ฝันของใบไม้



ผมไม่เคยรู้ว่าผมเป็นอะไรจนกระทั่งสี่ขวบ
เมื่อผมเริ่มรู้ภาษาและเข้าใจว่าเขาพูดอะไรกัน
ผมไม่รู้มาก่อนว่ามันจะอยู่ในตัวผม
ผมเคยคิดด้วยซ้ำว่าเด็กทุกคนก็เป็นอย่างผม
อาศัยอยู่ในโรงพยาบาล ในห้องแก้วฆ่าเชื้อ มีหนังสือและทีวีเป็นเพื่อนร่วมห้อง

ชีวิตที่ยาวมาถึง15ปีด้วยยาและวิธีการรักษาของหมอ
ทำให้มรดกของพ่อที่ผมไม่เคยได้เห็นร่อยหรอลงเรื่อยๆ
เช่นเดียวกับเวลาชีวิตของผม
ลมที่พัดผ่าน ฤดูกาลที่เปลี่ยนไป
ใบไม้ใช้เวลาเป็นฤดูในการร่วงโรย
ผิดกับลมหายใจของผมซึ่งถูกปลิดทิ้งไปทุกวินาที

...ผมจะอยู่ต่อไปได้อีกเท่าไหร่
เป็นคำถามที่ไม่ได้ดีไปกว่า
...ผมเกิดมาทำไม
บางครั้ง ผมก็ทึกทักเอาเองว่า ผมโชคร้าย ในความโชคดี
มีชีวิตอย่างทรมาน
แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่ต่อไป
บางทีผมอาจจะเป็นใบไม้ที่ถูกผ้าคลุมกาลเวลาของโดราเอม่อนคลุมไว้กระมัง
เลยอาจจะร่วงเร็วกว่าคนอื่นเขา
จนกว่าผ้าคลุมนั้นจะถูกเปิดออก ผมก็ยังหายใจ

คุณพยาบาลมาเคาะประตู พวกเธอจะสลับกันมาตรวจดูผมเวลา5โมง45นาทีของทุกๆวัน เป็นเวลากว่าสิบห้าปีแล้ว
เธอเข้ามาผ่านห้องฆ่าเชื้อ และเคาะอีกครั้งที่ประตูกระจกของผม
คุณพยาบาลยังยิ้มแย้มเหมือนเคย เธอวัดไข้ ตรวจชีพจร ถามว่าผมเป็นอย่างไรบ้าง พร้อมอื่นๆจิปาถะ
เธอบ่นเล็กน้อยเกี่ยวกับกองหนังสือ(ส่วนใหญ่เป็นหนังสือการ์ตูน)ของผม และบอกว่าจะให้คนมาจัด
ผมขอบคุณ แล้วเธอก็เดินออกไป

คืนนั้นผมฝัน ผมเห็นภาพคนป่าแอฟริกันรับประทานเนื้อลิงกันอย่างเอร็ดอร่อย …
แล้วภาพก็หายไป....ตามมาด้วยเสียงร้องโหยหวน..... เสียงของคนเป็นล้านๆ
........

ผมตื่นขึ้นมาและไอ... ผมคงจะอ่านหนังสือประวัติโรคเอดส์แล้วคิดมากเกินไป...เลยตามมาหลอกหลอนในฝัน
ผมอดนึกไม่ได้ว่า ถ้าผู้คนเหล่านั้นมารู้ทีหลังว่า ลิงที่ตนรับประทานจะคร่าชีวิตคนอีกนับล้านในร้อยปีต่อมา พวกเขาจะรู้สึกอย่างไร

ผมไอติดต่อกันมาหลายวัน ทำให้ผมรู้ว่ามันคว้าผมได้อีกแล้ว
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันคว้าคอของผม
เจ้าโรคร้ายจากยุคมืดของยุโรป ทั้งๆที่เป็นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดในห้องปลอดเชื้อแล้วแท้ๆ
มันก็ยังเล็ดรอดเข้ามาบีบคอผมได้
ผมเคยเป็นวัณโรคมาแล้ว
และโชคดีที่รักษาหาย
แต่ครั้งนี้ไม่มีใครมั่นใจในอะไรทั้งนั้น
หมอและพยาบาลเดินเข้าเดินออกห้องของผมเป็นว่าเล่น

วันนี้คุณหมอเข้ามาหน้าเครียด
ผลCD4*ของผมตกลงอย่างฮวบฮาบ ตอนนี้เหลือไม่ถึง50 ดี
คนปรกติมีCD4ประมาน 500 – 1000 ตัว
ผมยังคงออกกำลังกายต่อไปอย่างที่เคยทำอยู่เสมอ ไม่ว่ามันจะเกิดผลหรือไม่ก็ตาม
ตอนกลางคืนผมไอตลอดและไม่ค่อยได้พักผ่อนเท่าไหร่

วันต่อมา CD4ของผมยังลดลงอีก คุณหมอบอกว่ามันอาจจะมีอีกวิธีการเดียว

ผมลงชื่อในใบรับรองการผ่าตัด
กระบวนการที่ผมจะได้รับต่อไปนี้อยู่ในขั้นทดลอง และทั่วโลกกำลังหวังกับผลของมัน

วันต่อมาผมก็เตรียมร่างกายให้พร้อม โดยการพักผ่อนอยู่บนเตียง
ออกกำลังกายไม่ไหวแล้ว

7 วันผ่านไป อาการป่วยของผมทรุดหนัก
พวกเขาจึงต้องรีบดำเนินการโดยเร่งด่วน

ยาสลบถูกปล่อยออกมาแล้วผมก็ฝัน
ฝันว่าผมได้ออกไปข้างนอก
อย่างที่เคยฝันมาตลอด15ปี
โลกที่เคยเห็นแต่ในหนังสือเป็นจริงขึ้นมา
ตัวผมในร่างใหม่
โลกใหม่
ไม่มีพวกมันอีกต่อไป
และไม่มีใครรังเกียจผมอีกต่อไป
ผม....คนใหม่
...........
........
.....


