อยมาใหม่ดีไหม” วินยื่นข้อเสนอ ฉันทำท่าคิด ก่อนจะตอบ “ก็ได้ค่ะ แล้วตัวเล็กจะมาเฝ้าวินนะ...ส่วนวินก็นอนพักได้แล้ว จะได้หายเร็ว” ฉันพูดจบก็ทำท่าจะผละไป “เดี๋ยวก่อนตัวเล็ก” วินฉุดข้อมือฉันไว้เบาๆ “คะ?” “ลืมอะไรหรือเปล่า” วินพูดพร้อมกับชี้ไปที่แก้ม “พี่จะได้หายเร็วๆ ไง” คนป่วยว่า ฉันจึงก้มลงไปแตะจมูกที่ข้างแก้มของคนที่อยู่บนเตียงเบาๆ อย่างเสียมิได้ นี่ขนาดเจ็บแบบนี้ยังมีหน้ามาเจ้าชู้ใส่อีกนะ ฉันเดินออกมาจากตึกผู้ป่วย เพื่อจะไปเรียกแท็กซี่ที่ด้านหน้าตึกเพื่อกลับบ้าน รู้สึกเหนื่อยมาก แต่ที่จริงก็อยากอยู่กับวินมากกว่า แล้วก็ว่าจะตามอาจารย์นิดามาก็เลยไม่ทัน เสียงใครบางคนเรียกความสนใจจากฉันที่กำลังจะเดินออกไปพ้นตัวอาคาร ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ จุดที่ได้ยินเสียง เห็นอาจารย์นิดากับยัยคุณลินยืนอยู่ “ใช่ อาจารย์วินบาดเจ็บ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะลิน มันไม่เหมือนที่ตกลงกันไว้นี่” เสียงอาจารย์นิดาบอกว่าหงุดหงิดมาก พูดกับเพื่อนสาวที่ยื่นอยู่ตรงหน้า แต่หล่อนตกลงอะไรกับยัยคุณลินกันนะ ฉันตั้งคำถามในใจ แล้วก็ได้คำตอบในไม่เช้าเมื่อแอบฟังต่อ “ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้เหมือนกันนะนิดา” “ไหนเธอบอกว่าคุยกับพวกนั้นรู้เรื่องไงว่าให้จัดการแต่นังตัวเล็ก ส่วนฉันกับอาจารย์วิน ให้ปล่อยไป” ฉันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ อะไรกันนี้ หูฉันไม่ได้ฝาดใช่ไหม “พวกนั้นมันบอกฉันว่าอาจารย์วินของเธอดันเข้ามายุ่ง แล้วจะไม่จัดการอะไรซักอย่างได้ยังไง” “แต่ก็ไม่น่าทำรุนแรงกับอาจารย์วินขนาดนี้ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก” “แล้วนังเด็กนั้นเป็นยังไงบ้าง” เสียงคุณลินถามออกมาอย่างยากรู้ “จะเป็นอะไร ก็อยู่รอดปลอดภัย มาจี๋จ๋าากับอาจารย์วินนะสิ” หล่อนกระแทกเสียงอย่างโมโห “เธอบอกให้พวกนั้นมันหลบดีๆ นะลิน ฉันไม่อยากมีเรื่องวุ่นวายตามมา” “แล้วเราจะทำยังไงกับนังเด็กนั้นกันอีก ส่งพวกนั้นมาอีกทีดีไหม” “จะบ้าหรือลิน เราคงต้องปล่อยมันไป ขืนทำอะไรไป ต้องโดนสงสัยแน่” อาจารย์สาวว่าท่าทางครุ่นคิด มองสบตากับยัยคุณลิน ฉันไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินมากับหูเห็นมากับตาในสิ่งที่สองคนคุยกันเลย ผู้หญิงคนหนึ่งได้ชื่อว่าเป็นถึงอาจารย์ มีความรู้ความสามารถ แต่กลับทำเรื่องอะไรที่ร้ายได้ขนาดนี้ น่าสงสารอนาคตของชาติจริงๆ ที่ต้องเจออาจารย์แบบนี้ ฉันบอกได้คำเดียวว่าเธอน่ากลัวมาก ฉันไม่คิดเลยว่าเธอทั้งสองจะผูกใจเจ็บจนต้องหาวิธีเล่นงานฉันแบบนี้ ทั้งที่เรื่องที่ฉันทำมันก็ไม่เห็นได้ร้ายแรงอะไรมากมาย(คิดว่านะ) เห็นทีแบบนี้จะต้องบอกวินให้รู้ถึงความน่ากลัวของหล่อนเสียแล้ว ปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้แน่ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:43:49 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 17:46:09 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนจบ ฉันกลับมาที่โรงพยาบาลในวันรุ่งขึ้น ก่อนมาแวะซื้อผลไม้ที่วินชอบติดมือมาฝากด้วย เมื่อเปิดเข้ามาฉันก็ต้องตกใจเมื่อพบอาจารย์นิดานั่งอยู่ในห้องด้วย อดจะย้อนคิดไปถึงเหตุการณ์ร้ายกาจ ที่ได้ยินเธอคุยกับยัยคุณลินเมื่อวานไม่ได้ “สวัสดีค่ะวิน” ฉันทักแล้วหันไปยิ้มให้คนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง แล้วหันไปทักคนที่อยู่ไม่ไกลอีกคน “สวัสดีค่ะอาจารย์นิดา ไม่น่าเชื่อว่ายังกล้ามาอีกนะค่ะ” ฉันบอกแฝงความนัย เล่นเอาวัวสันหลังหวะสะดุ้งอย่างเห็นได้ชัด แต่คนที่ไม่รู้เรื่องแบบวินมองฉันตาเขียว แถมดุอีกต่างหาก “พูดอะไรแบบนั้นตัวเล็ก” วินบอกเสียงเข้มอย่างไม่พอใจ “ทำไมค่ะ ตัวเล็กก็แค่พูดความจริง วินไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า อาจารย์นิดาเขาคงรู้ดีว่าทำอะไรลงไป” ฉันหย่อนระเบิดลงไปอีกลูก เธอมองฉัน แล้วหน้าซีด ปากเธอขยับเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง “ตัวเล็ก” วินเรียกฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอีกครั้ง น่าโมโหชะมัดโดนเขาทำร้ายขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีก มันน่าปล่อยให้โดนแทงไส้ไหลให้เข็ด “เอ่อ... ถ้าไงนิดาขอตัวกลับก่อนนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมวันหลัง” เธอกระชับกระเป๋าเข้ากับตัว ก่อนจะเดินออกไป “ตัวเล็กจะออกไปส่งค่ะ” พูดจบก็เดินตามออกไปทันที ไม่ฟังเสียงทัดทานอย่างไม่พอใจของวิน “จะรีบไปไหนหรือค่ะอาจารย์” ฉันส่งเสียงไปถามคนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาเดินจ้ำไม่คิดชีวิต หล่อนหันกลับมามองฉัน “เธอต้องการอะไร” “ก็แค่จะมาดูคนใจร้าย ทำอะไรไปอย่าคิดว่าคนอื่นไม่รู้นะคะ” ฉันกอดอกพูด “เธอพูดอะไร” หล่อนแกล้งทำไก๋ “พูดในสิ่งที่คุณคิดอยู่นั้นแหละ” ฉันว่าน้ำเสียงจริงจัง “ไม่น่าเชื่อว่าคนมีการศึกษาเขาจะทำเรื่องแย่ๆ กันแบบนี้ เสียแรงที่คุณเป็นถึงอาจารย์ ถามจริงๆ เถอะ คุณโกรธ เกลียดตัวเล็กมากขนาดนั้นเลยเหรอไง ตัวเล็กได้ยินที่อาจารย์กับคุณลินพูดกันหมดแล้ว ไม่ต้องมาหลอกตัวเล็กหรอก” “เธอ” หล่อนทำท่าตกใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหมือนไม่ทุกข์ร้อน “แน่จริงก็ไปบอกอาจารย์วินสิ เขาคงเชื่อเธอหรอก ก็เห็นๆ กันอยู่ ภาษีความน่าเชื่อถือของเรามันต่างกันเด็กน้อย” เธอยิ้มเยาะ ก่อนจะเดินออกไป ฉันล่ะเชื่อหล่อนเลยจริงๆ ไม่สำนึกในสิ่งที่ทำลงไปบ้างเลยใช่ไหม ฉันเดินกลับเข้าไปในห้องที่วินพักอีกครั้ง วินมองมาด้วยสายตาเอาเรื่อง “ตัวเล็ก ทำไมถึงไปพูดทำร้ายน้ำใจอาจารย์นิดาแบบนั้น ทำไมเราเป็นคนไม่มีเหตุผลเลย ถึงเขาจะให้พี่ไปส่ง ที่นั่น ก็ไม่ควรไปโทษเขาว่าเป็นต้นเหตุ” วินต่อว่าฉันเสียเป็นชุด จนฉันชักจะหงุดหงิดกับเขาขึ้นมาบ้างแล้วนะ ช่างไม่รู้อะไรเสียบ้างเลยว่าโดนหล่อนเกือบจะทำให้เป็นศพอยู่แล้ว ถึงคนที่อีกฝ่ายต้องการจัดการจะเป็นฉันก็เถอะ “วินก็แบบนี้ทุกทีแหละ เคยรู้อะไรบ้างไหม อะไรก็หาว่าตัวเล็กเป็นคนผิด ไม่มีเหตุผล” “แล้วที่เราไปพูดแบบนั้นนะมันดีแล้วหรือไง” คนบนเตียงยังต่อว่าฉันไม่เลิก “เอ๊ะวิน อย่ามาดุตัวเล็กนะ โดนเขาทำจนขนาดนี้แล้วยังจะเข้าข้างอยู่ได้” ฉันบอกออกไปเสียงเขียวไม่แพ้กัน “ตัวเล็ก ทำไมถึงพูดจาก้าวร้าว ไม่น่ารักแบบนี้” “ใช่ตัวเล็กเป็นแบบนี้แหละ ก้าวร้าว ไม่น่ารัก งั้นก็เชิญไปรักอาจารย์นิดาคนดีนู้นไป เพราะตัวเล็กก็หมดความอดทนกับวินแล้วเหมือนกัน เมื่อไม่น่ารักก็ไม่ต้องมารัก พอกันที” ฉันว่าด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว โกรธอีกฝ่ายอย่างบอกไม่ถูก ที่ไม่เคยจะเชื่อใจ หรือว่าจะฟังฉันซักนิด “ตัวเล็ก! ตัวเล็ก! ตัวเล็ก!” เสียงวินเรียกฉันไล่หลังมา เมื่อฉันก้าวออกมานอกประตู ความอดทนของฉันที่มีต่อเขามันเริ่มหมดลงทุกทีแล้ว ในสายตาเขาฉันเป็นเด็กที่ดูเชื่อถือไม่ได้เลยหรือไง ดีแล้ว งั้นก็เชิญตามสบาย จะไปขึ้นสวรรค์หรือตกนรกที่ไหนก็เชิญ ต่อไปนี้จะไม่สนแล้ว คนบ้า หลายวันที่ผ่านมานี้ฉันพยายามอย่างสูงที่จะไม่สนใจคนป่วยที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล บอกตัวเองว่าเขาคงมีคนมาเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นแล้ว แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 19:18:15 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:41:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 “เป็นไรจ้ะตัวเล็ก แม่เห็นหนูนั่งหน้างอมาตั้งหลายวันแล้ว” “เปล่านี่คะแม่ ตัวเล็กสบายดี” ฉันยิ้มขณะพูดกับมารดา “แล้วแม่ได้ข่าวตาวินไม่สบาย กลับมาบ้านเมื่อวาน หนูจะไม่ไปดูพี่เขาหน่อยหรือลูก ที่บ้านนั้นก็ไม่มีใคร” แม่ฉันบอกอย่างเป็นห่วงอีกฝ่าย โดยไม่รู้เรื่องราวต่างๆ และสาเหตุที่วินไม่สบาย ไม่งั้นคงลมแทบจับ “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ วินเขามีคนดูแลแล้วแหละ...ใช่ไหมลูกตาล เจ้านายแกเขากลับมาแล้วนี่ กลับไปบ้านแกไป เห็นหน้าแกแล้วนึกถึงเจ้าของ... หมั่นไส้ เดี๋ยวชูตลอยไปโน่นเลย” ปลายเสียงหันไปแขวะเจ้าตัวที่นอนอยู่เฉยๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย “อะไรกันตัวเล็ก ทะเลาะกับพี่เขาอีกแล้วล่ะสิ” ผู้เป็นมารดาบอกอย่างรู้ทัน “เอ๊ะ แล้วนั้น ทำไมมีรถตำรวจมาที่บ้านตาวินมีอะไรรุนแรงกันหรือเปล่า ไปดูกับแม่หน่อยสิตัวเล็ก” ฉันเองก็อดที่จะตกใจไม่ได้ ไม่รู้ว่ามีเรื่องรุนแรงอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ทันทีที่มารดาชวนจึงตอบรับ แล้วเดินตรงไปยังบ้านหลังข้างๆ แทบจะทันที เมื่อมาถึงฉันก็เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังลากลับโดยที่วินมายืนส่งอยู่หน้าบ้าน “เกิดอะไรขึ้นตาวิน ทำไมตำรวจถึงมากันเต็มบ้านเลย” “สวัสดีครับคุณน้า ไม่มีอะไรมากหรอกครับ อย่ากังวลไปเลย” วินบอกกับแม่ของฉัน แต่ส่งยิ้มหวานเหมือนประจบมายังฉัน ฉันเมินหน้าหนีทำเหมือนไม่เห็น ก่อนจะหันไปชวนผู้เป็นมารดา “แม่คะ กลับเถอะ ในเมื่อไม่มีใครเป็นอะไร” “อะไรกันเรา ตอนมาก็เดินแทบจะเหาะจนแม่ตามไม่ทัน ที่ตอนนี้จะกลับแล้ว” ผู้เป็นมารดาบอกอย่างไม่เข้าใจ ฉันหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้เมื่อหันไปเห็นรอยยิ้มของวินที่มุมปาก มันเหมือนยิ้มอย่างรู้ทัน จนฉันโมโห “แม่ไม่กลับตัวเล็กกลับคนเดียวก็ได้” ฉันบอกหน้างอก่อนจะเดินจากไป ไม่รู้ว่าตำรวจมาที่บ้านวินเรื่องอะไร จะว่าเรื่องที่โดนทำร้ายร่างกายก็ไม่เห็นเขาเคยบอกว่าแจ้งความ แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วจะมีเรื่องอะไรอีกนะ ฉันครุ่นคิดอยู่ในใจ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 19:19:54 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:44:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 please...please...please....waiting for the ending ka จากคุณ : little pig - [ 16 พ.ค. 48 06:47:30 A:129.130.38.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 “ทำอะไรคะแม่” ฉันยื่นหน้าเข้ามาในครัวถามมารดา “แกงจืดสาหร่าย กับ ผัดผักรวมจ้ะ” ผู้เป็นมารดาหันมาตอบทั้งที่ง่วนกับการเตรียมของ “นานๆ ทีแม่จะพักอยู่บ้าน ไม่เห็นต้องทำเลย” “ก็นี่แหละการพักผ่อนของแม่ไงจ้ะลูกสาว แล้วเดี๋ยวเสร็จยกไปให้ตาวินให้แม่ด้วย ยิ่งไม่ค่อยสบายอยู่ ทำอะไรคงไม่สะดวก” “เรื่องอะไรคะแม่ คนอื่นมีก็ให้ยกไปสิ ตัวเล็กไม่ไปหรอก” ฉันรีบบ่ายเบี่ยง “อะไรกันลูก พี่เขาไม่สบาย แค่นี้แม่ขอร้องทำไม่ได้หรือไง” ฉันหน้างอเมื่อโดนแม่บ่นให้ ก่อนจะพยักหน้ารับเพราะไม่อยากโดนตำหนิอีก บอกตัวเองว่าแค่เอาไปวางแล้วก็รีบกลับมา ฉันแทบจะสาดแกงจืดที่ถือมาทิ้งเมื่อเห็นว่ารถของใครจอดอยู่ที่บ้านของวิน มีคนมาคอยดูแลดีแบบนี้อยู่แล้วคงไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วมั้ง ฉันค่อนขอดในใจ แต่ก็จำต้องเดินเข้าไป เพื่อทำตามที่แม่สั่งให้เสร็จ จะได้รีบกลับ “อาจารย์วินฟังนิดาก่อนสิคะ” ฉันหลบวูบเมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์นิดาอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ฉันยืน “ผมคิดว่าผมรู้หมดทุกเรื่องที่ผมควรรู้แล้วครับ ผมบอกได้คำเดียวว่าเสียใจมากที่เคยมองคุณในแง่ดี” เสียงวินที่พูดกับอาจารย์นิดาดูเย็นๆ น่ากลัวพิกล “อาจารย์วิน” เสียงหล่อนฟังดูเว้าวอน “พอเถอะครับ ผมจะไม่เอาเรื่องอะไรคุณ แต่ผมขอยื่นคำขาด คุณต้องไม่มายุ่งเกี่ยวกับตัวเล็กหรือผมอีก ไม่อย่างนั้นเราคงได้เห็นดีกัน” นี่วินรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วหรือนี่ ฉันอุทานในใจ “คุณมันโง่ นังเด็กนั้นมันมีอะไรดีกว่านิดาหรือไง คุณถึงได้หลงมันขนาดนี้” “อย่างน้อยเขาก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายคุณแบบที่คุณทำกับเธอ ทั้งเรื่องที่ไร่ ที่พวกคุณทำไว้ด้วย” วินรู้หรือนี่ แล้วยังมีหน้ามาให้ฉันไปขอโทษอีก ฉันคิดอย่างฉุนๆ ในใจ “และที่สำคัญ...ผมรักเธอ ไม่ใช่คุณ” วินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงมั่นคง นี่ถ้าไม่ติดว่าแอบฟังอยู่คงเข้าไปกอดเขาแล้ว “ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจนะครับอาจารย์นิดา ว่ายังไงผมก็ไม่มีทางสนใจคุณ” “ก็ได้อาจารย์วิน คิดว่าฉันจะง้อผู้ชายแบบคุณหรือไง” หล่อนพูดจบก็เดินสะบัดหน้าออกไปทันที เมื่อแน่ใจว่าอาจารย์นิดาไปแล้ว ฉันจึงออกมาจากที่ซ่อน ตำรวจที่เห็นเมื่อเช้าคงมาบอกวินเรื่องคนร้ายกระมั้ง ฉันยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้กับคำพูดของวินเมื่อซักครู่ รักเหรอ คำนี้ฟังดูดีจังเลย ฉันคิดพร้อมกับเตรียมหันหลังเดินเข้าไปในบ้านของวิน “มายืนทำอะไรตรงนี้” ฉันสะดุ้งเมื่อหันมาแล้วเจอวิน “เอ่อ... ใช่ค่ะ  แม่ให้ตัวเล็กเอาแกงจืดมาให้ เอ้า...” ฉันบอกพร้อมกับยื่นถ้วยไปข้างหน้าแล้วเตรียมจะผละหนี “เข้ามาก่อนสิตัวเล็ก” วินชวน จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:48:33 ]

ความคิดเห็นที่ 15 “ไม่ดีกว่าค่ะ ตัวเล็กแค่เอามาให้แล้วก็จะกลับเลย” ฉันยังคงตีน้ำเสียงเรียบเหมือนยังโกรธเขาอยู่ ทั้งที่ในใจอภัยให้หมดแล้ว “ตัวเล็กครับ ยังงอนพี่เรื่องวันนั้นอยู่อีกเหรอ” วินบอกเสียงอ้อน “เปล่า...” ฉันบอกแบบนั้นแต่ยังคงเมินหน้าไปทางอื่น “เข้ามาในบ้านก่อนดีกว่านะคนดี” วินบอกพร้อมกับฉวยถ้วยแกงจืดไปถือไว้ ส่วนอีกมือเลื่อนมากุมข้อมือฉันแล้วพาเดินเข้าไปด้านใน ฉันเข้ามานั่งตีหน้าบึ้งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก ที่เจ้าของบ้านพาเข้ามา “ยิ้มหน่อยสิ ทำหน้าแบบนี้แยกไม่ออกเลยว่าตัวไหนเจ้าลูกตาลหรือ...โอ้ย” ฉันซัดฝ่ามือลงไปเต็มแรงเมื่อเขาเอาฉันไปเปรียบกับเจ้าลูกตาล “ตัวเล็กไม่ใช่หมานะ” “ใครจะไปรู้ล่ะเห็นทำหน้าดุแบบนี้” “ตัวเล็กมันไม่น่ารักนี่ ทำหน้าแบบไหนมันก็เหมือนกันแหละ” ฉันเชิดหน้าขึ้นขณะพูด “นี่ยังงอนเรื่องวันนั้นไม่หายเหรอ พี่ขอโทษที่ไม่ฟังเรา” วินบอกเสียงสำนึกผิด “แล้วทีนี้รู้หรือยังล่ะว่าคนดีของวินนะร้ายขนาดไหน”ฉันว่าเสียงขึ้นจมูก “ไม่ใช่คนดีของพี่ซักหน่อย อย่ารวนน้า... พี่สัญญาต่อไปเขาจะไม่มายุ่งกับพวกเราอีก ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาแย่งพี่ไปจากตัวเล็กหรอกนะ” เสียงเขาว่าเย้าในตอนท้าย “หลงตัวเอง” ฉันว่าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “แล้วมีคนแถวนี้หลงด้วยหรือเปล่า” เขาพูดพร้อมกับโอบมือรอบเอวฉันแล้วดึงเข้าไปใกล้ๆ กดปลายจมูกโด่งลงบนปลายจมูกฉัน “แล้วแผลวินเป็นยังไงบ้างคะ หายดีหรือยัง” ฉันถามขึ้นเมื่อนึกขึ้นมาได้ “ยังเจ็บอยู่นิดหน่อย เพราะไม่มีพยาบาลมาคอยดูแล” วินว่าเสียงเศร้า “ตัวเล็กเพิ่งรู้นะนี่ ว่าที่โรงพยาบาลเขามีแต่หมอ ไม่มีพยาบาล” ฉันแกล้งตีหน้าซื่อ เหมือนไม่เข้าใจที่เขาพูด “ร้ายนักนะ ทำเป็นไม่เข้าใจ แบบนี้มันน่านัก” วินบอกอย่างมันเขี้ยว ทำท่าทางเหมือนจะตะปบฉันแต่ไม่มีทางเสียล่ะ ฉันรีบดิ้นหนีจากกรงเล็บของเขามาได้อย่างหวุดหวิด ก่อนจะหันมาแลบลิ้นใส่ เมื่ออีกฝ่ายตามไม่ทัน ฉันพบอาจารย์นิดาที่มหาวิทยาลัย เธอทำเหมือนไม่เคยรู้จักฉัน กับวินก็เช่นเดียวกัน เธอไม่เข้ามาพูดคุยด้วยเหมือนเดิมอีกแล้ว