ความคิดเห็นที่ 1 ดูเหมือนว่า จะสั้นไปนิดนะคะ แล้วก็ ... ขึ้นเรื่องได้ไม่ค่อยชวนตามสักเท่าไหร่นะคะ จากคุณ : ไฟเย็น - [ 17 พ.ค. 48 11:23:03 A:203.113.67.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วชลธิชาจึงลงไปข้างล่าง ทันทีที่ผู้เป็นแม่เห็นหน้าลูกสาว เธอก็พูดว่า “น้ำ มานั่งนี่สิลูก แม่มีเรื่องจะคุยด้วย” ได้ยินดังนั้น ชลธิชา จึงนั่งลงข้างๆแม่ พร้อมทั้งถามว่า “มีเรื่องอะไรคะแม่” “แม่ไม่อยากให้ลูกไปยุ่งวุ่นวายกับงานของพี่เขานะลูก ลูกเป็นผู้หญิงนะ แล้วงานมันก็เสี่ยงด้วย แม่เป็นห่วง” “โธ่! แม่ น้ำก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่คะ แถมยังช่วยงานพี่ธิศได้ดีด้วย ใช่มั้ยคะพี่ธิศ” เธอยิ้มพร้อมหัน ไปถามพี่ธิศซึ่งนั่งที่โซฟาข้างผู้เป็นแม่ “แกทำงานได้ดี แต่มันก็เสี่ยงเกินไป ถ้าแกเกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง ทั้งพ่อ แม่ และพี่เป็นห่วงแกนะ งานพี่น่ะพี่หาคนมาช่วยได้อยู่แล้ว และที่สำคัญแกก็จบบริหารมานะ ไม่ได้จบตำรวจมา” ชลธิศพูดด้วยความเป็นห่วง “ใช่แล้วลูก แม่ว่าลูกไปช่วยพ่อทำงานเถอะ พ่อเขารอให้ลูกไปช่วยอยู่นะ” “ค่ะแม่” ชลธิชาตอบรับพร้อมทั้งเปลี่ยนเรื่องคุยด้วยกลัวว่าผู้เป็นแม่จะคาดคั้นเรื่องนี้อีก โดยหันไปถามพี่ชายว่า “แล้วงานเมื่อคืนนี้เป็นไปถึงไหนแล้ว” “ก็ดี” ชลธิศพูดพร้อมกับลุกขึ้น “ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่ มีงานต้องสะสางอีกเยอะ สวัสดีครับ ไปละนะยัยน้ำอยู่บ้านอย่าก่อเรื่องล่ะ” “รู้แล้วล่ะน่า รีบๆไปทำงานเถอะ” หลังจากชลธิศออกจากบ้านไปแล้ว ชลธิชาก็บอกแม่ว่า “เดี๋ยวน้ำออกไปข้างนอกหน่อยนะคะแม่ แม่อยู่คนเดียวได้ใช่มั้ยคะ” “ได้สิ ยัยเดือนก็อยู่ ไม่ต้องห่วงแม่หรอกลูก” ยัยเดือนที่แม่พูดถึงเป็นคนรับใช้ที่ทำงานที่บ้าน นี้มานานแล้ว และเป็นที่ไว้ใจได้ “เดือน เดือน” หลังจากสิ้นเสียงเรียก เดือนก็เข้ามาคุกเข่าอยู่ข้างๆ ชลธิชาจึงฝากแม่ให้เดือนดูแลพร้อมทั้งขับรถออกไปข้างนอก เธอตั้งใจไปที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งใกล้ๆบ้าน เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งนั้นแล้ว เธอจึงเดินเลือกของใช้ส่วนตัวต่างๆ ขณะที่กำลังเลือกซื้อของอยู่นั้นเธอรู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องมองเธออยู่ เธอจึงหันมองไปรอบๆ แต่กลับไม่พบอะไรผิดปกติ เธอจึงไม่สนใจอะไรอีก พอได้ของที่ต้องการครบแล้ว เธอจึงเดินกลับไปที่รถ ขณะที่กำลังหากุญแจในกระเป๋าถืออยู่นั้น มีมือแข็งแรงมือหนึ่งยื่นมาปิดปากเธอไว้ พร้อมทั้งรู้สึกถึงโลหะแข็งจ่ออยู่ตรงเอวทางด้านหลัง “อยู่เฉยๆนะ ไม่งั้นแกตายแน่” เมื่อได้ยินดังนั้นเธอจึงยืนนิ่งพร้อมทั้งหาทางหนีทีไล่ “แกเอา ‘ของ’ไปไว้ที่ไหนบอกมานะ” “ ’ของ’ ของอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง” เธอถามด้วยความงุนงง “ก็ของที่เธอเอามาจากพี่ใหญ่ไง รีบๆบอกมานะว่าเอาไว้ที่ไหน” “เฮ้ย! ฉันไม่ได้เอาอะไรมาเลย นายจะบ้าหรือเปล่า” “ไม่ต้องมาทำไก๋ รีบๆบอกมา เร็ว!” ชลธิชาเตือนตัวเองให้ตั้งสติไว้ เธอจะหนีจากไอ้นี่ได้ยังไงน้า ทันไดนั้นเธอก็เหลือบไปเห็นสเปรย์พริกไทยอยู่ในรถ เธอจึงบอกว่า “อ๋อ! ‘ของ’น่ะเหรอ อยู่ในรถฉันนี่แหละ ปล่อยฉันก่อนสิ ไม่งั้นฉันจะเอามาให้นายได้ยังไง” “อย่าตุกติกนะ ไม่งั้นกูยิงจริงๆด้วย” จากนั้นเธอจึงไขกุญแจ และเปิดรถ ทำทีว่ากำลังหาของอยู่ จากนั้นจึงรีบหยิบสเปรย์พริกไทย แล้วฉีดเข้าตรงตาของชายผู้นั้น แล้วผลักเขากระเด็นไป ชายผู้นั้นยกมือขึ้นปิดตาพร้อมกับร้องด้วยความเจ็บปวด เธอรีบขับรถออกจากที่นั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อขับมาได้สักพัก เธอจึงหายตกใจและรอจนแน่ใจว่าไม่มีใครตามมาจึงโทรหาชลธิศ ทันทีที่ชลธิศรับสาย เธอก็กรอกเสียงลงไปด้วยน้ำเสียงร้อนรนว่า “พี่ธิศ น้ำเกิดเรื่อง” “เรื่องอะไรหรือน้ำ เกิดอะไรขึ้น” ชลธิศถามด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้พี่ธิศอยู่ไหน เดี๋ยวน้ำไปหา แล้วจะเล่าให้ฟัง” “อยู่ที่เซฟเฮาส์น่ะ ให้พี่ไปรับมั้ย” “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวน้ำไปหาเอง อีก 10 นาที เจอกัน” จากนั้นชลธิชาจึงรีบขับรถไปยังเซฟเฮาส์ของพี่ชาย ซึ่งเธอเคยไปบ่อยๆ เพราะไปเป็นสายลับให้กับพี่ชายซึ่งเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบในหลายๆคดี เมื่อมาถึงเซฟเฮาส์ ซึ่งอยู่ห่างจากตัวเมืองและไกลจากชุมชน ลักษณะเป็นบ้านไม้ เก่าๆ โทรมๆจนเหมือนบ้านร้างล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยมากมาย พอมาถึงเธอก็เข้าไปหาพี่ชาย พอชลธิศรู้ว่าน้องสาวมาถึงแล้ว จึงรีบวิ่งมาถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดอะไรขึ้นน้ำ แล้วนี่น้ำเป็นอะไรหรือเปล่า”แล้วชลธิชาก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ชลธิศฟัง เมื่อเล่าจบแล้วเธอก็ย้ำว่า “น้ำจำไม่ได้จริงๆนะพี่ธิศว่าวันนั้นน้ำไปเอาของอะไรของมันมา แล้วพี่ธิศรู้มั้ยว่ามันเป็นใคร” “รู้สิ มันชื่อเล็ก เป็นน้องไอ้ใหญ่ หัวหน้าแก๊งที่พี่ยิงตายไปคืนนั้นนั่นแหละ คืนนั้นไอ้เล็กมันหนีรอดไปได้ พี่พยายามตามจับมันอยู่ ไม่นึกเลยว่ามันกำลังตามแกอยู่ แล้วนี่แกไม่ได้เอาอะไรของมันมาจริงๆนะ” “ก็จริงนะสิ น้ำยังไม่รู้เลยว่า’ของ’ที่มันพูดถึงคืออะไร” ชลธิชาพยายามนึกว่าเธอได้หยิบของอะไรมาหรือเปล่า แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก หลังจากชลธิศครุ่นคิดอยึครู่หนึ่งจึงบอกว่า“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้มาห่วงเรื่องความปลอดภัยของแกดีกว่า ถ้าแกยังอยู่ที่นี่แกไม่ปลอดภัยแน่ พี่จะพาแกไปอยู่ที่อื่น” ชลธิชากำลังจะถามว่าที่ไหน แต่ชลธิศก็พูดขัดขึ้นมาก่อนว่า “และต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายด้วย” ได้ยินดังนั้น ชลธิชาจึงอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโตด้วยความตกใจ พร้อมกับตะโกนออกมาว่า “ฮ้า! ปลอมตัวเป็นผู้ชายเนี่ยนะ” เธอได้แต่จ้องหน้าพี่ชายซึ่งผงกศีรษะรับด้วยความงุนงงกึ่งตกใจ ........................................................................................................................................... จากคุณ : ปลายสน - [ 17 พ.ค. 48 13:00:52 A:203.172.51.50 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ต้องปลอมตัวซะแว้วนางเอกของเรา จากคุณ : liro - [ 17 พ.ค. 48 14:53:55 A:203.113.71.104 X: ]