“....แล้วการถ่ายโอนด้านความทรงจำเป็นอย่างไรบ้าง”
“สมบูรณ์100% เหมือนสติปัญญา อารมณ์ ความนึกคิดค่ะ ทุกอย่างถูกโอนสู่แบบจำลองเรียบร้อย”
“ดี งั้นช่วยบอกข้างนอกให้เตรียมน้ำยาให้ด้วยนะครับ”
“ต่อไปศัตรูของเขาคงมีแต่‘มัน’เท่านั้นสินะคะ” แพทย์ผู้ช่วยอดถามไม่ได้
คุณหมอคลี่ยิ้มเป็นคำตอบแล้วหันไปมองเตียงสองเตียงในตู้กระจก
เตียงหนึ่งมีร่างไร้วิญญาณนอนสงบนิ่ง ส่วนอีกเตียงหนึ่งมีน็อตเกลียวยาวประมาณหนึ่งคืบวางอยู่
สายไฟนับพันเส้นถูกเชื่อมต่อระหว่างศีรษะกับหัวเกลียวนั้น

“รู้สึกอย่างไรบ้างครับ” คุณหมอถามผ่านไมโครโฟน
“เอ่อ....ดีครับ ผมไม่รู้สึกเจ็บตรงไหนเลย ขอบคุณครับหมอ” ...เสียงคอมพิวเตอร์จากลำโพง
คณะแพทย์และพยาบาล ผู้ร่วมในการผ่าตัดต่างปรบมือแสดงความยินดีแด่ก้าวใหม่แห่งวิทยาการ
ผู้ที่รับชมการถ่ายทอดสดทั่วโลกก็ปรบมือเช่นกัน
หลายคนถึงกับปาดน้ำตา

คุณหมอและผู้ช่วยเก็บของ เตรียมตัวออกแถลงข่าวน่ายินดีนี้อย่างเป็นทางการ
พยาบาลชายเข้าไปถอดเครื่องช่วยหายใจออกเป็นอันเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์

พวกเขาได้คิดค้นกระบวนการรักษาใหม่ที่เพิ่งช่วยเด็กหนุ่มคนหนึ่งให้พ้นจากความทรมาน และจะนำวิธีนี้ไปช่วยผู้ติดเชื้ออีกหลายล้านคนทั่วโลก


“เอ่อ .... หมอครับ .............. เมื่อไหร่ ผมจะได้ออกไปข้างนอกล่ะครับ” เสียงนั้นดังขึ้นอีก ทำให้คุณหมอคนเก่งนึกขึ้นได้ว่าลืมอะไรไปอีกอย่าง
“อืม มันต้องใช้เวลาในการพักฟื้นนานพอสมควรน่ะนะ หมอก็บอกไม่ได้เหมือนกัน แต่คงไม่ใช่ในเร็วๆนี้หรอก”
“เหรอครับ....” เสียงจากลำโพงเต็มไปด้วยความเศร้า
“หมอจะถอดสายเชื่อมให้เราพักผ่อนแล้วนะ”
“ครับ ฝันดีครับหมอ”
“ฝันดี ริชาร์ด”
แล้วเขาก็ปิดไฟ ปล่อยให้ร่างของเด็กชายทอดตัวนิ่งสงบ และทิ้งน็อตเกลียวความยาวหนึ่งคืบบนเตียงจมอยู่ในความฝันต่อไป





****************************

*CD4 เป็นเซลล์เม็ดเลือดขาวประเภทหนึ่ง มีหน้าที่สร้างภูมิคุ้มกันให้ร่างกาย ตรวจCD4 ก็คือการตรวจระดับภูมิคุ้มกัน(อาหารของโรคเอดส์)ว่ามีเหลือแค่ไหนนั่นเอง

กราบสวัสดีนักเดินทางบนถนนนักเขียนทุกท่านนะคะ
ตอนนี้สมัครสมาชิกไปแล้ว แต่จดหมายยังไม่มาเลย T T กำลังลุ้นอยู่ว่าจะได้ใช้ชื่อนี้ไหม
เรื่องนี้ก็แต่งไว้นานแล้วเหมือนกัน เคยเอาลงไว้ที่ AF อาจจะเคยเห็นนะคะ ^ ^" ก็เป็นเรื่องแรกที่เอาลงพันทิพย์ค่ะ อยากได้คำติชมมากๆ เพื่อจะได้เป็นแนวทางในการพัฒนาต่อไปค่ะ >_<
ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านกัน และ ขอคำแนะนำด้วยค่า


อ้อ อีกอย่าง
พอจะเดากันได้ไหมคะว่าน้ำยาอะไร...
^ ^
ขอบพระคุณค่ะ