สวัสดีค่ะ เอาเรื่องมาลงแล้วค่ะ ^^
ตอนที่แล้วนะคะ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3482285/W3482285.html
+ + + + + + (o_O'') + + + +
Chapter 2 : จับคู่ ผูกใจ ใส่ความรัก (2)
อลันน์เดินวกไปวนมาตรงบันไดบ้าน ทันทีที่ได้ยินเสียงพูดคุยคิกคักดังมาจากทางหน้าบ้านก็รีบแอบกายหลบหลังเสากลมต้นใหญ่ ใช้ดวงตาสีฟ้าจับจ้องไปยังที่มาของเสียง
มองเห็นคุณปาริชาติกับมิสเตอร์ไรอัลเดินขนาบข้างแขกผู้เป็นสตรีวัยเท่าๆกับมารดาของชายหนุ่มในเสื้อผ้าไหมสีเหลืองนวล กับกระโปรงสีน้ำตาลเข้ม ขับกับผิวพรรณอันบ่งบอกถึงชาติตระกูล แต่นั่นไม่สำคัญ
ไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจ
ที่เขาสนใจก็คือ ร่างอันบอบบางซึ่งเดินตามหลังบุคคลอันเป็นผู้ใหญ่ เขาแลเห็นเพียงกายของเจ้าหล่อนที่สวมชุดกระโปรงโทนฟ้าอมขาว มีเสื้อคลุมสีขาวสะอาดสดใสปกปิดต้นแขนอันขาวนวล แต่กับใบหน้านั้นกลับถูกผมยาวสลวยดำเป็นมันขลับบดบังเอาไว้ ด้วยหล่อนกำลังก้มหน้า ไม่ได้หันมองมาทางเขา
แต่จากที่มองท่าทาง อากัปกริยาแล้ว
ดูน่าจะเป็นพวกบอบบาง เรียบร้อย
. และก็
. หลอกง่าย
ฮะแฮ่ม! เพียงเสียงกระแอมแบบเสแสร้งของแม่สาวกล้วยดังขึ้นเบื้องหลัง อลันน์ก็แทบจะวกสายตาให้หลุดจากการพินิจพิเคราะห์เจ้าหล่อนไม่ทัน กว่าจะหันกลับมาก็เจอเข้ากับสายตากวนๆของสาวใช้
อะไรกล้วย ถามไปทั้งโดยที่ตัวเองก็รีบตีสีหน้าให้นิ่ง ไม่มีท่าทีสนใจอะไรกับบุคคลทั้งสี่ในห้องรับแขก
แหม มองไม่ยอมถอนสายตาเลยนะคะคุณลัน สวยใช่ไหมล่ะคะ กล้วยถามเสียงเย้าแหย่
สวย?
อลันน์ยังไม่ได้เห็นหน้าหล่อนชัดๆเลย จะรู้ได้ไงว่าสวยหรือไม่
แต่ถึงจะสวย..ก็ไม่เกี่ยว ในเมื่อเขาจะไม่แต่งงานกับหล่อนคนนั้น ไม่มีทาง!!
