ยินดีที่จะยอมรับว่าตนเองก็แทบรับไม่ไหวแล้ว
ณ ตอนนี้ ผมคิดว่าผมเป็นเพียงกระต่ายที่อยู่บนดวงจันทร์ รอการกลับมาของกระต่ายอีกตัว ทั้งๆที่รู้ว่าตัวของตนนั้นมีค่าเพียงในนิยายที่จะสอนเด็กน้อยก่อนนอนหลับฝันดีเท่านั้น
มิมีค่าอันใด
ผมคิดเรื่องอันตราย หักหลัง ทำลาย บ้าบิ่น คดโกง เพียงเพื่อให้ได้อำนาจมา... แค่คิดว่าได้อำนาจมาจะเปลี่ยนแปลงให้ทุกอย่างเป็นอย่างใจคิด
... แต่มิใช่ ลมปากคนเปลี่ยนไป จากวันที่เคยสนับสนุก กลายกลับเป็นทำร้ายกันเอง
- - - ผมจึงร้องให้อยู้ใต้พระจันทร์
---------------------------------------------------
ใครสักคนเพียงทำลายผมที ผมจะหยุด และเดินทางต่อด้วยความคิดอันคับแคบ ปัจจุบันผมเป็นบุคคลที่อัตลักษณ์เลือนหาย
ผมไม่คิดอะไรอีกแล้ว
.. บางทีผมคงเหนื่อยเกินไป
.... ทำอย่างไรดี ที่บางขณะ ด้านมืดก็ถาถมซะจนตัวเองไม่อาจหลุดพ้น เราอาจจะต้องการด้านมืดนั้นหรือไม่ก็ไม่มีทางทราบได้
.... บางขณะอยากรู้ บางขณะไม่ใส่ใจ
.... บางขณะคนเราก็ต้องการความช่วยเหลือ
.... ขณะนี้ ขาพเจ้าเมามายด้วยสุรา และร้องให้คนเดียวใต้พระจันทร์
--------------
- บางขณะ
โปรดให้คำตอบบางคำตอบแก่บางขณะของข้าพเจ้า
จากคุณ :
เพียงแค่ปลดปล่อย : บางขณะ
- [
20 พ.ค. 48 01:35:32
A:203.150.100.74 X:
]
บางขณะ
