ความคิดเห็นที่ 1 “ ดะ ดะ ดะเดี๋ยวพี่อ้อยอย่าบอกนะคะว่า .” “ใช่แล้วจ๊ะ จุดหมายปลายทางรอเราอยู่บนยอดเขาลูกนี้ไง ” “ ใช่แล้วครับทุกคน ชาวเขาที่เราจะมาดูแลช่วยเหลือกันนี่เขาอาศัยอยู่บนดอยที่ ทางเราไม่สามารถจะนำรถใหญ่ขึ้นไปได้ เพราะฉะนั้นเราจะจอดรถกันที่นี่ ทุกคนเตรียมสัมภาระกันให้พร้อม เราจะได้ไปกันต่อ ขอให้สมาชิกทุกคนช่วยดูกันด้วยนะครับระหว่างทางที่เดินไปเพื่อนของเราหายไปบ้างรึเปล่า บางคนยังไม่เคยมาอาจจะหลงกันได้ เพราะฉะนั้นควรจะเกาะกลุ่มกันไป และก็ควรจะรอกันเป็นระยะ ๆ เพื่อที่จะป้องกันไม่ให้ทุกคนหลงทาง ระยะทางข้างหน้าก็ เหลือเพียงแค่1 กิโลเท่านั้น เราก็จะถึงที่หมายแล้ว และตามเส้นทางที่จะใช้เดินขึ้นไปแม้จะชันอยู่บ้างแต่ก็ไม่มีอันตรายอะไร เพราะได้ติดต่อประสานงานกับหัวหน้าหมู่บ้านให้มาช่วยเคลียร์เส้นทางให้แล้วจึงไม่ค่อยจะหน้ากลัวเท่าไหร่ครับ เพียงแต่เพื่อน ๆ พยายามเดิมตามกันไปและเกาะกลุ่มกันไว้ก็พอ ” “ โหหนึ่งกิโล เนี๊ยะนะไม่ไกล ” “ ช่างเลือกหมู่บ้านจริงจริ๊ง ” “ เออหน่าตามเขาไปเหอะบ่นกันอยู่ได้ เดี๋ยวก็ตามไม่ทันหรอก” เสียงสมาชิกในชมรมถกเถียงกันบ้างไปมา แต่ก็ยังคงเดินตามอาจารย์ทำนำหน้าไปอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวจะเกิดการผลัดหลงกัน โดยมี พณะประธานชมรมเป็นคนคุมท้ายแถวเพื่อดูแลความเรียบร้อย และป้องกันการผลัดหลงของสมาชิกเพราะเขารู้เส้นทางเป็นอย่างดี ด้วยหนทางที่ค่อนข้างจะชันอยู่พูดสมควร ทำให้ตัณติมาต้องตกลงมาอยู่หลังแถว ลำพังตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอดอยู่แล้วนี่ต้องหิ้วของพะรุงพะรังของฝ่ายสวัสดิการที่เธอเป็นผู้รับผิดชอบ นับว่ายังดีที่อ้อยและเพื่อน ๆ ของพณะช่วยแบ่งเบาภาระไปบ้าง แต่มันก็ยังมีมากพอที่จะสร้างความลำบากให้เธอได้อยู่ดี เพราะแค่กระเป๋าเธอใบเดียวที่อยู่ด้านหลังก็แทบจะล้มลงมาทับเธออยู่แล้ว นี่ขนาดเอาออกไปบ้างแล้วนะ ตอนมีนาทักขึ้นขณะเก็บของใส่กระเป๋า แต่จนแล้วจนรอดมันก็เต็มจนจะล้นกระเป๋าใบยักษ์ของเธอจนได้ ในที่สุดมีนาและน้อยหน้าเพื่อนตั้งสองคนก็ต้องมาช่วยลำบากด้วยอีกจนได้ เพราะความเป็นเพื่อนที่ค้ำคออยู่ “ เดินเร็ว ๆ สิวะ ปุ๋ยเดี๋ยวตามคนอื่นไม่ทัน แกก็ได้ตายอยู่ในป่าในเขานี่หรอก ” “ หนอยยายน้อยหน่าเน่า แช่งได้แช่งไป ของเยอะขนาดนี้แกจะให้เร็วได้ไงวะ ” “ของหนะ มันไม่เยอะเท่าไหร่หรอกแต่ไอกระเป๋าใบเท่าบ้านที่อยู่บนหลังแกต่างหาก ที่จะพาความซวยมาหาแก เอาอะไรมานักหนาวะมานอนแค่สองคืนเอง และไอของพวกนี้มันก็เป็นหน้าที่แกด้วย นี่พวกฉันอุตส่าห์ช่วยแกแล้วนะ แทนที่จะขอบใจ ไม่มี” “ หยะ ขอบจะ .