บ้าหรือไงกล้วย แล้วนี่ที่ฉันบอกน่ะ ไปเตรียมหรือยัง อลันน์รีบเปลี่ยนเรี่อง
ถามถึง สิ่งนั้น
คนฟังกลืนน้ำลายลงคอลำบากแต่ก็พยักหน้าหงึกๆ ตอบคำถามเขา
เตรียมแล้วค่ะ แต่คุณลันขา กล้วยว่า
ยังไม่ทันที่สาวใช้จะเอื้อนเอ่ยขอความปรานีกับเขา อลันน์ก็แทรกขึ้นเสียก่อน
พอๆ ไม่ต้องมาพูด แกเป็นคนของใคร ของบ้านฉันใช่ไหม งั้นไม่มีสิทธิ์มาต่อรองให้ใครก็ไม่รู้ ทำตามที่บอกไปก็แล้วกัน
ไป เอาน้ำไปเสิร์ฟแขกได้แล้ว เดี๋ยวก็โดนแม่บ่นเอาหรอก
กล้วยได้แต่ถอนหายใจเฮือกโต
ก่อนจะผละกายเดินตรงไปยังห้องรับแขกตรงหน้า
คุณลันหนอ คุณลัน หน้าตาก็ล้อหล่อ.. ทำไมถึงได้ใจร้ายนักนะ
และเจ้าหล่อนก็ยังมิวายที่จะตัดพ้อ คุณลัน ของเธอในใจ
ส่วน คุณลัน เองก็ไม่ได้ไปไหนไกล เดินตามร่างบางๆของ ยัยกล้วย เข้ามาสู่ห้องรับแขกที่กว้างขวาง โล่งสบายตาด้วยธีมสีอ่อน สลับกับการใช้ผลิตภัณฑ์ ของตกแต่งจากไม้ ซึ่งเป็นของสะสมของบิดา ยิ่งทำให้ห้องๆนี้ดูเป็นไทยมากขึ้น
พอบุตรชายคนเดียวเข้ามาสู่ห้องรับแขกแล้วคุณปาริชาติก็คลายยิ้มออกมา พร้อมกับขยับกายลุกขึ้นเพื่อแนะนำให้คุณหญิงพิมพ์ผกาได้รู้จัก
นี่ค่ะ อลันน์ ลูกชายของปีย์ค่ะ มานี่สิอลันน์ไหว้คุณน้าเขาซะ
อลันน์ได้ยินก็พนมมือไหว้สตรีวัยเดียวกับมารดาที่อวดยิ้มหวานให้ตรงหน้า
สวัสดีครับ
แหม หน้าตานี่หล่อเหมือนคุณพ่อนะคะ แต่พูดไทยชัดมากเลย อยู่เมืองไทยมากี่ปีแล้วล่ะจ๊ะ คุณหญิงชมก่อนจะถามน้ำเสียงหวาน และยังดวงตาแวววาว
. ที่อลันน์มองแล้วรู้สึกว่า
ช่างเหมือนกับที่สาวใช้ว่าเอาไว้จริงๆ
ผมเกิดและอยู่ที่นี่ตลอดครับ แต่ก็มีบ้างที่ปิดเทอมจะไปอยู่กับคุณปู่ที่อังกฤษ ชายหนุ่มบอกหลังจากหย่อนก้นลงยังโซฟาตัวที่ว่างอยู่ หากเมื่อกวาดสายตาไปรอบห้องแล้วกลับไม่พบเธอ
อมลภา
คู่ดูตัวของเขา
ไม่อยู่
. แล้ว
หล่อนไปไหน?
มองหาอะไรอลันน์ มิสเตอร์ไรอัลถามขึ้น เมื่อเห็นบุตรชายทำท่าแปลกๆ
อลันน์วกสายตากลับมาที่บิดา และกับสตรีสองคนที่เหลือ ก็สงสัยไม่แพ้กัน
ก็เมื่อครู่ผมเห็นคุณน้ามากับผู้หญิงอีกคนนี่ครับ พอเข้ามาไม่เห็นก็เลยสงสัยน่ะฮะ
.. ใช่ ก็แค่สงสัย ไม่ได้รู้สึกอะไรร่วมด้วยซักกะติ๊ด!!
