ความคิดเห็นที่ 1 เฮ้อ เซนซีทีฟจริงๆ เลยเรา อ่านแล้ว น้ำคาคลอ นั่นสินะ ไม่รู้ทำไม น้าใจผุ้คนมันหดหาย ยังจำได้ สิบกว่าปีแล้ว ตอนอยู่ประถม จูงมือคนตาบอดข้ามถนน เค้าขอบคุณเรา หัวใจเราพองโต ปลื้มใจมากๆ ลืมเลือนความรู้สึกนั้นไปนานแล้ว มาอ่านข้อความของคุณ ทำให้หวนคิด ถึงความรู้สึกดีๆ นานแสนนานมาแล้ว ทุกวันนี้ถือคติ ที่ว่า ใครไม่ทำก็ช่างเค้าเถิด เวลาเราทำความดี แล้วเราภูมิใจ หัวใจเราพองโตด้วยความปิติ ที่ได้ช่วยผู้อื่น แค่นั้น ก็ดีมากๆ แล้วล่ะ จากคุณ : อยู่ไกล๊...ไกลจากบ้าน - [ 21 พ.ค. 48 13:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพื่อนรุ่นพี่ผมคนนึงเคยบอกว่าแกขึ้นรถเมล์ทีไรจะต้องได้เก้าอี้นั่งทุกที ไม่ว่ารถเมล์จะแน่นแสนแน่นเพียงไร และไม่ว่าจะมีพระภิกษุสามเณร เด็กนักเรียนหญิงท้องแก่ตลอดจนสาวๆ และแม่หม้ายขึ้นมายืนโหนราวต่องแต่ง พี่แกก็ไม่เคยลุกให้นั่งแต่ก็ไม่เคยมีใครมองด้วยสายตาติเตียนเลยสักครั้ง.. ตอนแรกผมนึกว่าแกเป็นระดับวีไอพี แต่พอคุยๆ ไป-- -- ก็ได้รู้ว่าพี่แกขับรถเมล์เป็นอาชีพ หึ หึ จากคุณ : ฝนเดือนสิบเอ็ด - [ 21 พ.ค. 48 13:22:27 A:143.238.14.151 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เรียน คุณเซียงยี้ เป็นข้อความที่ระบายออกถึงความอึดอัด ฯลฯ ได้อย่างลึกซึ้งทีเดียวแหละ ขอรับ ขออนุญาตนี้ดดดดดดนึงนะขอรับ ถ้าประสบการณ์เรื่องนี้กลายเป็น เรื่องสั้น ที่มี ตัวละคร มี สถานการณ์ มี ความขัดแย้ง มี บทสรุป เรื่องนี้...กระผมคิดว่า จะเป็นเรื่องสั้นที่ดีเรื่องหนึ่งเลยแหละ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ - [ 21 พ.ค. 48 14:09:24 A:61.90.14.170 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ :) คุณ อยู่ไกล๊...ไกลจากบ้าน :          จริงด้วย  การทำความดีอย่างที่เราเต็มใจโดยไม่ได้ หวังผลตอบแทน  พออยู่ๆได้รับคำ"ขอบคุณ"อย่างจริงใจ ก็ทำให้ รู้สึกดีได้จริงๆค่า คุณ  ฝนเดือนสิบเอ็ด :          ก๊าก  ตอนแรกอ่านแล้ว ก็นึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับ พี่ท่านนั้น อ่านไปอ่านมา  ก๊ากกก อ่านแล้วขำง่ะ คุณ พจนารถ :         ความเห็นของคุณพจนารถ จี้ใจดำเซียงยี้ จึ้กๆ เลยค่ะ เพราะเคยมีความคิดจะเอาประสบการณ์นี้มาเขียนเป็นเรื่องสั้น ตั้งแต่วันที่ได้รับคำขอบคุณจากน้องสองคนนั้นแล้ว แต่ก็ขี้เกียจ แหะๆ ไม่เคยเอามาเขียนอย่างจริงจังซักที จนเวลาล่วงเลยมาเป็นปี  ขึ้นรถเมล์สายใหม่ๆมากขึ้น บ่อยขึ้น ก็ทำให้เจอประสบการณ์บนรถเมล์ยังงี้มากขึ้น          ตอนแรกตั้งใจแค่เอาเรื่องนี้ไปเขียนบ่นในไดอารี่ แต่นึกขึ้นมาได้ว่า เราห่างหายจากถนนฯไปนานแล้ว เลยอยากหาเรื่องมาโพสต์บ้าง ก็อาจจะทำให้เขียนได้ไม่ดีนะค้า ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำดีๆค่า จากคุณ : เซียงยี้ - [ 21 พ.ค. 48 15:11:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หลายคนก็ดูจะคิดถึงแต่ตัวเองกันอย่างเดียว อย่างรถไฟฟ้านี่ ไม่ค่อยจะยอมเดินในกันเลย ยืนมันอยู่แต่ตรงประตูแหละ จากคุณ : scottie - [ 21 พ.ค. 48 16:47:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Sometime, someone offered to carry my book bag.Bring back a good memory! จากคุณ : pearl - [ 21 พ.ค. 48 18:41:10 A:68.100.50.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เรียน คุณ เซียงยี้ เขียนเหอะ เขียนเหอะนะ เร็ว ๆ นะขอรับ กระผมเชื่อฝีมือคุณ และจักรออ่าน. จากคุณ : พจนารถ - [ 21 พ.ค. 48 20:45:57 A:61.91.205.208 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ พี่ scottie : อ่า เห็นด้วยค่า .. แต่ละคนมีเหตุผลของตัวเอง.. คุณ pearl : เห็นด้วยยย แต่หนูเกรงใจเค้าอ่าค่ะ ยิ่งสมัยเรียน ถือกระเป๋านักเรียนหนักมาก ก็มีคนช่วยถือ เกรงใจเค้าจัง คุณ พจนารถ : ขอบคุณค่ะ อิอิ มีคนให้กำลังใจ ก็จะพยายามเขียนให้ได้ค่า ก่อนอื่นต้องจัดระเบียบความคิดซะก่อน เพราะตอนนี้คิดแต่พล็อต จนมั่วไปหมดแล้ว :P จากคุณ : เซียงยี้ - [ 23 พ.ค. 48 23:14:44 A:58.9.160.211 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ฮิ้วววว จากคุณ : สะใจโรคจิต - [ 7 มิ.ย. 48 16:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แต่พี่ว่ามันสะท้อนอารมณ์ของตัวเองได้ดีนะ อ่านแล้วมันสะท้อนอารมณ์ได้ก็ถือว่าเขียนได้ดีแล้วล่ะ ดีกว่าอ่านแล้วทื่อๆแข็งๆ แล้วคุณโรคจิตตามมาฮิ้วทุกกระทู้เรยเรอะ - -* จากคุณ : แมคคุง (Toya^_^) - [ 11 มิ.ย. 48 09:27:14 ]