วินเล่าให้ฉันฟังว่าได้ไปแอบแจ้งความ จนเจ้าหน้าที่ตามจับตัวคนร้ายมาได้ แล้วคนร้ายก็ยอมรับสารภาพออกมาว่ายัยคุณลินเป็นคนจ้างวาน แต่วินก็รู้ว่าอาจารย์นิดามีส่วนด้วยหลังจากที่ได้คุยกับยัยคุณลิน วินบอกว่าจะไม่เอาเรื่องอะไรกับใครทั้งนั้น แต่ขอให้อาจารย์นิดาและคุณลินอย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันและวินอีก จบซักทีเรื่องของยัยสองตัวแสบนี่ ต่อไปนี้ฉันจะได้หมดคู่แข่งไปโดยสิ้นเชิง แต่พูดแล้วก็เจ็บใจ ไม่ใช่ฉันไม่อยากแก้แค้นนะ ถ้าไม่ติดว่าโดนวินห้ามไว้ล่ะก็... สวยแน่ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 19:21:06 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 06:50:06 ]

ความคิดเห็นที่ 16 “คิดอะไรอยู่ตัวเล็ก ทำหน้าน่ากลัวเชียว” เสียงคนที่เดินมาจากด้านหลังถามขึ้น พร้อมกับยื่นกระป๋องน้ำอัดลมส่งให้ฉันซึ่งนอนราบอยู่บนเสื่อบริเวณโคนต้นคูนที่ออกดอกสีเหลืองเป็นช่อเต็มต้น ส่วนด้านหน้าคือไร่องุ่นที่กว้างสุดลูกตา ฉันและวินตกลงกันมาเที่ยวที่ไร่คุณย่า วินบอกว่าต้องการขอโทษที่ชอบทำให้ฉันน้อยใจ แล้วครั้งนี้ก็มีเพียงฉันกับวินสองคนเท่านั้นไม่มีมารที่ไหนมารบกวนทั้งสิ้น “ตัวเล็กกำลังคิดว่าจะไปเล่นน้ำตกนะค่ะวิน” ฉันแกล้งเฉไฉไปเรื่องอื่น เรื่องอะไรจะบอกว่าอยากแก้แค้นพวกนั้นล่ะ เสียคะแนนหมด “งั้นก็ไปกันเลยไหม ครั้งนี้มาเที่ยวพี่ก็ว่าจะมาเล่นเหมือนกัน” วินรีบชวน แล้วดึงฉันลุกขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว ก็แค่แกล้งพูดว่าจะไปเล่น ไม่ได้จะเล่นจริงๆ ซะหน่อย แต่ก็ห้ามไม่ทันเสียแล้วเมื่อคนดีของตัวเล็กลากตัวเล็กมาอยู่ที่น้ำตกท้ายไร่คุณย่าเสียแล้ว เสียงน้ำดังกระทบโคดหิน แตกกระเซ็นเป็นฟองสีขาวทั่วบริเวณน้ำตกขนาดไม่ใหญ่มากนัก น้ำใสสะอาด แลดูน่าเล่น “วินทำอะไร” ฉันรีบโวยเมื่อเขาทำท่าถอดเสื้อ หลังจากปล่อยมือจากฉัน “เล่นน้ำนะสิ” พูดจบก็โยนเสื้อทิ้งไปอีกทาง ถอดแว่นออกวางไว้ ก่อนจะกระโดดตูมลงไป ดีที่ไม่ถอดกางเกงออกด้วย ค่อยโล่งอกหน่อย “ลงมาสิตัวเล็ก” เสียงคนที่ลงไปก่อนตะโกนชวน “หนาวไหมคะวิน” ฉันตะโกนถาม อยู่ดีๆ ก็ไม่ค่อยอยากจะลงไปเท่าไรเลย “ไม่เลย เย็นสบาย” วินบอกพร้อมกับทำท่าว่ายน้ำโชว์ ฉันชั่งใจอยู่แป๊บ ก่อนจะเดินลงน้ำไป วินตรงเข้ามาลากตัวฉันไปทันทีเมื่อลงมาในน้ำ “เกาะหลังแน่นๆ นะ จะพาว่ายน้ำเที่ยว” ฉันทำตามเขาบอกอย่างว่าง่าย โอบวงแขนรอบคอเขา ซบหน้าลงบนไหล่กว้าง ปล่อยให้เขาพาว่ายไปนู้นมานี่ “วิน... รักตัวเล็กไหม” ฉันกระซิบถามเขา ทำให้คนที่กำลังว่ายน้ำอยู่ หยุดยืนกับที่ ตวัดวงแขนพาฉันอ้อมมาด้านหน้าให้อยู่ในระดับเดียวกับเขา “อยากรู้เหรอ” วินยิ้มตาพราว “ใช่ค่ะ” ฉันยอมรับ “งั้นหลับตาสิ” เขาว่า ฉันหลับตาลง แล้วในเวลาต่อมาฉันก็รับรู้ถึงริมฝีปากที่อุ่นและชื่นของเขาที่ประทับลงมาแผ่วเบา ก่อนจะถอนออก กระซิบเสียงหวาน “รักสิ รักมากด้วย รู้แบบนี้ก็อย่าดื้อ อย่าทำให้หึงรู้ไหม” ฉันแทบจะลอยได้เมื่อได้ยินแบบนั้น ดีใจที่สิ่งที่ฉันทำไป(ด้วยความรัก) แล้ววินได้รับรู้มัน จะมีอะไรที่น่ายินดีไปกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ฉันประทับริมฝีปากลงไปอีกครั้งที่ริมฝีปากของวิน เหมือนต้องการกล่าวขอบคุณเขา สำหรับความรักที่อีกฝ่ายมอบให้ ในที่สุดวินก็หนีไม่พ้นเงื้อมือนางฟ้า(ปีกดำ) อย่างฉัน ฮึฮึ แต่แค่นี้ยังไม่พอหรอกวินที่รัก ตัวเล็กจะทำให้วินรักตัวเล็กขึ้นเรื่อยๆ ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้อีก ไม่เชื่อคอยดู                                          The End ................................................................................................ กว่าจะลงเสร็จลิ้นห้อยค่ะ มีปัญหาอันสุดท้ายอีก แถมพี่ยุ้ยจี้อย่างกระชั้นชิด อิอิ ตอบความคิดเห็นในกระทู้นี้นะค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 19:22:09 แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 07:13:53 จากคุณ : Viggo - [ 16 พ.ค. 48 07:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เย้มาอ่านคนแรกเลย สนุกจังค่ะ ตัวเล็กน้า ไม่น่าเชื่อวินเลย แก้แค้นไปก็หมดเรื่อง อิ อิ จากคุณ : ฟ้าเคียงดาว - [ 16 พ.ค. 48 07:10:19 A:10.153.20.13 X:203.107.217.194 ]