ก็แค่อยากเห็นหน้าชัดๆว่าจะสวยขนาดไหน ที่ทำเอาคุณแม่ของเขาหลงใหลได้ปลื้มถึงขนาดจะจับเขาแต่งงาน
สตรีมากอายุทั้งสองหัวเราะคิกเมื่อได้ฟัง และมารดาของเขาก็เป็นฝ่ายไขข้อข้องใจ
น้องเขาไปเข้าห้องน้ำน่ะจ้ะ อลันน์
แหม ไม่ทันไรนะคะ ก็สนใจขนาดนี้แล้วนะคะ ก่อนหันไปกระซิบกระซาบกับอีกคนที่เหลือ
คนสนใจที่ว่า ก็แทบจะสำลักน้ำลายตัวเองกับคำกระซิบที่จงใจให้ได้ยินของมารดา นึกอยากเถียงใจจะขาด
ว่ากันไปนั่น
ใครสนใจกัน เขายังไม่ได้พูดเลยสักคำ
แต่ก็ทำไม่ได้ มีเพียงรอยยิ้มแหยๆกลบเกลื่อนอาการต่อต้านเท่านั้น
ว่าแต่เราเถอะอลันน์ ไม่ร้อนหรือไงใส่เสื้อตั้งสองตัว มิสเตอร์ไรอัลมองบุตรชายแล้วเอ่ยถาม เพราะเวลานี้ก็เป็นยามก่อนเที่ยง แสงแดดแรงจ้า แต่ไฉนบุตรชายตนกลับสวมเสื้อสองชั้น มีเสื้อนอกเป็นเชิ้ตสีขาว และภายในก็เป็นเสื้อสีน้ำเงินเข้มๆอีกตัว
ไม่ร้อนหรอกครับคุณพ่อ กำลังสบายๆ อลันน์ส่ายหน้ายิ้มๆ
ใช่ สบายๆ
เพราะแผนเด็ดก็อยู่ที่เสื้อสองตัวนี่แหละ
แต่ว่า
.แม่สาวเจ้าที่เขาถูกจับคู่ด้วยนี่หน้าตาอย่างไรกันนะ นึกว่าเข้ามาแล้วจะได้เห็นซะอีกว่า สวย ขนาดไหน
กลับหายตัวไปเข้าห้องน้ำตอนที่เขาเผลอจนได้ สงสัยๆ
แอบไปตอนที่เขามัวแต่ต่อปากต่อคำกับยัยกล้วยแน่ๆ
อลันน์แค่รู้สึกสงสัยเท่านั้น กับเรื่องโฉมหน้าของโฉมตรูว่าเป็นอย่างไร
ชายหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะเงยหน้าขึ้น
และแล้วเพียงเสี้ยววินาทีนั้น นัยน์ตาสีฟ้าก็ราวกับถูกตอกหมุดให้หยุดนิ่ง ทุกสรรพสิ่งรอบกายพลันไม่เคลื่อนไหว หากมีเพียงร่างบอบบางในชุดสีฟ้าอ่อนเท่านั้นที่ย่างกรายผ่านหน้าเขาไปช้าๆ ผมเส้นเล็กที่ปลิวไหวช้าๆดั่งไหมเนื้อดีและนวลหน้าขาวผุดผ่อง แก้มชมพูใสๆ นัยน์ตากลม และริมฝีปากได้รูปสีเปลือกลิ้นจี่
งดงาม ทว่าอ่อนหวานในท่วงท่าเยื้องย่าง บอกถึงการอบรมมาอย่างดีในกริยาอันสงบเยือกเย็นดั่งสายน้ำ แต่ก็ดูสดใสเหมือนสายรุ้งหลังฝนตก สว่างไสวจับหัวใจคนมองนัก
. นางฟ้า
นางฟ้าชุดสีฟ้า จากสวรรค์ชั้นเบื้องบน ลงมาเดินเล่นที่บ้านของเขาหรืออย่างไรนี่
ลันน์
หรือว่าจะเป็นนางไม้ เทพธิดาแห่งมวลพฤกษากัน ถึงได้ดูสดใสราวกับเขายืนอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้นานาสีอย่างไรอย่างนั้น
อลันน์
อลันน์ที่มัวแต่ตกตะลึงกับ นางฟ้าชุดสีฟ้า ไม่ทันฟังเสียงเรียกของมารดา จนกระทั่งมือของนางมาแตะลงบนแขนหนานั่นล่ะเขาถึงได้รู้สึกตัว และกลับมาอยู่บนโลกที่มีคนอยู่มากมาย