อุ๊บ ” ด้วยกระเป๋าเป้ใบใหญ่ยักษ์ที่ค่อนข้างจะหนักและข้าวของที่แสนจะพะรุงพะรังเกะกะ ทำให้ตัณติมาเดินไม่ค่อยจะถนัดนัก เท้าเจ้ากรรมจึงพลาดเสียหลักเข้าจนได้ แต่ก่อนที่จะกลิ้งล้มลงไปให้เสียศูนย์ มือแข็ง ๆ ของใครคนหนึ่งก็รั้งร่างนั้นเข้ามาโอบดึงเธอไว้จากด้านหลังอ้อมไปยังเอวบาง ๆ ไม่ให้หน้าสวย ๆทิ่มขมำลงไปซะก่อน หากแทนคำขอบคุณ เธอกลับสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนเขาทันที เมื่อร่างกายเริ่มทรงตัวได้แล้ว เพราะรู้ดีว่าอ้อมแข็งกระด้างนี้เป็นของใคร พณะไม่พูดว่าอะไรหากแต่เอื้อมมือไปดึงของที่ตัณติมาหอบหิ้วอยู่ มาถือไว้ซะเองเพราะลำพังแค่เป้คุณเธอเอง แม่คุณก็แทบจะไม่มีปัญญาแบกแล้ว นับประสาอะไรกับของ ๆ ชมรมพวกนี้ เฮ้อนี่หละน้าผู้หญิง มาไม่กี่วันจะเอาอะไรมามากมายนักหนา หากแทนที่เธอจะปล่อยให้เขาถือแต่โดยดีก็หาไม่ กลับไม่วายอวดเก่ง “ ไม่ต้อง มันเป็นความรับผิดชอบของฉัน ๆถือเองได้ ” ตัณติมาดึงของกลับมาจากมือพณะ หากแต่เขากลับรั้งไว้เหมือนจะแกล้ง จึงทำให้เธอออกแรงดึงมากขึ้นจนในที่สุด ก็เสียหลักล้มลงไปพร้อมกับเขาจนได้ หากแต่เธอกลับไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด มันเหมือนมีเบาะมารองรับไว้ //เอแล้วเบาะที่ไหนหละ เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็ต้องสบเข้ากับดวงตาสีสนิมเข้มของเขาเข้าเต็ม ๆ แถมตอนนี้ตัวของเธอก็ยังนอนทับอยู่บนตัวของเขาเช่นกัน ตัณติมาทำอะไรไม่ถูกดวงตาคู่นั้นสะกดเธอไว้ให้หยุดนิ่ง ร่างทั้งร่างเหมือนถูกกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วทั้งตัว แต่แล้วเธอก็ต้องกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง เมื่อน้ำเสียงกวน ๆ ของเจ้าของร่างที่เธอนอนทับอยู่ลอยเข้าหูนั่นแหละ สติสตังถึงได้คืนกลับมาอีกครั้งและแทบกระโดดลุกขึ้นยืนไม่ทันเลยทีเดียว “ อ้าว ลุกสิคุณ นอนอยู่ได้ ติดใจอกนุ่ม ๆ ของผมรึไง แค่ตัวคุณก็หนักจะตายแล้วนี่แถมกระเป๋าร้อยกิโลของคุณลงมาอีก มาป่ามาเขานะคุณไม่ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ เนี๊ยะขนมาหมดบ้านรึยัง ” “ หนอยไอประธานบ้า หลงตัวเอง อย่างกับอยากจะนอนด้วยตายแล้วหละ แล้วของ ๆ ฉัน ๆ จะเอามาเท่าไหร่ก็ไม่เกี่ยวกับคุณ” “ ใครจะไปรู้หละคุณ ไอผมก็คิดว่าติดใจผมเข้าแล้ว ไม่แน่นะไอที่ทำสติสตังค์ไม่ค่อยจะเต็มเต็งเพราะอยากจะเรียกร้องความสนใจจากผมก็บอกมาเถอะ ” “ อะไอ ไอ ไอโรคจิต หลงตัว ” ตัณติมาร้องขึ้นอย่างขัดใจ เนื่อตัวสั่นเทาไปด้วยอารมณ์โกรธแต่ก็บังคับตัวเอง ก้มลงไปเก็บของขึ้นมาถือไว้อย่างเดิมและทำท่าจะเดินต่อไป เพราะรู้สึกว่าเพื่อน ๆ จะทิ้งห่างไปพอสมควร แต่ขณะที่เธอทำท่าจะเดินไปมือเจ้าเก่าจอมกวนประสาทคนเดิมก็มาดึงเป้ด้านหลังของเธอเอาไว้ “ เอ๊ะ นี่คุณจะเอายังไง ” “ ไม่เอายังไงหรอก แค่จะเอากระเป๋าคุณเท่านั้นแหละ เห็นแล้วมันสมเพชรเวทนา ” พณะพูดไปก็ถือวิสาสะดึงเป้ที่อยู่ด้านหลังตันติมาออกมาจนได้อาจจะทุลักทุเลหน่อย เพราะเจ้าตัวดูเหมือนไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหน่นัก แต่เขาก็บังคับเอาไปจนได้ ตัณติมายังไม่ยอมเดินไปไหน ยังคงมองพณะด้วยแววตาพระเพลิง