ความคิดเห็นที่ 18 น่ารักจังค้าบบบ ...สนุกดี ^.^ จากคุณ : Gracie Lou Freebush - [ 16 พ.ค. 48 07:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เงินจะกินยังไม่มีเลยตาหวาน...หมู่นี้ยังไม่ได้เจอเลยเนอะ - -; ช่วงนี้หญิงยุ้งยุ่ง...มาก ๆ ๆๆ ตอนจบน่ารักนะ..อิอิ น่าจะมีภาคพิเศษ ไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย จากคุณ : นายหญิง (NaiYing) - [ 16 พ.ค. 48 08:18:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มาเล่นเกมส์หาคำผิดต่อ เหอๆ หอมแก้มฉันเหมือนหมั่นเขี้ยว (มันเขี้ยว) แต่ยังไม่มีคำเชลย (คำเฉลย) ทำตัวเป็นตาแกไปได้ (ตาแก่) หยิบฉุดที่แขวนอยู่ในนั้นออกมายื่นให้ฉัน (หยิบชุด) สนุกดีแหะ (น่าจะเป็น แฮะ) เสียงวินเขียวขึ้นจนหน้ากลัว (น่ากลัว) วินจับนู้นจับนี่ดูนู้นดูนี่ (จับโน่นจับนี่ ดูโน่นดูนี่) มีหลายที่ที่ใช้นู้น พี่หมอว่าใช้โน่นจะดีกว่า ตาหวานว่าไง เจอเข้ากับท่อนไม้ขนาดพอเหมาะจึงตรงเข้าไปชวยมาถือไว้ (ไปฉวยมาถือไว้) ฝาดไปเต็มแรงบนหลังคนซึ่งดูเหมือนลูกน้อง (ฟาด) วินที่ซุดลงไปกองที่พื้น (ทรุดลงไป) รอยยิ้มเหมือนซะใจในแววตาของเธอ (สะใจ) แตะไปตรงจุดยุทธศาสตร์ (เตะ) “นั้นจะไปไหนตัวเล็ก” (นั่น จะไปไหน) “เดี๋ยวก่อนตัวเล็ก” วินชุดข้อมือฉันไว้เบาๆ (ฉุดข้อมือ) ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหมือนไม่ทุกร้อน (ทุกข์ร้อน) ถึงเขาจะให้พี่ไปส่งที่นั้น (ที่นั่น) เดี๋ยวชูตลอยไปนู้นเลย (ไปโน่นเลย) วินบอกอย่างหมั่นเขี้ยว (มันเขี้ยว) งั้นหรับตาสิ (หลับตา) จากคุณ : ลูนาติก - [ 16 พ.ค. 48 08:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาจารย์นิดาร้ายจริงๆ วินเลยน่วมซะ แต่ตอนจบ หวานมากๆๆๆ ค่า สมการรอคอย ^ ^ แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 48 09:08:35 จากคุณ : panmile_pink - [ 16 พ.ค. 48 09:00:08 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น่ารัก..... จากคุณ : nettty - [ 16 พ.ค. 48 11:01:38 A:150.29.177.215 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 เหอะๆ ในที่สุดนายวินก็รู้ซะทีว่ายัยนิดานิสัยไม่ดี ตอนนี้หวานมากๆๆๆเลยค่า จากคุณ : JingleJ - [ 16 พ.ค. 48 13:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จะมีภาคพิเศษมาลงเมื่อไหร่น้า จะคอยติดตามน้า จากคุณ : mionie - [ 16 พ.ค. 48 13:55:46 A:203.146.115.24 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 จบซะแล้วนะ ^^ ดีใจด้วย ... อ้อ! รอเรื่องใหม่นะจ๊ะ จากคุณ : iNt_GaL - [ 16 พ.ค. 48 16:28:08 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ฮ่าๆ เพิ่งจะเข้าใจว่านางฟ้า ตรงเป็นนางฟ้าปีกดำนี่เอง :) จากคุณ : scottie - [ 16 พ.ค. 48 17:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 แล้วก็หนีตัวเล็กไม่รอด น่ารักจัง ^^ อาจารย์นิดา กะเพื่อน สุดยอดของนางร้ายเลยอะ จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 16 พ.ค. 48 17:32:54 ]