โลกที่มีมารดา บิดา และแขกอีกสองคน
ทั้งหมดกำลังจ้องมองเขาอย่างสงสัย
อะไรครับแม่ เขาถามไปยังคุณปาริชาติ ทั้งที่ดวงตาและสติยังคงงงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อครู่
อะไร? ลูกนั่นแหละใจลอยอะไรกัน แม่เรียกตั้งสามทีนะ คนพูดทำหน้าเป็นห่วง ไม่สบายหรือเปล่า
ปละ
เปล่าครับ ผมโอเคดี อลันน์สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆระหว่างตอบคำถามมารดา มิวายที่จะอดใจไม่ได้ เหลือบนัยน์ตาสีฟ้าไปมอง
นางฟ้าชุดสีฟ้าที่ทำให้เขาหลุดออกจากโลกวุ่นวายใบนี้ หากเพียงชั่ววินาทีก็หลุบตาลงอย่างเก่า
เขาเป็นอะไร
ทำไมถึงได้
รู้สึกแบบนี้
อลันน์ยกมือขึ้นแตะหน้าอกตัวเอง
หัวใจ
หัวใจของเขาเต้นแปลกๆ
เหมือนกับว่า หัวใจ
ไม่ได้เป็นของเขาอีกต่อไป
จริงสิ ลันน์ นี่น้องอ้อจ้ะ เป็นลูกสาวของคุณหญิงเขา รู้จักกันไว้สิลูก คุณปาริชาติเอ่ยไปทางลูกชายตัวเอง
อลันน์ยังคงรู้สึกแปลกๆพิกลๆในใจ แต่ก็ต้องทำตามมารยาท
สวัสดีครับ น้องอ้อ
แม้ว่าจะพยายามแล้ว
พยายามทำให้เหมือนปกติ แต่ก็ยังกดกลั้นไม่ให้เสียงสั่นไม่ได้ยามสบตา
เทพธิดาตรงหน้า แล้วเจ้าหล่อนจะรู้ไหมนะ
ว่าตอนนี้เขากำลังใจสั่นมากๆเลยอยู่
สวัสดีค่ะ พี่ลันน์ อมลภายิ้มทักทาย เพียงแค่ยิ้มที่ระบายขึ้นมาบนใบหน้า นางฟ้า หัวใจของอลันน์ก็แทบจะหลุดออกมาจากร่าง และร่วงหล่นไปกองตรงหน้าเจ้าของรอยยิ้มละลายใจนั้น
ทำไม
ทำไมเขาเป็นแบบนี้ล่ะเนี่ย!!
ผม
ผมขอตัวสักครู่นะครับ
อลันน์เกินกลั้นทนแล้วที่จะทำให้ตัวเองดูปกติเหมือนคนอื่นๆ ทั้งที่หัวใจภายในอก หรือจะน้ำเสียง ไม่แค่นั้นท่าทางของเขายังแปลกๆพิกลเหมือนไม่ใช่ตัวของเขาอย่างไรอย่างนั้น
เขาต้องหลบไปตั้งหลักก่อน
ใช่ ต้องไปตั้งหลัก ก่อนที่จะตกลงไป หลุมพรางนางฟ้า ที่เอารอยยิ้มและใบหน้าแสนหวานระทดระทวยหัวใจมาดักล่อ
เดี๋ยวก่อนสิลันน์ ลันน์ลูก! แม้ว่าคุณปาริชาติจะเอ่ยเรียกบุตรชายดังเพียงไร แต่ก็ไม่อาจห้ามเท้าอลันน์ได้เลย หันไปขอโทษขอโพยแขกวัยเดียวกัน
ขอโทษทีนะคะคุณหญิง ลันน์แกปกติไม่เป็นแบบนี้หรอกค่ะ
งั้นเดี๋ยวผมไปดูลูกหน่อยดีกว่านะ ผมขอตัวสักครู่นะครับคุณหญิง มิสเตอร์ไรอัลเอ่ยก่อนจะขยับลุก แม้ภรรยาจะหันไปห้าม แต่ก็ไม่ทันอีกแล้ว
(มีต่อนะคะ)
จากคุณ :
i - SoR
- [
วันวิสาขบูชา 03:13:58
A:202.183.156.227 X:
]
~@ Voice of Cupid @~... the series : + จับคู่ ๐ ผูกใจ ๐ ใส่ความรัก + (2)