เมื่อเขาเอาเป้ใบเล็กของตัวเองออกจากด้านหลังและเอาของเธอไปสะพายไว้แทน ส่วนของเขาก็เอามาสะพายไว้ด้านหน้า จะว่าไปเธอก็รู้สึกเบาตัวขึ้นเยอะเลยทีเดียว แต่ก็ยังคงทำฟอร์ม เดี๋ยวจะเป็นหนี้บุญคุณกันอีก “ เดินสิคุณ เพื่อน ๆ เขาไปกันถึงไหนแล้ว นี่ถ้าคุณยังสะพายกระเป๋าของคุณอยู่ สงสัยจะถึงพรุ่งนี้ซะละมั้ง ดีไม่ดีเดือดร้อนคนอื่นเขาอีกถ้าเกิดตกเขาลงมาตาย สงสารสิงห์สาลาสัตว์มันบ้าง ลำพังยังไม่ตายก็เหม็นจะเป็นลมอยู่แล้ว นี่ถ้าเป็นซากคงจะตลบอบอวลไปทั่วทั้งป่าแน่ ๆ ” “ หนอย อะ อะ ไอ ” ยังไม่ทันที่ตัณติมาจะได้สาดวาจาเผ็ดร้อนใส่เขาดังใจคิด มือแข็ง ๆ ของเขาก็ยื่นมาดันเธอให้หันกลับไปยังจุดหมายปลายทางเบื้องหน้าที่รออยู่ และผลักเธอให้เดินไป แถมถือวิสาสะผลักหัวเธออีกต่างหาก จนเธอแทบคะมำ “ เดินไปสิคุณหญิง ลีลาอยู่ได้ ” ตัณติมาจำต้องเดินไปอย่างเสียไม่ได้โดยมีเขาตามมาติด ๆ เธอขอย้ำว่าติด ๆ จริง ๆ เพราะพอเธอทำท่าจะเดินไม่ไหว พ่อประธานที่แสนจะมีน้ำใจก็ผลักหลังบ้าง ผลักหัวเธอบ้าง ตลอดทางขึ้นเขามาเลยก็ว่าได้ แม้กระทั่งบางครั้งเธอเดินไปผิดทางเขาก็ดึงรั้งคอเสื้อเธอ และกระตุกให้รู้ว่าไปอีกทาง ปากมีก็ไม่พูดเห็นฉันเป็นตัวอะไรกันเนี๊ยะ รู้ทางดีนักทำไมไม่เดินนำหน้าซะให้รู้แล้วรู้รอด แสดงว่าเขาต้องการจะแกล้งเธอ แน่ ๆ จำไว้นะ ทีใครทีมัน ไอประธานซาดิตม์ (ถ้าเขียนคำว่าซาดิตม์ผิดใครที่รู้ช่วยแก้ให้หน่อยนะคะ ขอโทษจริง ๆ ) พณะ มองเบื่อหลังของสาวน้อยผู้นำทางอย่างระอาใจในความดื้อรั้น นี่ถ้าให้เดินตามหลังอาจจะตกเขาตายไปแล้วกระมัง หลายครั้งที่คุณเธอทำท่าจะสะดุดไอนุ่นไอนี่ กลิ้งหล่นลงไป ดีที่เขาจับไว้ทันจากทางด้านหลัง เวรกรรมจริง ๆ ที่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับคุณเธอ มีแต่ความเดือดร้อนไม่รู้จักจบจักสิ้น // จะว่าไปยายนี่ก็ทำให้ชีวิตเขามีสีสันขึ้นเหมือนกันประมาณคัลเบอร์บาร์เลยทีเดียวมีครบทุกสีก็ว่าได้ คิดไปเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้เวลาที่เห็นหน้าบึ้ง ๆ ของยายตัวแสบยามที่เขาแกล้งผลักหัวคุณเธอไปข้างหน้าอย่างหมั่นไส้ เขาได้ยินเธอบ่นพึมพำอะไรบางอย่าง มันก็คงหนีไม่พ้นไอคำสาปแช่งที่เจ้าหล่อนมักจะใช้กับเขาประจำนั่นแหละ จากคุณ : dokyaka - [ วันวิสาขบูชา 11:44:38 A:203.150.86.92 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ซาดิสม์ เข้าใจว่าหนังชื่อ The Letter ด้วยค่ะ จากคุณ : scottie - [ วันวิสาขบูชา 16:53:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เหอะๆ พณะไม่ซาดิสม์หรอค่ะ กำลังดีเลย ^^ หายไปนานเหมือนกันนะคะ เกือบหาลิงค์ตอนที่แล้วไม่เจอแน่ะ ตอนที่ 11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W3448406/W3448406.html แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 48 20:25:32 จากคุณ : แมวเหมียวสีขาว - [ วันวิสาขบูชา 20:24:24 ]