ความคิดเห็นที่ 29 congratualtion naka...u did good job ka...waiting for the new story naka...please take care naka.. จากคุณ : little pig - [ 16 พ.ค. 48 23:16:49 A:129.130.38.3 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องน่ารักดีค่ะ พระเอกเรียบร้อยโรงเรียนนางฟ้า (ปีกดำ) ไปเลย สงสัยดิ้นหลุดยากซะด้วยจิ จากคุณ : peiNing - [ 16 พ.ค. 48 23:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ๊ะ หายไปนาน กลับมาพร้อมตอนจบเลยหรือนี่... ในที่สุดก็จบแบบ happy ได้สักที ถึงจะจบแล้วก็บังแอบเชียร์ให้แม่นางฟ้าปีกดำได้แก้แค้นยัยนิดากับยัยลินด้วยค่ะ ปล. รูปตอนจบโรแมนติคมากนะค้า จากคุณ : 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) - [ 17 พ.ค. 48 05:15:36 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ^^ Thanks for the ending chapter ka. จากคุณ : Reader - [ 17 พ.ค. 48 09:14:48 A:67.183.137.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 เย้ จบแล้ว.. 5555 ยินดีเอ้ยย  ยินดีจัง  อ่านไปก็ยิ้มไปคะ จบแล้วก็ดีใจ แต่อีกใจก็รู้สึกคิดถึงตัวเล็ก ที่ต่อไปคงไมได้อ่านความคิดน่ารักๆ  ของตัวเล็กอีกแล้ว ฮือออออ จากคุณ : หนูยี - [ 17 พ.ค. 48 17:21:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ดีใจด้วยจ้าจบแล้ว น่ารักมากๆเลยฐิ รออ่านเรื่องต่อไปนะ จากคุณ : ต้นข้าว - [ 17 พ.ค. 48 17:39:16 A:202.5.88.147 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 วันนี้ที่รอคอย ^^ จบแล้ว หึหึ แผนการรักตาหวาน เห็นๆ อยู่ว่าคนที่ร้ายที่สุดก็คือคนเขียน (เอ๊ะ...เดี๋ยวนี้มีแต่คนเขียนจอมวายร้ายทั้งนั้นเลยนิ 555 ) จากคุณ : ...เกียร์... - [ 17 พ.ค. 48 21:53:25 A:58.8.248.128 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 จบแล้วสนุกและก็น่ารักมากๆเลย แล้วก็รีบเอาเรื่องใหม่น่ารักน่ารักอย่างนี้มาลงให้อ่านอีกไวๆนะคะจะรอ ปล.แต่ว่าสงสัยว่าวินรู้เรื่องที่ไร่ได้ยังไงล่ะคะมันยังงงๆ จากคุณ : Nong Kob - [ 17 พ.ค. 48 23:43:53 ]

ความคิดเห็นที่ 37 little pig ขอบคุณค่ะพี่ยุ้ยที่ติดตามมาตลอดเลยตั้งแต่เรื่องเก่า ดูแลตัวเองเช่นกันค่ะ ฟ้าเคียงดาว นั้นสิไม่น่าเชื่อวินเลย ตัวเล็กนะอยากแก้แค้นจะตายอยู่แล้ว แต่กลัวทำไป โดนวินจับได้แล้วจะไม่รักนี่สิ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม Gracie Lou Freebush ขอบคุณค่ะที่ติดตาม ดีใจมากเลยที่ชอบค่ะ นายหญิง (NaiYing) จะเอาตอนพิเศษหรือจ้ะหญิง มีไรมาแรกเปลี่ยนหน่อยสิ อุอุ ขอบใจนะจ้ะหญิงที่ตามอ่าน ลูนาติก ขอบคุณคุณหมอที่ช่วยแก้คำผิดมาให้ตลอดเลย ต่อไปนี้คุณหมอคงเบาแรงไปเยอะเพราะจบแล้ว อุอุ แต่...อย่าเพิ่งดีใจค่ะ เดี๋ยวมีเรื่องใหม่ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ panmile_pink ขอบคุณค้า ยังกลัวว่าถ้ารอนาน คนอ่านจะลืมซะหมดอีก ขนาดเขียนเองยังลืมเลย อิอิ nettty คนอ่านก็น่ารักค่ะ ที่ติดตามมาตลอดเลย ขอบคุณมากเลย JingleJ ต้องแสดงให้รูค่ะว่า ธรรมะ(หรือเปล่า)ต้องชนะอธรรมเสมอ ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาตลอดคะ แล้วอยากบอกว่าคนเขียนหวานนะค่ะ นิยายก็เลยหวานไปนิ้ดดดดดด ไม่ว่ากันนิ mionie  คิดว่าอาจจะมีมาลงซักตอนหรือสองนะค่ะ(แล้วจะรีบจบไปทำไม) ยังไงช่วยกรุณามาเป็นกำลังใจให้ด้วย iNt_GaL ใช่จบแล้ว ดีใจมากเลย ดีใจเหมือนได้สละโสด อิอิขอบใจที่ติดตามนะ scottie กลัวถ้าเป้นนางฟ้าปีกขาวแล้วโดนต่อต้านนะค่ะ เพราะพฤติกรรมไม่น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง แล้วก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำติชมที่มีให้มาตลอดค่ะ อาราเร่ไม่ได้ค่ะ ฝีมือระดับตัวเล็ก วินไม่มีทางหนีรอดไปได้ ไม่เชื่อคอยดูค่ะ ยังไงก็ต้องขอบคุณที่ตามอ่านมาตลอดนะคะ peiNing ขอรับรองด้วยเกียจของนางฟ้า(อีกคน) วินรอดยากงานนี้ ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้ค่ะ 1981 (บทเพลงแห่งความฝัน) เข็นอยู่นานกว่าจะออกมาจบได้ แล้วจะบอกตัวเล็กให้จัดการยัยสองคนเพื่อ ขอบคุณอีกครั้งที่ติดตามมาตลอดค่ะ Reader ขอบคุณเช่นกันที่ติดตามอ่าน และกำลังใจที่มีให้เสมอค่ะ หนูยี ใช่ค่ะ เย้จบแล้ว ดีใจเอ้ยดีใจจริง ถ้าคิดถึงตัวเล็ก ก็ดู Edward แทนก็แล้วกัน อิอิ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่สำคัญอีกคนค่ะ ต้นข้าว ขอบคุณมากเลยค่ะเจ๊ ที่ทวงทุกครั้งที่เจอหน้า ในที่สุดก็จบเสียที จะบอกว่าเจ๊มีส่วนผลักดันนะนี่ เกียร์ ใช่เกียร์จัง นี่คือวันที่รอคอย ต่อไปนี้เกียร์จังก้จะทวงเราไม่ได้แล้ว ฮิ้ววววววว แต่จะเป็นเราที่ทวงเกียร์จังแทน แฮะๆ ระวัง แต่เห็นด้วยนะเธอที่เดี๋ยวนี้คนเขียนมีแต่ร้ายๆ ร่วมทั้งคุณด้วยใช่มั้ยคะ ขอบคุณเกียร์จังที่คอยแก้คำผิดให้ด้วยนะ จากคุณ : Viggo - [ 18 พ.ค. 48 00:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 38 Nong Kob  ขอบคุณค่ะคุณที่ชอบเรื่องนี้ แล้วก็ยังจะติดตามผลงานเรื่องต่อไปอีก ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่สำคัญ ปล. ขอโทษที่ทำให้งงค่ะ คือวินเขาแอบไปแจ้งความ รู้สึกจะบอกไว้ช่วงท้ายเรื่องค่ะ จากคุณ : Viggo - [ 18 พ.ค. 48 00:23:18 ]

ความคิดเห็นที่ 39 น่ารักมากคะ คุ้มค่าแก่การรอคอย สุดยอด น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : kai_o - [ 19 พ.ค. 48 00:02:07 A:158.108.209.53 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 หายไปนานเลยนะคะ รอๆๆจนคิดว่าจะไม่ได้อ่านแล้วนะเนี่ย^^ มาช้าไปนิด เพราะหาไม่เจอค่ะ นี่ก้อพบโดยบังเอิญ เฮ้อ เกือบไม่ได้อ่านตอนจบแล้วนะเนี่ยเรา จะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ แต่งหนุกๆน๊า จากคุณ : Kazalong - [ 19 พ.ค. 48 12:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 41 kai_o ดีใจมากที่คุณkai_o รู้สึกแบบนั้น แค่นี้คนเขียน ก็เป็นปลื้มมากๆ เลย มีกำลังใจมากค่ะ ขอบตุณอีกครั้ง Kazalog ดีนะค่ะที่ยังเจอ 5555 แล้วเรื่องหน้าคงมีโอกาสได้พบกันอีกค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันมาตลอดนะค่ะคุณKazalong จากคุณ : Edward (Viggo) - [ 20 พ.ค. 48 00:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 42 เย้ๆ จบแล้วๆ และแล้วสองนางมารก็ถูกกำจัด หง่า แต่ฟลอร่าคิดเหมือนตัวเล็กเลย อยากแก้แค้นจัง (แอบลุ้นให้มีภาคพิเศษ อิๆ) จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะฮับ ปล. หง่า ทำไมตัวเล็กคืนดีกะวินง่ายอีกแล้ว แง๊ ขอแก้แค้นตาวินด้วยอีกคน อิๆ จากคุณ : Flora - [ 20 พ.ค. 48 15:53:35 A:203.113.77.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 โดนทุบน่วมไปเลยวิน สมน้ำหน้าค่ะ อยากหลงกลนิดาดีนัก ในที่สุดวินก็ตาสว่างมาตกลุมตัวเล็กเสียที ฮิๆๆๆๆๆๆๆๆชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ จากคุณ : รียา - [ 20 พ.ค. 48 22:57:32 A:203.172.104.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 555 นางฟ้าปีกดำจริงๆด้วย ว่าแต่... ร้อนรน .... ใช่ร.เรือจ้า จากคุณ : หนมจีน - [ 21 พ.ค. 48 17:57:51 A:130.88.179.150 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 Flora  ไม่กล้างอนมากค่ะกลัววินไม่รัก อิอิ ขอบคุณนะค่ะที่ติดตามอ่านมาตลอด ถ้ามีตอนพิเศษจะเอามาลงให้อ่านค้า รียา   ที่จริงจะเอาแบบกระท้อนนะค่ะ ยิ่งทุบยิ่งหวาน เอิ๊กๆ และก็ขอกราบขอบพระคุณมากเลยค่ะที่ชอบเรื่องนี้ แล้วก้ติดตามอ่านมาตลอด หนมจีน   ก็อยากเป้นนางฟ้านนี่น่า แต่มันไม่เหมาะกับปีกขาวเท่านั้นเองอิอิ สงสัยจะเขียนผิดต้องขอกลับไปดูก่อนค่ะ ขอบคุณที่มอง แล้วก้ขอบคุณที่ติดตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ จากคุณ : Viggo - [ 21 พ.ค. 48 23:30:35 ]